Rasti i përplasjes i së Mërkurës në Komisionin për Edukimin dhe Mjeteve të Informimit Publik mes deputetëve të opozitës në prani të medias ka nevojë për një reflektim të thellë  personal dhe ndjesë të arsyeshme publike në e lyptë nevoja në mënyrë që aksioni politik i opozitës të mos pengohet. Situata duhet peshuar seriozisht për anët etike që ka dhe duhet ta kapërcejë me qytetari dhe maturi lëndimin e shkaktuar mes palëve. Parlamenti si prodhues i politikës, përplasja tregoi se sa të skajshme janë pozitat që mbahen aty  sot dhe pyetja që shtrohet për të ardhmen është se: – Kush del fitues prej saj?

Situata e përgjithshme tregon se gjatë 3-4 muajve të fundit socialistët në shumicë për shkak të protestave brenda Kuvendit të Shqipërisë prej opozitës së ndërgjegjësuar, ndjejnë rrezikun e krizës që buron nga instalimi i autokracisë. “Zgjidhjen” e pashmangshme të mungesës së debatit ata e kanë devijuar përmes zgjatjes së regjimit në jetën online. Më tepër se kurrë deputetët e mazhorancës po bëjnë butonin AI/Shërbëtorin e inteligjencës së kryeministrit. Ndërsa seancat fizike parlamentare janë kthyer në një mekanizëm nxitimi që punon me formulën K/M (karton për minutë), dhe  me votimeve sa hap dhe mbyll sytë. Pra në vetëm pak minuta ligjet “shtyhen” me roje garde tek koka. Këto janë rekordet e reja dhe kjo situatë e jashtëzakonshme e krijuar brenda parlamentit (me përjashtim të protestave dhe votimit), justifikohet se mund të ushtrohet si e tillë vetëm në rastet e pandemisë ose luftës. Mazhoranca po jeton me këtë psikozë lufte dhe emergjence pasi mendjet e ndritura të lidershipit që kanë kapur çdo pushtet vetëm shtrëngim përcjellin. Asgjë veç panikut, propagandës dhe regjimit policor kjo qeverisje nuk mund të prodhojë për të maskuar korrupsionin.

Opozita ka nevojë të jetë e matur, qytetare dhe e vazhdueshme me presionin dhe aksionin e saj pa rënë në asnjë grackë dhe gjaknxehtësi. Ajo ka nevojë të bëjë me vete popullin duke e ndërgjegjësuar dhe jo duke e lënë  atë viktimë të largimit nga vendi, të varfërisë, të përçarjes dhe të urrejtjes me të cilën e ushqen çdo ditë propaganda shtetërore.  Rezultatet janë përfitimi i drejtpërdrejtë i partisë-shtet  dhe jeta e parlamentit është prapësuar  në monizëm politik.

Përsa Jeta parlamentare u kufizua thellësisht dhe u justifikua e dalë nga vota e lirë, bllokimi si e vetmja formë e rezistencës u transferua edhe me fillimin e sesionit të ri 2024. Vetëm dy seanca në ditët të një pas njëshme të rezistencës u deshën që precedenti i përplasjes të bëhej më i njohur, mos lëshues dhe përçarës. Këtu mbijeton pushteti Rama. Mungoi vërtetë protesta me tymuese dhe karrige të përmbysura në sallën plot truproja të Kuvendit dhe u njoftua minutat e fundit pjesëmarrja e presidentit të RSH (fjalimi i i unitetit të të cilit dështoi), por pankartat dhe zhurmuesit u bënë shprehësit real të mesazhit dhe rezistencës brenda pjesës më të madhe të opozitës që kërkonte respektimin e të drejtave kushtetuese. Ishin jo vetëm transmetimet e drejtpërdrejta në ekran, por edhe në sytë e misioneve diplomatike dëshmitarët okularë të ngjarjeve. Interpretimet e tyre janë pjesë e një tjetër analize.

E gjithë kjo ngarkesë solli ndodhinë e beftë të së Mërkurës, 17 Janarin me precedentin e pritshëm si një përplasje e zhurmshme dhe tejkalim normash etike mes deputetëve në Komisionin e Edukimit dhe Mjeteve të Informimit Publik. Shija e keqe nga pamjet live vërtetë të pakëndshme u amplifikuan në opinion më shpejtë se sa mund të kërkohej ndjesa qytetare mes kolegëve deputetë. Dhe e gjitha kjo shkoi në drejtim të ndëshkimeve që janë ashpërsuar me fuqi kartoni për sjelljen e një  normaliteti në jetën e kuvendit, pra nën thundrën e mazhorancës e cila vazhdimisht projekton vitin 2030 duke nënkuptuar fitoren e saj të 2025. Ky moment i intereson pikërisht gjetjes së një situate për t’i shpëtuar krizës dhe këtë dhuratë demokratët po ja bënë shumicës socialiste. Skenat edhe pa koment i dhanë shansin PS që me gishtin e njërës dorë të tregojnë  fajtorin/fajtorët dhe në sqetullën e krahut tjetër, PS të bëhej mbrojtëse e “të drejtave morale dhe politike” të asaj pjese të thyer të demokratëve (por të joshur pa dashur t’i quajmë ende bashkëpunëtorë), që sillet brenda rregullave të jetës së diktuar parlamentare për të mjaftuar me plotësimin e spektrit politik dhe të funksjonojë si një opozitë e butë. Por të rrish nën atë sqetull kutërbuese edhe pse të depiluar, të korrupsionit shumë shpejtë do të kuptosh se edhe pa qenë politikan, pa qenë opozitar je bërë vegël e pushtetit, ke pranuar regjimin jo demokratik. Lëshimi një komisioni demokratëve sa për sherr është skemë dhe jo veprim i opozitës në parlament.