REFLEKSION

.

Ndiej sesi farkohem ditë për ditë

.

Çdo takim me njerëzit e tjerë
Është goditja e një çekani të padukshëm
Në metalin e unit tim

.

Ka gjithfarë goditjesh
Të rënda si goditje kazanxhiu
Apo si ato të një gurthyesi

.

Ka edhe goditje delikate
Si ato të një argjendari
Apo të një mjeshtri diamantesh

.

Por të gjitha këto goditje kryekëput të gjitha
Ndihmojnë për të sajuar
Unin tim që nuk resht së zhvilluari

.

Ashtu si flokët e borës
Që udhëtojnë së bashku me miliarda
Ashtu si togjet e yjeve
Që banojnë në qiell pa e urryer njëri-tjetrin
Dhe pa u përplasur
Unë gjykoj se është më e drejtë të thuhet :
Ferri është mungesa e të tjerëve…

.

TAKIM ME TAHARQA-N (690-604 para J. Kr.)

.

Taharqa unë nuk e kam zili titullin tënd
Faraon i Dy Tokave
Që shtriheshin nga delta e Nilit
Deri aty ku bashkoheshin Nili i Bardhë e Nili i Kaltër

.

Nuk i kam zili fitoret ushtarake
Që ti korre mbi armiqtë e tu

.

Nuk e kam zili thesarin tënd
As bashkëshorten tënde

.

Nuk e kam zili lavdinë tënde
Që ti pandehje se ishte e përjetshme
Por në të vërtetë qe jetëshkurtër
Si të gjitha lavditë e kësaj bote

.

Nuk i kam zili ritet funerare
Që shoqëruan varrimin tënd
As faktin se trupi yt u balsamos
Dhe u mbyll në një sarkofag guri
Për t’u shpëtuar kafshimeve të nofullave të vdekjes

.

Taharqa e vetmja gjë që kam zili tek ti
Është rinia jote krenare dhe e harlisur
Që ka përshkuar mijëvjeçarët

.

Një rini më jetëgjatë sesa rinia e Titonit mitik
E metamorfozuar në lëndën e pakalbshme të bronzit
Mishërim i perëndisë së Diellit Amon-Rê

.

Para statujës sate të paprekur e gjithë shkëlqim
Unë ndjeva thellë të vërtetën e njohur
Se Gorgona e Pleqërisë dhe e Vdekjes
Mund të sfidohet
Vetëm me shqytin e Artit…

.

Muzeu i Luvrit, 13.6.2022

.

PANAIRI I SHANSEVE

.

Thanë se në kryeqytetin e vendit tim
Ishte hapur panairi i madh i shanseve

.

Kur mbërrita te sheshi kryesor
Aty nuk pashë as shitës as blerës
Tryezat e gjata dhe banaqet e panairit
Ishin krejtësisht të zbrazëta

.

Gjithçka ishte vjedhur ishte plaçkitur

.

Sheshi ishte mbushur me mbeturina shansesh
Të shkelura e të përbaltura nga këmbët e turmave

.

Ca qen endacakë që shtrëngonin midis dhëmbëve
Kocka shansesh që kishin arritur të rrëmbenin
Rendnin me të katra për të gjetur ndonjë skutë
Ku mund të brenin prenë e tyre sipas qejfit

.

Disa punëtorë të bashkisë
Kishin filluar të çmontonin tendat e panairit

.

Një turmë e madhe fshesarësh
Po fshinte e po mblidhte
Mbeturina shansesh të përziera me bishta cigaresh
Me fruta të kalbura e me letra të grisura

.

E vetmja gjë që më mbetej të bëja
Ishte të ikja nga ai shesh…

.

URIM NË KOHË LUFTE

.

Gjatë luftimeve të përgjakshme në Ukrainë
Një grua me zë të hollë e të mallëngjyer
I tha një reporteri të luftës
Se ajo kishte lindur në luftë më 1941
Por asnjëherë nuk i kishte shkuar në mendje
Se mund të vdiste në luftë

.

Fjalët tragjike të kësaj ukrainaseje
Më kujtuan poemën e një poeti hungarez
Ku flitej për njerëzit
Që kishin lindur midis dy luftërave

.

Ashtu si ky poet
Unë urova të vijë një kohë paqeje kur askush
Nuk do të lindë e nuk do të vdesë më para luftës
As në mes të luftës
As pas luftës
As midis dy luftërave

.

Një kohë paqeje kur banorët e planetit tonë të vogël
Nuk do të gjejnë më në kujtesën e tyre
Kujtime për masakra dhe për qytete të bombarduara
Për të përshkruar këtë përbindësh apokaliptik
L-U-F-T-Ë-N

.

Një kohë paqeje kur termin « reporter lufte »
Do ta ketë përpirë harresa
Kur në diksionerët e të gjitha gjuhëve
Fjala « luftë » do të pasohet nga shkurtimi « vjet. »1
Që përdoret për diçka që nuk ekziston më…

.

1.vjet.=fjalë ose shprehje e vjetruar

.

KULLA E BABELIT

.

Ditë për ditë
Unë vë njëra mbi tjetrën tulla të reja
Për të ndërtuar Kullën time të Babelit

.

Fati që zgjohet nga gjumi herë pas here
Mbështetet në parvazin e dritares së tij qiellore
Hedh një sy teposhtë
Vë re murin që jam duke ngritur
Me zellin dhe mundin e një milingone

.

Ai shfryn gjithë inat
Skërmitet e kërcëllon dhëmbët
Pastaj zgjat këmbën e tij të hekurt
Dhe i jep Kullës sime të Babelit
Një nga ata shkelma të llahtarshëm
Që mund të japë vetëm Fati

.

Kulla ime e Babelit lëkundet
Pastaj shembet nga kulmi në themel
Dhe nga muret e shkatërruara
Tullat nuk reshtin së rrokullisuri
Drejt një humnere që nuk i dihet fundi

.

Përballë një mynxyre të tillë
Nuk më mbetet rrugëzgjidhje tjetër
Veç të vazhdoj të shpresoj
Se qielli nuk është i paarritshëm
Siç e këshillon thënia e vjetër :
Per aspera ad astera

.

Unë zë të vë njëra mbi tjetrën tulla të reja
Duke uruar që Fati
Ta ketë harruar deri dhe ekzistencën time
Të jetë mbështjellë me të gjitha retë e kupës qiellore
Të jetë zhytur në një gjumë aq të thellë
Që mund të zgjatë derisa ta mbaroj
Kullën time të Babelit

.

Gjatë punës sime
Kohë pas kohe më trazon
Një pyetje tronditëse :
Po sikur jeta ime
Të jetë veçse një Kullë Babeli
E paracaktuar të mos arrijë kurrë
T’i afrohet qiellit ?…

.

PAS AUSHVICIT

.

Pyetjes së filozofit Teodor Adorno
« A mund të shkruhet më poezi pas Aushvicit ? »
Unë i jap përgjigjen e mëposhtme :

.

Njerëzit duhet të shkruajnë poema pas Aushvicit
Për të dëshmuar se poezia është një Euridikë
Që ka dalë e gjallë nga ferri i Aushvicit

.

Poezia që shkruhet pas Aushvicit
Tregon se njerëzimi e ka mposhtur
Cerberin që mëtonte të zëvendësonte poezinë
Me lehjet e tij të kobshme

.

Edhe po qe se ai që e ka sajuar Aushvicin
Një ditë do ta orvatej të dilte nga varri
Ajo që do të jepte alarmin e para është poezia
E cila do t’ia mbyllte gojën
Me një lopatë me baltë

.

Poemat që shkruhen pas Aushvicit
Janë si filizat që mbijnë e gjelbërojnë
Në një pyll që zjarri e ka bërë shkrumb e hi…

.

PROJEKTET E MIA

.

Këtë ditë të zymtë e të ftohtë dimri
Ma pushtoi shpirtin ideja e trishtuar
Se jeta ime ka qenë si një pemë gjetherënëse
Kur trualli rreth trungut të saj
Shtrohet me gjethe të zverdhura

.

Të fshikulluara nga era e kohës
Shumë projekte të miat kanë pasur fatin
E gjetheve të rëna
Janë groposur e janë zhdukur
Pa shpresë ringjalljeje

.

Projekte të tjera kanë lënë pas tyre
Vetëm ca kujtime të zbehta
Si lëvozhgat e kandrrave të vdekura
Si gjethet dhe lulet e përthara
Të ruajtura midis faqeve të një libri të vjetër

.

Por ka pasur edhe projekte që u kanë bërë ballë
Ashpërsisë së kohës dhe dorëheqjes sime
Projekte të ngjashme me disa myshqe të afta
T‘i rezistojnë një thatësire katërmbëdhjetëvjeçare
Duke pritur shiun
Që do t’i rehidratojë e do t’i bëjë të gjelbërojnë sërish…

.

Marrë nga Gazeta Nacional