Pasi media amerikane parashikoi fitues demokratin Joe Biden, Presidenti Trump ka qëndruar përgjithësisht në heshtje, përveç postimeve në Twitter ku ka ngritur pretendime për mashtrime të gjera me votat.

Të enjten presidenti postoi në Twitter një koment mbi “zgjedhje të manipuluara”. (Siç ka ndodhur në shumë postime të fundit të presidentit, Twitter vuri një paralajmërim me komentin “Ky pretendim për zgjedhje të manipuluara nuk është i vërtetuar”). Presidenti gjithashtu sulmoi rrjetin televiziv Fox News, një kanal lajmesh që e ka mbështetur fuqishëm gjatë presidencës së tij.

Presidenti Trump nuk ka përmendur pandeminë, ndërkohë që ritmet e përhapjes së infeksionit janë rritur ndjeshëm këtë javë dhe janë shtuar edhe pacientët e shtruar në spitale dhe vdekjet e të sëmurëve me COVID.Këshilltari i lartë i ekipit për rizgjedhjen e presidentit, Corey Lewandowski është njëri nga një numër ndihmësish të afërt të presidentit që kanë rezultuar të infektuar me koronavirus.

Në komentet që bëri të enjten, Kryetarja e Dhomës së Përfaqësuesve, Nancy Pelosi tha “Fjalët janë të fuqishme. Kur presidenti flet, fjalët e tij peshojnë një ton. Kohët e fundit kemi dëgjuar gjëra që janë shumë shqetësuese”. Por “shifrat po ashtu flasin rrjedhshëm,” tha ajo duke iu referuar “shifrave tronditëse për 144,000 infeksione të reja” të regjistruara një ditë më parë.

Për muaj me radhë, kur vazhdonte fushatën për rizgjedhje, Presidenti Trump nuk vazhdoi më të merrte pjesë në mbledhjet e Ekipit të Punës së Shtëpisë së Bardhë për koronavirusin. Të hënën, nënpresidenti Mike Pence kryesoi mbledhjen për herë të parë në afro tre javë.

Shtëpia e Bardhë ka hedhur poshtë kritikat e demokratëve se Presidenti Trump, i lënduar nga humbja në zgjedhje, ka hequr dorë para kohe nga udhëheqja e vendit.

“Plotësisht e pavërtetë,” tha zëvendës zëdhënësi i Shtëpisë së Bardhë, Judd Deere për Zërin e Amerikës. “Siç ka premtuar, Presidenti Trump po lufton fuqimisht për zgjedhje të lira e të drejta, ndërkohë që vazhdon detyrat e tij për ta vënë Amerikën në plan të parë. Ai po punon gjithashtu për të realizuar një paketë të efektshme ndihmash ekonomike, duke angazhuar anëtarë të Kongresit për një propozim që ua bën të mundur autoriteteve shtetërore e lokale t’i përgjigjen pandemisë”.

Shtëpia e Bardhë nxori të enjten disa urdhra ekzekutivë të nënshkruar nga presidenti, përfshirë një që ndalon investimet amerikane në firma kineze që kanë lidhje me ushtrinë kineze.

Presidenti Trump u takua për drekë të enjten me nënpresidentin Pence dhe pasdite u takua me Sekretarin e Shtetit Mike Pompeo dhe Sekretarin e Thesarit, Steven Mnuchin, sipas Shtëpisë së Bardhë.

Presidenti, megjithatë, nuk u pa nga gazetarët të enjten. Një ditë më parë, ai mori pjesë në një ceremoni të Ditës së Veteranëve në mot me shi në Varrezat Kombëtare të Arlingtonit, ku ai nuk mbajti fjalim.

Presidenti Trump për herë të fundit foli publikisht më 5 nëntor në sallën e konferencave për gazetarët në Shtëpinë e Bardhë. Tre kanale kryesore televizive ndërprenë transmetimin e fjalimit të tij kur ai filloi të ngrinte akuza të pabazuara se demokratët po bënin manipulime dhe po përpiqeshin të vidhnin zgjedhjet e 3 nëntorit.

Të enjten ishin mbushur shtatë ditë që nga komentet e 5 nëntorit,koha më e gjatë që Trump ka kaluar pa folur para kamerave gjatë presidencës së tij, sipas faqes së internetit factba.se, që ka bërë një përmbledhje të postimeve të Presidentit Trump në Twitter, fjalimeve dhe politikave të tij.

Agjencia e lajmeve “Associated Press” dhe media të tjera të mëdha, duke përfshirë Zërin e Amerikës, kanë njoftuar se zoti Biden ka marrë më shumë se 270 votat e nevojshme elektorale për të mundur Presidentin Trump, i cili do të mbetet president deri në ditën e inaugurimit më 20 janar.

Presidenti Trump nuk e ka pranuar humbjen dhe ekipi i fushatës së tij ka filluar përpjekjet ligjore në disa shtete për të sfiduar numërimin e votave.

Shumica e ligjvënësve republikanë në Kongres duket se vazhdojnë të mbështesin qëndrimin e Presidentit Trump, me vetëm një numër të vogël prej tyre që e kanë njohur zotin Biden si president të zgjedhur të vendit.

Disa senatorë nga partia e presidentit kanë bërë thirrje që zoti Biden të ketë qasje në raportet e nivelit të lartë të shërbimeve të zbulimit, diçka që aktualisht nuk është e mundur sepse Agjencia e Shërbimeve të Përgjithshme nuk e ka çertifikuar zotin Biden si fitues të zgjedhjeve.

Është e zakonshme që presidenti i zgjedhur të ketë qasje në hapësirat e zyrave federale dhe punonjësit e qeverisë dhe të marrë raporte sekrete.

“Kjo është me të vërtetë e rëndësishme. Ndoshta është pjesa më e rëndësishme e tranzicionit”, u tha gazetarëve senatorja republikane Susan Collins të enjten, duke iu referuar zotit Biden si “fitues i dukshëm”.

Disa senatorë të tjerë republikanë pajtohen me këtë vlerësim, por disa ligjvënës kryesorë nuk janë dakord me këtë qasje.

“Unë gjithmonë kam besuar që çdo kandidat nuk duhet të përfshihet domosdoshmërisht në ato (qasjen në raportet e inteligjencës) derisa ai person të bëhet president i zgjedhur, dhe ai nuk është president i zgjedhur”, tha senatori republikan James Inhofe.

“Ne thjesht kishim një palë zgjedhje presidenciale përçarëse dhe intensive”, tha të enjten udhëheqësi i pakicës në Senat, Chuck Schumer, përkrah kryetares së Dhomës së Përfaqësuesve, demokrates Nancy Pelosi. “Por në vend që të punojmë për të bashkuar vendin në mënyrë që të mund të luftojmë armikun tonë të përbashkët, Covid-19, republikanët në Kongres po përhapin teori konspirative, duke mohuar realitetin dhe duke helmuar burimin që ushqen demokracinë tonë.”

Kur Joan Martin mësoi se Joe Biden ishte shpallur fitues i zgjedhjeve presidenciale, kjo infermiere në pension dhe mbështetëse e presidentit Donald Trump ishte thellësisht e tronditur. Për t’i dhënë vetes forcë, ajo mendoi se si shtëpia e saj e kaloi uraganin Katrina kur ai goditi qytetin e saj të lindjes Pikajni në Misisipi, në vitin 2005.

Ndërsa stuhia shpërtheu drejt qytetit, zonja Martin doli me shpejtësi në oborrin e shtëpisë së saj për të shpëtuar 85 pulat që mbante. Jashtë, erërat ulëritëse goditën hambarin e familjes, duke shkulur skajet e çatisë.

“Të nesërmen ato (pulat) ishin shumë të shqetësuara nga ndryshimet në oborr, ku kishte pemë të rrëzuara”, tha 79 vjeçarja Martin. “Por brenda dy ditësh, ato e morën veten. Kështu që unë duhet të ndjek shembullin e tyre”.

Në të gjithë vendin, shumë nga 71.9 milionë njerëzit që votuan për Presidentin Trump, veçanërisht baza e tij besnike, po përpiqen ta marrin veten nga emocionet e trazuara pas humbjes së tij. Hidhërimi, zemërimi dhe tronditja janë ndër ndjenjat e shprehura nga mbështetësit që menduan se ai do të shënonte një fitore të fortë.

Ka edhe nga ata që nuk e pranojnë se ka ndodhur. Shumë janë skeptikë ndaj rezultatit, duke thënë se nuk i besojnë shpalljes nga media të zotit Biden fitues të zgjedhjeve, mënyrës sesi zyrtarët e zgjedhjeve numëruan fletëvotimet, të gjithë sistemit të votimit në Amerikë. Pikëpamjet e tyre i bëjnë jehonë pretendimeve të pabazuara të Presidentit Trump që nga dita e zgjedhjeve.

Kjo ndodh pavarësisht faktit se zyrtarët shtetërorë dhe ekspertët e zgjedhjeve thonë se zgjedhjet e vitit 2020 u zhvilluan pa probleme në të gjithë vendin dhe pa parregullsi të përhapura. Presidenti Trump dhe republikanët kanë theksuar probleme të izoluara, por shumë prej tyre shpjegohen me gabime njerëzore. Shumë nga paditë ligjore të ekipit të fushatës së Presidentit Trump janë hedhur poshtë në gjykatë. Dhe me epërsinë e fortë të zotit Biden ndaj Presidentit Trump në shtetet kryesore fushë-betejë, asnjë nga ato probleme nuk do të kishte ndonjë ndikim në rezultatin përfundimtar të zgjedhjeve.

Megjithatë, çdo mundësi e vogël për parregullsi është e mjaftueshme për disa mbështetës të Presidentit Trump. Komentet e tyre paraqesin një sfidë politike për presidentin e zgjedhur: Sa më gjatë që Presidenti Trump hedh dyshime mbi legjitimitetin e fitores së zotit Biden, aq më e vështirë do të jetë për presidentin e ri që të bashkojë vendin, siç ka thënë ai që dëshiron të bëjë. “Në të vërtetë nuk jam i predispozuar për ta pranuar me lehtësi këtë”, tha 39 vjeçari Daniel Echebarria, mësues në Sparks të Nevadës.

Zoti Echebarria tha se ishte i befasuar nga rezultatet e zgjedhjeve; ai vë në pikëpyetje disa nga rezultatet dhe do të dëshironte të shihte presidentin të vazhdonte sfidat e tij ligjore. Por ai gjithashtu tha se nuk e konsideron rezultatin “një punë të madhe të manipulimit” dhe nuk dëshiron ta shohë Presidentin Trump të mohojë rezultatet në janar. Megjithatë, ai nuk është gati për të qenë i hapur drejt punës për bashkim.

Zoti Echebarria tha se ai beson se demokratët kurrë nuk i dhanë Presidentit Trump një shans për të qeverisur dhe përmendi hetimin për ndërhyrjen e Rusisë dhe procesin (e dështuar) për shkarkimin e tij si shembuj të pengesave ndaj Presidentit.

“Unë mendoj se presidenti ishte i penguar në përpjekjet për të realizuar shumë pika të axhendës së tij sepse ishte i detyruar të shpenzonte shumë kohë për t’u mbrojtur nga këto sulme”, tha ai.

Disa mbështetës të Presidentit Trump të intervistuar nga agjencia e lajmeve “Associated Press” në ditët e fundit ishin të irrituar nga festimet për fitoren e zotit Biden në qytetet liberale. Ata panë hipokrizi në publik, tubimet përjashta pasi demokratët dënuan mbështetësit e Presidentit Trump për pjesëmarrjen në tubime të mëdha, disa prej të cilave u mbajtën në salla të mbyllura, mes pandemisë së koronavirusit.

“E trishtuar” kështu e përmbledh reagimin e saj Lori Piotrowski. Presidentja e klubit të Grave Republikane të Qytetit Boulder në Nevada në fillim ishte pesimiste ashtu si çdo mbështetës tjetër i Presidentit Trump.

“Njeriu gjithmonë do që kandidati i tij të fitojë. Jam pak e dëshpëruar. Punova shumë për këtë”, tha ajo.

Por zonja Piotrowski gjithashtu e përshkroi veten si “jashtëzakonisht” të befasuar nga rezultati i zgjedhjeve. Ajo po përpiqet të barazpeshojë versionin e saj të fushatës me rezultatet. Ajo thotë se pa shumë imazhe të tubimeve të mëdha të Presidentit Trump në ditët e fundit. Në një udhëtim të fundit nga Las Vegasi në Reno, përmes rajoneve rurale të Nevadës, me prirje republikane, ajo pa vetëm shenja dhe pankarta në mbështetje të Presidentit Trump, thotë ajo.

“Votat nuk pasqyrojnë entuziazmin. Kjo për mua është shumë e habitshme”, tha ajo.

Joe Biden fitoi në Nevada duke marrë shumicën e votave në zonat urbane të shtetit.

Zonja Piotrowski, si shumë mbështetës të tjerë të Presidentit Trump, dëshiron që sfidat ligjore të zotit Trump të vazhdojnë. Një rritje masive e votimit me postë dhe numrimi i tyre më i ngadaltë ka bërë që procesi të duket i paqartë dhe i çuditshëm. Zonja Piotrowski tha se ishte e shqetësuar që fituesi shpallej pavarësisht se kishte një numër të lartë votash ende të panumëruara.

“Thjesht më duket se ka shumë gjëra që mund të përmirësohen në sistem në mënyrë që njerëzit të ndjehen më të sigurtë”, tha ajo.

Ajo theksoi se nuk ka dëgjuar asnjë nga fjalimet e zotit Biden që nga dita e zgjedhjeve.

Za Awng nga Aurora e Kolorados ka gjithashtu dyshime për procesin e numërimit të votave.

Awng, i cili erdhi në Shtetet e Bashkuara si refugjat nga Mianmari, e ka përqafuar Presidentin Trump si një politikan që i bën jehonë bindjes së tij se ndikimi i Kinës në botë duhet të kufizohet ashpër dhe ai ndan vlerat e tij të krishtera.

Këtë pranverë, Awng humbi punën e tij si kuzhinier për dy muaj kur pandemia detyroi mbylljen e restorantit ku ai punon. I kthyer në punë tani, ai thotë se falë angazhimit të madh të Presidentit Trump gjatë katër viteve të fundit ekonomia e vendit është përmirësuar. Ishte e vështirë për të që të kuptonte se si presidenti mund të humbiste zgjedhjet.

“Unë besoj se diçka nuk është në rregull”, tha ai, duke përmendur prirjen e rezultateve drejt demokratëve, pas numërimit të votave me postë. Demokratët kishin më shumë prirje se sa republikanët të votonin me postë pasi Presidenti Trump deklaroi pa dhënë fakte se votimi me postë ishte objekt i lehtë manipulimi.

“Shpresoj se do të ketë përsëritje të numërimit dhe mbase do të ndryshojë (rezultati)”, tha ai.

Edhe në kohë më pak të tensionuara, Jim Czebiniak kërkon ngushëllim në orët e lutjes në mbrëmje. Kështu që kur Czebiniak, një mbështetës i zjarrtë i Presidentit Trump që jeton në Knoks të Nju Jorkut, dëgjoi se Biden ishte shpallur fitues, ai u kthye te besimi i tij në kërkim të një përgjigjeje.

“Unë pyeta Zoti se pse po ndodh kjo? Zoti tha,” Sepse unë jam duke punuar në gjëra (të ndryshme). Vetëm relaksohuni dhe lërini gjërat të funksionojnë vetë”, tha 72 vjeçari Czebiniak, i cili është gjysmë i pensionuar nga puna e tij si programues kompjuterash.

“Do ta citoj këngëtarin e Rolling Stones, Mick Jagger:” Ju nuk mund të merrni gjithmonë atë që dëshironi,” tha Czebiniak.

Megjithatë, zoti Czebiniak tha se ai është larg gatishmërisë për të pranuar presidencën e zotit Biden. Ai citoi disa pretendime të pabazuara të ekipit të fushatës zgjedhore të Presidentit Trump.

“Në të vërtetë rezultati i zgjedhjeve ende nuk është shpallur”, tha zoti Czebiniak, disa ditë pasi të gjitha kanalet kryesore televizive të Shteteve të Bashkuara dhe Associated Press analizuan numërimin e votave në shtetet fushë-betejë para se të shpallnin zotin Biden fituesin të zgjedhjeve. “Unë nuk besoj në asgjë që po ndodh me numërimin e votave.”

Ndryshe nga shumë mbështetës të Presidentit Trump, Michelle Sassouni nuk u trondit nga rezultati i zgjedhjeve ose pasojat.

29-vjeçarja nga qyteti i Tampas në Florida, është anëtare aktive e Klubit të Republikanëve të Rinj në rajon dhe bashkë-drejtuese e programit “Mesatarisht i zemëruar”. Ajo përmendi idenë e emërimit të zotit Biden si kandidat të demokratëve për president dhe potencialin e tij për të fituar, muaj më parë.

“Të gjithë qeshën me mua në shfaqje”, tha ajo. Bashkë me shumë miq liberalë, ajo kishte parë kundërshtimin e fortë ndaj Presidentit Trump. Ajo madje disi e kupton këtë. “Nuk më pëlqen gjithçka që ai bën, por unë votova për të sepse unë jam republikane”.

Por Michelle Sassouni nuk sheh rrezik në zotimin e zotit Trump për të luftuar rezultatet në gjykatë. Njerëzit duhet të sigurohen për rezultatet dhe një luftë në gjykatë mund t’u japë atyre besim, tha ajo.

“Nëse keni votuar për Joe Bidenin, a nuk do të dëshironi të dini se ai fitoi në mënyrë të ndershme në mënyrë që ai të mos kishte këtë hije mbi kokë?” pyeti ajo. “Nëse gjysma e vendit beson se ka patur një lloj manipulimi zgjedhor, atëherë kjo krijon mosbesim në sistem, që më pas krijon mosbesim në demokracinë perëndimore në tërësi.”

Martin, pensionistja nga Misisipi, thotë se ajo po planifikon të rifillojë jetën e saj të përditshme, duke u kujdesur për kafshët shtëpiake dhe duke shmangur bisedat për ndryshimin e udhëheqjes së vendit si një mënyrë për të përballuar stresin dhe tronditjen që ndjen.

“Unë do të dal në oborr për t’u kujdesur për pulat e mia, për të kënduar himnet e mia të vjetra dhe për të kaluar kohën”, tha ajo.

Megjithëse është parashikuar të humbasë zgjedhjet, Presidenti Donald Trump e bëri garën më të ngushtë nga sa ç’pritej, pjesërisht duke fituar këtë herë një përqindje më të lartë të votave të pakicave, veçanërisht mes popullsisë latino dhe hispanike në rritje, krahasuar me vitin 2016.

Rritja e votës së hispanikëve për Trump-in, nga 28% në vitin 2016 në 32% në nivel kombëtar këtë vit, sipas rezultateve të sondazheve, hodhi poshtë parashikimin e shumë demokratëve se latino-amerikanët do të votonin në shumicë dërrmuese kundër Trump-it, bazuar thjesht në retorikën dhe politikat e tij të ashpra anti-emigrantëve.

“Mendoj se në të ardhmen, duhet ta analizojmë më hollësisht votën e latino-amerikanëve. Nuk votojnë si një grup i vetëm,” tha Elaine Kamarck, një analiste politike në Institutin Brookings.

Vlerat republikane

Pavarësisht përmirësimit të mbështetjes në favor të Trump-it, latino-amerikanët mbështetën Bidenin (afërsisht 2-me-1). Shumë prej tyre shprehën kundërshtim të fortë ndaj politikës së administratës Trump për ndarjen e fëmijëve emigrantë nga familjet e tyre në kufirin SHBA-Meksikë.

Sidoqoftë, votuesit hispanikë janë në pjesën dërrmuese katolikë ose të krishterë konservatorë. Shumë prej tyre janë dakord me presidentin Trump dhe Partinë Republikane për martesat e homoseksualëve dhe abortin.

“Unë jam pro jetës dhe kjo është një nga arsyet që kam votuar për Donald Trump-in”, tha Maria Posada, një inxhiniere me origjinë meksikane, e cila ka lindur në Teksas.

Disa hispanikë konservatorë gjithashtu pëlqyen iniciativat e Trumpit pro-biznesit, uljen e taksave federale dhe zbutjen e rregulloreve të qeverisë dhe nuk i përfillën premtimet e përsëritura të demokratëve për rritjen e pagave, zgjerimin e qasjes në kujdesin shëndetësor dhe për të rregulluar sistemin e prishur të emigracionit në Shtetet e Bashkuara.

“Ne latinot besojmë se, pavarësisht se çfarë thonë, demokratët nuk do t’i mbajnë premtimet e tyre”, tha Nelson Reynaldo, një kontraktor në Virxhinia, që ka ardhur nga El Salvadori.

Florida and Teksasi

Një rritje e mbështetjes së pakicës latine ndihmoi Trump-in të fitojë shtetin e Floridës me mbi 51% të votave, duke sfiduar disa sondazhe para-zgjedhore që e vinin zotin Biden përpara me deri në pesë për qind diferencë.

Shumë amerikanë me origjinë kubane dhe venezueliane u larguan nga këto vende që i konsiderojnë se u shkatërruan nga politikat socialiste.

Kufizimet e ashpra tregtare të presidentit Trump të vendosura ndaj Kubës komuniste dhe përpjekjet për të rrëzuar nga pushteti udhëheqësin socialist të Venezuelës Nicolas Maduro u pëlqyen nga shumë votues kubano-amerikanë dhe venezueliano-amerikanë në Majami.

Përpjekjet e fushatës së presidentit Trump për t’i portretizuar demokratët si socialistë mund të kenë “mobilizuar shumë kubano-amerikanë”, thotë Sergio Garcia-Rios, një profesor i studimeve latino-amerikane në Universitetin Cornell.

Joe Biden, senator për një kohë të gjatë dhe ish-nënpresident gjatë dy mandateve të Presidentit Barack Obama, konsiderohet si një politikan i moderuar. Por disa progresistë në Partinë e tij Demokrate kanë përqafuar idetë e socialistëve demokratë duke bërë thirrje për programe të mëdha të financuara nga qeveria për të zgjeruar kujdesin shëndetësor dhe për të luftuar ngrohjen globale.

Sipas sondazheve, rreth 55% e votave të kubano-amerikanëve në Florida shkuan për presidentin Trump, së bashku me 30% të portorikanëve. Në vitin 2016, zoti Trump fitoi vetëm katër nga 10 vota të pakicës latino-amerikane në këtë shtet në garën e tij kundër rivales demokrate Hillary Clinton.

Disa mbështetës latino-amerikanë thonë se zoti Biden e la pas dore Floridën për pjesën më të madhe të fushatës, ndërsa zoti Trump mbajti tubime të shumta në këtë shtet, që shumë vëzhgues politikë e konsideruan si një “fitore të domosdoshme” për Trumpin por me më pak rëndësi për rrugën e Bidenit drejt Shtëpisë së Bardhë.

“Biden me të vërtetë ishte i vonuar,” tha Claudia Ruiz, një analiste e politikave me UnidosUS, organizata më e madhe në vend për mbrojtjen e të drejtave të komunitetit latino-amerikan.

Ekipi i fushatës së zotit Biden ka kundërshtuar javët e kaluara kritikat nga disa demokratë se nuk u përqëndrua sa duhet tek ky komunitet.

Trump gjithashtu fitoi bindshëm në Teksas me mbi 52% të votave, pavarësisht sondazheve parazgjedhore që tregonin një garë të ngushtë në këtë shtet me një popullsi latine me rritje të shpejtë.

Sipas sondazheve të zgjedhjeve në atë shtet, katër në 10 hispanikë votuan për Trumpin në Teksas, nga tre në 10 në vitin 2016. Shumë votues të Trumpit përmendën mundësitë ekonomike si temën e tyre kryesore në përcaktimin e votës, ndërsa mbështetësit e zotit Biden vendosën përparësinë e luftës kundër pandemisë së koronavirusit.

Klisheja e Monolitit

Rritja e mbështetjes për presidentin Trump në këto zgjedhje, thonë analistët, pasqyron rritjen e diversitetit në nivelin ekonomik, arsim, prirjet politike, historinë e imigracionit dhe vendin e origjinës mes hispanikëve në Amerikë.

“Ne nuk jemi një grup monolit,” thotë Albert Morales, drejtor për politikën për firmën e anketave Latino Decisions.

Në të njëjtën kohë, rritja e mbështetjes për Trumpin mes latino-amerikanëve, të cilët i dhanë atij 32% të votave të tyre, përsëri ishte nën 40% të votave të fituara nga presidentët e kaluar republikanë Ronald Reagan, George H. W. Bush dhe George W. Bush nga ky komunitet.

Dhe ndërsa vota e komunitetit latino-amerikan e ndihmoi Trumpin të fitonte në Florida dhe Teksas, ajo gjithashtu ndihmoi Biden-in në shtetet tradicionalisht republikane si Arizona dhe Xhorxhia. Popullata hispanike në rritje luajti një faktor në pothuajse çdo shtet, duke përfshirë shtetet kryesore që vendosën këto zgjedhje në favor të zotit Biden – Pensilvani, Miçigan dhe Uiskonsën.

“Nuk ka asnjë shtet tani ku ne nuk jemi të rëndësishëm,” thotë zoti Morales.

Sondazhet e kryera pas votimit nga grupi Edison Research treguan gjithashtu se rreth 11% e afrikano-amerikanëve dhe 30% e aziatiko-amerikanëve votuan për presidentin Trump, rreth tre për qind rritje nga të dyja grupet krahasuar me vitin 2016.

“Në teori, dekretet presidenciale dhe urdhërat ekzekutivë mund të anulohen nga presidenti i ri; megjithatë, në shumë raste, ndryshimi nuk do të jetë i menjëhershëm pasi do të duhet të emërohet personel në këto agjenci, udhëzuesit dhe manualët në terren duhet të përditësohen dhe do të duhet të bëhen plane për të kryer ndryshimet”, shpjegon ekspertja.

Zonja Waslin thotë se zhbërja e politikave të tjera pritet të jetë më komplekse.

“Politikat që u ndryshuan përmes rregulloreve ka të ngjarë të kërkojnë rregullore të reja dhe një periudhë të re për të dëgjuar komente nga publiku,” shpjegon ajo.

100 ditët e para

“Gjykata e Lartë kishte urdhëruar tashmë agjencinë USCIS që të fillonte pranimin e aplikacioneve DACA përsëri, por ata nuk e kanë bërë një gjë të tillë. Administrata e re duhet të jetë në gjendje të rihapë procesin e aplikimit; megjithatë, një zgjidhje legjislative është e nevojshme për të ofruar me të vërtetë mbrojtje të përhershme për atë grup njerëzish që kanë ardhur në SH.B.A. si fëmijë të vegjël,” tha zonja Waslin.

Barra Publike

Sipas një raporti nga Instituti i Politikave të Migracionit (MPI), përmbysja e rregullores së agjencisë USCIS mbi barrën publike do të kërkojë më shumë sesa një firmë. Agjencia ka të ngjarë të duhet të kalojë një periudhë njoftimi dhe dëgjimi të komenteve nga publiku.

Rregulli i barrës publike, ose testi i pasurisë siç e quajnë kritikët, kërkon të përcaktojë nëse një emigrant ka të ngjarë të mbështetet në programet e ndihmës publike të Amerikës. Megjithëse rregulli nuk është një koncept i ri dhe ka qenë në manuale për më shumë se 20 vjet, administrata Trump po e përdor atë shumë më tepër sesa paraardhësit e saj.

Biden gjithashtu është zotuar t’i dërgojë Kongresit legjislacionin për t’u siguruar status ligjor shumë emigrantëve pa dokumenta në vend.
“Megjithatë, nxitja e Kongresit për të vepruar për një nga çështjet më të debatueshme të imigracionit do të ishte në mënyrë të pashmangshme një hap i parë sfidues për administratën e re, edhe pse mbështetja publike për reforma në imigracion në përgjithësi është rritur në nivelin më të lartë të regjistruar ndonjëherë”, sipas MPI-së.

Programi i refugjatëve

Shtetet e Bashkuara kanë marrë për vite me rradhë dhjetëra mijëra refugjatë, por nën administratën Trump, pranimet kanë rënë në një nivel të ulët rekord. ((h

Biden pritet të rrisë pragun e pranimit të refugjatëve për vitin fiskal 2021, të cilin administrata Trump e vendosi në 15,000. Gjatë fushatës, zoti Biden premtoi një tavan të pranimeve të refugjatëve deri në 125,000.

Rregullat e azilit

Premtimi i përsëritur shpesh i Presidentit Trump për të ndalur imigracionin e paligjshëm dhe për të marrë kontrollin e kufirit jugor të Amerikës solli një sërë politikash dhe rregulloresh që dobësuan qasjen për mbrojtjen humanitare të migrantëve.

“Unë besoj se veprimet e administratës Trump ndaj refugjatëve, azilantëve dhe të tjerëve që kërkojnë ndihmë humanitare, do të ndihen për një kohë shumë të gjatë,” tha zonja Waslin.

Administrata Trump ka mbrojtur politikën e Protokolleve të Mbrojtjes së Migranëve (MPP) për të parandaluar mbipopullimin në ambientet e paraburgimit të migrantëve në SHBA.

Presidenti i zgjedhur amerikan Joe Biden po takohet me këshilltarët e tij të tranzicionit ndërsa vazhdon planifikimet për të marrë kontrollin e qeverisë kur ai të inaugurohet më 20 Janar.

Zoti Biden ka emëruar një varg këshilltarësh për të shqyrtuar operacionet e agjencive në të gjithë qeverinë. Ai tha të martën se mund të njoftonte disa emërime kryesore përpara festës vjetore të Falënderimeve më 26 nëntor.

Lista e këshilltarëve të tij të tranzicionit është e gjatë, me emra ekspertësh të njohur për çështjet me të cilat ai do të përballet qysh herët në administratën e tij.

Kathleen Hicks, nënpresidente në Qendrën për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare, po drejton punën për shqyrtimin e operacioneve të Departamentit të Mbrojtjes.

Në Departamentin e Shtetit, Linda Thomas-Greenfield, ish ndihmës sekretare e shtetit për çështjet afrikane, po drejton shqyrtimin e operacioneve. Don Graves, ekzekutiv në KeyBank, po shqyrton operacionet e Departamentit të Thesarit, ndërsa Martha Gimbel, menaxherja e lartë e kërkimit ekonomik në Schmidt Futures, po studion Grupin e Këshilltarëve Ekonomikë.

BIDEN: ASGJË NUK E NDAL TRANZICIONIN

Presidenti i zgjedhur amerikan Joe Biden tha të martën se nuk është i shqetësuar për refuzimin e Presidentit Donald Trump për të pranuar humbjen pas zgjedhjeve të javës së kaluar, por se ai mendon se kjo e vë në pozitë të vështirë si Presidentin Trump ashtu edhe vendin.

“Unë mendoj se nuk do ta ndihmojë trashëgiminë e presidentit,” u tha zoti Biden gazetarëve në Uilmington të shtetit Delauer, ku ai po punon për tranzicionin e tij në pushtet dhe po planifikon hapat e parë pas inaugurimit të tij të pritshëm më 20 Janar.

Ai tha se asgjë nuk e ndal transferimin e pushtetit.

Presidenti Trump, pa ofruar prova të rëndësishme për parregullsi në votim ose në numërimin e votave, ka ngritur më shumë se 10 procese gjyqësore në disa shtete, duke u përpjekur të përmbysë fitoren e shpallur nga organizatat kryesore mediatike të zotit Biden në zgjedhje.

Por Presidenti i zgjedhur Biden tha, “Ne tashmë e kemi filluar tranzicionin” dhe se refuzimi i zotit Trump për të pranuar humbjen “nuk e ndryshon dinamikën”. Zoti Biden po përqendrohet së pari në çështjen e pandemisë së koronavirusit, e cila ka shkaktuar vdekjen e më shumë se 238,000 amerikanëve, më tepër se në çdo vend tjetër.

Zoti Biden tha se ai mund të bënte disa emërime me rëndësi në administratën e tij përpara festës vjetore të Falenderimeve, që është 26 nëntori i këtij viti.

“Fakti që ata nuk janë të gatshëm të pranojnë fitoren tonë nuk ka shumë pasoja,” tha ai.

Presidenti Trump, në përpjekje për të kundërshtuar rezultatet e zgjedhjeve, i ka ndaluar zyrtarët e administratës së tij të bashkëpunojnë me përfaqësuesit e zotit Biden për të ndihmuar në kalimin e pushtetit.

Administrata e Shërbimeve të Përgjithshme, një agjenci qeveritare e SHBA, ka refuzuar të njohë zotin Biden si president i zgjedhur. Kjo nuk po i lejon zyrtarët e zotit Biden të marrin hapësira për zyra në agjencitë federale dhe fonde federale për të financuar tranzicionin.

Por zoti Biden nuk shprehu ndonjë shqetësim.

“Ne mund të bëjmë edhe pa financim,” tha ai, ndërsa pranoi gjithashtu se ende nuk kishte filluar të merrte Informimin e Përditshëm Presidencial nga inteligjenca amerikane.

“Informimi i Inteligjencës do të ishte i dobishëm,” tha ai, “por unë nuk jam presidenti aktual.”

Zoti Biden tha se nuk ishte nevoja që ekipi i tij të ngrinte proces gjyqësor për të detyruar administratën aktuale të pranonte fitoren e tij.

“Unë mendoj se gjithçka do të realizohet në 20 Janar,” tha ai.

I pyetur se çfarë do t’i thoshte Presidentit Trump nëse ai po shikonte në TV konferencën për shtyp, zoti Biden buzëqeshi dhe tha: “Zoti President, mezi po pres të flas me ju.”

Po kërkoni ndonjë shenjë se çfarë drejtimi mund të marrë politika e jashtme e presidentit të zgjedhur amerikan, Joe Biden?

Provoni ta kujtoni kohën e katër vjetëve më parë, kur Biden ka punuar në Shtëpinë e Bardhë si nënpresident.

Janë rreth 4 000 emërime politike që çdo administratë e re duhet t’i bëjë, në politikën e jashtme dhe të tjera.

Biden, i cili ka shërbyer me dekada në Komitetin e Senatit për Marrëdhënie me Jashtë dhe e ka kryesuar atë me vite, ka në orbitën e tij njerëz nga koha e administratës së presidentit Barack Obama. Shumë nga ta kanë përvojë qeveritare dhe njohuri të dorës së parë.

Biden dhe ndihmësit e tij janë përpjekur ta bëjnë të qartë se, edhe pse shumë nga figurat e tij kryesore të politikës së jashtme pritet të jenë veteranë të administratës Obama, kjo nuk do të thotë thjesht një vazhdimësi e politikave të Obamës.

Rusia, Kina, Irani, NATO: të gjitha këto janë çështje që do të trajtohen ndryshe, dukshëm në disa raste.

Biden mund të përballet me pengesa nëse zgjedhjet e balotazhit në janar i lënë republikanët në kontroll të Senatit, i cili ka autoritetin kushtetues për të konfirmuar shumë pozicione të politikës së jashtme dhe të sigurisë kombëtare.

Këta janë disa nga emrat që qarkullojnë për pozicionet më të rëndësishme të politikës së jashtme në administratën e ardhshme Biden:

Sekretari i Shtetit

Pozicioni i kryediplomatit amerikan është një nga më të rëndësishmit në kabinet.

Presidenti Donald Trump ka pasur dy të tillë.

I pari, Rex Tillerson, i cili është përplasur vazhdimisht me stilin qeverisës të Trumpit, është shkarkuar nga presidenti në mars të vitit 2018, pas pak më shumë se një viti në post. Drejtori i CIA-s, Mike Pompeo, e ka marrë më pas detyrën.

Tani, së paku dy senatorë demokratë duken të interesuar për këtë punë. Chris Coons aktualisht shërben në Komitetin e Senatit për Drejtësi dhe në Komitetin për Punë të Jashtme.

Muajin e kaluar, Coons ishte autor i një artikulli të gjatë në revistën Foreign Affairs, me titull “Një politikë e jashtme dypartiake është akoma e mundur”. Kjo është parë si përpjekje e tij për ta portretizuar veten si dikush që dëshiron të punojë me republikanët.

Senatori tjetër, Chris Murphy, aktualisht është anëtar i Komitetit për Marrëdhënie me Jashtë. Ai po ashtu e ka portretizuar veten si person të gatshëm për bashkëpunim dhe si ligjvënës progresiv.

Murphy ka folur fuqishëm kundër Rusisë dhe në mbështetje të Ukrainës dhe vendeve të tjera të Evropës Lindore. Ai ishte bashkautor i një projekt-ligji për financimin e projekteve energjetike në Evropën Lindore, për të zvogëluar varësinë e rajonit nga nafta dhe gazi rus.

Emërimi i një senatori në pozicionin e sekretarit të Shtetit do të nënkuptonte ndoshta humbjen e një vendi demokrat në Senat, i cili aktualisht kontrollohet nga republikanët.

Kandidatët e tjerë përfshijnë Antony Blinken, i cili ka përvojë të gjatë në çështjet e jashtme të Uashingtonit. Ai ka shërbyer si anëtar stafi në Këshillin e Sigurisë Kombëtare të Shtëpisë së Bardhë, nën presidentin Bill Clinton, në vitet 1990.

Nga viti 2009 deri më 2013, ai ka shërbyer si këshilltari kryesor i Bidenit për siguri kombëtare. Ai ka qenë po ashtu zyrtari numër dy në Departamentin e Shtetit, nën sekretaren Hillary Clinton, në vitet e saj të fundit. Dhe ka qenë një nga këshilltarët kryesorë gjatë fushatës presidenciale të Bidenit.

Në një forum të sigurisë në muajin gusht, Blinken ka thënë se administrata e ardhshme e Bidenit do të përballej me “mjedisin më sfidues dhe më kompleks të sigurisë në dekada”.

Nicholas Burns shihet po ashtu si kandidat i mundshëm. Tani profesor i Shkollës Kennedy në Harvard dhe këshilltar i jashtëm i fushatës së Bidenit, Burns ka shërbyer në Shtëpinë e Bardhë të presidentit demokrat, Bill Clintron, në vitet 1990. Por, ai ka shërbyer edhe në administratën e presidentit republikan, George W. Bush, si ambasador në NATO dhe zyrtar i lartë i Departamentit të Shtetit.

Në intervistat e fundit, Burns ka bërë thirrje për rindërtimin e marrëdhënieve SHBA-Evropë, që, sipas tij, janë në gjendjen më të keqe që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore.

Sekretari i Mbrojtjes

Në vitet e kaluara, disa presidentë kanë zgjedhur për shef të Pentagonit një anëtar të partisë tjetër. William Cohen, Robert Gates dhe Chuck Hagel kanë qenë republikanë që kanë shërbyer nën presidentë demokratë.

Sekretari i parë i Mbrojtjes i Trumpit, Jim Mattis, është konsideruar i pavarur, por më vonë është ndarë nga Trump, duke e kritikuar publikisht atë dhe duke e mbështetur Bidenin.

Michele Flournoy, e cila ka shërbyer si nënsekretare e Mbrojtjes për dy sekretarë të ndryshëm gjatë administratës Obama, shihet si kandidatja kryesore për udhëheqjen e Pentagonit. Ajo do të ishte gruaja e parë në atë pozitë.

Përpara se t’i bashkohej administratës Obama, ajo ka bashkëthemeluar një institut në Uashington, të quajtur Qendra për një Siguri të Re Amerikane.

Gjatë diskutimeve në një forum të sigurisë në muajin gusht, Flournoy u ka bërë thirrje Shteteve të Bashkuara që të investojnë më shumë në teknologjitë e reja, për të penguar veprimet keqdashëse të Rusisë dhe Kinës.

Derek Chollet, këshilltar i lartë i dy sekretarëve të Mbrojtjes në administratën e Obamës, është po ashtu në listën e ngushtë të administratës Biden për postin e mbrojtjes ose të politikës së jashtme. Chollet, tani në Fondacionin gjerman Marshall, ka qenë po ashtu zyrtar i lartë në departamentin e sekretares Hillary Clinton.

Këshilltari për sigurinë kombëtare

I krijuar në fillim të Luftës së Ftohtë për të ndihmuar në koordinimin e çështjeve të huaja, ekonomike, të mbrojtjes dhe inteligjencës për presidencën, ndikimi i këtij posti padyshim se ka arritur kulmin nën Henry Kissingerin, i cili i ka shërbyer presidentit Richard Nixon në vitet 1970.

Trump ka pasur katër këshilltarë për sigurinë kombëtare. I fundit ishte Robert O’Brien.

Obama, për krahasim, ka pasur tre, përfshirë Susan Rice, e cila shihet si kandidate e fortë për t’u kthyer në pozitën e njëjtë, në administratën Biden.

Rice, e cila ka qenë edhe ambasadore në Kombet e Bashkuara, gjatë administratës Obama, njihet në Uashington për gjuhën e mprehtë dhe si luftëtare e ashpër ndërinstitucionale.

Antony Blinken thuhet se është kandidat edhe për këtë pozitë. Ashtu edhe Tom Donilon, krej kohësh ndihmës i Bidenit, i cili ka shërbyer si këshilltar i Obamës për siguri kombëtare, përpara Rice.

Donilon ka qenë edhe zëdhënës i Këshillit të Obamës për Siguri Kombëtare dhe oficer i CIA-s për 11 vjet, i cili publikisht ka dhënë dorëheqje nga agjencia, pasi Trump ka marrë detyrën më 2017.

Kandidat i përfolur është edhe Michael McFaul, i cili ka qenë këshilltar për Rusinë në Këshillin e Obamës për Siguri Kombëtare. Tani profesor në Universitetin Stanford, McFaul ka qenë ambasador i Obamës në Rusi.

Një tjetër ndihmës i Bidenit që mund të marrë një post kyç është Michael Carpenter, i cili tani udhëheq një institut në Universitetin e Pensilvanisë. Carpenter ka qenë zyrtar i lartë i Pentagonit, që ka mbikëqyrur politikën për Rusinë, Ukrainën, Euro-Azinë dhe Ballkanin. Ai, gjithashtu, ka qenë kritik i zëshëm i Trumpit dhe politikave të tij dhe mbështetës i flaktë i Bidenit.

Ambasadori në Kombet e Bashkuara

Fakti që ky post konsiderohet si pozitë e nivelit të lartë, i befason shpesh njerëzit. Por, është një pozitë diplomatike, që lehtë mund ta rivalizojë atë të sekretarit të Shtetit në dukshmëri. Gjatë luftës në Irak, më 2003, ambasadori John Negroponte ka shfrytëzuar pozicionin e tij, për të ndihmuar në ndërtimin e çështjes për pushtimin e Irakut nga SHBA-ja.

Ambasadorja e Obamës në Kombet e Bashkuara, Samantha Power, është konsideruar po ashtu si një nga ambasadorët më me ndikim, kryesisht për shkak të afërsisë me Obamën. Tani profesoreshë në Harvard, Power është edhe këshilltare e fushatës së Bidenit për politikë të jashtme. Disa vëzhgues spekulojnë se ajo mund të kthehet në qeveri. Është e paqartë nëse ajo do të donte të kthehej në Nju Jork si ambasadore e Kombeve të Bashkuara.

Susan Rice është një tjetër emër që qarkullon këtu, por, përsëri, është një post që konfirmohet nga Senati, i cili mund të shkaktojë telashe për të.

Drejtori i CIA-s

Pasi Mike Pompeo është larguar nga agjencia kryesore e inteligjencës amerikane për t’u bërë sekretar i Shtetit, Gina Haspel është zgjedhur drejtore e re.

Edhe pse Haspel mbështetet gjerësisht nga personeli i agjencisë dhe shumë të tjerë në komunitetin e inteligjencës, shumë demokratë dyshojnë në përfshirjen e saj në politikat e marrjes në pyetje, pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit. Ato teknika konsiderohet se kanë qenë torturuese.

Për këtë arsye, shumë vëzhgues dyshojnë se administrata e Bidenit do ta mbajë në detyrë.

Në mesin e kandidatëve kryesorë për këtë pozitë është Avril Haines, zëvendësdrejtore e CIA-s gjatë administratës Obama – gruaja e parë në histori që ka mbajtur atë pozitë.

Haines, e cila ka qenë këshilltare e fushatës së Bidenit, ka shërbyer edhe si zëvendëskëshilltare në Këshillin e Obamës për Siguri Kombëtare.

Pozita të tjera, personel tjetër

Këto janë disa nga pozitat e shquara të politikës së jashtme në Qeverinë e Shteteve të Bashkuara, por ka edhe shumë të tjera që luajnë rol në përcaktimin e politikave ndërkombëtare të SHBA-së: nga sekretari i Thesarit deri te pozitat e nivelit të dytë në departamentet e Shtetit dhe Mbrojtjes.

Figura të tjera të njohura të administratës Obama, që do të garojnë për këto apo poste të tjera, përfshijnë Wendy Sherman, e cila ka qenë nënsekretare e Shtetit për çështjet politike dhe një arkitekte e marrëveshjes bërthamore me Iranin, dhe Jake Sullivan, ndihmës për sigurinë kombëtare në administratën Obama dhe zyrtar i lartë i fushatës së Hillary Clintonit më 2016.

Përgatiti: Valona Tela

Ka një gjë për të cilën demokratët dhe republikanët në Shtetet e Bashkuara mund të bien dakord: Ata janë të stresuar. Shumë. Dhe fajin për këtë e kanë zgjedhjet presidenciale 2020.

“Lajmet thjesht më bezdisin kur i dëgjoj dhe më shkaktojnë ankth në një shkallë që nuk më zë dot gjumi”, thotë Betty Mattimore, një profesioniste e shërbimeve financiare në Virxhinia e cila mbështet Presidentin Donald Trump.

“Kam shumë ankth, nuk fle mirë … Jam jashtëzakonisht e stresuar”, thotë Julie, një avokate nga shteti i Merilendit që mbështet ish-Nënpresidentin Joe Biden. “Jam aq e stresuar saqë nuk mund të flas për zgjedhjet, ose të mendoj apo të lexoj për to”. Julie i kërkoi Zërit të Amerikës të mos përdorë mbiemrin e saj për arsye privatësie.

Shumica e të rriturve amerikanë mund ta identifikojnë veten me zonjën Mattimore dhe Julie-n. Sipas një raporti të fundit të Shoqatës Amerikane të Psikologjisë, rreth 68% e të rriturve në SHBA i shohin zgjedhjet presidenciale si një burim i madh stresi në jetën e tyre.

Është një shqetësim dypartiak – 76% e demokratëve, 67% te republikanëve dhe 64% e të pavarurve ndjejnë stres.

Gjithashtu, 77% e të rriturve amerikanë thonë se janë të shqetësuar për të ardhmen e vendit.

“Ka shumë strese që njerëzit po kalojnë tani dhe të gjithë do të ndikohen, në një mënyrë ose një tjetër, nga rezultati i këtyre zgjedhjeve”, thotë Dr. Vaile Wright, një psikologe dhe bashkëautore e raportit mbi stresin e zgjedhjeve.

“Gjëra të tilla si qasja në kujdesin shëndetësor, ndryshimi i klimës, pandemia, trazirat sociale, vrasjet masive, të gjitha këto probleme kanë një ndikim vërtet domethënës në nivel kombëtar,” shton zonja Wright.

Përqindja e të rriturve afrikano-amerikanë që janë të stresuar për zgjedhjet është dukshëm më e lartë se sa ishte gjatë zgjedhjeve të fundit presidenciale, duke u ngritur nga 46% që ishte në vitin 2016 në 71% këtë vit. Dhe të rriturit me simptoma kronike kanë më shumë gjasa të raportojnë zgjedhjet si burim të stresit.

Julie, mbështetësja e zotit Biden, është e shqetësuar se si do ta përballojë gjendjen në se Trumpi fiton përsëri.

“Zgjedhjet e fundit ishin një tronditje e madhe”, thotë ajo. “Dhe vendi ka përjetuar kaq shumë trazira dhe humbje që nga ajo kohë, por unë ende ndihem e traumatizuar nga zgjedhjet. Dhe nëse kjo do të ndodhë përsëri, thjesht nuk e di se si do t’i kalojë edhe katër vjet të tjera.

“Pasiguria është një nxitës i madh i stresit. Ne jemi në një situatë të pashembullt ku pothuajse gjithçka është e pasigurt në këtë moment. Ne kemi zgjedhjet e ardhshme ku, siç e dini, kemi të ndërthurrur votimin te hershëm, dhe votimin përmes postës dhe kjo shton shumë pasigurinë”, thotë psikologia Wright.

Votimi përmes postës, mashtrimi i votuesve dhe integriteti i zgjedhjeve janë në mendjen e Brendan Mattimore, bashkëshorti ti Betty-t, gjithashtu një mbështetës i presidentit Trump.

“Jam shumë i shqetësuar dhe shumë i stresuar. … Unë gjithmonë kam besim te populli amerikan për marrjen e vendimeve dhe këto gjëra zakonisht funksionojnë, por mendoj se ka shumë të faktorë që duhet të merren në konsideratë” thotë Brendan, i cili punon si ekspert për buxhetin dhe financat. “Ka shumë hapësirë për mashtrim dhe këto zgjedhje janë shumë të rëndësishme kështu që është naive të mendosh se nuk ka njerëz ose organizata që kërkojnë të përfitojnë nga kjo situate dhe të manipulojnë procesin.”

Dhe cilët beson ai se do të jenë ata që do të bënin një mashtrim të mundshëm?

“Mendoj se do të ketë më shumë nga ana demokrate,” thotë ai. “Mund të ketë disa raste edhe nga pala republikane, por thjesht nuk mendoj se do të jetë shumë i përhapur manipulimi mes republikanëve.”

Lëvizja nga një shtet më liberal të bregut lindor, në shtetin konservator të Indianës ka qenë një përvojë ndërgjegjësuese për mbështetësen e zotit Biden, Adrienne LaBorwit.

“Tani që jetoj këtu, e kuptoj se si u zgjodh Trump-i. Ndërsa, kur jetoja në (Uashington) D.C., thjesht, nuk e kuptoja, se si mund të përkrahej ai në këtë vend?” thotë zonja LaBorwit, e cila punon në sferën e zhvillimit të biznesit. “Mendoj se ata janë thjesht të lodhur nga politikanët e vjetër … gjë që nuk e ndihmon Joe Biden-in që ka qenë në Kongres për 36 vjet.”

Dhe me këtë këndvështrim të ri, vjen më shumë tension.

“Tani, e kuptoj”, thotë LaBorwit. “Njohja e këtij qëndrimi më shton ankthin.”

Ndërkohë, Betty Mattimore, mbështetëse e zotit Trump, është përqendruar në atë që do të ndodhë pas zgjedhjeve.

“Me të vërtetë shpresoj se vendi mund të ecë përpara. Megjithatë, mendoj se, kushdo që të fitojë … do të ketë një lloj kaosi pas këtyre zgjedhjeve”, thotë ajo. “E ndjej që ne kurrë nuk e kemi pranuar me të vërtetë Presidentin Trump si president pas zgjedhjeve të vitit 2016. Dhe sikur të fitojë përsëri? A do të kenë edhe katër vjet të tjera procedura për fajësimin e tij nga Kongresi? ”

“Unë thjesht dua që politikanët të qeverisin,” shton ajo. “Dua që ata të bëjnë atë që supozohet të bëjnë për vendin, për familjet. Jam lodhur nga e gjithë politika”.

Më pak se një javë para zgjedhjeve presidenciale në Shtetet e Bashkuara, kongresmeni demokrat Eliot Engel thotë se çfarëdo administrate të jetë në fuqi, duhet t’i kushtojë rëndësi zgjidhjes së çështjes së Kosovës dhe Serbisë dhe rajonit të Ballkanit në përgjithësi. Në një diskutim organizuar nga prof. David Phillips i Universitetit të Kolumbias, kryetari i Komisionit të Dhomës së Përfaqësuesve për Marrëdhëniet me Jashtë, si edhe ish- Sekretarja e Shtetit, Madeleine Albright dhe ish-komandanti i lartë i NATO-s, Wesley Clark folën për të ardhmen e Kosovës.

Demokrati Eliot Engel, i bëri jehonë faktit se gjatë dekadave, republikanët dhe demokratët kanë ndjekur një politikë dypartiake ndaj këtij rajoni.

“Unë shpresoj që çfarëdo administrate të kemi, (cilindo) President, apo Kongres duhet ta kuptojmë se është mirë për Shtetet e Bashkuara të sigurohet që liria të përparojë në të gjithë botën, jo vetëm për të mirën e këtij rajoni, por edhe për të mirën e Shtetet e Bashkuara”, tha ai.

Ish-Sekretarja amerikane e Shtetit gjatë administratës së ish-Presidentit Bill Clinton, Madeleine Albright, tha se diskutimi vinte në një moment shumë të rëndësishëm për politikën e jashtme amerikane.

“Shpresa ime është që javën e ardhshme të shënojmë një pikë kthese ku të mund të kemi një fillim të ri pas katër vitesh dështimi dhe të fillojmë të largohemi nga qasja e pabalancuar e administratës Trump ndaj Kosovës dhe Serbisë”, tha ajo duke përdorur një gjuhë të ngjashme me atë të kandidatit demokrat Joe Biden.

Edhe zoti Engel tha se shpreson që Shtetet e Bashkuara t’i kthehet një roli tradicional në marrëdhëniet e jashtme.

Por administrata e Presidentit Trump thotë se është pikërisht mënyra e saj jotradicionale, që i dha një shtysë të re bisedimeve Kosovë-Serbi, me rënien dakord për normalizimin ekonomik muajin e kaluar, në një takim të parë të një profili të tillë të lartë në Shtëpinë e Bardhë.

Në ceremoninë e Shtëpisë së Bardhë, Presidenti Donald Trump tha se pas “vitesh negociatash të dështuara, administrata ime, propozoi një rrugë të re për të kapërcyer ndasitë”.

“Duke u përqendruar tek krijimi i vendeve të punës dhe rritja ekonomike, të dyja vendet ishin në gjendje të realizonin një arritje të madhe”.

Nuk është ende e qartë se si do të ndikojë një politikë e tillë tek një marrëveshje përfundimtare mes dy vendeve, pengesa më e madhe ndaj së cilës është mosnjohja e pavarësisë së Kosovës nga Serbia.

Për organizatorin e diskutimit, Profesorin e Universitetit të Kolumbias, David Phillips, thotë se nuk do të ketë paqe derisa të ketë normalizim.

“Sipas mendimit tim normalizim do të thotë që Serbia ta pranojë se e ka humbur Kosovën për shkak të krimeve që Millosheviçi bëri, që Kosova është një vend i pavarur dhe kjo nuk do të ndryshojë kurrë. Nuk ka kthim mbrapa”, tha ai.

Pasojat e trashëgimisë së luftrave të viteve 90 në Ballkan, rëndojnë ende mbi rajon. Gjenerali Wesley Clark, ishte komandanti i forcave të NATO-s, kur aleanca ndërmori bombardime për të ndalur fushatën e Millosheviçit dhe forcave serbe ndaj Kosovës. Ai vlerësoi arritjet e Kosovës.

“Tani sfida është të ndërtohet një shtet të fortë ekonomikisht dhe politikisht në një nga rajonet më të vështira të botës”.

Kongresmeni Engel, duke vlerësuar angazhimin e vendosjes së marrëdhënieve diplomatike mes Kosovës dhe Izraelit, gjë që u bë e njohur për herë parë, si një nga pikat e marrëveshjes së Shtëpisë së Bardhë, tha se ashtu si Izraeli dhe vendet arabe po punojnë bashkë, ashtu duhet të ndodhë edhe në Ballkan.

“Do të doja ta shihja në Ballkan, me shqiptarë dhe serbë dhe malazezë dhe të gjithë popujt që punojnë së bashku që jetojnë në një rajon shumë të vogël, por është më mirë për të dyja palët, ose të gjitha palët nëse ata punojnë së bashku dhe e njohin njëri-tjetrin”, tha ai.

Gjatë zgjedhjeve presidenciale në SHBA, me qindra mijëra fletëvotimi me postë refuzohen nga zyrtarët zgjedhorë për një larmi arsyesh, që nga mbërritja e tyre me vonesë, tek mungesa e firmës në zarf.

Por këtë vit, kur më shumë se gjysma e amerikanëve kanë votuar më herët ose me postë, janë refuzuar edhe më shumë fletëvotime, duke ngritur pikëpyetje rreth të drejtës për të votuar, si dhe nxitur shqetësime për pasiguri paszgjedhore në ato shtete, të cilat mund të jenë përcaktuese për rezultatin e zgjedhjeve, si Florida apo Xhorxhia. Në këto shtete sipas anketave të deritanishme, të dy kandidatët, Donald Trumpin dhe Joe Biden, janë mbërthyer në një garë të ngushtë mes tyre.

Ndërsa Florida dhe Xhorxhia nuk publikojnë të dhëna mbi numrin e votave të refuzuara para zgjedhjeve, dy akademikë, profesori i kolegjit Dartmouth, Michael Herron dhe profesori i universitetit të Floridës, Daniel Smith kanë analizuar të dhënat zyrtare të shteteve lidhur me votat e hedhura me postë, për të llogaritur numrin e votave në rrezik për t’u refuzuar.

Në Florida, nga 3.8 milionë vota me postë të hedhura deri më tani, më shumë se 15,000 mund të refuzohen, pra rreth 0.4 për qind e tyre, sipas profesorëve Herron dhe Smith. Në Karolinën e Veriut, shkalla e refuzimit është edhe më e lartë. Prej 25 tetorit nga më shumë se 780 mijë fletëvotime të postuara në këtë shtet, më shumë se 10 mijë përballen me një refuzim të mundshëm, një normë skualifikimi prej rreth 1.3 për qind, sipas gjetjeve të studimit.

Votuesit e komuniteteve pakicë

Ashtu si në disa procese të fundit zgjedhore, votuesit e komuniteteve pakicë po përballen me më shumë refuzime të votës së tyre, sesa amerikanët e bardhë. Sipas gjetjeve të studiuesve në Karolinën e Veriut për shembull, votat e afro-amerikanëve kishin tre herë më shumë gjasa të skualifikoheshin, sesa ato të amerikanëve të bardhë.

Kjo është diçka që demokratët mund ta përdorin si bazë ankimimi atje ku rezultati është i ngushtë.

Por jo çdo fletëvotimi e konsideruar me mangësi do të refuzohet automatikisht. Në të dy shtetet, si në shumë të tjera, votuesve u jepet një mundësi për t’i korrigjuar gabimet në fletët e tyre të votimit.

“Do të ishte e parakohshme në këtë moment të dilnim në përfundimin se fletëvotimet e kthyera janë refuzuar nga bordi vlerësues dhe nuk janë llogaritur“, thotë Mark Ard, drejtori i përkohshëm i Komunikimit për Departamentin e Shtetit të Floridës.

Në Karolinën e Veriut, zyrtarët kanë filluar të kontaktojnë votuesit me pasaktësi në fletëvotimi, thotë Patrick Gannon, drejtor i Marrëdhënieve me Publikun në Bordin Shtetëror të Zgjedhjeve të Karolinës së Veriut.

“Një votues i cili nuk ka kohë për ta korrigjuar fletët e votimit mund të votojë fizikisht gjatë periudhës së hershme të votimit deri më 31 tetor ose në ditën e zgjedhjeve“, thotë zoti Gannon në një përgjigje me email.

Në pamje të parë, numri i fletëve të votimit në Florida dhe Xhorxhia të klasifikuara për t’u refuzuar duket i vogël. Sidoqoftë, në Florida dhe Xhorxhia, si dhe në shtetet e tjera ku historikisht rezultati zgjedhor ka qenë tejet i ngushtë, ndonjëherë 10,000 vota mund të jenë përcaktuese për fituesin.

Diferenca në rezultatin e zgjedhjeve presidenciale të vitit 2000 mes republikanit George W. Bush (i cili u shpall në fund fitues) dhe demokratit Al Gore zbriti në 537 vota në Florida. Sipas studiuesve edhe gjatë zgjedhjeve paraprake për Senatin në Florida në vitit 2018, republikani Rick Scott fitoi me vetëm 10,033 vota.

Ndërsa në ditë e ardhshme priten të mbërrijnë edhe më shumë fletëvotime me postë, numri i votave të refuzuara nga zyrtarët zgjedhore ka të ngjarë të rritet, në disa raste duke tejkaluar potencialisht diferencën mes kandidatit fitues dhe atij humbës në garat me një rezultat të ngushtë qoftë për president, për një vend në Kongres,.

“Ky është një skenar që shkakton vërtet makth kur rezultati është i gushtë dhe numri i votave të refuzuara (ose të shpallura si të pavlefshme) është më i madh sesa diferenca mes dy kandidatëve“, thotë zoti Herron në një intervistë.

Deri të mërkurën 49 milionë amerikanë kishin votuar me postë, sipas një vlerësimi nga organizata “Projekti i Zgjedhjeve”, që jep të dhëna mbi zgjedhjet në SHBA.

Zoti Herron dhe zoti Smith i botuan fillimisht gjetjet e tyre tek “The Conversation”, një publikim me studime e analiza nga ekspertë e akademikë. Ata ndanë me Zërin e Amerikës edhe më shumë të dhëna lidhur me Floridën dhe Karolina e Veriut.

Betejat gjyqësore

Çështja se si do të trajtohen fletëvotimet që kanë probleme me firmat dhe se sa ditë pas zgjedhjeve të 3 nëntorit do të lejohet pranimi i fletëvotimeve që të quhen të vlefshme për t’u numëruar, ka qënë prej muajsh objekt i betejave gjyqësore mes republikanëve e demokratëve në të gjithë vendin. Në kushtet kur më shumë demokratë sesa republikanë kanë zgjedhur të votojnë me postë, republikanët kanë kërkuar ndërhyrje të gjykatës, me shkallë të ndryshme suksesi, për të mos lejuar që fletëvotimet që vijnë me vonesë të konsiderohen për t’u numëruar.

Në javët e fundit, Gjykata e Lartë amerikane e kontrolluar nga konservatorët vendosi kundër përpjekjeve për të ndryshuar procedurat zgjedhore, përfshirë afatet e mbërritjes së fletëvotimeve, duke u bazuar tek një doktrinë, sipas së cilës, rregullat zgjedhore nuk duhet të ndryshohet shumë pranë procesit zgjedhor.

Më 19 tetor, para se të konfirmohej e emëruara më e fundit e zotit Trump për Gjykatën e Lartë, Amy Coney Barrett, gjykatësit u ndanë në një votim 4 me 4 lidhur me planin e Pensilvanisë për të numëruar votat që mbërrijnë deri në tre ditë pas datës së zgjedhjeve (3 nëntorit) edhe nëse nuk kanë një vulë postare të mund të shihet qartë.

Të mërkurën, gjykasit refuzuan të ndjekin me procedura të përshpejtuara një ankim të ri nga ana e republikanëve ndaj afatit të zgjatur të numërimit të votave për Pensilvaninë.

Por në fillim të kësaj jave, në një vendim që u pa si kthim pas për demokratët, Gjykata e Lartë bllokoi një plan të Uiskonsinit për të numëruar fletëvotimet që vijnë me postë deri në gjashtë ditë pas datës së zgjedhjeve (3 nëntorit).

Hans von Spakovsky, bashkëpunëtor ligjor i organizatës “Heritage Foundation” në Uashington, tha se fletëvotimet me postë që shpallen të pavlefshme mund të shërbejnë si shkak për ankimime pas procesit zgjedhor.

“Dyshoj se mund të kemi vonesa të mëdha në numërimin e votave nëse ka një rritje të konsiderueshme të fletëvotimeve në mungesë (kur zgjedhësit nuk shkojnë fizikisht në qendrat e votimit). Mendoj se mund të ketë çështje gjyqësore mbi refuzimin e votave në mungesë të cilat nuk pajtohen me ligjin e shtetit“, tha në një intervistë von Spakovsky, një ish-anëtar republikan i Komisionit Federal të Zgjedhjeve.

Historikisht, më pak se 1 për qind e votave në mungesë refuzohen ose shpallen të pavlefshme për shkak të gabimeve administrative. Por në kushtet kur një numër rekord njerëzish po votojnë me postë këtë vit, shumë prej të cilëve votues për herë të parë, të paktën 1 milion vota mund të shpallen të pavlefshme, sipas një parashikimi të fundit nga një hulumtim i përbashkët i gazetës USA Today, projektit “Columbia Journalism Investigations” në universitetin Columbia dhe programit “Frontline” të rrjetit televiziv PBS.

Gjatë zgjedhjeve presidenciale të këtij viti, më shumë se 550 mijë fletëvotime me postë janë konsideruar të pavlefshme në 30 shtete, shumë më tepër sesa gjatë zgjedhjeve presidenciale 2016, sipas një analize të muajit gusht të organizatës mediatike NPR. Në pjesën më të madhe kjo ndodhi sepse shtetet ishin të papërgatitura për rritjen e votimeve me postë gjatë pandemisë, vë në dukje Tammy Patrick, një ish-zyrtare e zgjedhjeve në Arizona, i cila aktualisht punon me fondacionin Fondi për Demokraci.

Megjithatë në muajt që pasuan zgjedhjet paraprake, shumë shtete kanë miratuar një numër praktikash më të mira votimi përmes postës, ndryshime që ka të ngjarë të zvogëlojnë numrin e fletëve të votimit të refuzuara, thotë zonja Patrick.

“Ata i kanë rishikuar udhëzimet e tyre mbi votimin, kanë rimodeluar zarfet e votimit dhe kanë adoptuar praktika si gjurmimi i votave”, thotë zonja Patrick.

Tashmë votuesit mund të kontrollojnë statusin e tyre të votimit në internet dhe në të paktën 19 shtete bëhen njoftime kur fletët e votimit kanë nevojë të korrigjohen.

Në Kolorado, votuesit me mangësi në fletët e tyre të votimit njoftohen me mesazh në telefon dhe u lejohet ta korrigjojnë gabimin përmes telefonit. Si rezultat, thotë zonja Patrick, gjatë zgjedhjeve të përgjithshme do të refuzohen më pak vota.

“Shifra mund të jetë pak më e lartë se zgjedhjet tradicionale presidenciale sepse do të ketë shumë votues të rinj, por shpresoj se nuk do të shohim të njëjtat shifra që pamë në zgjedhjet paraprake“, thotë zonja Patrick.

Sidoqoftë ajo që nuk mund të parashikohet është çështja e numrit të fletëvotimeve me postë që mbërrijnë pas ditës së zgjedhjeve. Ndërsa disa shtete i kanë zgjatur afatet e tyre për të pranuar vota për t’u llogaritur në numërim, 32 shtete, përfshirë Floridën, nuk i pranojnë fletëvotimet që mbërrijnë pas ditës së zgjedhjeve, duke u dhënë votuesve pak kohë për të korrigjuar fletët e tyre të votimit. Karolina e Veriut i pranon fletëvotimet deri në gjashtë ditë pas datës së zgjedhjeve, nëse ato kanë një vulë postare që daton më 3 nëntor, ose para kësaj date. Republikanët i kanë kërkuar Gjykatës së Lartë t’i bllokojë këto plane.

“Mendoj se pyetja më e rëndësishme për të cilën nuk ka përgjigje është se sa fletëvotime do të mbërrijnë pas ditës së zgjedhjeve“, thotë zoti Herron.

Shtetet e Bashkuara kanë konfirmuar vdekjen e një eksponenti të lartë të al-Kaidas në Afganistan, duke e quajtur këtë zhvillim një goditje të rëndësishme ndaj grupit terrorist, megjithë konfuzionin në njoftimet fillestare për pozicionin e tij në hierarkinë e Al-Kaidas.

Një zyrtar amerikan, duke folur në kushte anonimiteti, konfirmoi vdekjen e Abu Muhsin al-Masrit të hënën, duke thënë se forcat amerikane ofruan mbështetje gjatë operacionit afgan në provincën lindore Ghazni.

Në vazhdim, Shtëpia e Bardhë ofroi edhe konfirmimin e saj, duke e lavdëruar operacionin afgan për eliminimin e al-Masrit si një “lajm të mirëpritur”.

Komentet nga zyrtarët amerikanë vijnë dy ditë pasi Drejtoria Qendrore e Sigurisë së Afganistanit (NDS) njoftoi e para vdekjen e al-Masrit nëpërmjet një mesazhi në Twitter në orët e vona të së shtunës, duke e përshkruar atë si numrin dy të njërës prej degëve të Al-Kaidas në Nënkontinentin Indian (AQIS).

NDS gjithashtu tha se al-Masri kishte lidhje të afërta me udhëheqësin e al-Kaidas, Ayman al-Zawahiri, dhe se jetonte në Afganistan nën mbrojtjen e talibanëve.

Në përgjigje të mesazheve në Twitter të palës afgane, Drejtori i Qendrës Kombëtare Amerikane Kundër Terrorizmit, Christopher Miller, i tha të shtunën vonë agjencisë së lajmeve Reuters se vrasja e al-Masrit ishte “një goditje e rëndë” për al-Kaidan, megjithëse nuk pranoi të japë detaje të mëtejshme.

Sidoqoftë, disa zyrtarë amerikanë dhe ndërkombëtarë kundër terrorizmit i thanë Zërit të Amerikës se megjithëse me domethënie, vdekja e al-Masrit nuk është goditja që u përshkrua në disa variante.

Ata thanë se në veçanti raportet që thonë se al-Masri ishte i dyti në hierarki pas Zawahirit janë të gabuara, dhe se e kanë ngatërruar me një tjetër eksponent që ndonjëherë përdor pseudonimin al-Masri.

Ata thonë se al-Masri i vrarë në provincën Ghazni të Afganistanit është Abu Muhsin al-Masri, i njohur gjithashtu si Husam Abd al-Ra’uf, një udhëheqës i lartë i cili së fundmi ishte caktuar të punonte me talibanët për bashkëpunimin operacional dhe koordinimin e strehëve të sigurta për luftëtarët e al-Kaidës.

Këta zyrtarë thonë se udhëheqësi numër dy i al-Kaidës, dhe pasardhës i mundshëm i al-Zawahiri, është një al-Masri tjetër, Abu Muhammad al-Masri, i njohur gjithashtu si Abdullah Ahmed Abdullah.

Ndërsa të dy burrat kanë qenë në listën e më të kërkuarve të FBI-së, Departamenti i Shtetit po ofron një shpërblim deri në 10 milionë dollarë për informacionin që sjell Abu Muhammad al-Masrin para drejtësisë.

Në një seri mesazhesh në Twitter të dielën, Presidenti i Afganistanit Ashraf Ghani lavdëroi forcat afgane për operacionin që vrau Abu Muhsin al-Masrin.

Por zoti Ghani paralajmëroi se operacioni tregon se, “terrorizmi mbetet ende një kërcënim i madh për Afganistanin, rajonin dhe botën dhe se talibanët nuk i kanë ndërprerë ende lidhjet e tyre me rrjetet e tjera terroriste, përfshirë al-Kaidën”.

Zyrtarët lokalë i mbështetën këto deklarata duke i thënë shërbimit afgan të Zërit të Amerikës të hënën se luftëtarët talebanë ishin me Abu Muhsin al-Masri kur hynë forcat afgane.

“Një komandant taliban, Emran Hanzalah, dhe disa luftëtarë të tjerë u vranë”, tha Vahidullah Jumah Zada, një zëdhënës i guvernatorit të provincës Ghazni.

Një zyrtar tjetër i tha Zërit të Amerikës se nuk është e zakonshme të shohësh të huaj që duket se janë nën mbrojtjen e talibanëve.

“Njerëz të tillë shihen shumë në rrethet Qarah Bagh, Andar dhe Giru”, tha Esmatullah Jamoradwal, një anëtar i Këshillit Krahinor të Ghaznit. “Ata flasin urdu, arabisht dhe gjuhë të tjera”.

“Talibanët nuk i lënë vendasit t’i shohin ata nga afër dhe është e qartë se mes tyre janë shumë luftëtarë të huaj”, shtoi ai.

Disa zyrtarë të antiterrorit të Kombeve të Bashkuara kanë paralajmëruar se Shtetet e Bashkuara po nënvlerësojnë forcën e al-Kaidës në Afganistan.

Një raport i OKB-së i publikuar në korrik paralajmëroi se grupimi “është fshehtazi aktiv në 12 provinca afgane”, duke shtuar se komandon ndoshta 400 – 600 luftëtarë.

Raporti tha se AQIS besohet të ketë deri në 200 luftëtarë të tjerë në dispozicion; shumë prej të cilëve po u ofrojnë mbështetje talibanëve.