Edhe zëvendës ministri i mbrojtjes Bekim Maksuti pranon se ky numër vërtet është i vogël dhe zotohet se do të punohet për përmirësimin e përfaqësimit të shqiptarëve dhe bashkësive të tjera etnike. Megjithatë sipas tij faji nuk qëndron vetëm tek përfaqësuesit politik, por edhe interesimi tejet i dobët i të rinjve për tu përfshi në këto njësite.

“Nëse mund të themi për përqindjen në njësit elitare unë mund të them se është punuar në këtë drejtim, në përmirësim të përfaqësimit të drejtë dhe adekuat të shqiptarëve, është fakt që kemi hasur në sfida, në probleme të shumta në këtë drejtim, problemi i parë ndoshta do të ishte se kemi patur shumë pak prurje të ushtarëve të cilët do të ishin paraqitur që të kryejnë një kurs të selektimit, tani pjesa tjetër është, edhe mund të themi që i takon establishmentit që të përkujdeset që përfaqësimi i shqiptarëve gjegjësisht i etniteteve të jetë në nivel të duhur edhe në njësitet elitare.”- deklaroi Bekim Maksuti, zëvendës ministër i Mborjtjes.

Zv/ ministri Maksuti thekson se përfaqësimi i shqiptarëve dhe avancimi i tyre në Ministrinë e Mbrojtjes është i kënaqshëm, megjithatë pranon një pasqyrë e tillë nuk reflektohet në njësitet speciale të ARM-së.

“Sa i takon ingerencave të ministrisë gjegjësisht të Ministrit apo edhe të Zëvendësministrit dhe gjithë ministrisë së mbrojtjes un mund t’ju siguroj se i gjithë personeli shqiptar cvili  ka plotësuar kushtet është I avancuar, numri është I mjaftueshëm në këtë drejtim, për sa I takon avancimeve në ministrin e mbrojtjes mirëpo ndoshta nuk mund të themi një gjë të tillë edhe për në Armat për shkak të asaj se ligji e rregullon që avancimet në armatë deri në gradën Kolonel I kryen Gjeneral Shtabi, neve kemi pasur disa konsultime na është thënë që do të ketë avancime për 8 shtatorin, për 11 tetorin dhe për vitin e ri me të vetmin qëllim që ti ndajnë dhe mos të grumbullohen të gjitha avancimet në këtë drejtim.”- shtoi Bekim Maksuti, zëvendës ministër i Mborjtjes.

Ndryshe në Ministrinë e Mbrojtjes shqiptarët përfaqësohen me rreth 14%, në ARM me rreth 20%. Megjithatë në batalionin e njësitit special “Ujqit” shqiptarët mbeten edhe më tej të papërfaqësuar, 0% , derisa tek “Renxherët” vetëm 0.3% shqiptarë. E vetmja mbetet policia ushtarake ku shqiptarët përfaqësohen me 10 për qind..Alsat-M

Qysh si student u dënua me burg për bindjet e tij politike, organizimin dhe pjesëmarrjen në demonstratat e Tetovës të vitit 1968, për çka u detyrua të kërkojë strehim më të sigurt dhe punë në Prishtinë.

Nga viti 1975 deri në vitin 1990 punoi në Radiotelevizionin e Prishtinës si redaktor përgjegjës i programit të kulturës. Gjatë kësaj periudhe punoi si analist në të përjavshmet “Koha” të Veton Surroit dhe “Forum” të Adem Demaçi, si dhe në disa media të tjera shqiptare dhe të huaja.

Në vitin 1993, Arbën Xhaferi u kthye në vendlindje, për ta vazhduar veprimtarinë e tij intelektuale dhe politike. Në vitin 1994 u zgjodh kryetar i Partisë për Prosperitet Demokratik të Shqiptarëve (PPDSH).

Gjatë konfliktit të armatosur të vitit 2001, Arbën Xhaferi dha një kontribut të veçantë, sidomos për nënshkrimin e Marrëveshjes së Prizrenit dhe arritjen e Marrëveshjes së Ohrit. Qasja konstruktive e Xhaferit në atë kohë u përkrah nga faktori ndërkombëtar, duke e legjitimuar luftën e shqiptarëve dhe nisur kështu bisedimet që përfunduan me Marrëveshjen e Ohrit, për ndërrimin e konceptit monocentrik të shtetit.

Pas drejtimit të sukseshëm të Partisë Demokratike Shqiptare për gati një dekadë, në zgjedhjet e parlamentare të 15 shtatorit të vitit 2002 Xhaferi kaloi në opozitë, por postin e kryetarit të partisë (PDSH) e mbajti deri në vitin 2007.

Ai u dallua si politikan i zgjuar dhe intelektual i përmasave kombëtare, i cili la pas vetes një numër të konsiderueshëm shkrimesh publicistike, analiza dhe vështrime politike, intervista, artikuj dhe studime të tjera, të cilat shquhen për thellësinë e mendimit dhe qasjen intelektuale.

Mes tjerash, Arbën Xhaferi dha një kontribut të çmuar edhe për Universitetin e Tetovës dhe afirmimin e tij, duke u bërë pjesë e pandarë e drejtuesve të këtij universiteti, me nënshkrimin e aktit për fillimin e punës së tij, më 17 dhjetor 1994, si dhe pjesëmarrjen në delegacionet e përfaqësuesve të partive politike, asociacioneve jopolitike dhe drejtuesve të Universitetit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në shkurt të vitit 1995 dhe qershor të vitit 1996, me çka u sigurua përkrahje e gjerë nga SHBA, OKB dhe institucionet tjera relevante ndërkombëtare.

Arbën Xhaferi ka publikuar dy vepra, “PDSH-ja jo në letër”, dhe “Sfidat e Demokracisë në Shtetet Multietnike”.

Arbën Xhaferi ndërroi jetë në Tetovë, më 15 gusht 2012.

* * *Përshkrimi i fotografive nga angazhimi i Arbën Xhaferit për përkrahjen dhe afirmimin e Universitetit të Tetovës:

1. Delegacioni i përfaqësuesve shqiptarë në Nju Jork, qershor 1996: Arbën Xhaferi (PPDSH), Iljaz Halimi (PDP), Myqereme Rusi (LGSH), Shirley Cloyes DioGuardi (LQSHA) dhe veprimtarë të tjerë shqiptarë në SHBA.

2. Ushtruesi i detyrës Rektor i UT-së, Prof. dr. Agni Dika, Arbën Xhaferi (PPDSH) dhe Faik Lita, veprimtar shqiptar në SHBA.

3. Arbën Xhaferi dhe Arben Rusi (në radhën e parë), Prof. dr. Fadil Sulejmani dhe Prof. dr. Agni Dika (në radhën e dytë) dhe pjesëmarrës të tjerë, me rastin e nënshkrimit të aktit për fillimin e punës së UT-së, më 15 dhjetor 1994, në Tetovë.4. Portret i Arbën Xhaferit në kohën kur ishte lider i PDSH-së./Abdulla Memeti/

Atë mëngjes të 12 gushtit të vitit 2001 u zhvillua operacioni i ndërhyrjes së njësiteve policore – ushtarake në fshatin Luboten ku u vranë dhjetë civilë shqiptarë, në mesin e tyre edhe fëmija 6-vjeçar Erxhan Aliu, si dhe Dalip Murati, Muharrem Ramadani, Memet Memeti, Rami Jusufi, Xhelal Bajrami, Kadri Jashari, Bajram Jashari, Sulejman Bajrami, Atulla Qaili, njofton Portalb.mk.

Po ashtu u dogjën 14 shtëpi të fshatit, ndërsa u arrestuan dhe keqtrajtuan mbi 100 banorë të tjerë të fshatit, me arsyetimin e operacionit se në fshat ishin të pranishëm pjesëtarë të UÇK-së. Rasti i Lubotenit ishte një ndër rastet e vetme që u proceduan dhe u gjykuan nga Tribunali Ndërkombëtarë për Krime Lufte, me ç’rast për krimet e kryera ndaj civilëve shqiptarë u dënua ish-pjesëtari i lartë i forcave të sigurisë maqedonase, Johan Tarçullovski, ndërsa i akuzuari i parë ish-ministri i Brendshëm, Lube Boshkovski u lirua nga akuza.

Johan Tarçullovski u dënua nga Gjykata e Hages me 12 vjet burg për vrasje, thyerje të ligjeve të luftës, torturë dhe shkatërrim të pasurisë, por ai tanimë ndodhet në liri pas mbajtjes së 8 viteve burg. Lirimi i parakohshëm i Tarçullovskit, ardhja e tij me aeroplan të Qeverisë, pritja e tij si hero, u vlerësua si vrasje e dyfishtë për familjarët e 10 lubotenasve të vrarë.

“Ky ligj nuk është i kënaqshëm, unë kam qenë i konsultuar për draftet atëherë kur u përgatit ligji, ata premtojnë se arrihet shumë më tepër se sa duhet të arrihet, por unë gjithmonë kam qenë këmbëngulës që subjektet politike shqiptare sidomos këta që janë participantë në Qeveri e në Parlament duhet ta njoftojnë popullin në formë burimore, populli ka të drejtë të dijë se çfarë premton dhe çfarë garanton ligji, nuk premton dygjuhësi, nuk garanton barazi të plotë mes gjuhës shqipe dhe gjuhës maqedonase dhe nuk garanton gjuhë zyrtare në nivel shtetëror, vetëm kemi avancim në institucione konkrete dhe në një nivel të kufizuar”, thekson Kadriu.

Miratimi i përshpejtuar në Qeveri i Propozim Ligjit për Përdorimin e Gjuhëve në Maqedoni së bashku me parimet ligjore të parapara në planin 3-6-9 që Kryeministri Zaev ka paraqitur ne Bruksel, konsiderohen si parakushte të rëndësishëme për rrugën euro-atlantike të Maqedonisë.Express

Kështu vlerëson historiani Qerim Lita, i cili konstatimet e tij i bazon në dokumente të vjetra sot 73 vjet pas kësaj ngjarje historike.

Sipas Litës, në këtë mbledhje të thirrur nga anëtarë të Partisë Komuniste të Maqedonisë, në të cilën nuk ishin të përfaqësuar shqiptarët, u sollën disa vendime dhe një deklaratë që përbëhet prej 10 pikave. Në të nuk përmenden aspak shqiptarët. Sipas kësaj deklarate që posedon Lita në formën e dokumentit të vjetër, në njërën prej pikave të saj shqiptarët përmenden vetëm si pakicë, ku qëndron: “Pakicave nacionale të Maqedonisë u sigurohen të gjitha të drejtat nacionale”. Po ashtu, shqiptarët ishin të përjashtuar edhe në zgjedhjen e organeve të para.

“Kjo ishte një mbledhje thjeshtë ku krijuan shtetin e Maqedonisë ku në këtë Maqedoni iu morën të drejtat kombësive tjera, përfshirë këtu shqiptarëve, turqëve, vllehëve. Por, më së shumti humbën shqiptarët. Për arsye se menjëherë pas KAÇKM-së bën marrëveshje partia komuniste e Jugosllavisë me partinë komuniste të Shqipërisë për dërgimin e brigadave në këto vise sepse pjesa perëndimore e Maqedonisë në atë kohë ishte e bashkuar me Shqipërinë dhe nën kontroll, nën administrimin e Shqipërisë”, ka deklaruar për TV Shenja, Qerim Lita, Historian.

Ai thotë se KAÇKM ka dëmtuar jashtëzakonisht çështjen shqiptare, duke i diskriminuar ata në të gjitha fushat.

“Në vijëmësi shqiptarët nga KAÇKM-ja deri në vitin 1966 ishin të diskriminuar. shqiptarët kishin vetëm një shkollë normale, fillimisht në Tetovë pastaj u vendos në Shkup “Zef Lush Marku”. Nga gjithë territori i Maqedonisë aty regjistroheshin maksimum 60 nxënës. Kishin gjysmë gjimnazi në Tetovë dhe tërë suksesi që u thirrte ish pushteti ishte hapja e shkollave fillore shqipe, edhe atë gjysmake, shkolla 4 vjeçare”, ka shtuar Lita.

Lita më tej shton se pas kësaj mbledhje, në Maqedoninë Perëndimore, e cila në atë kohë administrohej nga Shqipëria, u sollën brigadat komuniste shqiptare. Ajo çka ndodhi pas brigadave jugosllavo-shqiptare, sipas tij, ishte një tmerr i paparë deri në ato momente për shqiptarët, pasi vijuan burgosje dhe vrasje masive të shqiptarëve me urdhër të shtabit të përgjithshëm të frontit nacional shqiptar të Maqedonisë.

“Duhet theksuar se në këtë periudhë shqiptarët u shpallën armiq të ideologjisë komuniste dhe me qenë se këtu ideologjia komunise ishte shumë pak, për të mos thënë fare e shprehur, kishin disa komunist që morën edhe funksione një periudhe. Por të gjithë këta, përveç vrasjeve dhe burgosjeve masive për shqiptarët, edhe komunistët pësuan”, ka thënë Lita.

Në mesin e figurave që kishin pozicione të larta dhe të cilët ndiqeshin nga pushteti, Lita përmend Nexhat Agollin, i cili u burgos dhe u vra, Hamdi Demën, i cili po ashtu u burgos në Prilep dhe u vra, Sali Lisi, u burgos me 20 vite burg dhe të tjerë.

Sipas Tv Globi të Kërçovës, ashtu si edhe në rastin e parë, besohet se edhe këto varreza janë të periudhës së luftërave ballkanike dhe botërore dhe u takojnë shqiptarëve të këtij rajoni.

Komisioni për zhvarrim ka kërkuar nga familjarët e viktimave që para se të bëjnë rivarrimin e tyre, ta njoftojnë organin e Zyrës së Prokurorit për krime lufte me qëllim që të njihet opinioni ndërkombëtar rreth këtyre masakrave.

Njoftimet e fundit thonë se disa nga viktimat supozohet se i takojnë familjes Xhaka nga rajoni i Kërçovës./Gazeta Express/

Ata thonë se janë  të pafajshëm, ata duruan sakrificën, lodhjen, mallin për familje, rrahjet, maltretimet… që u bëheshin çdo ditë nga policia.

Shehir Ziberi i cili qëndroi 10 vjet në burg, thotë se këtë dënim e mori pa pikë faji. Sot ai është i liruar, por nuk është i lumtur. Ai thotë se jeta e tij është e thyer në gjysmë nga vuajtjet dhe keqtrajtimet që i përjetoi në qeli.

“Unë isha në shtëpi, as vetë nuk e di se çka ndodhi, vetëm kur hyrën policia më nxjerrën nga familja më shtrirën për toke edhe më arrestuan, plus  ma thyen krahun edhe pse thotë policia se nuk kishte maltretim. Të pafajshëm jemi edhe ende se di se për çka më arrestuan”, tha ai.

Të njëjtin fat e kishte edhe Nadi Dauti i cili për 10 vite qëndroi prapa grilave. Edhe ai thotë se është i pafajshëm. Pas tërë këtyre viteve, Nadiu kërkon që edhe sot drejtësia të dalë në shesh për rastin e Brodecit.

“40 vjet e tërë familja e vuajti dënimin. Unë, djali, vëllai dhe nipi. U mbyll dera e shtëpisë, për asnjë faj edhe pse jemi më të pastër se loti. Por një ditë drejtësia do të dale në dritë”, shprehet ai.

Gruaja e Nadiut, Elmazja rrëfen kohën derisa burri dhe i biri ishin në burg. Ajo thotë se gjatë këtyre viteve është detyruar të jetë edhe burrë edhe grua pasi shtëpia ishte pa zot shpie.

“Falë zotit që u kthyen në shtëpi, shëndoshë e mirë. Kur djali dhe burri hynë brenda shtëpisë u gëzova shumë, por nuk e kam paramenduar se do të kthehen. Vetë isha grua, vetë burra, me halle dhe derte për nipat dhe për këta në burg”, u shpreh ajo.

Lirinë nuk e gëzuan Hanifi  dhe Nevzadi. Që të dy ndërruan jetë në burg. Në rastin “Stuhia Malore”, që ndodhi më 7 nëntor të vitit 2007 në fshatin Brodec të malësisë së Sharrit, humbën jetën shtatë persona, ndërsa dhjetë të tjerë u dënuan me gjithsej 192 vite burg.

Një nga pikat e rendit të ditës ishte edhe kërkesa e kuvendarëve për unifikim e subjekteve politike LR-PDSH, RDK dhe Uniteti në një subjekt të vetëm politik të quajtur Aleanca për Shqiptarët.

Lidhur me këtë çështje, siç njoftojnë nga kjo parti, kuvendarët unanimisht vendosën që Kuvendi Qëndror i LR PDSH-së të obligojë Kryesinë Qëndrore të negociojë me partenerët e Koalicionit: RDK dhe Uniteti për unifikimin e subjekteve në një subjekt politik të quajtur: Aleanca për Shqiptarët.

Si pikë tjetër e Kuvendit Qëndror ishte edhe zgjedhja e dy nënkryetarëve të partisë edhe atë: prof. Elmi Aziri i caktuar për zonën zgjedhore nr 2, dhe prof. Remzi Mehmedi, nënkryetar qe do ta mbulojë zonën nr 5.

Dy kandidatët për nënkryetar të LR PDSH u zgjodhën më shumicë absolute votash nga Kuvendarët e Kuvendit Qëndror, njoftojnë nga kjo parti.

BE vendosi për perspektivën europiane të vendeve të Ballkanit perëndimor në samitin e Selanikut të mbajtur në 2003. Viti 2014 ishte shumë i diskutuar. Njëqind vjet pas atentatit serb kundër pasardhësit të fronit austro-hungarez, që solli shpërthimin e LPB, rajoni duheshte përfundimisht të mbizotërohej nga paqja. Por kriza të ndryshme sollën kthesën e vëmendjes së BE nga ish shtetet jugosllave dhe Shqipërisë.

Ndërkohë një kurorë e vendeve të rajonit kanë bërë hapa para: Sllovenia dhe Kroacia janë anëtare të BE nga 2004 dhe 2013 respektivisht, Rumania dhe Bullgaria na 2007 dhe Greqia nga 1981. Elementi i dytë i rëndësishëm është perspektiva euro-atlantike e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO në 2009 dhe Malit të Zi në 2017, përkundër kundërshtimit të ashpër rus. Por Rusia mund të tensionojë akoma rajonin.

Një shembull si Maqedonia

Pragmatizmi i BE është mbuluar nga një re dyshimi pas intervenimit intensic të diplomacisë europiane në Bosnjë dhe Kosovë dhe për të kthyer rajonin në një gjendje të zhvilluar ekonomike dhe politike. Nga kjo prapaskenë e zymtë mund të merret një shembull pozitiv. Maqedonia ka treguar se Ballkani nuk mund të udhëhiqet nga burra të fuqishëm nëse rritet demokracia.

Maqedonia me dy milion banorë dhe me një përzierje të madhe etnike, prej kohësh konsiderohej një shtet bazë për Ballkanin, jo për faktorin ekonomik ose peshës politikë, sesa për shkak të situatës strategjike. Pas shumë hezitimeve të partisë nacionalistë VMRO dhe mbështetjes ruse ndaj ish kryeministrit Nikola Gruevski, këta e dorëzuan pushtetin ndaj shumicës së re mes socialdemokratëve dhe partive shqiptare. Me këtë u soll ndryshimi i qeverisë përmes zgjedhjeve demokratike.
BE e mbështeti këtë iniciativë, por vendimtare ishte ndikimi i SHBA dhe Rusia mbeti duarbosh. Gruevski tentoi sëpaku dyherë të provokonte konflikte ndër-etnike, së fundi përmes mësymjes së parlamentit në fund të prillit 2017. Megjithatë qytetarët, maqedonas dhe shqiptarë, mbetën të qetë duke qëndruar në shtëpi dhe jasht urrejtjes. Në fakt ka forca tjera nacionalistë, por kjo nuk është dëshira e banorëve të Maqedonisë.

Plane lojërash për ndryshimin e kufijve
Zhvillimi i Maqedonisë nuk varet vetëm nga harmonia e brendshme ndëretnike, të cilën qeveria e re e përfaqëson më fuqishëm se ajo e mëparshmja; por mbi të gjitha nga shtetet fqinje dhe anëtare të BE si Greqia dhe Bullgaria. Greqia për shkak të vetos ndaj perspektivës euro-atlantike të Maqedonisë e lidhur me kontestin 25 vjeçar të emrit. Bullgaria në fakt njeh pavarësine e Maqedonisë, megjithatë shumë bullgarë shohin maqedonasit si pjesë e kombit të tyre bullgar.
Qeveria e Zaevit është përpjekur ti çtensionojë marrëdhëniet me vendet fqinje pas vizitave në Athinë dhe Sofie. Së fundi Greqia mund të kthehej në një aktor konstruktiv, ndërsa në anën tjetër BE duhet të mbështeste këtë ulje tensioni dhe shoqërinë civile maqedonase.  Kështu mund të evitohej edhe lojëra me ndryshimin e kufijve në Ballkan.
Maqedonia ka treguar se Ballkani nuk mund të udhëhiqet nga burra të fortë nëse rritet demokracia./Gazeta Express/

Ndaj kësaj, Gjorçev nuk u përgjigj, ndërkaq më pas në pyetjen e udhëheqjes së emisionit se si do të veprojë VMRO-DPMNE nëse ndonjë nga radhët e tyre tregon qëndrim të ndryshëm nga ai i partisë, Gjorçev tha se në parti të tyre çdokush është i mirëseardhur./Gazeta Express/

Se kur Zvërlevski do të vijë në rend të ditës askush nuk mund ta parashikojë. Sepse VMRO-DPMNE-ja i ka ndarë deputetët në 10 grupe parlamentare që kanë fituar kohë dhe mundësi që t’i zgjatin diskutimet në Kuvend.

Sipas Rregullores, koordinatorët e grupit parlamentar kanë të drejtë për diskutim prej 15 minutave dhe të kërkojnë vërejtje procedurale 3 minuta.

Koordinator të grupeve parlamentare janë: Ilija Dimovski, Antonio Milloshovski, Zoran Iliovski, Vlladanka Aviroviq, Daniela Rangellova, Panço Minov, Dimitar Stefanaxhija, Dragan Danev, Bllagica Lasovska dhe Dragan Cuklev.

Nga VMRO janë paraqitur për zgjedhje të pikës së rendit të ditës ku duhet të diskutohet rreth dhënies së lejes të Avokatit të popullit, Ixhet Memeti me mundësi që vetë të punojë, i pavarur nga ligjet për administrim publik dhe shtetëror.

Nëse merret parasysh se çdo njëri nga deputetët e paraqitur ka të drejtë edhe të replikës dhe të vërejtjeve procedurale votimi për shkarkimin e Zvërlevskit mund të zgjatet dhe të bëhet gjatë javës së ardhshme.

Formimi i 10 grupeve parlamentare është bllokadë klasike në Kuvend, akuzojnë nga LSDM-ja. Koordinatori Tomisllav Tuntev në konferencë për shtyp tha se shumica parlamentare do t’i marrë parasysh të gjitha masat rregullore me qëllim që të ndërpritet sjellja e tillë dhe paralajmëroi ndryshim në rregullore.

Deri tani asnjë grup parlamentar nuk ka pasur numër kaq të madh të grupeve parlamentare. Në vitin 2006 LSDM-ja ka pasur 6 grupe parlamentare.

Ja letra e plotë:

Unë, Nasuf Beqiri (Kaçaki), i burgosur padrejtësisht nga një shtet artificial që i torturon të burgosurit dhe i vret të dorëzuarit në rastin Kumanova, ju kërkoj të punoni korrektësisht për respektimin e marrëveshjes së Ohrit, marrëveshje që është kushti minimal për paqe, stabilitet dhe bashkëjetesë në IRJM.

Po jua bëj me dije se ne kemi hyrë në Kumanovë po me atë platformë që ju po thoni tash se është “Platforma e Tiranës”, se atë platformë e kemi shkruar në Kumanovë nën udhëheqjen e Mirsadit. Kjo kërkon përgjegjësi nga ju: mos u shitni aq lirë duke e devalvuar atë platformë për shkak të pranisë juaj në qeverinë e “Titos të vogël”, Zaevit! Qendroni besnikë kësaj platforme dhe, nëse Tito Zaev nuk respekton parimet e saj, dilni nga qeveria!

Pse po na quajnë neve “terrorista” se ne terror nuk kemi bërë. Është shteti sllavo-maqedonas terrorist sepse kishte ardhur të na vret në gjumë dhe i ka terrorizuar banorët e Kumanovës duke përdorur edhe armatim të rëndë kundër nesh! Ne kemi qenë pjesë e UÇK-së që e ka njohur bota si një ndër ushtritë më të mira në botë, ushtri që ka respektuar të gjitha rregullat e luftës; ndërkohë që maqedonasit nuk i kanë respektuar sepse kanë vrarë pas dorëzimit Mirsadin dhe Begun, duke shkelur kështu edhe Konventën e Gjenevës!

Kërkojmë nga Ali Ahmeti të zbardh këtë rast plotësisht e të mos na lejojë në burg pasi na kanë shfrytëzuar për interesa personale!

Ne jemi duke u gjykuar nga një gjykatë joneutrale dhe njëanshme dhe këtë gjykatë nuk e njohim! Kërkojmë ndihmë nga Evropa dhe SHBA, nga miqtë tanë më të mirë e më të fortë dhe kërkojmë gjyq ndërkombëtar. Për shkak të torturave të vazhdueshme që ky shtet maqedonas na kanë bërë, duke na rrahur në stacion të policisë, në makinat e transportit nga burgu në gjyq apo madje edhe brenda godinës së gjykatës, janë shkelur të gjutha ligjet e luftës sa i përket pengjeve dhe nuk na garantohet as jeta!

Ne fund ju themi se jo krejt UÇK është në burg, djemtë e UÇK janë kudo në trevat shqiptare dhe, nëse ju nuk jeni në gjendje të punoni për interesat e popullit shqiptar nën IRJM, ata do t’i sjellin, në fund, shumë të dëshiruarën LIRI!

Siç kumtoi sot Prokuroria publike, për dorëzimin e lëndës penale të njohur në opinion si “Sopoti”, kanë kërkuar prej Këshillit të prokurorëve publik të Republikës së Maqedonisë të prononcohet nëse kërkesa është veprim ligjor i prokurorit publik i cili e udhëheq këtë prokurori.

“Duke e pasur parasysh atë që ngjarja penale-juridike ka ndodhur para vitit 2008, më saktë në vitin 2003, PPTH PKO vlerësonte se lënda e cila kërkohet nuk lidhet dhe nuk del prej përmbajtjes së paautorizuar të komunikimeve”, thuhet në kumtesën e PPRM.

Pas pranimit të njoftimit zyrtar prej Këshillit të Prokurorëve Publik të Republikës së Maqedonisë prej 4 korrikut 2017 në të cilën, siç theksohet, nuk ka sjellë vendim decid nëse duhet të dorëzohet lënda, por se duhet në mënyrë të pavarur të vendos nëse lëndën e theksuar do t’ia dorëzojë Prokurorisë Publike për përndjekjen e veprave penale të cilat lidhen dhe të cilat dalin prej përmbajtjes së ndjekjes joligjore të komunikimeve, PPTH PKO ka mbajtur Kolegjium të prokurorëve publik.

Është konstatuar se lënda e Prokurorisë Publike Themelore për përndjekjen e krimit të organizuar dhe korrupsionit i njohur në opinion si “Sopoti”, që është në fazën e procedurës gjyqësore të shkallës së parë para Gjykatës Themelore Shkup 1 – Shkup, me shkrimet e tij, të dorëzohet në Prokurorinë publike për përndjekjen e veprave penale të cilat lidhen dhe të cilat dalin nga përmbajtja e ndjekjes joligjore të komunikimeve që të prononcohet nëse ndaj tij do të vendos kompetencë./Gazeta Express/

Më poshtë e keni të plotë atë që ka shkruar Ljubço Georgievski në faqen e tij zyrtare në Facebook:

“Këto ditë është ngritur pluhur rreth marrëveshjes për marrëdhënie të mira ndërfqinjësore midis Maqedonisë dhe Bugarisë. Nuk mund që të mos konstatoj se nëse nuk do të ishte politika “kolishevskiane” e VMRO-DPMNE-së nuk do të kishte gjysëm-vetoje nga ana e Bullgarisë dhe nuk do të kishte nevojë për një marrëveshje të tillë. Kështë që Zaev në mënyrë pragmatike po i debllokon proceset të cilat qeveria e mëpatshme i kishte bllokuar.

Dhe tani për përmbajtjen, përse nuk mund të kontestohet kjo marrëveshje për festimin e përbashkët të disa ngjarjeve. Do të fokusohem në Kryengritjen e Ilindenit.

– Organizata që e kishte përgatitur kryengritjen deri më 1902 është quajtur “Bullgaro-Maqedono- Adrianopojë (Edrene) komiteti revoluciuonar”. Sipas të njëjtë kushtetutë të cilën e kishin hartuar Goce Delçevi dhe Gjorçe Petrovi anëtar i saj mund të jetë vetëm një anëtar i “Ekzarkatit bullgar”, të gjitha “miletet”  tjera deri në vitin 1902 kanë qenë në definicion të përjashtuar.

– Gjuha kryesore e komunikimit me shkrim ka qenë gjuha letrare bullgare. Të gjitha dokumentet, letrat dhe çdo gjë e shkruar që ekziston nga organizata është e shkruar në të.

– Të gjithë udhëheqësit e lartë kanë qenë mësues të “Ekzarkatit bullgar”, Delçev, Gruev, Petrov Toshev … apo oficerë bullgarë siç ishte komandant i Kryengritjes së Ilindenit Boris Sarafov.

– Ndihma më e madhe financiare dhe ushtarake ka ardhur nga Bullgaria dhe të gjitha bazat për tërheqjen dhe fshehje ishin gjithashtu atje.

– Në vet emrin e organizatës kemi edhe një problem teknik. Adrianopojë (Edrene) është një territor në Detin e Zi, që jetojnë  turqit, pomakët dhe greke. Por bashkim është vetëm me  popullsinë bullgare e Adrianopojës (Edirne). Pra, nga pikëpamje teknike organizata është partnere me bullgarët. Goce Delçev siç ishte ai inspektor në çetat ushtarake në Maqedoni kështu ishte edhe tek çetat bullgare në Adrianopojë (Edirne). Kongresi i zonës së Edrenesë që nga viti 1902, kur ata i shprehën ambiciet separatiste, personalisht Dellçev ka qetësuar ambiciet e tyre.

-Përfundimisht kur është marrë vendimi për tu çuar në kryengritje. Bullgarët nga Edreneja i janë bindur në tërësi urdhërave për kryengritje në terminet kur ua kishin caktuar dhe nën të njëjtën komandë”., përfundon ish lideri i VMRO-DPMNE-së, Ljubço Georgievski.

Në to jo vetëm që nuk ka fare materiale nga muzika dhe kultura shqiptare, sepse gjithçka është ekskluzivitet i maqedonasve, por janë të shoqëruar nga fillimi deri në fund me paradokse të ndryshme, me tekste këngësh të përkthyera tekstualisht dhe vijë melodike që nuk korrespondon aspak ato tekste, shkruan gazeta “Koha” e Shkupit.

E thënë me fjalët e mësimdhënësve, “problemi me librat e muzikës është për mos me i hapur fare ato libra, është mjerim”, sikurse shprehet Rufki Loku, arsimtar në Shkollën Fillore “Hasan Prishtina” në Shkup.

Ushtrimet, tekstet e këngëve, tregon ai, të gjitha janë në gjuhën maqedonase dhe poshtë atyre teksteve qëndrojnë përkthimet në gjuhën shqipe. “Një tekst kënge, për shembull, thotë: Nëna shkon te uji, e kështu me radhë. Mirëpo nota muzikore nuk janë në harmoni me tekstin e këngës në gjuhën shqipe. Në maqedonisht korrespondojnë teksti me muzikën, por jo edhe kur teksti është në gjuhën shqipe.

Prandaj, ose duhet ta këndojmë këngën maqedonisht ose të mos e këndojmë fare”, shprehet ai. Mësimdhënësit shqiptarë, në mesin e të cilëve edhe Loku, mes opsioneve për të kënduar këngën maqedonisht apo për të mos e kënduar fare normal që zgjedhin këtë të fundit.

“Në muzikë nuk është i lejuar përkthimi, në asnjë gjuhë të botës jo vetëm nga maqedonishtja në shqip, pasi nuk ka si të korrespondojë melodia, dhe ritmi i këndimit të një gjuhe me notat që janë kompozuar për tekstin e një gjuhe tjetër”. Pra, sikurse shpjegon arsimtari i SHF “Hasan “Prishtina”, janë çështje profesionale dhe estetike me të cilat nuk mund të bëhen improvizime. Prandaj, thotë se në vend të atyre këngëve, gjatë orës së muzikës shërbehen me këngë të tjera nga muzika dhe folklori shqiptar, me qëllim që edhe zhvillimi i orës së muzikës të ketë logjike dhe efekt te nxënësit. Sigurisht që kjo mënyrë e të mësuarit krijon vështirësi dhe konfuzitet te nxënësit. Mirëpo, jo për fajin tonë, por për faj të Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës (MASH), e cila nuk di se për çfarë arsye nuk e zgjidh problemin librave të muzikës, thotë i revoltuar arsimtar Loku.

Ai, kujton se arsimtarët e lëndës, por edhe Lidhja e Pedagogëve të Muzikës ka sensibilizuar vazhdimisht këtë problem.

“Për fat të keq, nuk është dhënë asnjë zgjidhje nga MASH. Librat janë këto që janë, skandaloz dhe pa kurrfarë  përmbajtje. Kjo është tallje me nxënësit shqiptarë, me mësimdhënësit dhe të gjithë neve”, shprehet ai. Probleme të ngjashme ka edhe në librat e artit figurativ. Për librat e historisë, gjeografisë, shoqërinë as mos të flasim, ofendohen shqiptarët, në secilin rast që u jepet për një gjë të tillë.
Mirëpo, edhe për tekste e matematikës, arsimtarët kanë shumë vërejtje, pasi të gjithë personazhet e ilustruara në libra vijnë nga shoqëria maqedonase, thua se në Maqedoni nuk jetojnë shqiptarë, turq, e të tjerë.

Në MASH janë ndërmarrë disa iniciativa për të korrigjuar librat e kontestuar shkollor, mirëpo asnjëra prej tyre nuk është realizuar deri në fund. Formohen komisione, të cilat dështojnë pa nisur siç duhet punën e shqyrtimit dhe korrigjimit të librave. Kanë dështuar madje deri institucione të cilat u krijuar për gjoja parandalimi e problemeve të kësaj natyre, sikurse është Komisioni Nacional për Botimit e teksteve shkollore.(koha.mk)

“Për shkak të rëndësisë vitale për t’u arritur stabiliteti në Ballkan, unë sugjeroj që emri i ri duhet të jetë “Paeonia”. Banorët duhet të jetë shumë krenar me këtë emër, pasi për dallim nga Maqedonia, Paionët kurrë nuk njohën besnikërinë ndaj Mbreti të Madh të Persisë gjatë periudhës 512 deri 496 p.e.s.,” shkruan Malcolm Spencer nga Universiteti i Mançesterit.

Kjo mund të ishte mjaft e pranueshme edhe për shqiptarët, pasi historiografia shqiptare thekson se paionët ishin një grup fisesh ilire që banonin në luginën e sipërme të Aksiosit (Vardari) dhe degëve të tij, duke u shtrirë në Lindje deri te lugina e Srymonit (Strimon) në kufi me fise trake në Perëndim në kufi me dardanët, penestët dhe dasaretët e Ilirisë. Përmenden për të parën herë nga Homeri si aleatë të trojanëve kundër akejve. Në fillim të shek. V p.e.r. u pushtuan nga persët dhe dy fise të tyre me urdhër të Darit u shërngulën në Azi.

Në gjysmën e parë të shek. IV paionët kishin krijuar mbretërinë e tyre , një ndër sundimtarët e të cilit ishte Agisi. Që nga kjo periudhë historia e paionëve është e lidhur me përpjekjet e vazhdueshme të shtetit maqedon për t’i nënshtruar.

Kjo u arrit gjatë sundimit të Filipit II dhe sidomos të Aleksandrit të Madh. Megjithatë duke njohur qeverisjen e Maqedonisë, paionët vazhdonin të sundoheshin formalisht nga mbretëria e tyre. Vetëm pas nënshtrimit të plotë nga ana e Lismakut nuk bëhet më fjalë për mbretër paionë.

Pas pushtimit romak Paionia u nda midis krahinave II dhe III, nga të katër provincat autonome të Maqedonisë të krijuar nga pushtuesit. Me riorganizimin administartiv të perandorisë e në kohën e Dioklecianit, Paionia së bashku me Pelagoninë formonin një krahinë të veçantë të quajtur Maqedonia II ose Salutaris.