Mёngjesi pret gjysmёsferёn

Nё krahёt e tij bamirёs.

Ҫdo qёnie e gjallё fillon ditёn e saj.

Ditё tё trishtuara apo gazmore….

Dhe ne tё dy nuk bёjmё pёrjashtim.

Me gjithё dёshirёn tonё

Jeta na tёrheq nё pёrroin e saj

Ku vёrtiku i ujit nuk njeh ndalesё.

Thjesht kryejmё njё detyrё….

Takohemi me pёrpikmёri nё tё njёjtin vend.

E njёjta rrugё, e heshtur, e nёnshtruar,

Bart hapat tona.

Troku yt ёshtё i kёndshёm,

Ritmi i tij i shpejtё.

Nё karron qё tёrheq janё mjaft vajza.

Ti s’je i ndёrgjegjshёm pёr ngarkesёn qё ke.

Ajo ёshtё e rёndё.

Ёshtё njё det i gjёrё mendimesh,

ёndёrrash, dёshirash, kёnaqёsish,

mё sё shumti zhgёnjimesh….

Biçikleta ime, kali im me rrota,

nuk ёshtё aq e privilegjuar.

E ngarkuar me aq shumё ёndёrra

Me vullnet shpesh tё pёrgjumur

Mё tё shumtёn me pёrbuzje….

Por kushedi, ndofta pesha ёshtё mё e madhe.

N’atё botё tё çuditёshme nuk ekzistojnё masat.

Na shoqёron nё kёtё mёngjes

dielli qё na pёrshёndet çdo ditё.

Dielli, i vetmi zotёri i drejtё.

Ai u shpёrndan njёlloj krijesave

Dritёn dhe ngrohtёsinё.

Ai fillon parabolёn e tij tё zakonshme,

pёr tё na thёnё lamtumirё,

nё njё tjetёr pikё tё horizontit.

Duke ruajtur tё paprekur jetёn.

Fillojmё punёn tonё.

Ty tё presin fushat

Mua tullat, gurёt, llaçi.

Mbrёmjeve pёrsёri shihemi.

Troku yt nuk ёshtё mё i shpejtё.

Mos ёshtё rёnduar ngarkesa e jote?

I ёshtё shtuar lodhja,

mundimet e njё dite pune.

Detyrimi ynё i pёrditshёm

“Struggle for life”

Ecёn me zor miku im.

Dhe un e ngas mё ngadalё biçikletёn.

Tetё orё punё rёndojnё mbi fuqinё time

Apo tetё orё mundim?

Dhe…o, ironi!

Jam pak romantik.

Mё pёlqen tё kundroj natyrёn

nё kёta perёndime dielli.

Natyrёn qё ende ruan

bukurinё e saj tё pastёr, primitive….

Ndofta tё pёlqen edhe ty, romantiku im.

Ndonjё oshёtimё e largёt e mijёvjeçarёve,

thirrje e stёrgjyshёrve tё lashtё,

arrin nё ndonjё skutё tё fshehtё tё qёnies tёnde.

Ata shijonin lirisht frutet e saj,

duke bredhur nё pasuritё e pafund.

Ty qytetёrimi tё ka vёnё frerёt.

Ti mund t’i shohёsh perёndimin e lindjen

Vetёm me lejen e karrocjerit zot.

Tash ty tё pret stalla,

mua kasollja shtёpizё.

Tagjia dhe buka do tё shpёrblejnё mundimin tonё.

Pastaj gjumi do tё na marrё,

pёr tё zёvendёsuar energjitё e humbura.

Nesёr do tё jetё njё ditё tjetёr, si e sotmja.

Sa i ngjajnё njёra tjetrёs kёto ditё!

Janё si pika uji.

Mblidhen pёr tё rrjedhur

nё oqeanin e madh tё hiçit….

Tё ngjajshёm dhe fatet tona, miku im!

Socializmi, me teoritё e tij,

n’emёr tё barazisё e tё lirisё,

na bёri skllevёr!

Ti ёndёrron pyjet dhe un lirinё.

Por bota ёshtё mizore.

Sundon ligji i mё tё fortit.

Pёr fat tё keq ne lindёm tё dobёt….

Kёshtu kalojnё ditёt pёr ne tё dy,

tё njёjta, tё trishtuara, pa ngjyrё.

Viktima tё vogla tё pafajshme

tё shekullit tё madh.

Por para teje nuk vihet mёdyshja

e famёshme,

hamletiane

“Tё rrosh apo tё mos rrosh?”

Qё çdo ditё cfilit mendimet e mija.

I lumi ti!

Apo dhe ty tё mundon

Por nuk mund t’a shprehёsh?

3 janar 1972