Ç’më kujton Esmeraldën e gungaçin e mjerë,

Kjo kishë që lartohet këtu në Sant Mishel.

Më lypsat ka kohë që nuk i sheh kjo derë,

dhe famulltarin, Frolon, të veshur me mantel

Tek ky shesh i thjesht përpara pa njerëz,

s’ ka gjurmë beteje për ciganen e bukur.

Sipër në këmbanoren e madhe yjet e verës,

ndrijnë si xhevahir nën qiellin e purpurt

Veç fjala “fatalitet” gdhendur atje lart n’ mur,

mbledh çdo ditë nga bota me dhjetra vizitor

Dhe të duket se nga kujtesa, jo më, jo kurrë,

nuk do të shlyhet romani i Viktor Hygos

Por katedralia e vjetër këtu e madhërishme

qëndron si monument mbi të bukurin  Paris

Nën “çmenduri”, shkrepje blicesh, e vezullime,

kapitoli, duket se këtë natë qiellin lart qendis

Ç’më kujton Esmeraldën e gungaçin e mjerë

Kjo kishë që lartohet këtu në Sant Mishel.

Më lypsat ka kohe që nuk i sheh kjo derë

dhe famulltarin Frolo, të veshur me mantel

  Paris ; Qershor, 2003