Kalon hëna përmbi maja,

Pylli ëmbël shushurin, –

Përmes degësh oshëtin

Fyelli i trishtë nga sevdaja.

Dhe më larg, më larg përherë,

Më ngadalë, shtruar-shtruar,

Shpirt i pangushulluar

E pret vdekjen në pranverë.

Përse hesht kur fort të dua

Ty, o fyell, o shpirti im, –

Do këndosh, me mallëngjim,

Ndonjëherë dhe për mua?

(Përktheu Dionis Bubani)