Presionet politike dhe juridike të Qeverisë në Beograd ndaj shqiptarëve në Serbi janë duke u rritur çdo ditë e më shumë, thotë për Radion Evropa e Lirë kryetari i Këshillit Kombëtar Shqiptar në Serbi, Ragmi Mustafi.

Mustafi ka publikuar në Twitter se ka marrë ftesën për një seancë dëgjimore në Gjykatën për Kundërvajtje në Vrajë, e caktuar për datën 25 mars dhe se ai është akuzuar për shkelje të Ligjit për flamurin e Serbisë – më saktësisht, sipas nenit që ndalon shfaqjen e një flamuri të një shteti të huaj, në qoftë se krahas tij nuk qëndron edhe flamuri i Serbisë.

Duke sqaruar arsyen e ftesës nga gjykata për kundërvajtje, Mustafi thotë që më 28 nëntor të vitit 2020, ashtu sikurse edhe në vitin paraprak, në Ditën e Flamurit Shqiptar (festë shtetërore e pavarësisë së Shqipërisë), është shfaqur flamuri shqiptar në selinë e Këshillit Kombëtar Shqiptar në Bujanoc.

“Ne e kemi vendimin e Këshillit Kombëtar që flamuri i shqiptarëve në Serbi është ai që ne e shfaqim çdo vit, do të thotë, çdo 28 nëntor, në ndërtesën e Këshillit Kombëtar”, tha Mustafi.

Ai konsideron se nuk e ka shkelur Ligjin për flamurin dhe stemën e Serbisë, ndërkaq në pyetjen se pse mendon kështu, ai ka theksuar:

“Ne e kemi shfaqur flamurin kombëtar të shqiptarëve. E kemi vendimin e Këshillit Kombëtar Shqiptar se ai është flamuri i shqiptarëve në Serbi. Gjithashtu, më duhet të theksoj që i njëjti flamur është edhe flamuri i Republikës së Shqipërisë. Por, gjithsesi, në rast se e shihni në kuptimin ligjor, ju keni hotele dhe se di, se sa kompani tjera që kanë të shfaqura më shumë flamuj, flamuj të botës që mund t’i shfaqin. Ajo që është e kontestueshme është përndjekja e motivuar politikisht përmes atij ligji, gjegjësisht, përmes atij neni të ligjit”, theksoi Mustafi.

Gjuha e urrejtjes kundër shqiptarëve, “e institucionalizuar”

Duke u bërë thirrje autoriteteve se çështja e shfaqjes së flamurit të shqiptarëve, bashkë me të drejtat tjera të pakicave, të “shqyrtohet seriozisht” në Serbi, kryetari i Këshillit Kombëtar Shqiptar, ka theksuar që Kushtetuta e Serbisë, në nenin 79, përcakton që pakicat kombëtare i caktojnë vetë simbolet e tyre dhe kanë të drejtë t’i shfaqin ato.

“Në këtë rast, nuk mundet as shteti e as cilido funksionarë tjetër, të përcaktojë simbolet e pakicës kombëtare shqiptare sepse kjo është e drejtë kushtetuese e jona”, theksoi Mustafi.

Sipas tij, kjo është hera e tretë që merr ftesë për të njëjtën kundërvajtje, ndërkohë që dy procedura të kundërvajtjes për shfaqjen e flamurit shqiptar në vitet e mëparshme, janë ende në vazhdim.

Ai gjithashtu vë në dukje ftesën nga Gjykata për Kundërvajtje e ka marrë vetëm ai, por jo edhe përfaqësuesit e tjerë politikë lokalë të shqiptarëve në Serbinë e Jugut, në komunat e Preshevës, Bujanocit dhe Medvegjës, të cilët gjithashtu ngritën flamurin shqiptar më 28 nëntor të vitit të kaluar.

Ai më pas bëri një paralele lidhur me atë se pse ai beson që është duke u vënë në funksion “keqpërdorimi i ligjit në përndjekjen politike të shqiptarëve”. Thirrja për t’u paraqitur në Gjykatën lokale për Kundërvajtje vjen disa ditë pasi ai paraqiti një ankesë pranë Gjykatës së Apelit në Beograd.

Ankesën në Gjykatën e Apelit e ka paraqitur kundër vendimit të Gjykatës së Lartë në Beograd, e cila i ka hedhur poshtë si të pabazuara akuzat e Këshillit Kombëtar Shqiptar kundër ministrit të Policisë, Alleksandar Vullin, për gjuhë të urrejtjes dhe diskriminim, për shkak të përdorimit të fjalës “shiptar”.

Vullin, si bartës i funksioneve shtetërore, disa herë, zyrtarisht, e ka përdorur këtë term, pavarësisht që gjashtë vjet e gjysmë më parë, Komisionerja për Mbrojtjen e Barazisë së Serbisë, Brankica Jankoviq, vlerësoi që një trajtim i tillë ndaj anëtarëve të popullit shqiptar ishte ofendues, ndërkaq që vendimi i parë përfundimtar i gjykatës në të cilin fjala “shiptar” u karakterizua si gjuhë e urrejtjes, u miratua më 2018.

“Vendimi i Gjykatës së Lartë, me të cilin është legalizuar institucionalizimi i gjuhës së urrejtjes në Serbi, tregon se ju nuk mund të padisni një ministër në këtë vend, në këtë rast ministrin e Policisë dhe që si qytetar i lirë i këtij vendi të merrni një vendim ligjor”, theksoi Mustafi në intervistën për Radion Evropa e Lirë, duke paralajmëruar se do t’i drejtohet Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut në Strasburg, në rast se në gjykatën në Serbi nuk do të sanksionohet gjuha e urrejtjes e Vullinit.

Deklaratat e Vullinit, “qasje fashiste ndaj pakicave”

Radio Evropa e Lirë: Keni vlerësuar se vendimi i Gjykatës së Lartë për të hedhur poshtë akuzën e juaj “ka treguar motivet politike të sistemit gjyqësor të Serbisë”. Mbi çfarë baze thoni se sistemi gjyqësor i Serbisë është i politizuar?

Ragmi Mustafi: Kemi tri vendime të gjykatës (Gjykatës së Lartë në Beograd), sipas të cilave shprehja “shiptar” është e karakterit ofendues dhe se me këtë inkurajohet diskriminimi i pakicës kombëtare shqiptare.

Në ato procese, sektori joqeveritar paditi mediat e shkruara. Këshilli Kombëtar Shqiptar e ka paditur ministrin, i cili e përdorë këtë fjalë sepse nuk kemi kapacitete të mjaftueshme financiare për të paditur secilin deputetë dhe secilën media. Por, kur këtë e thotë një ministër, kjo nënkupton institucionalizim të gjuhës së urrejtjes.

Në këtë rast, Gjykata e Lartë ka hedhur poshtë padinë si të pabazuar, vetëm për shkak se ne e kemi paditur ministrin dhe ky është një sinjal i qartë që gjykatat janë nën presion politik.

Radio Evropa e Lirë: Fjalën ofenduese për shqiptarët, siç e potencuat, e flasin edhe deputetë të caktuar të shumicës në pushtet në foltoren e kuvendit. Kjo ndodh edhe para përfaqësuesve të pakicës kombëtare shqiptare në kuvend. Si e vlerësoni qëndrimin e autoriteteve ndaj përfaqësuesve politikë të shqiptarëve, të cilët kanë fituar tri vende në zgjedhjet e fundit?

Ragmi Mustafi: Mendoj se deputetët tanë dhe posaçërisht, e veçoj Shaip Kamberin, i theksojnë mirë problemet e shqiptarëve në shtëpinë më të lartë të Republikës së Serbisë. Por, si sillet qeveria ndaj tyre? Është sjellja e njëjtë sikurse ndaj shqiptarëve në Luginën e Preshevës – injorim i përditshëm dhe i tërësishëm i problemit. Nuk është kjo mënyra që të zgjidhen problemet e këtushme.

Nuk është mënyra e duhur që t’i thuhet dikujt ‘e dini çfarë, ju jeni në Republikën e Serbisë dhe në rast se nuk doni të jetoni këtu, shkoni diku tjetër’. Me këtë nuk tregoni vullnet e për më shumë nuk tregoni mirëkuptim për çështjet e pakicave. Sipas mendimit tim, me disa deklarata të ministrit Vullin dhe të tjerëve, vetëm sa tregohet një lloj qasjeje fashiste ndaj pakicave.

Vetë ministri Vullin ka thënë “kush guxon t’u kërcënohet gjykatave në Serbi me Strasburgun?”. E kush guxon kështu që të sillet ndaj shqiptarëve në Luginën e Preshevës? Fakti që dikush është ministër ose qeveri, kjo nuk nënkupton se ata guxojnë krejt dhe gjithçka edhe nëse kanë ndikim në gjykata, në polici dhe gjithkund në institucionet e pavarura, si dhe që në atë mënyrë t’i injorojnë plotësisht shqiptarët në Luginën e Preshevës.

“Injorimi i tërësishëm” i problemit të shqiptarëve në Serbi

Radio Evropa e Lirë: Në rrjetet sociale u keni bërë thirrje Bashkimit Evropian, Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim të Evropës (OSBE), që “të mos e kthejnë kokën prej qëndrimit autoritar dhe diskriminues të autoriteteve në Beograd ndaj pakicave”. A keni biseduar tashmë me përfaqësuesit ndërkombëtarë?

Ragmi Mustafi: Në çdo takim me përfaqësuesit ndërkombëtarë dhe përfaqësuesit e Qeverisë së Republikës së Serbisë, ne i paraqesim pikëpamjet tona për zgjidhjen e problemeve jetësore të shqiptarëve në Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë dhe në Serbi.

Ne mendojmë se një nga problemet më të mëdha është pasivizimi masiv dhe selektiv i vendbanimeve. Ka më shumë se 4 mijë shqiptarë, të cilëve u është pasivizuar vendbanimi në Medvegjë, ndërkaq në numër më të vogël edhe në Preshevë dhe Bujanoc. Me këtë pezullohen të drejtat qytetare të shqiptarëve që janë shtetas të Republikës së Serbisë.

Në mënyrë të njëjtë, ne i paraqesim qëndrimet tona, para qeverisë dhe bashkësisë ndërkombëtare, lidhur me disa marrëveshje të nënshkruara –nga ajo për çmilitarizim e vitit 2001, të cilën ne e quajmë “Marrëveshja e Konçulit”, në të cilën qeveria federale atëherë mori përsipër të realizojë të drejtat individuale dhe kolektive të shqiptarëve, përmes një procesi demokratik, e të cilat janë të garantuara nga Kushtetuta e Serbisë.

Por, kjo nuk ka ndodhur. Dy nga katër qëllimet e asaj marrëveshjeje janë: përmirësimi i shpejt ekonomik, si dhe integrimi i shqiptarëve në institucionet publike dhe shtetërore. Ato nuk kanë ndodhur kurrë.

Më pas, kemi marrëveshjen e vitit 2007, gjegjësisht marrëveshjen për riorganizimin e Trupit koordinues për Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë dhe për integrimin e shqiptarëve në institucionet shtetërore dhe publike.

Kemi edhe marrëveshjen e tretë, të vitit 2013, “planin me shtatë pika”, i cili u miratua nga ana e Qeverisë së Serbisë, që përmes dialogut me përfaqësuesit politikë dhe institucionalë të shqiptarëve, të realizohen të drejtat e pakicave.

Që nga viti 2001 e këndej, është e dukshme që bashkësia ndërkombëtare dhe Qeveria e Serbisë nuk janë marrë seriozisht me problemet e shqiptarëve në Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë. Ne kemi numër të tmerrshëm të të papunësuarve. Kemi numër të madh të njerëzve që kanë diplomuar në Kosovë, ndërkaq që ato diploma nuk janë pranuar edhe pse pranimi i tyre ishte paraparë me marrëveshjet. Gjithashtu, nuk ka integrim të shqiptarëve në institucionet shtetërore.

Vetëm në Spitalin e Vrajës, spitalin rajonal për rajonin e Pçinjës, në të cilin komunat e Preshevës dhe Bujanocit e përbëjnë 30 për qind të popullatës, nuk është i punësuar asnjë shqiptar.

Keni institucionet tjera, kadastrën dhe të ngjashme, që funksionojnë në nivelin e qeverisjes lokale, ku nuk ka të punësuar asnjë shqiptar. Kjo vetëm sa tregon se si qeveritë e Serbisë i kanë injoruar tërësisht problemet e shqiptarëve.

Radio Evropa e Lirë: Çfarë përgjigje merrni kur me qëndrimet e juaja i ballafaqoni përfaqësuesit e Qeverisë së Serbisë?

Ragmi Mustafi: Shikoni, në Serbi ekzistojnë 23 këshilla të pakicave kombëtare. Vetëm dy- tri prej tyre kanë probleme më të mëdha. Tash, kur ata (qeveria) mbase e krijojnë ndonjë të dhënë statistikore, nga 23 këshillat nacional, tre prej tyre nuk janë të kënaqur me standardet dhe me ato që u përcaktohet atyre. Por, pastaj kjo (qëndrimi i qeverisë) nuk ka asnjë lidhje me të drejtat e njeriut dhe të pakicave.

Dikur thuhej që një dialog do të fillohej me përfaqësuesit politikë dhe institucionalë të shqiptarëve, por ai dialog nuk u iniciua, asgjë nuk u zgjidh.

Përmendet se shqiptarët nga Lugina e Preshevës janë peng i dialogut midis Prishtinës dhe Beogradit. Derisa të mos zgjidhet kjo, statusi juridik i shqiptarëve nga Presheva, Bujanoci dhe Medvegja nuk do të zgjidhet.

Lugina e Preshevës –“Urë për marrëdhënie të mira” ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës

Radio Evropa e Lirë: Keni kërkuar disa herë që çështja e pozitës së shqiptarëve në Serbi të përfshihet në dialogun e Brukselit (dialogu ndërmjet Serbisë dhe Kosovës nën ombrellën e Bashkimit Evropian). Çfarë përgjigje keni marrë?

Ragmi Mustafi: Në qoftë se kanë kaluar 20 vjet dhe nuk janë zgjidhur shumë çështje serioze, të cilat kanë të bëjnë me të drejtat e njeriut dhe të pakicës shqiptare (në Serbi), atëherë ne zgjidhjen e shohim në dialogun e Beogradit dhe Prishtinës. Ai dialog, në fund do të duhej të kishte një marrëveshje gjithëpërfshirëse.

Me atë marrëveshje gjithëpërfshirëse do të duhej të normalizoheshin marrëdhëniet ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, por nuk mund të normalizohen pa Luginën e Preshevës, në mes. Do të thotë që Lugina e Preshevës është urë e marrëdhënieve të mira ndërmjet Prishtinës dhe Beogradit.

Në kërkesat tona, ne kemi marrë përgjigje nga Prishtina, se ata do të iniciojnë këtë çështje në dialog, por kjo mbetet të shihet.

Bashkësia ndërkombëtare dhe zyrtarët e Serbisë nuk janë prononcuar për këtë çështje sepse tek ata mbretëron, të them, një mendim se me këtë hapen shumë çështje. Por, kjo nuk është kështu.

Në rast se mund të hapet çështja e pakicës serbe në Kosovë, atëherë do të duhej të hapet edhe çështja e pakicës shqiptare në Serbi. Nuk do të duhej që në këtë pjesë të Ballkanit të kemi standarde të dyfishta – që njëra pakicë të trajtohet ndryshe nga një tjetër. Standardet e përbashkëta për pakicat i kontribuojnë paqes. Mendoj që paqja mund të arrihet me dialog serioz dhe me hapjen e çështjeve që kanë të bëjnë me pakicat kombëtare.

Investimet nga Serbia dhe nga Kosova, janë të mirëseardhura

Radio Evropa e Lirë: Ju keni kontakte të rregullta me autoritetet në Prishtinë, ndërkaq që Qeveria e Kosovës, në shtator të vitit të kaluar, ka paralajmëruar themelimin e Zyrës për ndihmë për qytetarët e komunave Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë. A prisni që ai vendim të realizohet tash, pas zgjedhjeve parlamentare dhe pas formimit të qeverisë së re, si dhe a ka pasur reagime të autoriteteve në Beograd?

Ragmi Mustafi: Kjo është një zyrë pranë kryeministrit të Qeverisë së Kosovës. Ky ka qenë vendim i qeverisë, i cili është marrë në mbledhjen ku kanë qenë të pranishëm të gjithë ministrat dhe kanë votuar për të. Do të duhej të realizohej tash, kur të vijë kryeministri i ri sepse vendimet e qeverisë paraprake nuk mund të anulohen.

Mendoj se kemi bërë një hap të madh përpara me një vendim të tillë, vetëm që tash mbetet që zyra të formohet. Tash për tash (në Kosovë) nuk kanë ndonjë program për të hapur zyra të tjera në Luginën e Preshevës, por vetëm në Prishtinë.

Ne kemi biseduar lidhur me atë se e kemi një institucion në Kosovë, që merret me njerëzit nga Presheva, Bujanoci dhe Medvegja. Mendoj që është gjë e mirë, sepse me këtë u ndihmojmë edhe atyre që jetojnë në Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë, njëjtë sikurse edhe bashkëqytetarëve tanë nga Presheva, Bujanoci dhe Medvegja që jetojnë në Kosovë, por të cilët kanë mbetur pa dokumente.

Një numër mjaft i madh i atyre që nuk janë kthyer pas viteve të 90-ta, pas luftës së vitit 2001 në Luginën e Preshevës, e të cilët kanë mbetur në Kosovë dhe nuk janë regjistruar, tashmë ligjërisht janë qytetarë të padukshëm atje.

Në të njëjtën mënyrë, ajo zyre do të duhej të ndihmonte komunat e Preshevës, Bujanocit dhe Medvegjës, ashtu sikurse kohë më parë, Qeveria e Kosovës ndihmoi gjatë kohës së pandemisë me 500 mijë euro – 200 mijë euro ka marrë Presheva, 200 mijë Bujanoci dhe 100 mijë Medvegja.

Mendoj që investimet kapitale, të cilat do t’i ndihmonin bashkëqytetarëve tanë në këto tri komuna, janë të mirëseardhura. Në këtë kuptim, ne presim që ngjashëm të ndihmojë edhe Qeveria e Serbisë.

Pandemia nxori në pah nevojën për një spital të qarkut (rajonal)

Radio Evropa e Lirë: Ju e përmendët donacionin nga Qeveria e Kosovës gjatë pandemisë së koronavirusit. Por, si e vlerësoni raportin e Qeverisë së Serbisë ndaj Preshevës, Bujanocit dhe Medvegjës, gjatë pandemisë?

Ragmi Mustafi: Gjatë pandemisë së koronavirusit është parë domosdoja që popullata shqiptare nga Presheva, Bujanoci dhe Medvegja, të ketë spitalin e saj. Unë e kam iniciuar një nismë të tillë, ndonëse kjo nuk është pritur mirë në Serbi, për shkak se ekziston ligji për spitalet ose nuk di se çka. Por, një kërkesë e tillë gjendet në “planin prej shtatë pikave” me Qeverinë e Serbisë.

Gjegjësisht, pika e shtatë thotë – organizimi i sistemit të kujdesit shëndetësor dytësor për qytetarët e Preshevës, Bujanocit dhe Medvegjës.

Gjatë pandemisë u tregua që shqiptarët, në njëfarë mënyre ishin mjaft të frikësuar se nuk do të marrin kujdesin e duhur shëndetësor në spitalet në Vrajë dhe në Nish. Ndjenja e frikës është nxitur pas një periudhe të gjatë të diskriminimit të shqiptarëve.

Për sa i përket vaksinimit, mendoj se po zhvillohet siç duhet. Unë vetë e kam marrë vaksinën, për të treguar vullnetin dhe për t’i ftuar qytetarët që të marrin vaksinën sepse të gjithë ekspertët thonë që vetëm përmes vaksinimit mund të mundet koronavirusi.

Përgatiti: Bekim Bislimi

Rajonet e banuara me popullsi kryesisht shqiptare në Maqedoninë e Veriut, kanë standard më të ulët jetësor, thuhet në të dhënat e reja të publikuara nga Enti Shtetëror i Statistikave.

Sipas raportit “Rajonet në Maqedoninë e Veriut” të publikuar nga Enti i Statistikave, del se paga mesatare e qytetarëve në Shkup është për 150 euro më e lartë kundrejt atyre të cilët jetojnë në rajonin verilindor (ku përfshihet Kratova, Krivapallanka, Kumanova dhe Likova e të tjera) të Maqedonisë së Veriut.

Ndërkohë që rajoni i Pollogut, që ka popullsi kryesisht shqiptare, ka standardin më të ulët jetësor.

Nëse shihet Bruto Produkti Vendor për kokë banori, në Shkup është 7 mijë e 300, përkatësisht rreth 5 mijë euro më e lartë me qytetarët që jetojnë në rajonin e Pollogut. Bruto Produkti Vendor për kokë banori në këtë rajon është 2 mijë e 420 euro.

Në rajonin e Pollogut bëjnë pjesë Komuna e Tetovës, Gostavarit, Mavrovës, Bogovinës, Vrapçishtit etj.

Përpos në Shkup, ku është e koncentruar një e treta e popullsisë së Maqedonisë së Veriut, paga mesatare në shtatë rajonet e tjera të shtetit, është më e ulët se mesatarja shtetërore.

Zhvillimi i barabartë rajonal është e rregulluar me ligj, por edhe me strategjitë dhjetëvjeçare të politikave qeveritare.

Drilon Iseni, drejtor i Odës Ekonomike të Maqedonisë Veriperëndimore, thotë për Radion Evropa e Lirë se gjithnjë e më shumë po vjen në shprehje zhvillimi jo i barabartë në tetë rajonet e Maqedonisë së Veriut.

“Brenga jonë si Odë është se në të ardhmen, nëse vazhdon ky trend i zhvillimit joproporcional të rajoneve, e tërë Maqedonia e Veriut do të bëhet Shkup dhe Shkupi si kryeqendër do të jetë e tërë Maqedonia e Veriut. Për këtë qëllim duhet sa më shpejtë të intervenohet nga ana e shtetit që t’i jepet fund kësaj dukurie”, thotë Iseni.

Ai thotë se për të mos pasur hendek mes rajoneve, duhet që të zbatohen ligjet në fuqi.

“Problemi së pari është në nivel qendror, pasi ligji në fjalë që rregullon barazinë zhvillimore nuk zbatohet ashtu siç duhet. Në bazë të Ligjit për zhvillim të barabartë rajonal, 1 për qind e Bruto Prodhimit Vendor duhet të investohet në zhvillimin e barabartë rajonal, që është në vlerë afërsisht 100 milionë euro, ndërkohë që vlera më e lartë e investimeve nga ana e shtetit në këtë politikë nuk arrin as 11 për qind të kësaj vlere ligjore”, thotë Iseni.

Përderisa Aleksandar Cvetkovski nga organizata joqeveritare AGTIS, thotë për Radion Evropa e Lirë se gjithkund në botë, në kryeqytet është e koncentruar fuqia ekonomike, andaj sipas tij, pagat aty janë më të larta.

“Kjo ndodh për faktin se nga vendet e vogla, njerëzit e mençur largohen, pjesa më e madhe ikin në mërgim, përderisa një pjesë transferohen në Shkup. Më besoni në Prilep, Manastir apo Ohër është shumë e vështirë të gjeni një kuadër kualitativ. Të gjithë ata që ishin të mirë, në profile të caktuara, tashmë kanë ikur. Nëse një person është shkolluar në Shkup gjithsesi vendos të qëndrojë në kryeqendër, ku i ofrohen më shumë mundësi”, thotë thotë Cvetkovski.

Të dhënat e Entit të Statistikave po ashtu shfaqin një pabarazi sa i përket shkallës së papunësisë në rajone të ndryshme të Maqedonisë së Veriut.

Rajoni Verilindor prin sa i përket shkallës së papunësisë, me 33 për qind, ndërkaq, shkalla e papunësisë më 2019, në tërë Maqedoninë e Veriut, ishte 17.5 për qind.

Ndërkaq, përqindja më e ulët e papunësisë është në juglindje të Maqedonisë së Veriut, përkatësisht 6.3 për qind.

Në këtë drejtim Aleksandar Cvetkovski thekson investimi në politikat arsimore do të bënte që të rinjtë që mbarojnë studimet, t’iu përgjigjen kërkesave të tregut të punës dhe që të njëjtit, të ardhmen e tyre të mund ta ndërtojnë edhe në qytetet më të vogla.

“Shkollat pothuajse nuk ofrojnë asnjë njohuri për të përgatitur gjeneratat e reja të jenë konkurrues në tregun e punës. Mungojnë kuadrot që i nevojiten sektorit të biznesit. Ja për shembull në rajonin e Pellagonisë kërkohen mekanikë për ekskavatorë, shitës të kompjuterëve, por të tillë në gishta mund të numërohen”, thotë Cvetkovski.

Ndërkaq Drilon Iseni drejtor nga Oda Ekonomike e Maqedonisë Veriperëndimore, thotë se duhet ndërtuar mekanizma për një qasje të barabartë për sa i përket investimeve, në mënyrë që të shmangen dallimet e mëdha zhvillimore të rajoneve të ndryshme.

“Nëse merret aspekti i investimeve në rajonin e Pollogut, gjatë vitit 2018 janë regjistruar 109 milionë euro investime kryesisht private dhe një pjesë publike. Përderisa të njëjtin vit, në rajonin e Shkupit janë investuar 1.2 miliard euro, që është 11 fish më shumë krahasuar me rajonin e Pollogut”, thotë Iseni.

Ai nënvizon se derisa nuk realizohet regjistrimi i popullatës, është shumë e vështirë të hartohen politika efektive zhvillimore për rajonet e caktuara në Maqedoninë e Veriut, sepse siç thotë Iseni, mungon pasqyra reale e shpërndarjes së popullsisë në territorin e shtetit.

Maqedonia e Veriut mund të mos nisë bisedimet e anëtarësimit me Bashkimin Evropian në nëntor, në rast se nuk arrihet marrëveshje me Bullgarinë, e cila këtë çështje e ka kushtëzuar me zgjidhjen e dallimeve për emrin e shtetit, gjuhën maqedonase dhe definimin e prejardhjes etnike të disa personaliteteve historike.

Kështu ka deklaruar ministri i Punëve të Jashtme në Qeverinë e Maqedonisë së Veriut, Bujar Osmani duke theksuar se vendimi duhet të merret nga të gjitha 27 shtetet anëtare të unionit.

“Natyrisht se parakusht për të hapur këtë mbledhje të parë ndërqeveritare, apo për nisjen e bisedimeve duhet të ketë konsensus për tekstin e bisedimeve, për të cilin Bullgaria ka vërejtjet e saja ku edhe i ka ngritur. Nuk është sekret e Bullgaria gjatë debatit në Bruksel ka kontesuar emrin e shkurtër të vendit dhe gjuhën. Ne po bëjmë gjithçka që është e mundur për të arritur një gjuhë të përbashkët, natyrisht në kuadër të kornizës që e ka paracaktuar marrëveshja, që për çështjet historike vendimi të merret nga komisioni i historianëve”, ka deklaruar Osmani.

Drejtuesit e institucioneve shtetërore, “shpëtimin” nga gjendja e krijuar me mundësinë e bllokimit të bisedimeve e shohin në nënshkrimin e një aneksi në kuadër të Marrëveshjes për fqinjësi të mirë (që Shkupi dhe Sofja kanë arritur më 2017) apo edhe të një deklarate në të cilët do të konfirmohet se “Republika e Maqedonisë së Veriut” është emri i vërtetë i shtetit dhe se “Maqedonia e Veriut” është emri i shkurtër kushtetues dhe se ky emër ka të bëjë vetëm se me territorin aktual të shtetit i cili nuk ka pretendime territorial ndaj asnjë vendi fqinj.

Kryeministri maqedonas Zoran Zaev gjithashtu ka shprehur gatishmërinë që të vërtetojë atë që qëndron në kushtetutë për mospërzirje në punët e brendshme të Bullgarisë.

Por, sa i përket gjuhës maqedonase, drejtuesit shtetërorë kanë thënë se kompromis për këtë çështje nuk do të ketë. Pala bullgare pretendon se gjuha maqedonase, sikur edhe shteti maqedonas, janë formuar pas Luftës së Dytë Botërore.

Njohësit e çështjeve politike, thonë se mosmarrëveshjet mes dy shteteve janë pasojë e moszgjidhjes me kohë të dallimeve, e të cilat, siç thotë analisti Albert Musliu kanë ekzistuar edhe para pavarësimit të Maqedonisë së Veriut nga ish-Jugosllavia.

“Nuk i është dhënë shumë vëmendje kapërcimit të mosmarrëveshjeve, kështu që do të jetë një proces pak më i gjatë. Nga ana tjetër mendoj se janë dy faktorë të cilët e ndihmojnë procesin; njëri është interesi i faktorit ndërkombëtar, veçanërisht i lojtarëve më të mëdhenj të faktorit ndërkombëtar, këtu mendoj në Gjermaninë, e cila edhe kryeson me BE-në dhe faktori i dytë është afërsia mes dy kryeministrave, Bojko Borisov dhe Zoran Zaev, të cilit ishin të parët e zhbllokuan procesin. Unë jam optimist se pavarësisht se si do të zhvillohet narrativi në Bullgari e cila është në një fushatë zgjedhore, mendoj se nuk do të bllokohet procesi”, thotë Musliu.

Duke marrë parasysh qëndrimet me dy shteteve, Simonida Kacarska nga Qendra për Politika Evropiane, thotë se nuk sheh shumë hapësirë për koncesione nga pala maqedonase.

“Unë mendoj se qeveria e Bojko Borisovir duhet të tregojë nëse i ka premtuar diçka publikut të saj nga ato kërkesa maksimaliste që kishte. Konsideroj se kërkesat e ndjeshme nuk mund të pritet të jenë pjesë e këtij dokumenti që po diskutohet,” tha Kacarska.

Ajo megjithatë vlerëson se deklarata e fundit të zyrtarëve të lartë bullgarë janë më tepër për fushatë zgjedhore.

“Ministri bullgar i mbrojtjes Krasimir Karakaçanov dhe eurodeputeti Andreja Kovaçev janë zërat e kërkesave maksimaliste, por mendoj se çdo kërkesë e tyre mund të interpretohet në kontekst të zgjedhjeve. Për ne është me rëndësi se të dimë qëndrimet e kryeministrit Borisov dhe të shefes së diplomacisë, Ekaretina Zaharievës”, ka deklaruar Kacarska.

Bullgaria, përmes një memorandumi gjashtë faqesh, i ka kërkuar vendeve anëtare të BE-së, që në kuadër të kornizës negociuese me Shkupin, të fusin edhe Marrëveshjen për fqinjësi të mirë, që Sofja dhe Shkupi kanë arritur më 2017.

Në këtë memorandum, Bullgaria ka argumentuar se me Maqedoninë e Veriut ende nuk kanë zgjidhur kontestet rreth gjuhës, historisë së përbashkët dhe pakicave. Po ashtu, Sofja zyrtare ka paralajmëruar se mund të vendosë edhe veto për anëtarësimin e Shkupit në BE.

Maqedonia e Veriut dhe Bullgaria, në gusht të vitit 2017 nënshkruan Marrëveshjen për fqinjësi të mirë. Kjo marrëveshje ka për synim zgjidhjen e kontesteve mes dy vendeve fqinje, që kanë të bëjnë kontestimin e gjuhës maqedonase nga ana e Bullgarisë si dhe kontesteve rreth ngjarjeve historike deri në vitin 1944, përkatësisht prejardhjen e heroit të dy vendeve, Goce Dellçev, rolin e VMRO-së (organizata e brendshme revolucionare maqedonase) dhe Kuvendin e Ilindenit, që kishte shpallur pavarësinë e shtetit të parë maqedonas, më 2 gusht të vitit 1903.

Maqedonia e Veriut gjatë 29 vjetëve të pavarësisë, ka bërë përparime të mëdha, por edhe gabime të cilat i kanë kushtuar humbje kohe për arritjen e synimeve të saja kryesore: anëtarësimin në NATO dhe Bashkimin Evropian.

Kështu thotë për Radion Evropa e Lirë, Stojan Andov, kryetar i parë i Kuvendit të Maqedonisë së Veriut. Ai ka drejtuar institucionin ligjvënës në vitin 1991 kur vendi shpalli pavarësinë nga ish-Jugosllavia. Sikur në atë kohë të mos bëheshin disa gabime, thotë Andov, vendi mund të ishte shumë më herët pjesë e strukturave euroatlantike, ndërsa nuk do të ndodhte edhe konflikti në vitin 2001.

Gabimet, sipas tij, janë bërë në raportet me shqiptarët, të cilët bojkotuan referendumin për pavarësi si dhe miratimin e Kushtetutës së parë, e cila Maqedoninë e atëhershme e definonte si shtet ekskluzivisht të maqedonasve.

“Sigurisht që kishte gabime. Nuk duhej që të vinim deri te konflikti në vitin 2001, pasi disa çështje mund të zgjidheshin më herët, por ja që u vonuam. E dimë se në referendumin për pavarësi nuk dolën votuesit shqiptarë… Qysh atëherë gjërat mund të vendoseshin më ndryshe. Siç edhe e dimë, deputetët shqiptarë nuk e votuan as Kushtetutën e parë në vitin 1991. E gjithë kjo duhet të shërbente si mësim, por ja që u veprua pak me kokëfortësi. Mendonim se mund të bëhemi pjesë e NATO-s me disa operacione që zhvilluam brenda shtetit në vitin 1993. Ne e donim Perëndimin, por nuk kishin përvojë, kështu që na u ngatërruan punët dhe u vonuam”, thotë ish-kryetari i kuvendit, Stojan Andov.

Drejtuesit e institucioneve, si të arriturën më të madhe të vendit që nga shpallja e pavarësisë, kanë theksuar anëtarësimin në NATO dhe pritjet për nisjen e bisedimeve për anëtarësim në BE, mbylljen e kontesteve me fqinjët, zgjidhjen e problemeve të brendshme ndëretnike përmes Marrëveshjes së Ohrit, por edhe përballjen me sfida tjera.

Shpëtim Pollozhani, kryetari i shoqatës së ish të përndjekurve dhe të dënuarve politikë shqiptarë, të cilët që në kohën e monizmin u angazhuan për barabarësinë e shqiptarëve, nuk është i kënaqur me të arriturat gjatë kësaj periudhe pavarësie.

Ai thotë për Radion Evropa e Lirë se shumë kërkesa ende nuk kanë gjetur zgjidhjen e plotë, si zyrtarizimi i gjuhës shqipe, përdorimi i simboleve kombëtare e përfaqësimi i drejtë në institucione, ndërsa flet edhe për vlerësimet lidhur me anëtarësimin e shtetit në NATO.

“NATO-ja e ka projektin e vet dhe kështu e ka futur në gjirin e saj. Pra, mendoj se më tepër është meritë e NATO-s për anëtarësim e saj në këtë aleancë sesa meritë e klasës politike të Maqedonisë së Veriut. Nuk mendoj se gjërat kanë ndryshuar për të mirë, pasi sikur të ndryshonte për të mirë, atëherë do të zvogëlohej numri i atyre që e lënë vendin dhe ikin. Puna tregon se dukuritë ndryshojnë për të keq. Kjo i detyron të gjithë kuadrot që nuk tregojnë serivilitet ndaj partisë në pushtet, kuadro që janë me dinjitet, që janë profesionist, që janë të ngritur, që kanë një qëllim, që kanë një ëndërr, ata largohen”, thekson Pollozhani.

Ai thotë se ky shtet mund të ketë sukses vetëm nëse hiqen paragjykimet mes njerëzve.

“Nëse nuk ndryshon mentaliteti politik se ‘shqiptari i ndershëm është shqiptar i manipulueshëm’, do të mbytemi në të njëjtën anije, të dy palët, edhe ne edhe maqedonasit. Nëse ata ndryshojnë mentalitetin hegjemon ndaj shqiptarëve, edhe ata do të ndryshojnë mentalitetin ndaj vetvetes, atëherë mendoj se punët mund të lëvizin”, shprehet Pollozhani.

Temelko Ristevski, profesor i së Drejtës Kushtetuese thotë për Radion Evropa e Lirë se të arritura janë shënuar, por jo edhe ngritje e vetëdijes për përgjegjësitë ndaj shtetit.

“Mendoj se kemi arritur shumë. Për herë të parë në historinë tonë maqedonase kemi shtet të pavarur, demokratik, sovran, shtet maqedon. Kemi arritur të bëhemi pjesë e NATO-s, ndërsa presin edhe nisjen e bisedimeve për anëtarësim në Bashkimin Evropian. Por, kemi edhe dobësitë tona të sjelljes ndaj shtetit, ende nuk kemi vetëdije të lartë për përgjegjësitë që duhet të kemi ndaj shtetit në përgjithësi. Te ne ende ka korrupsion të lartë, ende nuk kemi shkallë të lartë të përgjegjësisë, ende kemi të theksuar individualizmin duke lënë anash interesat shoqërore e shtetërore. Këto janë disa faktorë që po pengojnë rrugën tonë drejtim zhvillimit dhe përparimit, të shtetit dhe shoqërisë”, thotë Ristevski.

Në Maqedoninë e Veriut, kryetari i Aleancës për Shqiptarët, Ziadin Sela thotë në një intervistë për Zërin e Amerikës se shqiptarët në këtë vend kanë nevojë për ndryshim dhe se padrejtësitë e diskriminimi kundër tyre duhet të marrin fund. Ai thotë se koalicioni me partinë Alternativa nuk do të hyjë në qeverinë e re pa plotësimin e kushteve që dalin nga programi i tyre. Me zotin Sela bisedoi korrespondenti ynë Isak Ramadani.

ZËRI I AMERIKËS: 15 korriku po afrohet, cilat janë pritshmëritë tuaja, duke qenë se zgjedhjet zhvillohen në rrethana të një krize shëndetësore me koronavirusin që po vjen duke u përhapur edhe më shumë?

ZIADIN SELA: E vërtetë që ne po mbajmë zgjedhje në një situatë të jashtëzakonshme; kuptohet që qytetarët janë të shqetësuar edhe për shëndetin, por paralelisht me këtë është i rëndësishëm edhe shëndeti i sistemit. E shëndeti i sistemit varet nga zgjedhjet dhe nga institucionet kryesore që do të duhet të jenë në një shtet dhe gjithçka nis nga konsolidimi i parlamentit dhe themelimi i institucioneve të shtetit, të cilat kanë legjitimitetin e qytetarëve. Kuptohet, këto zgjedhje kanë një simbolikë dhe janë të rëndësishme sidomos për shqiptarët këtu në Maqedoininë e Veriut, sepse pritshmëritë tona janë që përfundimisht të vijë demokracia brenda përbrenda shqiptarëve, për shkak se ka 18 vjet që shqiptarët jetojnë në monizëm, për shkak se nuk ka pasur ndërrim pushteti te ta dhe me këtë ne presim që të ndodhë ndryshimi dhe të kthehet shpresa tek qytetarët për një jetë më të mirë.

ZËRI I AMERIKËS: Cila është oferta juaj për elektoratin shqiptar?

ZIADIN SELA: Programi ynë i koalicionit Aleanca-Alternativa është i titulluar “Shtet për të gjithë” në të cilin janë të parashikuara gjashtë shtylla kryesore dhe mbi 200 masa imediate të cilat duhet të merren. Shtylla e parë është barazia e plotë, kuptohet që ne jemi duke punuar që t’i heqim edhe ato mbetjet diskriminuese të Kushtetutës dhe disa definicione për të drejta për të cilat kanë për qëllim që shqiptarët t’i bëjnë të përkohshëm këtu në trojet e tyre. Fjalën e kam për definicionin për ligjin për gjuhë shqipe, që është skandaloz dhe pas zgjedhjeve ne gjuhës shqipe do t’i themi gjuhë shqipe dhe jo “gjuha të cilën e flasin mbi 20% e popullatës dhe e ndryshme nga maqedonishtja”. Kuptohet, një ndër masat është ruajtja e kapitalit njerëzor. Ne synojmë që t’u japim fund kësaj pabarazie dhe diskriminimit që po na bëhet dhe që po na merren vendet e punës vetëm me një deklaratë që politikisht është e orkestruar nga ana e partisë që është në pushtet e me mijëra vende pune u zihen shqiptarëve.

ZËRI I AMERIKËS: Si do të arrini t’i realizoni këto? Ndryshimi i terminologjisë që gjuhën shqipe në kushtetutë e përcakton si “gjuha të cilën e flasin mbi 20% e popullatës…” kërkon ndryshime kushtetuese, apo jo?

ZIADIN SELA: S’ka pasur disponim për ta sjellë ligjin e gjuhëve as kur ishim ne brenda atyre 100 ditëve në qeveri. Në momentin që legjitimohet programi ynë, atëherë natyrisht që do të ketë kushte për krijimin e qeverisë. Aq më tepër që politikanët maqedonas do të duhet të jenë të vetëdijësuar, sepse sjellja e tyre ndaj gjuhës sonë është e njëjtë siç është sjellja e, bile akoma më keq, e Bullgarisë ndaj gjuhës së tyre, kur u thotë që gjuha maqedone duhet të quhet “gjuhë zyrtare” dhe gjuhë maqedone. Sjellja ndaj gjuhës shqipe është akoma më skandaloze e politikanit maqedonas.

ZËRI I AMERIKËS: Jo vetëm me fillimin zyrtar të fushatës por edhe shumë më herët duket sikur çështje kryesore e keni si ta rrëzoni BDI-në nga pushteti dhe kësaj i kushtoni një hapësirë të madhe në paraqitjet tuaja. A prisni që kjo retorikë të dalë me sukses?

ZIADIN SELA: Nuk është e vërtetë që një ndër çështjet kryesore e kemi se si ta rrëzojmë BDI-në, por nga ana tjetër, e vërteta është që BDI-së i duhet pak opozita sepse besojmë që kanë menaxhuar keq me verdiktin e shqiptarëve këto 18 vjet sa kanë qenë në qeveri dhe si të tillë do të duhet të shkojnë në opozitë. Por, ne nuk e kemi atë motivin kryesor; ne duam t’i çlirojmë shqiptarët, sepse këto janë shndërruar në të njejtën kohë në ata të cilët shantazhojnë, kërcënojnë, u hyjnë me dhunë në shtëpi shqiptarëve duke i kërcënuar me vende pune.

ZËRI I AMERIKËS: Sipas analizave tuaja, sa deputetë do të fitoni në koalicion me Alternativën?

ZIADIN SELA: Kjo është çështje e verdiktit të qytetarëve shqiptarë, të cilët do ta përkrahin këtë koalicion. Pa dashur që të spekuloj, ne do të jemi mbi dhjetë deputetë.

ZËRI I AMERIKËS: Si do t’i bëni reformat në drejtësi, në këtë shtet ku shkalla e korrupsionit sipas organizatave ndërkomnbëtare është mjaft e lartë?

ZIADIN SELA: Duke krijuar kushte, në mënyrë që të dahet gjyqësi, e jo të politizohet dhe etnizohet gjyqësia. Brenda 100 ditëve qeveria e Maqedonisë së Veriut do t’i drejtohet BE-së për të sjellë grup monitorues gjykatësisht dhe prokurorësh të cilët do t’i hapin lëndët tashmë të mbyllura; pastaj, monitorimi i përhershëm në Gjykatën për krim të organizuar këtu në Shkup i çdo seance gjyqësore që në të ardhmen të mos ndikojë politika si pasojë e monitorimit ndërkombëtar në vendimet e gjykatës këtu; Pastaj vetingu, i cili duhet të ndodhë patjetër dhe sa më shpejtë në kuadër të sistemit gjyqësor në Maqedoninë e Veriut dhe e para nga të gjitha këto është ndryshimi. Një shoqëri është demokratike dhe më e avancuar kur sa më shpesh ndryshohet partia politike që qeverisë, sepse llogaridhënia për formën se si ke qeverisur jepet pasi shkon në opozitë.

ZËRI I AMERIKËS: A shikoni reforma në partinë VMRO-DPMNE pas largimit të Nikolla Gruevskit dhe a jeni të gatshëm të hyni në koalicionin qeverisës me të nëse ajo i fiton zgjedhjet?

ZIADIN SELA: Jo që s’shoh reforma atje, por kam përshtypjen se edhe këto të tjerët po gruevizohen dal-ngadalë, këta të LSDM-së… dhe një ndër problemet kryesore që ka qenë me VMRO-në që nisi orientimi i tyre nga Lindja ishte fakti që ata u shndërruan në oligarkë dhe oligarku e kërkon strehën tek oligarku më i madh i botës që është Putini dhe Rusia. Dhe unë kam shqetësimin se në të njëjtin drejtim po lëvizë edhe LSDM-ja. Për t’iu përgjigjur pyetjes: ditën që ne marrim vota, ne nuk jemi më emra e mbiemra të përveçëm por jemi premtimi, programi që kanë votuar shqiptarët dhe që duhet të realizohet.

ZËRI I AMERIKËS: Si i shikoni debatet lidhur me mundësinë e ofrimit të disa deputetëve nga partitë maqedonase njëra-tjetrës në mënyrë që të mos ndjehen të kushtëzuara dhe shantazhuara, siç thonë vetë, nga shqiptarët, për të arritur numrin e nevojshëm për formimin e qeverisë?

ZIADIN SELA: E rrezikshme. Lojë politike, teatër në sytë e qytetarëve për të marrë ndonjë votë më tepër. Kjo lojë politike, në qoftë se do të ishte e njëmendtë, do të ishte e rrezikshme. A nga ana tjetër, për çka kushtëzojmë ne? Për një të drejtë që na takon me kushtetutë, për një të drejtë, e cila na takon edhe ne si të gjithë të tjerëve dhe nuk po kërkojmë diku tjetër t’i marrim dhe po mbajmë balancën e Maqedonisë (së Veriut) që të mos lëvizë drejt krijimit të një shteti monoetnik. Sepse ka një realitet binacional dhe shumëetnik. Në qoftë se do të bëjnë diçka të tillë, ata i përjashtojnë shqiptarët nga sistemi. Dhe kur dikush të përjashton nga sistemi është legjitime që ti ta bojkotosh atë sistem dhe atëherë imponohet ideja që të bësh sistem paralel. Këtë e dinë shumë mirë edher zoti Zaev edhe zoti Mickovski, por thjesht janë lojra politike që të marrin ndonjë votë më tepër, por janë lojra politike të rrezikshme.

ZËRI I AMERIKËS: A keni preferenca lidhur me partnerin qeveritar maqedonas pas 15 korrikut?

ZIADIN SELA: Perëndimin. NATO-n dhe BE-në. Gjithsecili që afrohet në derën tonë dhe synon t’i kthejë prapa disa dokumente që e kanë çuar vendin përpara, natyrisht që as nuk do të ulemi për të biseduar me ta.