VOAL- Qielli mbi Berlin është kuq e bardh si flamuri zviceran! Çfarë mrekullie: si në vitin 2021, për të dytën radhazi, Zvicra do të jetë në fillimin e vallëzimit të madh që mbledh tetë evropianët më të mirë! Po flisnim për një sukses, pikërisht: në fakt, kishin kaluar mbi 31 vjet që kur mundëm Italinë në çdo kontekst futbolli. Dhe ta bëjmë si sot, me një rezultat 2-0 të pjekurisë së paprecedentë, duhet të na bëjë edhe më krenarë. Cilat janë kufizimet e këtij ekipi, nëse ka? Cilat janë perspektivat reale? Ndoshta të dielën e ardhshme – ndaj fituesit Angli-Sllovaki – do ta dimë më mirë. Ndërkohë, megjithatë, nuk ka kohë për të menduar për këtë. Shkojmë në festë!

Në mungesë të një krahu të djathtë mbrojtës të vërtetë, siç dihet, Yakin ka riparuar hapat e tij: Stergiou ende në pankinë dhe Ndoye u ul në rreshtin e 4-shit, për t’i lënë vend Vargasit në treshen sulmuese. Prandaj, një sistem aspak disfatist, i cili i përktheu në mënyrë të përsosur qëllimet e trajnerit në fushë: ai i kontrollit të lojës, para së gjithash, duke insinuuar në mënyrë agresive në bluzën hezituese (por të kundërshtueshme në mënyra të ndryshme) 4-3- 3. Pra, çfarë mungonte? Nuk kishte asgjë për t’u ankuar atje, ose pothuajse asgjë, ndërsa përpara ishte vetëm një çështje për të përmirësuar saktësinë e gjestit të fundit teknik (apo Embolo? S’qenke në rregull…) me kalimin e minutave. Po, ishte vetëm çështje kohe para shembjes së murit: dhe në fakt, i merituar, ja 1-0 i Freuler-it, me një futje të denjë për versionin më të mirë Remo të Atalantës. Ashtu si një boksier që pret vetëm tingullin shpëtues të gongut, ashtu edhe Italia – në këmbë – nuk mund të bënte asgjë tjetër veçse të mblidhej rreth sigurisë së saj të vetme, Donnarumma, për të shmangur disavantazhin e dyfishtë: një shpëtim vërtet të madh, me postë ngjitur, në gjuajtja e lirë e realizuar nga Rieder.

Pushim freskues, atëherë? Në asnjë mënyrë. Synimet e reja të Spallettit, të këqija për të dhe për të gjithë tifozët italianë (të pabesueshëm), u shkatërruan në asnjë moment. Në më pak se 30”, për të qenë të saktë: top për Vargas (tashmë autor i asistimit për golin e hapjes) dhe një ylber i shkëlqyer drejt këndit të sipërm, ku as Gigio, këtë herë, nuk arriti të fluturonte. Më pas, të them të drejtën, më në fund erdhi koha e reagimit. Jo veçanërisht i ashpër, por i aftë për të bërë gjakun tonë të ftohtë në dy raste. Dy shtylla, të quajtura ndryshe, njëra e goditur nga Schär (për atë që do të kishte qenë autogol edhe më i bujshëm se i pari), tjetra nga Scamacca, por në një pozicion të dyshimtë. Epo, ndoshta edhe Lady Luck – përtej meritave tona të dukshme – kontribuoi në thyerjen e mallkimit shumë të gjatë. Dhe për të siguruar që, këtë herë, qielli mbi Berlin ishte i lyer kuq e bardhë.
Euro 2024, Freuler’s 1-0 në Zvicër-Itali (29.06.2024)

CSR UEFA EURO 2024 29.06.2024, 18:43
Euro 2024, Vargas 2-0 në Zvicër-Itali (29.06.2024)

CSR UEFA EURO 2024 29.06.2024, 19:10
Euro 2024, Rieder godet shtyllën nga gjuajtja e lirë (29.06.2024)

CSR UEFA EURO 2024 29.06.2024, 18:52
Euro 2024, Sommer shpëtoi nga postimi pas goditjes së ngathët me kokë të Schär (29.06.2024)

CSR UEFA EURO 2024 29.06.2024, 19:23
Euro 2024, postimi ndal Scamacca (29.06.2024)

CSR UEFA EURO 2024 29.06.2024, 19:39
Euro 2024, Embolo e hipnotizuar nga Donnarumma ballë për ballë (29.06.2024)