SIMFONIA E SHKRONJAVE

Eureka:

– E gjeta trungun e lashtësisë

Ilirishten

“Formulën e pagëzimit”

“Mesharin” e Buzukut,

“Sibilat” e Bogdanit,

urtësinë, epikën dhe lirikën

e popullit tim

gjuhën e luleve

të Alpeve shqiptare,

gjenezën e fisit

ninullat e nënlokeve

pranë caranit të vatrës

në hirin e butë

e shkrova shkronjën e parë

zjarrit ia këndova himnin

çerepit ia përshkova perimetrin

saçit ia shtova durimin ndaj yjarrit

bukënoren mjaltë e ndava me Nexhatin,

shqiptarisht e shtruar sofra

luga me bilbil ëndërronte

shtegtarin e vonuar

për një kafshatë buke

me nder e besë…

Simfonia e shkronjave

• më thërriste në shoqëri –

pas juve u nisa

drejt shkollës,

për  t’i mësuar të artat

• margaritarët e praruar –

shkronja të dashura,  si nëna

të mëmës Abetare –

perla të kombit tim.

Ju jeni

burimi i diturisë,

ju jeni si drita,

ju jeni si dielli,

si ajri, si buka

si puthja e nënës,

breroni gjithkund.

Me ju mësohet

gjuha e urtësisë,

gjuha e dashurisë

jeni më të shtrenjta

se gjaku, se jeta

që kurrë nuk vyshkeni

shkronja në Abetare –

bukureza të diturisë!…

SHELGJET NË DIMËR

Dimër. Fërfëllizë…

Shelgjet si vasha të virgjërta

breg lumit rrin të mallëngjyera,

degët i kanë veshur fustanellash bore

mbi to nuk këndojnë kumritë,

as nuk thurin çerdhe turtulleshat

nëpër degët e tyre

derdhet veriu

viu, viu, viu

si Niagarë.

Vetëm zalli

i ankon, mëkon

dhe i thërret harabelat

nga shpati.

Lumi gjysmë i ngrirë

i përdredhon valët

• me gjuhë shpate –

për një përshëndetje bleroshe-

erëmimin e pranverës…

Kur do të marrë fund

Ëndërrimi i tyre ëngjullor

Për krahët e lejlekëve

Për cicërimen e zogjve

ashtu të gjelbëruara

të nusërohen në pasqyrën ujore.

SYTË E VOGËLUSHËVE SYBLERTË

Prej buzëqeshjes në buzëqeshje

Në cep të buzës si ujëvarë

Shkëlqen ylberi

Prej bregu në bregun tjetër

Ndërtohet ura sa mrekulli

Krenohet inxhinieri…

Prej bukurisë në bukuri

shtohet purpuri – margaritar

magjepset poeti.

Prej thellësisë në thellësi

në rrugën e kriptë del shëti

guaska e detit.

Prej katundit në katund

në shenjë nderimi si raketa

pahiten plepat.

Prej ninullës në ninullë

Arrijnë ëndrrat nga Kroi i Rritës

Përkundën djepat…

Prej lundrimit në lundrim

nga kaltërsia zbret albatrosi

palos krahët në kuvertë

Prej meridiani në meridiane

Nëpër ranishtet e praruara

“puthen sytë e vogëlushëve syblertë”

CICËRIMET E QERSHORIT

Në grunore mes kallinjve

sqep i praruar i laureshës

seç po rri në fshehtësi!

Dot s’ia shoh syrin mikeshës

Por cicërimet vijnë të brishta

në veshët e mi derdhën simfoni !

Gjerësisë së detit të blertë

në prehërin e televe të  harfës

fantazia thellë më shpuri …

• Ore, – më thonë lulëkuqet,-

Janë cicërimet e qershorit

Kështu argjendohet gruri …

I DUA SHPIRTËRISHT

Ato shpate

me luleshpate

pranverohen pranverisht,

Ato shpate

me manushaqe ndajnate

thërrasin butësisht,

Ato shpate

me luleshpate në monopate

amësojnë kaltërsisht,

Ato shpate

me kroje plot fate

gurgullojnë freskisht,

Ato shpate

folëzat kat më kate

shtohen zogjërisht,

Ato shpate

edhe pa hënë nate

brerojnë shqiptarisht,

Ato shpate

Kështjellë Rozafate,

Cep më cep i dua shpirtërisht …

NË ODEONIN E BLERIMIT

DHE ATY

NË ODEONIN E DITURISË

ZË FILLI I DASHURISË

– Mirko Gashi-

Doli marsi

hyri prilli

zëartë cicëron

mbret trishtili…

Prilli rrit lulen

e maji ka nderin

nga shpatullat e qiellit

prej gurrës në gurrë

e shpalos ylberin…

Trishtili i lumturisë

bëhet kasnec i dashurisë

nëpër hartën e blerimit

vallëzon turtullesha

pas këngës së fëmijëve

xixëllonja haremadhe

e valëzon bajrakun

me shtatë pikë…

E – vocërraku nëpër bjeshkë

kërkon strall dhe eshkë

që ndjell pranverë

për një bareshë

me qengjat bandila

në kaçubë vjollcat

falin kaltërsi, erë …

KROI ME TRËNDAFIL

Vrullin ujë dy sylynjarë,

Trëndafili kupë lulëzuar,

Dielli me rreze – ujëvarë:

Vrullin ujë dy sylynjarë.

Trishtili me këngën e parë

Thërret për t’u freskuar,

Vrullin ujë dy sylynjarë

Trëndafili kupë lulëzuar

Jehon kënga serenadë

Faqet zambak – stoli,

Fëmijët vijnë mirjadë

Buzët i njomin freski…

VALLJA E DËSHIRËS

Buzagazi – bardhësia – çel hapësirës,

Ditës ia shtrinë çejzin kaltërsi !

Fëmijët nisin vallen e dëshirës :

Dita e re – shpresa e re – përsëri !

Sytë bëhen trishtila – faqet burbuqe

Kënga flatron me flutura bardhoshe.

Gishtat lozin bajrak me mollëkuqe

Shamia e gëzimit valon qoshe më qoshe.

Sa i dashur – Dielli – diell në duar –

Secilit i bëhet pranverë në gushë…

Shëmbëllen në një kopsht të praruar,

Që gëzim – dituri zemrat t’i mbushë …

*Nga libri “Guashkë me shtatë mërli”