Shpesh here ia kam shtruar vetes pyetjen: Perse akademik Rexhep Qosja i merr ne shenjester gjigantet e mendimit shqiptar? Jam munduar me mish e me shpirt e krejt paanshem qe t’i fus te gjthe mekanizmat e mendjes sime te vogel ne veprim, per ta kuptuar pse eshte kaq i pameshirshem ndaj te larteperndurve? Duke e pare nga te gjitha anet, kam ardhur ne perfundim se, kete njeri e mundon trishtueshem deliri i madheshtise. Te jesh kunder me kaq terbim ndaj pendave me te mprehta te letrave shqipe, eshte dicka qe se pranon asnje mendje normale. Une e kuptoj deridikund kur u versulet me terbim Kadarese dhe Rugoves, sepse ai ata sheh si konkurent, por kur e percmon Lasgushin, viganin e vjerrsherimit shqip, kjo pastaj te detyron paqare te dyshosh ne shendetin e tij mendor. Shih se si e trajton Lasgushin, po citoj: “Asnj poet tjeter s’ia ka pare sherrin mungeses se frymezimit sa Lasgushi.” Qosja yne i kishte te gjitha mundesite te rreshtohet e te matet me njerezit me te medhenj te mendimit shqiptar, dhe jo vetem. Por si inatcor e ziliqar i madh qe eshte, me ketu sulme te paurta e zbret vetveten vetedijeshem nga rangu i te medhenjeve. Ajme!