Ishte një lagje e qytetit – Dritë
Ku bën përherë errësirë ku s’ka ajër kurrë
Dhe dimri si verë bën atje përherë dimri
Ajo ishte mbi shkallë
Dhe ai pranë saj dhe ajo pranë tij
Ishte natë
Binte erë squfur
Sepse pasdite kishin mbytur çimkat
Dhe ajo i thoshte atij
Bën errësirë këtu
S’ka ajër
Dhe dimri si verë bën përherë dimri këtu
Dielli i Zotit të mirë nuk ndriçon këtu te ne
Ka shumë punë në lagjet e të pasurve
Shtrëngomë në krahë
Puthmë
Puthmë gjatë
Puthmë
Më vonë do të jetë tepër vonë
Jeta jonë është tani
Këtu plas gjithçka
Nga vapa dhe të ftohtit pastaj
Ngrin bën vapë
Ajër s’ka
Nëse ti pushon së puthuri mua
Besoj se do të vdesësh nga vapa
Je pesëmbëdhjetë vjeç, jam pesëmbëdhjetë vjeçe
Të dy bëhemi tridhjetë
Tridhjetë vjeç s’je më djalë i ri
Jemi pra në moshë pune
Kemi pra të drejtë të puthemi
Më vonë do të jetë tepër vonë
Jeta jonë është tani
Puthmë pra, të puthemi!
Komentet