Fletorja e gazetarit: Brittney Griner mund të shkëmbehet me tregtarin famëkeq rus të armëve
Administratat e njëpasnjëshme të SHBA-së nuk kanë arritur të zhvillojnë një qasje efektive politike ndaj Rusisë. Vendimet nuk janë marrë vetëm nga realiteti i vështirë, por edhe nga mendimet e dëshiruara se Moska mund të bëhet një partner konstruktiv në zgjidhjen e problemeve ndërkombëtare.
Pas pushtimit në shkallë të plotë të Ukrainës, nevojitet urgjentisht një plan afatgjatë realist për t’u përballur me imperializmin rus dhe për të menaxhuar pasojat e dështimit të shtetit të saj të nxitur nga disfata ushtarake dhe një ekonomi e gjymtuar. Gjatë çdo administrate të SHBA-së, në mënyrë rutinore lëshohen raporte me ndikim nga ish-zyrtarë dhe ekspertë që propozojnë ose një zbutje të re ose “rivendosje” me Rusinë, ndjekjen e “stabilitetit strategjik” bazuar në bashkëpunimin në fusha të ngushta si kontrolli i armëve, ose thjesht “menaxhimi” si ballafaqimi dypalësh. Qasje të tilla jo vetëm që dështuan në transformimin e Rusisë në një partner të besueshëm, por ato në fakt i mundësuan Kremlinit të grumbullonte burime financiare në ndjekje të perandorisë.
Në vend që të përsërisë të njëjtat gabime strategjike, planifikimi i politikave duhet të përqendrohet në atë se si paqëndrueshmëria e krijuar nga lufta dhe sanksionet do të ndikojë në shtetin dhe politikën e jashtme të Rusisë. Strategjia e Sigurisë Kombëtare e SHBA-së e lëshuar në dhjetor 2017 pohoi se Rusia ishte një rival i madh që synonte të dobësonte ndikimin ndërkombëtar të Uashingtonit dhe të ndante Shtetet e Bashkuara nga aleatët e saj. Duke pasur parasysh këtë vlerësim të saktë gjeopolitik, ofensivat e Moskës duhet të kthehen mbrapsht jo vetëm duke armatosur Ukrainën për të çliruar të gjitha territoret e saj, por edhe duke kapitalizuar dobësitë e brendshme të Rusisë për të parandaluar agresionin e ardhshëm.
Një politikë realiste duhet të bazohet në një tregim të suksesit Perëndimor dhe jo në frikën e një kërcënimi rus.
Ushtria konvencionale e Rusisë ka demonstruar në Ukrainë se nuk i përshtatet SHBA-së apo NATO-s. Ankthi gjithëpërfshirës Perëndimor bazohet në zotërimin nga Rusia të arsenalit të dytë më të madh bërthamor. Supozimi i gabuar është se liderët e Rusisë janë të gatshëm të kryejnë vetëvrasje kombëtare në vend që të llogarisin se si të shpëtojnë të ardhmen e tyre politike dhe pasuritë ekonomike, pavarësisht nga fati i Rusisë. Me sa duket, presidenti Vladimir Putin kohët e fundit pranoi se askush nuk do të fitonte një luftë bërthamore, duke nënvlerësuar vërtetësinë e kërcënimeve të mëparshme të Kremlinit kundër NATO-s që paralizuan disa liderë perëndimorë.
Për më tepër, armët e shkatërrimit në masë të Rusisë mbrohen nga elementët më besnikë të forcave të sigurisë dhe ka shumë pak gjasa që të kapen nga rebelët dhe kryengritësit. Edhe në rast se disa shtete që dalin nga një Federatë Ruse në kolaps marrin kontrollin e armëve të tilla dhe, më e rëndësishmja është se ata nuk do të kenë asnjë arsye për të gjuajtur ato, ata nuk do të kenë asnjë arsye për të synuar ndonjë vend nga i cili do të kërkojnë mbështetje politike, njohje diplomatike, dhe ndihmë ekonomike. Përkundrazi, shtetet post-ruse ka të ngjarë të favorizojnë çarmatimin bërthamor për të ndihmuar në marrjen e mbështetjes ndërkombëtare, ashtu si Ukraina, Bjellorusia dhe Kazakistani pas shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik.
Kështu, mbijetesa e regjimit të Putinit bazohet në nxitjen e frikës, pavarësisht nga politika aktuale Perëndimore. Për të kundërshtuar dezinformimin e Kremlinit, mbështetja e deklaruar hapur për pluralizmin, demokracinë, federalizmin, autonominë e dhjetëra republikave dhe rajoneve, dhe një gamë të gjerë të drejtash civile dhe etnike mund të ndihmojë në inkurajimin e qytetarëve në Rusi dhe të demonstrojë se ata nuk janë të izoluar në skenën botërore pavarësisht nga politikat shtypëse të Moskës.
Në fund të fundit, Perëndimi duhet të sigurojë që Rusia të jetë mjaftueshëm e topitur ushtarakisht dhe ekonomikisht, në mënyrë që të mos jetë më në gjendje të zhvillojë luftëra agresive kundër fqinjëve të saj. Një shtet i lodhur moskovit nën sanksione të ashpra ndërkombëtare të cilit ia kanë braktisur bazën e tij të burimeve në Siberi dhe territoret veriore, kur shteti të fillojë të shpërthejë, do të ketë aftësi të reduktuara rëndë për çdo politikë militariste.
Janusz Bugajski is a senior fellow at the Jamestown Foundation in Washington. His new book, Failed State: A Guide to Russia’s Rupture, has just been published.
https://www.washingtonexaminer.com/opinion/washington-needs-a-realistic-policy-toward-russia
Komentet