Ura “Golden Gate” në San Francisko është një ndër pikat turistike më të njohura të qytetit. Disa madje e kanë quajtur një ndër “Shtatë Mrekullitë e Botës Moderne”. Por për disa ajo është porta e fundit drejt vdekjes. Gjatë viteve mijëra vetë janë hedhur nga parmakët e urës në vetëvrasje. Por siç njofton korrespondentja e Zërit të Amerikës Valdya Baraputri, së shpejti do të jetë në funksionim një masë parandaluese.

Ura e Artë me gjatësi afro tre kilometra, ka ngacmuar prej kohësh mendimet e atyre që donin të kryenin vetëvrasje.
Që pas hapjes së urës në maj 1937, mijëra vetë janë hedhur prej saj.
Vitin e kaluar mbi 240 vetë u përpoqën të hidhen, por shumica nuk arritën. Vetëm 33 prej tyre u hodhën nga parmakët e urës drejt vdekjes.

“Po, kam dëgjuar se kryhen shumë vetëvrasje nga kjo urë,” thotë vizitori Josh Cuevas.
“Nuk e dija deri kur më tregoi shoku. Me sa shoh, e kanë rrethuar me gardh parmakun. Ma merr mendja për këtë arsye e kanë bërë,” thotë vizitorja Mai Habib.
Agjencia që menaxhon urën ka filluar ndërtimin e një rrjete për të pritur ata që hidhen.
“Do të jetë rreth 6 metra poshtë trotuarit nga të dyja anët e urës, po ashtu do të jetë rreth gjashtë metra e gjerë që të mos lejojë të bien në ujë njerëzit që hidhen”, thotë Paolo Cosulich-Schwartz i Agjencisë Menaxhuese të Urës së Artë.

Disa njerëz mendojnë se nuk është e nevojshme të shpenzohen gjithë këto fonde për të shpëtuar njerëz që nuk duan të jetojnë më. Të tjerët shqetësohen se rrjeta mund të prishë pamjen madhështore të urës.

Por, pas një debati 10 vjeçar dhe me ndërgjegjësimin më të madh të publikut për problemet e shëndetit mendor, projekti po merr formë.

“Rrjeta e sigurisë është projektuar për të mos dëmtuar pamjen e urës,” thotë zoti Cosulich-Schwartz.

Rrjeta do të jetë poshtë urës, pra kur makinat kalojnë mbi urë, apo kur njerëzit ecin në trotuarin e urës, nuk e shohin dot. Kabllot që mbajnë rrjetën do të jenë ngjyrë portokalli për t’iu përshtatur ngjyrës së urës. Rrjeta do të jetë ngjyrë gri për t’i përngjarë ngjyrës së ujit të oqeanit.

Rrjeta do të kushtojë rreth 211 milionë dollarë dhe vendosja e saj do të përfundojë pas afro tre vjetësh.

Problemi kryesor do të jenë mjegulla e dendur dhe erërat e forta.

“Tani mund të shihni punëtorët që po instalojnë platformën e punimeve. Me këtë platformë do të lëvizin punëtorët që do të zbresin poshtë urës dhe do të punojnë nën urë dhe në anët e urës. Së pari, do të instalojmë hallkat e çelikut dhe tubat që do të mbajnë rrjetën dhe më pas vendoset rrjeta,” shpjegon zoti Cosulich-Schwartz.

Telefona specialë që lidhen 24 orë në ditë me linjat telefonike të krizave kanë qenë instaluar prej kohësh në qoshet e urës për të ndihmuar personat që po kalojnë momente të vështira. Pra individë që gjenden në momente të trazuara mund të vijnë tek ura dhe të flasin me dikë që i ngushëllon dhe të heqin dorë nga planet për vetëvrasje.

Por me vendosjen e rrjetës, besohet se do të shpëtohen edhe më shumë jetë.

Dhoma e Përfaqësuesve e udhëhequr nga demokratët, votoi për rihapjen e qeverisë federale dhe për të financuar Departamentin e Sigurisë Kombëtare deri në muajin shkurt.

Por asnjëra nga masat e miratuara nga Dhoma e Përfaqësuesve nuk përfshinë 5 miliardë dollarët e kërkuar nga presidenti Donald Trump, për murin përgjatë kufirit jugor të Shteteve të Bashkuara, gjë që me siguri nuk do të miratohen në Senatin e kontrolluar nga republikanët dhe pothuajse me siguri do të përballen me veton e presidentit Trump.

Ideja e masave është rihapja e qeverisë ndërsa çështja e murit të lihet për negociata të veçanta.

Presidenti Trump i ka ftuar udhëheqësit e Kongresit për një takim tjetër në Shtëpinë e Bardhë të premten për të diskutuar rrugët e rihapjes së qeverisë, mbyllja e pjesshme e së cilës është duke hyrë në javën e tretë.

Bisedimet e së mërkurës nuk çuan askund meqë të dyja palët ngulën këmbë: presidenti Trump duke kërkuar 5 miliardë dollarë për murin dhe demokratët duke thënë jo, asnjë qindarkë.

“Ne mund të shkojmë poshtë e lartë”, tha kryetarja e Dhomës së Përfaqësuesve, Nancy Pelosi për NBC News. “Sa herë duhet të themi jo? Asgjë për murin”.

Zonja Pelosi akuzoi presidentin Trump se po e mban peng qeverinë federale për shkak të premtimit të tij gjatë fushatës për ngritjen e murit për të cilin kishte thënë se do të paguaj Meksika.

“Kjo është qesharake. Nën a: Meksika nuk po paguan për të dhe nën b: ne mund të kemi një përdorim më të mirë të fondeve për të ruajtur kufijtë. Presidenti e di këtë”, tha zonja Pelosi.

Udhëheqësi republikan i Senatit, Mitch McConnell, i cilësoi ‘teatër politik” ligjet e miratuara nga Dhoma e Përfaqësuesve.

Derisa presidenti Trump nuk e përdori fjalën “veto”, këtë e bënë zyrtarë të tjerë të Shtëpisë së Bardhë. Një zyrtar tha se presidenti u ka thënë udhëheqësve demokrat se do të dukej ‘i marrë’ nëse do t’i jepte fund mbylljes së qeverisë.

Presidenti Trump fajëson demokratët për situatën aktuale.

“Mbyllja e qeverisë ka të bëjë vetëm me zgjedhjet presidenciale të vitit 2020”, shkroi ai të enjten në twitter. “Demokratët e dinë se nuk mund të fitojnë për shkak të të gjitha arritjeve të Trumpit, kështu që ata janë përqendruar në murin dëshpërimisht të nevojshëm dhe sigurinë e kufirit…Për ta është thjeshtë politikë”.

Presidenti Trump tha se vendi ka nevojë për mbrojtje dhe tërhoqi vërejtjen se krimi, drogat dhe bandat po vërshojnë në Shtetet e Bashkuara nga Meksika.

Ai tha se më shumë se 35 milionë emigrantë të paligjshëm janë në Shtetet e Bashkuara duke rënë në kundërshtim me ekspertët që pohojnë se ky numër është shumë më i vogël.

Ndërkohë, 800 mijë punonjës federal janë çuar në shtëpi ose punojnë pa pagesë tashmë dy javë.

Pirgjet e mbeturinave po rriten në parqet kombëtare, të cilat janë mbyllur zyrtarisht, sikurse edhe shumica e atraksioneve më të mira turistike të Uashingtonit.

Nancy Pelosi zgjidhet sot kryetare e Dhomës së Përfaqësuesve, e vetmja grua që ka mbajtur këtë post të rëndësishëm, të cilin shumë pak burra kanë patur rastin ta gëzojnë dy herë gjatë karrierës së tyre.

Hera e fundit kur një Kryetar i Dhomës së Përfaqësueve është zgjedhur për herë të dytë ishte më tepër se gjysëm shekulli më parë.

Nancy Pelosi e dinte se ky moment do të vinte, edhe pse të tjerë kishin shprehur dyshime, apo ishin përpjekur në mënyrë aktive ta ndalnin.

Ligjvënësja demokrate e Kalifornisë është përballur me nëvlerësime gjatë karrierës së saj politike, por ajo gjithmonë ka provuar të kundërtën.

Siç ndodhi kur fitoi përsëri mbështetjen e shumicës demokrate dhe votat e nevojshme brenda partisë së saj, për t’u zgjedhur për herë të dytë Kryetare e Dhomës.

“Askush nuk është i domosdoshëm, por e di me siguri se unë e bëj shumë mirë punën,”– i tha ajo vjeshtën e kaluar Agjencisë Associated Press.

Pelosi mbetet një figurë polarizuese; ajo është përgojuar nga republikanët si një politikane liberale nga San Francisco dhe një shëmbëlltyrë e qeverisë së madhe.

Por ajo është gjithashtu nënë e pesë fëmijëve dhe gjyshe e nëntë nipërve e mbesave, që ka thyer çdo barrierë për t’u bërë një prej politikaneve më të fuqishme të shekullit të 21-të.

Ajo është një prej pak ligjvënësve, që duket se e kupton mirë zotin Trump: të dy ata vijnë nga familje të famshme, tani janë figura kryesore që merren me arritjen e marrëveshjeve.

Donald Trump i vlerëson karakteret e forta dhe ndoshta falë respektit që ai ka ndaj saj, Pelosi është një prej pak ligjvënësve në Uashington, që ka mbetur pa iu vënë një nofkë prej tij.

“Dëgjova Presidentin të thotë se unë e meritoj të jem Krytarja e Dhomës së Përfaqësuseve. Nuk mendoj që dikush meriton diçka. Nuk ka rëndësi se çfarë ke bërë, por se çfarë mund të bësh në të ardhmen…”, – tha zonja Pelosi.

Kthimi i zonjës Pelosi në detyrën e Kryetares së Dhomës së Përfaqësuesve nuk ishte i garantuar. Një grup demokratësh të thjeshtë ishin të etur për një udhëheqje të re, me argumentin se është koha që drejtimin e partisë ta marrin të rinjtë.

Nga ana e saj, zonja Pelosi bëri një lëshim; tani në moshën 78-vjeçare, ajo premtoi se do të shërbejë në rolin udhëheqës të partisë së saj, për jo më shumë se katër vjet, për t’i hapur rrugën brezit të ri.

Në ditën e tij të parë si sekretar i mbrojtjes në detyrë, Pat Shanahan theksoi se Kina duhet të jetë fokusi kryesor i Pentagonit.

Ndihmësit thanë se zoti Shanahan, i cili kryeson Pentagonin pas largimit të ish-sekretarit Jim Mattis, theksoi temën e Kinës në një takim të mërkurën me udhëheqësit kryesorë civilë të departamentit, duke përfshirë krerët e shërbimeve ushtarake.

Ndihmësit nuk janë të autorizuar të flasin publikisht për mbledhjet e brendshme në Pentagon, prandaj komentuan me kushtin e anonimitetit.

Sipas një ndihmësi, Pat Shanahan tha në mbledhje se ai është përqendruar në strategjinë e hartuar dhe të zbatuar nën zotin Mattis, që fokusohet tek Rusia dhe Kina si “fuqi të mëdha” rivale. Në këtë kontekst, ai u tha udhëheqësve civilë të ngulitnin në mendje fjalët “Kina, Kina, Kina”.

Presidenti Trump vizitoi të mërkurën forcat ushtarake amerikane në Irak, një udhëtim surprizë dhe vizita e parë që u bëhet trupave të stacionuara jashtë në një zonë luftimi nga një komandant i përgjithshëm i cili e ka bërë përparësi tërheqjen amerikane nga luftërat jashtë vendit.

Presidentit dhe Zonja e Parë, Melania, vizituan fillimisht bazën ajrore Al-Assad në Irak, ku u takuan me ushtarët.

Vizita, e mbajtur e fshehtë me mjaft kujdes, vjen ndërkohë që qeveria federale amerikane është në mbyllje të pjesshme. Ajo vjen gjithashtu më pak se një javë pasi zoti Trump njoftoi planet për tërheqjen e trupave nga Siria dhe rreth gjysmës së atyre në Afganistan, duke zemëruar madje disa nga aleatët e tij më të vendosur politikë.

Vendimi që ai mori për Sirinë, megjithë kundërshtimet e gjeneralëve dhe këshilltarëve civilë amerikanë, çoi në dorëheqjen e sekretarit të mbrojtjes Jim Mattis.

Vendi që zoti Trump zgjodhi për të vizituar është skenë ku ai nuk ka premtuar një tërheqje të shpejtë të forcave. Iraku është gjithashtu vendi ku ai thotë se ka arritur fitoren e tij më të madhe ushtarake, humbjen e Shtetit Islamik në Mosul, qytetin irakian ku udhëheqësi i grupit, Abu Bakr al-Baghdadi deklaroi fillimin e të ashtuquajturit kalifat.

Sulmi ndaj Mosulit nga forcat irakiane, mbështetur nga amerikanët, filloi në kohën e Presidentit Barak Obama, por arriti kulmin në verën e vitit 2017 nën zotin Trump.

Presidenti Trump pritet të bëjë dy ndalesa në udhëtimin e tij pas Krishtlindjes, duke dhënë mesazhin festiv për më shumë se 5.000 forcat amerikane të stacionuara në Irak.

Presidenti Donald Trump ka diskutuar mundësinë e shkarkimit nga detyra të kreut të Rezervës Federale Jerome Powell, njoftoi gazeta Bloomberg të shtunën.

Duke përmendur katër njerëz në dijeni të këtyre diskutimeve, Bloomberg njoftoi se presidenti Trump është bërë më i irrituar me zotin Powell pas disa muajsh humbjesh në tregjet e aksioneve dhe për shkak të rritjes së normës së interesit nga Bankës Qendrore të mërkurën.

Këshilltarët thuhet se e kanë paralajmëruar presidentin Trump se shkarkimi i zotit Powell do të rriste turbulencat në tregjet financiare, por ata thanë se presidenti Trump e ka diskutuar shumë herë këtë çështje ditët e fundit.

Burimet që folën me Bloombergun në kushte anonimiteti nuk ishin të bindura se presidenti Trump do të shkarkonte zotin Powell dhe shpresonin se zemërimi i presidentit për situatën do të fashitet gjatë pushimeve.

Shtëpia e Bardhë dhe Rezerva Federale nuk kanë pranuar të komentojnë.

Shkarkimi i zotit Powell do të vinte pas disa javësh humbjesh të mëdha në tregjet e aksioneve. Të premten, aksionet mbyllën javën e tyre më të dobët që nga viti 2011, me indeksin S & P 500 që ra më shumë se 7 për qind.

Presidenti Trump ka qenë i zënë me ndryshimet në administratën e tij që nga zgjedhjet e mesmandatit në nëntor. Ai ka njoftuar largimin e Prokurorit të Përgjithshëm Jeff Sessions, shefit të personelit të Shtëpisë së Bardhë John Kelly, Sekretarit të Burimeve Natyrore Ryan Zinke dhe Sekretarit të Mbrojtjes James Mattis.

Presidenti Donald Trump, fëmijët e tij dhe bashkëpunëtorë të ngushtë janë aktualisht fokusi i të paktën 17 hetimeve mbi mashtrime të mundshme, keqpërdorim fondesh të fushatës, mbledhje fondesh të padrejta, ndikim nga fuqi të huaja dhe pengim drejtësie. Korrespondenti i Zërit të Amerikës Brian Padden njofton se ndërsa numri i akuzave për sjellje të paligjshme është i pashembullt në historinë presidenciale, mbështetësit e presidentit thonë se ato janë gabime të vogla dhe se këto hetime janë të motivuara politikisht, për të ndryshuar rezultatin e zgjedhjeve presidenciale të vitit 2016.

Deri tani, hetimi i prokurorit të posaçëm Robert Mueller për ndërhyrjen ruse në zgjedhjet e vitit 2016 ka rezultuar në paditjen e pesë ish-këshilltarëve të presidentit Trump. Ndër ta përfshihet Michael Flynn, ish-këshilltar i sigurisë kombëtare, i cili pranoi fajësinë për dështimin për tu regjistruar si agjent i huaj që punonte për qeverinë e Turqisë, ndërsa gjithashtu ishte duke shërbyer si këshilltar për fushatën presidenciale Trump.

Michael Cohen, ish-avokati i presidentit, u dënua me tre vjet burg për akuza që përfshinin shkelje në financimin e fushatës lidhur me pagesat ndaj dy grave që ato të mos flisnin për marrëdhëniet e dyshuara intime me zotin Trump para se ai të bëhej president. Ai i tha prokurorëve se ndërsa Trumpi kandidonte për president, po punonte aktivisht për ndërtimin e një Kulle Trump në Moskë.

Presidenti Trump e ka quajtur Cohen-in gënjeshtar dhe ka mohuar çdo lidhje me përpjekjet e Rusisë për të ndikuar në zgjedhje. Ai thotë se këto akuza u krijuan nga kundërshtarë që ishin gjithnjë e më shumë të shqetësuar se kandidatja presidenciale e Partisë Demokratike Hillary Clinton do të humbiste zgjedhjet.

“Ata donin të siguroheshin në rast se unë fitoja apo Hillary humbiste dhe kjo ishte politika e sigurimit. Kjo është një sajesë. Nuk kishte asnjë marrëveshje të fshehtë. E gjitha ishte një sajesë”.

Pa lidhje me hetimin e Rusisë, Fondacioni Donald J. Trump pranoi të shpërbëhej pasi prokurorët e akuzuan bamirësinë për përdorimin e donacioneve për fushatën politike dhe interesat e biznesit të Trump-it.

Prokurori i Nju Jorkut është duke hetuar nëse Katari, Arabia Saudite dhe Emiratet e Bashkuara Arabe i kanë dhënë fonde fshehurazi në mënyrë të paligjshme Komisionit të Inaugurimit Presidencial të presidentit Trump.

Hoteli Trump në Uashington po hetohet lidhur me pretendimet se Arabia Saudite ka paguar më shumë se 270 mijë dollarë në dhomat e hotelit, për të favorizuar presidentin.

Analistë ligjorë thonë se numri i madh i akuzave kundër Trump-it ka krijuar një krizë besimi tek publiku në presidencën e tij.

“Publiku ka çdo arsye për të besuar, bazuar në atë që kanë parë me sytë e tyre dhe atë që lexojnë, se presidenti nuk është duke marrë vendime objektive në qeverisje, për interesin më të mirë të publikut”.

Përkrahësit e presidentit argumentojnë se këto janë shkelje të vogla dhe nuk kanë ndikuar në vendimarrje. Por kritikët vënë në dyshim motivet e presidentit për një sërë çështjesh nga tërheqja e trupave nga Siria, heqjen e sanksioneve ndaj kompanive ruse dhe minimizimin të përfshirjes së princit të kurorës Arabe Saudite, Mohammed bin Salman, në vrasjen e gazetarit disident Jamal Khashoggi.

Gjatë dy viteve të fundit, sekretari i mbrojtjes i SHBA Jim Mattis u ka bërë thirrje homologëve të tij të shqetësuar në NATO që ta gjykojnë administratën Trump nga veprimet e saj dhe jo nga ato që shkruan Presidenti në Tweeter, apo nga komentet e tij të befta. Por të enjten, Presidenti Trump postoi një koment në Tweeter që evropianët nuk mund të injoronin – njoftimin se gjenerali me katër yje do të largohej së shpejti nga Pentagoni.

Mesazhi nuk ishte fare i papritur. Ai erdhi një ditë pasi zoti Trump urdhëroi kthimin e trupave tokësore të SHBA nga Siria veriore. Megjithatë, kjo i ka tronditur aleatët tradicionalë të Amerikës, të cilët ashtu si zoti Mattis duan me çdo kusht të ruajnë të paprekur aleancën evropiano-amerikane. Tek gjenerali i marinës ata shihnin një partner tek i cili besonin dhe për të cilin mendonin se kishte ndihmuar për të zbutur një udhëheqës amerikan të paparashikueshëm.

Një ministër britanik i mbrojtjes ishte ndër të parët që reagoi publikisht për largimin e zotit Mattis. “Më vjen shumë keq që shoh Jim Mattis të largohet,” shkruante Tobias Ellwood në Tweeter. “Njeri i besuar, i respektuar dhe i admiruar nga miqtë dhe aleatët. Shihej me frikë dhe respektohej nga armiqtë tanë. Mendja më mbresëlënëse ushtarake që kam pasur nderin të njoh. Jim, miku im, bota do të jetë më pak e sigurt pa ty,” shtonte ai.

Zoti Mattis ka lidhje veçanërisht të ngushta me rangjet e larta të ushtrisë britanike, lidhje që u thelluan gjatë Luftës së Gjirit Persik, në Afganistan dhe përsëri në vitin 2003 në Irak. Për britanikët si dhe për aleatët e tjerë të Amerikës, 68-vjeçari Mattis shihej si njeriu ku mund të drejtoheshin për t’i paraqitur pikëpamjet e tyre në Shtëpinë e Bardhë të Presidentit Trump dhe si një dorë e qëndrueshme që mund të ishte në gjendje të frenonte një president i cili ka vënë në pikëpyetje vlerën e aleancës atlantike, thonë disa zyrtarë ushtarakë evropianë.

Kjo e vuri sekretarin Mattis në një pozitë mjaft delikate, duke e testuar atë gjatë gjithë kohës. Për një numër çështjesh, zoti Mattis kishte mendim të ndryshëm nga shefi i tij: nëse tortura duhet të përdoret përsëri për të dyshuarit për terrorizëm; çfarë strategjie duhet që SHBA të ndjekin në Siri; nëse prania ushtarake e SHBA në Afganistan duhet të marrë fund apo të pakësohet; çfarë qëndrimi duhet mbajtur ndaj një Rusie gjithnjë e më agresive dhe një Kine sfiduese. Dhe mbi të gjitha: se si duhet të zhvillohen marrëdhëniet me aleatët e NATO-s.

Zoti Mattis i bënte të qarta në letrën e tij të dorëheqjes të enjten dallimet që ai kishte me Presidentin Trump, duke theksuar besimin e tij tek rëndësia e aleatëve tradicionalë të NATO-s dhe Amerikës. “Një besim thelbësor që kam ruajtur gjithmonë është se forca jonë si vend është e lidhur pazgjidhshmërisht me forcën e sistemit tonë të veçantë dhe gjithëpërfshirës të aleancave dhe partneriteteve”, shkruante Mattis. “Ndonëse Shtetet e Bashkuara mbeten vendi i domosdoshëm në botën e lirë, ne nuk mund t’i mbrojmë interesat tona në mënyrë të efektshme pa mbajtur aleanca të forta dhe pa treguar respekt për këta aleatë”.

Marrëdhëniet e SHBA-së me Evropën janë në pikën e tyre më të ulët në historinë e NATO-s pas një sërë shkëmbimesh të hidhura midis Presidentit Trump dhe udhëheqësve evropianë. Kritika e tij e hapur ndaj aleatëve të NATO-s ka patur jehonë në të gjithë kontinentin. Këtë vit, Presidenti Trump la të kuptohej se ai mund të shkurtonte nivelet e forcës amerikane në Evropë, nëse aleatët nuk rritin shpenzimet e tyre ushtarake. “Ata po na shkatërrojnë me NATO-n,” tha zoti Trump gjatë një fjalimi në Montana. “Po na shkatërrojnë,” shtoi ai.

Aludimet e tij në të kaluarën se ai mund të njihte aneksimin e Krimesë nga Moska dhe fakti që e ka minimizuar Rusinë si kërcënim, sipas tyre e ka shtuar alarmin dhe pikëpyetjet nëse Amerika është ende e përkushtuar ndaj mbrojtjes kolektive.

Në prapaskenë, zoti Mattis përpiqej të zbuste shqetësimet evropiane. Evropianët “besojnë tek Sekretari Mattis”, thoshte Nicholas Burns, diplomat në pension dhe ish-i dërguari i SHBA-s në NATO. “Ata nuk i besojnë Presidentit Trump.”

Zyrtarët ushtarakë evropianë thonë se e kanë parë atë si mishërim të vazhdimësisë në politikën amerikane të mbrojtjes dhe në një administratë të paparashikueshme. Ata i ngushëllonte këmbëngulja e zotit Mattis se ai nuk do të jepte dorëheqjen. Por muajt e fundit mes homologëve të tij të NATO-s ishte shtuar shqetësimi se ai mund të largohej dhe zyrtarët evropianë thanë se e kishin ndjerë se ndikimi i tij ishte në rënie. Shenjat e para erdhën me mënjanimin e aleatëve të tij në administratë.

Duke folur për televizionin britanik, Karin Von Hippel, drejtoreshë e Institutit britanik të Shërbimeve të Bashkuara Mbretërore, tha se largimi i zotit Mattis është “shumë shqetësues,” është një “ngjarje e jashtëzakonshme”. Von Hippel tha se zi ishte njeriu “ku mbështetshin të gjithë për t’u vënë gjërave kapak”.

Largimi i zotit Mattis e ka shtuar në alarmin në rritje të evropianëve. Këtë javë, aleatët evropianë të Amerikës u ndienë të kapur në befasi nga ndryshimet e papritura. Aleatët, të cilët gjithashtu kanë trupa në Sirinë veriore që veprojnë në partneritet me forcat speciale amerikane, nuk u konsultuan përpara se zoti Trump të merrte vendimin për t’i tërhequr trupat. Nuk u konsultuan as forcat ushtarake siriane të mbrojtjes, të udhëhequr nga kurdët, që kanë ndërmarrë luftimet më të forta kundër grupit terrorist Shteti Islamik.

Vlerësimet për mundësinë e një rigjallërimi të ISIS-it ndryshojnë ndjeshëm midis Uashingtonit dhe politikëbërësve në selinë e NATO-s.

Zyrtarët britanikë dhe francezë e kanë kundërshtuar pretendimin e Presidentit Trump se ISIS-i në Siri është mundur. Gjithashtu, për këta zyrtarë, planet e udhëheqësit të Uashingtonit për të përgjysmuar praninë e trupave amerikane në Afganistan janë veçanërisht pa vend, ndërkohë që misioni perëndimor atje është zyrtarisht një mision i NATO-s.

Zyrtarët e NATO-s po kujdesen që të mos i zgjerojnë dallimet strategjike me Uashingtonin me komente publike. Zëdhënësja e NATO-s Oana Lungesku i ka referuar gazetarët tek autoritetet e SHBA për të komentuar mbi planin e Shtëpisë së Bardhë për të reduktuar numrin e trupave amerikane në Afganistan.

Zyrtarët thonë se Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jens Stoltenberg ka biseduar me telefon me Sekretarin amerikan të Shtetit Mike Pompeo rreth Sirisë dhe Afganistanit dhe zyrtarët e SHBA pohojnë se Uashingtoni “mbetet i angazhuar ndaj Aleancës, i angzhuar të punojë me aleatët për të frenuar kundërshtarët dhe për të mbrojtur qytetarët.”

Ligjvënësi demokrat Joaquin Castro, në krye të një delegacioni të Kongresit, që vizitoi disa nga vendet e fundit ku u mbahej e ndaluar një vajzë nga Guatemala përpara se të vdiste, i bëri thirrje shefit të agjencisë së mbrojtjes së kufirit të japë dorëheqjen.

Sipas autoriteteve shtatë vjeçarja Jakelin Caal Maquin vdiq dy ditë pasi ajo dhe babai i saj, si dhe 161 emigrantë të tjerë, u ndaluan nga oficerët e patrullimit të kufirit në shkretëtirën e shtetit Nju Meksiko më 6 dhjetor.

Një nga ligjvënësit përshkroi një nga objektet ku ajo qëndroi si çnjerëzor dhe bëri thirrje për një hetim të pavarur të rrethanave që çuan në vdekjen e 7 vjeçares.

Ligjvënësit thanë gjithashtu që këmbëngulja e presidentit Trump për ndërtimin e murit përgjatë kufirit me Meksikën “nuk përputhet me realitetin në terren”. Sipas tyre nevoja reale është për pajisje si dhe procedura e trajnim më të mirë të personelit në kufi.

Presidenti Trump është ngërthyer në një betejë me Kongresin lidhur me financimin e murit në kufi, që mund të çojë në një mbyllje të pjesshme të agjencive federale në ditët në vijim

Zyrtarë amerikanë thanë sot se Shtetet e Bashkuara po shqyrtojnë mundësinë e tërheqjes së plotë të forcave ushtarake nga Siria, ndërsa po i afrohen fundit të fushatës për rimarrjen nën kontroll të gjithë territorin që mbahej dikur nga Shteti Islamik.

Një vendim i tillë, nëse konfirmohet, bie ndesh me qëndrimin e sekretarit të Mbrojtjes Jim Mattis dhe zyrtarëve të tjerë të lartë të Pentagonit, që ishin shprehur për një prani ushtarake më afat-gjatë amerikane në Siri, për të penguar rishfaqjen e Shtetit Islamik. Megjithatë, presidenti Donald Trump ka shprehur më parë një dëshirë të fortë për t’i tërhequr trupat nga Siria kur kjo të jetë e mundur.

Koha e tërheqjes nuk është bërë ende qartë dhe zyrtarët amerikanë që folën me shtypin në kushte anonimiteti, nuk dhanë detaje rreth diskutimeve si dhe kush ishte përfshirë në to. Mbetet ende e paqartë se kur mund të shpallet një vendim lidhur me këtë çështje.

Pentagoni dhe Shtëpia e Bardhë nuk pranuan të komentojnë. Shtetet e Bashkuara kanë ende rreth 2 mijë trupa në Siri, shumë prej të cilëve forca speciale që punojnë nga afër në aleancë me forca kurde e arabe të njohura si Forcat Demokratike të Sirisë.

Pothuajse një e katërta e amerikanëve besojnë se të krishterët e lindur në SHBA janë “amerikanët e vërtetë”, por një numër i madh amerikanësh thonë se trajtimi njëlloj i njerëzve dhe marrja e përgjegjësisë personale për veprimet individuale janë prova e vërtetë e të qenit amerikan.

“Njerëzit besojnë se idealet janë thelbësore për të qenë amerikan, më shumë se sa identiteti apo prejardhja”, thotë Caleb Elfenbein, profesor i asociuar i historisë dhe studimeve fetare në Kolegjin Grinnell, që organizoi një anketim për këtë temë në nivel kombëtar.

Zoti Elfenbein thotë se “90% e të anketuarve u shprehën se besojnë që trajtimi i barabartë i të tjerëve është thelbësor për të qenë amerikan”.

Anketimi kombëtar i Kolegjit Grinnell, i zhvilluar gjatë muajit të kaluar, anketoi rreth 1 mijë amerikanë mbi moshën 18 vjeç.

24% e të anketuarve thonë se “amerikanët e vërtetë” janë të lindurit në Shtetet e Bashkuara. 23% thanë se amerikanë autentikë janë ata që kanë jetuar në Shtetet e Bashkuara gjatë pjesës më të madhe të jetës së tyre. 23% thanë se duhet të jesh i krishterë që të quhesh “amerikan i vërtetë”.

Ata që kanë një perceptim më të ngushtë të të qenit amerikan janë më tepër republikanë se sa demokratë. 32% e republikanëve mendojnë se të jesh lindur në Shtetet e Bashkuara është shumë e rëndësishme për të qenë amerikan, ndërsa në radhët e demokratëve mendojnë kështu vetëm 18%.

Konsensusi është më i gjerë përsa i përket rëndësisë së të folurit të anglishtes. 44% e të anketuarve besojnë se amerikanët duhet të flasin anglisht, ndër ta 62% e republikanëve, 29% e demokratëve dhe 44% e të pavarurve.

Megjithë debatin publik me tone të larta për çështjen e emigracionit, anketimi konstatoi se amerikanët përgjithësisht e mbështesin emigracionin. Shumica e të anketuarve besojnë se emigracioni duhet të vazhdojë në nivelin aktual ose të rritet më tej.

Zoti Elfenbein thotë se megjithë periudhat e histerisë publike në historinë amerikane rreth kësaj çështjeje, njerëzit e shohin emigracionin si pjesë thelbësore të vendit.

Sipas tij, “mesazhi është se politikanët nuk ka pse të jenë skeptikë ndaj emigracionit për të qenë të suksesshëm në klimën e sotshme dhe se megjithë tonet e larta në skenën publike amerikane, kjo nuk përbën shumicën e njerëzve”.

Studimi tregon se urrejtja është më e pranishme se në të kaluarën, në veçanti ndër amerikanët mbi 35 vjeç. Shumica e të anketuarve nën 35 vjeç thanë se urrejnë dikë, ose një grup apo organizatë. Ndërsa shumica e të anketuarve mbi 35 vjeç u shprehën se nuk urrejnë dikë.

Amerikanët gjithashtu besojnë se grupe të caktuara etnike apo fetare përballen me diskriminim. 56% besojnë se myslimanët përballen me diskriminim. 52% mendojnë se edhe afrikano-amerikanët, edhe personat e komunitetit LGBT përballen me diskriminim.

Zoti Elfenbein thotë se “duhet të eksplorojmë se çfarë hapësirash kanë komunitete të caktuara në vend për të marrë pjesë vërtet lirisht dhe vullnetarisht në jetën publike, në kushtet kur urrejtja zë vend. Do të ishte e ndershme të shtronim pyetjen se sa e shijojnë të gjithë njerëzit privilegjin e të vendosurit si, kur dhe ku të marrin pjesë në jetën publike”.

Ish-drejtori i FBI-së, James Comey, sulmoi presidentin Trump, duke e akuzuar se thotë “gënjeshtra” dhe minon sundimin e ligjit.

Pas një dëshmie që dha mbrëmë në Dhomën e Përfaqësuesve, zoti Comey u tha gazetarëve se “emri i FBI-së ka marrë një goditje të rëndë, pasi presidenti i Shteteve të Bashkuara, me bashkëpunëtorët e tij, ka gënjyer vazhdimisht për këtë”.

Zoti Comey goditi gjithashtu republikanët, duke thënë se ata kanë shumë frikë t’i kundërvihen Presidentit Trump dhe mbështetësve të tij.

Sekretarja e shtypit e Shtëpisë së Bardhë Sarah Huckabee Sanders u përgjigj në Twitter duke thënë se “republikanët duhet t’i kundërvihen zotit Comey dhe korrupsionit të tij të jashtëzakonshëm”.

“Presidenti i bëri vendit një shërbim, duke e shkarkuar dhe demaskuar ish shefin e FBI-së për mashtrimin e paturpshëm që ai përfaqëson,” shkruante ajo.

Presidenti Trump e shkarkoi zotin Comey në maj të vitit 2017 pasi ai refuzoi t’i shprehë presidentit besnikërinë dhe t’i japë fund hetimit të prokurorit të posaçëm rreth një bashkëpunimi të fshehtë midis fushatës Trump dhe Rusisë.