Kur lëshoj duart në shtat them se dikush
m’paska vra
N’mëshikës të kësaj nate kaq të thatë…
Së largu shoh një dru që mbahet pa asnjë krah,
atëherë edhe sytë shkojnë t’barisin në shpat…

Diçka po ndodh me mua si me buklën në ranë
Një djersë del e kripur kur shpirti dhemb
e dhemb…
Tash mund të thoni gjithçka për mua
goja që mban,
mund t’më bini në qafë kur s’di çka t’ju them.

I ndezur m’rri një si kandili n’verë,
por s’ia prek fatin kur sytë ngjiten në kodër.
Ndoshta i duhem dikujt – por s’di t’rroj dy herë,

S’di n’cilën kokërr merr frymë jeta – që të kokërr…!