BE ia ka shtrënguar rripat Edi Ramës. Parlamenti Europian ka përfshirë në rezolutën për hapjen e negociatave me Shqipërinë, 15 kushtet, vënë nga BE, të cilat Shqipëria duhet t’i ketë përmbushur përpara mbajtjes së Konferencës së Parë Ndërqeveritare. 15 kushte, me qëllim avancimin e hapjes së kapitujve për t’u anëtarësuar në Bashkimin Europian. Nga një verifikim i shtypit të Tiranës, rezulton se 9 prej këtyre kushteve nuk janë përmbushur, ndërsa pjesa tjetër has në problematika të shumta në zbatueshmëri.
BE ka humbur durimin ndaj kryeministrit Edi Rama që ka uzurpuar të gjitha pushtetet.
Një “grusht” tjetër kundër Edi Ramës vjen sot edhe përmes një artikulli nga Il Giornale, gazeta liberale konservatore ku ka dhënë kontributin e tij Indro Montanelli, e cila është e familjes të Silvio Berlusconit, partia e të cilit ka një përfaqësim të fuqishëm në Parlamentin Europian.
Lexuesit po ia sjellim më poshtë artikullin nga Marco Valle që ka botuar sot Il Giornale të titulluar:
“Spekulimet dhe respresioni e largon Tiranën nga BE
Prishja e Teatrit Kombëtar për të bërë një qendër tregtare është akti më i fundit i pushtetit pa kufi të Edi Ramës
Çfarë është duke ndodhur në Tiranë? Në agimin e së djelës të 17 majit, për të qenë saktë në orën 4.35, buldozerët e bashkisë të mbrojtur nga mbi një mijë policë që kishin bllokuar të gjitha këndet, rrënuan në kohë rekord Teatrin Kombëtar, simbol i një proteste të ashpër që zgjati 27 muaj.
Pasditen e së njëjtës ditë, një turmë e madhe në kundërshtim me ndalimet e autoriteteve dhe rregulloret antivirus mbushën zemrën e kryeqytetit, sheshin Skënderberg dhe bulevardin ngjitur Deshmoret dhe Kombit, për të protestuar ndaj qeverisë së kryeministrit socialist Edi Rama. Fuqimisht. Me zemërim. Policia i ka sulmuar fizikisht vazhdimisht protestuesit dhe arrestoi 64 persona, duke përfshirë Monika Kreymadhin, gruan e Presidentit të Republikës Ilir Meta dhe një drejtues nga të opozitës. Bilanci në fund të ditës ishte i rëndë: bomba me tym, gurë, shkopinj dhe disa të shtëna me armë (për fat të mirë) në ajër plus shtatë arrestime të tjera për “shkelje të dhunshme të rendit publik”, njëzet e një ankesa për “tubim të paligjshëm” dhe 36 gjoba për “shkelje të karantinës ». Ndërsa në spitale dhjetra të plagosur.
Një e dielë e keqe që bëri debatin tashmë të mbinxehur (ose më saktë, përplasjen) midis shumicës së Ramës dhe kundërshtarëve të tij flaktë dhe, edhe një herë, rigjallëroi sfidën midis vendimmarrësit kryeministër dhe protestuesve të tij të shumtë dhe aspak entuziastë ( ta themi butë) nga metodat e tij të ashpra dhe projektet e tij “të modernizuara” të paskrupullta.
Rasti i kompleksit teatror është emblematik. Ndërtesa, e projektuar nga arkitekti Giulio Bertè e ndërtuar në Milano në 1938 dhe e realizuar disa muaj më vonë në Tiranë nuk ishte vetëm një nga shembujt e parë të parafabrikatave në histori por ishte edhe një nga veprat më interesante të arkitekturës racionaliste në Evropë, por, mbi të gjitha, përbënte një pjesë e rëndësishme e panoramës së ngushtë monumentale të qytetit.
E shndërruar në epokën komuniste së pari në një gjykatë revolucionare për ritet staliniste të diktatorit Enver Hoxha dhe gjykatën e tij e më vonë në Teatrin Kombëtar, pas rënies së regjimit në 1990 ndërtesa ishte në pritje të rikonstruksionit, për të mbetur si qendër kryesore e kulturës dhe artit shqiptar. Duke pasur parasysh vjetërsinë e materialeve origjinale, mirëmbajtjen e dobët në periudhën enveriste dhe rregullat e reja të sigurisë, të gjithë (ose pothuajse) dëshiruan një ristrukturim rrënjësor në përputhje me projektin e Berté-s. Të gjitha ishin iluzione.
Në vitin 2018, me justifikimin e festimeve në vitin 2020 të njëqindvjetorit të kryeqytetit të Tiranës, Rama dhe Erion Veliaj, kryetar i bashkisë dhe delfini i paracaktuar, vendosën të shkatërrojnë qendrën historike dhe plani filloi pikërisht nga prishja e «Teatrit Kombëtar». Në vend të tij u vendos të ngrihet “papijoni i harkut”, një pseudonim i lezetshëm për të pagëzuar një mastodon prej betoni të përforcuar: një strukturë masive prej katër kullash të projektuar nga studiot daneze Big dhe nënshkruar nga arkitekti Bjarke Ingels i cili do të presë qendra tregtare, apartamente, etj. hotele me një hapësirë të destinuar për aktivitete teatrale. Vlerësimi kushtoi 30 milion euro, një shumë e madhe sipas standardeve shqiptare.
Sa u mor vesh lajmi gjysma e Tiranës u ngrit kundër kryeministrit dhe kryebashkiakut, duke e denoncuar për një spekulim gjigand në fushën e ndërtimit. Në mbrojtje të kompleksit, që nga korriku i vitit të kaluar dolën artistët dhe intelektualët që i përkisnin “Aleancës për mbrojtjen e teatrit” të cilët u vendosën atje menjëherë. Në mbështetje të tyre doli edhe Lulzim Basha, kryetari i Partisë Demokratike dhe Znj. Kreymadhi, nga ana e tyre të mbështetur edhe nga bashkëshorti i saj Presidenti i Republikës që e çoi çështjen në Gjykatën Kushtetuese: një veprim i fortë por i kotë pasi Gjykata Kushtetuese prej kohësh është ngrirë për dështimin e emërimit të 5 gjyqtarëve nga 9 të parashikuar. Kundër shembjes të Teatrit Kombëtar ishte edhe Confindustria Albania, partneriteti që përfaqësojnë ndërmarrjet italiane në vend. Presidenti i saj Sergio Fontana komentoi me hidhërim: «Është sikur për të ndëruar një teatër më me shumë vende dhe të rehatshëm u vendos që të rrënohej Arena e Veronës apo Koloseu. Një teatër i ri mund të ndërtohej në një zonë tjetër pa prishur një shembull i jashtëzakonshëm i arkitekturës italiane ». Ambasadori italian Alberto Cutillo ishte më i kujdesshëm (ose shumë i vakët): “Unë mendoj se në një vend demokratik duhet që për këto vendime të rëndësishme duhet të merren mendime sa më shumë që të jetë e mundur, sepse pasi të merren, nuk është e mundur të ktheheni mbrapa”. Asgjë më shumë, asgjë më pak. Ndërsa nga ana e Institutit Kulturor Italian, heshtje absolute.
Reagimet e Evropës janë shumë më të ashpra. Delegacioni i BE në Tiranë shprehu kundërshtimin e tij ndaj mënyrave dhe kohës dhe Presidenti i PPE Donald Tusk dënoi haptas prishjen, një veprim “i cili shkon kundër vlerave evropiane të mbrojtjes të e trashëgimisë kulturore, shtetit të së drejtës dhe dialogut transparent ». Nga ana tjetër, ambasadori gjerman Peter Zingraf shtoi: “Rënia e Teatrit Kombëtar në agim, në formën që kemi parë, është e vështirë të kuptohet”.
Denoncimet dhe ankesat do të reflektohen në mënyrë të pashmangshme në negociatat e vazhdueshme për pranimin e Shqipërisë në Bashkimin Europian. Një rrugë e vështirë bërë edhe më e komplikuar nga dispozitat e fundit të Ramës, midis të cilave edhe ligjit vrastar “kundër shpifjes” të miratuar dhjetorin e kaluar, një sërë rregullash për të kontrolluar informacionin përmes “Autoritetit të Mediave Audiovizive”, me të emëruar të gjithë nga qeveria. Brenda 72 orëve, në diskrecionin absolut të Agjencisë, çdo lajm i botuar, i pretenduar shpifës do t’i kushtojë gjoba shumë të larta për gazetarin dhe botuesin e tij. Përveç kësaj, është e detyrueshme të paguhet gjoba për t’u bërë pastaj i mundur apelimi në gjykatë. Për shëndetin e lirisë të mendimit dhe shtypit.”/Përkth.&përg. për botim Elida Buçpapaj)
Shikojini surratin!Ligësia dhe djallëzia në shpirt i kanë shëmtuar edhe surratin!Një njeri i drejtë dhe i ndershëm nuk vuan nga ankthi dhe nuk plaket kurrë.Kurse këtë shëmtirë po e ha djallëzia që ka në shpirt! Vafsh në djall një orë e më parë!
Ajo ndërtesl kurë nuk ka qënë peojektuar për teatër , teatri shqipëtarë ka renjët në antikitetit , ushtaret ndimës të partise në edukimin dhe frymëzimin fashist dhe komunist kanë pasë për vite me radhë ate ndërtesë kashte , që u shëmb si kashtë për pak minuta si vetë sistemet fashiste dhe komuniste që e mbajtën atë. Teatri është fryma e gjallë e ndjesive kombëtare që na lanë artistët tanë të mëdhenj kush mendon se ajo ndërtesë është teatri e ka gabim , le të kujtojnë këta ” artistë ” Eskilin dhe Aristofanin se kush do ulej në fron si më i madhi, ulu i tha eskili Aristofanit se me vdekjen tënde vdiqën veprat e tua i ke me vete , me vdekjen time nuk vdiqën veprat e mia unë nuk kam më së të konkurojë ulur në fron. Artistët e mëdhenj na lanë teatër madhështor të vlerave të ndjenjës kombëtare por nuk kishin ndërtesë të përshtatëshme për teatër, juve do ju bëhet ndërtesa por nuk jeni artistët e duhur për atë ndertese teatër se shënoi teatër. Artistët e vërtete do ti kenë te dyja edhe ndërtesën edhe teatrin , sado baltë të hidhni ju o të baltosur.