VOAL

VOAL

Copyright © 2022

VOAL

REPLIKA/ Pronarë- mercenarë- intelektualë, Henri Çili i përgjigjet ashpër Zhejit e Bushatit

January 14, 2017

 Botuesi i Mediave Mapo, Henri Çili, iu përgjigjet ish-drejtorëve Zheji e Lela për ndryshimin e linjës editoriale të gazetës dhe akuzave të Andi Bushatit se ka qenë kryeministri që ka kërkuar largimin e drejtuesve të gazetës. Tri fenomenet e shtypit shqiptar; mercenarët e mirëpaguar, botuesit dhe intelektualët

Nga Henri Çili

Nga pozitat e mia të mirëdeklaruara të sipërmarrësit, do të më duhet të marr hua disa shprehi dhe kompetenca të profesionit të dikurshëm të gazetarit, për të sqaruar një situatë dhe për më tepër për të sintetizuar një fenomen në funksion të një debati mbi lirinë e shtypit në Shqipëri.

Largimi i Armand Shkullakut si drejtori i ABC Ne ës dhe përfundimi i kontratës së Alfred Lelës si drejtor i MAPO-s, më 31 dhjetor të vitit të shkuar-të lidhura krejt rastësisht dhe për arsye krejt të ndryshme- kanë krijuar një shtjellë, një debat, një polemikë të re mbi rrezikun e lirisë së shtypit në Shqipëri. E lidhur kjo me ujq apo çakej që janë lart apo me pronarë të nënshtruar diktatit të qeverisë apo në shkëmbim dhe allishverishe me qeverinë Rama.

Dua të flas striktmërisht për gazetën MAPO dhe rastin e Lelës, dua të flas qartë për historinë time. Por fakti që historia ime është kështu më bën të besoj se të njëjtin problem kanë edhe sipërmarrësit e tjerë të medias shqiptare. Duke e njohur mjaft mirë profesionin e gazetarit dhe duke m’u dashur të kaloj qartë në rolin e sipërmarrësit dhe të botuesit, e shoh qartë dhe thjesht atë që ndodh realisht. Është pak a shumë si puna e juristit, që e sheh çështjen nga akuza dhe avokatia mbrojtëse.

Sqarimet për ish-drejtorët Zheji e Lela

Fillimisht sqarimet mbi ish-drejtorët e MAPO-s dhe miqtë e mi, Artur Zheji dhe Alfred Lela. Nuk ka pasur asnjë përfundim kontrate me Artur Zhejin për efekt të ndonjë presioni apo elementi tjetër që lidhet me cenimin e lirisë së shtypit, por ka pasur një përfundim strikt në afatin e duhur, me të gjithë termat e plotësuar nga ana ime të një kontrate me shkrim, të mirëdetajuar, mbi pozicionin e drejtorit të Botimeve MAPO, që përfshinte një detyrë më të madhe; përfaqësimin e linjës editoriale të botuesit, sigurimin e objektivave të caktuar me tirazhin, klikimet apo me marketingun dhe marrëdhëniet publike të kësaj logoje.

Në përfundim të kësaj kontrate, me qëllime qartësisht menaxheriale dhe aspak të lirisë së mendimit, Zheji mori nga unë një ofertë për të vazhduar të ishte opinionist i gazetës MAPO me honorare mjaft të përshtatshme, disafish më shumë nga pagesat normale zyrtare të shtypit shqiptar; për shkak të konsideratës apo subjektivitetit dhe miqësisë. Kjo është e vërteta e përfundimit të kontratës me zotin Zheji, për të cilin duhen bërë edhe dy saktësime të tjera. Po, ai ka pasur një pagesë shumë të lartë, të deklaruar, të taksuar dhe transparente, përfshirë në marrëveshjen përkatëse për t’i dhënë një drejtim menaxherial një medieje, e cila pas tri viteve të para të jetës u provua se ekonomikisht ishte e pamundur të dilte me fitim dhe e trajtuar nga viti 2013 si një donacion i Fondacionit MAPO.

Këto pagesa kanë qenë të larta, por gjithsesi jo aq sa e shet Zheji veten – 120 mijë euro në vit- por kanë qenë në total në 6 vjet bashkëpunim në formate të ndryshme në formë honorarësh, pagash apo bonusesh në shumën rreth 250 mijë euro- të shtrira në 6 vjet- dhe e kam bërë me vetëdije, për shkak se gazeta ishte e re dhe kishte nevojë për një impuls, duhej krijuar ex nuovo dhe për faktin se besoja se menaxhimi i mediave nga profesionistë, në një paketë editoriale-menaxheriale ishte një nga kushtet e lirisë së shtypit.

E dyta, jo vetëm që nuk ka asnjë kontekst të përfundimit të kontratës të zotit Zheji prej linjës editoriale, por ka një kontekst të interesit personal të Artur Zhejit në lidhje me kryeministrin aktual. Është interesi i tij për t’u zgjedhur drejtori RTSh-së dhe në momentin që kjo nuk u realizua kemi sot një Zheji nga një avokat i mazhorancës Rama-Meta në një prokuror të kryeministrit Edi Rama, çka është e drejtë e tij, siç është e drejta ime të them se e vetmja herë që kam folur me Edi Ramën për Artur Zhejin është lobimi im për Zhejin si drejtor i RTSh-së dhe e vetmja fjali që kam dëgjuar nga kryeministri Rama është: e kam parim, nuk e kthej asnjë njeri dy herë në të njëjtën detyrë.

Të njëjtën paketë trashëgoi edhe Alfred Lela, duke nisur nga data 31 mars e vitit të kaluar, identike e me të njëjtët terma. Dhe me të njëjtët terma në fund të vitit 2016, pasi konstatuam mosrealizimin e saj në ata terma përkatës dhe pasi kreva të gjitha detyrimet e mia, i dhamë fund kësaj marrëveshje menaxheriale, duke marrë siç e pohon edhe vetë Lela propozimin për të qenë komentator i lirë në gazetën MAPO në mendimet e tij të lira.

T ë dy ish-drejtorët e MAPO, Zheji e Lela sipas kontratave të firmosura nga të dy palët kanë marrë pagesat e premtuara, por kanë dështuar në realizimin e zotimeve të marra në këto kontrata.

Meqenëse Zheji është një lojtar i sprovuar i medias shqiptare, me biografinë e tij për të cilën ka mendime nga më të ndryshmet, lidhur me Lelën ia vlen të sqaroj premisat jashtëzakonisht pozitive të kësaj figure të re të medias shqiptare, por të shpreh keqardhjen mbi të paktën një keqkuptim në lidhje me arsyet e mosvazhdimit të kontratës me MAPO.

MAPO, është shprehur, ai, në Zërin e Amerikës ka pasur ndryshim të politikës editoriale… MAPO nuk e ka ndryshuar politikën editoriale, së paku qysh nga koha kur Lela u emërua drejtor, por në përgjithësi në katërvjeçarin e fundit, madje-madje në mënyrë cinike do të thosha se nuk e ka ndryshuar asnjëherë, sepse ka pasur të njëjtën politikë editoriale; idetë liberale.

Në traditën e gazetave më moderne të botës, ndoshta shumë më të mëdha se ne, gazeta MAPO ka adaptuar qartësisht një linjë editoriale të përfaqësuar nga unë, me editoriale të posaçme ose në prag të zgjedhjeve, ose në prag të ngjarjeve të mëdha, ose në editoriale të fillimvitit. Si e tillë, linja editoriale e MAPO-s ka qenë në çdo fazë krejt e qartë. Ajo ka qenë dinamike, në përputhje me pozicionin e aktorëve shoqërorë, por ka qenë konstante, madje dogmatike me një ide; Liberalizmin.

Askush nuk mund të thotë një inkoherencë në qëndrimet editoriale të gazetës MAPO apo të miat. Ato kanë qenë gjithnjë në mbështetje të liberalizmit dhe tezave të tij. Kemi qenë gjithnjë me privatizimet, koncesionet, industrinë e riciklimit, kundër dhunës ndaj institucioneve, për reformën në drejtësi, arsim, shëndetësi, taksat e ulëta, shtetin e vogël taksën e sheshtë, kundër taksës progresive, kundër sektorit shtetëror, ndërmarrjeve publike, kundër arsimit falas, kundër taksave të shumta, kundër shteti të madh etj. etj. Dhe në këtë pikëpamje, pa u futur në sqarime më të mëtejshme ne kemi mbështetur apo kundërshtuar çdo aktor. Si e tillë, linja e gazetës MAPO ka qenë e qartë dhe e parashikueshme nga pikëpamje editoriale. E paparashikueshme ka qenë vetëm gjykimi ynë kush ka qenë ilustrues apo kundërshtues i kësaj linje. Ka qenë përshëndetja e papritur e Ramës kur zhvilloi tregun e energjisë, kur vendosi t’i japë një reformim thelbësor arsimit të lartë, kur vendosi të rregullojë çështjen e ndërtimeve pa leje, ku vendosi të mbledhë taksat dhe t’iu vërë barazi qytetarëve para taksave dhe ka qenë qartësisht kundërshtuese për taksën progresive, shëndetësinë falas, prishjen e kontratave etj. etj.

E njëjta gjë mund të thuhet për Partinë Demokratike. Ka qenë shumë përshëndetëse për taksën e sheshtë 9 %, për luftën për respektimin e kontratave me biznesin dhe shtetin para 2009-ës dhe plotësisht kundërshtuese kundër presioneve populiste dhe tendencave puniste, në të cilat PD-ja ra gjatë opozitës, duke u bashkëshoqëruar me rrugët me çfarëdolloj kauze qesharake kundër identitetit të saj ideologjik dhe interesit publik, duke humbur shumë nga karakteri i saj prej partie të qendrës së djathtë, gjë që vazhdon ta vuajë edhe sot.

Shkurt, gazeta MAPO ka qenë pro ose kundër Berishës, Ramës, Bashës, Metës, por ka qenë gjithnjë pro ideve liberale dhe kundër ideve progresiste.

Pse? Sepse kjo është bindja, qëllimi, ideja ime si botues. Madje duke pasur kënaqësinë, duke kaluar nga gazetari apo akademiku në sipërmarrës, e kam promovuar fort këtë model, duke shpresuar pse jo si model të kishte një jehonë. Duke qenë qartësisht i pozicionuar ndaj ngjarjeve, fenomeneve dhe personave, por duke qenë qartësisht i qëndrueshëm ndaj ideve. Në këtë kuptim, nuk ekziston asnjë pandehmë, për asnjë arsye që dikush të ketë kërkuar heqjen e këtyre drejtorëve, dikush lart. Sepse nuk bën pjesë në natyrën e marrëdhënieve të mia me aktorët publikë, por mbi të gjitha me fizionominë dhe strukturën e gazetës. Edi Rama dhe qeverisja e tij pas 2013-ës kanë marrë qartësisht kritikat e mia për tonet populiste, me të cilat Rama fitoi në vitin 2013, por kanë marrë qartësisht përshëndetjet modeste, të miat dhe të gazetës, për hapat liberalizues ose për kalimin në pozitat e Rrugës së Tretë duke braktisur social-demokracinë klasike. Për interesin publik kjo ka qenë esenciale për shoqërinë shqiptare dhe zhvillimin e vendit ka qenë esenciale ky modernizim i së majtës dhe mbi të gjitha ka qenë mjaft kontribuuese në themelimin ose konsolidimin në sistemin kapitalist në shumë prej sektorëve, edhe pse ka ende mjaft sektorë që janë jashtë saj. Kjo ka qenë e shprehur publikisht në editorialin tim …Që reformizmi të mos dështojë në vitin 2016 si në vitin 1936 apo në editorialin Cikli reformist i Ramës duhet të vazhdojë edhe një mandat. Sikundër MAPO ka kritikuar dhe unë personalisht ata elementë të lidershipit tëri të opozitës me në krye Lulzim Bashën, të cilët e kanë denatyruar Partinë Demokratike nga thelbi i saj si një parti e qendrës së djathtë. Sikundër në të njëjtën kohë vlerësimet për Lulzim Bashën, potencialin dhe premtueshmërinë e tij si një lider politik i së ardhmes, fatkeqësisht pa performancën e duhur të së tashmes, nuk kanë munguar, simbolizuar kjo edhe me shpalljen si Njeriu i Vitit në revistën Mapo.

Fenomeni i parë

Po të gjitha këto sqarime më bëjnë të formuloj një fenomen. Fenomenin e ngatërrimit të krizës së lirisë së shtypit në Shqipëri apo kufizimin e lirisë së shtypit, me krizën e autoritetit të rremë të medieve shqiptare, ose hollë-hollë pse nuk ka një rënie të lirisë së shtypit në Shqipëri. Ka një rënie të pagave të larta, të patricëve, të elitave të korporatës së profesionistëve (lexo: mercenarëve. Nuk ka asnjë kuptim të keq për fjalën mercenarë, është ekuivalent i fjalës profesionistë).

Tashmë panorama është e qartë, kur kanë kaluar 25 vjet i shtypit të lirë në Shqipëri. Duke kaluar nga shtypi i lirë i gazetarëve në e industrinë e medias, me gjithë problemet që kjo ka, sidomos pas viteve 2010 -2015 u vu re një përqendrim i investimeve të mëdha në media. Në media u futën shumë sipërmarrës, shumë pronarë dhe krijuan një nevojë artificiale për shkak të fillimeve të këtij tregu për komentatorë, analistë, drejtorë, drejtorë editorialë etj. etj., me paga shumë të larta për shkak të konkurrencës. Gjërat u qartësuan, u qetësuan, ky treg u saturua, u zhvillua, nevoja e ekonomisë për nivelin e informacionit shkoi në masën e duhur dhe për pasojë shumë prej medieve filluan të rrudhin buxhetet, të vijnë në buxhete më realiste, të ulin pagat, shkurtojnë pozicionet ose në fund të fundit të kërkojnë rezultat; audiencë, tirazh, klikime.

Në këtë sens, grupe gazetarësh -dhe nuk paragjykoj asnjë prej tyre- të gjendur në kushtet e një ekonomie reale të medieve, në fund të një cikli ekonomie irreale të mediave sot ndodhen ngushtë. Janë pa punë, janë pa një rrogë të lartë, pa një status përfitues, pa trafikun përkatës të influencës dhe për pasojë janë agresivë duke folur për çfarë? Për rrezikimin e lirisë së shtypit, ndërkohë që pluraliteti i lirisë së shtypit në Shqipëri dhe sidomos mundësitë e mediave për të mos censuruar sot asgjë, janë shumë. (Shumë më tepër njerëz panë dokumentarin për Ardit Gjoklaj, se sa do ta kishin ndjekur po të transmetohej normalisht). Bashkë me pamundësinë absolute për të pasur censurë dhe bashkë me nevojën e mediave për talente, ide, debate e polemika e bëjnë qesharake çdo pretendim mbi kufizimin e lirisë së shtypit në Shqipëri.

Fenomeni i dytë

Por një fenomen i dytë ka ndodhur gjithashtu. Fenomeni është thuajse finalizimi i një ndarjeje të funksioneve në strukturën e mediave shqiptare, kur ishin të gjithë bashkë; gazetarë, shokë sipërmarrës nga i njëjti qytet, shkollë apo katund. Janë diferencuar qartë me zhvillimin e cikleve të biznesit kategoria e pronarëve, sipërmarrësve apo donatorëve të shtypit të lirë, mercenarëve apo profesionistë dhe janë gjithnjë aty intelektualët; kjo racë shumë interesante por aspak e qelibartë e shoqërisë shqiptare. Dhe nga bashkëveprimi e pozicioni i këtyre të treve është krijuar ky pseudo-konflikt i ri nën etiketën e interesit publik apo të lirisë së shtypit. Sot ka pronarë jashtëzakonisht të respektuar, sipërmarrës apo donatorë që meritojnë t’u heqësh kapelën për guximin, lirshmërinë, hapësirën e krijuar dhe kontributin që kanë dhënë esencialisht në garantimin e lirisë së shtypit në Shqipëri dhe prodhimit kulturor në këtë vend.

Dhe ata, brenda logjikës së lirisë dhe kapitalizmit kanë filluar gjithnjë e më shumë të profilizojnë linjën editoriale, kanë filluar të kërkojnë më shumë rezultat në logjikën e sipërmarrësit, kanë filluar në fund të fundit të diferencohen në pasuri, status dhe elemente të tjera. Shumica dërrmuese për të mos thënë të gjithë nga të mirëpaguarit e medias shqiptare në këtë fazë, që shpesh derivuan në autoritete të rreme të medias shqiptare, me logjikën e mercenarit jo profesionist me logjikën që “marr shërbimin por kam edhe vrasje në ndërgjegje”, zilinë apo inatin kanë filluar iu janë turrur pronarëve duke pretenduar t’u heqin atyre një të drejtë themelore; linjën editoriale. Në cilin sistem ekonomik, pronësia apo donacioni humb të drejtën të përcaktojë profilin, strukturën, (lexo në rastin e medias, linjën editoriale apo qëllimet e një produkti). Kjo është e padëgjuar dhe është proletarizmi i fundit i medias shqiptare, Po, pronari është në të drejtën e vet të patjetërsueshme të përcaktojë linjën e tij editoriale, mjafton që kjo të jetë e shpallur, e qartë dhe transparente.

Grupi editorial me drejtues e gazetarë ka të drejtë ta pranojë apo jo këtë linjë në një fazë të caktuar apo jo dhe ka të drejtë të zgjedhë një media tjetër, ku është plot e mbushur si një galaktikë e panumërt logosh, titujsh, emisionesh e kështu me radhë.

Fenomeni i tretë

Kësaj, duke gjetur rastin e këtij acarimi të mercenarëve jo profesionistë të shtypit shqiptar i është bashkangjitur edhe një gamë tjetër; intelektualët, që siç e thashë janë jashtëzakonisht kontribuues por jo të qelibartë, të cilët kanë gjetur rastin të shumëfishojnë dhe të veshin me megafonat e shumëfishuar të këtyre autoriteteve të rreme të medias shqiptare, (lexo këto që kanë hyrë në krizën e pagave të larta, një mllef në emër të publikes ndaj kapitalit, pronësisë, sipërmarrjes). Një mllef jashtëzakonisht i rrezikshëm dhe dëmsjellës për shoqërinë shqiptare, bashkuar këtu dhe me një subjektivitet, një zili, një negativitet që po helmon përditë hapësirën dhe debatin publik. A thua se jemi duke dëgjuar sinonimet e gjyqeve të dikurshme “Tradhtarët në litar!”. Shpesh takoj miq sipërmarrës, profesionistë të nderuar, ku unë renditem veçse një fillestar a amator, të cilët nuk e kuptojnë këtë frymë dhe nuk e gjejnë shpjegimin por ndihen keq, që kontribuojnë për shoqërinë shqiptare, punësojnë, ndërtojnë zhvillojnë gjininë e tyre krijuese. Por ilustrimi më bastard i këtij fenomeni është Andi Bushati. Ky i fundit, duke i dhënë vetes të drejtën, të shajë, ofendojë e përgojojë këdo, është ndoshta domethënia e kësaj game apo fenomeneve që folëm më lart. Ky sahanlëpirës i tavolinave të pronarëve të tij për gati 20 vjet, befas u zgjua një ditë dhe në një mënyrë të pafytyrë për çdo etikë njerëzorë edhe për rrugaçin e lagjes, u ngrit duke thyer çdo kod njerëzor ku kishte lëpirë sahanët e pronarëve të deritanishëm për të ndërtuar një profil moralist dhe inkuizitor. Bushati për shembull fantazon se si mua më kishte thirrur në zyrë Edi Rama dhe më kishte kërkuar sakrifikimin e Alfred Lelës dhe sipas kësaj logjike më lind e drejta të fantazoj se në një moment të vetmisë së tij prej amatori, dështaku dhe ziliqari t’i ketë dalë në ëndërr kjo gjë, këtij nipi të shokut Hysni dhe kolopuçi që e përkëdhelte dikur Enver Hoxha: U bë ky Çili nga Labinoti, apo ky aksh nga filan katund apo ky tjetri nga filan malësi të jetë pronar, të ketë pasuri, të ketë status! Pikërisht kështu dhe vetëm kështu mund të shpjegohet një mllef i kësaj natyre, i këtij pinjolli të dështuar dhe të paemancipuar të Bllokut, bashkuar ndoshta me një etje dhe zili shtesë që i vë qershinë mbi tortë të gjithë këtij grupi intelektualësh, kryesisht me origjinë nga ish-Blloku dhe qeverisja komuniste; djemtë e ministrave dhe anëtarëve të Byrosë politike dhe nuk ka rendësi të persekutuar apo jo, që komunizmi i gjeti në burg apo Bllok. U bë ky Edi Rama të bëhet kryeministër! Është krejt qesharake dhe asgjë më shumë ky ilustrim i faktit që shumëkush në këtë qytet nuk e pranon rezultatin e kapitalizmit, garës, konkurrencës, së djersës, punë së ndershme, respektim të ligjit dhe konkurrencën mbi bazën e meritave brenda hapësirave të sistemit.

Këta punistë, këta ziliqarë, këta humanistë të pamëshirshëm, të rremë, këta priftërinj të rremë të publikes, të mësuar dhe të ilustruar në jetën e tyre ndoshta me çdo kompromis dhe poshtërsi janë duke mbjellë në shoqërinë shqiptare një mllef të pashembullt ndaj kujtdo, dhe nuk e kanë me kriminelin, me hajdutin, abuzuesin, por e kanë me sipërmarrësin si kategori, e kanë me kapitalizmin, pra, e kanë me lirinë.

Shkurt dhe thjesht, ky është falsiteti i debatit aktual për lirinë e shtypit në Shqipëri. Është çështje krejt tjetër, kapitalizmi dhe liria. Por ai është vendosur, aq më tepër që në Amerikë na fitoi dhe Trump-i.

  • twitter
  • facebook
  • linkedin
Fjalë kyçe: , ,

Komentet

Lajme të ngjashëm

UGSHPD: RAMA DREJTON PUSHTETIN NËN INFLUENCËN E FRIKËS

 
 
Pas timonit dhe dajres në fushatat e mëparshme zgjedhore të cilat i siguruan kryeministrit Rama “suksesshëm” qeverisjen me nepotizëm dhe korrupsion (kapjen e të gjitha pushteteve) për 12 vite, nga sot deri në zgjedhjet e ardhshme të 11 Majit, ai vihet re se dukshëm do ta drejtojë shtetin paduar ose nën influencën e frikës. 
Kjo do të thotë spastrime dhe pushtet absolut dhe gjithkush brenda Rilindjes Socialiste një ushtar i bindur.
Në qoftë se publiku këtë e ndjen si një mungesë frymëmarrje për të qenë sovran, këtë më së miri e tregoi shfryrja dhe turfullimi në konferencën përmbyllëse me gazetarët ku kryeministri s’kishte më ç’të fliste i përhumbur në gjetjen e pusullave dhe shënimeve.
Pikërisht prej kësaj gjendjeje nuk do të ndalemi tek konferenca vjetore e cila quhet zakonisht nga propaganda e tij si “shteruese” pasi zgjati mbi 3 orë. Fakt është që ai e humbi fillin jo nga padija, por nga tronditja/shok politike që ka marrë nga zhvillimet e fundit të SPAK-ut me Kryetarin e Bashkisë Tiranë Erion Veliaj i cili ashtu si Shqipëria janë në ajër ose në rënie të lirë prej korrupsionit.
Për gazetarët u ndoq një strategji “fol sa më gjatë dhe mos jep përgjigje”. 
Dhe kështu ndodhi.
Në tri orë takim vetëm nga një pyetje ku shantazhi dhe intimidimi ishin pjesë e aktrimit para dhënies së përgjigjeve.
Në një nga pyetjet që veçojmë dhe ka interes për diasporën ishte ajo e listave zgjedhore që harton Rilindja Socialiste dhe se në cilën Rama do të bëjë pjesë.
A është Vlora e Ismail Qemalit?
Sepse Rama është i pari që po ndërton një shtet të së drejtës që pas 1912-ës.
A është Durrësi i Jurgis Çyrbes?
Deputeti i Partisë Socialiste nën akuzën  “Tregimi i sekretit shtetëror nga shtetasit”, “Korrupsioni aktiv në zgjedhje” dhe “Përkrahja e autorit të krimit”.
Apo është Shkodra?
Me këtë arrogancë dhe intimidim të dyfishtë si për median dhe për kundërshtarët politikë, Rama nuk i habiti gazetarët e pranishëm dhe publikun “live” se kur analistët në ekrane e kritikojnë atë, rreth 600 mbledhje organizatash mbahen nga strukturat e Rilindjes Socialiste.
Një zmadhim dhe mendjelehtësi shprehjesh që nuk mund t’ua vërtetosh ndodhinë. Por megjithatë konsekuenca inatçore vjen deri aty ku Rama beson (ose i ka të numëruar) 800 mijë mbështetës brenda vendit dhe ndoshta po kaq në diasporë po ta besojmë se administrata dhe patronazhistët janë investuar dhe po punojnë fort deri me 11 Maj, 2025 pavarësisht korrupsionit që ka pushtuar çdo aspekt të jetës shqiptare.
Diaspora?!
Kjo është çështja më e pasigurt dhe që fatkeqësisht nuk zuri vendin e duhur në takimin 3 orësh me gazetarët.
Fatkeqësisht diaspora ishte dhe tema për të cilën nuk u bë një pyetje.
Ndoshta gazetarët në fundvit janë “të lodhur” edhe nga maratona e turrjeve të kryeministrit me ministra dhe administratë, me patronazhistë dhe me tallava folklorike, pikërisht për ta dekurajuar votën e diasporës. 
Greqi 14 Maj,  Athinë dhe 3 Nëntor, Selanik 
Itali 26 Maj, Milano 
Mbretëria e Bashkuar- 24 Nëntor Londër 
SHBA  25 Shtator dhe 26 Tetor Nju Jork
Dhe mos bërja e pyetjeve nuk është çudi nën një stres të tillë dhe kur ke përpara një kryeministër që qeveris nën influencën e frikës.
Duke i besuar gjetjeve që zhurmuan në raste krizash dhe që “i zgjasin jetën” në pushtet Ramës tema si “Kampet e Refugjatëve në Shëngjin dhe Gjadër”, “Shteti Bektashi”, “1 vit pa tik-tok”, “Pusulla e homologut Kurti në takimin e dy Kuvendeve” etj. deri tek trauma/shoku Erion Veliaj, nuk ka çudi se kur të kujtohet se në mbylljen e konferencës së fundvitit për gazetarët, Edvin Rama do të zgjohet një ditë dhe do të thotë jam në listën e të zgjedhurve nga diaspora, pasi brenda vendit atë dhe elitën e Rilindjes Socialiste të etur për një mandat të katërt të gjithë e njohin.
E njohin mirë dhe janë më pak në numër se sa ata që janë larguar prej Shqipërisë.
 
30 Dhjetor

Unioni i Gazetarëve Shqiptarë Profesionistë të Diasporës (UGSHPD)

Verband Albanischer Berufsjournalisten der Diaspora (VABD)

Union of Professional Albanian Journalists of Diaspora (UPAJD)

L’Union des journalistes professionnels albanais de la diaspora (UJPAD)

Unione dei Giornalisti Professionisti Albanesi della Diaspora (UGPAD)

Në prag të festave të fundvitit, Vjosa Osmani viziton veriun e vendit

Në prag të festave të fundvitit, presidentja e Republikës së Kosovës Vjosa Osmani është duke qëndruar në veri të Mitrovicës.

Osmani gjatë kësaj kohe ka vizituar Drejtorinë e Policisë së Kosovës në Mitrovicë të Veriut.

Kjo është vizita e parë e Osmanit në veri, pas sulmit të 29 nëntorit në kanalin e Ibër-Lepencit në fshatin Varragë të komunës së Zubin Potokut, komunë kjo me shumicë serbe në veri të vendit./KP

Shqiptarët nuk i besojnë njëri-tjetrit, më shumë se çdo vend në Rajon, as shtetit

Shqiptarët gjithnjë me shumë po bëhen dyshues në marrëdhëniet me të tjerët. 89 për qind e tyre nuk i besojnë njëri -tjetrit dhe tregohen shumë të rezervuar në marrëdhënie me njerëzit.

Sipas anketës se Këshillit të Bashkëpunimit Rajonal (RCC) që mati perceptimin e sigurisë në Rajon, qytetarët e Shqipërisë dhe Kosovës shfaqen nivele më të larta të mosbesimit në marrëdhënie me njerëzit (shiko grafikun e mëposhtëm).

Në të kundërt qytetarët e Serbisë dhe Malit të Zi ishin më pak mosbesues së pjesa tjetër në Rajon. Psh 27% e serbëve pohojnë se njerëzit e tjerë mund të besohen kundrejt vetëm 11 për qind të shqiptarëve.

Shqiptarët ndryshe nga Rajoni shfaqen nivele të larta të besimit te familja. 95% e të anketuarve pohuan se i besojnë familjes, në përqindje më të lartë se në Rajon, ku përgjithësisht vetëm 77% besojnë të familja.

Gjithashtu shqiptarët spikatën për besim e ulët që kanë tek komuniteti që i rrethon. Vetëm 7 për qind besojnë plotësisht tek lagjia ku jetojnë, teksa mesatarja rajonale është 17%.

Gjithashtu 65 % e të anketuarve nuk besojnë tek administrata publike, niveli më i lartë ne Rajon. Vetëm 1 % e të anketuarve kanë besim tek administrata publike në raport me 4% që ishte mesatarja rajonale.

93 për qind e shqiptarëve nuk u besojnë njerëzve që takojnë për herë të parë.

Besimi institucional është dukshëm i ulët në të gjithë rajonin, ku partitë politike, mediat sociale, parlamentet, shtypi dhe televizioni janë institucionet më pak të besuara.

Ka pak përjashtime ku shumica e të anketuarve kanë besim: organizatat fetare (60% shumë dhe mjaft besim); forcat e armatosura (55%); policia (54%); universitetet (53%); Bashkimi Europian (55%) dhe NATO (54%). Në rajon, ka më pak besim te partitë politike (80% nuk kanë fare ose jo shumë), mediat sociale (75%), parlamenti (72%), shtypi (71%) dhe televizioni (65%), megjithëse ka më shumë se 50% mosbesim në të gjitha institucionet e tjera.

Të dhënat e SecuriMeter 2024 theksojnë se korrupsioni mbetet një çështje e përhapur në Ballkanin Perëndimor, me 83% të qytetarëve që e perceptojnë atë si të përhapur, megjithëse më pak besojnë se është “shumë i përhapur” në krahasim me vitin e kaluar.

Ndërsa ka një rënie të lehtë në raportet e ryshfetit, veçanërisht në kujdesin shëndetësor dhe ndërveprimet e policisë, korrupsioni i nivelit të lartë mbetet një shqetësim i rëndësishëm./B.Hoxha

SHBA, 5.9 miliardë dollarë ndihma ushtarake shtesë për Ukrainën

VOA Marrë nga Reuters

Shtetet e Bashkuara njoftuan të hënën për një ndihmë shtesë prej gati 6 miliardë dollarësh për Ukrainën. Presidenti Joe Biden po përdor javët e tij të fundit në detyrë për të rritur ndihmën për Kievin përpara se Presidenti i zgjedhur Donald Trump të fillojë punë.

Presidenti Biden njoftoi për dhënien e 2.5 miliardë dollarëve ndihmë për sigurinë e Ukrainës. Ndërkohë Sekretarja e Thesarit Janet Yellen tha se Shtetet e Bashkuara kanë vënë në dispozicion 3.4 miliardë dollarë shtesë për ndihmë për buxhetin e Ukrainës, duke i dhënë vendit të shkatërruar nga lufta burime kritike mes intensifikimit të sulmeve ruse ndaj civilëve dhe infrastrukturës ukrainase.

“Nën udhëheqjen time, Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë të punojnë pa pushim për të forcuar pozicionin e Ukrainës në këtë luftë në pjesën e mbetur të kohës sime në detyrë”, tha Presidenti Biden në një deklaratë.

Njoftimi i Presidentit Biden përfshin 1.25 miliardë dollarë ndihmë ushtarake të marrë nga rezervat e Shteteve të Bashkuara dhe një ndihmë tjetër prej 1.22 miliardë dollarësh nga Iniciativa e Ndihmës për Sigurinë e Ukrainës (USAI), pjesa përfundimtare e USAI-t gjatë kohës së zotit Biden në detyrë.

Sipas iniciativës USAI, pajisjet ushtarake blihen nga industria e mbrojtjes ose partnerët, në vend që të merren nga rezervat amerikane, që do të thotë se mund të duhen muaj ose vite për të mbërritur në fushën e betejës.

Po bëhen gati tre vjet nga fillimi i agresionit rus në Ukrainë dhe së fundmi rusët kanë përdorur trupat e Koresë së Veriut për të forcuar pozicionin e tyre luftarak.

Trupat koreano-veriore po përjetojnë humbje të mëdha në fushën e betejës, me 1000 trupa të tyre të vrarë ose të plagosur vetëm gjatë javës së fundit në rajonin Kursk të Rusisë, tha javën e kaluar zëdhënësi i Këshillit të Sigurisë të Shtëpisë së Bardhë, John Kirby.

Presidenti Biden tha se ndihma e re do t’i sigurojë Ukrainës “një fluks të menjëhershëm të ndihmave që ajo vazhdon t’i përdorë me sukses të madh në fushën e betejës dhe furnizime afatgjata të mbrojtjes ajrore, artilerisë dhe sistemeve të tjera kritike të armëve”.

Gjatë luftës gati tre vjeçare, Uashingtoni ka dhënë ndihmë për Ukrainën me vlerë prej miliarda dollarësh, por është e pasigurt nëse kjo do të vazhdojë me të njëjtin ritëm nën zotin Trump, i cili zëvendëson Presidentin Biden më 20 janar. Presidenti i zgjedhur Trump ka thënë se dëshiron t’i jap fund luftës me shpejtësi.

Gjatë fushatës presidenciale, zoti Trump vuri në dyshim nivelin e përfshirjes së Shteteve të Bashkuara në këtë luftë, duke sugjeruar se aleatët evropianë duhet të mbajnë më shumë barrën financiare.

Disa nga kolegët e tij republikanë, të cilët do të kontrollojnë Dhomën e Përfaqësuesve dhe Senatin nga muaji i ardhshëm gjithashtu kanë treguar se nuk janë të prirur të vazhdojnë dërgimin e më shumë ndihmave Kievit.

Një zyrtar amerikan tha se ndihma e fundit e çon totalin e ndihmës buxhetore amerikane për Ukrainën në pak më shumë se 30 miliardë dollarë që nga fillimi i agresionit të Rusisë në shkurt të vitit 2022. Shumica e këtyre fondeve përdoren për të mundësuar funksionimin e qeverisë së Ukrainës, duke u paguar paga mësuesve dhe punonjësve të tjerë të shtetit.

Uashingtoni ka dhënë veçmas rreth 61.4 miliardë dollarë ndihmë sigurie për Kievin që nga fillimi i luftës, sipas Pentagonit.

Presidenti Biden tha se Departamenti i Mbrojtjes është duke punuar në dorëzimin e qindra mijëra predhave të artilerisë, mijëra raketa dhe qindra automjete të blinduara “të cilat do të forcojnë aftësitë e Ukrainës ndërsa ajo kalon dimrin”.

Sekretarja e Thesarit Janet Yellen tha se ndihma e vazhdueshme ekonomike për Ukrainën është thelbësore për funksionimin e shërbimeve të saj qeveritare dhe të vazhdojë të mbrojë sovranitetin e saj, duke paralajmëruar kundër lëvizjeve për të shkurtuar fondet.

“Suksesi i Ukrainës është në interesin kombëtar të Amerikës”, tha ajo, duke u zotuar të vazhdojë të bëjë trysni ndaj Moskës me sanksione dhe të ndihmojë në forcimin e pozitës së Ukrainës për të arritur një paqe të drejtë.

“Ne nuk duhet të tërhiqemi nga kjo përpjekje”.

Dita e Veteranëve të UÇK-së, Osmani: Është kujtesë dhe lavdi për heroizmin e pashuar

Presidentja e vendit, Vjosa Osmani ka përkujtuar veteranët e Kosovës duke thënë se “Dita e Veteranëve të UÇK-së” është kujtesë dhe lavdi për heroizmin e pashuar.

Osmani përmes një postimi në rrjetin social në Facebook ka shkruar se sot nderojnë dhe përulen me respekt të thellë përpara veprës heroike të veteranëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës – burrave dhe grave që flijuan gjithçka për lirinë e atdheut.

“30 dhjetori është një datë që mishëron heroizmin e pavdekshëm të komandantit legjendar, Adem Jashari, dhe të familjes së tij, të cilët më 30 dhjetor 1991 zhvilluan betejën e parë kundër regjimit serb. Kjo betejë nuk ishte thjesht një përballje e armatosur, por një akt guximi që shënoi fillimin e një epoke të re në përpjekjet për liri dhe shtet. Atyre ju bashkuan me mijëra burra e gra, të cilët i dolën zot atdheut në kohët më të rënda, duke u shndërruar kështu në emblemë të shtetit tonë.

Lavdi e përjetshme dëshmorëve të kombit dhe respekt i përhershëm për çdo veteran të UÇK-së”, ka shkruar Osmani.

Bideni njofton 2.5 miliardë dollarë ndihmë ushtarake për Ukrainën

 

Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Joe Biden, njoftoi të hënën një pako të re të ndihmës ushtarake në vlerë 2.5 miliardë dollarë për Ukrainën.

Biden është duke i përdorur javët e fundit në presidencë për ta rritur mbështetjen ushtarake për Kievin, para se presidenti i zgjedhur, Donald Trump, ta marrë detyrën më 20 janar.

“Nën drejtimin tim, Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë të punojmë pandërprerë për ta forcuar qëndrimin e Ukrainës në këtë luftë përgjatë kohës sime të mbetur në detyrë”, tha Biden në një komunikatë.

Ndihma e re përfshin ndihmë ushtarake prej 1.25 miliard dollarësh nga rezervat amerikane dhe një paketë prej 1.22 miliard dollarësh nga Iniciativa për Ndihmë të Sigurisë për Ukrainën (USAI). Kjo është paketa e fundit nga USAI nga administrata e Bidenit.

Sipas USAI, pajisjet ushtarake blihen nga industria e mbrojtjes apo partnerët, pra nuk merren nga rezervat amerikane, që nënkupton se nevojiten muaj apo vite që ato të mbërrijnë në fushëbetejë.

Pushtimi i Ukrainës nga Rusia po hyn në vitin e tretë dhe kohët e fundit ushtria ruse ka përdorur trupa koreanoveriorë për t’i forcuar pozitat e saj luftarake.

Forcat koreanoveriore po përjetojnë humbje të mëdha në vijat e frontit të luftës së Rusisë kundër Ukrainës, pasi 1.000 ushtarë të saj janë vrarë ose të plagosur vetëm në javën e fundit në rajonin Kursk të Rusisë, tha të premten zëdhënësi i Shtëpisë së Bardhë, John Kirby.

Në një komunikatë, Biden tha se ndihma e re do t’i ofrojë Ukrainës “një fluks të menjëhershëm armësh që ajo po i përdor me ndikim të madh në fushën e betejës dhe furnizime afatgjate për mbrojtjen ajrore, artilerinë dhe sisteme të tjera të armëve vendimtare”.

Prej fillimit të luftës më 2022, Uashingtoni e ka ndihmuar Ukrainën me 175 miliardë dollarë në përgjithësi, por tani nuk është e sigurt nëse kjo mbështetje do të vazhdojë me këtë ritëm nën udhëheqjen e Trumpit, i cili do të zëvendësojë Bidenin më 20 janar.

Trump ka thënë se dëshiron ta përfundojë luftën shpejt. Gjatë fushatës elektorale presidenciale, Trump e ka vënë në pikëpyetje nivelin e përfshirjes së SHBA-së në konflikt, duke lënë të kuptohet se aleatët evropianë duhet ta bartin më shumë barrën e ndihmës financiare. REL

33 vjet nga sulmi i parë i forcave serbe ndaj familjes Jashari

Sot mbushen 33 vjet nga sulmi i parë i forcave të armikut kundër familjes së komandantit legjendar Adem Jashari në Prekaz.

33 vjet më parë, forca të shumta serbe fillojnë një sulm të armatosur ndaj familjes Jashari në Prekaz, por pas një rezistence të fuqishme të kësaj familje, ato u detyruan të tërhiqen.

Ndërsa sulmin e dytë forcat paramilitare serbe e kryen në muajin janar, 1998. Më 22 janar forcat serbe sulmuan familjen Jashari, por edhe kësaj beteje, fëmijët dhe gratë e familjes Jashari i rezistuan. Megjithatë, në këtë betejë që zgjati afër 30 minuta, të plagosura mbeten Iliriana, vajza e Rifat Jasharit dhe Selvetja, vajza e Hamzë Jasharit. sn

REL: Si e ndryshuan botën zgjedhjet e 2024-ës

Votimi i më shumë se gjysmës së popullsisë së botës në zgjedhjet e vitit 2024 ka lënë shumë demokraci liberale përballë krizave të besimit, fragmentimit politik dhe polarizimit të shtuar, teksa disa analistë i frikohen erës së re në velat e autoritarizmit.

 

Ngjarja kryesore e vitit të madh zgjedhor qenë presidencialet e nëntorit në Shtetet e Bashkuara, të vetëquajturin “qytet i ndritshëm mbi kodër” i demokracisë, ku Donald Trump doli fitimtar.

Shumë analiza pas zgjedhjeve u fokusuan në faktorët ekonomikë për refuzimin e figurave në pushtet të Partisë Demokratike nga ana e publikut.

Kërcënimet e vazhdueshme të Trumpit për minimin e sundimit të ligjit nuk duket se dekurajuan aq votuesit.

Republikani është zotuar se do ta vërë nën kontroll një sistem drejtësie që e kishte shënjuar atë me disa hetime dhe gjykime, se do t’i ndëshkojë mediat armiqësore, dhe se do të emërojë shërbyes civilë mbi bazën e besnikërisë së tyre ideologjike.

Nëse Trump i bën të gjitha ato që ka premtuar, “Shtetet e Bashkuara do të përjetojnë sulmin më të ashpër ndaj ndarjes së pushteteve dhe lirive qytetare në historinë e saj paqësore”, shkroi profesori i shkencave politike, Larry Diamond, në revistën amerikane Foreign Affairs.

Polarizim dhe fragmentim
“Ndodhemi në një moment të rrezikshëm, jo vetëm në SHBA, por në shumë vende të tjera”, tha Max Bergmann nga Qendra për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare (CSIS), në një prononcim për AFP-në.

Gjatë dy dekadave të fundit, modeli perëndimor i demokracisë, i instaluar që nga viti 1945 dhe i përforcuar pas rënies së bllokut sovjetik pas vitit 1989, ka qenë në rrezik.

Organizata me bazë në SHBA, Freedom House, ka vënë në pah dhunën e shtuar dhe manipulimet e dyshuara apo të konfirmuara në shumë zgjedhje të mbajtura nëpër botë.

Gjetiu, në disa të ashtuquajtura sisteme “hibride”, udhëheqësit e fuqishëm në pushtet ruajtën postet e tyre, por u përballën me kundërshtime të reja, të vendosura e të organizuara.

Narendra Modi i Indisë dhe Recep Tayyip Erdogan i Turqisë pësuan humbje në zgjedhjet parlamentare, përkatësisht komunale.

Edhe në sisteme më konkurruese demokratike, si në Evropë, “ne po shohim politikë gjithnjë e më të polarizuar e më të fragmentuar”, tha Bergmann.

Aleanca qeverisëse e Gjermanisë, ndërmjet socialdemokratëve, të gjelbërve dhe liberalëve, u prish në nëntor, teksa ka pak qartësi se si do të duket një qeveri e re pas zgjedhjeve të reja në shkurt.

Dhe, në Holandën fqinje, një koalicion i brishtë katërpalësh po përballet me luftë të brendshme, teksa po përpiqet të mos fundoset, pas rënies së qeverisë së mëparshme më 2023.

Franca, ku prej dekadash në pushtet qëndrojnë herë partitë monolite të majta, herë ato të djathta, ka përjetuar lëkundje të skenës politike, që kur centristi Emmanuel Macron erdhi në pushtet si president më 2017.

Zgjedhjet e parakohshme të befasishme që ai shpalli në verë prodhuan një Parlament pothuajse të ndarë baras ndërmjet tri blloqeve – të majtës, qendrës së djathtë dhe ekstremit të djathtë.

Përderisa palët nuk pajtohen pothuajse për asnjë temë, përpjekjet për reforma janë paralizuar.

Kriza u thellua edhe më shumë, kur në dhjetor Parlamenti francez rrëzoi Qeverinë e Michel Barnierit, në vend të të cilit u emërua François Bayrou.

“Ndalja e ndryshimeve”
Gjendja e paqëndrueshme e demokracive perëndimore mund të shpjegohet nga “një krizë besimi në partitë politike dhe mediat, e paprecedent që nga viti 1945”, ka thënë Bertrand Badie, ekspert i marrëdhënieve ndërkombëtare në universitetin francez Sciences Po.

Votuesit reaguan ndaj “një oferte të varfër të politikës”, ka shtuar ai.

“Çfarë ofruan Macron në Francë apo Kamala Harris në SHBA përtej premtimit për të parandaluar marrjen e pushtetit nga rivalët e tyre, Trump apo e djathta ekstreme, e udhëhequr nga Marine Le Pen? Kjo krijon një problem të madh me legjitimitetin”, ka vlerësuar Badie.

Refuzimi i partive tradicionale dhe i udhëheqësve në pushtet ka kontribuar në rritjen e partive populiste dhe atyre të ekstremit të djathtë.

Ato shënuan suksese të mëdha në zgjedhjet evropiane të qershorit, siç demonstruan zgjedhjet në Gjermani, Francë, Holandë, si dhe në Itali e në Hungari para vitit 2024.

Shumë votues po votojnë për politikanë që premtojnë masat më të ashpra ndaj çështjeve që përfshijnë imigracionin dhe inflacionin.

Edhe personaliteti është element kyç, teksa Viktor Orban i Hungarisë dhe Trump kanë arritur të paraqesin autoritet të paepur.

“Bota dhe shoqëritë po kalojnë nëpër një transformim të madh. Globalizimi liberal nuk ka sjellë përgjigje për miliona njerëz, të brengosur për ndryshime nganjëherë radikale në mënyrën se si ne jetojmë pranë tjerëve, udhëtojmë apo prodhojmë”, ka thënë Gilles Gressani, shef i revistës gjeopolitike franceze Le Grand Continent.

“Si pasojë, ka një kërkesë gjithnjë e më të madhe për t’i ndalur ndryshimet – dhe, për shkak se kjo duket gjithnjë e më e pagjasë, një dëshirë për t’u tërhequr” nga çështjet përtej kufijve shtetërorë, ka shtuar ai./REL

UGSHPD: KARTOLINAT E SPAK PËR FUNDVITIN (“You look great today”)

 
Është larguar për një vizitë pune, por i ka lënë ndezur të gjitha dritat në sheshin Skënderbej kryetari i Bashkisë Tiranë për ditë të tëra deri në ndërrimin e viteve. Kjo situatë për Erion Veliaj i thirrur  nga SPAK dikujt mund t’i duket edhe si alibia e fund-vitit pasi në kartolinën e marrë nga SPAK, të përpiluar nga hetuesit e Byrosë Kombëtare të Hetimit (BKH) lexohet:
1-“Korrupsion pasiv i funksionarëve të lartë shtetërorë ose i të zgjedhurve vendorë”. 
2-“Korrupsion aktiv i funksionarëve të lartë shtetërorë ose të zgjedhurve vendorë”. 
3-“Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale”.
4-“Refuzim për deklarim, mos deklarim, fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive, interesave privatë të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë, ose i çdo personi tjetër që ka detyrim ligjor për deklarim”.
Po kështu me stilin dërgo sa majtas-djathtas kartolina, pak ditë më parë SPAK ka apeluar për rikthimin e masës së arrestit në shtëpi për kryetarin e Partisë Demokratike Sali Berisha, i cili gati pas 11 muajsh duket sikur lexon të njëjtin urim:
“Korrupsioni pasiv i funksionarëve të lartë shtetërorë ose i të zgjedhurve vendorë”, kryer në bashkëpunim për çështjen e privatizimit të ish-kompleksit “Partizani”.
Ja vlen të bëjmë një krahasim cilësor vetëm për përmbajtjen që kanë zgjedhjet e 11 Majit 2025.
Të pesë procedimet penale lidhen me dy persona me peshë të konsiderueshme në përkatësitë politike dhe nuk janë nga ana sasiore dhe administrative pa llogaritur diferencën e moshës mes Veliajt dhe Berishës se cili prej tyre paraqet më shumë rrezikshmëri për të prishur provat dhe ka pushtet ose që qeveris.
Si Berisha ashtu dhe Veliaj, janë që të dy të dalë nga zgjedhjet e anëtarësisë partiake, ndërsa Veliaj e rriti edhe me një tjetër mandat pushtetin pas zgjedhjeve të 14 Majit, 2023.
Ky është një ndryshim shumë i madh për të kuptuar vlerën e veprave penale, procedimin penal, përballjen me drejtësinë si shembull të qytetarisë së procesit duke ushtruar përgjegjësitë e dorëheqjes, pa e lejuar asnjëherë luftën e drejtë për daljen e së vërtetës dhe të mos lejuarit të përdorimit të drejtësisë si armë ndaj kundërshtarit politik.
Në këtë këndvështrim jemi plot pas një viti ngarkesash të cilat nuk kanë treguar aspak suksesin e Rilindjes Socialiste, por dekadencën e saj me shkak nepotizmin dhe korrupsionin. Një vit më parë me 21 Dhjetor, 2023 ishte Rama ai që nxitoi për të shtruar “gostinë me kokën e opozitës”* për ndërkombëtarët. Figurshëm në atë shkrim jo thjeshtë si u cilësua:- “Një urrejtje përçarëse që me propagandë vazhdon e ushqen ashtu si me simbolikën e datave diktatoriale edhe festimin e netëve më të gjata pa pluralizëm”, por vetë data historike i kujton brezit të viteve ’90 ngjashmërinë e figurave diktatoriale si Stalini që përmes partisë shtet dhe autoritarizmit mund të rikthehen në qoftë se qytetarët nuk janë të ndërgjegjësuar për ta mposhtur me fuqinë e votës së lirë.
Duke ju rikthyer aktualitetit, në qoftë se Berisha është treguar vigjilent dhe ka reaguar për kryetarin e Bashkisë Tiranë që ai është Larguar nga Shqipëria duke u shprehur se: –“Lajme të shumta bëjnë të ditur se Erion Veliaj, bashkëpronari i vërtetë i djegësit të Tiranës, që mungon, i pyllit 1 milion pemë që nuk ekziston, i modelit të vjedhjes 100 për qind me 5D, pasi mori zyrtarisht një seri akuzash, të cilat shkonin për përmasat e krimit nga 20 në 35 vite burg, sot në ora 5:15 të mëngjesit është nisur jashtë vendit, sipas thashethemit për në SHBA, por në të vërtetë drejtimi është i panjohur”.  Në faqet e ATSH mbahet ndezur konflikti Berisha Veliaj për ato çka janë deklaruar dhe ku Veliaj ka shpërthyer me fjalor politikani në krizë dhe jo si një menaxhues i një kryeqyteti me një milion banorë të cilin e lë “të zbukuruar” për fund-vitin deri sa të përmbledhë acarimin e vet. Për etikë nuk po i referohemi këtij fjalori të cilin e gjeni në faqen e ATSH: – “Veliaj përgënjeshtron Berishën: Në SHBA si kreu i bashkisë së Tiranës, nuk jam non grata si ti”*.

Por mbi të gjitha është një gjë tjetër e dallueshme se një zyrtar si Veliaj, i cili në çdo rast udhëtimi: para, gjatë dhe pas lëshonte lajmin transparent në media për vendndodhjen, pikërisht tani me dritat e ndezura ditë natë në Sheshin Skënderbej ai nuk shihet gjëkundi për të marrë meritat dhe gjithë të tjerat që vijnë me imazhin e propagandës së Rilindjes Socialiste. Nëse SPAK i përmbahet kartolinave për vitin e ri, vetëm në një vend Veliaj duket se ka më epërsi ndaj Berishës pavarësisht fjalorit cinik dhe gati me inatin e një fëmije të përkëdhelur kur shprehet:-“Ashtu siç e di që unë jam mbështetës i drejtësisë së re dhe nuk bëj komente rrugëve kur ajo merret me të tjerët dhe pastaj rrugaç si puna jote, që të marr rrugët me akuza e sharje kur merret me mua. Aty rri se edhe ti s’ke nga lëviz, se je pa pashaportë dhe nuk del dot nga Shqipëria, se do të të dal si lugat në shtëpi natën e Vitit të Ri, kur edhe Syri i djalit tënd do jetë te Sheshi Skënderbej, duke transmetuar fishekzjarret e 2025-ës, kur do hash shqelmin më të fortë nga shqiptarët, sa të vijë maji!”. Si për ironi të fatit Veliaj largohet nga detyra pikërisht atëherë kur Tirana ka nevojë për kryetar. Kryeqyteti një milionësh është i lënë në kaos dhe kjo me gjakftohtësi të madhe pa u justifikuar si ftesë zyrtare apo vizitë shëndetësore quhet lënie e përgjegjësive dhe shpërdorim detyre, në qoftë se nuk ka të tjerë drejtorë të besuar për t’ia deleguar kompetencat. Veliaj ka uruar dhe më parë se që prej 1 Janarit, Tirana do të jetë Kryeqyteti Mesdhetar i Kulturës dhe Dialogut. Një mashtrim mjeshtëror dhe hipokrizi në gjithë përmbajtjen që përfaqëson fjalori dhe qindra projekte korruptive në 8 vite pushtet dhe një mandat të tretë të filluar. 

Tek sa do ta mbyllësh kartolinën e SPAK-ut, kor lexon mediat zyrtare online apo e shëtit me telekomandë TV si për të ndërruar mendje, Veliaj sërish të del në ekran. Këtë rradhë në një program televiziv të Kosovës T7, ku do të jetë përshëndetës për Vitin e Ri 2025. Reklama dhe imazhi i tij vazhdon edhe në dialektin kosovar. Veliaj po udhëton jashtë shtetit. Ka njoftuar se kthehet pas dy ditësh, por kaosi i ndërtuar i ideologjisë dhe i propagandës i investuar me para (shumë para), korrupsioni është shpenzuar tashmë dhe është kthyer produkte mediatike.

Kryebashkiaku Veliaj tashmë ndodhet larg asaj dere që punon ditë natë dhe sa herë që e hapte e motivonte:-“You look great today”. Nuk e dimë ende moralin.

A është ky për vete apo për klientët? por morali i tij progresist është vetëm gjithëpërfshirës dhe i zhytur në korrupsion.

Por megjithatë le të shohim sa i drejtë do të jetë viti 2025.

Ndryshe nga një “shërbëtor” i qytetarëve me “You look great today”. Ne dëshirojmë që të gjithë shqiptarët të jetojnë sa më mirë çdo ditë.

28 Dhjetor, 2024

Unioni i Gazetarëve Shqiptarë Profesionistë të Diasporës (UGSHPD)

Verband Albanischer Berufsjournalisten der Diaspora (VABD)

Union of Professional Albanian Journalists of Diaspora (UPAJD)

L’Union des journalistes professionnels albanais de la diaspora (UJPAD)

Unione dei Giornalisti Professionisti Albanesi della Diaspora (UGPAD)

Kurti: Serbia me mbështetjen e Rusisë përhap narrativë kundër Kosovës

Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, akuzoi Serbinë se përdorë propagandën dhe dezinformatat si armë të politikës së saj të jashtme që sipas tij, kanë synim që ta dëmtojnë Kosovën.

Në konferencën e shtatë të ambasadorëve, të organizuar nga Ministria e Punëve të Jashtme dhe Diasporës, Kurti u kërkoi ambasadorëve të Kosovës që të jenë aktivë dhe proaktivë në luftimin e propagandës serbe, që sipas tij, mbështetet hapur nga Rusia.

“Përballë sulmeve sistematike, hibride, kinetike, terroriste të Serbisë, ajo vazhdimisht përdorë propagandën, dezinformatat si armë të politikës së saj të jashtme dhe pikërisht për këtë arsye puna juaj merr vlerë edhe peshë të shtuar. Me mbështetje të hapur nga Rusia, ajo ka ngritur një rrjet narrativësh të rreme që synojnë të dëmtojnë shtetin tonë dhe tentojnë të pengojnë përparimin tonë drejt integrimeve evropiane dhe euroatlantike”, tha Kurti.

Sipas Kurtit, në betejën e narrativëve të rremë shpejtësia e reagimit dhe profesionalizmi janë armët kyçe.

“Ju duhet të veproni me vendosmëri dhe qartësi dhe të jeni të shpejtë në reagime për secilën gënjeshtër që shpërndan Serbia apo elementet e saj, ne duhet ta kemi të gatshme të vërtetën tonë”, tha ai.

Kurti, por edhe përfaqësuesit e tjerë të lartë të Kosovës edhe në të kaluarën kanë fajësuar Serbinë dhe Rusinë se përhapin dezinformata kundër Kosovës.

Autoritetet në Kosovë kanë paralajmëruar po ashtu për një rrezik që mund t’i kanoset vendit nga Serbia. Por, sa herë që kanë folur për kërcënime të tilla ata kanë përmendur Rusinë, që sipas tyre, është e interesuar për destabilizimin e veriut të Kosovës – të banuar me shumicë serbe – dhe të rajonit.

Kurti në të kaluarën ka thënë se Serbia dhe Rusia duan zgjerim, ndërkaq presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, e ka cilësuar Beogradin si “dorë të zgjatur të Moskës” dhe po tenton “të luajë lojërat” e Rusisë për të hapur një front të ri ndaj Perëndimit.

Serbia, që nuk e njeh pavarësinë e Kosovës, ka raporte të mira me Rusinë dhe Beogradi refuzon thirrjet ndërkombëtare që t’iu bashkohet sanksioneve të Bashkimit Evropian për shkak të luftës së Moskës kundër Ukrainës.

Rusia, ndërkaq, e ka justifikuar ndërhyrjen e saj në Ukrainë me situatën në Kosovë. Rusia ka njohur dy rajone lindore ukrainase si shtete të pavarura dhe presidenti rus, Vladimir Putin, ka thënë përderisa Kosova ka shpallur pavarësinë, pse edhe këto rajone nuk munden. Por, Kurti i ka cilësuar këto krahasime si injorancë. REL

Fati i të zhdukurve, Kosova 25 vite kërkon drejtësi! Dëshmitë rrënqethëse të të mbijetuarve të masakrave

“Një serb qëlloi mbi turmën, i vrau të gjithë! Si shpëtova…”

Të mbijetuarit e masakrave ndaj civilëve në kohën e luftës së Kosovës ende vuajnë traumën, kurse familjarët e të zhdukurve presin të dinë për fatin e tyre. RYCO dhe DW sjellin reportazhin e “Transmentuesve të Paqes”.

Zhdukja e mijëra personave dhe masakrat mbi popullsinë civile që ndodhën gjatë Luftës së Kosovës në vitet 1998-1999 mbeten një nga çështjet më tragjike dhe të pazgjidhura të këtij konflikti. Shumë familje akoma kërkojnë drejtësi për përgjegjësit e masakrave dhe informacion për fatin e familjarëve të tyre të zhdukur.

Rexhë Kelmendit nga Kosova orët e para të mëngjesit i rikthejnë kujtimet e ditës më të tmerrshme të jetës së tij. Rexha, është një nga të mbijetuarit e Masakrës së Qyshkut në Pejë, e kryer nga forcat serbe më 14 maj të vitit 1999, ku u vranë 44 civilë të paarmatosur.

“Çdo mëngjes kur zgjohem herët, më kujtohet ajo ditë, kur u detyruam të iknim me nxitim”, thotë Kelmendi, me duart që i dridhen nga kujtimet e trishta. Kelmendi dhe burrat e tjerë u ndanë nga forcat serbe në tre shtëpi, u qëlluan me armë dhe më pas shtëpitë u dogjën. Dritarja e vogël e shtëpisë, ku Rexha ndodhej me nëntë persona të tjerë u bë shpëtimi i tij atë ditë.

“Na shtynë afër murit dhe, kur hymë në korridorin e asaj shtëpie, një serb më goditi. Kur u përkula për ta marrë shkrepësen që më ra në tokë, ai qëlloi me automatik mbi turmën, duke vrarë të gjithë. Unë, duke qenë i përkulur, shpëtova dhe përmes një dritareje të vogël u hodha jashtë dhe mbijetova”, kujton atë ditë Kelmendi.

Indinjatë tek të mbijetuarit

Për Masakrën e Qyshkut të Pejës së vitit 1999, Gjykata e Lartë në Beograd dënoi shtatë ish-anëtarë të Njësisë 177 të Forcave Territoriale të Ushtrisë Jugosllave, të njohur si Çakejt’. Dënimet, që u shqiptuan nga 20 vite deri në dy vite burg për vrasësit, janë të pamjaftueshme për Rexhë Kelmendin. “Nuk e mbaj mend sa herë kam dëshmuar. Jam i zemëruar. Nuk e kuptoj pse këto organizata për mbrojtjen e të drejtave të njeriut nuk bëjnë asgjë. Duhet të ngrenë zërin dhe të na mbrojnë, sepse, ne nuk jemi fajtorë; ata janë fajtorët”, thotë i mbijetuari Kelmendi.

Një tjetër i mbijetuar Erzen Lushi, gjithashtu ka mbamendje të freskët nga Masakra e Qyshkut të Pejës. Në atë kohë Erzeni ishte 16-vjeçar. Ai u urdhërua nga ushtarët serbë të mbledhë para nga banorët dhe t’ua dorëzojë atyre. “Ishte një ditë e tmerrshme. Ata filluan të ndanin burrat nga gratë dhe fëmijët, duke i frikësuar me të shtëna armësh. Ishin rreth 70 prej tyre”, thotë Erzeni. Ai kujton se forcat serbe njëherë urdhëruan gratë dhe fëmijët të largoheshin për në Shqipëri me traktorë, por më pas dhanë urdhrin tjetër që të ktheheshin në Qyshk.

Kur u kthyen, Erzeni mësoi se babai i tij, Osmani, xhaxhai dhe burrat e tjerë të fshatit ishin vrarë. “U kthyem në shtëpi pa e ditur fatin e burrave të fshatit. Të nesërmen mësuam se ata ishin ndarë në tri shtëpi, ishin qëlluar me armë dhe shtëpitë ishin djegur”, thotë Erzeni. Sipas tij, është një mrekulli që nga secila prej tre shtëpive ku u kryen masakrat, nga një dëshmitar mbijetoi për të treguar se çfarë ndodhi atë ditë në këtë fshat të Kosovës.

Dënimi i Çakejve i pamjaftueshëm

Erzeni vetë ka dëshmuar tri herë në Gjykatën e Beogradit gjatë gjykimit kundër grupit “Çakejt”. “Në Beograd, procesi shkoi si në një shtet që mbron kriminelët e tij. Ata u dënuan sepse, kryen vrasje me urdhër të shtetit serb. Dënimet ishin shumë të vogla për një masakër kaq të madhe”, thotë Erzeni.

Avokati kosovar Ardian Bajraktari, shprehet se dënimet nga gjykata e Beogradit për rastin e Qyshkut, ishin jashtëzakonisht të ulëta krahasuar me krimet e kryera. “Dënimet për ata përgjegjës për krime lufte nga gjykatat e shtetit serb, në përgjithësi, dhe veçanërisht për pjesëmarrësit në këtë masakër, janë jashtëzakonisht të ulëta krahasuar me peshën e krimit dhe pasojat e tij”, thotë avokati Bajraktari. Kjo me të drejtë sipas tij, shkakton “indinjatë te të mbijetuarit e këtyre masakrave dhe familjet e të vrarëve dhe të masakruarve. Kjo nuk mund të quhet drejtësi”, shton ai.

Gjykimi për Masakrën e Qyshkut filloi në vitin 2010 në Beograd dhe zgjati rreth katër vjet. Vendimi i parë u mor në vitin 2014, por një vit më vonë Gjykata e Apelit e Serbisë e rrëzoi atë, duke e kthyer çështjen për rigjykim. Në vitin 2014, Gjykata e Lartë e Beogradit dënoi shtatë ish-anëtarë të grupit “Çakejt” me 56 vite burg për vrasjen e 118 civilëve shqiptarë në rrethinën e qytetit të Pejës në Qyshk, Zahaq, Pavlan dhe Lubeniq. Nga të dënuarit, Toplica Milladinović mori dënimin maksimal prej 20 vitesh, Predrag Vuković u dënua me 13 vite, Abdullah Sokiq me 12 vite, Sinisha Mišić me pesë vite, ndërsa Lazar Pavlović, Slavisha Kastratović dhe Boban Bogićević me nga dy vite burg secili. Masakra e Qyshkut konsiderohet që është një nga masakrat më të mëdha të kryera nga forcat serbe gjatë luftës së fundit në Kosovë.

Fati i të zhdukurve ende nuk dihet

Mbi 13 mijë persona u vranë në luftën e Kosovës. Mbi 800 mijë njerëz u dëbuan prej shtëpive të tyre nga forcat serbe. Mbi 400 mijë prej tyre vetëm në vendin fqinjë, Shqipërinë. Pas përfundimit të luftës shumica e të zhvendosurve u kthyen në shtëpitë e tyre. Një nga pasojat më të rënda të luftës ishte edhe numri i madh i njerëzve që u zhdukën pa lënë gjurmë. Shumë prej tyre u ndaluan në vende të fshehta, u vranë dhe u varrosën në varreza masive, si brenda Kosovës ashtu edhe në Serbi.

Sipas Komitetit Ndërkombëtar të Kryqit të Kuq (ICRC), rreth 1,640 persona akoma rezultojnë të zhdukur, fatin i të cilëve akoma nuk dihet. Një nga rastet e të zhdukurve është ai i Bajram Mutishit, një babai me 10 fëmijë, i cili u zhduk gjatë luftës. Në vitin 1999, familja e tij emigroi në Itali, por ai qëndroi në Kosovë. Që atëherë, familjarët e Mutishit, nuk kanë pasur asnjë informacion për fatin e tij.

I biri i Bajramit, Jonuz Mutishi, kujton bisedën e fundit që pati me të atin. “Para luftës, ne u larguam nga Kosova dhe shkuam në Itali. Babai nuk deshi të vinte me ne; ai dëshironte të qëndronte në Kosovë, sepse kishte një punë. Në atë kohë, rrallë flisnim në telefon, sepse metodat e komunikimit nuk ishin siç janë sot. Që nga viti 1999, kemi humbur çdo kontakt me të dhe nuk kemi mësuar asnjë informacion për fatin e tij”, rrëfen Jonuzi. Në përpjekje për të mësuar për fatin e babait, Jonuzi nga gojëdhëna të ndryshme, mori informacion të pakonfirmuar se babai i tij mund të jetë diku në veri të Shqipërisë i zhvendosur me valën e refugjatëve nga Kosova në vitin 1999.

“Morëm informacion se ai mund të ishte në qytetin e Shkodrës, ndaj unë nga Franca ku tash jetoj prej disa vitesh, vajta në Shkodër për ta kërkuar. Nëna dhe vëllai im jetojnë në Itali dhe nuk flasin mirë shqip. Kur shkova në Shkodër, disa tregtarë nga Podgorica e Malit të Zi, më thanë se e kishin takuar babanë tim vite më parë. Gjithashtu, bëmë një raportim në polici, por askush nuk më ka dhënë përgjigje”, thotë Jonuzi. Ai shpjegon se e ëma e tij i kishte dërguar një letër organizatës ‘Kryqi i Kuq’, që mblidhte evidenca për të zhdukurit e luftës së Kosovës. “Ajo i dërgoi një letër, por ata iu përgjigjën se ai nuk është gjetur, as i gjallë dhe as i vdekur”, rrefen Jonuzi, ndonëse shpresa nuk i shuhet se babai i tij, Bajram Mutishi, mund të jetë ende gjallë. Jonuzi mban gjithnjë më vete një fotografi të vjetër të babait të tij.

Rastet më të vështira për t’u zbuluar janë ato raste ku nuk ka informacione të sakta dhe ku familja e të zhdukurit nuk është e qasshme. Një rast i tillë mund të konsiderohet edhe rasti i Bajram Mutishit, për të cilin nuk ka informacione të sakta për lokacionin e zhdukjes, as për datën e zhdukjes, thotë aktivisti që angazhohet për mbi dy dekada për çështjen e të zhdukurve Bekim Blakaj, nga Fondi për të Drejtën Humanitare të Kosovës.

Fati i të zhdukurve pjesë e dialogut Kosovë-Serbi – rezultatet më shumë në letër

Të zhdukurit shumica e tyre janë shqiptarë etnikë, por në mesin e tyre ka edhe serbë, romë dhe pjesëtarë të të komuniteteve tjera, fati i të cilëve akoma nuk dihet. Kërkimi për personat e zhdukur nga Lufta e Kosovës mbetet thelbësor, jo vetëm për të zbuluar të vërtetën, por edhe si pjesë e procesit më të gjerë të shërimit për familjet dhe komunitetet e prekura nga konflikti.

Çështja e personave të zhdukur edhe 25 vjet pas luftës, është pjesë e dialogut Kosovë-Serbi,  një përpjekje për të mësuar për fatin e të zhdukurve. Udhëheqësit e dyja vendeve në maj të vitit 2024, nënshkruan një deklaratë të përbashkët për të zhdukurit ku u zotuan për “zbatimin e plotë të detyrimeve për ndriçimin e fatit të të zhdukurve. Në deklaratë thuhet po ashtu se “palët do të bashkëpunojnë ngushtë në identifikimin e vend-varrezave dhe të angazhohen në gërmimin e tyre, të sigurojnë qasje të plotë në informata të besueshme e të sakta që ndihmojnë në gjetjen dhe identifikimin e personave të zhdukur gjatë periudhës kohore nga një janari i vitit 1998 deri më 31 dhjetor të vitit 2000”.

“Shpresë e re”

Në deklaratë po ashtu ceket se për të zbuluar fatin e të zhdukurve, do të përdoren “të gjitha materialet, shkrimet, urdhrat, dokumentet, regjistrimet dhe çfarëdo lloj dokumenti tjetër, përfshirë edhe ato që cilësohen si të klasifikuara nga institucionet përkatëse të të dyja palëve”. Aktivisti nga Fondi për të Drejtën Humanitare të Kosovës, Bekim Blakaj, thotë se “deklarata për të zhdukurit dhe zbatimi i saj, “sjell shpresë të re”. Sipas tij, kjo është hera e parë që të dyja palët angazhohen për të lejuar qasje në dokumente të ndjeshme, që mund të hedhin dritë mbi fatin e mbi 1600 personave të zhdukur gjatë luftës në Kosovë.

“Plaga më e rëndë nga cilido konflikt janë personat e zhdukur. Familjet e personave të zhdukur nuk do të gjejnë asnjëherë shërim dhe plaga e tyre do të mbetet e hapur përderisa fati i më të dashurve të tyre nuk është zbardhur. Sigurisht se kjo reflektohet edhe në shoqëri në përgjithësi. Prandaj, nuk mund të ketë një proces të pajtimit të qëndrueshëm në Ballkanin Perëndimor pa zbardhjen e fatit të personave të zhdukur. Edhe në raste ku mund të ketë një iluzion se pajtimi është afër, problemi i personave të zhdukur do të kthehet dhe do të pengojë këtë proces”, thotë Blakaj.

Gjurmimi dhe gjetja e lokacioneve të varrezave masive apo individuale, ku mund të jenë të varrosur trupat e personave të zhdukur, është një proces shumë i vështirë 25 vite pas përfundimit të luftës. Institucionet përkatëse janë duke bërë gjurmimin, por, sipas tyre, mungesa e informacioneve të sakta është problemi kryesor. Sipas Blakajt, bashkëpunimi ndërmjet autoriteteve kosovare dhe serbe është shumë i vogël dhe për këtë arsye, përpjekjet për zbardhjen e fatit të personave të zhdukur janë joefektive, dhe gjetjet e trupave janë shumë të paktë./DW

VOA- SPAK: Rasti Veliaj, të dhëna për “korrupsion aktiv”, “pastrim parash” dhe “fshehje pasurish”

Ilirian Agolli

Në Tiranë SPAK-u bëri të ditur të premten se në lidhje me hetimet që kanë përfshirë kryebashkiakun e Tiranës Erjon Veliaj dhe familjarë të tij, ka të dhëna konkrete jo vetëm për “korrupsion pasiv”, por edhe me vepra të tjera penale si “korrupsion aktiv”, “pastrim parash” dhe “fshehje pasurish”.

SPAK ia atribuon këto gjetje hetimeve paraprake dhe provave të mbledhura deri në këtë fazë, lidhur me procedimin penal të regjistruar në muajin shkurt.

Nga hetimet e deritanishme, sipas prokurorisë, “konstatohet se ekzistojnë të dhëna konkrete që anëtarë të ngushtë të familjes si dhe familjarë të tjerë të afërt me Kryetarin e Bashkisë Tiranë, kanë marrë përfitime të paligjshme përmes disa shoqërive dhe individëve, të cilët kanë interesa të drejtpërdrejta në Bashkinë Tiranë”.

Gjatë hetimeve, po sipas prokurorisë, “janë evidentuar veprime konkrete të cilat përfshijnë transaksione financiare, kontrata të dyshimta dhe fatura të dyshuara fiktive të realizuara përmes disa shoqërive, të cilat janë në pronësi të regjistruar ose që kontrollohen faktikisht nga familjarët e ngushtë dhe familjarë të tjerë të Kryetarit të Bashkisë”.

Prokuroria e Posaçme shtoi se ky procedim u bazua në informacionin e Byrosë Kombëtare të Hetimit, e cila verifikoi të dhënat dhe administroi provat dokumentare, pas kallëzimit të një shtetasi (i vetidentifikuar si N.A).

Në kuadër të këtij procedimi, kryebashkiaku i Tiranës, Erjon Veliaj ishte të enjten për më shumë se pesë orë në SPAK. Ai nuk komentoi për gazetarët pasi doli nga Prkuroria e Posaçme.

Zoti Veliaj tha para Këshillit Bashkiak se në SPAK ai ishte denoncuar nga një qytetar i quajtur Nesti Angoni, i cili siç u shpreh ai, “nuk ekziston”, megjithatë shtoi se ka qenë bashkëpunues me drejtësinë, ndërsa e cilësoi denoncimin si një kurth të sajuar anonim, pa dhënë detaje të mëtejshme.

Disa ditë më parë në SPAK ishte për afro tre orë edhe bashkëshortja e zotit Veliaj, Ajola Xoxa, në zyrat e kompanive të së cilës u bënë kontrolle nga agjentët e BKH-së, me vendim të Gjykatës së Posaçme, në fillim të dhjetorit dhe iu sekuestrua telefoni celular. Kontrolle u kryen edhe në banesat e vëllait të zotit Veliaj, të cilit iu sekuestrua telefoni celular. Gjykata e Apellit rrëzoi ankimimin e tyre kundër këtyre kontrolleve.

Ndaj zotit Veliaj nuk ka një akuzë, ndërsa vijojnë hetimet paraprake mbi procedimin penal, të nisur në shkurt për “korrupsion pasiv”, të cilit u janë shtuar tashmë edhe dyshimet e provat për korrupsion aktiv, pastrim parash dhe fshehje pasurie.

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

Kliko këtu për të parë arkivën e lajmeve

Send this to a friend