Platforma për jetësimin e tij,domosdoshmëri historike

Gjuha, territori, historia e kultura janë elementët bazikë që e identifikojnë shtetin komb, apo shtetin nacional, sipas përkufizimit përendimorë.
Kongresi i Manastirit ka meritën historike, pasi krijoj alfabetin shqip dhe e identifikoj Shqipërinë para Evropës dhe botës si një komb kulturorë.
Me zgjedhjen e shkronjave latine, korifenjtë e kulturës kombtare i treguan Perëndimit se Shqipëria është një popull me kulturë e histori thellsisht evropiane dhe se janë fara dhe rrënja e qytetërimit evropian.
Ata dëshmuan se orientimi i tyre kulturorë dhe politik drejt vlerave të civilizimit përendimorë është jo vetëm domosdoshmëri ekzistenciale,por dhe mënyra më e sigurtë për t’u shkeputur përgjithmonë nga kthetrat e Perandorisë Otomane dhe të asaj Ruso -Sllave.
Gjuha si simbol themelorë i një populli është faktor kohezioni vetëm atëherë kur ajo shërben për unifikimin e të gjitha teksteve që nga Abetarja e deri tek literatura universitare e ajo akademike.
Një tekst i abetares për të gjithë femijët në hapsirën etnike shqiptare është alfa e betejës për ta bërë sistemin arsimorë mbarëkombtarë,një gurë themeli dhe premisë të sigurt për të ardhmen e brezave që vijnë.
Kuvendi famëmadh i Arbrit i vitit 1703 i mbledhur nën kujdesin e Papës Shqiptarë Klementi i Xl Albani është jo vetēm djepi i Rilindjes Kombëtare por është interpret i dēshirës së flaktë të arbërorëve për ta mbrojtur gjuhën e kulturën e vendit të tyre.
Hapja e seminareve dhe kolegjeve në zona të ndryshme me vendim të Kuvendit historik të Arbërit ,
ku mesimi jepej shqip dhe me tekste të unifikuara ,na tregon jo vetëm mashtrimin trashanik e kriminal qe historiogrrafia komuniste e dirigjuar nga qarqet antishqiptare sllavo-greke, ka bërë për moshën e gjuhës shqipe, por edhe diçka tjetër themelore, kujtesën tonë historike dhe se
jemi tre shekuj prapa së veni nē jetē projektin e stërgjyshërve tanë.
Një sistem i unifikuar i gjuhës e shkollës shqipe do të thotē që femijët, nxënësit dhe studentët në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal tē Zi, Luginë tē Preshevës të kenë nē duart e tyre një tekst mēsimorë, të kenë të drejta e kritere të njëjta për të hyrë në universitetet tona dhe diplloma te barazvlerëshme në gjithē hapsirën shqiptare.
Njësoj si për universitetet publike ashtu edhe për ato private.
Kualifikimet pasuniversitare, doktoraturat e gradat shkencore duhet te jepen sipas një sistemi të njësuar nacional.
Bashkimi shpirtëror i kombit me një projekt nacional i paraprin bashkimit politik dhe ekonomik.
Ai pregatit terrenin dhe sherben si gurë-themel i shtetit komb.
Trashëgimia kulturore dhe historike janë një e të pandara për të gjitha trojet etnike ku banojnë shqiptarët.
Këtë na tregon më së miri folklori,etnografia e së fundmi historia e arkeologjia e epokës ilire, para kristiane dhe e mesjetës së hershme.
Deshmi të pakundërshtueshme, histotike dhe shkencore tregojnë se të Parët tanë kanë patur jo vetëm hemogjenitet përsa i takon gjuhës, menyrës se jetesës, riteve, dokeve e zakoneve të dalluar qartë nga popujt e tjerë të Ballkanit dhe Evropës por dhe një civilizim tē shkallës më të lartë.
Shqiptarët ndodhen sot përballë kërcenimit serioz te kuartetit antishqiptarë ,Moskë-Ankara-Beograd-Athinë.
Në këto qendra përpunohen taktikat e hartohen strategjitë për të groposur njëherë e përgjithmonë kulturën e vjetër shqiptare dhe kujtesën tonë historike.
Shkatërrimi apo tjetërsimi i monumenteve të lashta dhe autentike shqiptare, duke përfshirë edhe ato të kultit,përpjekja për të përvetësuar figura të shquara Iliro-dardano -arbërore dhe për ti etiketuar ato si sllavo-greke,e së fundmi edhe përpjekja donkishoteske për tu marre shqiptarëve Eposin Kombëtarë, trashëgiminë Ilire ,Gjergj Kastriotin, Migjenin apo Nanë Terezen vertetojnë katërcipërisht këtë teoremë.
Keto fakte deshmojnë se siç jemi të ndarē në pesē shtete me qeveri tē paafta e të korruptuara, me akademi që flenë gjumë akoma nuk e kemi krijuar nëse shprehemi nē gjuhën ushtarake mburojën raketore kundër armiqve tanë historik.
Ka 15 vite që Unioni Artistik i Kombit Shqiptarë si institucioni me i rendesishëm i kulturës kombëtare shqiptare ,vepron nē të gjithë hapsirën etnike të Kombit Shqiptarë për të promovuar artin tradicional,folkun , kengèn, vallen , etnografinë si pashaportë autentike, si adn-në e Kombit tonë.
Festivalet kombetare , spektaklet, koncertet tematiko-patriotike janë organizuar nën moton;
Një komb, një kulturë-njē gjuhë- një flamurë-një histori-një atdhe dhe së fundmi në Plavë-Guci :
Një Komb Një Shtet.
Keto manifestime janë kthyer në referendume artistiko -qytetare dhe se Unioni Artistik i Kombit Shqipetar është laborator i platformës së unifikimit të kulturës kombtare,padiskutim mund të quhet parlamenti shpirtëror i kombit.
Ky konstatim me vjen natyrshëm për shkak se eshtë i shtrirë me aktivitete të rendësishme në mbarë hapsirën shqiptare dhe se ka si lidershqip ajkën e artit shqiptarë.
Mesazhet e tij kanë qenë domethënëse për kohën dhe i kanë paraprirë zhvillimeve politike.
Mesazhet a artit janë të fuqishme dhe se futen aty ku nuk futet dot politika dhe diplomacia.
Kombi jonë nuk përcaktohet tek kombet dinastike apo kombet politike por tek kombet etno -kulturore prandaj jetëgjatësia dhe shpetimi nga asimilimi gjatë sagës së gjatë kulturës tonë i dedikohet.
Nëse i referohemi historisë së bashkimit te Gjermanisë aspak me shumë nuk ka kontribut Bis Marku se sa Gëte për realizimin e endrres sē popujve gjermanikë.
Profeti Muhamed na mëson se:
“jetëgjatësia e një populli varet nga jetëgjatësia e trashëgimisë shpirtërore të tij.
Nëse qindra-mijra artistë të Unionit Artistik të Kombit Shqiptarë i bijen kryq e tërthorë Atdheut me diplomaci artistike e art diplomatiko-politik ,ashtu si Shen Pali Ilirikumit për tē përhapur Ungjillin e kulturës tonë kombtare ,qeveritarët e ministrat e korruptuar me anë të marionetave të tyre ti mbyllin dyert kur ju paraqet projekte madhore të kulturës kombëtare të kuvendeve të kengëve, të valleve shqipe.
Ata shkojnē mē tej duke u bërë barrikada e parë për të demtuar e asfiksuar trashëgiminë kulturore.
Projektet kombëtare, festivalet folklorike dhe strategjia afatgjatë për të zbuluar e promovuar breza të rinj artistësh kerkon bashkëveprim mes qeverive shqiptare dhe mbështetje financiare e logjistike.
Ka më shumë se një dekadë e gjysëm që është shembur muri mes shqiptarëve dhe asnjë festival kombëtarë i folklorit i mbeshtetur nga qeveritë e Prishtinës dhe Tiranës nuk është bërë e me gjasa as nuk mendohet të zhvillohet në Prizeren apo Prishtinē, për të mos folur për Shkupin, Mitrovicën,Preshevën apo Ulqinin.
Këto treva të shquara kulturore e historike të Kombit tonë kanë të drejtē të ngrenē pyetjen ??!
Përse Shqipëria nanë na sheh me syrin e njerkës?
Çfarë bën qeveria e Kosovës?
Cilat janë frytet e takimeve pompoze dhe sfilatat qeveritare Tiranë-Prishtinë.
A ka diplomaci kulturore mbarëkombtare?
Eshtë paradoksale fakti që Shqipëria një nga vendet më trashëgimi kulturore ndër më të pasurat e të vjetrit e Evropës krahas asaj (Greko-Romake) ka buxhetin me tē ulët nē kontinent ne raport me XHDP-në për kulturën e vet kombëtare.
Hap tjetër i rendësishëm i platformës së shtetit komb është hapsira e lirë ekonomike,krijimi i komunuellthitt ekonomik shqiptarë.
Politika të unifikuara të zhvillimit, të sigurisë kombëtare dhe diplomacisë.
Akoma me barriera doganore, me politika reciprociteti, në kufirin shqiptaro-shqiptarë.
Mendoni kur Princ Dhimitri i shtetit tē Arbërit 800 vjet më parë bënte tregti të lirë me Raguzën dhe i merrte në mbrojtje në territorin e vet.
Kjo ka ndodhur dhe dy dhekuj më vonë me Gjon Kastriotin dhe djemt e tij, të cilët u zotoheshin venedikasve se do ti mbronin dhe do të paguanin çdo dëm qe pësonin në territorin e tyre.
Njē komunuellth shqiptarë ekonomik duhet tu japë garanci bashkëkombasve se nuk do tu shfaqet si makth trau i doganave apo taksimi i dyfishtë.
Hapsira e lirë ekonomike për të dhanë frytet e saj kërkon në radhë tē parë lëvizjen e shpejtë të mallrave e sherbime me shpejtësi në hapsirën panshqiptare.
Kjo ndodh vetëm atherē kur tē financohen projektet
e medha të infrastrukturës , Rruga e Arbrit, korridori Adriatik-Alpe , lidhja e porteve shqiptare me rrjetin hekurudhorë të Kosovës, një rrjet i unifikuar i energjisë.
Këto janë investimet strategjike pa të cilat shqiptarēt nuk mund tē pretendojnë tē hedhin bazat ekonomike.
Siguria kombëtare e diplomacia e përbashkët jënë pjesë e rëndësishme e platformës së shtetit-komb.
Përtej slloganit:
” Një Komb , Një Qendrim” qeveritë e Tiranës dhe Prishtinës duhet ta kuptojnë se FSK dhe ato të ushtrisë në Shqipëri duhet të trajtohen njësoj ,tē shkollohen në njē akademi e me një program të vetëm.
Të kenë të njëjtin sistem gradash dhe të njëjtën strategji të përbashkët në luftën kundër terrorizmit apo kundër rreziqeve që vijnë në mbarë hapsirën etnike shqiptare nga fqinjët shovinistë.
Politika e jashtme ka qenë nyja gardiane e shtetit shqiptarë për 100 vjet.
Çlirimi i Kosovës ka sjellë një realitet të ri të cilin u detyra ta njohë edhe presidenti serb Viçiç.
Eshtë koha tē presim me shpatën e drejtësisë këtë nyje të djallit.
Shqiptarët duhet ti flasin botës me një gjuhë.
Diplomacia duhet tē jetë mbarëkombtare.
Shqiptarët nga komb etnokulturorē duhet te bēhen komb politik.
Ka arrdhë koha qe ata të kenē shtetin Komb.
Një mik i madh i shqipëtarëve ish ambasadori i Amerikës ne Kosovë Willam Wolker ,në 20 vjetorin e spektaklit “Mirë se vini në Alpe”
Dhe në festivalin e Dytë kombëtar,
“Kënga dhe vallja shqipe na bashkon” tha:
“Unë nuk i ndaj shqiptarët të Shqipërisë, të Kosovës, të Maqedonisë, të Çamërisë, të Maliit të Zi, të Luginës sē Preshevës.
Shqipetarët janë Një dhe kanē Një flamurë.
Po e mbyll këtë opinion timin duke apostrofuar faktin se keto manifestime kultutoro-artistike u organizuan nga shoqata Alpet Shqipetare, shoqata Maja e Karafilit ,me mbështetjen e Unionit Artistik të Kombit Shqipetar ne trojet e Ali Pashë Gucisë dhe Jakup Ferrit në Vuthaj, Plavë -Guci me dt 30, 31 korrik, 1 gusht 2017.