Kryekreje theksoj se  regjisura dhe aktrimi në këtë spektakël janë të klasit të parë. Shestimi regjisorial i komedisë brilante të Shelagh Stephenson, është prurje regjisoriale profesionale, ku spektakli ansambël,  realizohet nga të gjithë komponentët e tij: regjisurë, aktrim, skenografi, kostumografi, muzikë, koeografi  dhe plastikë. Gërshetimi i lojës realiste dhe groteske në funksion të njera-tjetrës si dhe mizanskenat e tilla, në fuksion të veprimeve psikofizike të përsonazheve, janë qasja e duhur regjisoriale, një ndër vlerat më të latta të spektaklit “Kujtesa e ujit”.

***

Ndërsa vështrimi regjisorial duke alternuar surealen me realen, ku nëna e vdekur shfaqet në subkoshienë të vajzave të saj herë si reale herë si fantazmë, është një gjetje e mrekullueshme artistiko-skenike që sfidon rutinoren dhe standarten që aplikohet në shumë raste në vepra të ndryshme ku i vdekurit shfaqet si fantazmë.

***

Kjo qasje buron nga teksti i komedisë, të cilën regjisoja Kostani e ka zbuluar dhe realizuar bukur. Komedia  është e jahstëzakonshme. Ngjarjet, situatat, rrethanat shfaqen në kujtesën e personazheve, sidomos te tri  motrat, në raport  me nënën e tyre, me modelin e saj. Të tria janë karaktere të ndryshme, secila e spikatur, që kanë pothuajse të njejtin thelb si moral. Grindjet me njera- tjetrën për të vërtetat e thënieve sipas kujtimeve e perceptimeve të tyre, thënë ndryshe për të njejtën ngjarje, situatë a rrethanë, janë shkruar me mjeshtëri të lartë nga  autorja Shelagh Stephenson.

***

Në qendër të komedisë janë problemet familjare në raport me nënë e tyre, por edhe me njera-tjetrën. Autorja i ka futur personazhet nëpër labinthe situatash komike me elemente dramatikë dhe tragikë, ku e qeshura komike, si dukuri estetike, jepet në kontrastin midis asaj që secila motër rrëfen ndryshe për të njejtën episod a ngjarje, ku prodhohet e qeshura komike.

***

“Kujtesa e ujit” e emërtua si komedi e zezë, paraqet një realitët të zi  në rrfashin familjar dhe moral. Mund të pyes dikush përse i serviret publikut tonë. Paraqitja groteske e këtij realiteti të shëmtuar, e bën lexuesin apo spektatorin që, nga kuptimësitë e së keqes të nxjerr kuptimësitë e së mirës, ta refuzoje këtë realitet dhe këto personazhe.

*** Ky është mesazhi kryesor që i drejtohet shoqëirsë sonë sot, kur e pamoralshmja shitet si e moralshme, e shëmtuara paraqitet si e bukur, kur familja e shëndoshë ëhtë tronditur dhe në depression, nga amoraliteti dhe imoraliteti

*

Duke u rikthyer përsëri te spektakl i Kostanit nënvizoj se është e mrekullueshme loja e aktoreve dhe aktorëve: Olta Daku, Violeta Trebicka, Jonida Vokshi, Rajmonda Bulku dhe aktorëve Neritan Liçaj, etj.  Mjeshtëria e aktimit ëshë në nivel te lartë. Didëro do të thoshte: “Ka tre njerëz, i natyrës, autorit dhe aktorit.  Njeriu i jetës është më pak i përsosur se njeriu i autorit, njeriu i autorit është më pak i përsosur se njeriu i aktorit”. Aktori i jep jetë personazhit, shpirt e gjak nga vetja,  çka është më i përsosur se dy të parët.

***

Merr kënaqësi të lartë nga interpretimi i Olta Dakut në rolin e Terezës, veprimet psikofizike të saj janë artistike dhe estetike, edhe kur flet thjeshtë, pa ngarkesë emocionale, por edhe kur ka të tilla ngarkesa madje edhe kur bërtet, ulurinë,    kur ironizon, qesh e përqesh, kur kalon nga një situatë në tjetrën, kur vrapon si e çmendur në skenë; loja e saj nuk ka asnjë element iritimi te spektatori, asnjë bezdisje, sepse ajo ruan sensin e masës edhe kur uluret, e cila  është artistike dhe estetike.

*** Sipas kësaj kuptimësie  mund të bësh çdogjë në skenë, e t’i japësh kënaqësi publikut, por vetëm kur ato që bën janë artistike dhe estetike. Edhe aktorët që përmenda më sipër janë të mrekullueshëm në rolet repektive, secili, me personale artistike unike.

***

Si konkluzë:

Spektaklin “Kujtesa e uji” e kam parë tri herë. Herën e dytë kam marrë më shumë kënaqësi se të parën.  Herën e tretë më shumë se të dytën. Kjo për mua promovon cilësinë e aktrimit të lartë të aktorit krijues. Aktorët  në këtë shfaqje nuk janë  interperetues mekanik të tekstit  apo të gjuhës regjisoriale, ata janë improvizues e krijues në përjetimin e #astit të një situate a ngjarje dhe në lëvizjet mizanskenike, ku niveli i emocioneve është i ndryshëm si gjatë kohës së një shfaqje ashtu edhe nga shfaqja  në shfaqje. 

Falënderoj regjiroen, aktorët dhe në tërësi trupën e këtij spektakli që na dhanë kënaqësi estetike dhe kumtin që të refuzojmë modelet e shëmtuara.