“Njeriu ka lindur i lirë, dhe ai është kudo në zinxhirë”.

Zhan Zhak Ruso

Shkresa-shkresa, gjithandej,

si ortekë vërshojnë e zbresin,

s`na ndahen këmba-këmbës,

që kur lindim gjersa vdesim.

Venë e vinë e  rreth e qark,

mendjen na e bien vërdallë:

Zotëri,pa një shkresë tjetër,

nuk e zgjidh dot këtë hall !

Shkresë këtu e shkresë atje,

tre kjo zyrë, katër tek tjetra,

herë të reja e herë të vjetra,

si n`lojën me kungulleshka.

Dhe për një sqarim të thjeshtë,

na thonë:  shkruajini qeverisë,

më pas vjen përgjigjja-shkresë,

nga bukuria është për kornizë!

Bëjmë përpjekje t`i frenojmë,

por  mundimi na shkon kot,

ndodh si te legjenda e vjetër,

e përbindëshit me nënë kokë. 1)

Edhe në shpëtojmë nga njëra,

n`vend të saj, dy të reja dalin,

na shastisin, na turbullojnë,

“s`i gjenden këmbët gjarprit”.

Sëndukë t`vjetër dhe dollapë,

janë plot përplot me shkresa,

më tej i ruajmë e i arkivojmë,

nëpër dosje shtresa-shtresa.

Bëjmë me to edhe albume,

ia tregojmë miqve që vijnë,

“ja një shkresë e diktaturës”,

“dhe kjo tjetra e mbretërisë.”…

Brezat tanë lidhur me shkresat,

stërgjyshi, gjyshi, babai dhe biri,

jemi shkrirë në një trup t`vetëm,

hallka të forta të një zinxhiri…

———————–

1).Hidra:Sipas mitologjisë, Hidra ishte një përbindësh me trup gjarpri dhe me nëntë koka dragonjsh. Herakliu (Herkuli) shkoi për ta vrarë përbindëshin, por sa herë që ai i priste njërën kokë, në vend të saj dilnin dy koka të tjera…