Unë vij prej atje dhe kam kujtime
Lindur si lindin vdekëtarët, unë kam një nënë
Dhe një shtëpi me shumë dritare,
Unë kam vëllezër, miq
Dhe një qeli burgu me një dritare të ftohtë.
E imja është vala, rrëmbyer nga pulëbardha,
Unë kam pamjen time
Dhe një fije të veçantë bari.
E imja është hëna në zgripin e skajmë të fjalëve,
Dhe tufën e zogjve,
Dhe drurin e pavdekshëm të ullirit.
Unë e shetita këta vend para se shpatat
Ta shndërronin trupin e saj të gjallë në një tryezë të bollshme.

Unë vij prej atje. Unë ia dorëzoj qiellin nënës së saj
Kur qielli qan për nënën e saj.
Dhe unë qaj që të më njohë mua
Një re që po kthehet.
Unë i mësova të gjitha fjalët që i vlejnë gjyqit të gjakut
Prandaj mund ta thyej ligjin.
Unë i mësova fjalët dhe i bëra ato copa
Për ta krijuar një fjalë të vetme: Atdhe…