Në mediat vendase dhe turke ka marrë një vend të veçantë vizita e presidentit Erdogan në Tiranë dhe debatet mbi deklaratat e tij gjatë takimeve me autoritetet vendase.
Parë nga një sy i ftohtë, vizita e tij ishte një demonstrim autoritar i liderit turk, ku pas kësaj çdokush nxitoi të jepte mesazhin që “ne nuk jemi shtet vasal, nuk mundet të na japë kush urdhra si të jemi ‘bec’ i këtij lideri dhe, aq më tepër, nuk do i bindemi lehtas për çdo direktivë të lëshuar në lidhje me linjën e tij armike, paralelen Gulen.”
Por, e kush njeh nga afër dhe e vlerëson Erdoganin, e kupton shumë mirë që, ai nuk përdor kurrë doreza diplomatike kur i duhet të bëj “Abin”, Vëllain e Madh, apo kur duhet të flasë si brenda familjes së tij. Shpërthime të tilla si: ‘One Minute… në Davos’, ‘Kosova është Turqi dhe Turqia është Kosovë’ apo dhe deklarime të zjarrta të cilat kanë ngjallur reaksion jo pak tek aleancat e mëdha, i veshin zotit Erdogan kostumin e një politikani Dorbra, të atij që flet troç e pa manovra dhe nuk tenton as të japë shpjegime për ato që thotë. Ky nuk është urdhër, as direktivë, as demonstrim ndaj një shteti vasal. Në gjuhën ballkanase kjo është fjalë e thënë nga Vëllai i Madh, nga Abi, ku e gjithë familja duhet ta ketë parasysh, në të kundërt, po veprohet kundër interesit familjar!
Abi është i sertë, por Abi ngriti ndër 10 vendet më të zhvilluara, ekonominë turke, gjatë dekadës së fundit të qeverisjes së tij.
Abi është autoritar, por sheshoi çdo konflikt rreth shtetit të tij që gjakoste kufijtë apo vriste çdo vit mijëra fëmijë dhe të rinj kurdë. Sheshoi problemin me Qipron, zbuti ndjeshëm sanksionet ndaj Iranit dhe u distancua ndaj çdo terrorizmi shtetëror apo vullnetar që i vinte qark kullës së tij.
Pra, a është Abi i ashpër?
Abi po ngre perandorinë financiare më të qëndrueshme në Lindjen e Mesme, ku interesa financiare arabe, ruse, kazake, azere, europiane dhe kineze po alokohen në Stamboll, për ta kthyer atë në një mini-Manhatan. A është atëherë Abi i ashpër me kapitalin?
Abi po u jep impuls megaprojekteve vendase, si: trenat dhe autostradat nën Bosfor, aeroportit më të madh në Europë, projektit të shekullit për hapjen e një ngushtice të re nga deti i Zi për në Marmara, përgjatë së cilës do marrë shtrirje të re Stambolli etj. A është Abi mbyllës i vizioneve?
Abi as që e ka fshehur kurrë që po ta shposh në damar i del gjak myslimani, është i lidhur denjësisht dhe plotësisht me fenë e tij dhe nuk i përket asnjë sekti të fshehtë o të kamufluar, por është i drejtpërdrejtë dhe në besimin e tij. Ai synon edhe përhapjen e këtij besimi tek ata që i konsideron historikisht dhe gjeografikisht vëllezër! Por këtë nuk e tenton me krahëmarrje!
Presidenti Erdogan, Abi, Vëllai i Madh, po shpreh edhe haptazi shqetësimin e tij për një lëvizje; lëvizje e cila, e përdori Abin apo u përdor nga ai, do jetë historia ajo që do e gjykojë këtë. Ajo lëvizje, për të cilën ai flet sot qartë e hapur, funksionon në formën e një tarikati, nën një skemë ‘Ponzi’, me kapitale dhe influencë në botën islame e joislame, me ndërthurje të hallkave ekonomike dhe politike ku njëra dorë lan tjetrën, me shtylla aktiviteti të sajat, të njohura ndërkom-bëtarisht, si:
1- shkollimi
2- shëndetësia
3- kreditim dhe lobing biznesesh brenda sektit.
Biznesmenët brenda kësaj skeme nuk janë aty sepse ishin më të aftët apo më aktivët në bizneset e tyre, ata janë tenderfituesit apo pjesë e piramidave miliardere sepse morën një bekim nëpër mbledhje tarikati, të cilët nesër të zgjojnë Ceo dhe një ditë të bukur të zhveshin dhe të çojnë prapë aty ku ishe. Ceo i vërtetë është një gjysh që jeton në konvikt kalamajsh!
Miliona djem dhe vajza të reja e gjejnë veten një ditë brenda këtij sekti, me qendër në Pensilvania (jo në Mekë), që jo rastësisht brenda një kohe tepër të shkurtër u bënë mësuesit më të mirë, prokurorët më të mirë, policët më të mirë, si dhe inskenuesit dhe përgjuesit më të mirë të Erdoganit, gjersa erdhi dita t’i thonë: Kapiten, zbrit ose do të të zbresim ne! Dhe e gjitha kjo, nën mustaqet e Abit!
Abi thotë që, kjo makinë është prodhuar që në konstruksion me përgjues që dëgjoheshin në Pensilvania…
Abi thotë që, transmisionet e kësaj makine punojnë për llogari të spekullantëve dhe jo të Turqisë…
Abi thotë që, kjo makinë desh e hodhi pikërisht në momentin kur kishte marrë shpejtësinë më të madhe vendi i tij dhe kjo nuk u interesonte shumë shteteve që ishin në krizë…
Abi thotë që, do ndërroj makinë, do ndërroj vaj, do ndërhyj në qelizën më të vogël ku ka pasur efekt kjo makineri…
Abi thotë, mos furnizoni më këtë makinë me fëmijë, të rinj, djem e vajza që do t’jua përdorin nesër kundër vetes dhe Abit…
I mirë apo i keq, me apo pa të drejtë, autoritar apo arbitrar, unë Abit i besoj, për sa kohë që atë kullë, Turqi, e ngriti shumë më shumë kate më lart se ç’e mori kur të tjerëve po i hyn kulla nën ujë.
Abi nuk është më një “easy partner”, që ta ulësh dhe ta ngresh nga tavolina sa herë t’u dojë qejfi aleancave. E vetmja mënyrë që mund të përdornin aleancat për ta diktuar Abin, ishte ky sekt, por këtë ai po e çmonton!
Dhe kur të del zot, Abi e trash zërin, siç bën në familje një Vëlla i Madh, e nuk spërdridhet, nuk hamendëson, nuk i bie nga larg. Ai flet troç!
Ndaj, unë i besoj Abit!