Regjisori Pëllumb Kulla foli për marrëdhëniet e tij me politikanët, në emisionin “Kjo Javë”, në News24. Kulla tha se me ish-kryeministrin Sali Berisha ka pasur marrëdhënie të mira e të sinqerta.
Por, sipas tij, me kalimin e kohës disa gjëra nuk shkuan mirë dhe marrëdhëniet u ndanë. Më tej, ai zbuloi dhe emrat e disa politikanëve, që e kanë uruar për 8o-vjetorin.
Pëllumb Kulla si bashkëshort, sa e ke ndjerë mbështetjen e bashkëshortes?
Shumë. Kur nisa të përmend motivin përshkues të kësaj bisede, quajta fatin. Një nga pjesë e fatit është edhe njohja me time shoqe, që u bë për mua një shoqe jete me të tëra hallet, problemet, gëzimet, sukseset, që i kapërcyem. Ka qenë gjithmonë redaktorja ime e pare, spektatorja ime e parë, lexuesi im i parë. Në saj të këtyre gjërave, kërkesat tona herë përziheshin, herë përplaseshin, ajo ka qenë një referim shumë i bukur për gjithë krijimtarinë time letrare. Ka qenë mbështetje shumë e madhe. Duke qenë e talentuar, ajo ka bërë nga gjërat e mia më të bukura.
Një mjeshtër humori, sa iu shoqëron në humori brenda në shtëpi?
Mjaft, unë e kam pas ndjenjën e humorit që nga babai, xhaxhai. Fëmijët e mi dallohen për humorin dhe më kënaqin. Ata nuk thonin fjalë, por batutë, janë rritur me humor. Psh. djali im mendonte se mustaqet nuk rriten, por ngjiten. Humori i tyre u zhvillua dhe ata më krijojnë një ambient shumë të këndshëm.
Flasim për kinokomeditë, kë do të veçonit?
Kanë qenë të bukura dy filma që kam bërë me Bujar Kapexhiun “Tela për violinë” dhe “Stola në park”, por unë do të veçoja “Syrin”, që është një komedi një aktëshe, e luajtur nga Agron Llakaj deh Agim Bajko. Për mua ajo është një komedi e mrekullueshme dhe jam shumë krenar me të, habitem si nuk shfaqet kaq shpesh, sepse është ende shumë e këndshme. Mendoj se është roli më i bukur i Agron Llakaj.
Si është historia e skeqit “Doni më për belulin”?
Kam bërë disa spektakle me emrin e autorëve, për Dritëro Agollin, Shefqet Musarain. Kam tentuar edhe për Qamil Urgjelin, që e realizova në Sarandë. Unë lexova, siç lexoja për tërë krijimtarinë, dhe u mundova të kap motive, dhe motivi ishte “Doni më për belulin”. Bëra këtë material për estradën e Sarandës, që nuk e realizoi asnjëherë. Nuk e realizoi as një aktor nga Durrësi, që ja dhashë. Por e realizoi më së miri Vladimir Uzha dhe Fuat Boci, Vladimi e dha premierën, por e filmoi Fuati. E nderoi atë material, nderoi veten, por edhe mua, dhe u bë një referencë për shumë e shumë në jetën sociale.
Çfarë do të vlerësonit më shumë si gjetje nga krijimtaria juaj?
Sa i përket përvojës skenike ka disa që kanë mbetur. Unë kam punuar gjatë dhe të tëra më kanë dhënë kënaqësi, madje edhe librat që kam bërë. “Rrufeja nga Amerika” është nga librat më të mrekullueshëm që më ka sjellë kënaqësi. Por, edhe “Lejlekët nuk vijnë më”, që e kam trajtuar në anën groteske. “Rrufeja nga Amerika” trajton temën e emigracionit, që është aktuale edhe sot. Ka një humor të hidhur të përshtatjes së shqiptarëve në Amerikë.
Si ishte periudha dhe marrëdhënia me studentët, kur ishit pedagog?
Ishte shumë e mirë. Mendoj se ata ruajnë kujtime shumë të mira. Por, atëherë ishte koha e trazuar, direkt pas rënies së komunizmit dhe studentët ishin shumë të atrakuar për të lëvizur, për të dalë në botën jashtë. Por, prapë ajo përvojë pati kujtime shumë të bukura.
Po periudha e diplomacisë?
Rrëzimi i komunizmit solli atë që dhe strukturat e ndryshme të shtetit dhe administrata shtetërore u ndërruan. Pra, u ndërrua totalisht marrëdhënia e Shqipërisë me shtetet e huaja, ku deri në ato çaste kishte vetëm armiqësi. Pra, ne ishim armiq me Rusinë, Gjermaninë, Kanadanë, Evropën në përgjithësi. Dhe me ne ndryshuan totalisht marrëdhëniet, pasi të bësh miqësi është një lloj ngrohtësie që gjen. Unë pata vetëm përkushtimin, dedikimin ndaj çështjeve të Shqipërisë, që më ndihmuan të jem një patriot i mirë. Kishim problemin e Kosovës, që në OKB ishte një ndër prioritetet tona.
Ju ishit një djalë që guxuat të takonit ish diktatorin Enver Hoxha dhe t’i thonit se po ju mohohej e drejta për të studiuar dhe se ju kishit dëshirën shumë të madhe për të vijuar përpara. Si arritët deri te ai, si ishte ky takim. ..
Në fakt, erdhi Enver Hoxha te unë. Qëlloi që bëri një vizitë shumë të bukur në kohën që isha atje, e sapo kisha dhënë prova për shkollën e lartë për aktor, që më tërhiqte shumë. Kishte ardhur një pedagoge ruse, dhe atëherë ishin më të mirët, po unë për biografi nuk pranohesha, dhe ma thanë hapur. Kur Enver Hoxha po kalonte pranë makinës, unë ngrita dorën dhe punë sekondash, mund të mos e shihte dorën time, por për fat të mirë e pa. Pra, kam qenë gjithmonë njeri me fat. E pa dhe ndaloi, në një repart shumë të gjerë te Uzina Enver, unë isha në një prej makinave ku punohej. Ishte i rrethuar nga i tëri enturazhi si rrethohej atëherë, dhe unë i fola dhe i shpreha gjithë pakënaqësinë që nuk më lejonin.
Si ju priti?
Më priti shumë mirë, më pyeti se kush isha i kujt isha dhe pse i kisha këto telashe. Dhe vura re që përmenda gjyshin tim të pushkatuar, dhe atij nuk i kujtohej gjë. Fola mirë, pa emocione, fola ngrohtësisht. E më tha së unë isha rritur në kohën e pushtetit popullor, nuk kisha të bëja me to dhe do të shkoja në shkollë.
Pra, ta premtoi që aty?
Ma premtoi dhe e mbajti fjalën. Më pas ata që ishin në enturazh u përpoqën dhe unë nisa shkollën. Nuk më dhanë bursë dhe më duhej të kompensoja, të punoja jashtë orarit, dhe të gjitha pushimet e shkollës unë i kam bërë punë.
Çfarë punonit në atë kohë?
Punoja montator, në Bistricë, Kurbnesh, Rruga. Do kompensoja pak familjen time të vuajtur dhe që ishte financiarisht dobët. Kështu shkolla u krye.
4 vitet e shkollës si ishin?
Shumë të bukur, kemi qenë në një kurs me kolektiv nga më të shquarit që ka sjell historia. Kisha Robert Ndrenikën, Viktor Zhustin, Antoneta Papapavlin, Bukuroshe Kokalarin, Kadri Pirron, Ali Begën, besoj mos kem harruar shumë se do ta kem pisk punën pastaj. Ishte një jetë e bukur, plot fantazi, pedagogët ishin të mrekullueshëm.
Si e priti familja qe e fituat shkollën, duke takuar Enver Hoxhën?
E pritën me gëzim, por edhe me një lloj shqetësimi, sepse duke mos më dhënë bursa lindi problemi që mirë ti e ke me qejf të bësh këtë shkollë, por edhe ne e kemi të vështirë. Edhe unë i premtova se do e kompensoja dhe ia dola mbanë.
Po periudha e riedukimit?
Unë u emërova në Vlorë, isha mes shokësh të mirë, por në mënyrë të pashpjeguar, në një konflikt me një nga sekretarët e komitetit të partisë, që më bëri disa vërejtje për një dramë dhe unë nuk isha dakord me to, unë shkova në guroren e Kaninës në Shashicë në mal, për të thyer gurë e për të ndenjur në hotel. Dukesha si inxhinier i lartë, specialist i gurëve që merrja 166 lekë të vjetra në ditë që s’më dilnin. Pastaj punova në një ndërmarrje ndërtimi si mekanik. Pas martese, time shoqe e pranuan aktore në Teatrin e Vlorës, edhe mua më lanë të punoja më amatorët në atë ndërmarrjen ku isha.
Dua mendimin tuaj mbi disa figura që janë në politikën shqiptare. Çfarë marrëdhënie keni pasur me ish-kryeministrin Berisha?
Kam patur marrëdhënie të mira, e të sinqerta. Ai nuk më ka dhënë asnjëherë ndonjë porosi, që të ishte në kundërshtim me dëshirën tim. Ishin marrëdhënie shumë të ngrohta. Me kalimin e kohës, pamë që disa gjëra nuk shkonin mirë, ndaj dhe qëndrimet e marrëdhëniet tona u ndanë. Unë nuk e kam problemin vetëm ndaj Berishës, për gjithë klasën politike jam shprehur shumë. Është një temë shumë e rëndë për të treguar se aty Shqipëria ka nevojë të ketë një kapërcim cilësor shumë të mirë.
Po me kryeministrin Rama, pse nuk erdhi në 80-vjetorin tuaj?
Më uroi për 80-vjetorin, edhe Veliaj, Bamir Topi, e politikanë të tjerë, Luan Rama, etj. Kryeministri nuk ishte për arsye, që, unë nuk e pranoj, që atij mund t’i dalin punë të rëndësishme. Por, ai nuk ishte për fat të keq, por do takohemi dhe do ta shprehim edhe ‘pse-në’.
Si u ndjetë në atë mbrëmje të organizuar për 80-vjetorin tuaj?
U ndjeva mjaft mirë. Isha në qendër të vëmendjes dhe njeriut i vjen mirë kur është në qendër të vëmendjes në një lloj shoë, dhe i ndërtuar bukur me kujdes e dashuri, nga dy artistë të mëdhenj të skenës, e të televizionit si Leonard Bombaj dhe Petrit Ruka.
Këto 8 dekada u shpalosën përmes këtij spektakli me grimca të krijimtarisë tuaj, u ndjetë nostalgjikë në ato momente?
Të them të drejtën, si përfundim që nxjerr njeriu nga një përvojë e gjatë si kjo, i uroj kujtdo që të punojë në një vend që e dashuron punën. Puna e dashuruar nuk të lodh kurrë. Të gjithë detyrat që kam kryer kanë pasur dashurinë time, punoja me kënaqësi dhe nuk lodhesha. Kështu që, edhe vetë kënaqesha edhe kur dilnin rezultatet e mira, ishte korrja më e mirë.
Dua ta nisim nga ai djali i lindur në Zëmblak të Korçës..
Kujtesa ime është shumë potente në atë pikë. Mendoj se në fëmijëri, shtresimi i gjërave për t’u kujtuar bëhet më me kujdes. Tani si një tabaku e mbushur, shumë gjëra më bien po ato që kanë zënë vend kanë zënë dhe e kujtoj me shumë nostalgji dhe shumë mall periudhën e fëmijërisë, paçka se jo fort e bukur dhe jo fort e qetë, por mendoj se ishte një vend i bukur, me ujë të kthjellët dhe ishte një fëmijëri e shëndetshme. Kam jetuar në fshat deri në 10 vjeç, kam ndërmend hyrjen në klasën e parë, nga mësuesja e parë Thomaidha Gjika, e cila banonte në shtëpinë tonë. Ajo më mori që 5 vjeç e gjysmë, tha ‘ky mund të fillojë që tani’ edhe unë fillova cik para kohe shkollën por shkoi mirë. Kam patur të tjerë pedagogë të mrekullueshëm, që i jam mirënjohës për formimin tim. Nuk bëra gjimnaz, bëra një shkollë teknike ka qenë ‘Politeknikumi 7 nëntor’ sot është shkolla ‘Harry Fultz’, në degën mekanike. Dola mirë, po nuk vijova dot për shkak të elementeve jo të përshtatshëm në jetëshkrimin e njeriut siç e kisha unë.
Është ajo periudhë e errët për ju, që e kujtoni me fund të lumtur.. pse me ‘njollë në biografi’?
Unë kam botuar një libër me titull ‘ Jo gjithë të vdekurit prehen në paqe’, ishte një detyrim ndaj fisit tim, familjes së madhe Kulla. Dhe duke e ditur sa të rrezikshme janë jetëshkrimet familjare, mu desh të studioja shumë edhe ata elementë që i zuri ingrazhi i ndëshkimeve, nga pushkatimet, dhe janë rreth 5 të pushkatuar dhe një i varur që ishin po nga fisi jonë dhe mu desh që të shikoj dhe pata rast të ve re, se asnjë nuk akuzohet për vrasje apo për vjedhje, akuzohej vetëm se ka qenë kundër komunizmit. Të jesh kundër komunizmit në demokraci është gjë normale, por jo në Shqipërinë e asaj kohe. Kështu që fakti që atë shtëpi, ndaloi për 4 orë mbreti Zog, kjo u pagua shtrenjtë dhe kjo shkaktoi më pas shumë të burgosur, shumë të internuar. Por jeta shkoi nëpër disa trase jo tipike. Nëse të tjerët vuajtën, unë nuk vuajta, pasi pata një fat të madh.
Vajza e aktores së madhe Roza Anagnosti, Juna, ka bërë një dedikim prekës për ditën e lindjes së mamasë së saj.
Postimi i vajzës së Roza Anagnostit
Familja jonë sot feston ditëlindjen e bashkëshortes, mamit, nonës Roza! Dhe nëse të gjithë njerëzit urojnë sot artisten e shquar unë dua të uroj njeriun e mrekullueshëm që je.
Dua të përshkoj me imagjinatë 80 vjetët e rrugëtimit tënd të jetës ku jo vetëm talenti, po dhe këmbëngulja, vullneti, ndershmëria, sensibiliteti, dhembshuria dhe sakrifica e madhe të bënë të jesh artistja dhe njeriu i çmuar për ne.
Shumë pak njerëz i njohin sakrificat e tua të mëdha brenda e jashtë skenës dhe ekranit, dorë për dore me dashurinë tënde, shokun e jetës Dhimitër.
Ti ke gëlltitur shumë lot: kur shkoje te prindërit e tu të varfër e të persekutuar, kur detyroheshe të merrje borxh për të arritur në fund të 15-ditëshit, kur me sebepin e biografisë kishte kolegë që të sabotonin, kur e mbushje gjithmonë më pak pjatën tënde.
Ti ke qenë bijë, motër, mbesë, bashkëshorte, nuse, kunatë, nënë, teze, hallë, vjehërr, gjyshe e sakrificës. Je kujdesur pa rezerva për të gjithë me mish e me shpirt. E ke ndarë kafshatën e familjes tënde pa hezitim me kë ka pasur nevojë. Shtëpia jonë në Tiranë, që unë e quaja “Hotel Anagnosti”, i kishte gjithmonë dyert e hapura, në çdo kohë, për njerëzit e fisit që vinin nga Vlora, Shkodra e Korça. Tani edhe nga Italia e Amerika.
Edhe gurët e Jalit e njohin përkushtimin tënd.
Ti vetëm vrapoje. Takat e tua trokisnin nga Teatri ne shtëpi, nga shtëpia në Kinostudjo, nga shtëpia nëpër spitale, kaq e kaq herë.
Ti dhe tani, kur je vetëm, vrapon, veçse pa taka.
Ka shumë për të thënë për ty mami im dhe ky post nuk mjafton.
Ti ke Nënë Terezën në shpirt dhe me vargjet e saj përpiqesh të lehtësosh dhimbjen dhe sakrificat e tanishme që Zoti të rezervoi.
Do të të jemi debitorë për jetë mami e shtrenjtë.
Dhe sot familja jote e vogël të uron: GËZUAR DITËLINDJEN!
Ti ke shumë akoma për të thënë e për të dhënë dhe ne si publik i privilegjuar do jemi gjithmonë në radhë të parë
Tifozët e Liam Payne ndezin qirinj dhe mbështesin njëri-tjetrin para hotelit ku ndodhi aksidenti
Këngëtari britanik nuk u përpoq të mbrohej gjatë rënies nga dhoma e hotelit të cilën e shkatërroi duke konsumuar alkool dhe drogë.
VOAL- Detajet kanë filluar të dalin nga vdekja tragjike e yllit britanik të popit Liam Payne në Buenos Aires të mërkurën. Rezultati paraprak i autopsisë konfirmoi se i riu vdiq nga “traumat e shumta” dhe “hemorragjitë e brendshme dhe të jashtme” të përputhshme me rënien, pa u përpjekur të mbrohej. Për këtë arsye besohet se ai është përplasur teksa ishte në “gjendje të pavetëdijshme”. Priten rezultatet e analizave “histopatologjike, biokimike dhe toksikologjike” për të studiuar gjurmët e alkoolit dhe toksinave në gjak, organe dhe rezultatet e tamponëve të hundës.
Sipas raportit të policisë, dhoma ishte “në rrëmujë totale, me objekte të ndryshme të thyera, televizor të shpërthyer, letër alumini, dyll qiri dhe kanaçe kudo dhe disa grupe medikamente, përfshirë Clonazepam (një benzodiazepinë me anksiolitik, relaksues muskulor dhe qetësues. dhe me veti për trajtimin e fobisë sociale, çrregullimet e ankthit, sulmet e panikut), energjetikët dhe barnat pa recetë” ndërsa “kampionët e pluhurit të bardhë janë marrë për t’u analizuar në laborator”.
Rikonstruksionet e hetuesve fokusohen gjithashtu dhe mbi të gjitha në gjashtë minutat që i paraprinë vdekjes së tij. Fillimisht thirrja në polici nga drejtori i hotelit të butikut Casa Sur, Esteban Grassi, duke thënë se një mysafir i kishte “shkatërruar” dhomën ku ai qëndronte: “E teproi me drogën dhe alkoolin. Ne kemi frikë se ai do të rrezikojë jetën e tij”.
Tre minuta më vonë Josefina, një punonjëse zyre ngjitur me hotelin, tha se dëgjoi një sirenë dhe “zbriti për të parë se çfarë po ndodhte”. Aty, vazhdon dëshmitari, “një kolege ka folur me një masazhatore hoteli, e cila i ka thënë se aty ishte një burrë shumë i dhunshëm, nën ndikimin e drogës dhe në mes të një krize psikotike. Më pas kaluan disa minuta dhe pamë një tendë të kuqe në oborrin e brendshëm të hotelit”.
“Prokuroria tha se përveç rindërtimit të rrethanave të vdekjes së muzikantit, hetimi synon të përcaktojë përfshirjen e mundshme të palëve të treta në ngjarjet që çuan në vdekjen e Payne”, njoftoi gazeta argjentinase Clarín.ATS/RSI
Ish-këngëtari i grupit pop ‘One Direction’, Liam Payne, vdiq të mërkurën në kryeqytetin argjentinas Buenos Aires. Lajmi u konfirmoi nga policia lokale që tha se muzikanti britanik 31-vjeçar gjeti vdekjen pasi ra nga kati i tretë i ballkonit të dhomës së tij të hotelit.
Nëpërmjet një deklarate policia tha se ishte njoftuar për një “person të seksit mashkull, agresiv, e që mund të ishte nën efektin e drogës dhe alkoolit”.
Punonjësit e urgjencës konfirmuan vdekjen e këngëtarit, që u gjet sikurse u tha, në oborrin e brendshëm të hotelit në lagjen Palermo.
“Zemrat tona janë absolutisht të thyera. Urojmë që familja e të dashurit e tij të gjejnë forcë në këtë moment të vështirë”, shkruante dega e MTV-së në Amerikën Latine, në një postim në platformën e mediave sociale X.
Liam Payne fitoi famë botërore si pjesë e grupit pop tashmë të shpërbërë ‘One Direction’, së bashku me Harry Styles, Zayn Malik, Niall Horan dhe Louis Tomlinson.
Grupi i djemve u shpërbë në vitin 2016 pasi anëtarët e tij vijuan me projekte të ndryshme, përfshirë karriera si solistë.
Gjatë një interviste për televizionin lokal ‘Todo Noticias’ Hernan Palazzon, punonjës i hotelit në lagjen Palermo tha se “lagjja është shumë e tronditur… ka shumë polici, e fansa që po vijnë. Është diçka shumë e trishtë”, shtoi ai.
Në fillim të këtij muaji Liam Payne kishte marrë pjesë në koncertin e shokut të tij Niall Horan, në Buenos Aires. Payne dhe Horan të dy kanë kënduar për ‘One Direction’.
Muzikanti ka qenë i hapur në media për betejën e tij me varësinë nga droga dhe për kohën që ka shpenzuar në një institucion rehabilitimi.
Më herët të mërkurën, në një postim në Snapchat ai fliste për udhëtimin e tij në Argjentinë, se kishte luajtur polo dhe se priste me padurim të kthehej në shtëpi për të parë qenin.
“Është një ditë e bukur këtu në Argjentin“, thoshte ai në një video.
Frances Bean Cobain ka njoftuar se ka sjellë në jetë fëmijën e saj të parë.
Artistja 32-vjeçare – e cila është vajza e Courtney Love dhe këngëtarit të ndjerë të Nirvana, Kurt Cobain – dhe bashkëshorti i saj i famshëm Riley Hawke, i cili është djali i Tony Hawk, mirëpritën djalin e tyre, Ronan Walker Cobain Hawke, në fillim të këtij muaji dhe thonë se janë më të lumtur se kurrë.
Frances ka shpërndarë një seri fotosh të saj dhe të bashkëshortit me djalin e tyre në Instagram dhe ka shkruar: ’17/9/2024. Ronin Walker Cobain Hawk. Mirë se erdhe biri më i bukur në botë. Ne të duam më shumë se çdo gjë.”
Shihni postimin
Babai i Riley, ish-patinatori Tony Hawk, ishte një nga të parët që komentoi postimin. Me humor ai shkroi: “Nipi im i dashur!” Edhe shumë miq të çiftit kanë nxituar t’i urojnë për këtë ngjarje të gëzueshme.
Çifti doli publikisht me lidhjen e tyre dy vite më parë dhe u martuan tetorin e kaluar në një ceremoni private me kumbarin e nuses, këngëtarin REM Michael Stipe.
‘Do të doja të kisha takuar babanë tim’
Frances Bean Cobain ndau një mesazh në 30 vjetorin e vdekjes së babait të saj prillin e kaluar. Frances, 31, ishte vetëm 20 muajshe kur muzikanti legjendar vrau veten në vitin 1994.
Të premten, më 5 prill, Frances ngarkoi foto nga fëmijëria e saj, duke përfshirë disa foto të saj dhe Cobain.
Frances më pas përshkroi se si do të kishte qenë nëse do të kishte takuar të atin: “Do të doja të kisha takuar babanë tim. Do të doja ta dija ritmin e zërit të tij, se si i pëlqente kafeja e tij, apo si ndihej.
Frances e mbylli postimin e saj duke zbuluar një mesazh të veçantë që i kishte dhënë babai i saj: “Kurt më shkroi një letër para se të lindja. Rreshti i tij i fundit thotë: “Kudo që të shkosh apo kudo që të shkoj unë, do të jem gjithmonë me ty”. Ai e mbajti këtë premtim sepse është i pranishëm në shumë mënyra.”bw
Një ngjarje e rëndë ka ndodhur në Greqi, ku një nga këngëtaret e famshme të vendit fqinj, Papadopoulou Kyriaki (Marinella), ndodhet në gjendje kritike për jetën, pasi u rrëzua në skenë.
Marinella u rrëzua në skenën e Herodio , pak minuta pas nisjes së koncertit të saj mbrëmjen e së mërkurës, dhe po trajtohet për hemorragji cerebrale.
“Znj. Papadopoulou Kyriaki (Marinella) u dërgua me urgjencë në spital në orën 22:30 pas një episodi të fikëti. U konstatua se ajo pësoi një goditje të rëndë (gjakderdhje) dhe u transferua në ICU ku qëndron e shtruar në spital”, thuhet në njoftimin për mediat.
Gjithçka ndodhi në këngën e tretë që ajo interpretoi, “Fjalët janë të panevojshme” një nga hitet e saj më të mëdha. Në vargun “O Zot, na mësove sa shumë të duam” interpretuesja 86-vjeçare u rrëzua në skenë duke i rënë të fikët dhe menjëherë stafi nxitoi për ta ndihmuar.sn
Aktori Sandër Ruçi, ka treguar një peng të madh që e ka brengosur atë pas vdekjes së ish-mikut të tij, Zef Deda, i cili ndërroi jetë një vit më parë.
Në një intervistë të fundit, Ruçi u shpreh se po bën një roman me titull “Udhëtim në Parajsën e Ferrit artistik”, kushtuar ndaj Dedës.
I pyetur se përse u prish marrëdhënia mes tyre dhe nëse Zefi e kërkoi ditët e tij të fundit, aktori u shpreh se nuk ka dijeni nëse ai e ka kërkuar. Ai shtoi se nëse do të njoftohej, do të shkonte barkas drejt tij.
“Është një histori e gjatë. Jam duke bërë një roman dhe në kuadrin e kësaj Zefin e kam pasur si vëlla. Edhe sot e dua si atëherë. Jam duke bërë një roman me titull “Udhëtim në Parajsën e Ferrit artistik”. Kopjen e parë të romanit kur të botohet do ta kesh ti”, tha ai në emisionin “Quo Vadis”.
Pyetje: Çfarë ndodhi që u prishët më pas dhe Zefi të kërkoi në ditët e fundit?
Sandër Ruçi: Nuk e di a më ka kërkuar apo jo. Nuk jam i sigurt sepse nëse do më kishte kërkuar do të shkoja barkas.
Pyetje: Nuk e dije, nuk të njoftuan?
Pyetje: Për kokën e fëmijëve, jo!
Aktori i njohur i humorit Zef Deda u nda nga jeta rreth një vit më parë, një lajm që trishtoi të gjithë publikun shqiptar dhe botën e artit.
Vëmendje më pas tërhoqi një koment e Sandër Ruçi, i cili me anë të një postimi në rrjetet sociale zbuloi se kishte vite që nuk flisnin bashkë. gsh
Reperi i njohur Sean “Diddy” Combs përballet me akuzat që mund ta përballin atë me një dënim të përjetshëm në burg. Sipas informacioneve të fundit, akuzat ndaj Combs janë të rënda dhe mund të kenë pasoja të rënda ligjore për 54-vjeçarin.
Akuzat për krimin e organizuar nënkuptojnë një dënim maksimal të përjetshëm në burg. Po ashtu, akuzat për trafikim kanë si dënim maksimal gjithashtu burgimin e përjetshëm, ndërsa parashikojnë një minimum të detyrueshëm prej 15 vjetësh në rast dënimi. Për akuzat e transportit të njerëzve për qëllime prostitucioni, dënimi maksimal është 10 vjet burgim.
Pas arrestimit të Combs, avokati i tij ka deklaruar se klienti i tij është i pafajshëm dhe ka shprehur shqetësimin për vendimin për të vazhduar një ndjekje penale që ata besojnë se është e padrejtë. “Jemi të zhgënjyer me vendimin për të ndjekur atë që ne besojmë se është një gjykim i padrejtë,” ka thënë avokati.bw
Dhe një ditë të vrenjtur shtatori, na iku xhaxhi Gimi. i heshtur dhe paqësor, krejt ashtu siç jetoi gjithë jetëj e tij. Prefekti legjendar i filmit dhe operetës “Karnavalet”! Si rastësi djallëzore, po atë ditë që vepra “karnavalet” bën premierë në vendlindjen e tyre, në qytetin e Korçës! Fluturoi larg një nga ikonat e fundit të gjeneratës së artë të TKOB, por fatkeqësisht nuk do ta shihni në për lajme, mr kronika speciale, transmetime të drejtpërdrejta dhe portrete të ngulitura në revista dhe portale. Pasi bass/bariton Agim Quku i përket absolutisht, atij ciklit të talenteve të humbura të një vendi gri, që ngritën dhe mbajtën mbi supe gurin e themelit të operës vendase! Në kohëra jashtëzakonisht të largëta kur arti bëhej me pasion, talent, dëshirë dhe sakrificë.
Gimi i përket brezit më të humbur artistik, pasi lulëzimi dhe gjelbërimi i tyre skenik ndodhi krejt në dimrin e madh, atëhere kur çizmat e tiranit shkelën çdo lloj mundësie. Ata udhëtuan në të gjithë Shqipërinë në kushtet më të vështira. Ata këndonin opera dhe jepnin koncerte në vendet më të çuditshme, si fabrika, kantiere, miniera, kooperativa, dhe fshatra të largëta. Ata e kaluan rininë e tyre dhe derdhën talentin e pa marrë as gjenë më të vogël. Kaluan lumenj, ngjitën male, fjetën në konvikte, punuan në ndërtime “vullnetare” për tu pajisur me shtëpi, pritën në për radhë me orë të tëra për bukë e qumësht dhe kënduan me kostume të grisura dhe këpucë me vrima. Dhe sa e sa detaje të tjera rrëqethëse që mund të flas me ditë të tëra…
Por kryesisht ata jetuan si zogj të lirë të artit në bunkerin pa diell të shtypjes. Ata dhe ai, shkruan faqet më të ndritura të historisë muzikore të këtij vendi bashkë me Pëllumbin, Kamanin, Gjergjin, Petrikën, Jakun e të tjerë. Të gjitha sot të larguar nga kjo botë e kotë. Të harruar nga shteti, nga komuniteti artistik dhe bota mediatike. Pa lavde, qoka, piedestale, kapaçka dekorate, fletushka, pensione, mirënjohje por ama….më dosje shumë të renda nëpër raftet e pluhurosura të institucioneve artistike.
Në vend të epilogut, edhe pse mund të shkruaja shumë për veprimtarinë e tij, enkas në një vend që “shkipu” artin operistik vetëm para disa vitesh, që “qartësisht” nuk “ekzistonte asgjë më parë nga të vjetrit” dhe të gjitha bëhen për herë të parë “sot” në muzikën lirike, Gim Quku nuk ka qënë vetëm ai prefekti fisnik në karnavalet, “PoSi”, po përtej këngëve të lehta në festivale, anketa, koncerte maji, Ansambleve të ndryshme, ka edhe një veprimtari të pasur dhe të gjerë operistike, me role si:
1968 Gjergj Araniti në Opera Skënderbeu (Prenk Jakova), 1968- 1975 gjyshi Ndoe Opera Mrika (Prenk Jakova), 1969 Xhemali në Opereta Brigada e grave (Llazar Morçka), 1971 Koleni në Opera Bohema (Puçini), 1972 /1983 doktori në Opera La Traviata (Verdi), 1974 Vangjeli në Opereta dhendri u transferua (Agim Prodani), 1975 Ademi në Opera Komisari (Nikolla Zoraqi), 1978 prefekti në opereta karnavalet (Avni Mula), 1978 doktori në Opera Lulja e kujtimit (Kristo Kono),1979 Bazilio në Opera Berberi i Seviljes (Rosini), 1979 agjenti në opera Goça e Kaçanikut (Rauf Dhomi), 1980 Gjergji në Opera Vjosa (Tish Daia),1981 Meti në Opera Toka Jonë (Pjetër Gaci), 1981 Cuniga nga Opera Karmen (Bize)….
U prehsh në paqe i qeshur dhe i dashur Gimo, ashtu siç ishe në këtë jetë. Të jesh i sigurt që të presin miq edhe kolegë për të vazhduar historitë dhe bëmat e turneve dhe koncerteve. Ma përqafo Gjergjin. Qofsh i paharruar i madhi Agim Quku
Taylor Swift në koncertin në Stadiumin Wembley të Londrës (21 qershor 2024)
VOA/Marrë nga Associated Press
Planifikuesit e sulmit të dështuar gjatë koncertit të këngëtares Taylor Swift në Vjenë, synonin të vrisnin “dhjetëra mijëra” pjesëmarrës. Sulmi dështoi pasi agjencia amerikane e zbulimit CIA mori informacione që mundësuan arrestimin e autorëve, njoftoi nëndrejtori i CIA-s.
CIA njoftoi autoritetet austriake për planet e terroristëve, të cilët mendohet se kanë lidhje me grupin Shteti Islamik. Nga informacionet e zbulimit dhe arrestimet që pasuan, u anuluan edhe tre turne për të cilat ishin shitur paraprakisht të gjitha biletat, duke i pezmatuar kështu artdashësit që kishin udhëtuar nga mbarë globi për të ndjekur koncertin e Taylor Swift-it.
Nëndrejtori i CIA-s, David Cohen, foli për këtë gjatë takimit vjetor për Zbulimin dhe Sigurinë Kombëtare, të mbajtur në Merilend.
“Po planifikonin të vrisnin një numër shumë të madh – dhjetëra mijëra persona në këtë koncert, ndër ta me siguri shumë amerikanë – dhe kishin përparuar shumë drejt këtij objektivi”, tha zoti Cohen të mërkurën. “Austriakët arritën t’i bënin arrestimet pasi agjencia jonë dhe partnerët tanë në komunitetin e zbulimit u dhanë informacione për ato çfarë planifikonte të bënte ky grup i lidhur me ISIS-in”.
Pjesëmarrësit duke mbërritur tek një nga koncertet e zonjës Swift
Zyrtarët austriakë thanë se i dyshuari kryesor, një shtetas austriak 19-vjeçar, ishte i frymëzuar nga Shteti Islamik. Ai mendohet se planifikonte ta bënte sulmin me thika dhe eksplozivë artizanalë jashtë stadiumit, ku do të mblidheshin mbi 30 mijë artdashës. Rreth 65 mijë pjesëmarrës të tjerë pritej të ishin brenda stadiumit. Hetuesit zbuluan substanca kimike dhe pajisje teknologjike gjatë bastisjes së shtëpisë së tij.
Ministri i Brendshëm i Austrisë, Gerhard Karner, ishte shprehur më parë se nevojitej ndihma e agjencive të tjera të zbulimit, pasi hetuesit austriakë, në dallim nga këto agjenci, nuk kanë kompetenca ligjore për të monitoruar mesazhet e celularëve.
Avokati i 19-vjeçarit ka thënë se akuzat janë “të ekzagjeruara, në rastin më të mirë” dhe pretendoi se autoritetet austriake po e fryjnë rastin për të përfituar kompetenca më të mëdha për përgjime.
Taylor Swift e theu heshtjen e saj javën e kaluar, pas përfundimit të koncerteve në Londër.
“Anulimi i koncerteve në Vjenë ishte tronditës”, shkruajti ajo në Instagram. “Arsyeja për anulimin më dha një ndjesi të re frike dhe faji të madh, pasi kaq shumë njerëz kishin planifikuar të vinin në koncerte”.
Ajo falenderoi autoritetet, duke shkruar se “falë tyre, ne mbajtëm zi për koncertet dhe jo jetët” e humbura. Ajo shtoi se nuk pati folur më herët, për t’i dhënë kështu përparësi sigurisë.
Oficerët e policisë britanike gjatë ditës së parë të turneut të këngëtares Taylor Swift
“Më lejoni të jem shumë e qartë: nuk do të flas publikisht për diçka nëse mendoj se kjo mund të provokojë ata që do të donin të lëndonin artdashësit që vijnë në shfaqjet e mia”, shkroi ajo.
Firma organizatore e koncertit, “Barracuda Music”, tha se e anuloi turneun prej tre netësh në Vjenë që do të fillonte më 8 gusht, sepse arrestimet e bëra në lidhje me komplotin u bënë shumë afër kohës së shfaqjes.
I dyshuari kryesor, si dhe një 17-vjeçar, u arrestuan më 6 gusht, një ditë para se të njoftoheshin anulimet. Një i dyshuar i tretë 18-vjeçar u arrestua më 8 gusht. Emrat e tyre nuk u bënë të ditur, në përputhje me rregullat austriake të privatësisë.
Koncertet në Londër, ndalesa e radhës pas Vjenës, u bënë pasi një sulm me thikë në një klasë vallëzimi me temë muzikën e zonjës Swift, la të vdekura tre vajza të vogla në Britaninë e Madhe. Në një deklaratë të bërë pas sulmit në qytetin britanik Southport, zonja Swift tha se ajo ishte “plotësisht e shokuar” dhe “plotësisht pa fjalë për mënyrën se si t’u shpreh ndonjëherë ngushëllimet këtyre familjeve”. Mediat raportuan se zonja Swift u takua me disa nga të mbijetuarit në Londër.
Sulmet e planifikuara në Vjenë sollën gjithashtu në mendje paralelizma me një sulm vetëvrasës të vitit 2017 në një koncert të Ariana Grandes në Mançester, të Anglisë, që vrau 22 persona. Bomba shpërtheu në fund të koncertit të këngëtares Grande ndërsa mijëra të rinj po largoheshin, duke u bërë kështu sulmi më vdekjeprurës ekstremist në Britani në vitet e fundit.
Zoti Cohen vlerësoi të mërkurën punën e CIA-s për parandalimin e dhunës së planifikuar, duke thënë se “sukseset” e tjera të kundërterrorizmit në parandalimin e sulmeve të tilla, zakonisht kalojnë pa u mësuar publikisht.
“Mund t’ju them se brenda agjencisë sime, dhe jam i sigurt se edhe në agjenci të tjera, pati njerëz që mendojnë se ishte një ditë vërtet e mirë për Langley-in”, tha ai, duke iu referuar emrit të selisë së CIA-s.
Turneu i koncerteve të këngëtares Taylor Swift rifillon në vjeshtë.
Shtëpia ku “The Beatles” luajtën disa nga koncertet e tyre të para, është hapur si Airbnb, nga Pete Best, bateristi origjinal i grupit.
Në periferi të Liverpool-it, shtëpia e famshme për organizimin e disa prej koncerteve të para të “The Beatles”, tashmë po merr jetë duke u listuar në Airbnb.
Mona Best, nëna e bateristit të grupit Pete Best, hapi “Casbah Coffee Club” në West Derby, në vitin 1959, pak para se të formohej grupi.
Grupi vazhdoi të performonte më shumë se 40 herë në bodrumin e kësaj shtëpie, në një rrugë të qetë banimi, pasi kishte organizuar gjithashtu 13 koncerte nga grupi i parë i John Lennon, “The Quarrymen”.
“Casbah” filloi me koncertet e së shtunës në mbrëmje, por shpejt u hap nga e premtja në të diel. Pasi u mbyll tre vjet më vonë, mbeti një atraksion turistik për fansat e “Beatles” nga e gjithë bota.
Tani prona është shndërruar në disa suita, të emërtuara sipas anëtarëve grupit – njëra njihet si “Best” në vend të Ringo Starr, i cili u bë bateristi i “The Beatles”, në 1962.
Stuart Sutcliffe, bas kitaristi i grupit, gjithashtu ka një dhomë në nder të tij.
“Beatles luajtën këtu, festuan këtu dhe fjetën këtu”,- tregon Pete Best.
82-vjeçari shton se kjo mënyrë e shfrytëzimit të kësaj shtëpie është menduar si një “vlerë e qëndrueshme” për grupin më të famshëm në botë.
Ai ka punuar në shndërrimin e shtëpisë në banesë me qira që nga viti 2020, së bashku me vëllain e tij më të vogël, Roag, 62 vjeç, djali i menaxherit të “The Beatles”, Neil Aspinall.
Ekipi i filmit “Like a sick yellow” në Festivalin e Filmit të Sarajevës, Bosnje e Hercegovinë.
Regjisorja nga Kosova, Norika Sefa, e ka fituar çmimin për dokumentarin më të mirë të shkurtër në Festivalin e Filmit të Sarajevës të premten, me filmin e saj “Like a sick yellow” (“Si e verdhë e sëmurë”).
Ky është çmimi i dytë që Sefa e fiton me këtë film brenda këtij muaji, pasi “Like a sick yellow” u zgjodh filmi më i mirë kombëtar në festivalin ndërkombëtar të filmit të shkurtër dhe dokumentar “Dokufest”, më 10 gusht në Prizren.
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, dhe ministri i Kulturës, Hajrullah Çeku, e uruan Sefën për çmimin e fituar në festivalin e Sarajevës.
“Urime Norikës dhe gjithë ekipit të prodhimit për këtë çmim kulmor dhe fitore shumë domethënëse”, shkroi Kurti në Facebook.
Çeku e vlerësoi çmimin e fituar nga ajo si “edhe një arritje tjetër që shpërfaq potencialin e jashtëzakonshëm që ka vendi ynë”.
Ndërkohë, çmimin kryesor në Festivalin e Sarajevës në Bosnje e Hercegovinë e fitoi filmi “Three kilometers to the end of the world”, i regjisorit nga Rumania Emanuel Parvu, pasi e mori çmimin “Zemra e Sarajevës” për filmin më të mirë artistik.
Ky ishte Festivali i 30-të i Filmit në Sarajevë dhe përfundoi me ceremoninë e ndarjes së çmimeve të premten.
Gjatë festivalit u shfaqën më shumë se 250 filma nga e gjithë bota. REL
Alain Delon, ikona franceze e kinemasë që vdiq të dielën në moshën 88-vjeçare, do të varroset në një ceremoni private në qendër të Francës të shtunën.
Legjenda e kinemasë Alain Delon, i cili vdiq në moshën 88-vjeçare, do të varroset të shtunën, tha për AFP një prift katolik që do të kryejë shërbimin. Jean-Michel Di Falco, një ish-peshkop në qytetin juglindor të Gap, tha se atij i ishte kërkuar nga aktori që t’i mbante shërbimin funeral.
Ai nuk dha vend apo kohë për ceremoninë, por kanalet franceze të lajmeve CNews dhe BFMTV thanë se ajo do të zhvillohej në orën 17:00 (15:00 GMT) në Douchy-Montcorbon, një fshat në Francën qendrore ku Deloni kishte një pronë të rrethuar me mure të larta dhe ku i kaloi vitet e fundit.
Delon kishte thënë se nuk donte një ngjarje përkujtimore kombëtare, por një varrim pranë qenve të tij në pronën e tij në Douchy.
Një varrim i tillë në pronë private kërkon leje të posaçme nga autoritetet vendore, e cila tani është dhënë nga prefekti i rajonit të Loiret, tha një burim i njohur me procesin e aplikimit për AFP.
Franca ka bërë homazhe për Delon, një nga yjet më të mëdhenj të vendit, i cili gjithashtu u la në hije nga polemikat.
Ai ishte një nga legjendat e fundit të gjalla të një epoke të artë për kinemanë franceze në vitet 1960.
Ndërsa ai kishte një mori adhuruesisht në mbarë botën, jeta e tij personale dhe opinionet politike e përçanë opinionin.
Marrëdhënia e Delon me gratë shkaktoi polemika. Djemtë e tij e akuzuan atë për dhunë në familje, të cilën Delon e mohoi ndërsa pranoi se i kishte goditur gratë me shuplakë gjatë grindjeve.
Delon gjithashtu u kritikua që mbështeti Jean-Marie Le Pen, bashkëthemeluesin e Frontit Kombëtar të ekstremit të djathtë, i cili ishte në favor të dënimit me vdekje dhe foli kundër marrëdhënieve të të njëjtit seks.
Feministet u tmerruan gjithashtu nga çmimi i arritjes në jetë që Festivali i Filmit në Kanë i dha atij në vitin 2019.
Ai i jetoi vitet e tij të fundit kryesisht si i vetmuar, megjithëse jeta e tij personale e ngrinte në titujt kryesorë të mediave.
Në vitin 2023, tre fëmijët e tij ngritën një ankesë kundër asistentes së tij të gjallë Hiromi Rollin, duke e akuzuar atë për ngacmim dhe sjellje kërcënuese.
Vëllezërit e motrat vazhduan të zhvillonin një betejë publike në media dhe gjykata, duke debatuar për shëndetin e tij, i cili u përkeqësua pas një goditjeje në 2019.sn
Komentet