1.

Une shkova ne Greqi, ne fillim te vitit 1991.

E kujtoj si tani, çudine time, kur pashe se si kufiri, veç çdo gjeje tjeter, ndante fiks si me thike edhe pamjen rreth e rrotull.

E kujtoj si tani, kur pashe qe ne fshatin e pare pasi kaluam kufirin, mollet, agrumet e frutat e tjera, jashte dyqanit, ishin rreshtuar aq bukur, kurse femijet e mi te vegjel, kishin aq kohe pa i provuar.

Nuk i mbajta me dot lotet…

Barku u mbush shpejt dhe te lenat pas, filluan te zbehen e te harrohen.

Lavdi Zotit, mbeten kujtime !

Gjeja qe nuk harroj kurre, qe eshte dhe arsyeja kryesore, qe une i dua shume, eshte embelsia e komunikimit.

Gjithe komunikimi eshte i mbushur me fjale perkedhelese, me zbutje, me embelsim..

Kjo eshte menyra qe i drejtohen edhe femijes, edhe plakes, edhe lypesit, edhe punonjesit, edhe ne treg, edhe ne stacion, kudo..

Mezi prisja diten kur behej pazari ne lagjen time.

Edhe atje, degjoje te te drejtoheshin: zonjeza ime, kukulla, kukullushka, zonjusheze, bukureze, sycke e bukur.

Sapo pashe qe nje miku im, kishte postuar nje status : “sizmuli”. Sizmoz eshte termeti. Edhe termetin e kishte perkedhelur.

Ndoshta ka ndikuar dhe e ka zbutur…. Kurse ne “ terrrrrrrrmet”. E egersojme 10 fish!

Une trapushke jam, po me degjoni vetem sot: embelsojeni pak te foluren tuaj. Mua s’me ka gjetur asgje e keqe nga kjo, deri me sot..

2.

Qyqjaaaaa me marrte mortja !

Ç’rri e ble unaza e byzylyke !

Do ble nje pllake te gdhend emrin e ta var ne qafe, se me ç’na degjojne veshet,

po me zhvarrosin e po me çojne ne Turqi, te varreza e jeniçerve…

3.

Une isha me njerez kur degjova në lajme se eshtrat e pretenduara te ushtarit grek, ishin te ushtarit italian.

U tregova nje zonje dhe nje juriste e vertete. Dhashe qete- qete dhe mendimin tim te kualifikuar.

Sapo hipa ne makine dhe isha vetem, harrova te jem zonje e juriste dhe shfryva:

“M’plasi mu se u natarrun. Le t’qajn njoni- tjetrin. Ç’mutin deshen ktu ene njoni, ene tjetri ?!”

Keshtu jam une..