Ish-kryeministri i Kosovës, Bajram Rexhepi, për shkak të problemeve shëndetësore ndodhet i shtrirë në Qendrën Klinike Universitare të Kosovës, përkatësisht në Kujdesin Intensiv.

Ish–kreu i Gjykatës Kushtetuese dhe Profesori i së Drejtës dhe Marrëdhënieve Ndërkombëtare Enver Hasani në një analizë për politikën e jashtme amerikane, ka trajtuar edhe çështjen e Gjykatës Speciale e cila do të gjykojë ish –udhëheqësit e UCK’së që dyshohen për krime lufte.

Opozita është jetike në një shoqeri të evoluar, ndërsa ne shoqeritë ende në proces të pjekurisë poltike dhe shoqërore roli i opozitës mbetet ende për t’u dëshiruar. Në shoqerinë politike shqiptare si në Kosovë ashtu edhe në Shqipëri, opozita asnjëherë nuk e ka luajtur rolin e saj. Mbase nuk e kuptojnë rolin e tyre në opozitë, duke krijuar lukuni njerëzish nëpër bulevardet e kryeqyteteve për të shkaktuar kaos që pastaj ta përdorin si atu për vota, pa qene në gjendje të japin alternativa bindëse se s’i shoqëria shqiptare duhet ecur tutje, se si shqiptarët të kenë paga më të mëdha, taksa më të ulta, mjedis më të pastër, perspektive evropiane etj. Ndërkohë në një vend demokratik, opozita është jetike për mbarëvajtjen e demokracisë. Është jetike sepse ajo paraqet alternativat e saj, mendimin ndryshe nga ajo e mazhorancës qeverisëse. Si dhe metodat për të demonstruar altenativat e saj për mendimet ndryshe janë krejtësisht brenda suazave normale të demokracisë si dhe respektimit të bindjeve të tjetrit, kurse tek ne mendimi ndryshe konceptohet si armiqësi , duke u shëndrruar pastaj në urrejtje ndaj njëri tjetrit. Mendimi ndryshe është bazamenti i demokracisë, ndërkohë që urrejtja s’duhet të bëhet pjesë e opozitarizmit ndaj qeverisë dhe anasjelltas.

tek ne urejtja ndja nëjri tjetirt është skajmërisht e dëmshme dhe e rrrezikshme, duke përqar pastaj edhe popullin . Jo vetëm për demokracinë, por edhe për shoqerinë do të ishte mjaft e dobishme opozita të jetë e fortë, më e përgaditur se qeveria dhe me alternuese. Kjo është shenjë se e ardhmja e atij populli është me e ndritur, më premtuese dhe më e sigurt. Kurse tek ne ku opzitarizmi i vërtetë mungon, duke u kamufluar me të shara, me akuza nga më të rëndat dhe ngritjës së krimineleve dhe njerëzve që kanë probleme me ligjin kjo vërtet është e dhimbshme për atë shoqëri dhe mjaft dëshpëruese për të ardhmen e saj. Ne çdo vend të botës qëllimi i opozitës është që të jetë kudnërshtar i qeverriseje, natyrisht duke paraqitur alternativat e saj, si dhe duke bërë përpjekje që atë ta rrezoj nga froni i udhëheqjes. Nëe Kosovë nodh ajoq ëaskund nuk ndodh, ku opozita shënderohet në patericë të pozitës. As sot Kosova nuk ka opozitë të mirrefiltë, përvec sharjeve dhe mllefeve përsonale, pa paraqitur argumente se si do te verponin ata. Kjo edhe nuk po ndodh, pasi ka mungesë vizioni të tyre, por edhe mungesë besimi tek publiku, duke ditur se edhe ata dikur ishin në pushtet ose janë në ndonjë mëntyrë, qoftë në nivelin lokal etj. Edhe ata nuk kanë dëshmuar se qeverisin më mirë, dhe këtu zbërthehet syzheu i tragjedisë, ku qytetarët votojnë për alternativën më pak të keqe të mundshme, sepse e mira nuk ekziston. Edhe në Shqiperi rivalet politike e shohin njëri tjetrin si armik dhe jo si kundërshtar politik, deri aty ka arritur urrejtja sa më parë e duan njëri tjetrin të vdekur se sa te sukseshëm. Populli në kuvend përfaqësohet nga njerëz jo të ndërshem si nga pozita edhe nga opozita, fatkeqësisht ata e meritojnë plotësisht që të quhen rrugaçë dhe jo deputetë, sepse edhe veprimet e tyre, edhe fjalori i tyre, edhe sjellja e tyre ndaj kundërshtarëve politikë janë as më shumë e as më pak, veprime dhe sjellje prej një rrugaçi. Në vend që të ishin shembull janë shëndrruar në shtresen më të urryer të shoqerisë.

Opozita nuk ka prodhuar opozitarizëm por konflikt në vend të ideve, mungesë shkurtimi të “ jetës “ qeverisë duke ia zgjatur asaj, mungesë dëshmimi se janë më të mirë se ata në pushtet si dhe duke u bërë palë me qeverisjen në shëndrrimin e shtetit në plantacion privat të tyre.

Nëse për qeverinë mungesa e opozitës reale është lehtësuese, për qytetarët është fatkeqësi.

Kosova dhe Shhqipëria kanë mungesa të shumta të opozitarizmit si politik, shoqëror dhe intelektual, thuajse çdo gjë këtu është në rregull dhe jetojmë si në parajsë. Jemi katandisuar nga mungesa e vlerave , ndër to edhe mungesa e opozitarizmit e kjo pasyqron nivelin e ulët shoqëror dhe politik që karakterizon shoqerinë shqiptare në të dyja anët e kufirit.

Sot shënohet përvjetori i eksodit të shqiptarëve, kur gjatë luftës në Kosovë 1998/99, rreth një milion shqiptarë u detyruan nga forcat e armikut të shpërnguleshin në Shqipëri dhe Maqedoni.

Përveç të shpërngulurve në Shqipëri dhe Maqedoni, mijëra shqiptarë kaluan kufirin edhe me Malin e Zi, ndërsa qindra mijëra ishin zhvendosur nga shtëpitë e tyre për të gjetur strehim në malet e Kosovës.

Eksodi, apo dëbimi shqiptarëve me dhunë nga vatrat e tyre, arriti kulmin pas fillimit të bombardimeve të NATO-s kundër pikave ushtarake dhe policore të ish-Jugosllavisë (Serbisë dhe Malit të Zi).

16 prilli është data kur në Kukës shënohet Dita e Eksodit, si shenjë falënderimi dhe respekti për të gjithë ata që hapen dyert e veta për të pritur vëllezërit e tyre shqiptarë.

  Po na sundojnë ata që na përqanë  vite më radhë. Po na sundojnë ata të cilët kan krijuan shtet për vete, për ilake , për shokë, për militantë partiakë…E kan kapur shtetin ata të cilët janë analfabetë potencialë, më diploma të blera , sahanlëpirësa, njerëz dinak dhe frikacakë , hajna e hoshtaplerë politikë  …Në anën tjetër kemi të gjithë neve  , e para së gjithash rininë e cila po sorollatën  në rrugë , në kafene , ne bastore ,ne lojëra të  fatit… Të gjithë neve ne  njerën anë po jetojmë keq e më keq nga të parët të cilët po grabisin qdo gjë para vetit , duke lënë tokë të djegur pas veti…Njeriu ynë secilën e ditë e më shumë po është I traumatizuar , I demoralizuar , gjithnjë e më shumë po i vizitojnë klinikat neuropsikiatrike nga depresioni gjithnjë në rritje …Kemi pasur më  bollëk njerëz pas luftës të cilët nga deprimimi  kan bërë edhe  vetëvrasje ..Kan bërë vetevrasje edhe pjestarë të UÇK-së të cilët kan mbetur në meshirën e fatit…Ata të cilët janë ngjitur në pushtet po jetojnë si në parajsë më para të vjedhura të popullit, po jetojnë një jetë luksoze , nuk po prekin përtoke …Nuk do të kemi ndryshime pozitive në këtë shtet deri sa në pushtet e kemi këtë kastë politike  . Këta moti janë tjetërsuar nga populli , zatën nocioni popull  për ta kaherë ka perënduar. Këta  nuk po  kan ndërgjegje dhe as moral politikë për të gjitha këto negativitete shoqërore të cilat qëllimisht i kan shkaktuar . Po qmistojnë gjithafarë maskaradash politike për tia zgjatur vetit pushtetin , në vend që të krijojnë zhvillim të gjithëmbarshem dhe mirëqenje  .

 Kemi një kryetar shteti figurë kontraverse , një përson I cili i ndryshon qendrimet për një ditë, pa i llogaritur dëmet politike . Kemi një kryeminister dinak dhe idhnak të tipit komunist I cili nuk ka hequr dorë nga forma komuniste e sundimit mbi masën . Kemi një shef të ekzekutivit I cili bashkë më presidentin e shtetit firmosen bllanko pa e pyetur shumë   sovranin popull. Madje, moren  guximin të firmosin edhe humbje territorësh në veri dhe në jug të Kosovës. Kjo klasë politike moti e ka humbur rrugën në oborr  . Në fakt po dinë mirë më abuzu më të mirat materjale .Po e kthejnë secilën ditë e më shumë Kosovën në funeralë … po e varrosin të ardhmen e brezave që po vijnë . Na kan izoluar si ne geto. Po na I humbin miqët tanë  në botë  secilën ditë e më shumë .Kan zgjedhur metodat e shantazhit dhe të frikës .Po i linçojnë kundershtarët e vet politikë më metoda fashizoide  të veprimit.Po ndihen të lumtur në tragjedinë e shumicës. Këta po ndihen të pa prekshem , po ndihen si Zot mbi këtë tokë .Kjo kastë në pushtet disa kanë qenë e shumica janë shëndrruar në hajna , janë  bërë njerëz të korruptuar dhe të kriminalizuar . Gjithashtu janë rrethuar më njerëz pa kurrizor, më njerëz servilë . Kjo është fatkeqësia jonë e madhe .Na është mbushur aparati shtetror më  njerëz të pa dijshem , të pa dinjitetshem madje po e mbajnë  edhe llogon e tradhëtisë … Sigurisht së këta në krye të shtetit e kan humbur moti besimin e popullit, e kan humbur kredibilitetin dhe autoritetin nese e kan pasur ndonjëherë .Kan filluar haptazi dhe fshehurazi të na kthejnë në vitet e 90-ta .Dhe , për qudi pas gjithë këtyre të keqijave të cilat na kan vërshuar nga të katër anët , prap po kërkojnë respekt?! Të gjithë ata të cilët nuk mendojnë më  kokat e tyre po i satanizojnë  .Këta po na ndryshojnë edhe historinë për  së mbrapshti. Kjo kastë politike moti ka merituar të hudhët në bërllogun e historisë, e kishin rastin më të mirë që të mbesin në histori për të mirë .Këta meritojnë fshikullima në rrugë,  nga dritarët … Këta meritojnë qdo  lloj përqeshjeje …Këta e dinë mirë së populli vonon por nuk harron. Nuk harron më I ndëshkuar rënd më votë  dhe do ti ndëshkon për manipulimet e deri tashme .Do ti pret gjithsesi ndëshkimi sepse rregullisht për shumë vite manipulan më votën , manipulan më kërkesat reale të popullit .Me duket mua së nuk do të përseritet më kurrë që vota të shkon bllanko .Mu për atë kjo kastë në pushtet edhe nuk po ndihet rehat .  Mjaftë qytetarët tanë duruan padrejtësi në kurrizin e tyre . Mjaftë duruan duke jetuar keq në një vend i cili i ka të gjitha predispozitat për të jetuar mirë . Mjaftë i duruan të pa moralet dhe të pa ndërgjegjshmit politikë në krye të shtetit.  Diqka është tashmë e sigurt. Rinia jonë pas një kohe të gjatë janë duke e kuptuar rolin e vet në shoqëri . Duhet ta tregojnë  fuqinë e tyre edhe politike, nese dëshirojnë një të ardhme më të mirë …Mos të harrojnë se vëtem duke u inkuadruar më shumë  në rrjedhat shoqërore politike të vendit edhe mund ta ndryshojnë situatën në favor të tyre …

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, sot e ka dekoruar me “Urdhrin e Lirisë”, senatorin amerikan John McCain.

I pari i Kosovës gjatë takimit me McCain u shpreh se “në botë ka pak njerëz që i çmojnë më shumë se ju vlerat e lirisë”.

“E tërë jeta juaj është monument i gjallë në përpjekjet për liri. Në ditët tona më të vështira si komb, ne gjetëm ngushëllim në shëmbëlltyrën tuaj. Ju u bëtë zëri ynë kur ne nuk kishim zë. Ju me punën dhe angazhimin tuaj për çlirimin e Kosovës, keni dëshmuar se liria nuk është vetëm e drejte e të fortit, por e drejtë fundmentale e secilit komb dhe secilit vend”, ka thënë ai

Mccain, aktualisht është senator ne Kongresin e SHBA-ve, nga radhët e partisë republikane. Ai ka qenë njëri nga kandidatët kryesor për presidenti të SHBA-ve, në vitin 2008.

Si arriti Serbia të prezantohet para bote e përhumbur dhe si viktimë me luftën e Kosovës? Si e luan rolin aq të shkëlqyshem ku njeriu vërtet fiton përshtypjen se serbet ishin viktimë, romët, apo pakicat tjera të Kosovës?
Dihet  fort mire se çfarë ka ndodhur këtu,dihet mire makabra barbare e serbëve në pafajësi dhe dihet si ndodhi lufta e papabarabartë,e padrejtë me popullin duarthatë.Ishte një projekt ,një skenar i ndyrë për spastrimin etnik të Kosovës. Kosova si” Zemër dhe djepi i Serbisë,” e propaganduar shumë vite më parë  për qëllime të saj dhe interes në favor të kombit të saj dhe atdhetarizmit që e mësojnë që nga djepi,në gjak e kanë urrejtjen ndaj emrit SHQIPTAR. Me planin e tyre të parapërgatitur, u vërsulën si bisha me sinjalin e parë që ua dha steti I tyre,Serbia. Jo që prenë gra, pleq e fëmijë të sapolindur madje, por edhe dogjën.i asgjësuan .Fytyrat e tyre kriminle ishin të gjitha të njëjta.Në sy u lexohej se janë të uritur për gjak shqiptari,nuk kishin ndjenja,por me sadizmin më të madh vepronin me urdhër e pa urdhër mbi popullatën civile.Trimëria e tyre me armë ndaj popullit duarthatë.Ç’ironi e mizerie e kohës!Hej,botë!!!
Bilanci zyrtar na del dikund 13000 të vrarë e të zhdukur ,femra të dhunuara afro 20.000 .kurse serbë të vrarë  zyrtarisht, policë militarë dhe paramilitarë në tërë këtë luftë ishin 470 prej armiqve.Totali del dikund 1500, përfshirë dhe civil serbë, por pa asnjë dhunim në botën femërore.
Tash gjithë këtë tmerr që e përjetuam,  gjithë këto ligësi që na i bëri serbi, madje pa asnjë të keqe, arriti edhe të na  shpërngul një milion  shqiptarënga trojet tona etnike.Si arrin Serbia të plasojë propagandat  e saja aq të fuqishme, sa që arrin edhe ata pak luftëtarë të cilët dolën ta mbrojnë popullatën e pambrojtur, t’u  bëjë fletarrest  ndërkombëtar, siç është rasti i z.Ramush Haradinaj?
R.Haradinaj akuzohet kinse ka kryer krime kundër popullatës civile. Serbia bëri gjenocid në Kosovë dhe spastrim etnik, derisa u detyrua bota të ngritet në këmbë për këtë popull të pambrojtur,të lënë në stihinë e kohës dhe të mëshirës.
O njerëz të mire,kjo nuk ka ndodhur para 100 viteve, por para 17 viteve .Ku është Menaxhimi i njerëzve tanë?Ku është ndërgjegja njerëzore? Mos vallë kanë rënë në amulli të divanëve të pamerituar?
Çfarë bën shteti ynë? A kemi ne njerëz  që dinë t’i qasen kësaj drejtësie botërore? A është e mundur të lejojmë që të jemi të poshtëruar deri në këtë shkallë? Sipas kësaj,del se ne si viktimë, sot po dalim se ishim ne xhelatet e jo serbët!
A ka ndonji institucion botëror që të na ndihmoj? Ndonjë Gjykatë Ndërkombëtare të na e kthej drejtësinë?
Se çfarë na ndodhi dhe çfarë ende po na ndodh edhe sot,si duket nuk ka të ndalur kurrë. Disa OJQ në protesta, përfshirë  edhe partitë opozitare,dalin me moton:” Protestë për lirimin e z.Haradinajt.”Unë e kuptoj mllefin e tyre, por them një gjë: A ka tjetër mundësi që të ndalet kjo fyrje ndaj nesh.etiketim ky të cilin e  bën xhelati ndaj viktimës? Si u shndërruam ne në xhelatë e Serbiaa viktimë, këtë nuk po mund ta kuptoj në asnjë mënyrë.Mua nuk më del barazimi në llogarinë që e bëj,sado që mundohem t’I sistemoj në memorien time gjërat.Mbase kështu i konvenon dikujt që të ndërrohen rolet dhe të aktërohet një dramë me kundërrole.A mos vallë ndodh edhe  kjo se te ne çdo gjë është e mundur.

Pas fjalës “elitë” nënkuptohen qartë politikëbërësit, akademikët, ekonomistët me influencë si dhe analistët që përcjellin ngjarjet dhe shqyrtojnë arritjet e këtyre elitave. Duke bërë një parantezë të elitës, në retrospektivë të ndërtimit të shtetit po i referohem Platonit.

Platoni shpenzoi shumë kohë duke menduar se si qeveria dhe shoqëria duhet të jenë ideale. Ai ishte mendimtari i parë utopik i kësaj bote. Në librin e tij, “Republika”, Platoni identifikon një numër të ndryshimeve që duheshin bërë, sipas tij ato janë: a) Ne kemi nevojë për heronj të rinj

b) Ne kemi nevojë për censurën

c) Arsimi më i mirë

d) Fëmijëri më të mirë

Këto katër elemente përbejnë shtetin idel, rrjedhimisht pa këto të katërta shteti as nuk është i drejtë dhe as i pranueshem për shtresën e ndershëm të shoqerisë, aq më pak për elitën e mirëfilltë të saj.

Në një shoqeri normale ku parimet e Aristotelit deri diku respektohen, nuk ka nevojë për heronj, por në shoqerinë tonë ku krimi dhe e keqja ka mbërthyer vendin heronjtë lindin natyrshëm. Te jesh hero në Kosovë do të thotë të respektosh familjen, të punosh ndershëm, mos të vjedhesh as shtëpinë as shtetin, të respektosh komshiun e të paguash detyrimet ndaj shtetit. Këta janë heronj të mirë, ndërsa heronjtë e këqinj prodhojnë kriza dhe fusin shoqerinë në greminë. Si dhe heronjtë e këqinj dhurojnë joshje për të metat e karakterit. Prandaj Platoni donte t’i jepte Athinës të famshëm të rinj, duke zëvendësuar kulturën e deriatëhershme, me njerëz idealisht të urtë dhe të mirë, të cilët ai i quajti Mbrojtësit: modele për zhvillimin e mirë të të gjithëve. Këta njerëz do të dalloheshin nga shërbimi publik që ofronin, modestia dhe zakonet e thjeshta. Ata nuk pëlqenin të ishin në qendër të vëmendjes dhe kishin një eksperiencë të gjerë dhe të thellë. Ata do të ishin njerëzit më të nderuar dhe të admiruar në shoqëri.

Intelektualet si pjesë elitës do të duhej që të jenë zëri i ftohtë kritik e ndërtues i dialogut,por më duhet të them se ajo që më duket tejet shqetësuese në kategorinë e intelektualëve tanë që mbështesin partitë është mungesa e qëndrimeve kritike ndaj partive që mbështesin. Intelektualet fatkeqësisht pranojnë tjetërsim duke mbajtur rolin qeë nuk iu takon, e të cilin iu kanë caktuar liderët në pushtet me shumë lehtësi. Duket sikur frika se mos humbasin dashurinë e besimin e liderit apo të grupit me të cilin identifikohen, e bashkë me të edhe punën apo privilegjet e përfitimet, i bën këta të heshtin ndaj të metave që shohin te lideri apo te grupi që ai drejton. Në vend që të prodhojnë ide dhe debate për të mirën e shoqerisë një pjesë të tyre, ata venë aftësinë e tyre intelektuale në funksion të sulmeve ndaj kundërshtarit, që kundershton liderin e tyre.Liderët politikë, të cilët nuk e honepsin kritikën, që marrëdhëniet me intelektualët i ndërtojnë në raporte vertikale epror – vartës dhe jo në raporte

horizontale midis të barabartësh. Ata intelektual që nuk iu nënshtrohen liderëve politik pësojnë nga mekanizmat e shtetit deri tek shpërfillja, marxhinalizimi, armiqësimi, përjashtimi, demonizimi etj. Derisa të ekzistoj elita e mirefilltë shoqërore, ka shpresë se një ditë do bëhet mirë, ndryshe e ardhjma duket e zymtë dhe pa shpresë.

PRISHTINË – Ministri i Punëve të Jashtme i Republikës së Kosovës, Enver Hoxhaj në një deklaratë për mediat duke folur për zgjedhjet presidenciale në Serbi u shpreh se “vendet e rajonit duhet ta mbështesin njëri-tjetrin dhe duhet ta tejkalojmë këtë fazë në të cilën e bllokojmë njëri-tjetrin”, raporton Anadolu Agency (AA).

Ministri Hoxhaj pas raportimit para Komisionit Parlamentar të Kuvendit të Kosovës për Stabilizim Asociim, mbledhje e cila ishte e mbyllur për media pos tjerash foli edhe për zgjedhjet presidenciale në Serbi. Në pyetjen se si do të ndikojë fitorja e Aleksandër Vuçiçit lidhur me raportet Kosovë-Serbi, Hoxhaj tha se kjo është temë e brendshme e jetës politike serbe. Mirëpo, sipas tij çdo zgjedhje që ofron stabilitet politik në një vend të caktuar të rajonit është në interes të Kosovës dhe tërë rajonit.

“Qasja jonë është që vendet e rajonit duhet ta mbështesin njëri-tjetrin, duhet ta tejkalojmë këtë fazën në të cilën e bllokojmë njëri-tjetrin dhe unë mendoj që zgjedhjet në Serbi, janë në interes të stabilitetit rajonal, sikur se kishim pasur dëshirë që ta kemi një qeveri sa më shpejtë në Maqedoni, e cila qeveri do t’i përfaqësonte interesat e qytetarëve”, tha Hoxhaj.

Ndërsa për pretendimet e Komisionit Zgjedhor të Serbisë se nuk ka pasur kushte të sigurisë gjatë numërimit të votave në Kosovë, ai tha se e ka përcjellë këtë çështje përmes organeve mediale dhe shtoi se deklarata e KFOR-it në bashkëpunim me institucionet ndërkombëtare ka treguar se gjendja e sigurisë në Kosovë ka qenë stabile.

“Në Kosovë ka ndodhur grumbullimi i votave, por për Qeverinë e Kosovës një deklaratë e tillë, që për shkaqe të sigurisë është marrë ky apo ai vendim është e papranueshme, por ende nuk e kam informatën e plotë dhe do të bëjmë përpjekje me OSBE-në që ta sqarojmë një gjë të tillë”, tha Hoxhaj.

Lidhur me idenë e krijimit të një tregu të përbashkët ekonomik mes të qyteteve të Ballkanit, kryediplomati i Kosovës ka theksuar se ky propozim për Kosovën është i papranueshëm përkatësisht në një kohë kur Serbia dhe Bosnja dhe Hercegovina nuk e kanë njohur pavarësinë e Kosovës dhe, sipas tij, kur Serbia mundohet ta izolojë Kosovën ndërkomëtarisht.

“Një politikë e tillë rajonale për neve është e papranueshme, do të thotë në kuptimin gjeopolitik nuk duhet ta shohim një rikthim të dominimit serb në rajon. Rajoni e ka një hartë të re dhe janë vendet e reja dhe sovrane”, tha Hoxhaj.

Ai po ashtu theksoi se demarkacioni me Malin e Zi është një kusht obligativ ligjor i cili duhet të përmbushet nga Kuvendi i Kosovës dhe nuk duhet të tejkalohet, duke shtuar se është një kusht për liberalizimin e vizave për qytetarët e Kosovës.

Hoxhaj bëri të ditur se në javën e tretë të këtij muaji deputetë nga Parlamenti Evropian të cilët e monitorojnë zbatimin e MSA-së do të vizitojnë Kosovën.

Për të dalë nga izolimi i mungesës së relevances në skenën politike të vendit, shpesh herë liderët shqiptarë si në Kosovë dhe Shqipëri, shpikin kauza apo situata nga me të ndryshmet. Ska rendësi si do jetë fundi, mungesa e dhënies se përgjegjësisë në një shoqërie deri në skajshmëri e nënshtruar, udhëheqësit politike miodikritetin e tyre mundohen ta shesin për trimëri, vision të dobishëm për vendin. Një ndër politikanët më mediokër, që nuk shquhet për asnjë aftësi pas rremujës dhe intrigave është Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi . Pa dashur të përmend këtu veprimet e tija mediokre, po ndalem tek rasti i fundit, formimi i ushtrisë së republikës se Kosovës. Hashimi ndërmori këtë iniciative, duke qenë aq i bindur sa edhe vuri bastin se ‘’ o bëhet ushtria o jap dorehëqjen “. Derisa e para edhe mundet të ndodhi një ditë , kjo e dyta ska shanse të ndodhi. Gjithësesi për hir të korrektësisë së postit të presidentit të vendit duhet t’i përmend Hashimit se Ushtria pa ndryshime kushtetuese nuk mund të bëhet, dhe kjo ka qenë e ditur që nga fillimi. Derisa Thaçi ka dërguar në parlament një projektligj për krijimin e ushtrisë së rregullt, në bazë të së cilit ligji nuk do të kërkonte votat miratuese nga pakicat, ashtu siç i kërkojnë ndryshimet kushtetuese.

Mirëpo, thirrja nga Zëvendësndihmësi i Sekretarit amerikan të Shtetit, Hoyt Brian Yee, që liderët kosovarë që të mos miratojnë projektligjin, bëri që Thaçi të ndryshonte mendje. Kjo mungesë lidershipi, tip avanturier pa karizëm dhe ide përbën rrezik të futjes së vendit në një qorrsokak. Derisa Hashim Thaçi e humbi bastin do të duhej t’i qëndronte premtimit të tij për dhënie dorëhqje, të cilin e premtoi vetë. Dorëheqja është akt moral i preferuar të ndodh pas çdo dështimi, dhe fakti që politika po injoron presionin publik, nga masa kritike e publikut, flet për mendësinë dhe aplikimin e politikës sipas formatit të lindjes, ndërkaq vlerat perëndimore janë vetëm pjesë e retorikës boshe.

Më kujtohet ish presidenti amerikan Bill Klinton, i cili në librin e tij thotë “Politika është një profesion i përjetshëm”… dhe ashtu është… ” ndodh që nëse ti nuk merresh me politikë,politika do të merret me ty ” Mirëpo , në politikë ka edhe rregulla të pashkruar të cilat janë edhe bazamenti i funskionimit të demokracisë, ndër to edhe dorëheqja. Mendësia e abuzimit me pushtetin, liderët tanë pa personalitete të formuar e gjejnë politikën të vetmën mënyrë për të cilën janë “ të aftë ” të merren. Kjo edhe shpjegon mungesën e dorëheqjes së Hashimit dhe lidershipit shqiptarë në përgjithësi. Për ta përmbyllur lajtmotimin me këtë thënie : “Dorëheqja është shprehje e denjë e kurajos. Jo gjithkush e zotëron atë”, kështu deklaronte Napoleon Bonaparta.

 Unë pasi që djali më punon në Shqipëri , bukur shpesh po e kaloi rrugën e  kombit për në vendin e shqiponjave. Përjetimet e mia rritën sa herë që marr një rrugëtim të tillë. Dhe, vërtetë njeriu ka me çka të fascinohet në Shqipëri  . Gjithandej njerëz të mirë dhe të ndershem  , bukuri të rralla natyrore , bregdeti që çdo shtet ia ka lakmi. Veq Zoti si e ka falë atë bukuri të qiltër natyrore  në qdo cep të vendit. Nese Kosova është vend I begatshem , Shqipëria është  nje vend më bregdeti të rrallë. Nese dikur kan munguar ndërtimet në të dyja anët e kufirit, sot shohim rrugë të mira , shtëpi  të bukura  , bregedet gjithnjë e më të rregulluara .Nuk na mungon asgjë  kah jemi në trojet etnike. Vërtetë si Kosova ashtu edhe Shqipëria kan pasur rastin dhe mundësit të bëhën  dy shtete shumë  më të përparuara dhe më një mirëqenje ndoshta si në Zvicren e përkryer. Gjithnjë këtë imazh të cilin na ka falë Zoti, po ia zbehin  udhëheqjet  më të dobeta, më të korruptura dhe më të kriminalizuara prej së kemi hy  në demokraci.Do njerëz  lakmitare për të mira materjale dhe për  pushtet apsolut. Njeriut i kënaqët zemra në qytetin e Tiranës   , si dhe gjithandej në qytetete të bukura të  Shqipërisë  më plotë monumente historike .  Të bëhët zemra mal dhe të kenaqët shpirti më historinë dhe kulturën  tonë aq të begatshme dhe  të bujshme ,të rilindasve tanë të cilët kan  lanë gjurmë të pashlyera . Nuk u kan munguar shqiptarëve as  patriotët në zë , të cilët flijuan gjithqka për çështjën madhore kombëtare. Vargu për ti numëruar është I gjatë sa  është e gjatë  edhe vet lashtësia jonë   .Por , fati ynë i keq ishin dhe kan mbetur  politikat dhe politikanet e mbrapsht, të cilët shumë na dëmtuan në rrugëtimin tonë si komb dhe si dy shtete . Madje disa herë i tradhëtuan  keq edhe  interesat  tona madhore kombëtare .I kontrubuan coptimit të trojeve etnike , të cilat troje u shkëputën  padrejtësisht nga trungu I lashtë ilirik,  ngë Fuqitë e mëdha të kohës. Tradhëtia  jonë ishte dhe ka mbetur  shëmtia jonë më e madhe. Na solli të liga të mëdha kur duhej të ishim unik, kur dihet së jemi të rrethuar nga të  katër anët nga armiqët tanë serbosllavë . Edhe pse u shkëputëm më vështërsi të mëdha nga diktatura e eger komuniste në Shqipëri dhe në ish-Jugosllavi , ende nuk i kemi eliminuar nga skenat  politike mbeturinat e komunizmit.Në të dyja anët e kufirit udhëheqjët aktuale shtetërore ende  nuk janë liruar nga sundimtarët e tipit komunist.Një mik që është profesor e bujqëisë në Univerzitetin e Tiranës, më thotë gjatë bisedës” Kemi menduar së pasi që e fituat lirinë në Kosovë do të keni  një logjikë  më ndryshe,  shumë më pozitive të shtetndërtmit, e jo të bëheni një  kopje e veseve të mbrapshta të pushteteve  pas diktatoriale në Shqipëri. Kemi besuar thotë në vazhdim të bisedës   profesori ,së në Kosovë do të instalohet nje logjike e shëndosh e udhëheqjës më shtetin dhe të mirat materjale , e jo të grabitet dhe keqbërdorët qdo gjë ashtu siq ndodhi tek ne pas rrëzimit të diktaturës ,por edhe tash . Ne Shqipëri ishte shkatërruar prona shoqërore më privatizime, e këtë llogjikë e kan kopjuar edhe udhëheqjët tuaja shtetërore thotë ai .

 Logjika përfituese themë unë  mbisundoj mbi logjikën e shëndosh të shtendërtimit dhe mirëqenjës.Ne bisedë më qytetarë në Kosovë dhe në Shqipëri shumica pajtohen së këto garnitura pushtetare janë duke na sjellur dëme politike dhe dëme në planin zhvillimor ekonomik.Të gjithë i shprehin paknaqësit e tyre së kastat aktuale në pushtetet e Tiranës dhe të Prishtinës janë skajshmërisht të korruptuara dhe të implikuara në krime .  Po udhëheqin me defekte të mëdha Kosovën dhe Shqipërinë, deri në tradhëti kombëtare . Janë pasuruar aq shumë në menyrë të pa ndershme sa as vet nuk dinë sa pasuri kanë.Miku im  atë ditë sa ishim bashkë më thotë ”Shiko Skënder p.sh në Shqipëri aq shumë është i pasur  Ilira Meta sa nuk mundësh të marresh më mend, e kështu më radhë  “…Nese në Shqipëri kanibisi po legalizohet nga Edi Rama i cili edhe e pranoj në një deklaratë të tij duke thënë së ‘ Nuk është qudi së një ditë mbjellja e kanibisit  do të legalizohet”.  Kjo fletë qartazi së Edi Rama  nuk dallon shumë  nga  Eskobari. Edhe në planin e jashtem regjimet nekomuniste në Prishtinë dhe  në Tiranë janë kthyer më shumë  më fytyrë  nga Lindja . Këto garnitura udhëheqëse te tipit autokratik janë duke i përdorur metodat dualiste të sjelljës karshi miqëve tanë tradicional  Perëndimor, në këtë kontest edhe me  Amerikën mike .Prandaj, edhe injorimet që po iu bëhën Thaçit  dhe Edit  nga Amerika dhe shtetet më peshë në Evropë nuk janë të rastësishme. Manipulimet  e Hashim Thaqit dhe të Isa Mustafës  për hesape të veta  , nuk po u  pinë më  ujë. Këtë ua tregoi qartazi ambasadori amerikan  në Kosovë, Greg Delawie  dhe zëvëndës-ndihmës sekretari amerikan I shtetit, Hoyt Yee gjatë vizitës në Kosovë, I cili nuk u takua më presidentin Thaqi dhe më kryeministrin Mustafa. Tashmë që të dytë këta bashkë më Edi Ramën janë shpërfaqur së nuk janë  në linjë politike më miqët tanë Perëndimor .Edhe përkrahja që iu dha Lulzim Bashës  gjatë vizitës në Amerikë , është një flakareshë për Edi Ramën . Rama ka rreshqitur thellë në valët e banditizmit. Regjimet tiranike në Shqipëri dhe në Kosovë siq e kam thënë edhe më parë , duhet të largohën nga pushteti  për të mirën e dy shteteve shqiptare . Këta janë duke i rrezikuar tashme  interesat nacionale te shqiptarëve …

(Sipas ngjarjes së vërtetë që ka ndodhur në Vinarcin e Poshtëm në veriun e Kosovës)

Vinarci kufizohet me fshatrat Vidimriq, Qabër, Gushavc, Koshtovë dhe Zhabar këtej lumit Ibër. Në Vinarc, më 30. 04. 1932, u lind Hamdi Zeqir Hasani, një burrë me virtyte njerëzore dhe kombëtare që u shqua për mikpritje, bujari dhe trimëri. Pikërisht në një ambient të tillë familjar e kombëtar u lind dhe u rrit personazhi i tregimit tonë, Hamdiu, i biri i Hasanit që, së bashku me birin e tij, Cenën, përjetësoi emrin e tij, të familjes dhe të Vinarcit, duke rënë heroikisht në mbrojtje të pragut të shtëpisë gjatë luftës së fundit.

Ai u rrit dhe u burrërua në një familje fisnike e bujare, kullat e së cilës gjithherë kanë qenë të hapura për mikun dhe të mbyllura për armikun. Kur u rrit Hamdiu, u martua me Hajrijen, një malësore nga rrethi i Pazarit të Ri. Nga kjo bashkëshortësi lindën pesë djem dhe pesë vajza, në mesin e të cilëve edhe një nga personazhet tanë, Cena. Hamdiu është dalluar nga të tjerët për nga thellësia e urtësisë dhe tiparet e theksuara të karakterit tipik shqiptar, përfshirë edhe të pamjes fizike. Sytë e tij reflektonin, krahas bujarisë dhe urtësisë, edhe vendosmërinë dhe trimërinë kur ishte nevoja. Në kullën e tij dhoma e pritjes gati gjithmonë ishte e mbushur me miq dhe atdhetarë të shquar. Aty bisedoheshin që nga problemet e ngushta jetësore deri tek ato më të mëdhatë, kombëtare. Këngët e trimërisë që këndoheshin me çifteli dhe sharki nuk kishin të mbaruar. Ashtu si babai dhe gjyshi që kishin pritur e përcjell fytyra të shquara si Azem Bejtë Galica, Ahmet Deliu e të tjerë, edhe Hamdiu me të bijtë priste e përcillte dhe bashkëpunonte me figurat e reja të devotshme kombëtare. Për shkak të karakterit të tij të pathyeshëm, shpesh edhe kishte pasur problem. Në vitet e “Aksionit të armëve”, në kohën Aleksandër Rankoviqit, Hamdiu kishte pasur disa herë telashe. Më vonë, pas rënies së Rankoviqit, ka vazhduar jetën duke u përballur me mbijetesën nëpërmjet punëve të ndershme të fshatit ashtu siç bënin dhe bashkëfshatarët e tij. Në Vinarc i bënin kopshtet përreth lumit Ibër fal të cilit edhe prodhimet ishin të mira për kohën. Hamdiu i urtë e fjalëpakë dhe punëtor i palodhshëm, me kopshtin e vet mbante familjen.

 
Hamdi Hasani
 
Më kujtohet si sot se çfarë përshtypje kishin bërë tek ai demonstratat e vitit 1981, sidomos lufta heroike e Tahir dhe Nebi Mehës në atë vit në Prekaz. Hamdiu na thoshte se ata ranë heroikisht për kullat e tyre dhe kullat tona, për këtë vend dhe për ne. Dritë pastë shpirti i tyre, shprehej ai duke prekur mustaqet e veçanta që ta ndillnin imagjinatën mbi heronjtë nga këngët kreshnike. Si sot më rrinë parasysh pamja e tij fisnike, sytë me vibrime shqiponje dhe mustaqet pothuajse të ngjashme me ato të komandantit legjendar, Adem Jashari.
Me Hamdiun kemi këmbyer biseda të llojllojshme. Ai ishte edhe dashamir i librit. I çmonte shumë sidomos të madhin Hasan Prishtina, heroin Isa Boletini etj. “Eh mor miku im, që besa kësaj Serbie do t’ia shohim sherrin sepse kjo vetëm forcën e njeh. Ne duhet ta bëjmë forcën, duhet të bëhemi bashkë në të mirë dhe në të keq, pastaj do të shohim sa të fortë do të jenë këta ardhacakë”. Kështu më thoshte dhe një buzëqeshje e bukur i shfaqej fytyrës si një nur me rrezatim hyjnor. Siç duket ia ndiente zemra se diçka do të ndodhte dhe se lufta çlirimtare me djelmoshat e UÇK-së do të niset e pandalshme, sidomos pas sulmit të parë serb mbi familjen Jashari në Prekazin heroik ku policia serbe mori një goditje shembull. Ai kishte kuptuar që moti se liria vjen vetëm nga qëndresa e bashkuar kombëtare dhe ishte i vëmendshëm ndaj tërë zhvillimeve të kohës. Pas sulmit të parë mbi Jasharët, nga ku u kthyen të turpëruara forcat serbe, ndodhën Qirezi, Likoshani, më pas lufta vigane deri në vetësakrifikim heroik e Jasharëve në Prekaz. Sidomos kjo e fundit, lufta dhe rënia heroike e Adem Jasharit me familje në mars të vitit 1998, bënë që Hamdiu të mendonte seriozisht për kohët që po vinin. Ai bëri një lloj mobilizimi, të themi familjar por, siç thoshte ai, nuk duhet qëndruar duarkryq. Njërin djalë veç e kishte aktivizuar në UÇK, po ashtu edhe të tjerët ishin të përgatitur psikikisht dhe qëndronin në gatishmëri.
Lufta filloi të zgjerohej. Ofensiva e parë serbe në Lubovec të Drenicës (atje Hamdiu e kishte një vajzë të martuar) ishte e rëndë. Dhëndri i Hamdiut që ishte aktivist dhe i mobilizuar në kuadër të UÇK-së kishte nisur familjen për në Vinarc, për strehim te Hamdiu. Ai e kishte ngarkuar familjen në një traktor. Duke shkuar drejt Vinarcit, në Zhabar, traktori aksidentohet me një automjet të policisë serbe, me ç’rast vajzës së Hamdiut i thyhen të dyja këmbët, ndërsa i lëndohet edhe nipi, Rrezarti dyvjeçar. Ngasësi i traktorit kishte ikur nga vendi i ngjarjes me sugjerimin e disa njerëzve që qëlluan në vendngjarje. Disa miq të Hamdiut i kishin bartur vajzën e Hamdiut me kalamajtë e saj deri në Vinarc. Meqenëse vajza e Hamdiut kishte thyerje të dy këmbëve dhe kishte dhimbje të tmerrshme, ishte i nevojshëm trajtimi mjekësor. Atë u detyruan ta dërgojnë në Prishtinë pas dy ditësh. Në Spitalin e Prishtinës, që ishte nën masat e dhunshme, me personel serb, për shkaqe të sigurisë, e paraqitën si një rast i rrëzimit nga shkallët me qëllim që të mos kuptohej puna e aksidentit me automjetin e policisë serbe.
Kulla e Hamdiut priste dhe përcillte mysafirë të shumtë. Ajo u bë edhe vendstrehim i shumë familjeve nga Drenica edhe për faktin se familja e Hamdiut kishte marrëdhënie miqësie me familje të shumta anekënd Drenicës.
Në fillim Vinarci ishte një fshat më i qetë dhe kjo bënte që familje të tëra nga zona e luftës në Drenicë të kërkonin strehim. Në këtë kohë në kullën e Hamdiut shpesh ishin mysafirë edhe pjesëtarë të UÇK-së. Nënë Hajria, një grua shumë bujare, me të dy nuset e dy djemve gatuante natë e ditë për mysafirët dhe të strehuarit që vinin përditë e më shumë. Kjo zgjati deri në kohën e bombardimeve të NATO-s mbi caqet ushtarake serbe.
 
Cenë Hamdi Hasani

Me fillimin e bombardimeve të NATO-s, më 24 mars, mbi ushtrinë serbe, ushtria, policia dhe paramilitarët serbë u egërsuan aq shumë sa filluan në përmasa të mëdha të zhvillojnë gjenocid mbi shqiptarët. Drama e madhe filloi në këtë kohë. Pas fillimit të bombardimeve të aleancës një pjesë e madhe e popullatës, që ishin strehuar në fshatrat shqiptare në anën veriore të Mitrovicës, filluan të largohen sepse vinin informata të llojllojshme për atë që do të ndodhte.
Hamdi Hasani qëndroi i pathyeshëm me familjen e vet dhe me disa mysafirë që kishin ngelur në kullat e tij. Djalin, Cenën, gjithnjë e kishte pranë. Kulla e tij tanimë po vëzhgohej nga policia serbe. Një ditë, pikërisht më 24. 04. 1999, forca të shumta policore serbe ia mësyjnë kullës së tij. I pari që i kishte vërejtur ishte Ceni. Ai i kishte treguar Hamdiut dhe ky kishte urdhëruar femrat që të iknin nga shtëpia pasi, siç u kishte thënë, nuk do të dorëzohej. Së bashku me grarinë kishte këshilluar edhe të birin, Cenin, të largohej. “Cen, o bir, shko sepse ti je i ri dhe duhet të jetosh, ndërsa unë kam vendosur të mos e lëshoj pragun e shtëpisë dhe dua të vdes me nder”. Cena nuk e kishte dëgjuar. Ai i kishte ngjarë të atit për nga guximi. “Jo, o babë, nuk të lë vetëm për së gjalli”, i kishte thënë i biri.
Hamdiu kishte një revole, Cena një pushkë gjuetie. Ndërsa gratë dhe fëmijët po zhvendoseshin më tutje drejt kullave të tjera të fshatit, policia po i afrohej kullës së Hamdiut. Ata u turrën në oborr dhe nuk e prisnin që para tyre do të shfaqej një burrë me mustaqe. Ato mustaqe mbase u kujtonin më shumë se një burrë të traditës, vetë komandantin legjendar të shqiptarëve, Adem Jasharin. Por, ky plak mbante vetëm një revole. Hamdiu i shkrehu plumbat një nga një mbi trupat e policëve serbë. Policët dhe çetnikët serbë e plagosën dhe mundën ta zinin të gjallë. Në ndërkohë Cena, nga nënkulmi i shtëpisë, shkrehu mbi ta nga arma e gjuetisë. Ai i plagosi në fytyrë tre serbë. Nuk kishte shumë municion, por edhe po të kishte nuk mund të bënte më shumë me një pushkë gjuetie. E kapën të gjallë edhe Cenën. Babë e bir i lidhën dhe i pushkatuan. Vdekja e tyre ishte një shembull heronjsh se si duhet qëndruar për pragun e shtëpisë dhe atdheun.
Atë ditë dukej sikur edhe moti po qante. Sipas dëshmitarit, Ibishit, pas kësaj gjakatarët serbë kishin kontrolluar përreth dhe kur kishin gjetur familjen e Hamdiut gjysmë ore më vonë, kishin pyetur nëse e njihte dikush këtë plak që ngjan në Adem Jasharin dhe djalin që ndodhej me të. Ishte lajmëruar nënë Hajria. “Ai është im shoq, ndërsa djali është im bir”, u kishte thënë ajo me serbishten që e zotëronte pasi kishte prejardhjen nga Pazari i Ri. Disa nga policët i kishin pasur fytyrat e lidhura me fasha të përgjakura. “E shikoni çka na kanë bërë terroristët”, ishin shprehur ata dhe i kishin urdhëruar të gjithë të iknin përgjithmonë në drejtim të Shqipërisë. “Të mos guxojë askush ta kthejë kokën këtej deri përtej Ibrit”, kishin urdhëruar ata mes të sharave dhe britmave. Kështu ka rrëfyer Ibishi për qëndresën heroike të Hamdiut dhe të Cenës, babës dhe birit që vdiqën me besa-besë për atdhe. Ai i kishte parë të gjitha nga ferishtet aty pranë në të cilat ishte fshehur. Pas luftës kjo dëshmi ka shkuar edhe në Tribunalin e Hagës. Me të dëgjuar për rënien e babait, Humdiut (66) dhe vëllait, Cenës (23), Dauti që kishte shkuar në Mikushnicë që ta huazonte një Kalashnikov, sipas porosisë së Hamdiut (ngjarjet qenë zhvilluar më shpejt), ishte kthyer me ca kushërinj dhe shokë dhe i kishte varrosur në oborrin e shtëpisë.
Sot ngrihet çështja e harresës së tyre. Si ndodhi të mos kujtohet atdheu për ta kur dihet si ranë faqebardhë. Ata ia kthyen pushkën armikut edhe pse e dinin se nuk do të mbijetonin. Ranë me besa-besë për ta dhënë shembullin që atdheu mbrohet me gjak. Ata e dinin se po vdisnin me nder, por nuk e kanë ditur se ne do t’i harrojmë sot në liri. Megjithatë, kjo tokë nuk lejon të mbretërojë përgjithmonë harresa. Hamdiut dhe Cenës u takon me plot meritë panteoni i heronjve të Kosovës.

Në fillim ai erdhi i “heshtur” dhe krejt i qetë ose fjalëpak së bashku me shumicën e bashkëluftëtarëve ose bashkëpatriotëve të tij poltik dhe ushtarak (luftarak). Për t´u futur (ngritur)  në mite, epose dhe legjenda të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare.
Në mes lirisë së rrezikuar individuale ose personale dhe “robërisë së qetë” kolektive të kombit dhe atdheut: Ai zgjodhi “lirinë” ose jetën e rrezikuar në emër të lirisë dhe pavarësisë së gjithëmbarëshme shtetërore dhe nacionale të popullit ( kombit) dhe atdheut të tij.  Zgjodhi pra luftën e njohur çlirimtare dhe patriotike së bashku me sakrificat e njohura njerëzore, materiale dhe të tjera si luftëtar dhe ish udhëheqës i njohur politik i UÇK-së.
E kemi fjalen mbi Presidentin e Republikës së Kosovës, z.Hashim Thaçi, i cili për mendimet dhe vlerësimet e njohura politike ose politologjike, është njeri prej figurave ose personaliteteve me të ngritura. me të kompletuara, me integrale dhe unifikuese në spektrin ose mozaikun e gjithëmbrarëshëm politik shqiptarë. Për të mos thënë këtu shumë me largë. Përse (pse) kjo…?
Sepse, Presidenti  i Republikës së Kosovës, z. Hashim Thaçi, në radhë të parë është udhëheqës ose politikan i shquar për nga idealet, konceptët dhe vizionet e i tij moderne ose bashkohore të cilat në ndërkohë puçën dhe gërshetohen në sfond me qëllimet, idealet, aspiratat, konceptët dhe vizionet e njohura shtetërore dhe nacionale të popullit ( kombit) dhe atdhet tonë. Në Republikën e Kosovës-sidomos.
Se këndejmi, z. Thaçi, karieren e tij shtetërore, nacionale, qeveritare, politike ose diplomatike, e ka ngritur dhe filluar nga fronti i luftës së lavdishme çlirimtare dhe patriotike të UÇK-së dhe popullit shqiptarë ne Kosove. Respektivisht, nga formula dhe filozofia e njohur evolutive, revolucionare dhe historike e aspiratave dhe interesave të larta shtetërore, nacionale dhe patriotike të popullit ose kombit tonë. Dhe, jo nga nivelët ose rangjët e ndryshme forumiane dhe kabinetike të ish Jugoserbosllavisë së dikurshme imperiale, koloniale ose gjysëmkolonialiste. Apo…?!

-E dyta: Z.Thaçi ka ardhur në politikë nga jeta ose bota e njohur shkencore, intelektuale ose akademike. Dhe, jo me metoda të ndryshme komplotiste, konspirative, dekonspirativiste etj. Siç është rasti me disa lider ose politikan të tjerë në Kosovë dhe gjithandej.

-E treta: Në kursin dhe filosofinë e njohur shtetërore, nacionale, politike dhe diplomatike të Hashim Thaçit: I pasuri, i njohuri, i dituri, i vërteti, i përkushtuari, i sinqerti, miku , aleati dhe patrioti i vërtetë,  gjithmonë kanë  të drejtë. Kjo mbase është edhe filozofia e njohur politike e  Perëndimit.

-E katërta: Çfarë më duhet të dijë? ( kritika e unit të pastërt ose unit të ndërgjegjshëm), Çfarë me duhet të bëj? ( kritika e unit të përgjithshëm ose atij praktik)  dhe në çfarë ( në çka ) guxoj të shpresoj dhe besoj? ( kritika e forcës së gjykimit të ndërgjegjshëm, racional dhe reflektivë ) : Janë këto tre (3) pyetjet, parimet, premisat dhe kërkesat e njohura ose kryesore në kuadrin e idealizmit kritik dhe atij dialektiko-materialist të shoqërisë së lartë industriale dhe kapitaliste të Perëndimit të cilat i njeh dhe respekton me përkushtim dhe devocion të plotë zot Thaçi.
Shih për këtë, Hashim Thaçi duke u mbështetur ose fokusuar në formulën dhe dialektikën e njohur shkencore dhe humaniste  të Agnes Hellerit, Edmund Husserlit, Karl Popperit, Hannah Arendit, Immanuel Kantit, Kristian Volfit, Sen Simonit, August Commtit  etj. Me plot të drejtë i shquan (fokuson), i thekson dhe zbaton në praktikën  dhe teorinë e njohur shtetërore, nacionale dhe politike, nevojat ose kërkesat e njohura njerëzore ose qytetare sipas të të cilave: Politika dhe filosofia e përgjithshme mbi njeriun, popullin (kombin) dhe shtetin, duhet t´i  japin njeriut dhe shoqërisë së gjërë njerëzore ose qytetare përgjigje dhe spjegim konkret ose pragmatik në tre (3) pyetjet ose kërkesat e njohura esenciale ose substanciale : Si duhet menduar?, çfarë duhet bërë ? dhe si duhet jetuar, vepruar ose reaguar në kushtët dhe rethanat e sotme moderne ose bashkohore?

Se këndejmi, sipas Aristotelit, Popperit ose Schoppenhauerit, morali, karkateri, ideali dhe virtyti i larte njerëzor (qytetar) ose politik. Respektivisht, të poseduarit e një force (fuqie) mendimi, gjykimi dhe bazamenti të fortë intelektual, profesional, moral ose politik, si dhe të përdorurit e guximit dhe maturisë intelektuale ose profesionale në të dyja rastet, në mendime dhe veprime ose reagime, janë çelësi ose formula kryesore që  e hapin portën e lumturisë së gjithëmbarëshme individuale dhe kolektive. E hapin pra  portën e njohur erudite ose poliedrike, për t´i lënë të hyjnë vetëm nevojat dhe kërkesat e njohura bazike, dialektike, materialiste ose ekzistencialiste. Duke i lënë jashtë ose të përjashtuara të gjitha ato që nuk na duhen. Në këtë kontekst, duhet përshëndetur dhe mbështetur kërkesën ose formulën e Presidentit Thaçi mbi formimin e Ushtrisë të Republikës së Kosovës në një kohë sfidash, udhëkryqësh, provokimësh ose turbulencash të njuhura politike, ushtarake, konceptuale, ideologjike dhe të tjera në Kosovë, Ballkan, Evropë dhe më gjërë ku asnjëherë nuk janë të përjashtuara nxitjet ose opsionet e njohura ushtarake (luftarake), hegjemoniste, ekspanzioniste dhe të tjera të Rusisë, Serbisë ose bllokut (kampit) të njohur militarist ose ultranacionalist në kohëra dhe hapësira të ndryshme lokale, rajonale, kontinentale ose interkontinentale. Ndaj Kosovës dhe shqiptarëve-sidomos ku Hashim Thaçi, Ramush Haradinaj dhe patriotët ose çlirimtarët tjerë shqiptar, gjithëmonë shihen si armiq ose kundërshtarët kryesor të shovenizmit, nacionalizmit, militarizmit, hegjemonizmit, ekspanzionizmit ose kolonializmit të njohur serbo-ruso-pansllavist.

Për më tepër ndërkaq, Presidenti Thaçi në bashkëpunim me miqtë dhe faktorët e njohur politik dhe ushtarak ne vendin tone, si dhe në konsultim dhe kordinim të gjithëmbarshëm (esencial ose substancial) me miqtë dhe aleatët e njohur natyrorë, politik dhe historik të popullit ( kombit) dhe vendit tonë: Me 17 shkurt të vitit 2OO8 , e shpallën dhe miratuan Deklaratën e njohur politike dhe juridike mbi Pavarësinë e Republikës së Kosovës të cilën deri me sot e kanë njohur dhe pranuar shtetët me të fuqishme dhe përparimtare të globit.

– E pesta: Presidenti i i Republikës së Kosovës, z.Hashim Thaçi, ndofta me tepër dhe me bukur se çdo lider ose udhëheqës tjetër shqiptar i ka njohur, kuptuar, pranuar dhe respektuar metodat dhe refleksionet e njohura etike , estetike, ,dialektike, empirike, evolutive, revolucionare, organike, rekonstruktive, diakronike, logjike, metaestetike, integrale, pozitiviste dhe të tjera në kuadrin e njohur të dialogut, konsenzusit dhe kompromisit  të përgjithshëm shtetërorë, nacional dhe politik me të gjitha partitë, liderët, njerëzit dhe qytetarët e vendit tonë sipas konceptëve , formulimëve dhe vizionëve të njohura të Dekartit, Kantit, Sen Simonit, Hegelit, Spinozës, Husserlit etj.Përkatësisht, në kuadrin e njohur të një filozofie moderne ,integrale, reflektive dhe pozitiviste të kohës dhe botës moderne ose bashkohore në të cilat jetojmë.

Ndonëse, pa i harruar këtu edhe ndarjen, klasifikimin, periodizimin dhe dekodimin ose detektimin e etikës së njohur shtetërore dhe institucionale mbi bazën e njohur të punës dhe angazhimit të preferuar praktik dhe teorik në të mirën e gjithëmbarshme të shtetit dhe shoqërisë shqiptare ose kosovare. Gjegjësisht, eudaimonizmin, hedonizmin dhe utilitarizmin e njohur etik dhe metaestetik të presidentit Thaçi. Etikën e tij autonome dhe heteronome, etikën individuale ose personale, etikën familjare, etikën shtetërore, nacionale, profesionale, funksionale ose kadrovike, etikën globale ose kolektive, etikën sociale, etikën materiale ose ekzistencialiste, etikën normative, etikën formale, etikën strukturale ose strukturaliste, etikën institucionale dhe konstitucionaliste, etikën ontologjike dhe deontologjike, etikën deskriptive ose empirike dhe kështu me radhë.

-E gjashta: Presidenti Thaçi nuk është oportunist, madje as hedonist, iluzionist, alkimist ose ndonjë impresionist i nënshtruar konformist dhe surealist. Jo. Por, ai  mbi të gjithat si duket është metodist, sensualist, intuicionalist, refleksionist, intregralist, metodist, institucionalist, konstitucionalist, pragmativist dhe një idealist i matur dhe tepër racional? Gjithnjë pa dashur të  futëmi ose involhohëmi këtu në çështjët dhe aspektët e brndshme (etike dhe metaestetike) të presidentit kosovar.

-E shtata: Presidenti i Republikës se Kosovës,z. Hashim Thaci,si duket  i njeh dhe  zbaton në menyrë të përsosur, të shkëlqyer ose tepër profesionale,kompetente,suplementare dhe afirmative potencialin, afinitetin dhe metodat e njohura politike dhe diplomatike të komunikimit dhe bashkëpunimit të brendshëm(kombëtar) dhe atij te jashtëm(ndërkombëtar) në të mirë të stabilitetit dhe qëndrueshmërisë së raportëve ose marëdhëniëve  të njohura kombëtare dhe nderkombetare të shtetit dhe popullit (kombit) tonë në të gjitha fushat dhe drejtimet e mundshme. Dhe, të gjitha këto së bashku në të mirën e zhvillimit, progresit, afirmimit  dhe avansimit të vazhdueshëm (sistematik) dhe permanent të rrjedhave ose procesëve të njohura kognitive, evolutive, empirike, tranzitore, retrsospektive, introspektive, rekonstruktive, organike, dialektike  dhe të tjera në  Republikën  e Kosovës si dhe në nënqiellin e gjithëmbarshëm politik mbareshqiptarë.

Ndaj, mu për këtë, Presdidenti Thaçi në këtë kontekst si duket i ka sfonduar, konceptuar, përceptuar, anticipuar, profilizuar, ravijezuar, konturuar, eksploruar, rafinuar  dhe harmonizuar (konvencionalizuar) për mrekulli edhe marëdhëniet ose raportët prioritare dhe ambivalente të R. Kosovës me vendët, faktorët dhe organizatat me të rëndësishme ose relevante gjithandej globit tokësor ne bazë të kësaj planimetrie ose formule të njohur politike dhe diplomatike me sa vijon:1.Bashkëpunimi dhe marëdhëniët e shkëlqyera dhe strategjike të Republikës së Kosovës me SHBA-së dhe vendët tjera mike dhe aleatetë Natos dhe Unionit Evropian, 2.Marëdhëniet e përzemërta dhe vëllazërore me Republikën e Shqipërisë, 3.Marëdhëniet miqësore dhe të partneritetit të barabartë ose reciprok me të gjitha shtetët dhe qeveritë tjera që e kanë e njohur dhe pranuar Republikën e Kosovës së bashku me realitetet e njohura në vendin tonë, 4.Marëdhëniët e fqinjësisë së mirë, 5.Marëdhëniët ad hoc, de jure, de facto, të mira, neutrale ose indiferente dhe kështu me radhë. Dhe, të gjitha këto se bashku konform rregullave, normave, principeve, konventave dhe kodifikimëve të  njohura politike dhe diplomatike si “Koventat e Vjenes” me 1961,1963,1964,1967 etj., mbi marëdhëniët dhe raportët e përgjithëshme botërore ose ndërkombëtare etj.

Duhet shtuar krejt në fund se filozofia e lartëpërmendur moderne ose bashkohore e Presidentit të Republikës së Kosovës, z. Hashim Thaçi, pos  çështjëve dhe aspektëve të trajtuara me sipër, në fokusin dhe agjendën e tyre kryesore i kanë njeriun, popullin (kombin) dhe shtetin. Respektivisht, barazinë sociale, politike dhe juridike, liritë dhe të drejtat e barabarta për të gjithë pa dallim, barazinë ligjore, gjegjësisht, kushtetuese dhe juridike, barazinë gjinore, klasore, politike, sociale, societale, fetare, kulturore etj. Pavarësinë, identitetin, dinjitetin, ekskluzivitetin, sovranitetin dhe integritetin e njohur shtetëror, nacional dhe politik të vendit tonë. Bashkësinë, bashkëjetesën, koekzistencën, demokracinë dhe harmoninë  e gjithëmbarshme shtetërore, nacionale dhe politike për të gjithë dhe të ngjashme. Forminin e Ushtrisë së rregullt dhe profesionale në Republikën e Kosovës së bashku me Akademinë e atjeshme Ushtarake më të gjitha gjinitë ose profilet e saj dhe kështu me radhë.

Në të kundërten, çdo kompromis, koncesion ose lëshim i mundshëm teritorial, politik, administrativ, juridik, historik ose gjeografik i Hashim Thaçit ose dikujt tjetër -ndaj Serbisë ose Malit të Zi që ështe në kundërshtim me interesat e vendit, konsiderohet si akt i tradhëtisë së lartë shtetërore, nacionale dhe politike. Kjo edhe përkundër shantazheve, komplotëve, diversionëve, subversionëve ose luftërave të ndryshme psikologjike, speciale ose propagandistike kundër Thaçit ose dikujt tjetër nga ana e Serbisë, Malit të Zi ose bashkëpunëtorëve (mercenarëve), kuislingëve ose gardianëve të tyre të brendshëm dhe të jashtëm.

Turqia tha se ka përfunduar me sukses fushatën e saj ushtarake, shtatëmujore në veri të Sirisë.

Megjithatë, kryeministri Binali Yildirim nuk e përjashtoi mundësinë e operacioneve të reja dhe nuk tha se trupat turke do të tërhiqen nga Siria.

Turqia ka nisur ofensivën në gusht të vitit të kaluar, për të dëbuar militantët e Shtetit Islamik nga kufiri i saj, por edhe për të ndaluar avancimin e luftëtarëve lokalë kurdë.

Ankaraja është e shqetësuar se kurdët sirianë do të përpiqen të krijojnë territorin e tyre vetëqeverisës, të ngjashëm me rajonin autonom kurd të Irakut.

Sekretari amerikan i Shtetit, Rex Tillerson, viziton sot Turqinë.

Duket se debati pro dhe kundër Demarkacionit me Malin e Zi do të mbyllet javën e ardhshme, kur deputetët duhet të votojnë për apo kundër ratifikimit të tij. Të enjten e ardhshme, më 6 prill, Demarkacioni do të dërgohet në Kuvend.

Derisa në njerën anë flitet për insistimin e Hashimit për formimin e ushtrinë , ata që më së shumti e kundershtojnë një gjë të tillë po rikthehen ne Kuvend. Deputetët e Listës kthehen në Kuvend pas një bojkoti gati gjashtë mujor që u kanë bërë institucioneve të Kosovës Në mbledhje e kryesisë së kuvendit të hënën ,përveç anëtarëve të Kryesisë që vijnë nga partitë shqiptare dhe minoriteteve tjera moren pjesë edhe deputetët e Listës Serbe, Këta po kthehen sipas shefit te deputetëve të kësaj Liste Sllavko Simiq, “ në mënyrë që ta pengojnë formimin e ushtrisë së Kosovës” . Pikërisht kthimi i Listës Serbe nënkupton që kjo legjislaturë e kuvendit nuk do e votojë ushtrinë, pasi kthimi i tyre në institucione ka ardhur pas garancive që Thaçi iu ka dhënë ndërkombëtarëve se ajo ( formimi i ushtrisë ) nuk do procedohet në kuvend. Nuk është çudi se kthimi i Listës serbe po ndodh një ditë pas mbajtjes së konventës së VIII të PDK-së, në deklaratën e nxjerr pas mbajtës së Konventës partia më e madhe aktualisht në vend shprehet e gatshme për zgjedhje kurdo. Në deklartën e saj me 28 pika, Partia Demokratike e Kosovës ka bërë publike edhe deklaratën politike të votuar në konventën e Partisë, ku ndër të tjera thuhet se ky subjekt është i gatshme për zgjedhjet parlamentare, qoftë në afatin e rregullt,

por edhe më herët, nëse për këtë ka dakordim nga i gjithë spektri politik.

Të gjitha këto zhvillime janë të orkesturaua nga Hashim Thaçi dhe Kadri Veseli. Duke e parë që u “ dogjën ” me demarkacionin me Malin e Zi, ndryshuan strategjinë e veprimit. Nxorrën formimin e ushtrisë një çështje mjaft të ndjeshme dhe të dashur nga popullli i Kosovës, për t’i perdorur nxjenjat e tyre që vetë të dalin nga kriza ku e futën vendin. Duke ditur që formimi i ushtrisë nuk behet pa përkrahjen e Listës Serbe, po përdoret si atu për të nxjerr Hashimin nga izolimi, për të marrur primatin si faktor kryesor në vend dhe në anën tjetër duke dërguar vendin në zgjedhje. PDK nuk është e interesuar me të vazhdoi koalicionin me LDK-në të cilën e ka “ mjelur ” aq sa kishte nevojë, dhe për mos të shkuar ne zgjedhje me mëkatin e demarkacionit përdori ushtrinë që rivalit të saj aktualisht partnerit të koalcionit LDK-së t’ia lë fajin “ për mos dëshirën që të formohet ushtria ” . Kjo edhe po funskionon mjaft mirë, dhe ideja e Hashimit po merr pamjen e saj të dukshëm që edhe të shkohet në zgjedhje edhe të dali e larë, në këtë mënyrë PDK edhe godet rivalet e saj, edhe përfiton poena politik kurse në anën tjeter është LDK ajo që në te kater anët është e goditur. LDK ka bërë vetëvrasje poltike nga momenti që zgjodhi Isa Mustafën si kryetar të saj dhe më vonë e bëri kryeminstër nga koalcioni me PDK-në. Rezultatet e kësaj qeverie të dështuar do i faturohen me të drejtë LDK-së e cila pritet të ketë rënie drastike në zgjedhjet të cilat po perflitën të mbahën në fillim të qershorit. Hashimi dhe PDK u treguan dinake, dhe fal dinakërisë së tyre kanë arritur deri tani të mbijetojnë në politikë, dhe sigurisht kjo do të vazhdoi deri në formimin e Gjykatës Speciale, e cila gjithësesi do e gjej PDK-në në pushtet. Por, Kosova do te ishte me fat sikur veç PDK të ishte e keqja e saj, fatkeqësisht në Kosovë nuk janë problem zgjedhjet por kë të zgjedhësh, pasi asnjëra parti qoftë në pozitë apo opozitën e sotme nuk garanton një të ardhme më të mirë për qytetarin e rraskapitur të Kosovës.

Kreshniku i vogël po çon lule në varrezat e dëshmorëve të Krushës të madhe në kujtim të masakrës të 26 marsit 1999, kur makineria kriminale serbe masakroi 208 shqiptarë nga Krusha e Madhe, midis tyre fëmijë. Njëri prej tyre është Kreshnik F. Hoti, datëlindja 1984, 15 vjeçar i biri i Dr. Spec. Fahredin Sh. Hoti, datëlindja 1953, atë e bir, dëshmorë të Kosovës të vramë në të njëjtën ditë prej ushtrisë pushtuese.

18 vjet pas asaj dite të tmerrit, për t’i kujtuar bashkë me të gjithë shqiptarët që blatojnë kujtim e nderim, është edhe Kreshniku i vogël, Kreshnik B.Hoti, i nipi i Dr.Fahredin Sh. Hoti që ka ngjallë emrin e axhës së tij Kreshnik F. Hoti!

Lavdi kujtimi i tyre!

Shqiptarë kujtoni dhe mos harroni kurrë!

KURRË NUK DO TA HARROJMË 26/03/1999

IN MEMORIAM

WE WILL NEVER FORGET 26/03/1999
KURRË NUK DO TA HARROJMË 26/03/1999

Nuk  jemi për hakmarrje – jemi për drejtësi!

Nga: Mr. sc. Besnik F. Hoti

„Nuk do të mbyllim sytë para kësaj… kjo është e tmerrshme. Jam tepër i prekur dhe i emocionuar nga kjo…jemi duke i ndjekur ata që kanë instruktuar këto krime dhe fushatën sistematike të krimeve“  Robin Cook

Ky shkrim vjen në 18 vjetorin e masakrës në Krushë të Madhe, fshat në Komunën e Rahovecit, në përkujtim dhe në nderim të atyre burrave dhe grave nga Krusha e Madhe, që dhanë jetën për çlirimin e Kosovës, duke ranë në altarin e LIRISË. Sot, me të drejtë krushjanët po punojnë për ngritjen e padisë ndaj shtetit serb për krimet e kryera në mars të vitit 1999.

Marsi i vitit 1999 dhe lufta e atij viti për shqiptarët e Kosovës, posaqërisht për krushjanët, ishte një ngjarje që do të mbahet përjetë e paharruar në kujtesën e atyre që arritën të dalin të gjallë nga ajo luftë.

Në natën e 24 marsit të vitit 1999, kur avionët e NATO-së filluan bombardimet mbi caqet serbe, kriminelët serbë në pamundësi për t’u përballur me forcat  e NATO-së dhe UÇK-së, mprehën thikat e tyre të krimit për të masakruar popullin e pambrojtur të Kosovës.

Fshati Krushë e Madhe dhe njerëzit e tij do ta kishin këtë fat të keq. Me  25 dhe 26 mars, forca të mëdha ushtarake ia mësynë fshatit për të shfarosur  njerëzit e tij. Qindra ushtarë të armatosur deri në dhëmbë, të udhëhequr nga eprorët e tyre, djegin Krushën dhe fshatrat përreth shtëpi për shtëpi, nxjerrin banorët në rrugë duke i dërguar herë në një vend dhe herë në tjetrin, për të kërkuar vendin se ku ishte më mirë t’i pushkatonin dhe masakronin.

Serbët fqinj të Krushës dhe të fshatrave të tjera përreth ishin ata që iu prinë krimeve mbi banorët e Krushës. Kriminelë të tjerë, të organizuar në formacione të ndryshme ushtarake dhe paramilitare ishin në ndihmesë të tyre. Serbët lokalë ishin bërë kryekriminelët dhe u prinin kriminelëve të tjerë serbë të ardhur nga Serbia. Këta kriminelë ishin të tmerrshëm në dukje, me fytyra të ngjyrosura dhe me shamia ngjyrash të ndryshme të lidhura në kokë.

Ndodhi ajo me e keqja për banorët e Krushës dhe fshatrave përreth: forcat paramilitare, policore, ushtarake të ndihmuar nga serbët lokal  vranë dhe masakruan, 243 persona.  Prej tyre: 207 janë të vrarë dhe të pagjetur nga Krusha e Madhe, ndërsa 35 nga të strehuarit në fshat, prej tyre 121 të identifikuar, 85 të pagjetur, të vrarë 7 fëmijë, si dhe 5 femra.

Nga Tribunali i Hagës u gjetën: 8 varreza masive,  2 krematoriume, si dhe shumë varreza personale. Si pasojë e luftës janë plagosur 25 veta, ndërsa janë djegur 793 shtëpi, xhamia e fshatit, si dhe janë bërë shumë dëme të tjera materiale dhe teknike, pas largimit të forcave serb. Shumë shtëpi mbetën pa asnjë mashkull, 140 gra të veja dhe 548 fëmijë bonjakë. Sot Krusha e Madhe është jetimorja më e madhe në Evropë.

Ish-ministri i jashtëm gjerman Joschka Fischer, pas vizitës së tij në kontigjentin e ushtarëve gjerman në Prizren bashkë me ish-ministrin e mbrojtjes Rudolph Scharping, me 23 qershor të vitit 1999 vizituan fshatin Krushë e Madhe, Joschka Fischer u shpreh: ”Kjo vizitë në Krushë të Madhe sërish më qartësoi se për çka kishim luftuar dhe se  kishim vepruar drejt me vendimin, që Milosheviqin këtë herë ta konfrontonim ushtarakisht dhe me vendosmëri”

Po ashtu edhe ish-ministri i jashtëm britanik Robin Cook gjatë vizitës në Krushë me 24 qershor të vitit 1999 u shpreh:  “Nuk do të mbyllim sytë para kësaj…kjo është e tmerrshme. Jam tepër i prekur dhe i emocionuar nga kjo…jemi duke i ndjekur ata  që kanë instruktuar këto krime dhe fushatën sistematike të krimeve“

Këto personalitete me ndikim e mbajtën fjalën e tyre, nga dëshmit e gjetura për masakrën e Krushës së Madhe, Tribunali i Hagës bëri fajtor drejtpërsëdrejti kriminelin Millosheviq dhe bashkëpunëtorët e tij

si: Millan Millutinoviqin, Nikolla Shainoviqin, Dragolub Ojdaniqin, si planifikues, nxitës, që urdhëruan përgatitjen dhe kryerjen e veprimeve siq janë: vrasje, dëbim, shkatërrim kulturor i objekteve fetare të shqiptarëve kosovarë, krim kundër njerëzimit dhe shkelje e zakoneve të luftës.

Po ashtu shumë personalitete ndërkombëatre dhe vendore gjatë këtyre 18 viteve kanë vizituar Krushën e Madhe siq janë: ish-kongresisti republikan dhe lobuesi për ceshtjen shqiptare në Kongresin Amerikan Joseph J. DioGuardi, sot president i Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane, Shirli DioGuardi, Këshilltare për  Çështje Ballkanike pranë Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane, miku dhe heroi i gjallë i dëshmuar i shqiptarëve Ambasadori William Walker.  Ish-presidenti i Republikës së Kosovës Fatmir Sejdiu sëbashku me zonjën e parë Nezafete Sejdiu. Ish-presidentja e Republikës së Kosovës Atifete Jahjaga.  Kryetari i Kuvendit të Shqipërisë Ilir Meta.

Murat Jashari, anëtar i familjes emblematike Jashari, i cili gjatë vizitës u  shpreh “Askund nuk mund të ketë shembull më të mirë të gruas shqiptare sesa në Krushë të Madhe, ku gratë kanë sfiduar dhimbjen dhe mentalitetin dhe rrisin fëmijët e tyre e rindërtojnë jetën, potencoi ai.”

Tragjedia më madhe e Krushës vazhdon edhe 18 vite pas luftës, ajo është fati i të pagjeturve. Krushës i mungojnë dhe 65 persona, në mesin e tyre edhe intelektuali i përmasave kombëtare dhe ndërkombëtare Mr. Ukshin Hoti. Zbardhja e fatit të këtij veprimtari të madh të çështjes kombëtare, është sprovë e ndërgjegjjes sonë politike, intelektuale, kombëtare, njerëzore.  Për familjet e personave të pagjetur, fati i tyre është plagë e thellë që e mban ende të gjallë trishtimin e këtyre familjeve. Qeveria  së  bashku  me institucionet tjera mbajnë përgjegjësinë që të angazhohet në zbardhjen e fatit të tyre.

Serbia e ka përgjakur Ballkanin gjatë viteve ’90 dhe për këtë mban përgjegjësinë. Serbia dhe serbët mbajnë mbi kurrizin e tyre barrën e krimeve më të rënda kundër njerëzimit dhe spastrimit etnik në Kosovë. Krushjanët me të drejtë kërkojnë të dëmshpërblehen nga shteti serb. Është përfolur shumë herë nga krerët e institucioneve të Kosovës, sidomos nga presidenti aktual Thaqi, për padi kundër shtetit serb, por edhe pse kanë kaluar 18 vite nga mbarimi i luftës, ende nuk ka asgjë konkrete.

Me të drejtë thekson profesori Dr. Elion Farruku-Dr. Iuris, Ligjerues i Sistemeve Ligjore të Krahasuara pranë Universitetit të Torinos:  pyetja që më lind shpesh dhe e shtroj gjithmonë përpara interlokutorëve këtu në Kosovë është: Sa marrëveshje do ishin realizuar aktualisht me Serbinë nëse në listën e kërkesave do ishtin vënë si prioritet dëmet e luftës dhe riparimi i tyre, qoftë karshi shtetit të ri por edhe ndaj viktimave? Pyetje që cilido nga ne, mund ti jap një përgjigjje, ajo nuk është mister. Dëmet e luftës dhe riparimi i tyre kanë qenë dhe janë në fazë kodifikimi nga e drejta ndërkombëtare, duke filluar nga periudha post bellum e 1945 e deri ne ditët e sotme.

Gjykata Ndërkombëtare dhe gjykatat e tjera ndërkombtare të ndërtuara ad hoc janë marrë gjerësisht edhe me këtë temë, si ajo për dëmet e Irakut ndaj Kuvajtit, në Ruanda dhe Tribunali Ndërkombëtar për ish- Jugosllavinë. Përse duhet të kërkohet? Në çdo proces gjyqësor qoftë ky pranë gjykatave ndërkombëtare apo dhe kombëtare, nuk pritet që pala e paditur ta marrë atë si një dhuratë krishtëlindjesh dhe të gëzohet qoftë edhe nëse nga xhepi nuk nxjerrë edhe një monedhë, apo denohet me një falje publike nga autoritetet e larta.

Problemi qëndron diku tjetër e cila mund të merret si diçka pozitive nga pala e paditur. Reconcilation ose pajtimi, i domosdoshëm për fillimin e marrëdhënieve normale (kufizohem të përdor shprehjen normale) për të mos thënë miqësore nuk mund të ndodh në mënyrë të forcuar, duke u kërkuar nga ndërkombtarët që dy vendet të bashkëpunojnë, por nga vetëdija e dy vendeve për të kaluarën, pa e harruar atë, duke u pajtuar se diçka nuk ka qenë aspak e hijshme. Pikërisht, nëse ky pajtim vjen nga një institucion ligjor ndërkombëtar, atëherë pajtimi është më i mundshëm dhe të dyja palët duhet ti binden të fillojnë një rrugëtim të përbashkët.

Por si mund të kërkojnë drejtësi dhe rehabilitim në bazë të së drejtës ndërkombëtare banorët e Krushës së Madhe? Tribunali i Evropës me qendër në Strasburg, i njohur ndryshe edhe si Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut do të kishte qenë ndoshta edhe ai më i përshtatshmi, për faktin që edhe individ të caktuar apo organizata jo qeveritare, mund të vënë në lëvizje një mekanizëm gjyqësor por sipas statutit të Gjykatës dhe të kompetencave, ky organ nuk mund të gjykojë një palë e cila nuk e ka pranuar si organ gjykues dhe nuk ka pranuar juridiksionin e saj në momentin e kryerjes së veprës, pra Serbia e ka pranuar atë vetëm në 2004 dhe kështu nuk mund të gjykohet për shkak të principit rationae temporis.

Tre janë aktualisht  tribunalet të cilat kanë një karakter më universal dhe të cilat gjykojnë krime për të cilat nuk është e nevojshme që shtetet të pajtohen me gjykimet e tyre, pasi principet janë të njohura dhe të pranuara gjerësisht nga shtetet. E para është Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë e cila gjykon shtetet, e dyta është Gjykata Penale Ndërkombëtare dhe ajo Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë. E para, vepron në bazë të së drejtës ndërkombtare në përgjithësi dhe mund të gjykojë krimet penale të cilësuara si krime kundë njërëzimit, veçanërisht të bërë kundër një grupi etnik nga një ushtri e rregullt apo persona të armatosur. Dy tjerat veprojnë kundër personave por nuk mund të gjykojnë shtetet, dhe kryesisht merren me krime kundër njerëzimit dhe krime të tjera që hyjnë në krimet kundër së drejtës humanitare si gjenocidi, tortura apo pastrimi etnik etj.

I përket prokurorit që në bazë të informacioneve të vlerësojë hapjen ose jo të një procedure internacionale dhe pasi ka shpallur fajtorët të përcaktojë edhe shifrën për kompensimin e viktimave dhe dëmeve materiale të cilat merren nga fondi rezervë i shteteve.

Në bazë të kompetencave të gjykatës duhet të formulohet edhe kërkesa, veçanërisht e mbështetur fort nga shoqëria civile e cila ka krijuar bindjen se është e nevojshme zbardhja e disa faktorëve, kurse përgjegjësia tjetër i përket gjithashtu organizmave qeveritaro-institucional ku duket që kohët e fundit ka pasur edhe vullnet nga ana e tyre për një nismë ligjore ndërkombëtare. Aktualisht, Gjykata Ndërkombtare e Drejtësisë po shqyrton padinë e e Kroacisë versus Serbisë për gjenocid dhe pastrim etnik në dëmë të etnisë kroate gjatë viteve 1991 e më tutje.

Kush i ikën një procesi tregon fajësinë e tij, prandaj më shumë së kurrë për hir të së ardhmes, pa harruar të kaluarën, Krusha e Madhe shtron causa pretendi.

Me 548 jetimë, me 207 të vrarë e të pagjetur Krusha e Madhe mundet të jetoj… Përkundër tragjedisë së madhe të luftës që i ka goditur, krushjanët po gjejnë forcë që ta krijojnë jetën e re në trojet e tyre të rrënuara….krushjanët janë njerëz të vyeshëm e punëtorë, që sot ekzistencën e sigurojnë me djersën e tyre dhe pa i hyrë në hak askujt. Ky fshat dha gjak, bukë, pushkë e ide çlirimtare.

Për këtë, Krusha e Madhe, e bashkë me gjithë Rahovecin, e njomën tokën e Kosovës me një lum gjak luftëtarësh. Prehuni të qetë. Ju qoftë i lehtë dheu i Kosovës. Ju falem për të  gjitha të mirat që i bëtë për  lirinë e Kosovës, se trimat si ju  nuk vdesin kurrë.

Joshka Fisher në Krushë të madhe

Lista e 208 të vrarëve dhe të pagjeturve në Krushe të Madhe me 26/03/1999:

Mr. Ukshin Nazyf Hoti                           1953

Shemsedin M. Hoti                                1932

Dr. Spec. Fahredin Sh. Hoti                           1953

Kreshnik F. Hoti                                   1984

Nazyf V. Hoti,

Ragip N. Hoti                                       1948

Adem M. Hoti                                        1925

Zejnullah A. Hoti                                  1944

Azem Z. Hoti                                         1973

Isak Z. Hoti                                          1977

Fehim S. Hoti                                        1973

Kujtim E. Hoti                                       1974

Flurim E. Hoti                                       1969

Baki E. Hoti                                          1977

Asllan N. Hoti                                       1950

Fahri H. Hoti                                        1966

Asaf N. Hoti                                          1974

Beqir Y. Hoti                                         1958

Valon B. Hoti                                        1983

Sali D. Hoti                                          1976

Petrit D. Hoti                                        1979

Refki D. Hoti                                        1949

Valbona I. Hoti                                     1967

Qamil M. Hoti                                       1922

Shaban Q. Hoti                                     1952

Malush M. Hoti                                     1925

Xhemali Xh. Hoti                                  1962

Shukri Xh. Hoti                                    1976

Agim S. Hoti                                         1978

Sinan A. Hoti                                       1974

Isak A. Hoti                                          1973

Sedat  A. Hoti                                       1976

Hyda  I. Hoti                                        1976

Ismet D. Hoti                                        1976

Prof. Isa R. Duraku                              1951

Ecc. Nuhi S. Duraku                             1949

Habib L. Duraku                                   1943

Ragip Z. Duraku                                   1957

Ing. Isuf Z. Duraku                               1966

Prof. Sami J. Duraku                            1967

Azem J. Duraku                                    1967

Bajram A Duraku                                 1967

Xhevxhet S. Duraku                              1958

Besim S. Duraku                                  1966

Eqerem J. Duraku                                 1938

Ibrahin M. Duraku                                1944

Ramadan S. Duraku                             1945

Ajet R. Duraku                                      1983

Jeton A. Duraku                                            1981

Hysni Xh. Duraku,

Fitim I. Duraku                                    1975

Enver E. Duraku                                   1979

Destan M. Nalli                                    1963

Prof. Haki M. Nalli                               1968

Avni M. Nalli                                        1970

Mës. Xheladin F. Nalli                          1950

Hashim B. Nalli                                    1965

Sali S. Nalli                                         1977

Hazer B. Shala                                     1974

Mentor H. Shala                                   1977

Arif R. Shala                                        1922

Njazi Q. Gashi                                      1972

Ismail M. Gashi                                    1967

Bekim I. Gashi                                      1976

Milaim K. Gashi                                            1970

Selim F. Bajrami                                  1924

Dahim F. Bajrami,

Qamil F. Bajrami,

Bajram F. Bajrami,

Halise K. Krasniqi                                1923

Nehbi Xh. Krasniqi                               1944

Dalip I. Behra                                       1962

Azemine K. Behra                                 1955

Isuf A. Behra                                        1940

Afrim R. Ramadani                              1971

Ramadan A. Ramadani                        1963

Prof. Muhamet N. Malsori

Arlinda D. Haliti                                  1977

Rrustem S. Reshiti                               1925

Nurie B. Dana                                       1939

Bexhet H. Selmani                                1947

Avdyl Xh. Zeqiri                                            1922

Ramadan S. Hoti                                  1951

Ibrahim U. Hoti                                    1936

Kamber N. Duraku                                1965

Sami S. Nalli                                        1971

Agim A. Nalli                                        1972

Shaqir Latif  Zeqiri                              1969

Shaban Avdyl Nalli                              1964

Selim Qerim Ramadani                        1958

Selajdin Islam Dina                             1946

Sahit Islam Dina                                  1955

Rexhep Jakup Regjepi                           1942

Rexhep Hamëz Nalli                             1962

Qamil Bajram Sejfullahu                      1938

Osman Qerim Ramadani                       1955

Osman Hasan Sejfullahu                      1939

Nexhmedin Sylejman Gashi                           1960

Nehat Zenun Gashi                               1971

Nebih Qerkin Shala                              1947

Naser Shemsedin Ramadani                         1978

Naim Sahit Dina                                   1983

Maxhun Zenun Gashi                           1963

Kapllan Qazim Gashi                           1967

Isuf Avdullah Ramadani                      1972

Isuf Ahmet Gashi                                  1944

Iimi Sefer Gashi                                            1952

Hyda Vehbi Zeqiri                                 1966

Haxhi Halim Sadiku                            1971

Hashim Selajdin Dina                                   1977

Halim Qerkin Shala                             1950

Haki Islam Dina                                   1958

Gani Musli Nalli                                   1954

Flurim Selajdin Dina                            1968

Flurim Nasim Zeqiri                             1967

Fatmir Rasim Ramadani                      1978

Fahredin Selajdin Dina                        1964

Blerim Bajram Nalli                              1977

Besim Shani Zeqiri                               1967

Besim Avdyl Nalli                                 1967

Besalet Jakup Krasniqi                        1961

Beqir Shaqir Ramadani                        1963

Bedri Ali Sejfullahu                              1969

Avdyl Hasan Krasniqi                                   1947

Asllan Avdullah Ramadani                           1966

Abedin Hajdin Krasniqi                        1965

Abaz Zenun Gashi                                1967

Agim Sylejman Gashi                           1973

Agron Magjun Gashi                             1980

Plakush Fetah Muhadri                        1947

Hysen Plakush Muhadri                       1980

Gëzim Rrustem Reshiti                          1959

Ismet Hamit Nuredini                                   1957

Muharrem Jemin Duraku                      1925

Islam Jemin Duraku                             1937

Isret Jemin Duraku                               1943

Agim Muharrem Duraku                       1949

Xhemajli Malush Duraku                      1959

Ahmet Ukshin Duraku                          1959

Berat Nazim Duraku                             1982

Jakup Ramadan Duraku                      1945

Malush Ramadan Duraku                     1948

Xhevat Ramadan Duraku                     1958

Xhemajli Muharrem Duraku                  1961

Ibish Muharrem Duraku                        1964

Haki Jonuz Duraku                              1957

Tahit Jonuz Duraku                             1972

Nasip Nuredin Duraku                          1955

Ridvan Nazyf Duraku                            1972

Durak Fetah Duraku                             1925

Isak Jollgji Duraku                               1946

Musli Isak Duraku                                1970

Iljaz Ibrahim Duraku                            1974

Gani Halil Duraku                                1936

Hamëz Halil Duraku                             1941

Avdullah Idriz Hoti                               1972

Plak Halim Hoti                                             1970

Ymer Halim Hoti                                   1970

Avni Ibrahim Hoti                                 1956

Xhavit Isuf Hoti                                    1944

Emurllah Adem Hoti                             1942

Et´hem Muhamet Hoti                            1969

Bajram Ali Hoti                                     1967

Sinan Sahit Hoti                                  1955

Fadil Kadri Hoti                                   1955

Nexhmedin Hamit Hoti                          1960

Ilir Nexhmedin Hoti                              1981

Hamëz Selim Hoti                                 1959

Halil Hamëz Hoti                                  1980

Nysret Ymer Hoti                                   1964

Bashkim Ymer Hoti                               1969

Haxhi Avdurrahim Hoti                         1969

Flurim Avdurrahim Hoti                       1972

Avdi Eqerem Hoti                                  1964

Shani Fetah Hoti                                  1964

Muhamet Ahmet Hoti                            1955

Driton Muhamet Hoti                            1979

Gafurr Hajrullah Hoti                                    1962

Idriz Hajrullah Hoti                              1965

Rrahman Qemal Hoti                            1957

Zyber Islam Hoti                                   1958

Bekim Zyber Hoti                                  1981

Hyda Jetullah Hoti                               1967

Ismet Jemin Duraku

Selver Zyber Krasniqi                           1964

Muhamet Shemsedin Zeqiri                   1978

Shani Fetah Hoti                                  1961

Haxhi Xhemajli Zenuni                         1964

Beslim Rasim Ramadani                       1973

Ali Selim Duraku                                  1946

Shaban Rasim Duraku                          1940

Fetah Metë Hoti                                    1938

Skender Murtez Beqiri                          1941

Mahir Skender Beqiri                            1965

Kujtim Skender Beqiri                           1971

Arben Skender Beqiri                            1976

Petrit Skender Beqiri                            1978

Xhemajli Ramadani                              1930

Milazim Xhemajli Ramadani                1968

Blerim Xhemajli Ramadani                   1977

Mahmut Amrush Mahmuti

Fatmir Mahmut Mahmuti                      1967

Xhavit Mahmut Mahmuti                      1969

Nahit Mahmut Mahmuti                        1971

Asllan Ramadan Sahiti                        1965

Ymer Bajram Cena                                1975

Shkelzen Shani Zeqiri                          1963

Lufta e UÇK-së ishte sakrifica e popullit që e solli lirinë, që e ndërgjegjësoi opinionin ndërkombëtar, që e bindi atë se në Kosovë po ndodhte terrori sistematik, deportimi i dhunshëm i popullatës, se serbia po bënte krime kundër njerëzimit dhe gjenocid. Lufta e UÇK-së ishte lufta e pastër, lufta e drejtë, lufta çlirimtare në mbrojtje të dinjitetit dhe identitetit kombëtar dhe njerëzor.

LAVDI E PËRJETSHME, LAVDI QËNDRESËS HEROIKE TË DËSHMORËVE TË KOMBIT DHE GJITHË TË RËNËVE PËR LIRI!

Shënime për autori

Msc. Besnik F. Hoti – i lindur në Krushë të Madhe të Rahovecit, djali i dëshmorit të kombit Dr. spec. Fahredin Hotit,  doktorant për Marrëdhënie Ndërkombëtare pranë Universitetit Evropian të Tiranës, ish- ligjerues për: Konfliktet dhe Siguria Ndërkombëtare në Kolegjin Victory Prishtinë nga vitit 2010 deri në mars të 2016.