Prof.Dr. Zdravko Tomac ishte ligjërues (profesor) në Fakultetin e Shkencave Politike të Zagrebit dhe nënkryetar i qeverisë të Republikë së Kroacisë në kuader të koalicionit të madh qeveritar ose politik në një periudhë shumë të rëndësishme ( kyce) dhe teper vitale ose kruciale për shtetin dhe kombin e njohur kroat dhe me gjërë.
Bëhet fjalë mbi ngjarjet dhe zhvillimet e njohura ushtarake ( luftarake) dhe politike, respektivisht, clrimtare dhe patriotike të Kroacisë-kundër Serbisë kriminale, gjakatare, koloniale dhe militariste në dy dekadat e fundit të shekulllit të kaluar të cilat njëherë e përgjithmonë e varrosën ish Jugosllavinë së bashku me “popullin qiellor serb” dhe “Serbinë e Madhe deri në Tokio të Japonisë”!
Sllobodan Milloshevici dhe regjimi i tij kriminal dhe gjakatar në Beograd, se këndejmi asokohe i kishin nxitur dhe mobilizuar shtresat ose kategoritë me të prapambetura dhe primitive të shtetit dhe popullit serb në luftëra të përgjakshme dhe shkatërrimtare kundër kroatëve, shqiptarëve, boshnjakëve etj. Duke e vënë theksin në llahtarin e plojës dhe mizorive të tjera të atij vargu të zgjatur shovenësh, animalësh dhe piromanësh të egër serb në Kroaci, Bosnje Hercegovinë, Slloveni dhe së fundit në Kosovë!!!
Më qëllim të ngritjes dhe krijimit të një fronti të përbashkët ushtarak ( luftarak) dhe politik-kundër hegjemonizmit, ekspanzionizmit dhe militarizmit të egër serbo-madh, udhëheqja e atëhershme e Kroacisë nën presidentin legjendar, Dr. Franjo Tuxham, kishin propozuar edhe hapjen e “Frontit të Jugut” në Kosovë. Në atë menyrë që soldateskes kriminale dhe gjakatare të Milloshevicit ( Serbisë) t´i rrudhej ose ngushtohej hapësira e saj operative (luftarake), manovruese, logjistike, teknike etj. Duke e nënkuptuar këtu edhe të të ashtuquajturen ” Marrëveshjen e panënshkruar” ne mes Republikës së Kroacisë dhe Republikës së Shqipërisë, gjegjësisht, ” marrëveshjen” e njohur “prapa dyerve të mbyllura” (lexo librin e njohur me titull ” Iza Zatvorenih Vrata” të Prof.Dr. Zdravko Tomac ) me moton e njohur të luftës dhe solidaritetit të përbashkët vëllazëror në mes popullit shqiptar dhe atij kroat.
Ndërkohë që brigadat( aradhat) çlirimtare dhe patriotike të vullnetarëve dhe patriotëve të shumtë shqiptar ndodhëshin të stacionuar ose dislokuar në frontet e njohura të Gospicit, Gracacit ( Likës), Bjellovarit si dhe në frontet tjera të luftës së njohur clirimtare dhe patriotike në Kroaci.Mbase, nën komanden e përbashkët të oficerëve kroat dhe atyre shqiptar.
Se këndejmi, për të mos u zgjatur ( futtur) ne detaje të tjera në këtë kontekst, do theksuar se njerëzit kyc qe ishin kundër fronit të përbashkët clirimtar dhe patriotik në mes shqiptarëve dhe kroatëve kundër Serbise kriminale dhe gjakatare, ishin “qeveritaret (sundimtarët) demokrat” të Tiranës dhe Prishtinës.
Ndërkohë që Bujar Bukoshi dhe ish qeveria e tij në ekzil, kishin ngritur fondacione të ndryshme shtetërore ose qeveritare ( si 3 % etj.) në ekzil.
Gjithashtu thuhet se pos refuzimit të inisiativës së lartëpërmendur të shtetit dhe kombit mik të Kroacisë, “institucionalistët demokrat” të LDK-së, asokohe i kishin refuzuar në menyrë menyrë ultimative ose kategorike edhe zërat e njohur që kishin kërkuar zgjedhjen ose emrimin e Adem Demacit ose Ukshin Hotit në krye të Ministrisë së Mbrojtjes të Republikës së Kosovës.
Ndërkaq, Sali Bërisha dhe qeveria e tij në Tiranë, thuhet se u kane shitur (falur) naftë, benzinë dhe “derivate” tjera luftarake ose logjistike Karaxhicit, Mlladicit, Perishiqit, Pavle Bullatoviqit, Babiqit dhe të tjerëve në luftë kundër boshnjakëve ose krotatëve….?!
Përderisa, Dr. Ibrahim Rugova dhe bashkëpunëtorët e tij, përbuzëshin dhe injorohëshim me cinizëm dhe një arrogancë të hetueshme prepotente dhe tepër infantile nga Dr. Sali Bërisha dhe qeveria e tij.
Kjo donë të thotë se qeveritarët ose pushtetmbajtësit e ndryshëm të Shqipërisë si Ahmet Zogu, si Enver Hoxha, si Sali Bërisha, si Edi Rama dhe të tjerët, gjithëmonë kanë mbajtur marëdhënie ose raporte të mira me regjimet e ndryshme ushtarako-polcore të Serbisë ose Beogradit zyrtarë në dëmin ose mbi kurrizin e thyer të shqiptarëve të Kosovës etj. Përjashto këtu ” romantizmin” ose ” folklorizmin patriotikë” të Tiranës zyrtare.
Mëqe gjithënjë fjala mbi angazhimet dhe kontributët e njohura të shtetit dhe popullit (kombik) mik të Kroacisë në kuader të frontit të përbashkët ushtarak (luftarak) dhe politik-kundër hegjemonizmit, ekspanzionizmit dhe militarizmit të egër serbo-madh: Do shtuar në vazhdim se e tërë udhëheqja e atëhershme kosovare së bashku me deputetët shqiptarë të Kosovës që e kishin shpalluar dhe miratuar Deklaratën e njohur të 2 Korrikut 199O si dhe elita e njohur kulturore dhe intelektuale e Kosovës, atëbotë kishin gjetur mikëpritjen dhe strehim e tyre në Zagreb dhe gjithandej Republikës së Kroacisë.
Në anën tjetër ndërkaq, pas mbylljes dhe suspendimit të dhunshëm ushtarako-policor të Radio-Televizionit të Prishtinës dhje mediave të tjera në gjuhën shqipe nga ana e regjimit kriminal dhe terrorist të Beogradit me 5 dhe 7 Korrik të vitit 199O! Shteti dhe qeveria kroate asokohe në kuader të emisionëve të njohura informative,çlirimtare dhe patriotike të Radio Zagrebit ( në kohë lufte) ua kishin mundësuar shqiptarëve Emisionin e Lajmëve në Gjuhën Shqipe në atë menyrë që Kosova dhe shqiptarët të terr ose ërrësirë të plotë klulturore dhe informative.
Ndonëse, me ardhjen e intelektualit, diplomatit dhe patriotit të shquar shqiptarë, z. Skënder Bucpapaj në krye të Radio-Televizionit Shqiptarë, shqiptarëve të Kosovës do u lëshohej hapësirë e madhe në të gjitha fushat ose drejtimet e mundshme.
Sidoqoftë, njerëzit mbajnë mend ose kujtojnë, nëse duan. Ndërsa, falin ose harrojnë, vetëm nëse kanë kohë ose mundësi.
Komentet