BARDHËSI UJI

 

 

VISORE

 

Nëpër ujin e zi

drunjtë janë shtrirë,

lule shqerrja

dhe lulëkuqet.

 

Udhës së vdekur

vijnë tre qe.

 

Nëpër ajër

bilbili,

zemër trungu.

 

 

DRITHËRIM

 

Në kujtimin tim do ta kisha

në kujtesën e argjendtë

gurin e vesës.

 

Në fushë pa breg

liqenin e dritës,

grykën e burimit.

 

 

 

LAKORJA

 

Me zambak në dorë

po të lë,

dashuria ime e natës!

Dhe, vejushën e yjeve të mij,

të takojë ty.

 

Zbutësin e fluturave

të errëta!

Eci rrugës time.

Do më shohish mua

pas një mijë vjetëve,

dashuria ime e natës!

 

Shtegut kaltërosh,

zbutësi yjeve

të errësirës,

rrugën do vazhdoj,

derisa Gjithësia bëhet

e tëra në zemrën time.

 

 

KOSHERJA

 

Jetojmë në hojet

e bilurta,

në kosheret e ajërit!

puthemi nëpër

bilur.

Errësira e mrekullueshme

dyert e të cilit

janë hëna!

VERIU

 

Nëpër rrugët

të yjeve të ftohtë.

 

Njerëzit venë, andej–këndej,

maleve tym.

Nën agimin e përjetshëm

kasollat ofkëllojnë.

 

Nga sëpatat

e rënda

si ubla boshe

jehojnë

maleve dhe luginave.

Nga sëpatë

e rënd!

 

 

 

LINDJA

 

Shkalla e amësimit

e zbret

Jugun

(në tubim të madh).

 

 

 

 

JUGU

 

Jugu,

magjia,

nga tejshikimi.

 

S’ka rëndësi të thuash

ylli ose portokalli,

lumi ose qielli.

 

Oh, shigjetë,

shigjetë!

Jugu

urdhëro:

shigjeta e artë,

pa goditje, me erë.

 

 

 

 

PERËNDIMI

 

Shkalla e hënës

kacavaret përpjetë

Veriut

(kromatike).

 

 

KËNGA

Canción

 

Sikur ta dëgjoja oleandrin

me zërin e shpërndarë,

dashuri, çka do të jepja?

Ofkëllova unë.

 

Sikur do ta shihja se të thërret

dritë e shkyqur flakë,

dashuri, çka do të jepja?

Mendove në bregun e detit!

 

Kur ty do të thoja njëherë

– të dua! – nëpër ullinjishte

dashuri, çdo të bëja atëherë?

Të plagosi me thikë, dije!

 

 

 

 

NATA

Suitë për piano dhe ndijim zëri

 

 

VIZATIM

 

Kjo udhë

pa frymë të gjalla…

Udhë kjo.

 

Ky bulkth

pa vatër…

Ky cinxër.

 

Dhe kjo këmborë

tashmë heshtake…

Kjo këmborë.

 

 

PRELUD

 

Kau

kapakët e syve mbyll

dalëngadalëzë…

(Ngrohtësia qëndron)

Prelud nate

është ky.

 

 

 

 

 

 

CEP QIELLI

 

Ylli

i vjetër

mbyll sytë e turbulluar.

 

Ylli

i ri

ka dëshirë hijen

ta kaltërson.

 

(Bukureza rrushemë

nëpër bregun e pishave.)

 

 

 

TËRSIRA

 

Dora e zefirit

miklon fytyrën e hapësirës

njëherë

po edhe njëherë.

 

Yjet i ngrejnë

kapelat e kaltërta

njëherë

po edhe njëherë.

 

 

 

 

 

 

YLLI

 

Një yll urtak

pa qepalla të syve.

– Ku është?

– Ylli

në ujin e fjetur

të kënetës.

 

 

LOZONJARJA

 

Rruga e shën Jagës.

(Oh, netët e dashurisë sime,

kur ishte “fota” e shkruar,

e vizatuar,

e vizatuar

në lulen e limonit.)

 

 

 

 

NJË

 

Ky yll romantik

(për manjola,

Për trëndafila.

Ky trëndafil romantik

marroset.

Din, don,

din, dan.

(Bretkosë, këndo,

prej kasollës tënde

të errët.)

 

 

NËNA

 

Arusha e Madhe

i mëkon yjet e vet

hardhitur:

hunguron se,

hunguron.

Yllyllushka vajzushka, pikoni,

yllushka delikate.

 

 

KUJTIM

 

Zonja Llunë s’degëzohet.

Me rrotë ka lozur

Dhe vetë shaka u bë

Lluna mendjelehtë.

 

 

BUJTINË

 

E – yjet mjeranë,

ata tashmë janë shkyqur,

çfarë dhimbë,

çfarë dhimbë

dhe mjerim!

Të braktisur

në kaltërsinë e turbulltë.

 

Çfarë dhimbë,

çfarë dhimbë

dhe mjerim!

 

 

KOMETË

 

Në Sirijus

ka fëmijë.

 

YLLI I DRITËS

 

Hapu he, sezam

i ditës.

Mbyllu he, sezam

i natës.

 

POSHTË

 

Hapësirë yllynjore

shkëlqen me tinguj.

Lozja spektrale,

harfa e lavirintit.

TRISHTIM I MADH

 

S’mund të shkohesh

në det.

Shikimet të thyhen

si kërcejtë e dritës.

Nata mbi tokë.

 

 

 

 

MAL I ORËVE

 

 

MAL I ORËVE

 

Hyra në mal

të orëve.

 

Gjethet prej tik-takeve,

rrënjët prej këmborëve

dhe nën orën e shumëfishtë,

shetitëse asteroide.

 

Zambakët e zinj

orët mortore,

zambakët e zinj

as sa orë e gjallë.

Të gjithë njësoj!

E-ari dashurisë!

 

Ka një orë vetmuar,

orë tepër e vetmuar!

Orë akulli!

 

 

SHKORRET

 

Depërtim

nëpër orën mortore.

Sakaq duke vdekur

dhe puthjet e fundit.

Orë e rënd që ëndërroj

këmbora përlotur.

 

Orë me qyqe.

I ndryshkur ylli

dhe plim i stërmadh

fluturash të verdha.

Në mes të gajushave

e psherëtimës

jehonin

organot

që i kisha si fëmijë.

 

Këndejza kalo,

zemër!

Këndejza,

zemër!

 

 

 

SHIKIM PËRGJITHËSUES

 

I tërë mali i parehatshëm

sa gjigande merimanga

që thurr pezhishkën tingëlluese

të shpresës,

së gjorës vajzë bardhoshe

një vajzë bardhoshake

që zhuritet dhe shikon plagët!

 

 

 

 

 

 

AI

 

Sfinga e vërtetë

është orë.

 

Edipi do lindi nga ninëzat.

Mjalton

Veriu me pasqyrë

e Juga

me mace.

Zonja Llunë është Hylli i dritës.

 

(Truall pa shije.)

 

Orët na sjellin

dimra.

 

(Dallëndyshet priftëresha

verën e shpërngulin.)

 

Zbardhëllimë ka

bunacës së orëve.

 

 

KY PËRMBYTET ËNDRRA

 

Lakuriqët po linden

nga rrethi qiellor.

E taroçat i ekzaminojnë

të merakosur.

 

Kur do të zhduket muzgu

për të gjitha orët?

Kur të gjithë

shfaqen prapa maleve?

 

 

 

JEHONA ORËS

 

E hetova ku më

është hapur koha:

prehjeje qetësimi,

qetësia

e bardhë.

 

Unazë e tmershme aty ku

u përplasën yjtë

me dymbëdhjetë numra të zinj

të cilët rrin pezull.

 

 

NË E PARË PERSIAS DHE KREDHEM

 

Kohësia e ka

ngjyrën e mugët

të errësirës së qetë.

 

Mbi hënën pesëmbëdhjetë

në mesnatë

amshueshmëria është ndalur.

Dhe kohësia përgjithmonë

në kullën e vet bënë gjumë.

Të gjithëve neve

ora na mashtron.

 

Kohësia e horizonteve

tashmë na zotëron.

 

 

 

 

 

 

ORA SFINGË

 

Në kopshtin tënd lulëzojnë

yjet e mallkuar.

Lindemi nën brirat e tu

dhe vdesim.

 

Orët e acarta!

I mbulon me çati të gurtë

fluturat lirike

dhe, në kaltërsi rri,

i pret

dhe i shkurton krahët.

 

Një… dy… tre.

Ora se ndalë tik-takun në mal.

 

Qetësi

e përmbushi me spinëra,

kurse shetitësja artë

e bartte fytyrën time

me ajër.

 

Ora se ndalë tik-takun në mal!

Orët e xhepave

si luzmë mizash

enden lart e poshtë!

 

Ora praruar

e sime gjyshe

në zemrën time punonte.

 

 

ÇDO KËNGË

 

Çdo këngë është

moçal i qetë

i dashurisë.

 

Secili yllush është

llogaçe heshtake

e kohës.

Nyje

e kohës.

 

E çdo psherëtimë

hurdhë heshtimi

thirmë!