Voal – Sa shumë vuajtje më panë sytë!

Isha vetem 8 vjeç kur shkova për herë të parë në Spaç.

Ishte viti 1974, kur unë dhe nëna ime e dashur me trastat e ushqime në krahë shkuam të takonim dajen tim Fatmir Llagamin.

Më vonë,dhe shumë herë të tjera se bashku me nënën dhe babain shkonim të takonim vëllain tim Bujar Bakallin

Shumë shpejt u transferuan në Burrel, Qafë Bari, Ballsh ku dhe daj Fatmir Llagami u lirua pas 23 viteve të kaluara në burgjet famëkeqe të Shqipërisë…e kështu u bëra vizitori i shumë burgjeve politike shqiptare , Spaç, Burrel, Qafë Bari, Ballsh, Saranden, Perparimin, Gjirokastren, Kosoven e Lushnjes etj.

Para se të largohesha nga Shqipëria mu dha ”mundësia” të shikoja dhe burgun e kalasë së Gjirokastres, qytetit të famshëm që kish lindur përbindesha komuniste si Enverin.

Shkova te ndaheshe me tim vella ne burgun e Gjirokastres, shkova t’i jap lamtumiren.

Pas një përqafimi të ngrohtë vëllazëror, i pëshpërita në vesh: Kam vendosur të arratisem nga Shqiperia

Më lot në sy më tha:
“Nëse ti arrin të ikësh se kam problem dhe në me vrasin komunistat. Në të vrasin në kufi do vras veten
Rrugë të mbare ”

Me lot në sy u ndamë nga burgu i Gjirokastres, nga ku vellai im u lirua në 1991

Kështu ishte kalvari i vujtjeve të mia qe nuk po rritesha si bashkëmoshatarët e mi që luanin, por duke u edukuar me një fryme të madhe antikomuniste dhe duke pare me sytë e mi vuajtjet e popullit tim

Me pak fjalë kjo ishte Shqipëria komuniste për mua dhe familjen time.

E unë isha fëmija i burgjeve në vendin tim!.