Ç’po ndodh me shqiptarët ?
Heshtje për çështjen e Çamërisë!
Heshtje për Iliridën!
Heshtje për Kosovën Lindore!
Heshtje për Malësi.
Heshtja vazhdon me humbjen e territoreve të tjera, humbi Çakori, humbëm hektar të tërë me sllavo-maqedonët.
Po tentojnë të grabisin e të ndajnë Mitrovicën, përsëri heshtje.
Humbim zona të tëra ekskluzive ekonomike detare me Greqinë, përsëri heshtje!
Vriten e burgosen me dënime drakonike shqiptarët e pafajshëm në trojet e tyre etnike, përsëri heshtje!
Lirohen kriminelët sllavë që vrajnë me vetëdije shqiptar, deri dhe fëmijë, përsëri heshtin shqiptarët!
Ende u mohohen të drejtat elementare kombëtare, përsëri heshtje!
Por deri kur o popull do të heshtim?
Mos vallë duhet të heshtim gjithë jetën para padrejtësive?
Jo unë nuk dua të hesht para padrejtësive që i janë bërë kombit e popullit tim.
Heshtja nuk është për mua. Nuk kërkoj diçka që s`na takon si popull, apo diçka që nuk është e jona . Por nuk do të ndalem kurr të kërkoj e luftoj , për atë që më takon, për atë që i takon popullit tim.
Gjithmonë e kam ngritur zërin, gjithmonë kam luftuar me armë në dorë. Jam munduar ti dal zot atdheut e të luftoj për liri e bashkim kombëtar. E s’do të ndalem deri në realizimin e aspiratave e amanetin e dëshmorëve,deri në bashkimin e Shqipërisë Natyrale.
Prandaj nuk mundë të heshtë.
Në të vërtetë do të doja që çdo shqiptar të mos heshti e të japë ndihmën e tij, të ngrejë zërin para padrejtësive të çështjes kombëtare, të ngrejë zërin e tij për aspiratën shekullore.
Por fatkeqësisht tek shqiptarët vetëm një përqindje e vogël preferojnë të sakrifikojnë jetën e lirinë e tyre. Shumica kanë zgjedhur heshtjen e nënshtrimin.
Unë gjithmonë jam munduar të mos heshtë, të ngre zërin, e të rrok armën sa herë që është dashur, të japë më të mirën për popullin tim.
Nuk u ndala ashtu si shumë shokë të idealit për të korrigjuar padrejtësitë ndaj popullit tonë, ti japë lirinë, ti japë bashkimin e kombit në një shtet në një flamur.
S’duam luftë,s’duam të urrejmë,as të shkatërrojmë e të vrasim
popujt fqinjë.
Edhe ne dëshirojmë te kemi paqe e mardhanje të mira me fqinjët, në kushte normale ashtu si e do tradita e shqiptarit.
Por me cilët fqinjë shqiptarët mundë të bashkëjetojmë, pas shekujsh vrasjesh e gjenocidi nër okupim?
Si mundet që hasmin e vjetër ta bëjmë mik të ri?. Hasmi i vjetër nuk bëhet mik i ri.
Si mundet kur ata ende bejnë plane për të shfarosur shqiptarët e t`na rrëmbejnë akoma pjesê të atdheut.
Edhe unë si çdo shqiptarë e e dua paqen.
Edhe unë do të doja të isha pranë fëmijëve.
Por atëherë do të duhej të heshtja, të pranoja padrejtësinë, të pranoja nënshtrimin.
Do më duhej të hiqja dorë nga aspirata e amaneti shekullor për liri e bashkim kombëtar.
Por unë nuk mundë të heshtê, nuk mundë të heqë dorë nga e drejta për të parê atdheu të lirë e të bashkuar.
Jo, un e urrej heshtjen, unë e urrej të shoh popullin tim të nënshtruar e robëruar, të copëtuar.
Secili prej nesh ka detyrime ndaj vendit. Çdo shqiptar ka rolin e tij në këtë tokë të shenjtë Arbërore, në çështjet kombëtare.
Nga natyra edhe mua më pëlqen të jetoj i qetë pranë familjes, pranë fëmijëve.
Të gjithë mund të kemi një jetë të bukur e të rehatshme në shtëpitë tona, por me çfarë çmimi, sigurisht me heshtje e nënshtrime, të copëtuar ndër shtetet fqinje e të robëruar. pa të drejta elementare, që na takojnë që nga lindja. e që janë të garantuara me ligje e konventa ndërkombëtare.
Fatkeqësisht lakmia e ka helmuar shpirtin edhe të politikanëve tanë, na kanë bërë të biem në gropë të varfërisë e në rreket e gjakut, e të mos mendojmë për komb, të mos mendojmë për ideale, ashtu si do të duhej të mendoj çdo shqiptar i vërtetë.
Lakmia na bëri të ktheheshim në cinikë. Jemi kthyer në jo-njerëzorë, me ndihmën e forcës së inteligjencës mendojmë shumë dhe nuk ndiejmë sa duhet. Jemi mekanizuar shumë, e na mungon sjellja njerëzore, na mungon atdhe-dashuria.
Sot sillemi si më të shkolluar, më të vetëdijshëm, për të filozofuar në emër të çështjes kombëtare, me patriotizëm virtual në rrjetet sociale, sa të zëmë një karrige.
Por për të drejtat e mohuara e lirinë e kombin e cunguar, po na mungon ideali e gatishmëria për të sakrifikuar në emër të atdheut.
Kemi përqafuar heshtjen e nënshtrimin.
Pa cilësi e virtyte kombëtare e njerëzore, jeta s’është veçse të jetosh në instinkte e pa ndjenja, dhe gjithçka është e humbur.
Vendin e vlerave kombëtare e kanë zënë antivlerat.
Në këtë moment dëshiroj që zëri im të arrin miliona shqiptarë në të gjithë kombin tonë, në miliona burra, gra e fëmijë të dëshpëruar. Viktima të një sistemi që i torturon të dobëtit dhe i burgos të pafajshmit.
Ja ku ua them te gjithë atyre që kanë vesh të më dëgjojnë:Mos u ndalni, mos u dëshpëroni !
Ta largojmë këtë mallkim shekullor që është mbi ne.
Sepse nuk është gjë tjetër, veçse produkte kalimtar i sjelljeve tona, e i atyre që ne zgjedhim ta na udhëheqin.
Produkte i atyre që u shërbejnë sllavo- grekëve e që kanë frikë nga progreset që arrihen nga bashkimi i popullit tonë, nga liria e shqiptarëve.
Të mos heshtim,po tu themi të gjithëve me zë të lartë,se paqja do të mbretëroj mes nesh dhe fqinjëve në gadishullin Ilirik,vetëm kur neve shqiptarëve të na kthehet e drejta e mohuar,për të jetuar të lirë e të bashkuar në tokën e të parëve.
Mos heshtë, por thuaju se për lirinë e kombit, ende ka shqiptarë që japin jetën e sakrifikojnë lirinë e tyre!
Mos heshtë po thajuni me zë të lartë, se aspirata për liri e bashkim kombëtar s’ka për t’u mposhtur kurrë. Mjafton të mos heshtim.
Shqiptarë,mos ua lini ardhmërinë e fëmijëve tanë pushtuesve sllavo-grekë,e politikanëve tanë që ju përçmojnë dhe që ju duan skllevër partiakë, që ju duan gjithë jetën tju mbajnë nën kontroll. Ju tregojnë ç’të bëni e ç’të mendoni, që ju drejtojnë,ju manovrojnë, që ju përdorin si mish për top e ju trajtojnë si numër votash, për remitanca për arkat e shtetit e për të mbushur xhepat e tyre.
Mos u dorëzoni para këtyre ardhacakëve nga Karpatet dhe Azia e vogël,mos u jepni e mos heshtni para këtyre barbarëve e qenie jo-njerëzore.
Këtyre njerëzve-makineri, me një makinë në vend të kokës dhe një tjetër makineri në vend të zemrës.
Ne s’jemi makineri !
Ne s’jemi skllevër !
Ne jemi populli autoktonë i këtij gadishulli.
Ne jemi pellazgët-ilirët-arbërorët-shqiptarët,
Ne jemi zotë të këtij trualli të lashtë.
Ne jemi njerëz, me gjithë dashurin e botës në zemër. Ne s’kemi urrejtje, veçse për atë që është jo-njerëzore, dhe që na prekë lirinë, na prekë atdheun.
Shqiptar mos heshtë.
Lufta për liri e bashkim kombëtar , nuk eshtë qështje individuale, e imja apo e jotja. Por është çështje që duhet të angazhohet e shqetësohet çdo shqiptar, i gjithë populli.
Ju o popull e keni fuqinë për ta bërë ndryshime.
Ju e keni fuqinë për të realizuar aspiratat e amanetin e të parëve.
Ju keni fuqinë për ta bërë jetën më të mirë, më të mrekullueshme për fëmijët tuaj.
Prandaj në emër të lirisë, e bashkimit kombëtar, në emër të ardhmërisë e demokracisë, mos heshtni, zgjohuni, që të kthejmë dinjitetin, të rikthejmë krenarin kombëtare.
Duhet të bashkohemi të gjithë, duhet të luftojmë të gjithë për një Shqipëri të fortë e të bashkuar.
Për një Shqipëri në kufijtë që na i ka caktu zoti e na i lanë trashëgim të parët.
Sunduesit e sotëm na kanë premtuar shumë gjera që ne t’ua jepnim pushtetin: ata gënjejnë. Ata s’i kanë mbajtur premtimet e tyre të mrekullueshme, asnjëherë s’do t’i mbajnë.
Diktatorët shfaqen me marrjen e pushtetit, dhe bëjnë skllevër popujt.
Por ne na duhet të luftojmë,mos ti lejojmë.
Ne duhet të luftojmë për të liruar kombin , për t’i shkatërruar kufijtë dhe përmbysur dallimet racore, për t’i dhënë fund njëherë e mirë lakmisë, urrejtjes dhe jo-tolerancës. Na duhet të luftojmë për të ndërtuar një botë më të mirë e më të sigurt për fëmijët tanë.
Shqiptarë, në emër të lirisë e Demokracisë, të bashkohemi të gjithë! Retë po zhduken! Dielli shpon! Ne po dalim nga terri për të gjetur dritën ! Duhet të shkojmë drejt aspiratave tona kombëtare.
Drejt një rilindje të re, drejt një jete më të mirë, ku shqiptarët do të jetojnë të lirë e të bashkuar.
Ku lakmia e politikanëve tanë, e urrejtja, e brutaliteti sllavo- grekë, nuk kan vendê.
Zgjohuni nga ky gjumë letargjik qe kemi rënë ! mos heshtni, që shpirti i dëshmorëve të atdheut të flijuar brez pas brezi, më në fund të gjej qetësi, që shqiponja më në fund të nisë fluturimin me flatrat e saj dhe të fluturojë.
Të fluturon drejt ylberit, drejt dritës së shpresës. drejtë lirisë e bashkimit kombëtar.
Shqiptar mos heshtni.
Zoti e bekoftë Shqipërinë e bashkuar.
Zoti e bekoftë popullin shqiptarë.
Lavdi dëshmorëve të kombit.
Shkruar në burgjet sllave.
Shkup,11 gushtë 2019
