Trishtuar do të themi: erdhi vjeshta,

Në një dritare melankolike diçka m’u duk atje tutje-tëhu, –

Më zgjoi një zë, çuditërisht nuk heshta,

Fryn era, gjethja fluturon diku…

Arrita në një fushë nga uji e mbuluar, –

Aty poeti i njohur , i tretur në mendime,

Dukej sikur botën e kishte pushtuar, –

Sa më trishtoi kjo pamje, mjerisht, aspak sublime

Pa marrë vesh gjë tjetër u ktheva në shtëpi,

Vështroni: rreth e qark gërmadhë, jetë e kotë –

I verdhi perëndim më zverdhi përsëri,

I verdhë si dritaret ku më nuk rrjedhin lotë!

(Përktheu Dionis Bubani)