Mjaft befasuese ishte dalja në një konferencë shtypi e Kryetarit të Komisionit të Posaçëm në Kuvendin e Republikës së Shqipërisë për Antikorrupsionin, Fatmir Xhafaj.

Duke formuar qartazi kornizën e pritjes vetëm të një pyetje për secilin nga gazetarët e pranishëm, Kryetari i komisionit Xhafaj nuk hezitoi të theksonte se ai do të përgjigjej vetëm rreth temës që lidhej me daljen nga mbledhja e komisionit në të cilin opozita nuk mori pjesë.

ATSH-ja në lajmin zyrtar me gjithë mospjesëmarrjen e anëtarëve të opozitës dhe e nënvizoi ngjarjen e ditës si: “Xhafaj: Reforma në Drejtësi e pakthyeshme, kontribut në dhënien fund të pandëshkueshmërisë”, një forcim mesazhi që buron nga frika dhe nxitimi i politikës së njëanshme të Rilindjes Socialiste që jo vetëm se e ka pronësuar tërësisht kauzën e reformës në drejtësi, por atë e sheh si mjetin për rimarrjen e mandatit të katërt. Një trofe elektorale me të cilën kërkon të ecë përpara edhe si një forcë e vetme politike.  I skajshëm dhe i prerë ishte zhvillimi i konferencës për Komisionin që mban një emër serioz; “Për thellimin e reformave për mirëqeverisjen, sundimin e ligjit dhe anti-korrupsionin për Shqipërinë 2030 në Bashkimin Europian”. Terminologjia që synonte të shpjegonte kryetari për median dhe ajo t’ia bënte të kuptueshme më pas publikut, ishte kaq e hermetike dhe e papërshkueshme sa ky komunikim nga dëgjimi i drejtpërdrejtë mbante peshën e vendimeve që dukej se dilnin nga gjuha ideologjike e burokratëve të aparatit të komitetit qendror të farkëtuar në Shkollën e Partisë së Punës.

Jemi më 2024 dhe po flitet për një reformë në drejtësi në fundin e 34 viteve tranzicion dhe ku ende gjuha politike moniste duket e pandryshuar dhe e huazuar për demagogji.

Do t’ua përshkruajmë pa nuanca*, por ndërtimi i fjalive dhe terminologjia e zgjedhur në këtë paraqitje janë sa imponuese në mënyrën se si po adresohet përmbajtja e një projekti reforme sa që politika pa dialog dhe sidomos vetëm njëra forcë politike që merr përsipër reformën i japin përmbajtjes së saj jetë-shkurtësinë. Pjesa tjetër e cila parashikon se do të përthithë kontributin e profesionistëve të fushës dhe institucioneve për interes të publikut mbetet jashtë dhe ka nxitim afatesh kohore pikërisht se zgjedhjet parlamentare po afrojnë.

E para çështje që duhet konsideruar është se kjo reformë po bëhet pa opozitën.

Që këtu premisa e reformës bie pavarësisht kufirit të largët BE 2030.

E dyta, kur përveç dokumentit që del, përgjigja ndaj pyetjeve të gazetarëve ndjek terminologjinë e papërshkueshme dhe togfjalësha si pakthyeshmëria, kuadri ligjor, tre  shtyllat, 15 komponentët, 140 ligje, rritja e efiçencës etj. Dhe kur pretendimi bëhet se ky material do të publikohet në ‘faqet online’ së shpejti me po këtë ngurtësi termash propagandistikë mund të pranojmë se dogma dhe rudimenti i trashëguar i ideologjisë moniste nuk mund të rienergjizojë reformën. Publiku ka të drejtë të informohet se përse kjo shpejtësi (nxitim), për kohën dhe përse arritja e përfundimit të një reforme në drejtësi pa opozitën po kryhet. Të mos harrohet se një pjesë e mirë e saj, rreth 27 deputetë vazhdojnë vuajtjen e dënimeve për shkak të protestave të ushtruara ku ndëshkimi në bllok me fuqinë e kartonit që bën mazhoranca socialiste të rrëzojë apo të favorizojë çdo ligj për interesat e partisë-shtet.

E treta, është kur besimi në dogmën ideologjike pa mendimin kritik dhe dialogun mes palëve të shpie në përfundime të gabuara. Këtë mund ta ilustrojmë me një nga pyetjet e konferencës për shtyp të kryetarit Xhafaj kur Gjykata Kushtetuese është përgjigjur me shkrim se nuk do të jetë pjesëmarrëse me përfaqësues/ ekspertë të saj. Pyetja që u drejtua se përse është ky refuzim  Kryetarit të Komisionit të Posaçëm për Antikorrupsionin, Fatmir Xhafaj u përgjigj se fjala refuzim është fjala e papërshtatshme në këtë rast: -“Nuk bëhet fjalë për refuzime. Sepse nuk refuzohet Kuvendi. Jemi Republikë Parlamentare. Kuvendi është shprehje e vullnetit të popullit. Sovrani i ka besuar pushtetin. Nga kuvendi gjenerojnë gjithë pushtetet. Ashtu sikurse Kuvendi nuk refuzon drejtësinë. Drejtësia nuk refuzon Kuvendin. Fjala refuzim është fjala e papërshtatshme në këtë rast”. Në qoftë se do ta merrnim të mirëqenë pohimin duke lënë me një anë konfliktet e interesit, vetingun e figurës së deputetëve, fuqinë e kartonit të mazhorancës për krijimin e mosmarrëveshjeve institucionale dhe kur presioni i politikës ka rezultuar me mos përfillje të pushteteve të pavarura,  atëherë një gjë duhet kuptuar se pa opozitën, pa dialogun dhe pavarësinë e institucioneve nga politika ky proces është i dështuar.

Sovrani në rastin e besimit të pushtetit, është i ndërgjegjësuar dhe i ndjek ato proceset që e zhvillojnë ekonominë dhe janë në dobi të shoqërisë dhe mirëqenies së individëve dhe i ndan ato qartazi nga korrupsioni dhe keq qeverisja e pushtetit. Dhe kur një pushtet i korruptuar kërkon që të qëndrojë më gjatë, është vota e lirë dhe integriteti i saj që do të vendosin për të sjellë ndryshimin.

____________

* Postim në faqen e Kuvendit (Kuvendi i Shqipërisë ).