VOAL – Një vogëlushe shqiptare ua ka dërguar një mesazh prekës votuesve shqiptarë në Maqedoni.

“Mos e shit votën. TË LUTEM. Për hatrin tonë!” – shkruan vogëlushja shqiptare në një letër format.

Maqedonia po zhvillon sot zgjedhjet e katërta të parakokshme parlamentare. Në këto zgjedhje marrin pjesë 6 parti dhe 5 koalicione, do të votohet për 1092 kandidatë.

Nikolla Gruevski dha dorëheqjen në janar. Tani ai po kërkon rikthimin në detyrën që e mban prej vitit 2006.

Opinioni në Maqedoni është i skandalizuar nga kërcënimi, indirekt por i qartë, me atentatin që i bëri lideri i VMRO-DPMNE-së, ish-kryeministri Nikolla Gruevski, oponentit të tij politik, liderit të Lidhjes Socialdemokrate të Maqedonisë, Zoran Zaevit.

Në Maqedoni shkalla e papunësisë tek të rinjtë është 52.9 përqind duke u radhitur në vendin e tretë në listën botërore, ndërkohë që në vend të parë është Bosnjë e Hercegovina dhe në vend të dytë Greqia

SHKUP – Sipas hulumtimit të kryer nga Fondacioni “Friedrich Eber”, zyra në Shkup, mbi papunësinë tek të rinjtë në Republikën e Maqedonisë për vitin 2016, thuhet se “në Maqedoni padyshim që shkalla e papunësisë tek të rinjtë, e cila është 52.9 përqind është alarmante, duke u radhitur në vendin e tretë në listën botërore, ndërkohë që në vend të parë është Bosnjë e Hercegovina dhe në vend të dytë Greqia”.

Nina Starova, autore dhe prezantuese e hulumtimit të këtij fondacioni në debatin e mbajtur në Shkup, ku u diskutuan sfidat dhe rekomandimet për uljen e shkallës së papunësisë tek të rinjtë, theksoi se mbi 60 përqind e të rinjve në këtë vend mendojnë se është vështirë të gjendet punë. Ajo shtoi se këto hulumtime tregojnë faktori kryesor për punësim është lidhjet personale dhe politike.

“Fatkeqësisht për shkak të mungesës së këshillimit të karrierës shpresat e tyre nga tregu i punës janë joreale dhe nuk kanë njohuri për tregun e punës”, u shpreh Starova, si dhe shtoi se 50 përqind e të rinjve në vend preferojnë të punojnë në administratë publike, ndërsa 50 përqind mendojnë ose përgatitet të lëshojnë vendin.

Profesor universitar, pjesëmarrës në debat, Dragan Tevdovski, tha se kjo normë e papunësisë tregon se pse të rinjtë emigrojnë nga Maqedonia, duke shtuar se edhe politikat aktuale në vend nuk japin rezultate të mira për motivimin e të rinjve.

“Absolutisht që nevojiten reforma në të gjitha nivelet e arsimit në Maqedoni, nëse me të vërtetë duam një ndryshim serioz, kryesisht për të përmirësuar produktivitetin, për rritjen e pagave dhe për mundësi më të mëdha për punësim. Mirëpo, duhet të jemi të vetëdijshëm se këta reforma duhet të mos vonohen dhe të realizohen sa më shpejtë”, deklaroi Tevdovski.

Fondacioni “Friedrich Eber”, i cili u themelua në vitin 1925, si një trashëgimi politike e presidenti të parë gjerman Friedrich Eber, është një institucion jo fitimprurës, politik me interes publik, i angazhuar në parimet dhe vlerat bazë të demokracisë sociale në punën e tij edukuese dhe të orientuar nga politika. aa

TETOVË – Në kuadër të manifestimit “Tetova feston Nëntorin” Qendra për Kulturë-Tetovë dhe Komuna e Tetovës organizuan edicionin e 7-të të Festivalit të këngës qytetare “Teuta”, ku me një program të pasur artistik nga të gjitha trojet shqiptare pjesëmarrësit performuan para publikut tetovar.

Kryetare e Komunës së Tetovës, Teuta Arifi, tha se këtë manifestim, tashmë tradicional, jo vetëm që e përkrahin, por edhe konceptualisht e kanë ndërtuar. Ajo theksoi se ky manifestim flet për vlerat e bashkëpunimit mes shqiptarëve të Maqedonisë, Shqipërisë dhe Kosovës.

“Këtë vit me të vërtetë kishte mjaftë risi. Kombinimi i pjesëmarrësve prej të gjitha trojeve shqiptare është edhe tendenca e këtij manifestimi. Mirëpo, përfshirja edhe e një kori që interpreton në gjuhën turke, i cili u mirëprit nga publiku, edhe njëherë flet për vlerat e tolerancës që shqiptarët i kanë në këto rajone”, deklaroi Arifi.

Në këtë edicion mori pjesë edhe kori “Sevim Baki”, i cili për herë të parë performoi në gjuhën turke, ndryshe nga herët tjera kur koret performonin vetëm në gjuhën shqipe. Ardhja e këtij kori bashkë me dy kore tjera nga Kosova është mbështetur nga Qendra Kulturore “Yunus Emre” – Prishtinë.

Drejtor i Qendrës Kulturore Turke “Yunus Emre” – Prishtinë, Mehmet Ülker, bëri të ditur se koret e ardhur nga Kosova përbëhen prej rreth 80 personash.

“Instituti ‘Yunus Emre’ zbaton punime për promovimin e kulturës, artit turk dhe zgjerimin e fushës së veprimit të tij. Jemi një institucion që synon ndërtimin e urave të miqësisë me vendin në të cilin ndodhemi. Ne synojmë të ndërtojmë ura të vëllazërisë mes shqiptarëve, maqedonasve, turqve dhe kosovarëve”, u shpreh Ülker.

Këtë vit me një program të pasur artistik performuan Kori i grave “Teuta”, si nikoqire e manifestimit, Ansambli “Isuf Myzyri”, Kori “Zërina – Prishtinë”, Kori “Sevim Baki”, Kori i grave të Pejës, si dhe SHKA “Agimi”. aa

(Vlerësime për librin “Në strofullën e djallit” të Shpëtim Pollozhanit)

Ne Foto: Z. Shpetim Pollozhani me bashkeshorten dhe miq ne oborrin e shtepise

Shoqata e të Burgosurve dhe të Dëmtuarve Politikë Shqiptarë të Maqedonisë me qendër në Shkup, botoi në vitin 2015 librin “Në strofullën e djallit” të ish të burgosurit politik Shpëtim Pollozhani. Ai ka vite që është kryetar i Shoqatës së ish të përndjekurve të Maqedonisë (The association of former political prisoners).

Ishte një fat për mua dhe bashkëshorten time Julia, që në gusht të këtij viti gjatë udhëtimit për të shpërndarë në Kosovë e Maqedoni, librin tim “Mosdënimi i krimit është krim i ri” (OMSCA-1 Tiranë 2016), u ndalëm dhe në Strugë, ku miqtë tanë Agim Vinca dhe Ferid Abdullahu na njohën me z. Pollozhani, një nga veprimtarët më të shquar të lëvizjes kombëtare shqiptare të Maqedonisë. Pasi u njohëm me të në lokalet e bukura të shqiptarëve anës lumit Drin, ai na dhuroi këtë libër dhe na vuri në dijeni se së shpejti do të botojë dhe dy vëllime të tjera si vijim, ku do të trajtojë lëvizjen kombëtar të shqiptarëve të Maqedonisë pas shkërmoqjes së Jugosllavisë së Titosin, pra veprimtarinë e tij e të bashkëpunëtorëve të tij të pas vitit 1991.
“Në strofullën e djallit” autori ka përmbledhur në 380 faqe të formatit të madh, ngjarje, kujtime, mbresa nga vitet 1980-1989 kur ai vuajti dënimet në burgjet e RSF të Maqedonisë, në burgjet e Strugës, Manastirit, Ohrit, Idrizovës dhe së fundi në burgun e Kotorit të Malit të Zi.
Ngjarjet dhe personat historikë që përshkruhen aty janë autentikë, pa zbukurime letrareske. Tipar kryesor i këtij libri është besnikëria në riprodhimin e ngjarjeve dhe në përshkrimin e jetës në ato burgje ku nëpunësit, policët, rojet dhe shërbëtorët e tyre, këto qenie çnjerëzore, ua bënin jetën të burgosurve shqiptarë shumë shumë të rëndë derisa disa binin në depresion e vrisnin veten.
Që në faqet e para ndjehet se autori është një penë e talentuar dhe me kulturë (ka mbaruar shkollën e lartë dhe ka marrë formim të mëtejshëm përmes leximit të shumë veprave në disa gjuhë të huaja). Ai ia ka arritur që përmes përshkrimit me stil letrar, mbushur shpesh me sentenca popullore e me thënie nga shkrimtarë e filozofë të njohur, të bëjë tërheqës përshkrimin e jetës në atë ferr, gjë që e tërheq lexuesin derisa e mbaron veprën. Ai nuk mjaftohet vetëm me rrëfimin e jetës së rëndë plot mungesa e vuajtje dhe të torurave që i bëheshin atij dhe të burgosurve të tjerë, por e mbush veprën me gjithçka nga jeta brenda burgjeve, jetë e cila nuk ishte thjesht një nënshtrim a vegjetim, por e mbushur me aktivitete të ndryshme të fshehta nën hundën e policëve, rojeve dhe spiunëve. Të paharrueshëm janë dhe shokët e tij me të cilët ai bashkëvuante e bashkëpunonte në ato kushte aq të vështira. Midis tyre përmenden Zaim Beqiri, Esat Abduramani, Destan Aliu, Bashkim Mashkulli, Kastriot Haxhirexha, Muadin Bajrami, Halit Naxhaku, Bejtulla Ademi, Fadil Bajrami, imam Kadri Pollozhani, etj, etj, të cilët ai i përmend me mirënjohje për veprimtarinë e përbashkët. Veprimtari që shpuri në ndërgjegjësimin e shumë të burgosurve, në kthimin e tyre nga katundarë indiferentë në të përvuajtur që e kuptonin se kush ishin fajtorët e vëtetë të vuajteve të tyre dhe të dinin si të silleshin me ta me dinjitet. Përmes kësaj pune të kujdesshme, vitet e burgimit për shumë fshatarë me origjinë nga zona të thella rurale ktheheshin në një shkollë të vërtetë…
Për të ndihmuar të dënuarit, autori tregon se si arriti të krijonte brenda burgut një bibliotekë të fshehtë me libra, një farmaci me disa barna të urgjencës, thika e çelsa për nevoja të të burgosurve. E gjithë kjo prapavijë e fshehtë, por shumë e dobishme për jetën e të dënuarve u krijua prej Shpëtimit përmes familjarëve të tij, të cilët me sakrifica arrinin të siguronin e të sillnin gjatë takimeve sendet që ai ua porosiste. Përshkrimet e takimeve shpalosin jetën familjare të autorit, ndjenjat fisnike dhe karakterin burrnor të tij dhe të familjarëve si bashkëshortja Xhevahire, nëna Ikbale, vëllai farmacist Bashkimi, vajzat Vjosa, Leza dhe Luleza, rritjen e të cilave babai i burgosur e vërente gjatë takimeve, kur ato i recitonin vargje të shkruara për të.
Marrëdhëniet e popullit shqiptar me qeveritarët maqedonë autori i ka përshkruar përmes skenave ku ai tregon momente nga gjyqet e tij, nga kontaktet me nëpunësit e burgut. Në të tilla marrëdhënie jepet mendësia atavike antishqiptare e të tillëve njerëz, të cilët përfaqësonin pushtetin e kohës. Pushtet hipokrit, i cili në botë e propagandonte Jugosllavinë si etalon të “bashkim-vllazërimit” të popujve, por që në praktikë vlonte antishqiptarizmi i shfrenuar.
Ky antishqiptarizëm, thotë autori në bisedat gojore me ne, u ka hyrë kaqe shumë në gjak maqedonëve, sa edhe sot ata na shikojnë dhe na trajtojnë ne shqiptarëve si popull të dorës së dytë. Nuk mund ta pranojnë popullin shqiptar si popull i barabartë edhe pse sot është krijuar një brez i ri i shkolluar në universitetet e Maqedonisë, Shqipërisë dhe Kosovës. Dhe kjo urrejtje do ta shpjerë Maqedoninë drejt shkatërimit si shtet, sepse krahas ne shqiptarëve të pakënaqur janë edhe shumë banorë të viseve lindore të Maqedonisë të cilët janë shpallur si bullgarë dhe kërkojnë të njihen si minoritet kombëtar bullgar. Kështu kombi maqedon sot përben një pakicë në shtetin e shpallur si Maqedoni. Pra si mund të ekzistojë ky shtet ku të quajturat pakica kombëtare shqiptare dhe ajo bullgare, të cilat përbëjnë shumicën, nuk kanë të drejta të barabarta me maqedonët, që përbëjnë pakicën. Ky shtet me këtë politikë nuk mund të shkojë përpara dhe nuk ka si të hyjë në Bashkimin Europian.
Ne shqiptarëve nuk na janë dashur dhe nuk na duhen disa atdhe, na është dashur dhe na duhet vetëm një atdhe dhe atë e kemi, Shqipërinë. Këtë e kam thënë dhe në vepër. Pra vetë sjellja antishqiptare e maqedonëve dhe e sërbëve, na ka ndihmuar dhe na ndihmon të kuptojmë se e ardhmja jonë më e mirë është bashkimi në një shtet shqiptar…” Të tilla vlerësime të veprimtarit dhe politikanit Pollozhani nuk mund t’i kundërshtojë asnjë politikan shqiptar.
Vepra shquhet dhe për aspektin e saj letrar, të cilin e pasurojnë mjaft përshkrime plot lirizëm për disa qenie të gjalla sado të vogla, si merimanga, milingona ose një çift trumcakësh, që i bëhen pjesëtarë të jetës autorit në kohën e izoluar të burgut. Në po këtë funksion janë dhe përshkrimet me dramacitet të disa ngjarjeve njerëzore. Të tillë pasazhe janë përshkrimet e kontrolleve të befasishme, puna e fshehtë për krijimin e mjeteve të ndryshme për të ndihmuar bashkëvuajtësit, riprodhimi i takimeve të shumëpritura me familjarët, sidomos ai në burgun e Kotorit. Ky takim, ndryshe nga takimet në burgun e Idrizovës, kërkonte që familjarët të kryenin qindra kilometra rrugë, dy netë fjetje nëpër hotele dhe plus këtyre një herë ndodhi dhe një aksident automobilistik gjatë të cilit u plagosën nëna e bashkëshortja, etj.
Jo rallë autori riprodhon vargje të disa poetëve tanë të shquar si At Gjergj Fishta, Faik Konica, etj, ose vargje nga krijimtaria popullore, etj. Pollozhani e pëlqen shumë frymën kritike të Faik Konicës ndaj shqptarëve, prandaj ai për të kritikuar politikanët shqiptarë të RFJ të Maqedonisë citon vargjet:
“Sot kanë dalë ca zuazarë.
Që u lintnë shqipëtarë
E punojnë natë e ditë
Që të mbetemi pa dritë.
Eshtë turp prej kësi krimbash
Të mundohet një komb trimash.” (f.329)

Për pasurinë e madhe jetësore të përfshirë në këtë vepër, z. Remzi Zeqja, hartuesi i parathënies së kësaj vepre, me të drejtë, thekson se ky libër mund të cilësohet si “një enciklopedi e vuajtjes gjer në mbijetesë.” (f. 5).
Besnikëria e rrefimit të ngjarjeve përmes një stili të këndshëm letrar na shtyjnë që këtë vepër ta fusim në radhën e veprave më të mira të letërsisë dokumentare shqipe me tematikë nga burgologjia shqiptare.
Propaganda zyrtare e Jugosllavisë së Titos e të Milosheviçit, si thamë e më lart, e paraqiste jetën e atij shteti si një parajsë të bashkim-vllazërimit të popujve. Mirëpo shqiptarët e Kosovës, ata të Maqedonisë, të Malit të Zi e të Sërbisë jugore, vuanin një shtypje të pabesueshme, sepse antishqiptarizmi dhe urrejtja ndaj shqiptarëve ushqehej si virtut tek sërbët, maqedonët e malazestë prej atij regjimi që shitej si regjim liberal komunist. E pikërisht këtë atmosferë poshtëruese e torturuese të shqiptarëve kanë në qendër disa vepra të Adem Demaçit për shqiptarët e Kosovës dhe kjo vepër e Shpëtim Pollozhanit për shqiptarët e Maqedonisë.
Veprimtaria atdhetare dhe vuajtjet e autorit të këtij libri nëpër burgjet e ish Jugosllavisë, na kujtojnë vuajtjet e shumë atdhetarëve të tjerë të përmendur në librin e z. Myrteza Bajraktari “Një vështrim tjetër i historisë” (WESTPRINT, Tiranë, 2011, 276 f.).
Mbas leximit të vëmendshëm të këtij libri, bindesh se populli shqiptar i Maqedonisë, që në kohën e Jugosllavisë së Titos e të Miloshevicit, ka ecur drejt forcimit të ndërgjegjes së tij kombëtare. Ai e meriton atë vlerësimin që i pati bërë njëzet e ca vjet më parë, studiuesi, poeti, kritiku, analisti, profesori Agim Vinca, i cili e quajti “Popull i pandalur”, në përmbledhjen e tij me analiza e polemika me këtë titull.

Anëtarët shqiptarë të Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Maqedonisë (ASHAM) distancohen nga fjalimi i kryetarit, Taki Fiti, i cili në kuadër të akademisë solemne kushtuar shenjtërimit të Nënës Terezë, tha se Gonxhe Bojaxhiu rrjedh nga një familje e përzier etnike.

“Ne, anëtarët e Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Maqedonisë; Luan Starova nënkryetar, Alajdin Abazi anëtar i kryesisë, Abdylmenaf Bexheti anëtar i rregullt dhe Izet Zeqiri anëtar korrespondent, në mënyrë kategorike distancohemi nga fjalimi i Kryetarit të Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Maqedonisë Taki Fiti në tendencën e kontestimit të përkatësisë kombëtare të Shën Terezës si dhe vazhdimësinë e tendencës për përvetësimin e figurës së saj”, thuhet në deklaratën e përbashkët të dërguar në redaksinë e Portalb.

Sipas tyre, askush nuk mundet të paracaktojë përkatësinë etnike të kujtdo qoftë, e “aq më pak të figurës së Shën Terezës kur ajo vetë në testamentin e saj përcakton për nga gjaku përkatësinë shqiptare”.

“Fatkeqësisht nuk është hera e parë që ASHAM vihet në shërbim të politikës ditore”, shkruajnë akademikët shqiptarë.

Dy vëllezër me mbiemrin Begaj, kanë vdekur nga rrëzimi i aeroplanit në afërsi të Shkupit, raporton Alsat.

Dy vëllezërit kanë humbur jetën së bashku me katër shtetas italianë. Sipas të dhënave të siguruara deri më tani, njëri prej vëllezërve quhet Visar Begaj, dhe të dy janë investitorë.

Qëllimi i udhëtimit, ka qenë iniciativa e dy vëllezërve investitorë kosovarë, të cilët kanë dashur të hapnin një klub për fluturime në Istog.

Mediat italiane raportojnë se Aeroplani ishte destinuar të ulej në Shkup, për të bërë një kontroll teknik.

Nga kontrolli i fluturimeve vlerësojnë se avioni mund të jetë humbur për shkak të motit të keq, megjithatë ende nuk është konfirmuar arsyeja e vërtetë e humbjes së avionit.

Për momentin sipas informatave jozyrtare bëhet fjalë për avion me mbishkrim gjerman i cili është dashur të ulet në Shkup për të marr lëndë djegëse. Ende nuk ka informata nëse është gjetur avioni dhe ku ka qenë destincioni final i fluturimit.

Gazetarit maqedonas, Milenko Nedellkovski, i ka djegur fort humbja e kombëtares së tij nga Shqipëria në “Loro Boriçi”. Nedellovski i cili njihet për gjuhën e tij të urrejtjes ndaj shqiptarëve, e ka quajtur stadiumin e Shkodrës “Arena e Sllobodan Millosheviçit”, ndërsa i ka paralajmëruar shqiptarët për vazhdimin e konfliktit armatosur të vitit 2001.

Asnjë nga liderët e partive politike shqiptare në Maqedoni nuk mori pjesë në ceremoninë e sotme të shenjtërimit të humanistes shqiptare Nënë Tereza në Vatikan.

Numri i rasteve të dhunës nga urrejtja është në rënie por mbetet dominues numri i rasteve të dhunës sipas përfaqësimit etnik. Sipas raportit të ri të Komitetit të Helsinkit, vitin e kaluar është regjistruar ulje e rasteve të dhunës nga urrejtja, por praktika ka treguar se ato janë në rritje gjatë periudhës para zgjedhjeve.

“Së këndejmi ne vlerësojmë se partitë politike në luftën për vota si nga pala maqedonase po ashtu edhe nga ajo shqiptare, qëllimisht nxisin vepra të këtilla penale nga urrejtja, që më pastaj të tregohen si mbrojtjes të popullit të tyre, gjegjësisht bashkësisë etnike dhe kështu, ata fitojnë pikë dhe vota gjatë kohës së zgjedhjeve”, ka deklaruar Vojislav Stojanovski nga Komiteti i Helsinkit për të drejtat e njeriut.

Statistikë zyrtare për vepra penale të iniciuara nga urrejtja nuk ka. Ndërsa hulumtimet e Komitetit bazohen në komunikim me policinë dhe informimin e mediave për këto vepra. Sipas këtyre të dhënave në vitin 2013 ka pasur 110 vepra kriminale nga urrejtja, në vitin 2014 – 80 vepra, ndërsa në vitin 2015 vetëm 44.

Sipas Komitetit të Helsinkit, vitin e kaluar numri më i madh i dhunës nga urrejtja është regjistruar ndaj emigrantëve. Si shembull më pozitiv ku jetojnë grupe të ndryshme etnike e që deri më tani nuk ka pasur vepër penale që është iniciuar nga urrejtja përmendet qyteti i Dibrës.

Rryma elektrike nuk ka qenë shkaku i vërtetë për ndërprerjen e seancës së djeshme gjyqësore për “Grupin e Kumanovës”, mëson ekskluzivisht Gazeta Lajm nga burime të afërta me mbrojtjen e të akuzuarve.

Edhe pse zyrtarisht rryma dhe defektet teknike u përmendën si shkak për ndërprerje, burimet tona thonë se shkaku i vërtetë ka qenë dëshmia e një polici pjesëmarrës në aksionin te “Lagja e Trimave”, i cili para gjykatës ka dhënë një dëshmi tronditëse. Ai ka pranuar para gjykatës se Mirsad Ndrecaj është arrestuar i gjallë prej policisë.

“Gjatë marrjes së kryqëzuar në pyetje, njëri prej avokatëve i bëri dëshmitarit të mbrojtur një pyetje me ‘sherr’. Avokati e pyeti policin se a e ka arrestuar ai Mirsad Ndrecajn, apo kolegu i tij, polici u përgjigje se Mirsadin e ka arrestuar një kolegë i tij. Kjo shkaktoi tollovi në gjykatë, reagoi trupi gjykues, duke kërkuar që të ndërpritet seanca dhe të fshihet dëshmia e policit”, thonë burimet e gazetës “Lajm”.

Sipas tyre, kjo dëshmi e policit (dëshmitar i mbrojtur), konfirmon dyshimet që ekzistonin në opinion që nga 10 maji.

“Dal ngadalë po del në shesh e vërteta se Mirsad Ndrcaj, por ndoshta edhe ndonjë pjesëtar tjetër i Grupit të Kumanovës është likudiar pasi është arrestuar”, thonë burimet e Gazetës Lajm.

Gazeta Lajm kontaktoi edhe me avokatët mbrojtës të pjesëtarëve të Grupit të Kumanovës, mirëpo ata zyrtarisht as nuk e konfirmuan e as e demantuan informacionin tonë. Marrim vesh se ditët në vijim ata do të dalin dhe do të flasin publikisht për shkaqet e vërteta për ndërprerjen e seancës së ditës së premte gjyqësore.

Ndryshe dëshmia e policit (dëshmitar i mbrojtur), përputhet edhe me audio-dëshminë e Sulejman Osmanit i cili në një bisedë të incizuar me Xhezair Shaqirin, ka thënë se me sytë e tij ka pa duke u arrestuar të gjallë Mirsad Ndrecaj dhe Beg Rizaj. Sulejman Osmani në këtë dëshmi mes tjerash ka thënë se përmes një bisede telefonike, pjesëtarët e Grupit të Kuanovës kanë marrë garanci nga kryetari i BDI-së Ali Ahmeti, se nëse dorëzohen, nuk do të arrestohen prej policisë, por se do të pranohen nga ekipe të OSBE-së por se janë tradhtuar, duke rënë në dorë të policisë maqedonase.

Miëpo kjo dëshmi e policit, tani i jep një dimension të ri dhe shumë më të bazuar akuzave për “Tradhtinë e madhe në Kumanovë”, si dhe jep një profil më të qartë të atyre që kanë tradhtuar.

Ndryshe, zyrtarisht seanca u ndërpre për shkak të problemeve me korrentin në Gjykatë,. Deri në ndërprerjen e seancës kishte dëshmuar vetëm një dëshmitar i mbrojtur. Pala mbrojtëse beson se në pesë seancat e ardhshme pritet të përfundojnë të gjithë dëshmitarët e mbrojtur. Avokatët thanë se sot asnjëri nga pjesëtarët e grupit të Kumanovës nuk është ankuar për keqtrajtim nga ana e policisë. Për keqtrajtimin e deritanishëm të pjesëtarëve të grupit të Kumanovës kanë reaguar edhe nga Komiteti i Helsinkit. “Ne menjëherë kërkuam t’i vizitojmë këta të paraburgosur, për të cilët kishte pohime se kishin qenë të lënduar, madje lëndime serioze si p.sh: thyerje e nofullës , njolla nëpër trup e të ngjashme. Kërkuam leje për vizitë në burg, në kushte normale Gjyqi çdo herë na ka lejuar t’i vizitojmë të burgosurit , por në këtë rast nuk na u lejua një gjë e tillë. Me këtë nuk mundëm të vërtetojmë se çfarë ka ndodhur në të vërtetë , por duke i lexuar raportet e Avokatit të popullit , ne mendojmë se ka pasur sulme ndaj atyre njerëzve”, deklaroi Voislav Stojanovski, Komiteti i Helsinkit. Deri tani më të keqtrajtuar nga ana e policisë, sipas avokatëve kanë qenë Andi Krasniqi, i njohur si komandant Malisheva, Demë Shehu e Ekrem Arifi. Për keqtrajtimin e pjesëtarëve të grupit të Kumanovës së fundmi u përplasën ministri i brendshëm Çavkov i cili hodhi poshtë pohimet e avokatëve dhe zëvendësi i tij Agim Nihiu i cili pohonte të kundërtën. Seanca e radhës për Kumanovën mbahet më 28 korrik

SHKUP- Një grup i ish-nxënësve të kolegjit ‘Jahja Kemal’, ku pronar është Fetullah Gyleni, kanë protestuar para Ministrisë së Arsimit në Shkup, ndërsa nuk kanë nguruar që të grisin edhe diplomat e tyre.

Ky reagim vjen fill pas tentativave të djeshme për grusht shteti në Turqi. Muhamed Tahiri u bëri apel gjithë prindërve që të mos i regjistrojnë fëmijët e tyre në këtë kolegj, që të mos e bëjnë gabimin e njëjtë që e kanë bërë ata.

“Si pasojë e ngjarjeve të mbrëmshme të organizuara nga grupi terrorist i Fetullah Gylenit, në territorin e Republikës së Turqisë, ne sot shprehim shqetësimin tonë të thellë ndaj këtij institucioni arsimor i cili është i dirigjuar po nga ky grupacion. Prandaj ne si studentë të diplomuar nga kolegji Jahja Kemal sot gjendemi këtu për ta shprehur revoltën tonë ndaj këtij institucioni arsimor. U bëjmë apel të gjithë qytetarëve të Republikës së Maqedonisë që të jenë më të kujdesshëm se kujt ia lënë amanet fëmijët e tyre.
Fjala e fundit që ne duam tua përcjellim qytetarëve tanë është kjo. Ne dje gabuam, ju nesër mos gaboni. Ndaj sot revoltën tonë do ta shprehim me grisjen e diplomave tona”, deklaroi Muhamed Tahiri, ish-nxënës i këtij kolegji, shkruan shenja.

Një ndër megafonët më të zëshëm të qeverisë së VMRO-së së Nikolla Gruevskit, “gazetari” Milenko Nedelkovski, ka kërcënuar publikisht Ambasadën amerikane në Maqedoni dhe ambasadorit Xhes Bejli.

Ai ka shkruar se herën e parë kur i është vënë flaka ambasadës, kanë shpëtuar lehtë, ndërsa kësaj radhe do të jetë shumë më keq, duke u kërcënuar se do t’i djegin të gjallë ambasadorin dhe stafin tjetër në ambasadë, transmeton Fakte.

Në kohën e bombardimeve të caqeve serbe nga NATO për shkak të genocidit ndaj shqiptarëve të Kosovës, një grup qytetarësh të Maqedonisë, ndër të cilët edhe gazetarë (Dragan Pavloviq Llatas dhe të tjerë), i vunë flakën Ambasadës amerikane në Shkup. Fatmirësisht nuk pati të lënduar dhe viktima.

“Atëherë shpëtuan b.thën. Kësaj radhe (…) të dhier do të shkojnë në atë botë”, ka shkruar Nedelkovski, duke shtuar se kështu do të jenë “shembull për të gjithë ata që duan ta rrënojnë shtetin”./GazetaExpress/

“Si rezultat i tragjedisë që ndodhi në qytetin e Kumanovës, respektivisht vdekjes së katërvjeçarit Almir Aliut që vdiq pas plagëve të marra nga shkelja e qëllimshme me makinë nga një bashkëqytetar maqedonas, me keqardhje ju njoftojmë se anulojmë organizimin dhe mbajtjen e koncertit tradicional të Fitër Bajramit”, njoftojnë nga Forumi Rinor Islam – Kumanovë dhe Shoqata për Edukim Vllaznia – Kumanovë.

“Ne si organizata të poshtëshënuara shprehim indinjatën tonë të thellë për humbjen e Almirit, por edhe ngushëllimin tonë ndaj familjes Aliu dhe të gjithë qytetarëve të Kumanovës, duke u solidarizuar me familjen dhe gjithë ata që ndjenë dhimbje me rastin e humbjes së bashkëqytetarit tonë katër vjeçar. Le të jetë kjo një shenjë proteste ndaj atij akti vandal, dhe thirrje që organet gjegjëse të marrin hapat e duhura dhe autori i kësaj vepre jonjerëzore të marrë denimin maksimal për vrasje me paramendim”, thuhet në njoftim.