REBELIMI IM
-Rebelimi im është për dukuritë jo njerëzore pse njerëzit merren me punë të huaja e të veten e lënë pasdore!

Sonte u rebelova edhe pa u dehur
S’mê mjaftoi t’i shikoja gotat
Si zbrazeshin
Edhe pse isha pranë
Nuk u deha
Një gotë e ngrita
Për kujtimet që s’kthejnë
Ia nisa të rebelohem
Për poezinë
Ndjej dhembje
Se në dorë të kujt ka mbetur
S’kanê faj
Së të gjithë e dojnë mbretëreshën
Por me dhemb se si ngulfatin
Mu në fyt
E mendojnë veten në majat e Olimpit
Mirë është që poezinë e duan
Si mbretëreshën
Të bëhen poet ndoshta
Më ia shkue secilit poet
Kur askush nuk e pyet
Lasgushin a Seremben
Eh,rebelimi im
S’ka pikë as presje
Ai shkon për çdo gjë të kotë
Të njeriut në këtë pis botë
Siç e thotë me zemët të plasun
Kushërira ime poete
Vazhdon rebelimi im
Për dukuritë jo njerëzore
Pse njerëzit merren me punë të huaja
E të veten e lënë pasdore
Mijëra arsye janë që rebelimi im të mos ndalët.
05 Shtator 2024 AGIM DESKU
PS-viti 2019-Momenti kujtimi nga ndarja e çmimit të parë të Festivalit të Poezisë Budiane në Mat ,nga ish Nënkrytari i Kuvendit të Shqipërisë z.Namik Dokle!

SOFRA E NËNÊS

Nënë
Sonte dua të ulëmi
Së bashku në sofër
Përballë sy me sy
Me mbretëreshën time
Jam i uritur
Për bukë e kripë
T’i dëgjoj uratat
Duke ngritur gotat e lirisë
Me fjalët e zemrês
Sa më ka marr malli
Kur m’i uron plagēt e luftës
Dhe dhembjet e atdheut
I ndajmë së bashku
Nënë
Sonte sofra e jonë
Ka gëzim e hare
Se ti zbrite nga yjet
Ku ishe në amshim
Unë erdha me shpejtësi
Nga lapidarët e lirisë
U zgjova më të përqafue nënë
Me e shue mallin që më ka marrë
Më t’i numërue rrudhat në ballë
Sa te vjetra janë
Sa vet vujtjet e atdheut
Nënë
Sonte s’do të nxjerrim asnjë pik loti
Do t’i hapim zemrat si gjithmonë
Të falim buzêqeshje për luftëtarët
Të falim lutje
Për secilin që e do atdheun
Për ata që i ngritin kala
Sonte e shtruam sofrën
Për ty atdhe
Me u bashkue rreth emrit tënd
Që na rri në emër e zemër
Nënë ti je atdheu im i lirë.
03 Shtator 2024 AGIM DESKU

 

KOHË SHTRIGASH

Heronjtë e Çakorrit
Vdiçen e nuk patën tokë me falë
As më iu përkulë Evropës
Por,ranë për të mos vdekur kurrë

Për të gjallët fare s’kishte beteja
Harruam se ekziston dashuria e vjetër
Nuk qëndruam siç na ka hije burrnia
Burrninë e vramë vet me dorën tonë

Pa pasur nevojë me shkrepë asnjë plumb
Vet e mundem vetveten e Çakorrin e falem
Idilave të krojeve plot vasha iu humbi emri
As në dashuri nuk fituem asgje të bukur

Të gjitha u zhdukën bashkë me Çakorrin
Varret e heronjve as që dihet ma ku janë
Veç krenarinë e heronjve e ruaj në shpirtin tim
Jetoj me kohën e tyre që e falën për një Shqipëri

Të cunguar si asnjë komb tjetêr në botë
Dhe ngritim pallate të pallavrave në gjysmë liri
A na shohin sytë se si jetohet në Çamëri
Ah,sa larg jemi të jetojmë të bashkuar në liri.

02 Shtator 2024 AGIM DESKU

PERËNDESHË
–Pse s’dinë për plagët e luftëtarit as të dhembjeve të poetit!

Sa me fat jam që jeni afër yjeve
Unë robi yt me emrin e perëndive
Ju shoh kah zbritni shkallëve të ozonit
Për tu ngrit emri i perëndeshês në olimp
Kur pëmes rrezeve të diellit
Marr dritë syve nga sytë e tu
Edhe sa herë kam etje
Vij tek ti ta shuaj mallin
Buzëve tua kryeneçe
Kur pêr pak zjarri i Etnes i dogji
Verës pa fenerin e Homerit
Dimrit i ngriu acari fatziu
Për fytyrën e perëndeshês
Luftova dhëmb për dhëmb
Me secilin pirat në det e tokë
Perēndeshë më duhet froni yt
Më t’i kujtue dëshirat tua
Puthjet e zjarrta më t’i numërue
Më duhen dymijē vjet jetë
Kaq shumë jeton lashtësia e jonë
Që s’ka birë nëne të na ndajë
As djall a ferr i zi
Kurrë .s’hyn në brëndësinê tonë
Njëri nga ne mbetet epoka e bukurisë
Unë të dua ty për Festivalin e Poezisë
Nën tingujt e zemrês sime lexon
Perlat e Olimpit me kurorën e zanave
Botën e dridh ďashuria dhe bukuria
Që perënditë ta kanë falur për këtë ditë.
29 Gusht 2024 AGIM DESKU

 

SYTË E EVËS

Sytê e Evës kur janë larg
M’i verbojnë sytë e mi
Kur janë afër sytë e saj
Shndërrohen në sy dielli
Aromë trëndafili falin
Ngado qē shkoj
Ma ndritin rrugëtimin
Më bëhen fjalë e pa thënë
Edhe kur s’flas
Sytë e Evës më flasin
Bota bëhet sy e vesh
Dikush jeton në sytë e saj
Ndoshta edhe vdes për ata sy
Pse s’dinë për plagët e luftëtarit
As për shërimin e dhembjeve të poetit
Me poetin do t’i ndajmë dhembjet
Sytë e Evës do t’i marrim për shërim
Si lirikë ngushëllimi
Mbrëmjeve kur muza rri zgjuar
E ndalon rebelimin e Titanikut
Vdes a jeton poeti
Janē sytë e Evës që e diktojnë.

NË SOFRËN E DIELLIT
-Çast për piano për ditëlindjen e poetit!

Sot të dua shumë poezi
Ndoshta ma shumë seç ti më do
Nuk gaboj në këtë që e them
Përmes vargut më ngrite anës diellit

Ti e meriton me të dashtë fort
Gjithmonë më je në sytë e mi
Rrezet e diellit m’i afron në dritare
Aty i sodis lulet e para të pranverës

Edhe nëse ndonjë ditë të harroj
Muzën e mbrëmjes e kam dëshmitare
Fjalët e bukura m’i sjell për kopshtin e Edenit
Me të cilat zemra ime ju këndon bilbilave

Sot vitet i numëroj me numëra të Pitagorës
Që s’dinë të kthehen për asnjë çast mbrapa
Rikujtoj sot edhe fëmijërinë time pa fëmijëri
Dhe kohën e ferrit e ëndrrat për pakëz liri

Sot gjithçka të bukur e ndajë me miqtë e mirë
Në ditarin e zemrës s’mund të gjeni urrejtje
Se aty jetojnë engjëjt ma të bukur të olimpit
Dhe zanat që m’i falin fuqi muzës dhe vargut

Sot dua të jetoj kohën e djeshme që s’e jetova
Kurrë nuk di që i thash dikujt dreq me gojë
Gotên e ngriti për lumturinë e secilit nga ju
Të dytën e ngriti për ata që na sjellen lirinë.
25 Korrik 2024 AGIM DESKU
HERONJTË E DITËVE TONA
-Nëna dhe kjo tokë çdo herë kanë lind dhe rritë heronj si Ismet Bicaj-Komandant Guri!

Kënga dhe fjala e bukur
Ishte koha dhe zëri i heronjve
Në një mijë pamje të pikturave
Atdheu u pikturue në lapidare

Përballë qëndroni ju Trëndafilat e lirisë
Emra qē shkruhen me shkronja ari
Tani qëndroni ma afër rrezeve të diellit
Sot sytë e juaj sa bukur e shohin atdheun

Sot e nesër ju kujtojmë çdo çast të jetës
Për këngët heroke nëpër betejat e kushtrimit
Që u kënduan rreth sofrës së bashkuar
Të shtruar dymijë vjet në sofrën e betejave

Përpara lindjes se Krishtit u bëmë plagë
Kur dashuritë për atdheun
Na i munden dashuritë e zemrës
Për me jetue të lirë
Pa ferrin e Dantës
Që na e shtruan demonët

Të qetë flini ju heronjët e tokës sime
Ndërsa ne s’gixojmë të bëjmë gjumë
Së bashku jemi roje të atdheut të mirë
Luftëtarë në njëqind pamje për jetë a vdekje

Lexoj emrat e juaj në faculetat e dashurive
Të zemrave që nuk ju harrojnë kurrë
Ku do të ruhen kujtim për brezat
Që do të na i sjellin kohët e reja nesër.Gusht 2024,Pejë

LUFTA PËR FYTYRË
-Dikur jetohej vetëm për dy gisht fytyrë!

Jetës i kam borxh dy gisht fytyrë
Më ia ruajtë vetes pa hile e me nder
Si dikur kur jetohej dhe vdisej shqip
Traditë e lënë nga gjysh e stërgjysh

Më ia përcjell kohës që do të vjen
Se krejt jeta është si të jetohet me fytyrë
Sot u fjalosa me vetveten
I kërkova të jetoj me fytyrë e me nderë

Apo pa fytyrë dhe si një i huaj në vendin tënd
Kam shumë për t’i dhënë jetës
Edhe ajo ka shumë për të më thënë mua
Dhembjet dhe plagët që m’i sjelli jeta

Asnjëherë nuk është mirë më i permendë
Ia kam borxh atdheut më ia fal jetën
Më u shndërrue në luftëtar të fjalës e penës
Se atdheu ka bërë shumë ma shumë për mua

Më ka lind e rritë si një pëllumb krahëshkruar
Kur fluturoja bashkë me fluturat në pranverê
Për më e gjetë aromën ma të bukur të luleve
Eh,vazhdoj udhëtimin drejt fjalës së pathënë.

BURRI BURRË
– E di që ke me u lodh nga djersët e Etnes ndoshta kanë më të shitue zanat e malit!

Një jetë të tërë jam fjalosur me veten
Për burrninë që nuk e takova të njeriu i gjallë

Burrë të paça thanë natën me hyjneshën
Apo burrë të paça thanë në natën e zjarreve
Në të dyja këto netë matet fuqia e burrnisë
Do t’ia tregosh mëkatet e burrit Evës

E di që ke me u lodh nga djersët e Etnes
Ndoshta kanë më të shitue zanat e malit
Mos u ligështo me të dhanë gji zanat me pi
Nuk e ka pasur traditë burri me u ç’burrnue

As kur është rrethue me ferrin e Dantes
Sa vështirë qenka me qenë burrë burri
Historia i ka rujtë disa burra të dheut
Që mbajnë me vete emra heronjësh

Gjergj Kastriotin e Gjregj Fishtën
Hasan Prishtinën deri të Adem Jashari
Kjo tokë e nënat e shqipeve i ruajnë kujtim
Pêr brezat që do të dinë për këta burra .
21 Gusht 2024 AGIM DESKU

M`U U RIKTHE NË VARG
– Nga dita kur do të rikthehesh si çlirimtare shpirti im do t’i takon vetëm vargut të poetit!

Për këtë diell që na ngroh së bashku
M’u rikthe edhe një herë në vargun tim
Shndërrohu në pulëbardhë të bukur deti
Fluturo nëpër valët e tij mëkatare

Nëse do ta dini se ku jam duke jetue
Qëndroj poshtë thellësive të Titanikut
Nga ajo ditë kur stuhitë e etnës më fundosen
Sytë e mi asnjëherë nuk e panë dritën e diellit

Zemra ime ma nuk rrah për asnjë dashuri
E vetmja hyjneshë që me rri në shpirt je ti
Të lutem mos ma merr këtë për ligësi
Nëse të përbej nē tokë e qiell dhe perëndi

M’u rikthe në vargun e zogjve të mërgimit
Rikthehu bashkë me dallëndyshet e Mjedës
Do të bërtas sa të kam fuqi t’i lutem qiellit
Se të kam lulen ma të bukur të jetës e të prillit

Nga dita kur do të rikthehesh si çlirimtare
Shpirti im do t’i takon vetëm vargut të poetit
Zemra ime do të rrah veç për emrin tënd
Rikthimi yt në varg përjetësisht të mbahet mendë.
18 Korrik 2024 AGIM DESKU

SHEKUJT E PISTË
– Rebelimi im do të vazhdoj për sa kohë jetoj me shekujt e pistë të rikthyer në demonë të fjalës se hidhur!

Sërish na e kanë kthye shpinën
Shekujt e pistë kanë arritë të më çmendin
Janë veshur në të zeza të mëkatit
Me korbat e natës fluturojnë orë e çast
Asnjëherë nuk rrinë pa stuhitë e Tornados
Vdesin në kujtim për kohën e vrarë
Sa shpejt u harrue liria e fjalës se lirë
Në takim me perandorët e ringjallur
U ringjallēn edhe shekujt e pistë
Me të cilët luftova me pushkë e penë
Çfarë po i ndodh lagjes sime të shenjtë
Ku më treti ëndrra e fëmijërisë se shtrenjtë
Ashti im nuk qëndron ma në lëkurën e vet
Por,tokës do t’i zgjatet jeta e së bukurës
Edhe nëse njeri nga ne një ditë vdes
Rebelimi im do të vazhdoj për sa kohë
Jetoj me shekujt e pistë të rikthyer
Në demonë të fjalës se hidhur
Edhe nëse më riktheht ferri i Dantes
Lutjen për hapjen e Kutisë se Pandorës
E kam nisur atë ditë që më pagëzuan Agim.
17 Korrik 2024 AGIM DESKU

DASHURITË E MARRA
– E di që i bëra mëkat shpirtit e zemrës ,por ,për mua fjala e dhënë s’ka çmim!

E them nga takimi me zjarrët e Etnes
Kur një ditë më shndërruan në dyluftim
Me një pjesë të shpirtit tim

Para se më u rebelue bota ime
Kur i takova sytë e të bukurës
Valët e detit më krijuan nga unë
Një pikturë Apokalipsi

Kur zanat u rikthyen sërish
Në këto anë
Në peng loti m’i shndërruan
Dashuritë e marra të zemrës

Nuk më lanë tjetër rrugë në jetë
O ta kërkoi atdheun e dashurive
O të bëhem dashnor i Venedikut
Qytetit tim të zemrës dikur të shenjtë

Dymijë vjet luftova me demonët
Dashuritê për atdheun askujt nuk ia fala
E di që i bëra mëkat shpirtit e zemrës
Por ,për mua fjala e dhënë s’ka çmim

Më peshuan me ari e margaritarë
Të heqi dorë nga shejtëria e së bukurës
Nuk i dua ëndrrat për kopshtin e Edenit
Eci jetës me jetue në ndonjë gjeth trëndafili.

11 Korrik 2024 AGIM DESKU

 

KOHA E GJARPËRIT
– Në kohë të djallit linda dhe jetoj kurrë pa e takuar kohën e dashurisë!

Koha ime e mëkatit
Sa herë më ka mbështjellur
Me lëkurën gjarpërit
Shumë herë s’jam ndjerë për njeri
As nuk di se cilës kohë i përkas
Në kohë të djallit linda dhe jetoj
Kurrë pa e takuar kohën e dashurisë
Me e nda me atdhuen e miqtë e mi
Ndoshta në një mijë copa gurë të artë
Të shpërndarë në mijëra bulevarde të botës
Mos u rikthehtë kurrë më koha e gjarpërit
Se njeriu do të shndërrohet në ujk për njeriun
Kam frikë se do të flasim me gjuhën e gjarpërit
Dhe koha do t’i takoj djajve të këtyre anëve
Vetëm dashuritë do të jetojnē
Poetët i ringjallin
Kur fjalët i nxjerrin nga zemra
Dhe me dhembjet e shpirtit flasin me perënditë
Ruaj o zot poetët dhe ndritjua vargun tek hyjnitë.
07.Gusht 2024 AGIM DESKU

 

LUTJE PËR TIRANËN
– Sot s’ka lutje për dashuri pa lutje për Prishtinēn,as pa lutje për pranverën e Tiranës!

Dje nuk më mungoj lutja
Të flas me pranverën
Lulet m’i kishin tretur larg
Ku bën miza hekur
Kështu kanë thënë brezat e mi
Aromën e luleve e kishin marr me vete
Rrezet e diellit
Sot s’ka lutje për dashuri
Pa lutje për Prishtinēn
As pa lutje për pranverën e Tiranës
Nëse duam ta rikthejmë fatin e atdheut
Në dashuri pranverash e aromë shpirti
Mbjellni sa ma shumë trëndafila
Toka ime le të falë aromë lulesh
Tani jetoj i lirë me lirinë e qytetit tim
Me pranverën plot lule të Tiranës.
06,korrik ,2024 AGIM DESKU

POEZI PËR DAJTË E MI
– Për dajtë e mi kam qajtë si fëmijë kur kanë rënë për të mos vdekur kurrë pesë shekuj nëpër beteja për Shqipërinë e lirë!

Në një djalë rrebeli e shndërrova jetën
Krisa dhe më plasi shpirti për shqipet
Më i bashkue këmbëkryq në një sofër
Si dikur kur ulëshin së bashku në gjini
Motra e vëllezër dhe nënë e bijë

Jetova nëpër gurë të shqipeve
U bëra fjala e gjallë e murit dhe burrit
Drenicën e deshta në shqiponjë të flamurit
Për nënën heroinë kur më lindi në flakë të luftës

Për Natën e Zjarreve të Prekazit
Më e ngroh shpirtin me frymë jashariane
Në ditëlindjen e bacit Adem lulet
Ma të bukura në lapidarin e tij më i vue

Për dajtë e mi kam qajtë si fëmijë
Kur kanë rënë për të mos vdekur kurrë
Pesë shekuj nëpër beteja për Shqipërinë e lirë
Pa e ndalur asnjëherë pushkën ndër brezni.

03 Korrik 2024 AGIM DESKU

SYTË E ËNDRRÊS
– Fal ëndrrave të nxora nga thellësitë e Titanikut!

Me ëndrrat për pak u fjalosa
Kishim vite që nuk u takuam
Si dy miq të fjalës
Më i rikujtue ditët kur na zuri shiu

Unë u fsheha në puthjen e buzëve tua
Ti hyre e tëra në vargun tim të poezisë
U bëre romani i tragjedive shekspiriane

Fal ëndrrave të nxora
Nga thellësitë e Titanikut

Doja të fluturoja
Edhe para fluturave
Të ta përqafoja yllin e hyjnive
Që më fal aromë trëndafili

Sa e madhe je poezi
Kur në ëndërr më shfaqet
E bukura e vargut tim
Dhe e jetës

Mbretëresha duhet të ju quajmë
Ty dhe ëndrrën time

Kur mbrëmjet më bëjnë dritë
Sytë e tu qenkan shndërruar në yje
Të m’i bëjnë dritë rrugës
Nga kalojnë sytë e mi

Tani del ti nga ëndrrat
Unë do të bëhem ëndrra jote
Dritës së diellit do t’i lutemi të dy
Kurrë ma të mos jemi kufi i ndarjes

T’i bashkojmë shkronjat e arta
Vetëm me ty poezi do të fluturojmë
Lart qiellit dhe diellit të fjalës së bukur

Atëherë ëndrrat për të bukurën
Botën e kthejnë në varg poeti
Ku unë e ti jemi dashuria e parë e pranverês.

31 Korrik ,2024 AGIM DESKU

SYTË E MI
– Nuk harrojnë më u shndërrue në fjalë të hyjnive!

Dua ta ndajë një të vërtetë për sytë e mi
Se ata m’i ngjajnë syve të kaltër të shqiponjës
Kurrë s’lejojnë sy tjerë afër meje se i vrasin
Edhe rrezeve të diellit sytë e mi m’i ngjajnë

Atëherë shpërndajnë ngrohtësi në tërë botën
Jetën e matin me fjalët ma të bukura të zemrës
Bëhen krah i betejave të luftëtarëve të lirisë
Nuk harrojnë më u shndërrue në fjalë të hyjnive

Gjatë ditës sytë e mi shndërrohen në sy çlirimtari
Në mbrëmje bëhen mbretëri e vargut të muzës
Të bukurës se detit ia falin buzëqeshjet e zemrës
Me hyjritë e tokës i grimcojnë atomet e shpirtit

Mbi Baba Tomor e Rozafë ngritën sytë e mi
Rrugëtimit për majat e Olimpit s’ka kush i ndalon
Atje ku mbretëron vargu i Lasgushit e Serembes
Atje bashkohen sytë e mi dhe sytë e shqiponjes

Mjafton më i fal të vërtetën popullit tim të mirë
Se sytë e mi ma s’do të flejnë siç kanë fjetur
Pesë shekuj jetuan në ferrin e Dantes
Kurrë s’do të urrejnë sytë e mi ditën as natën

Nëse vetëm.për fatin tim të vrarë na mallkojnë
Më fal o zot nëse gjuha ime një ditë mallkon
Vështirë t’i harroj plagët e atdheut dhe të zemrës
Sepse atdheu im me rriti e më bëri njeri të fjalës

S’kam shpirt as zemër më ia harru të mirat e tij
Më mjafton ta ruaj kujtim mbretërinë e dashurisë
Sytë e shqiponjave m’i falën për sytë e mi
Peng i fjalës sot u bëra për pak liri të atdheut.

PËR LIRINË ,PËR TY SHQIPËRI
(Dedikim luftëtarit sypatrembur,IMER ALUSHANI-VOGLUSHI )
– Jam betue në liri dhe për ty Shqipëri o do bëhemi bashkë o do vdesim të dytë!

Ta them kur është e vërteta për ty Shqipëri
Në zemrën time sot ruhet si margaritar i jetês

Padrejtêsisht dy mijë vjet isha
Peng i atdheut të robëruar

Vetëm në sy të fisit tim
E kërkoja lirinë e shejtë si tërë njerëzimi
Dhe eca bregun të purgatorit të Dantes
Të shoh si është liria tek ti nēna Shqipëri

A jetohet ma mirē se sa në Kosovën
Lutjet m’i pranuan hyjnitë dhe perëndia
Çdo gjë që e pata në jetë e fala për ty atdhe

U shndërrova në Promethe të vetflijimit
Jam betue në liri dhe për ty Shqipëri
O do bëhemi bashkë o do vdesim të dytë

Në krahë të shqiponjes jam ngrit nē Promethe
Nata e zjarreve të Prekazit më falën fuqi
Këtu e mora betimin të jem luftëtar i lirisë
Të gjitha dashufitë i fala për ty atdhe

Heroinën e zemrës e ndërrova me çlirimtaren
Nuk paska gjë ma të shtrejtë e ma të dhimbshme
Se sa të gjitha të bukurat më i lënë për ty atdhe
Nga sot jam heroi yt Imer Alushani-Voglushi

KOHA IME SOT
-Shumë më rëndojnë kujtimet që s’kthehen kurrë,ato që më kanë mbajtur gjallë dymij vjet!

Në çdo kohë koha ime është e shejtë
Ajo ka afêr meje luftëtarë të fjalës
Kur janë pranë diellit falin ngrohtësi
Yjet i zbresin në fjalën e dhënë

Koha ime nuk ka dashur të jetë e huaja
As të jetoj me mbrëmjet e ferrit
Kohën time askund s’mund ta gjej
As aty ku e dëshiroj ta kaloj jetën me të

Fshehet pas ëndrrave te një mijë netëve
Bashkohet me yjet kur mbrëmjet ndriçojnë
Në njëqind mënyra e ndajë kohën time
Sa herë ma pikturojnë avenyve evropiane

Të burgosur e gjej bashkë me ashtin tim
U rebelova për kujtimet sërish të vrara
Se s’ka kush me i shënue në ditarin e betejave
Kam frikë nëse cunamet vdekje na sjellin

Edhe shpirti sonte ka dridhje e stuhi shiu
Retë janë shndrrue në metafora të fjalës
Shumë më rëndojnë kujtimet që s’kthehen kurrë
Ato që më kanë mbajtur gjallë dymijë vjet.

THOMAS HOBS
Apo cila është e vërteta për njeriun e sotëm!

Dje njeriu për njeriun ishte ujk
Sot cilit mund t’i ngjaj ma shumë
Duhet thënë të vërtetën Thomas
Kam me të besoue për jetë të jetëve

Perandorët s’paskan pasur fytyra njerëzish
S’na lejohej as mijëra mila të ishim afër tyre
Lëre ma të flisnim ndonjë fjalë urate
Para botës thonin se ishin të parët e Adamit

Në sy të djajve ishin gotë e dehur çmendurish
Në rrugëtimin e jetës bashkudhëtar të ferrit
Njeri nga ne padyshim është në këtë udhëtim
Takohemi në kultin gjatë të rrëfyerit e së dieles

Nuk mjaftuan plagët e shekujve që na çmenden
Për pos ferrit asgjë nuk na lanë të bukur
E shëmtura e së bukurës ishte se jetuam me ta
Në një kufi së bashku me Metropolet Evropiane

Që kurrë nuk na ditën që jemi një popull i gjallë
Kur ishte në rrezik Evropa ne ishim pranë saj
Kur me shpatën e Gjergjit e ndjenit krenarinë e lirisë
Sot në zemrën tënde pa zemër vallë ku jemi ne.
Korrik ,2024,AGIM DESKU

A VESHTIRË TË ECÊSH DREJT TË VËRTETÊS
– Të vërtetën s`qenka lehtë për ta gjetur ku jeton!

S’ka ma veshtirë së të ecësh drejt të vërtetës
Të ecësh drejt duhet më e kalue ferrin e Dantes
Në njëqind metropole më duhet më u ndalue
Fjalët që m’i shërojnë plagët më i marrë me vete

Më u shndërrue në kalorës dashurish të humbura
E kisha veshtirë të jem i drejti i vetëm i jetës
Të vërtetën e hidhur ma shtruan në sofrën time
E menduan se do ta marr si të vërtetë të hidhur

Harruan se nuk kam lindur kot si besnik i fjalës
Me të cilēn erdhem deri këtu plot plagë shpirti
Mbijetuam betejave dhe kam fikë nëse kthejnë
Të vërtetën s`qenka lehtë për ta gjetur ku jeton

Pranë obileskut aty ku luftëarët e mi pushojnē
Në njërën dorë mbajnë lirinë e në tjetrën historinë
E kufijve të ndarjeve që sot sërish me i bashkue
Këtu është e vêrteta që njeriun duhet ta çmend.
14 Korrik 2024 AGIM DESKU

PARADOKSET TONA
– Sa shumë u munduan të na identifikojnë me urrejtjen!

Nga të parët tonë
Trashëguam fjalën -fjalë
E besën- besë
Një pasuri margaritarësh
Që bota mahnitej me neve
Asgjë s’kishim të përbashkët
Me veset e huaja
Te cilat na i sollën përkrah
Dyndjeve okupuese
Tradhëtinë dhe pabesinë
Tradhëtarët dhe të babesit
Fati i zi ishte
Që e jetuam ketë epokë të pistë
Dhe e pyes veten
Vallë a i tejkaluem këto vese
Rrënjët e të cilave ishin tê thella
Deri në të zitë e ullirit
Edhe urrejtja ishte paradoksi ynë
Por,nuk është nga trashëgimia e jonë
Sa shumë u munduan
Të na identifikojnë me urrejtjen
Dhe ne nuk e morem
Diçka çka është e huaja
Kurrë nuk u bë e jona.
16 Korrik 2024 AGIM DESKU

PENDIMI
– Dy gotat e para janë të bukura për t`i ngrit në jetë, e them se mirë është me u pendue për gotën e tretë!

S’është kurrë vonë më u pendue
Nëse do me tregue burrëri njërëzore
Atëherë s’do të këtë urrejtje shtazore
Fjalët pastaj matën me shpirt e zemër

Dhe bëhen paqë e secilit emër për emër
Dikujt i duket rëndë pendimi
Apo do të thotë se tani është shumë vonë
Ndoshta për ta ma mirë të bëj jetë mashtrimi

Këta “heronjë s’i duhen gjë asnjë kryetrimi
Dy gotat e para janë të bukura për t`i ngrit në jetë
E them se mirë është me u pendue për gotën e tretë
Do të kesh sërish fuqinë e zanave të malit

Atëherë hyji i vargut do të rrjedh si krua i gjallë
Një ditë do të ndërron rrjedhent nga Drini plak
Do të merr udhën për tek lumin Buna në Malësi
Ndoshta një ditë i hap udhën deti për valët e tij

Kështu bëhet pendimi dhe ecja për tek çamët e mi.

 

S’ KA MA APOKALIPSË
– Apokalipsë s’ ka me pasur ma as në ferr se janë shërue përgjithmonë plagët e dashurive!

Këtë verë s’ kam me qajtë ma
Këtë herë kam me të dashurue
Aq fort, sa yjet kanë me të ndriçue
Ndërsa dielli ka me të fal ngrohtësi

Mjaft ma me dashuritë e vrara
Që na i thyen në grimca atomesh
Kjo verë e brishtë që na i mori penat
E di, kurrë ma s’ na i kthen

As për humbjen e krenarisë sime
Që i mbeta peng dashurisë së vjetër
E cila më burrënoi në lutëtar të shejtë
Pa pasur frikë nga betejat e ferrit

Apokalipsë s’ ka me pasur ma as në ferr
Se janë shërue përgjithmonë plagët e dashurive
Vdekjet e poetëve nuk kam me i qajtë ma
Vetëm në këngë pranverash do t’ i këndojmë

Atëherë do të jemi afër të marrim pak aromë
Nga aroma e Trëndafilit të Çamërisë
Për të cilin njëqind herë vdiqa
Ndoshta një ditë do të agoj me diellin çam

Dhe poetët të pushojnë si çlirimtarë të poezisë
Unë vdes i pari që poetët të mos kenë vdekje kurrë!

BOTA SHQIPTARE
KADARE
– Mjeshtër ne sapo e kaluam dimrin e madh ndërsa gjysma e botës lëngon nga pandemia!

Me në fund i çliruam shekujt nga ferri
Ne të zënit peng të ferrit të Dantes u zgjuam
A u mbushëm frymë nga fryma e lirë shqiptare
Dikush duhet ta paguaj mëkatin e ndarjes

Për dashuritë e zemrës të gjithë jemi fajtor
Mjeshtër ne sapo e kaluam dimrin e madh
Ndërsa gjysma e botës lëngon nga pandemia
Neve na ndihmoj fati dikur dhe Zoti u bë me ne

E deshem jetën dhe iu bëmë luftëtare e saj
Tê drejtën më e dashtë atdheun e gjetëm në Durrah
Nga aty na i dhanë krahët për më dashurue
Burrneshat që ranë heroikisht për atdheun e lire

Mbretëreshat si Tanagra,Nora e Shote Galica
Sot bota shqiptare ka të drejt të mbaj zi për Ty
Por, Kadare të kemi pas prijës e fisnik fisi
Andaj nuk do te qajmë as zi s’do të mbajmë

Krenaria që të kishim mijëra vite do të jeton
E gjallë se jemi fis shqipesh që veç fluturojmë
Me penën tënde arritëm t’i thyjmë mitet
Që na rënduan shpirtin e atdheun e vrarë
Sot edhe pa fenerin e Homerit i dimë rrënjët
Ato flasin shqip dhe jetojnë të lira në botën e lire

Ndoshta një ditë bota vetëdisohet dhe
Padrejtësinë për Çamërinë ta ndreq ma herët
Kam frikë se dikur do të shuhet ky emër i bukur.

01 Korrik 2024 AGIM DESKU

MARSHI I UÇK-ËS
(Dedikim Agim Doçit)
– Kam lidhur inatë me veten dhe s’dua të besoj se Agimin e paskanë vra dy herë në atdheun e tij!

Vallë ke ta pyes se paskam qajtë kot për ty liri
Kur njërin Agim e vritnin në Kosovë çdo ditë
E tjetrin Agim nuk e besoja që vritej në Shqipëri
Vrasjet në Kosovë bëheshin natën edhe ditën

Aq kishin vlerë sa me ngrënë një copë buke
Tek ne kishte dymijë vjet që ishim në robëri
E mendoja se nga viti 1912 Ti Shqipëri kishe liri
Më thuaj si të besoja se njëri Agim vritej tek ti

Kur nga lindja ime deri në luftën e vitit 1999
Nuk e di as vetë se si kam pasur fat më shpetue
Edhe pse i gjallë isha ,çdo çast edhe i vdekur isha
Nga barbarët e Karpateve që na kishin okupue

Vetëm shpirti im e din se si jetës i kam qëndrue
Kam qajtë si fëmiu për gjirin e nënës kur kisha uri
Lotët ma shumë më rrjedhnin për nënën Shqipëri
Tjetër nënë nuk kisha dhe të besoja me zemër ty

Kam lidhur inatë me veten dhe s’dua të besoj
Se Agimin e paskanë vra dy herë në atdheun e tij
Ku s’kishte si tek unë okupator as çetnik të zi
Ndoshta lirisë i ka rënë ndonjë sëmundje e rëndë

Dhe ia ka verbue sytë e nuk sheh të ecën mirë

Ka ikur koha e komunizmit kur vritëshin si qentë
Bijtë ma të mirë që atdheu i ka lind për vete
Sot për ty Agim Doçi e kam vështirë të besoj

Që nuk je ma me krijue Marshin e UÇK-ês
Na duhesh Agim si bukën e kripën në sofër.

TË MË MBETËSH VETËM KUJTIM
– Fytyra e jote mbeti çdo çast i vetmi kujtim!

E di vetëm kujtimet e bukura zemra m’i ruan
Ato që m’i ngjajnë të vërtetës së jetës
Besnikërinë në çdo çast e ndamë së bashku
Heronj të betejave u bëmë për ëndrrat tona

Që dikur së bashku i ndanim si ëndrra fëmijërie
E deshtem fjalën dhe shejtërisë sê saj ju falem
Kurrë nuk dëgjuam çfarë është lëndimi
Për besnikërinë tonë edhe dielli na fali dritë

E di se jam fajtor kur u rebelova për sytë e tu
Të cilët më verbuan dhe asnjë hyjëri nuk e shihja
Fytyra e jote mbeti çdo çast i vetmi kujtim
Lum vargu m’u bë dhe në cilin det do të derdhet

Vetëm hyjnitë e dinë se ato edhe na takuan. 22 Qershor 2024 AGIM DESKU

DITA E LUTJEVE
-Lutem për njeriun e tokës sime që çdo gjë të bukur di e të bukurën e harron!

Dymijë vjet a jetohet sa për të jetuar
Lum kush jeton për ditën e lutjeve
Në shpirtin e muzës ka uratën e vargut

Lutem për njeriun e tokës sime
Që çdo gjë të bukur di e të bukurën e harron
Për luftëtarët që të bukurën ia falën atdheut

Në ditën e lutjeve e kujtova Nënën Tereze
Flaka e Natës se Zjarreve më erdhi pranë
Për të m’i fal rrezet e ngrohtësisë se diellit

Në këtë ditë jam betue që kurrë mos me urrejtë
Të vêrtetës kam më i besue sikur syve të ballit
Dashurinë e luftëtarit më e rujtë në faculetën e tij
Për çlirimtaren që sot na ruan lirinë me shpirt

Sa e deshta ditën e lutjeve kur isha i zënë peng

Peng i atdheut dhe dashurisë në të njëjtën kohē
E di se atdheu m’i mundi të gjitha dashuritë
Kur shpetuam së bashku nga ferri i Dantes
Se koha ime s’kishte kohë as për të jetuar
Për dashuri as që bëhej fjalë në kohën e pakohë. 19 Qershor 2024 AGIM DESKU

POEZI
– Vetëm ti je ëndrra ime Trëndafili ma i bukur i Çamërisë!

Poezi
A e di që dymijë vjet
të kërkoj nëpër ëndrra
Muza ime u bëre
kur i shpëtova Ferrit të Dantes
Nga ai çast i trishtë
m’u ndryshue bota ime
Jeta m’u bë atdhe
dhe jetë e lirë e lirisë
Por,sa më mungojnë
rrezet e arta të diellit
Me gjithë zemër lutem
çdo çast të jetës i lutem diellit
Fali dhe ngohe Trëndafilin e Çamërisë
Në tokën që ka mbet peng i paburrnisë
Të njeriut fatkeq që jeton sa për të jetuar
Me buzëqeshjet që nuk i ka nga shpirti
Me jetën që nuk e ka të lumtur
Poezi
Vetëm ti je ëndrra ime
Trëndafili ma i bukur i Çamërisë
Në gjethin tënd shkruaj emrin tënd të lirisë
Që kurrë nuk e gëzove që dy mijë vjet
Poezi
Besoje se si ndjehet fytyra ime
Kur s’mund të takoj Trëndafil
as edhe si ëndërr
E lëre ma të marr aromën tënde.
Qershor 2024 AGIM DESKU

NË DITËLINDJEN TËNDE
-Askush nuk e di se si rritët Trëndafili në tokën pa liri!

Në ditëlindjen tënde atdhe
Dua ta kem pranë Trëndafilin e Çamërisë
E di se zemrën e ka të mbushur me lot
Pafuqia e tij me festue së bashku me ty atdhe
Mua më bën të dehem çdo çast të jetës
Mijëra vjet më ka shkue jeta kot
Vetëm në lutje që zotnat të bëjnë diçka
Në ditëlindjen tënde atdhe me fal
Për pa burrëriinë time që s’kisha fuqi
Më e sjell pranë teje Trëndafilin e Çamërisë
Askush nuk e di se si rritët
Trëndafili në tokën pa liri
Veç koha ime që përjetova ferriin e Dantes
Është dëshmitarë e cunameve të Etnes
Edhe këtë vit si tëra vitet tjera
Nuk do të mund te jem në ditëlindjen tënde
Njërën anë të diellit e ka zënë hëna e plotë
Ka të ngjarë se toka sërish do të këtë stuhi
Nëse fatet tona na i pêrcaktojnë dashuritë
Bota ma s’do të këtë njerëz fatkeq
Në ditëlindjen tënde atdhe dua të lutem
Tē mos këtë urrejtje në shpirtin e luftëtarëve
Atëherë do të bie shi për Trëndafilin e Çamërisë.
18 qershor 2024 AGIM DESKU

TANAGRA
-Tanagra ishte hyjri pellazge,e cila ka jetuar 16 shekuj para lindjes se Krishtit 80 km afër Athinës dhe ka folur shqip!

Nuk më përfundojnë vargjet për ty Tanagra
Për bukurinë tënde zotnat i kanë nisur betejat
Zeusi ndezi grimcat e atomit në flakë të diellit
Bota heshti dhe në heshtje për pak vdiq
Vetëm fisi im u gëzue për lindjen e hyjneshës
Takimin me Tanagren ka kohë që artistët e duan
Poetët e kanë lehtë ta gjejnë në vargjet e Homerit
Ndërsa unë jam lutur me zërin e zanave
Nëse do ma dēgjon zërin e Hyjit tim
Sa çel e mbyll sytë yjet janë shndërrur në dritë
Tē shohin se si buzëqesh hyjnesha Tanagra
Fytyra e saj se si shndërrit mbi yjet e galastikës
Botës i dëshiroj të fluturoj së bashku me fluturat
Nuk di kur hyri dhe sa bukur jeton në zemrën time
Êshtë meritë e së vêrtetës që ma thonë hyjnitë
Dhe fjalës fjalë që i besoj për lindjen e Tanagres
Kjo është Tanagra që yjet i ka ndalue kur ka dalë
Me shetit secilit cep te atdheut të lirë
Me shqipet u çmall kur i takoj në flutura
Edhe zanat i dhanë bekimin e lirisë kur e takuan
Unë nëse e takoj ndonjëherë kam më ia fal diçka
Puthjen e zemrës qe vetëm për Tanagren e ruaj
Dhe një varg të bukur nga poeti i hyjnive
Me Tanagren do ta mbajmë në shpirt këtë poezi.
Athinë,19 Qetshor 2024 AGIM DESKU

LEOTRIM
– Para teje Leotrim lotët ma humben burrërinë!

Leotrimin ka kush ta qajë
E qanë nëna e tij dhe një grusht dhe lirie
Sot u nisa për të busti yt Leotrim
Mijëra kilomrtra i mora me vete
Pak Tiranë e shumë Vashington erdhen
Ti qëndron hero Leotrim
Pranë nënës Shukrie heroinë
Unë t’i puthë plagët
Ti më fal buzëqeshje
Para teje Leotrim
Lotët ma humben burrërinë
Për një çast u ndjeva fajtor
Pse nuk kam mundur të bëj agjë
Se isha i zënë me ferrin e Dantes
Këtë për jetë s’ia fali vetes
Tani ta kam borxh nusën me ta marrë
Ma të mirën hyjri që askush nuk e ka
As edhe ndër fqinjët e mi
Dashurinë e saj nëna ka më ta ruajtë
Shtatë palë rroba miqtë kanë më t’i pre
Me plis në ballë e kalë shale
Nusen ke më e marrë
Veç në mbretërinë e Teutës dikur është festu
Tokës e qiellit peng dua t’i mbetëm
Me shtatë tupana dasmën do ta bëj
Dymijë krushqë sot i ke ftue
Tiranë ,Vashington,Londër e Paris
Secili veç nga një trëndafil dhuratë ta sjellin
Dorën e nuses na e uruan çamët nga Itaka
Do të vijnë me këngën të rujtur brez pas brezi
Biri im atdheu ynë është Shqipëria
Sot nusja e mbretit tim Leotrimit quhet liria.
20 Qershor 2024 AGIM DESKU