Barazimi me Skocinë ia vlen ndaj një rreziku të madh për kalimin në raundin tjetër

VOAL- Fjala e fundit nuk është shkruar ende, por duhet të jemi objektivë: ndalimi i kataklizmave në raundin e fundit të Grupit A (për të mos përmendur se do të kishte ende shanse të shkëlqyera për t’u rikthyer në grupin e skuadrave më të mira të vendit të tretë), Zvicra do të marrë pjesë në fazën e 16-finales së Euro 2024. Këtu është në horizont, pra objektivi minimal. Pas kthimit në stadiumin e Këlnit katër ditë pas apoteozës në stilin hungarez, Xhaka dhe shokët këtë herë patën një jetë shumë më të ndërlikuar: gjithashtu falë një ekipi skocez të vendosur për të fshirë përshtypjen e dobët të debutimit të tyre dhe që arriti të gozhdonte skuadrën tonë 1-1. Aq shumë: në -2 nga Gjermania lidere (kundër të cilit, të dielën, do të ketë një betejë për majën),  mund të mburret me një diferencë ngushëlluese golash (+2 kundër -4) ndaj vetë Bravehearts, e treta me vetëm një pikë.

Të shtangur nga furia konkurruese me të cilën kundërshtarët iu afruan ndeshjes, kombëtares iu desh shumë, shumë kohë për të hyrë në ndeshje. Ose nga pak ndrojtja përballë murit të ndezur skocez, ose nga vështirësitë në gjetjen e matjeve dhe gjeometrive ofenduese: “fajtor”, sigurisht, zëvendësimi Shaqiri-Duah (i vetmi krahasuar me të shtunën), i cili.e privoi ekipin nga një referencë e vërtetë qendrore mes bluzave të ngushta blu. Por ndoshta ky ishte pikërisht qëllimi i Yakin dhe kush mund ta fajësonte atë. Po, sepse edhe një herë vëzhguesi special, shakaxhiu në detyrë ia ka kthyer plotësisht besimin trajnerit, duke shpikur në mënyrën e tij – me të vërtetë duhet thënë – golin që korrigjonte disavantazhin… të shkaktuar nga Schär, naiv në devijimin e topit në golin që ishte (përndryshe) pre e lehtë për Sommer.

Në atë moment, dhe ishim rreth minutës së 30-të, shtytja zvicerane u bë dukshëm më e ngutshme, edhe sepse – në fund të fundit – asgjë nuk e detyroi ekipin e Clarke të mbante një ritëm të furishëm (me synimin për vendin e tretë, në fakt, ky barazim është i artë ). “Sikur Ndoye të mësonte të kuptonte…”. Po, kush e di se sa nga tifozët e zviceranëve do të kenë menduar kështu gjatë pushimit, në dy rrethanat (32′ dhe 59′) në të cilat 19-të tanë dhanë më tej, një tjetër demonstrim i asaj mungesë kronike të efektivitetit që e ka kapluar atë gjithnjë. Të njëjtët që qëndruan të ngrirë para shtyllës së Hanley, pa dyshim. Të njëjtët që, që atëherë e tutje, të pafuqishëm vëzhguan rrethimin e fuqishëm të rivalit, duke marrë një psherëtimë të thellë lehtësimi vetëm në bilbilin e fundit. Sepse, duke lënë mënjanë kataklizmat, do të jenë të tetat. Kini kujdes Gjermaninë, pavarësisht gjithçkaje nuk jemi të kënaqur. RSI