VATKAN – Papa Françesku ka kërkuar solidaritet me emigrantët dhe i ka lavdëruar ata që i strehojnë refugjatët, gjatë mesazhit të tij tradicional në Ditën e Krishtlindjeve.
“Le t’i paguaj Zoti të gjithë ata, individët dhe shtetet, që punojnë me bujari për të dhënë ndihmë dhe mirëpritur migrantët dhe refugjatët e shumtë”, tha sot Papa Françesku në mesazhin e tij nga ballkoni i Bazilikës së Shën Pjetrit në Qytetin e Vatikanit.
Më herët këtë javë, Agjencia për Refugjatë e Kombeve të Bashkuara dhe Organitaza Ndërkombëtare për Emigrim, thanë se më se një milionë refugjatë dhe migrantë kanë arritur në Bashkimin Evropian këtë vit, nëpërmjet detit dhe tokës, derisa 3,600 vetë kanë humbur jetën ose janë zhdukur.
Gjatë mesazhit të tij “Urbi et Obri” (Për qytetin dhe botën), Papa ka shprehur mbështetjen e tij për përpjekjet e Kombeve të Bashkuara për t’i përfunduar konfliktet në Siri dhe Libi.
Papa, po ashtu, ka bërë thirrje për paqe në Lindjen e Mesme, Afrikë dhe në rajonet e tjera të përfshira nga konfliktet.
Mesazhi i plotë i Krishtlindjes: Urbi et Orbi – Romës dhe Botës (tekst i plotë)
Krishti lindi për ne, të galdojmë në ditën e shëlbimit tonë!
T’i hapim zemrat për të marrë hirin e kësaj dite, që është Ai vetë: Jezusi është “Dita” e ndritshme, që lindi në horizontin e njerëzimit. Dita e mëshirës, në të cilën Hyji Atë i dëftoi njerëzimit dashurinë e tij pa cak. Ditë drite, që e dëbon errësirën e frikës e të ankthit. Ditë paqeje, në të cilën të mundësohet të takohesh, të dialogosh, të pajtohesh. Ditë gëzimi: “Gëzimi të madh” për të vegjlit e të përbuzurit e për mbarë popullin (cfr Lk 2,10).
Në këtë ditë, nga Virgjëra Mari, lindi Jezusi, Shëlbuesi. Shpella e Betlehemit na bën të shikojmë “shenjën”, që na dha Zoti: “Një fëmijë mbështjellë në fasha, vënë në një grazhd” (Lk 2,12).
Ashtu si barinjtë e Betlehemit, edhe ne shkojmë ta shikojmë këtë shenjë, këtë ngjarje, që ripërtërihet vit për vit në Kishë.
Krishtlindja është ngjarje, që ripërtërihet në çdo familje, në çdo famulli, në çdo bashkësi, që pret dashurinë e Zotit të mishëruar, në Jezu Krishtin. Ashtu si Maria, Kisha ua tregon të gjithëve “shenjën” e Zotit: Foshnjën, që e mbajti në kraharor dhe e nxori në dritë, por që është Bir i të Tejetlartit Zot, sepse vjen nga Shpirti Shenjt (Mt 1,20). Prandaj ai është Shëlbuesi, sepse është Qengji i Hyjit që merr mbi vete mëkatin e botës (cfr Gjn 1,29). Bashkë me barinjtë të përkulemi para Qengjit, të adhurojmë Mirësinë e Hyjit bërë Njeri e t’i lëmë sytë të na mbushen me lot pendimi, për t’i larë zemrat tona.
Vetëm Ai, vetëm Ai mund të na shëlbojë. Vetëm mëshira e Zotit mund ta çlirojë njerëzimin nga moria e formave të së keqes, nganjëherë me pamje të përbindshme, që përfton në të egoizmi. Hiri i Zotit mund t’i shndërrojë zemrat e t’i hapë udhët e daljes nga situatat, që mendja njerëzore i shikon si të pazgjidhshme.
Atje ku lind Zoti, lind shpresa. Ku lind Zoti, lind paqja. E ku lind paqja, nuk ka më vend për urrejtje e as për luftë. E megjithatë, pikërisht atje ku erdhi në botë Biri i mishëruar i Zotit, vijojnë tensionet e dhuna e paqja mbetet dhuratë për t’u kërkuar me lutje e për t’u ndërtuar. Uroj që izraelitë e palestinezë të rifillojnë dialogun e drejtpërdrejtë e të arrijnë në marrëveshje, e cila u krijon të dy popujve mundësinë të bashkëjetojnë në harmoni, duke e kapërcyer konfliktin që tepër gjatë i vuri njërin kundër tjetrit, me pasoja të rënda për gjithë Rajonin.
Zotit i lutemi që marrëveshja e arritur në gjirin e Kombeve të Bashkuara ta bëjë të heshtë vringëllimën e armëve në Siri e të hapë rrugën për të dalë nga situata tejet e rëndë humanitare e popullsisë. E është po aq urgjente që marrëveshja mbi Libinë të mbështetet nga të gjithë, për t’i kapërcyer përçarjet dhe dhunën, që e trondisin rëndë vendin. Vëmendja e mbarë bashkësisë ndërkombëtare duhet të drejtohet njëzëshëm në përpjekjen për t’u dhënë fund mizorive që, si në këtë vend, ashtu edhe në Irak, Jemen e në Afrikën subsahariane, korrin viktima të panumërta, shkaktojnë vuajtje çnjerëzore dhe nuk kursejnë as trashëgiminë historike e kulturore të një mori popujsh. Mendimi më shkon edhe tek ata, që u goditën nga aksione të egra terroristike, posaçërisht tek masakra në qiejt e Egjiptit, në Beirut, Paris, Bamako e Tuniz.
Vëllezërve tanë, të persekutuar në të katër anët e botës për shkak të fesë, Krishti Fëmijë u dhuroftë ngushëllim e forcë. Janë martirët e kohës sonë.
Paqe e harmoni kërkojmë për popullsitë e dashura të Republikës Demokratike të Kongos, të Burundit, të Sudanit të Jugut, që përmes dialogut, të fuqizohet angazhimi i përbashkët për ndërtimin e shoqërive civile, të gjallëruara nga fryma e sinqertë e pajtimit dhe e mirëkuptimit reciprok.
Krishtlindja sjelltë paqen e vërtetë edhe në Ukrainë, ua lehtësoftë jetën atyre, që pësojnë pasojat e konfliktit, u frymëzoftë dëshirën t’i çojnë deri në fund marrëveshjet e arritura, për ta rivendosur harmoninë në mbarë vendin.
Gëzimi i kësaj dite i ndriçoftë përpjekjet e popullit kolumbian që, i frymëzuar nga shpresa, të vijojë udhën me angazhimin për të arritur paqen e dëshiruar.
Ku lind Zoti, lind shpresa e ku lind shpresa, njerëzit rigjejnë dinjitetin. E megjithatë, edhe sot sa e sa burrave e grave u mungon dinjiteti i tyre njerëzor e, ashtu si Krishti Fëmijë, vuajnë nga e ftohta, varfëria, mospranimi i njerëzve. Arritët sot afërsia jonë tek më të pambrojturit, posaçërisht tek fëmijët ushtarë, tek gratë, që pësojnë dhunë, tek viktimat e trafikut të njerëzve e të drogës.
Mos u mungoftë ngushëllimi ynë atyre, që ikin nga mjerimi ose nga lufta, duke shtegtuar në kushte tepër shpesh çnjerëzore e jo rrallë, duke rrezikuar edhe jetën. U shpërblefshin me bekime të begata të gjithë ata, njerëz të veçantë e shtete, që përpiqen bujarisht t’i mbështesin e t’i mirëpresin emigrantët e shumtë e refugjatët, duke u mundësuar ndërtimin e një ardhmërie dinjitoze për vete e për të dashurit e tyre, e edhe integrimin brenda shoqërive, që i pranojnë.
Në këtë ditë feste, Zoti u dhëntë shpresë të gjithë njerëzve, që nuk kanë punë dhe e mbështetët angazhimin e atyre, që kanë përgjegjësi publike në fushën politike dhe ekonomike, që të përpiqen për të mirën e përbashkët dhe mbrojtjen e çdo jete njerëzore.
Ku lind Zoti, lulëzon mëshira. Ajo është dhurata më e çmuar, që na bën Zoti, posaçërisht në këtë vit jubilar, kur jemi të thirrur të zbulojmë dhimbsurinë e Atit tonë qiellor për secilin nga ne. Zoti u dhëntë, posaçërisht të burgosurve, hirin ta provojnë dashurinë e tij përdëllyese, që shëron plagët dhe e mund të keqen.
E kështu sot së bashku galdojmë në ditën e shëlbimit tonë. Duke kundruar Shpellën e Betlehemit, ia ngulim sytë krahëve të hapur të Jezusit, që na tregojnë përqafimin mëshirëplotë të Hyjit, ndërsa dëgjojmë gugatjen e foshnjës, që na pëshpërit: “Për vëllezërit e mi e miqtë e mi, unë them: ‘paqja qoftë mbi ty!’” (Ps. 121[122 ],8).
Të jemi të mëshirshëm me vëllezërit tanë
Pas bekimit Urbi et Orbi- Romës e Botës, Françesku përshëndeti besmitarët e mbledhur në Sheshin e Shën Pjetrit si edhe të gjithë ata, që ishin të lidhur përmes mjeteve të komunikimit:
“Është Krishtlindja e Vitit Shenjt të Mëshirës, prandaj u uroj të gjithëve ta pranojnë në jetën e tyre mëshirën e Zotit, që na e dhuroi Jezu Krishti, për të qenë të mëshirshëm me vëllezërit tanë. Kështu do të bëjmë të lulëzojë paqja! Gëzuar Krishtlindjen!”.
