Ne, të pamësuar me kurajo
mërgimtarë nga gëzimi
jetojmë kruspull në guaskat e vetmisë
derisa dashuria e lë tempullin e saj të lartë të shenjtë
dhe vjen në sytë tanë
për të na çliruar ne në jetë.

Dashuria mbërrin
dhe në trenin e saj vijnë haretë,
kujtimet e vjetra e kënaqësitë
historitë e lashta të dhimbjes.
Megjithatë, nëse ne jemi të guximshëm,
dashuria hedh tej zinxhirët e frikës
nga shpirtrat tanë.

Ne jemi shkëputur nga ndruajtja jonë
Në ndjenjën e nxehtë të dritës së dashurisë
ne guxojnë të jemi të guximshëm
Dhe papritmas ne e shohim
se dashuria kushton gjithë sa jemi ne
dhe sa do të jemi ndonjëherë.
Megjithatë, kjo është vetëm dashuri
e cila na çliron.