Jemi mësuar me shpifjet e sojit të Xhavit Halitit, por kjo e fundit ishte paksa e veçantë: “Ibrahim Rugova kishte kërkuar azil politik në Gjermani, por i ishte refuzuar!” Një gënjeshtër e madhe sa bjeshka! E kuptoj dëshirën e Xhavitit me partinë-bandë të tij, jo vetëm azilimin, largimin nga Kosova të Presidentit Rugova, por edhe akuza për “tradhti”, e thënë së pari nga kreu i banditëve social-komunistë, presidenti i marruar dhe i turpëruar, me fund, Rexhep Mejdani. Dhe, vetëm një ditë më vonë, kasneci i LPK- së, Jakup Krasniqi, nga Televizioni Shqiptar, Redaksia për Kosovën, e përbaltur nga horrat e të ashtuquajturit SHP të UÇK-së Rogner-iste, e lëshoi të njëjtën glacë.

     I njëkohshëm ishte kërcënimi me jetë i Presidentit Rugova, i bërë nga drejtori i Drejtorisë Politike, Hashim Thaçi, agjent i shumëfishtë: “Çdo njërit që i shpallet dënimi nga ana e UÇK-së, ai do të ekzekutohet. Për këtë Ibrahim Rugova, besoj që është i vetëdijshëm”.

Dhe, sot Kosova vazhdon t`i vuajë pazarët e pista të Hashimit, të bëra me Serbinë.

     “Nuk kishte plan për vrasjen e Rugovës në Tiranë”,- rrëfehet Xhavit Haliti me hipokrizi. Vërtet, ende pa u kthyer nga Rambueja, plani për atentatimin e Rugovës ishte bërë. Pasi u dekonspirua krimi në tentativë, krerët e krimit, me nder, “doni të lanin m… me sh…, siç thotë një urtësi pezhorative. Dostat pushtetarë të PS-së të Xhavit Halitit, të prirë nga presidenti Rexhep Mejdani, i gatshëm për të aprovuar çdo gjëmë, që do ta bënin SHISH-i shqiptatr dhe argatët e UDB-BIA të Serbisë, ishin dalur në Aeroportin “Nënë Tereza”, në Rinas, për ta pritur delegacionin e Rambujesë. Xhaviti jep një detaj domëthënës: “Fillimisht, Mejdani hezitoi ta priste Rugovën, “për çështje protokolli” (arsyetimi i Mejdanit)!” Pra, social-komunistët kurrë nuk e kanë njohur Rugovën President, njësoj si krerët banditër të LPK-së.

     Të gjithë zbritën nga aeroplani, vetëm Rugova nuk lëvizi nga vendi. Kurthi për Presidentin Rugova ishte përgaditur. Këtë e dinin edhe ndërkombëtarët. Mungesa e Rugovës në lokalin e Aeroportit fliste mjaftueshëm. Dhe, po të mos shkonte Ambasadori francez, në Tiranë, për ta marrë, Rugova nuk do të zbriste nga fluturakja. Dhe, sërishmi u kthye në fluturake, për ta vazhduar rrugën për Shkup dhe që andej udhëtoi për Prishtinë.

     Ai, dinjitetshëm, injoroi folenë e gjarpërinjve në Tiranë dhe donte të largohej nga ajo bandë e përbashkët, pjesë e krimit në ekzekutimin e Ministrit të Luftës, Kolonel Ahmet Krasniqi, të oficerëve dhe të ushtarëve të tij FARK-istë. Xhaviti falsifikon, lëshon gënjeshtrën e radhës, kur thotë se “anëtarët e delegacionit të UÇK-së, pas tri ditësh, u kthyen në Kosovë!?” Vërtet, ata mbetën në Tiranë, iu bashkuan grixhës së SHTAB-istëve të Rogner-it, duke abuzuar dhe zhvatur Fondet, djersë e mërgimtarëve tanë.

     Tani, pas një çerek-shekulli të Kosovës së lirë, por, “me banda nëpër këmbë”, Xhavit Haliti duhej të ishte i fundit të përgojonte Presidentin Rugova me shpifje monstrume. Është një atentat, i kryer me tritol në Prishtinë kundër Rugovës, pikërisht ditën e vizitës, respektivisht, të takimit Rugova-Solana. Për të qenë korrekt me opinionin, lë të flasim me gjuhën e protagonistit në krim:

     A.H. rrëfen nga burgu i Dubravës: “Ishim tre veta në aksion, unë, A.H. nga Drenica; A.N. nga Gjakova; A.H. nga Deçani, nën instruktimin e Xhavit Halitit. Përgjimi i lëvizjeve të Rugovës ishte i organizuar, mësuam edhe itenerarin nga do të shkonte Rugova në takim me Solanën. Vendosem eksplozivin në kontenierin e mbeturinave buzë rrugës dhe e komanduam shpërthimin nga largësia e llogaritur mirë. Dhe, rasti i pritur erdhi, shpërthimi u realizua sipas planit. Makina u dëmtua, por Rugova me shoqëruesit shpëtoi. Po të mos ishte makina e blinduar, do të hidhej në ajër së bashku me Rugovën”.

     Përkthyesi i Rugovës, Skënder Hyseni, i ndodhur në atë veturë, sipas rrëfimit të tij, për gazetën “Bota sot”, më 19 tetor 2006, veç tjerash, tregon: “Dikush më tha në telefon: Më fal se kam dashtë me të vra!” Ky ministër i dy qeverive, duke pasur edhe resorin e Ministrit të Brendshëm, në dakoordim me Hashimin, në këmbim të postit, e heshti krimin. Dhe, rasti i tentim-vrasjes të Presidentit Rugova kurrë nuk u bë objekt hetimi apo gjykimi!

     Krimineli A.H. u dënua për dy tentim-vrasje të drejtorit A. Berisha. Dhe, i prishur në pazare me shefat kriminelë SHTAB-istë të Rogner-it, i denoncoi ata. Megjithatë, drejtësia e kapur nga komandantët kriminelë të LPK-së, e mbyllën rastin, për të mos e hapur kurrë më deri me sot!

     Duke qenë në rrjedhë të blerjes së makinës së blinduar, po sqaroj:

     Deputeti Smajl Hajdaraj, tashmë -Hero i Kosovës-, i ekzekutuar nga LPK-ja, respektivisht, PAN-i i sotëm, e porositi vëllanë e tij, Fazli Hajdaraj, atëbotë, nënkryetar i Nëndegës të LDK-së në Republikën e Rheinland Pfalz-it: “Jeta e Presidentit Rugova është në rrezik. Na duhet një makinë e blinduar, madje sa më shpejt”. Unë isha në cilësinë e kryetarit të kësaj Nëndege. E biseduam me Fazliun dhe vendosem ta fillojmë aksionin financiar, pa e shpallur në opinion. Hartuam një listë emërore, për një rreth të ngushtë veprimtarësh të LDK-së dhe caktuam kuotën e dhurimit, së paku, nga 1.000 DM  për individ. Rugovasit ishin në shumësi kontribues, madje me kuotë të shtuar. Aksioni u realizua rrufeshëm. Angazhimi i Komandantit të UÇK-së dhe deputet i Kosovës, Smajl Hajdaraj, për blerjen e makinës së blinduar, për Presidentin Rugova, ka përshpejtuar atentatimin e tij kriminal.

     Vrasjet politike kanë filluar në Shqipëri, andaj edhe hetimet duhej të fillonin atje. Sepse i pari u ekzekutua zëdhënësi i guerilës së Kosovës, tashmë, i strehuar në Shqipëri, Ali Ukaj. Vrasjet politike ishin të listuara nga SHP i UÇK-së, i stacionuar në Tiranë. Listat janë të gjata, numerike, përfshi edhe shënjestrimet në Shqipëri dhe Kosovë, gjatë dhe pas luftës! Njësoj si filosllavi Enver Hoxha, me byroistët e tij, që vranë, veç të tjerëve, edhe 6.000 nacionalistë shqiptarë, duke i lënë edhe pa varr.

     Po citojmë vetëm disa syrësh, të ekzekutuar zyrtarisht në Shqipëri, në bashkëpunim të SHTAB-istëve të UÇK-së dhe krerëve social-komunistë të Shqipërisë: Ali Ukaj, zëdhënës i guerilës; Kolonel Ahmet Krysniqi, ministër i Luftës; Sadri Ramqaj, oficer pranë Shtabit të FARK-ut, veprimtar i shquar i Mërgatës, i mbetur pa varr; vëllezërit veprimtarë, në rrugëtim për Koshare, me ngarkesë për logjistikën e luftës, Ibrahim dhe Rexhep Nikçi, djemtë e atdhetarit Sylë Mehmetit, ish i burgosuri politik i Golji Otokut; guerilasin e ilegalës, Ilir Konushevcin, shef i Emergjencës dhe Dr. Hazir Malaj, nga Tropoja, doktor në shërbim të luftës.

     Rushit Elezi, nga Kukësi, kontraktor i lokacioneve në Kalimash e Kolsh, u ekzekutua në pritë, për t`i pushtuar LPK-ja këto dy ushtrimore ushtarake të FARK-ut; Muharrem Tafa, (mik i heroit Sali Çekaj), kontraktor i ushtrimorës në Papaj dhe Qazim Jakupi, oficer i përgaditjes ushtarake të djemëve luftëtarë të Kosharës, babai i këngëtarës brilante Leonora Jakupi, i vranë në pritë; sipas ministrit të Luftës, Kolonel Halil Bicaj, “11 ushtarët që i kemi nisur për luftë, dyshe e treshe, nuk kanë arritur në Koshare dhe nuk janë parë më në jetë, LPK-ja i ka lënë pa varr. Dhe të tjerë ushtarakë e veprimtarë të LDK-së!”

     Rrëfimet e anëtarëve të SHIK-ut: Nazim Bllaca, Naim Miftari, Bashkim Mehmeti, Shefqet Kabashi, Agim Hoti dhe të argatëve të tjerë të penduar, të kësaj organizate ilegale kriminale, rezultojnë tërësisht të sakta, për çka kanë dëshmuar edhe gjyqet dhe ndëshkimet e disa kriminelëve, zbatues të urdhërave, por jo edhe të komandantëve porositës të ekzekutimeve!

     Afatizimi i hetimeve të krimeve politike, deri më 31 dhjetor 2000, ka bazë korruptive, sepse është afatizim i blerë nga komandantët milionerë e kriminelë. Sepse vrasjet politike janë vijimësi edhe tej dy dekadave më vonë, përfshi edhe vrasjen e dëshmitarëve potencialë të Gjykatës në Hagë. Janë të njëjtat motive: marrja dhe mbajtja e pushtetit me dhunë e përgjakje si dhe vrasja e dëshmitarëve, për fshehjen e dëshmive, duke i vrarë dhe varrosur dëshmitarët potencial faktik. Këtë e pranon edhe Hashim Thaçi, kur thotë se “nevoja e krijimit të Gjykatës Speciale, u bë e domosdoshme, për shkak të vazhdimit të vrasjeve të dëshmitarëve, sidomos në Dukagjin, duke ia faturuar Ramush Haradinajt”.

     Realisht, krijimi i Gjykatës Speciale të Kosovë, me seli në Hagë, është e vetmja meritë kombëtare e Hashim Thaçit. Të gjithë ata që e akuzojnë Hashimin për këtë, janë profanë, injorantë ose armiq të Kosovës, të cilët “e kanë mizën pas veshit”, duan mjegullnajë në mbrojtje të krimit dhe të kriminelëve.

     Xhavit Haliti është mjeshtër i manipulimit: “Rugova pas prishjes me Berishën, për 4 vite nuk kishte qëndruar në Tiranë”, – thotë ai! E vërteta është se Presidenti Rugova kishte problem me krerët social-komunistë të Tiranës, njësoj si krerët banditër të Kosovës, respektivisht, LPK-ja e donin të vdekur. Dhe, kjo dëshmohet me tre atentatet e bëra ndaj Rugovës nga soji i Xhavitit. Dr. Rugova nuk ishte hipokrit, për të bërë “takim vëllazëror”, siç thotë Xhaviti, me tentim vrasësit e tij në Tiranë. Qortimi i bërë Rugovës, nga opozita banditeske e PAN-it, për marrëdhëniet e ngrira me krerët komunisto-enveristë të Tiranës zyrtare, ishte idioteske e rrugaçërore.

     Përndryshe, me liderin e së djathtës shqiptare, Prof. Dr. Sali Berishën, ka pasur mospajtim për pjesëmarrjen në zgjedhjet e Serbisë, përkrah opozitës serbe, për ta rrëzuar nga pushteti Millosheviçin. Përgjigja e Rugovës ka qenë e prerë: “Nuk përzihemi në çështjet e brendshme të një shteti tjetër”. E drejta ishte në anën e Rugovës dhe Dr. Berisha, më vonë, i ka kërkuar ndjesë. Por, nuk ka pasur asnjë hatrim dhe aq më pak inat.

     Opozita PAN-iste reagon me mllef se Albini ua kujton hajninë, krimet dhe tradhtinë. Ai nuk shpif asgjë, përkundrazi, ua thotë një të vërtetë eprore. Prishja, më saktë, tradhtia e Marrëveshjes së Mukjes, (fshat i Krujës), nga Enveri dhe Milladini, më 1943, është përsëritur më 1998 në Oslo të Norvegjisë. Protagonist ishte, pikërisht, Xhavit Haliti. Ai nuk e pranoi Kolonel Ahmet Krasniqin për ministër të Luftës, por donte një ministër nga soji i tij, i Lëvizjes, edhe pse ishte zgjedhur nga oficerët e karrierës, kryesisht, FARK-istë, të cilët i përkisnin vijës institucionale të Ibrahim Rugovës.

      Prof. Dr. Sali Berisha, kryeheroi i demokracisë shqiptare, ëngjulli mbrojtës i Kosovës, dhe jo vetëm ai, ka dhënë vlerësimin supërlativ dhe absolutisht të saktë: “Ibrahim Rugova, pas Gjergjit tonë, nuk ka ndërmjetës në historinë shqiptare”. Këtë e konfirmon edhe kolosi i diplomacisë amerikane, Richard Hollbruck: “Pa këmbënguljen e Ibrahim Rugovës, kurrë nuk do të kishte Kosovë të lirë”.

     Pra, ishte përfaqësuesi i LPK-së, Xhavit Haliti, ai i cili e dështoi Mbledhjen e Oslos. Ajo ishte nismë e sabotimit të luftës, deri në moshyrjen në luftën e Kosovës të asaj – UÇK-je të LPK-së -. Dhe, sot e gjithë ditën, krerët e LPK-së, në mes tyre edhe Jakup Krasniqi, akuzojnë katërshën SHTAB-iste të Rogner-it: “Hashim Thaçin, Azem Sylën, Xhavit Halitin dhe Kadri Veselin, për bashkëpunim me shtetetet armike të Kosovës, sabotim të luftës, rrjedhimisht, tradhti kombëtare”. Unë vetëm po ia rikujtoj Xhavitit një të vërtetë absolute. Pëndryshe, këtë e thonë dhe e përsërisin 4 (katër) shokët e tij të LPK-së, themelues të -UÇK-së të LPK-së-.

     Megjithatë, një bastard nga LDK-ja deklaron, pacipërisht, se “në Oslo u arritë pajtimi në mes FARK-ut dhe UÇK-së!” Realisht, të vetmin “pajtim” që bëri LPK-ja e Xhavitit, ishte ekzekutimi në mes të Tiranës, të Kolonel Ahmet Krasniqit, ideatorit të organizimit profesional ushtarak të luftës së Kosovës, për të vazhduar me vrasjet e 456 kundërshtarëve politikë, vetëm përgjatë qeverisjes së përgjakshme të Qeverisë së Përkohshme dhe qindrave të tjerëve në dy dekadat në vijim.

     Xhavit Haliti deklaron me mburrje: “Bujar Bukoshin e shpëtova nga një atentat i sigurtë në Kukës”. Ky fakt është shumë domëthënës dhe dëshmon se ai kishte lidhje speciale me strukturat shtetërore në Shqipëri. Andaj, i bëj thirrje të çiltër Xhavitit, t`i lërë shpifjet dhe të angazhohet seriozisht, për ta ndihmuar DREJTËSINË vendore dhe atë ndërkombëtare. Pamëdyshje, ai dinë shumë dhe ka informacion të dorës së parë, për të ekzekutuarit gjatë luftës në Shqipëri, por edhe për hartimin e listave vrastare të SHP të UÇK-së në Tiranë.

      Uroj për mirëkuptim!