lirikë bjeshkëtare

Prej qyteti isha

kur shkova në bjeshkë

bjeshka më pushtoi  me lule

e bjeshkatarja e vjetër afër meje më mbushi me këshilla.

për gjarprin ishte ma e vlera

(unë druja gjithnjë, se  këshillat s’më duhen)

“E para kij kujdes,

 kur të pish ujë

shih mirë nëse gjarpri shkon tek burimi

zbritun e djegun bjeshkës se etshme,

mbasi ai të ngihet me  ujë

mos e kij frikë,

 e mos iu ruej!

Ruaju gjarprit në bjeshkën e djegun rrase

helmin e ka të fortë,

kur digjet nga dielli i verës në bjeshkë

si eshka mbi unur përflaket!”

Përditë bridhja bjeshkëve

dielli ishte miku im,

ndërsa natën ecja duke marrë për dore hanën

herë të plotë e herë të merakosur

ndërsa nata dhe dita ishin aq pranë e pranë

aq sa kur dilte dielli akoma s’kish ikur hana.

Mes lulesh u jermova

plot gazmend e i qeshun

gjarpni nuk më zuni

askund rrugën nuk ma preu

aq shumë at’vjet  gëzova!

Kur rashë një mbramje tek kroi në stane

me u freskue, i pushtuem n’ato bjeshkë

 dy sy të larun

ma verbuen  gjumin e më tranden

e ma helmoi qetësinë, një  bareshë…

Veç  at’mbramje e pashë, e ma

nuk e hasa n’ato anë

sa zuna  me besue,

se ndoshta kisha pa një zanë

e baresha nuk a’.(!)

Gjithë atë vjet

mendja më treti  në bjeshkë

e andrrat i pava

veç me at’ vetullzezë

më shitoi e m’i lujti mendtë e kresë!

Këshilla të kota bjeshkatarja e vjetër më kishte dhanë.

nuk më zuni  gjarpri

mes lulesh asnjëherë ma shumë nuk u deha…

 erdh e më zuni, si gjarpënushë

e ma helmoj qetësinë baresha.

Tash mbas aq motesh

i kam hala do zogj mrena shpirtit tim

paqen ma qartin, at’paqen time të bardhë

ato shpesh duen me shkue, nuk di se ku,

(ndoshta në ato bjeshkë kërkojnë folenë qe e gjetën atë verim

ku i hasa sytë e saj të larmë)

e më përgjakin qetësinë, shqim!

histori me kuaj

                                     ( POEMË )

1. lojë serioze

Ishim të vegjël…

Me shkopinj nëpër këmbë përshkonim pallatet tona të vogla,

duke ecur si kalorës nëpër beteja lodra.

Sejcili prej nesh e  mburrte “kalin” e vet imagjinar

e donte të ishte ai,

si kali i Skënderbeut

E kishim parë në filmin e vetëm për Skënderbeun,

tek kalëronte Gjergji mbi shpinën e kalit të bardhë,

për të arritur sa më shpejt në Krujë,

për të prekur Atdheun…

Ne ishim të vegjël e grindeshim,

për kalin e Skënderbeut

dhe ashtu pa e ditur e donim Atdheun!

2. kali i besës

Agon nuk e mori kënga

në besë e mbi kalë eci pa ndalesë,

gjersa e shpëtoi nusen,

ndenjur e  njohur  veç një natë,

e më pas  nëpër ëndrra

…Pasi e mori  nusen dhe e ktheu në shtëpi

prapë u nis…

nusja ja pa shinën kalit të bardhë e të shpejt, si era

E mallkoj kalin, që ja mori burrin sërish

por kali ishte veçse një kalë,

Agon e mori besa e dhënë

nën mamuzet e mprehta, kali veç nxitimi ish

Kjo është legjenda me pak fjalë.

Ago i ri, nusja, besa dhe një …kalë.

3. kali i Gjergj Elez Alisë

Kur Gjergj Elez Alia a pa atin e mbathur patkonjsh,

ndërsa  ja solli motra  në oborr nën at’ ditë diellnxehtë

u ngrit nga varri i nëntë plagëve dhe në betejë fluturoi,

ndërsa Bajlozi i zi përkundej në padurimin keqndjellës.

fluturoj topuzi e kali i Gjergjit ra në gjunjë,

pastaj trimi u ngrit e sulmoi egër Bajlozin,

e goditi e kokën ia preu me shpatën e pluhurosur…

pastaj …në një varr u mbuluan motër e vëlla

e një bli mbi ta hijeshoi, moteve të vjetra e të ra

Thonë se mbi at’ varr të vëllait e të motrës

shkrofëtinte një kalë e hingëllinte,

betejën e lavdishme të Gjergjit përtypte e ripërtypte.

4. kali vrasës

Brenda natës së thellë e të dhimbshme

nëna e mbytur në  lot,

qan të birin e veshur dhëndër për dy …nuse

një e bardhë e një e zezë.

Nusen me të bardha nuk e mbajti dot

e dora e dridhur prek shaminë e kresë.

Do  të qaj…por vaj

(A mund të qash në dasmën e djalit?)

ndërsa e sheh nusen e bukur i del një …si këngë

një këngë që e bën dhimbjen më të rëndë

Ecën nëpër shkallë… Pa dashje këmbët e saj e çojnë

në kasolle, ku kali vrasës përtyp barin e thatë.

ja prek jelen e këndon e vajton:

“Ty mor kalë o t’u thaftë jela.

qysh ma mbyte Rexhën  n’shkelma”!.

5. kali me fat

Kali është një kafshë e veçantë

kali mban mend e nuk harron gjatë.

çdo njeri e di se është i shenjtë çdo kalë

kali duron dhe mban të zonë pa fjalë

kali është…

Gjek Marinaj bëri një kalë me… fjalë

Fati e solli,

që jeta i ndryshoi për një kalë

e bëri fatkeq disa çaste,

pastaj… fatbardhë

6. kali i nuses

    nusja:

Tek ti po vij mbi një kalë të bardhë

jam e habitur , si dashuria vetë.

më duket, sikur ai kalë ecën ngadalë…

Nga turpi dot  nuk e nguc

ai ecën lehtë e lehtë

më çon tek ai që do të më ketë përjetë

dhëndrri:

Sa herë dola e pashë tek shtegu

kisha mendjet tek pengesat

gëzimet kanë shpesh prita

pickoj shpesh veten:  “ mos vallë jam në ëndërr?”

kur ja u duk  fjalëtori dhe kali larg ia behu

Ti je si drita…

Gëzimi më këputi gjunjët, rreshti i krushqve më dehu

kur u ndal kali  desh më ndali zemra,

e ti,

 si një hënë qershori, hyre brenda

Ta  dish sa do të  dua,

ndoshta nuk do të qaje nën zë

ti do të mplakesh me mua,

duke të dashur gjithnjë

7. peizazh në Lurë

Larg atje, ku majat e pishave shpojnë qiellin

e ahet e lartë fërshëllejnë gjethesh në pyll,

nëpër shtatë pasqyra habitet hëna

mëngjeseve pengohet e fiket me një yll

Bash aty  magjistarja natyrë sajon një erë të beftë

shtron barin e një fushe e ngre sërish, ndal e fryn era

hingëllijnë emërtimet e kahershme  në fushën e pelave

Ndërkaq në shpatin  aty afër ,

brenda pyllit të lashtë e të vjetër

duket se do të dalin papritur  kuajt e egër

Fushën e pelave e kam parë aty.

e kam parë dikur…

Hingëllijnë pelat me liqejt nëpër sy,

bjeshkës mbi Lurë.

8. pako e çuditshme

Një mik për një festë a nuk e di se çfarë

më dërgoj një ditë prej ditësh një pako me mish.

në telefon më tha: ”Nuk ke ngrënë si ky mish më parë

prandaj ta solla ta shijosh, se jemi miq”

Sa mirë më erdhi. Ishte kujtuar për mua

se miqtë tani vonë po harrohen së gjalli

Kur e hapa pakon aty ishte e shkruar

qartë e pastër: ”Ky është mish kali”