Një proces dypartiak hetimor mbi përpjekjet e Rusisë pët të ndikuar në zgjedhjet e vitit 2016 arrin në përfundimin se Moska përdori me sukses një rrjet operativësh si dhe masash për të futur në grackë anëtarë të fushatës Trump, duke i lënë disa prej tyre të hapur ndaj manipulimeve.

Raporti arrin në përfundimin se kreu i fushatës Trump, Paul Manafort përbënte “kërcënim të rëndë për kundërzbulimin” si rezultat i lidhjeve me individë të afërt me Kremlinin. Por raporti shton gjithashtu se hetimet e FBI-së mbi ndërhyrjet ruse “kishin probleme”.

Raporti i bërë publik të martën nga Komisioni i Senatit për Zbulimin është i pesti mbi këtë temë dhe përfaqëson përmbylljen e një pune tre vjeçare. Në të përfshihen intervista me qindra dëshmitarë si dhe rishikimi i mbi 1 milion faqeve me dokumente.

Raporti përqëndrohet tek individë të caktuar në Rusi dhe brenda fushatës Trump, si dhe përpjekjeve nga agjenci ruse të zbulimit dhe organizata të ndryshme si WikiLeaks, të cilat sipas raportit “me shumë gjasë ishin të vetëdijshme se po ndihmonin zbulimin rus”.

Megjithëse raporti nuk identifikon prova se zyrtarë të fushatës Trump me dijeni dhe ndërgjegje punuan me rusët gjatë zgjedhjeve, ai arrin në përfundimin se, ose të nxitur nga ambicjet ose si rezultat i naivitetit, zyrtarët nuk përfillën mundësinë se po mbështeteshin nga Kremlini.

Për shembull raporti thekson se me publikimin nga WikiLeaks të dokumenteve të Komitetit Kombëtar Demokrat, të siguruara nga hakerimi rus, fushata e zotit Trump u përpoq të përfitonte sa më shumë përmes “ndikimit të këtyre publikimeve për të shtuar shanset e zotit Trump për zgjedhje”.

Raporti ngre shqetësime për rolin e zotit Manafort, një operativ republikan dhe lobist ndërkombëtar që u përfshi në fushatën e zotit Trump në mars 2016.

“Prania e zotit Manafort në fushatë dhe afërsia me zotin Trump i krijuan mundësi zbulimit rus të ushtronte influencë dhe të siguronte informata konfidenciale,” thoshte raporti.

Zoti Manafort u shpall fajtor për evazion fiskal e manipulim bankar gjatë një tjetër procesi hetimor të hapur nga Prokurori Special, Robert Mueller. Ai u lirua nga burgu disa muaj më parë.

Por raporti ngre shqetësime për lidhjet e vjetra të zotit Manafort me oligarkun rus Oleg Deripaska, i cili dihej se drejtonte operacione nën udhëzimet e Kremlinit, nganjëherë me ndihmën e zotit Manafort, si dhe me përfshirjen e zyrtarit të zbulimit rus, Konstantin Kilimnik.

Në veçanti, raporti shpreh shqetësim për lidhjet Manafort-Kilimnik, të cilat i cilëson si “të ngushta dhe të gjata”.

“Në disa raste Paul Manafort u përpoq t’i përcillte zotit Kilimnik informata sekrete mbi fushatën,” thotë raporti.

“Komisioni nuk arriti të vërtetonte përse zoti Manafort përcillte të dhëna të tilla dhe kujt ia kalonte këtë informacion Kilimnik”.

Raporti thotë se Rusia kishte shfrytëzuar edhe mënyra të tjera për të ndikuar tek njerëz të afërm me zotin Donald Trump.

“Rusia shfrytëzoi mungesën e eksperiencës në politikë të pjesëtarëve të ekipit të zotit Trump për tranzicionin, rezistencën nga politikanë të administratës së zotit Obama dhe dëshirën e zotit Trump për të forcuar lidhjet me Rusinë, duke ndjekur një diplomaci përmes kanaleve jozyrtare,” thotë raporti.

Hetuesit nënvizojnë se “një objektiv me interes për Rusinë ishte ekzistenca e një kuadri me konsulentë jo-zyrtarë në ekipin e tranzicionit të zotit Trump, të cilët gëzonin nivele të ndryshme konfidence tek presidenti i zgjedhur, si dhe nivele të ndryshme njohurishë për sjelljen në politikën e jashtme”.

Por raporti gjithashtu nuk kursen kritikat në adresë të reagimit të institucioneve, si FBI-ja apo kundërzbulimi ndaj veprimeve të Rusisë.

“Komisioni arriti në përfundimin se FBI-ja nuk kishte një proces zyrtar për t’u rënë këmbanave të alarmit lidhur me hakerimin e dokumenteve të Komitetit Demokratik Kombëtar,” thotë raporti.

Autorët kritikojnë ashpër FBI-në pasi rendën me entuziazëm të pajustifikueshëm pas një dosjeje të përgatitur nga një ish-agjent zbulimi britanik, e cila përfshinte informata joshëse, por jo të verifikuara se Rusia mund t’i kishte bërë presion zotit Trump.

Raporti thotë se FBI-ja “nuk e adaptoi si duhet metodologjinë lidhur me dosjen e ish-agjentit Christopher Steele, pasi një nga burimet e tij ofroi të dhëna që ngrinin dilema serioze për përshkrimet e zotit Steele”.

Megjithëse raporti është përgatitur në mënyrë dypartiake, udhëheqësit e Komisionit të Senatit për Zbulimin dolën me konkluzione të ndryshme në komentet publike të martën:

“Mund të themi pa hezitim, se Komisioni nuk ka gjetur asnjë provë se zoti Trump dhe fushata e tij kishin bashkëpunuar në mënyrë të fshehtë me Rusinë për të ndikuar tek zgjedhjet e 2016-tës,” tha Senatori republikan Marco Rubio.

Zoti Rubio shtoi se përdorimi i dosjes Steele nga FBI-ja ishte shqetësues, por shtoi gjithashtu se kishte prova të pamohueshme se Rusia ishte përpjekur të ndërhynte në zgjedhje.

Senatori demokrat Mark Warner foli për kontakte shokuese mes zyrtarëve të fushatës Trump dhe operativëve të Kremlinit që përbëjnë kërcënim real për kundërzbulimin.

Në një raport të mëparshëm të publikuar në prill, komisioni i Senatit doli me përfundimin se ka prova të forta se Rusia u përpoq të ndikonte në zgjedhje në favor të zotit Trump.

Platforma që po propozon Partia Demokrate kritikon praktikat tregtare të Kinës, propozon më pak shpenzime për mbrojtjen kombëtare dhe kundërshton “luftra pa fund”, ndërsa përpiqet të prezantojë objektivat e politikës së jashtme të partisë dhe të vërë në dukje ndryshimet nga Presidenti Donald Trump.

Platforma prej 80 faqesh, që pritet të miratohet në Kuvendin Demokrat, është në përgjithësi simbolike, sepse kandidatit demokrat nuk i kërkohet t’i miratojë këto qëndrime. Megjithatë platforma paraqet një përshkrim zyrtar të vizionit dhe përparësive të kësaj politike nga ana e Partisë Demokrate.

Ajo është hartuar nga një komision udhëheqësish demokratë, përfshirë ish-rivalin e zotit Biden brenda partisë, Senatorin Bernie Sanders, dhe përpiqet që të eliminojë hendekun mes krahut progresist të partisë, që përfshin zotin Sanders, dhe qëndrimin më të moderuar të zotin Biden. Projekt-platforma u përmbahet përparësive të gjera të politikave të zotit Biden, që pritet të pranojë emërimin e partisë së tij, të enjten nga shteti i tij i Delauerit.

Kritika ndaj Kinës

Kina është bërë një nga çështjet kryesore të politikës së jashtme në garën presidenciale të vitit 2020, e amplifikuar nga lufta tregtare e Presidentit Donald Trump me atë vend, si edhe pandemia e koronavirusit që e kishte origjinën atje.

Në platformën e partisë, demokratët mbajnë një qëndrim të ashpër ndaj politikave tregtare të Kinës dhe përpiqen t’i karakterizojnë përpjekjet e zotit Trump si jo aq të ashpra sa ç’duhet.

“Ndryshe nga Presidenti Trump, ne do t’u bëjmë qëndresë përpjekjeve të Kinës dhe aktorëve të tjerë për të vjedhur pronën intelektuale të Amerikës dhe do t’u kërkojmë Kinës dhe vendeve të tjera që të ndalin menjëherë spiunazhin kibernetik kundër kompanive tona”, thuhet në platformë.

Në platformë kritikohen gjithashtu tarifat miliarda dollarëshe që zoti Trump ka imponuar ndaj mallrave kineze në një përpjekje për të arritur një marrëveshje tregtare me me Kinën, duke i quajtur politikat e tij tregtare “të papërgjegjshme” dhe duke thënë se ato dëmtojnë fermerët amerikanë.

Presidenti Trump është përplasur me Kinën për një sërë çështjesh, përfshirë tregtinë, manipulimin e monedhës dhe agresivitetin e Kinës në Detin e Kinës Jugore. Ai ka thënë gjithashtu se Kina duhet të mbajë përgjegjësi për pandeminë e koronavirusit. Shtetet e Bashkuara dhe Kina nënshkruan fazën e parë të një marrëveshjeje tregtare në janar, por negociatat për një fazë të dytë kanë ngecur.

Zoti Biden ka kritikuar praktikat “abusive” tregtare të Kinës, ashtu si edhe shkeljen e të drejtave të njeriut. Ai ka theksuar nevojën për të punuar me aleatët ndërkombëtarë për t’i bërë ballë Kinës.

Aleancat ndërkombëtare

Charles Stevenson, profesor i poltikës së jashtme amerikane në Falultetin e Studimeve të Avancuara Ndërkombëtare të Universitetit Johns Hopkins, argumenton se ndryshimi më i spikatur në politikat e jashtme të zotit Trump dhe zotit Biden është “Trump-i ka praktikuar një njëanshmëri agresive”, ndërsa zoti Biden e ka bërë të qartë se do që të kthehet tek një model diplomacie “ndërkombëtare, bashkëpunuese, pro-aleancave”, që mbizotëronte në administratat e kaluara.

Zoti Trump e ka trajtuar politikën e jashtme shumë ndryshe nga presidentët e kaluar duke vënë në pikëpyetje hapur vlerën e aleancave dhe organizatave ndërkombëtare, përfshirë NATO-n, Organizatën Botërore të Tregtisë dhe Organizatën Botërore të Shëndetësisë.

Partia Demokrate i kushton disa faqe në platformë temës së aleancave ndërkombëtare dhe akuzon zotin Trump se ka “sulmuar burimet e forcës sonë, ka brejtur diplomacinë amerikane, ka shpërbërë angazhimet ndërkombëtare, dobësuar aleancat dhe njollosur besueshmërinë tonë”.

Ajo premton të riparojë ato që i sheh si marrëdhënie të thyera me qeveritë në gjithë botën, përfshirë në Evropë dhe Afrikë.

Zoti Biden i ka përqendruar shumë nga planet e tij për politikën e jashtme tek rindërtimi i lidhjeve të ngushta me aleatët dhe bashkëpunimi me institucionet ndërkombëtare.

Mbrojtja dhe nivelet e trupave

Platforma e demokratëve bën thirrje për uljen e shpenzimeve ushtarake, një kontrast i thellë me zotin Trump,që ka qenë për rritjen e shpenzimeve të mbrojtjes dhe ka paralajmëruar se demokratët do ta dobësojnë ushtrinë.

“Ne mund të kemi një mbrojtje të fortë dhe të ruajmë sigurinë tonë me më pak shpenzime”, thuhet në platformë, ku bëhet gjithashtu thirrje për kontrolle të përvitshme në Pentagon dhe që t’i jepet fund asaj që partia e konsideron “shpërdorim dhe mashtrim” në Departamentin e Mbrojtjes.

Platforma bën gjithashtu thirrje që “luftërat pa fund të mbyllen në mëmyrë të përgjegjshme”.

Si zoti Biden ashtu edhe zoti Trump kanë premtuar të ulin nivelet e trupave amerika jashtë vendit.

Zoti Trump ka reduktuar nivelet e trupave në Afganistan në 8,600 nga rreth 12,000 si pjesë e një marrëveshjeje mes Shteteve të Bashkuara dhe talebanëve nënshkruar më herët këtë vit. Në qershor ai njoftoi se do ta shkurtonte kontingjentin e trupave amerikane prej 34,500 vetësh në Gjermani në 25,000.

Megjithatë, zoti Trump nuk ka arritur ta përmbushë premtimin e fushatës së vitin 2016, për të reduktuar numrin e përgjithshëm të trupave jashtë Amerikës.

Kyle Kondik, analist politik në Universitetin e Virxhinias, thotë se Partia Republikane në përgjithësi konsiderohet më e ashpër se ajo Demokrate në politikën e jashtme, por tha se mund të argumentohet se zoti Trump kishte qëndrime më të zbutura sesa rivalja e tij demokrate në vitin 2016, Hillary Clinton, që ishte kritikuar për votën në favor të luftës së Irakut.

Zoti Kondik tha se i njëjti argument mund të bëhet nga zoti Trump kundër zotit Biden, i cili si senator votoi në favor të luftës së Irakut.

Zgjedhjet e nëntorit

Megjithëse çështjet e politikës së jashtme mund të shkaktojnë debate të ashpra mes partive, ato rrallë janë qendrore për votuesit amerikanë.

“Duke pasur parasysh pandeminë, ato kanë edhe më pak gjasa të kenë ndikim”, thotë professor Stevenson.

Në një sondazh të Qendrës së Kërkimeve Pew në gusht, ekonomia u radhit si çështja më e rëndësishme. 79% e votuesve amerikanë thanë se kishte shumë rëndësi për ta. Pas ekonomisë, çështjet e tjera më të rëndësishme ishin kujdesi shëndetësor dhe emërimet në Gjykatën e Lartë. Politika e jashtme, radhitej e gjashta në listë. 57% e votuesve thane se ajo kishte shumë rëndësi për ta në zgjedhje.

Këshilltari për siguri kombëtare, Robert O’Brien do të jetë nikoqir i liderëve të Kosovës dhe Serbisë, së bashku me të dërguarin e presidentit amerikan për dialogun, Richard Grenell.

Një zyrtar i lartë i administratës amerikane, i tha Radios Evropa e Lirë se SHBA-ja “mezi pret këto diskutime të rëndësishme ndërmjet kryeministrit (Avdullah) Hoti dhe presidentit (Aleksandar) Vuçiq”.

“SHBA-ja beson se përparimi në çështjet ekonomike është kyç në avancimin e procesit të paqes”, tha ky zyrtar për REL.

Të premten, Grenell përmes një postimi në Twitter bëri të ditur se udhëheqësit e dy vendeve do të takohen në Shtëpinë e Bardhë për “negociata” më 2 shtator.

“Jemi të lumtur të njoftojmë se liderët e Kosovës dhe Serbisë do të takohen në Shtëpinë e Bardhë për negociata më 2 shtator”, ka shkruar Grenell.

Ndërkohë Hoti dhe Vuçiq iu përgjigjën pozitivisht ftesës së të dërguarit të Shtëpisë së Bardhë për dialogun Richard Grenell.

Kryeministri i Kosovës, Avdullah Hoti tha se Kosova dhe Serbia do të bisedojnë si dy shtete të pavarura për “projekte madhore të bashkëpunimit ekonomik që do ta ndërrojnë perspektiven ekonomike të Kosovës dhe rajonit”.

Vuçiq: Pse negociata e jo bisedime?

Ndërkaq, presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq po ashtu tha se temat do të jenë të fushës ekonomike, duke shtuar se Serbia nuk është në pozicion që t’i “refuzojë bisedimet”.

Duke folur për televizionin Pink, Vuçiq shtoi se nuk e di pse Grenell në lajmërimin e tij ka përdorur fjalën “negociata” dhe jo “bisedime”, duke shtuar se pozicioni i Serbisë është që të bisedohet me palën tjetër, edhe pse SHBA-ja, administrata e Brukselit zyrtar dhe një numër i madh i shteteve të BE-së, e shohin Kosovën dhe Serbinë si dy shtete të pavarura.

Ambasada amerikane në Serbi, përmes një postimi në Twitter deklaroi se “takimi i liderëve të Serbisë dhe Kosovës në Shtëpinë e Bardhë do të shtynte përpara dialogut e Brukselit dhe do të sillte më shumë stabilitet në rajon”.

BE-ja mirëpret mbështetjen e SHBA-së për dialogun

Pas njoftimit për takimin e 2 shtatorit, Bashkimi Evropian – që ndërmjetëson dialogun Kosovë-Serbi që prej vitit 2011 – tha se e konsideron SHBA-në partnere të rëndësishme në këtë proces.

Lidhur me takimin e 2 shtatorit, BE-tja thotë se “kanë marrë në dijeni këtë njoftim” duke rikujtuar se mbështetja e SHBA-së në dialogun e lehtësuar nga BE-ja është e mirëseardhur.

“Kur është në pyetje përfshirja e palëve të treta në përpjekjet për të ndihmuar Kosovën dhe Serbinë që të pajohen për një normalizim gjithëpërfshirës të raporteve të tyre. Ne mirëpresim nismat që mbështesin dialogun e lehtësuar nga BE-ja. Në këtë drejtim ne kemi marrë në djeni njoftimin e ambasadorit Grenell”, tha për Radion Evropa e Lirë, Nabila Massrali, zëdhënëse e BE-së për Politikë të jashtme dhe siguri.

Zëdhënësja e BE-së rikujtoi se rruga drejt bllokut evropian për Kosovën dhe Serbinë kalon përmes dialogut të ndërmjetësuar nga Brukseli.

BE-ja po ashtu tha se në fund të muajit do të takohen delegacionet e Kosovës dhe Serbisë në kuadër të takimeve në nivel ekspertësh, ndërkaq një takim nivelit të lartë politik ndërmjet Hotit dhe Vuçiqit është paraparë të mbahet në fillim të muajit shtator.

Thaçi: Mirënjohës për dedikimin e madh të SHBA-së për paqe

Pas njoftimit për takimin në Uashington, presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi tha se e mirëpret mbajtjen e këtij takimi, duke shtuar se Kosova i është mirënjohëse SHBA-së për përkushtimin për paqe në rajon.

“Mirëpres njoftimin për takimin në Shtëpinë e Bardhë për bisedimet mes Kosovës dhe Serbisë. Ne jemi mirënjohës për dedikimin e madh të SHBA-së për paqe dhe stabilitet në rajon”, ka deklaruar Thaçi përmes një postimi në rrjetin social, Twitter.

Ndërkaq, më herët gjatë ditës, Ramush Haradinaj nga Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, që është partner në koalicionin qeverisës, duke përshëndetur arritjen e një marrëveshjeje mes Izraelit dhe Emirateve të Bashkuara Arabe me ndërmjetësimin e SHBA-së, tha se Kosovës i duhet roli i Amerikës për arritjen e marrëveshjes me Serbinë.

“Kosovës i duhet roli udhëheqës i Amerikës për arritjen e marrëveshjes finale me Serbinë, njohjen reciproke në kufijtë ekzistues”, tha Haradinaj.

Ky është takimi i dytë i thirrur nga Grenell. Takimi i parë, i paraparë më 27 qershor, u anulua pak ditë para mbajtjes, meqë Zyra e Prokurorit të Specializuar me seli në Hagë kishte deklaruar se ka paraqitur një aktakuzë për krime lufte ndaj presidentit të Kosovës, Hashim Thaçi, i cili ishte i ftuar në takimin e Uashingtonit.

Pavarësisht anulimit të takimit të 27 qershorit në Uashington, Kosova dhe Serbia me ndërmjetësimin e Bashkimit Evropian rinisën dialogun.

Më 16 korrik në Bruksel u takua kryeministri i Kosovës, Avdullah Hoti me presidentin e Serbisë, Aleksandar Vuçiq. Në këtë takim u tha se palët biseduan për çështjen e të pagjeturve, zhvendosurve dhe për çështje ekonomike.

Hoti ka insistuar se në dialog Kosova shkon vetëm për njohje reciproke dhe normalizim të marrëdhënieve.

Krahas dialogut në nivelin politik, në Bruksel kanë nisur edhe takimet në nivel ekspertësh mes dy palëve. Në këto bisedime, Kosova përfaqësohet me Koordinatorin shtetëror për dialog, Skender Hyseni ndërsa pala serbe me shefin e Zyrës për Kosovën në Qeverinë serbe, Marko Gjuriq.

Kosova insiston se ky nuk është dialog në nivel teknik, por se aty, delegacionet do të punojnë në draftimin e një marrëveshjeje finale për normalizimin e marrëdhënieve.

Dialogu mes Kosovës dhe Serbisë ka nisur më 2011. Ky dialog u ndërpre në fund të vitit 2018 për shkak të vendosjes së një takse nga Qeveria e Kosovës ndaj importeve serbe.

Kjo masë më pas u zëvendësua me reciprocitet, por Qeveria Hoti hoqi reciprocitetin, duke thënë se me heqjen e kësaj mase, po i jepet shans rinisjes së dialogut.

I emëruari i pritshëm presidencial demokrat Joe Biden dhe kandidatja e tij e sapoemëruar për në postin e nënpresidentes, senatorja Kamala Harris, bënë prezantimin e parë së bashku të mërkurën, ndërsa këta rivalë të dikurshëm në zgjedhjet paraprake të demokratëve, kërkuan të forcojnë epërsinë e tyre ndaj Presidentit Donald Trump dhe të sigurojnë vendin e tyre në historinë amerikane.

Biden, një i bardhë 77-vjeçar, i dha rëndësi emërtimit të gruas së parë me ngjyrë në dyshen presidenciale të një partie të madhe, por u përqëndrua gjithashtu në veti të tjera që zonja Harris sjell në fushatë.

Ai e vlerësoi lart senatoren nga Kalifornia, ish-prokuroren 55-vjeçare, e cila një vit më parë e sfidoi Bidenin në një nga debatet. Ai e cilësoi zonjën Harris si gruaja e duhur për ta ndihmuar atë të mundë presidentin Trump dhe më pas për të drejtuar vendin që përballet me një krizë të trefishtë: pandeminë, ekonominë e dëmtuar dhe atë të racizmit sistematik.

Zonja Harris, bijë imigrantësh nga India dhe Xhamajka, u ul larg Bidenit, duke dëgjuar me maskën e hequr.

Duke dalë në skenë pas tij, zonja Harris tha se ishte e nderuar nga përgjegjësia që iu dha dhe “e gatshme për të punuar”.

Ajo gjithashtu tha se është “e ndërgjegjëshme për sakrificat, vendosmërinë dhe rezistencën e të gjitha gratë ambicioze para meje, që e bëjnë të mundur prezencën time këtu sot”.

Ajo më pas filloi një sulm ndaj Presidentit Trump, duke e kritikuar ashpër atë për mungesë udhëheqjeje gjatë pandemisë së koronavirusit.

Joe Biden dhe Kamala Harris thanë në Uillmington të Delauerit, se do të punojnë “së bashku për të rigjallëruar shpirtin e kombit dhe për të luftuar për familjet që punojnë për të çuar vendin përpara”.

Përpara paraqitjes së tyre në Shkollën e Mesme Alexis DuPont të mërkurën pasdite, disa banorë të Delauerit – përfshirë shumë anëtare të shoqatës universitare të vajzave të kolegjit të zonjës Harris, Alpha Kappa Alpha (AKA), të veshura me uniformën e grupit – kishin ardhur për të dëshmuar mbështetjen e tyre.

“Ne po dalim për të mbështetur këtë përvojë të veçantë”, i tha Zërit të Amerikës Melanie Daniels, anëtare e grupit AKA e veshur me uniformën rozë, jashtë shkollës së mesme.

“Si banore e Delauerit dhe e diplomuar në shkollën e mesme Alexis DuPont, klasa e vitit ’88, ky është një moment i mrekullueshëm për të gjithë ne,” shtoi kolegia e saj, Shealese Russell-Reams, e cila ishte e veshur e tëra me jeshile.

Të dy gratë ishin mes dhjetra përkrahësve që ndaluan gjatë orës së drekës me shpresën se do të shihnin zotin Biden dhe zonjën Harris duke hyrë në shkollën e mesme, ku do të organizohet një aktivitet virtual fushatë për grumbullim fondesh më vonë pasditen e së mërkurës.

Përpara daljes në skenë, zoti Biden tha se ai zgjodhi zonjën Harris, sepse nëse zgjidhen më 3 nëntor, “Ajo është e gatshme të udhëheqë qysh ditën e parë.”

Biden e emëroi zyrtarisht zonjën Harris si bashkë-garuesen e tij të martën, duke e bërë atë gruan e parë me ngjyrë dhe gruan e parë aziatiko-amerikane që emërohet në një pozitë të tillë nga një parti kryesore për në zgjedhjet presidenciale.

“Unë kam nderin e madh të njoftoj se kam zgjedhur Kamala Harrisin – një luftëtare e patrembur për të pamundurit dhe një nga individët më të dedikua ndaj shërbimit publik në vend – si kandidaten time për nënpresidente,” tha zoti Biden përmes Twitterit të martën pasdite.

Pasi fitoi votat e duhura në zgjedhjet paraprake për të siguruar emërimin në fillim të këtij viti, Biden, 77 vjeçar, u angazhua të zgjidhte një kandidate për nënpresidente. Kishte shumë spekulime se ai do të zgjidhte një grua me ngjyrë për të kandiduar me të. Një numër i emrave të njohur dhe të respektuar u shfaqën në shtyp si kandidate të mundshme.

Por Biden dhe Harris kanë një miqësi të gjatë që fillon që nga koha kur ajo ishte prokurore e përgjithshme në Kaliforni në të njëjtën kohë kur djali i ndjerë i zotit Biden, Beau Biden, ishte prokuror i përgjithshëm në Delauer.

“Ajo bashkëpunoi ngushtë me Beau-n. Shikoja ndërsa ndiqnin penalisht banka të fuqishme, ngrinin moralin e njerëzve që punojnë dhe mbronin gratë dhe fëmijët nga abuzimi, “Joe Biden të martën në Twitter. “Isha krenar atëherë dhe jam krenar që e kam si partneren time në këtë fushatë.”

Harris bëri kritika të ashpra ndaj rivalit të saj gjatë debateve në zgjedhjet paraprake, por pati vlerësime të larta për zotin Biden gjatë një veprimtarie të fushatës disa javë më parë, përpara se të merrte emërimin.

“Joe ka dhembshuri, ai ka një përvojë të dëshmuar të udhëheqjes dhe më shumë se kurrë më parë, ne kemi nevojë për një president të Shteteve të Bashkuara që i kupton njerëzit, i sheh hallet e tyre dhe ka një dëshirë të mirëfilltë për të ndihmuar dhe e di se si të luftojmë për të arritur atje ku duhet të jemi”, tha Harris.

Harris, 55 vjeç, lindi në Oakland të Kalifornisë. Ajo është vajzë emigrantësh, babai i saj është nga Xhamajka dhe e ëma nga India.

Ajo u diplomua në Universitetin e Kalifornisë, Kolegji Hastings për Drejtësi dhe filloi punën si avokate e distriktit juridik për San Franciskon në vitin 2003 dhe prokurore e përgjithshme e Kalifornisë në vitin 2010.

Harris erdhi në Uashington më pak se katër vjet më parë si një senatore demokrate nga Kalifornia.

Në fushatën e saj presidenciale të vitit 2020, Harris ishte për një kohë të shkurtër kryesuese në garën e demokratëve pas suksesit në debatet e para. Kritikat e saj ndaj kundërshtimit të zotit Biden ndaj një politike të urdhëruar nga gjykata për të arritur ekuilibrin racor në shkollat publike e tensionuan marrëdhënien e tyre.

Por qëndrimi i përgjithshëm i zonjës Harris si politikane e qendrës në debatet e hershme, përfshirë mbështetjen e saj për forcat e rendit si prokurore e përgjithshme, nuk arriti të merrte mbështetje nga progresistët dhe liberalët, duke bërë që ajo të dilte nga gara presidenciale para votimeve të para paraprake.

Disa demokratë e akuzuan atë se nuk e kuptonte sa duhet çështjen e dhunës policore – pyetje që do të ngrihen përsëri mes protestave mbarëkombëtare kundër brutalitetit të policisë ndaj afrikano-amerikanëve dhe njerëzve me ngjyrë.

Disa gra të tjera, të cilat zoti Biden i konsideroi si kandidate, mbështetën zgjedhjen e zonjës Harris të martën.

“Senatorja Harris është një drejtuese e qartë dhe e guximshme që do të jetë një partnere e shkëlqyer në fushatë,” tha Susan Rice, ish-këshilltarja për sigurinë kombëtare dhe ish ambasadorja amerikane në OKB.

Ligjvënësja Karen Bass, e cila drejton një grup të afrikano-amerikanëve në Kongres, e quajti zonjën Harris një “zgjedhje të shkëlqyer”.

Ish-Presidenti Barack Obama ishte ndër demokratët e tjerë të spikatur që përshëndeti zgjedhjen e zonjës Harris.

“Unë e njoh senatoren Kamala Harris për një kohë të gjatë. Ajo është më se e përgatitur për punën. Ajo e ka ndërtuar karrierën e saj duke mbrojtur Kushtetutën tonë dhe duke luftuar për njerëzit që kanë nevojë për drejtësi. Kjo është një ditë e mirë për vendin tonë. Tani le të luftojmë për të fituar garën”, tha zoti Obama në Twitter të martën.

Ligjvënësja demokrate Raja Krishnamoorthi, e lindur në Nju Delhi, tha në Twitter: “Pavarësisht nga bindjet tuaja politike, zgjedhja e saj do të thotë aq shumë për përparimin që vendi ynë ka bërë që në dyshen konkurrente të një partie kryesore, tani përfshin një grua me ngjyrë dhe aziatiko-amerikane”.

Presidenti Trump tha të martën se ai ishte “i befasuar” që zoti Biden zgjodhi zonjën Harris.

“Unë u befasova shumë sepse ajo bëri një paraqitje të dobët, shumë njerëz dolën shumë më mirë se ajo në debatet për zgjedhjet paraprake,” tha presidenti Trump.

Harris është gruaja e tretë që kandidon si nënpresidente duke përfaqësuar një parti kryesore.

Përfaqësuesja demokrate Geraldine Ferraro ishte bashkë-garuese me Walter Mondale në vitin 1984 kur ata humbën thellë ndaj republikanëve Ronald Reagan dhe George H.W. Bush.

Ish guvernatorja e Alaskës Sarah Palin garoi me republikanin John McCain në vitin 2008 por humbi ndaj demokratëve Obama dhe Biden.

Ishte një moment krenarie dhe ngazëllimi për Gopalan Balachandranin, kur u zgjua në orën 5 të mëngjesit dhe pa mesazhet e urimeve në telefon dhe lexoi lajmin se mbesa e tij Kamala Harris, ishte përzgjedhur nga kandidati demokrat për president, Joe Biden si kandidatja për nënpresidente.

Akademiku 79 vjeçar që jeton në Nju Delhi beson se origjina indiane e senatores Harris dhe kultura familjare, kanë luajtur një rol qendror në krijimin e fizionomisë së politikanes.

Është e para herë që një afrikano-amerikane zgjidhet si kandidate për nënpresidente nga njëra nga partitë kryesore. Si një grua me origjinë pjesërisht indiane, ajo po hyn në histori edhe si kandidatja e parë aziatiko-amerikane.

“E dija që ishte mjaft ambicioze, në kuptimin që gjithmonë donte të shërbente në poste publike dhe të arrinte diçka dhe këtë e ka trashëguar nga e ëma. Prandaj ishte e pashmangshme”, i tha Zërit të Amerikës, Balachandran,vëllai i vohël i mamasë së zonjës Harris, Shyamala Gopalan.

“Gratë e familjes sonë janë jashtëzakonisht të forta. Burrat jo edhe aq, thotë i duke qeshur. Ajo mund t’i bëjë ballë fushatës”.

Ai kujton se familja e tij ka pasur një mendje të hapur që në vitet 1940 dhe 1950, kur India ishte një shoqëri jashtëzakonisht tradicionale. Ajo kulturë përparimtare i dhe mundësi mamasë së senatores Harris, të shkonte në Shtetet e Bashkuara në moshën 19 vjeçare, për të bërë studimet e doktoraturës në Universitin e Kalifornisë, në Bërkli.

“Në atë kohë, numri i vajzave të pamartuara që shkonin nga India në Shtetet e Bashkuara, ishte fare i vogël. Por familja jonë gjithmonë thoshte ‘bëni ç’të doni, studoni dhe pastaj ndërtoni vetë të ardhmen tuaj'”.

Është një mesazh, thotë Balachandran, që zonja Harris e përvetësoi, e rritur nga nëna e saj, që u nda nga i ati xhamaikian, kur ajo ishte pesë vjeç.

Që fëmijë, senatorja Harris shkonte rregullisht të vizitonte gjyshërit e saj nga nëna në qytetin Chennai në jug, si edhe dajën edhe tezen e saj në Indi. Ajo ka folur në intervista lidhur me ndikimin që gjyshi i saj, një zyrtar publik, kishte ushtruar tek ajo.

“Kamala ka marrë edhe vlerat njerëzore nga familja. Më thoshte gjithmonë: Unë thjesht bëj, atë që duhet të bëjë çdo qenie njerëzore”, thotë daja i saj Balachandran, që e vizitoi atë kur kandidoi për senatore në Kaliforni.

Ai kujton se si katër motrat dhe vëllezërit, përfshirë mamanë e senatores, ndoqën rrugët e tyre. Ai vetë u martua me një meksikane, motra më e vogël nuk u martua, ndërsa një tjetër motër që jeton në Kanada, u martua por nuk bëri fëmijë.

Edhe emri i zonjës Harris, e lidh atë me trashëgiminë e saj indiane. Kamala do të thotë zambak uji dhe kuptimi simbolik i tij në kulturën indiane lidhet me rrënjët e thella, pasi lulja dhe rrënjët e saj, rriten nën ujë, ndërsa petalet dalin mbi sipërfaqe.

Balachandran shpreson që nëse mbesa e tij bëhet nënpresidente, të kontribuojë në rritjen e “ndërgjegjësimit pozitiv global” të Shteteve të Bashkuara, në një kohë kur Kina bën konkurrencë për udhëheqjen globale.

Për shumë indianë që e kanë parë suksesin e komunitetit indiano-amerikan me krenari, përzgjedhja e zonjës Harris është një arritje më shumë.

“Tregon larminë e Shteteve të Bashkuara, tregon se gjithkush mund të arrijë majat, në politikë apo çdo fushë tjetër”, thotë Varun Mehta, një pensionist, vajzat e të cilit jetojnë në Nju Jork dhe Los Anxheles.

Ndërsa indianët kanë shënuar shumë arritje në fushën e teknologjisë, në drejtim të kompanive si Google dhe Microsoft, politika është një skenë e re për t’u pushtuar. “Është një moment i mirë për indianët”, thotë ai.

Që gjatë vitit 2016 kam qenë në kontakte te rregulltt me stafin e fushatës së presidentit Trump duke mbështetur krahun republikan mes televizionuit FokusTv me bazë në Nju Jork, por qe shikohet kudo ne SHBA dhe Kanada, por edhe ne Europë mes platformës TVALB. Madje pas fitores presidenti Trump do dërgonte një letër falenderuse, çka natyrisht do ishte dërguar nga truri i fushatës Levandovski.  Falë këtij aksesi  kontaktova më zotin Bolton dhe ai pranoi të jeptë një intervistë  eksluzive peë FokusTv. Ramë dakord ta realizonim mes zoom ose skype. Por stafi tij ofroi edhe opsionin në zyrën e tij, ç ka do jetë më vonë në një exlusive tjetër.

Pasi e falenderova Ambasadorin Bolton “për çdo gjë që këni bërë gjatë Luftës  së Ftohtë kundër Bashkimit Sovjetik, duke na dhënë shpresë neve që jetonim në kampin socialist” e pyeta:

Robert Papa:Javën  e kaluar mes zoom, në bisedën që patëm me median e huaj, juve iu përgjigjët dy pyetjeve të mia për Kosovën dhe më thatë se” ideja e shkëmbimit të tokave nisi nga Vucic dhe Thaci, por thatë se u angazhua edhe Toni Bleir”. A pati edhe figura të tjera nga Europa?

Bolton: Kishte diskutime se si  qe Vucic dhe Thaci nisën keto  diskutime, natyrisht kishte mospranime në të dy vendet, lidhur me drejtimin e bisedimeve. Kishte moasdakordësi edhe brenda Europës, gjithashtu.

Mendoj se nje nga aresyet që fola  më herët me Vucic, fola dhe me Toni Bler, ose një nga arësyet që ata më kontaktuan mua dhe SHBA ishte ngase  Bashkimi Europian nuk po i çonte askund .  Kishte pasur shumë mbledhje.Kundërshtimet vazhduan , pa ndryshuar asgjë për shumë vite. Të dy vendet e kupuan se futja e plotë në BE dhe NATO varej  nga zgjidhja e mosmarrëveshjeve. Eshte parim i NATO-s. Nuk pranon një anëtar ndërsa ka  disktime për kufinjtë e tij. Megjithë pozicionet e paluajtura, pas një kohe ata e kuptuam se kjo çeshjte duhej zgjidhur, që të bëhej më shumë përparim. Si rasti i emërit të  Maqedonise përshembull.

Për mua çeshjta ishte, nëse kjo kundërshti  në Ballkan mes të tjerash, të mund të zgjidhej mes nje proçesi që të sillte stabiltet në një rajon të veshtirë, por  që veçanërisht të ndalonte  që perpjekjet  ruse, te shkaktonin më shumë destabilitet.

Duke folur me euriopianet,  po i bie gjatë të të përgjigjem, ishte e kjartë për mua se disa eurpioanë kishin shikime te fiksuara se si prisnin ezgjidhej kjo dhe disa të tjerë ishin fleksibël. Ndaj , realisht, unë bëra deklaratën time” se nëse të dy palet binin dakort për shkëmbime tokash, ne si SHBAnuk do ta kundërshtonim atë dhe natyisht kush do ta kundershtonte në Europe që të thonin se pas 30 vitesh ju arritët nje marrëveshje por s’është aq mirë për pjesën tjetër të Europës. Nuk  e pashe këtë, ashtu dhe mendova se dikush duhet ta thoshte.

Robert Papa: Kryeministri Edvin Rama  ka deklaruar se ka pasur një telefonatë me ju me 2018 duke thënë është nje marrëveshje që ndodh një herë ne 100 vjet,. A i ishte ai pro shkëmbimit të tokave apo ishte kundër?

Bolton: -E mbështeta shkëmbin e tokave  unë apo e   apo e mbesheti ai?

Robert Papa: Ai ,ai,  Rama

Bolton: Ai kishte,  thuasje pozicionin që kisha unë,  ai do ta mbështeste këmbimin e tokave, sado e veshtirë që ishte,.për Kosovën, nëse do ta pranonin, do ulte mundesinë e konfliktit dhe destabilitetit. Duhet ta them ai nuk donte  ta fuste veten në mes te debatit, sa herë që pyetej  nga gjithkush. Nëse jeni shumë specifik, shpesh ao ka një ndikim negativ në diskutimet. Mendoj se ai  së shumti ishte në të njëjtin vend që une u perpoqa të isha. Pra ishte pro.”

Robert Papa: A ka njohuri presideneti Trump per Ballkanin, për krimet serbe kundër kosovarëve? A ishte ai pro- serb apo pro- shqiptar, kur ju diskutat këtë?

Bolton: Nuk mendoj se  Ballkani ishte  nje çeshtje e madhe për atë. Një nga arësyet që doja të shikoja a ka ndonjë rruge ta zgjidhja këtë, ishte se ai gjithmonë thoshte që  “në repsekt me NATO,- n unë nuk dua të te hyj në ndonjë luftë me Rusinë prej Malit të Zi, ose pa thënë emra vendesh te tjera,( edhe shqipërinë) kur ata nuk po mbështetin mbrojtjen e tyre,”. Kesisoj meqë  historia e Ballkanit është shumë e nderlikuar,donte  do zgjidhej problemi nese do ishte një shqtesim meë pak  për Trump, që mund të kishte   një konflikt te lashte, që do kërkonte një obligim te NATO-s.

Eshte proçes i gjate por. Sa më stabilitet të kishte NATO, aq më e lehtë për Trump do ishte të pranonte një antrësim në NATO per qeveritë  e rajonit.

Robert Papa: Si  diplomat kam qenë me fat që kam takuar Xhezi Helms (Jesse Helms),një ikonë e konservatorëve amerikanë. Ai i shkruante Reganit se Ballkani do gjejë zgjdhje vetëm nëse Kosova do bashkohet me Shqipëriën, por me  një Shqiperi jo komuniste. A ka ndonjë shans që politika e Xhezi Helms të bëhet politike e SHBA-së?

Bolton: Një nga arësyet që Amerika është shumë popullore për shqitarët kur  ra komunzmi, është fakti që njerëziti  kujtonin presidentin Uillson dhe vetvenboisjen. Xhim Beker( mentori im) më tha mua kur ishte Sekretar i Departamentit të   Shtetit, dhe pasi  vizitojë  Tiranen se “Unë duhet të garojë për president i Shqiperise se me pritën shumë mirë. Mendoj se njerëzit në SHBA e dinë se kur po coptohej një perandori e lashtë dhe njëerëzit  duan të jetojnë në komunitet,  ta kenë këtë mundësi. Me renian e komunizmit kjo po ndodhte.  Nga ana tjetër Jugosllavi ishte  krijim i proçesit të Versajës, dhe pas nje kohe nuk funksionoi mire.

Unë i kuptoj argumentet që shumë vetë bëjnë në Ballkan. Nëse fillon të ndryshosh kufinjtë cdo gjë  bëhet më e  destabilizuar. Personalisht, unë nuk jam dakort domosdoshmerisht me këtë.( pra nekutopi se kufinjte mund të ndërrojnë) Une mendoj se shumë nga këto kufinj janë aksidente të historisë. Nuk dua të krijojmë më shumë destabiltet por njerëzit ndryshojnë me kohe. Në  rrethana të ndryshme ngjasin dhe njerëzit duhet ta kuptojnë këtë.

Unë thashë pse jo shqiptarët të mos bashkohen. Pse gjermanët e kanë këtë të drejtë dhe ne jo.Tundi kokën si pohim.

Robert Papa:  Pse perëndimi harroi krimet komuniste dhe pse i fali ato?

Bolton: Kam shkruar shume për krimet botërore kundër njerëzimit dhe lidhjet me konceptin e juridiksionit universal dhe gjykatës ndërkombëtare të krimeve, dhe një nga  përfundimet e mija ishte se  vendnt duhet të jenë gjykuesit, për njerëz qe kryejnë krime në emër të një vendi. Nuk besoj ti transportojme të gjithë në gjykatën ndërkombëtare .Ndërsa e kam studjuar këtë çeshtje qark botës. Vende të ndryshme e kane zgjidhur këtë çeshjte në rrugë të ndryshme. Afrika e Jugut, ka komisionin E  Vërteta dhe Pajtimi për krimet e aaprtejdit. Vende te ndryshme në Europën lindore dhe qendrore kanë lustracionin. Disa herë i  gjykojnë disa herë u japi amnisti. Shikimi im është që  njerëzit duhet jetojne me vetveten dhe ata duhet të dënojnë njerëzit që kryen krimet në emër te tyre. Në kohe të tjera thonë se kosto është shumë e madhe, në disa vende si Gjermania Lindore  thonë se të gjithë kemi qenë nga pak fajtorë dhe nuk duan ti denojne. Une mendoj se ajo që është e rëndësishme, është evidentimi i krimeve. Dhe ja pse modeli i Afrikës së Jugut  apelon më shumë ndaj meje. Komisioni i I së Vërtetës dhe i Pajtimit. Menyra se si merrni amnisti është  duke thënë të vërtetën për krimet qëkeni kryer. Ajo që është e rëndësishme është  përpikimi i arkivave   si dëshmi per brezat që vijnë që  ta dijne se çfarë ndodhi. Ky duhet të jetë fokusi real. Thellesisht  varet nga çdo vendn të vendosë se si.

Robert Papa: Shqiptarët  ndodhen nen presion nga  Soros. Diplomacia amerikane, ambasada juaj në Shqipëri nuk kanë mbështetur kurrë nacionalistët. A është kjo e drejtë?

Bolton: Kam degjuarra shumë për në Ballkan .Mendoj është një gabim për amerikanët dhe europianët që mendojnë për nacionalizmin në nje kontekst euriopian që në mënyrë ta paevitueshme bëhet një ekstremizëm. Ashtu besojnë njerëz si Soros . Unë nuk e besoj këtë. Unë mendoj  se nacionalizmi forcon demokracinë, por në mentalitetin e departamentit të shtetit dhe ministrive të jashtme në Europq, ata nuk e pranojnë këtë. Eshte nje klufte e vazhdueshme, mendoj se ska zgjidhje te lehte.POr poltikat amerikane Duhet të inkurajojne demokracinë dhe nacionalzimin, se te dyja punojnë kundër ndërhyrjes ruse.

Robert Papa: A mendoni si unë se   Soros u tolerua nga administrata e  Trumpit? Ai përdor fonde federale për politikat e tij në Shqiperi duke krijuar kaos në reformën e drejtësisë.

Bolton: Kam dëgjuar shumë rreth këtyre historive. Nuk kam hetuar mjaftërisht personalisht.Mbase për këtë duhet të kritikohem, por mendoj se eshte diçka që duhet hetuar. Ka shqetësime por duhen publikuar faktet.

Robert Papa:  A është Ballkani i rrezikuar nga Rusia dhe Kina sot?

Bolton: Po absolkutisht. Vladimir Putin, kthehet  në termin e trete si president, jam i sigurt ju e dini këtë. Fjalimi në Duma ishte një katastrofe gjeopolitke. Mbase nuk don rithemelojë Bashkimin Sovjetik ose Paktin e Varshavës, por  pa dyshim kerkon te zgjerojë ndikimin rus në ish- territoret  e tij, veçanërisht në Europën Lindore dhe Qendrore .Mendoj  se është shumë e rrezikshme. E kemi nënvlerësuar lojë që luan prej kohësh. Nëse lejojmë që Rusia dhe Kina të lidhen bashkë,  është gabim afatgjatë  për Rusinë por gabim për perëndimin

Vitin e shkuar ata patën  manovrat detare të përbashkëta ruso -kineze në Mesdheun lindor.Diças e madhe shumë. them se mund te vijojë në destabilet në Ballkan

Robert Papa:Ju besoni se bashkimi Europian  është  armiku i Perëndimit. A duhet Ballkani të ngulmojë të hyjë në BE apo të forcojë lidhjet me SHBA-në?

Bashkimi Europian për shumë njerëz në fillim ishte organizatë e tregtise se lire . Ata  e pane  SHBA-në si zonë tregtie shumë të lirë dhe kontribuan te suksesi ynë ekonomik, ndaj shumë njerez  donin ti bashkoheshin BE-së.

Njerëz të tjerë të angazhuar në krijimin e BE-së, kishin ndërmend diçka tjeter.  Donin një Europe Federale.Mone dhe të tjerët.  Nëse Europa do rrinte aty shumica e njerëzve  do donin të rrinte, vetëm shkëmbime të lira ekonomike, do ishte më shumë e suskseshme. Mendoj se britanikët u tërhoqën se nuk donin te ishin pjesë një projekti poltiik. Eshtë një gabim për gjithkënd të mendoje se BE prodhon siguri për Europen. Ajo që jep siguri për Europën është NATO. europa është më pak se shuma e pjesëve të saj, ndaj ka aq kundërshti nga popujt e BE kundër Brukselit.

Robert Papa: Në Shqipqri këmi pasur një bazë të fuqishme ushtarake sovjetike. Aa ikën në vitet 60-të. Pasi erdhi Baker, shpresuam se bazën do e merrnin amerikanët. Psenuk e morët?

Bolton: Për këtë po flitet. Ka vende të tjera në Eropë që mendijnë se Amerika është shumë prezente dhe shumë problematike.Ka shumë arësye që ju nuk duhent të jeni në Europë në të njëjtat vende që ishin gjatë Luftës së ftohtë.

Qeveria juaj duhet ta ngrejë këtë me SHBA

Robert Papa:  shikoni ndikim turk në Ballkan? më mirë ndikimi turk apo rus dhe kinez?

Bolton:E njoh historinë. Turqia nën Erdohan është vend i ndryshëm nga Turqia nën shumë  liderë të tjerë turq  dhe  për mua Erdohan është një problem. Unë mendoj, ti afrohem  pyetjes, afërsia e tij me Rusinë është pjesa e madhe e problemit.Blerja e antiraketave 400 dhe gjera të tjera.

Nuk jam dakord që thone se Turqia të përjashtohet nga NATO prej Erdohanit. nëse shikon zgjedhjet e fundit lokale në Turqi, mendoj se Erdohan është në ikje.Shpresoj  që Turqia të behet si Turqia para 10 ose 20 vitesh, dhe të jetë më e lidhur me pjesën tjetër të NATO-s. Ti rezistojë ndikimit rus dhe kinez.  Administrata bëri trysni me sakskione dhe e gjunjëzoi keq por pati aludime ne SHBA se ai dha leje ndërtimi Trump dhe ndaj tij ka heshtje.

Robert Papa: Ishte kenaqësi zoti Ambasador, E lexova librin tuaj. E dini kush është pjesa më e bukur?

Ai dëgjon

Fotografia kur i telfononi vajzës se do jepni dorëheqjen.. Do e përktheja me dëshirë librin tuaj

Bolton:  Do të lidh me agjentin tim. Qendrojmë në kontakt për çdo gjë.

– Intervistë eksluzive për FokusTV

ROBERT PAPA Msc