Serbia preferonte bandën e LPK-së në Rambuje

     Ndërkombëtarët nuk donin ta inkriminonin Konferencën e Rambujesë me pjesëmarrjen e “komandantëve” të “UÇK-së”, sepse ishin në dijeni të krimeve të tyre në zonat përkatëse të luftës. Por, Serbia, në mënyrë përfide, i kushtëzoi ndërkombëtarët për përfaqësim të “UÇK-së”, edhepse në aparencë, në dukje zhurmonte kundër tyre! Ata preferuan Hashimin me kompani, që vinin nga Blloku i zi i Tiranës dhe Hotel “Rogner”, të cilët kurrë nuk kishin qenë pjesë e luftës. Lidhja e Shërbimeve Informarive Francë-Serbi, pavarësisht të pjesëmarrjes të Francës me NATO-n, ishin aktive. Rasti denoncues i oficerit francez të NATO-s, është dëshmi vetëfolëse. Pra, Hashimin e kishin në rreth, për atëherë dhe tani. Për miqësinë e Hashimit me oficerin e Sigurimit francez, dhe ushtrimin e një bande të SHIK-ut në Francë, ishte në dijeni edhe Serbia. Kjo vazhdon të dëshmohet me marrëveshjet fatale për Kosovën, që ai ka nënshkruar me Serbinë dhe Malin e Zi.

     Për nivelin që kishte Konferenca e Rambujesë, kryesimi i takonte Presidentit Rugova. Ishte edhe Kryekomandant i Forcave të Armatosura të Republikës të Kosovës, me formacione ushtarake e luftarake, të komanduara nga oficerë të karrierës, mirë të organizuara. Por, Rugova kontestohej hapur nga LPK-ja, madje, në heshtje konspirative, edhe nga Serbia. Serbia kishte shumë agjentë brenda LPK-së dhe ndërkombëtarët kishin frikë se mos Serbia, përmes tyre, mund ta sabotonte dhe ta dështonte Konferencën.

     Serbia ishte e interesuar për praninë e LPK-së, alias “UÇK-së”, për dy arsye:

              bandën e LPK-së në Tiranë dhe Rambuje

      Në kohën kur mbahej Konferenca e Rambujesë, Hashim Thaçi nuk përfaqësonte askënd. Ai ishte i braktisur dhe i harruar nga ai shtab, që, fiktivisht e quanin të “Përgjithshëm”, edhepse ai ishte vetëm shtab lokal i Drenicës. Komandantët e çetave në terren, me ushtarë të LDK-së, kishin shkëputur lidhjen me bandën e LPK-së, duke e injoruar se “lufta nuk bëhet në Zvicër, Gjermani e Tiranë, por në Kosovë”. Në këtë akuzë më i zëshmi ka qenë Fehmi Lladrovci, i cili ndjehej i tradhtuar nga banda e LPK-së së tij, krahu kundërshtar i Lëvizjes të Heroit të Kosovës, Jusuf Gërvalla. Sylejman Selimi ishte vënë në krye të Shtabit lokal të Drenicës, të cilin Hashimi e akuzoi për puç. Dhe, me burgosjen, dënimin e tanishëm të tij, nuk e fshehu gëzimin, duke e aprovuar edhe ndëshkimin.

     (Për sqarim: Në Kosovë kurrë nuk ka pasur “Shtab të Përgjithshëm” dhe aq më pak “UÇK-e”, por shtabe lokale dhe grupe luftëtarësh. Vetëm Kosharja ka qenë detashmenti më i organizuar, me Shtab të Luftës, por, jo edhe Shtab të Përgjithshëm. Gjithashtu, Batalioni i komanduar nga Kolonel Tahir Zemaj, i ekzekutuar pas luftës nga banda e SHIK-ut, me betejat “blic”, të rrufeshme, të zhvilluara në Irzniq, Prapaçan…,  kulmuar me Betejën fitimtare të Loxhës, kanë legjitimuar Luftën e Kosovës për çlirim. Me vrasjen e Ministrit të Mbrojtjes, Kolonel Ahmet Krasniqit, nga banda e LPK-së, në koordinim e bashkëveprim me krerët e Partisë Socialiste, në pushtet, dështoi formimi i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.