E pashe tek u lekund dhe ra.

Kalimtari i pare aty prane nje djalosh rreth te 35 me pantallon te shkurtera i dha ndihmen e pare.

Nena , nje grua e moshuar e thinjur mbetur ne lekure te reshkur mezi frymonte.

Djali e mbeshteti mbas vetes dhe me shishen e ujit qe i solli nje bukuroshe nga lokali ngjitur po mundohej t’i freskonte fytyren.

Nderkohe u lajmerua ndihma e shpejte.

NENA u permend pak. Vazhdonte te shtrengonte nje qese plastike me vetem dy kokra domate dhe nje portofol te vjeter.

Kur erdhi ambulanca dhe i dha ndihmen e pare në plot fjalet e hedhura degjova dialogun e shkurter :

– Ku banon nena !

– Tirana e re…. bir.

– Ke njeri ? Femije ? Shtepi ?

– Eh…femijet jane jashte o bir..

– Atehere ku deshiron t’ju çojme nena.

-Ku te doni…. ku te doni… Ti ma njeh djalin mua….ma njeh besoj….ai …….

U var e gjitha mbi barele me ca gjysma fjalesh pa kuptim dhe u zhduk brenda makines ne rruget gjithe pluhur te Tiranes ku asfalti digjte ne 40 grade.

Bz 24