Më 3 shkurt 2022, Muzeu Historik Kombëtar në bashkëpunim me Akademinë e Shkencave dhe Akademinë Shqiptare të Arteve dhe Shkencave organizuan Konferencën shkencore me temën “Fan Noli poliedrik”, kushtuar 140 vjetorit te lindjes se Nolit dhe 100 vjetorit të vendosjes së marrëdhënieve diplomatike me Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Morën pjesë akademikë e studiues nga fusha të ndryshme si Prof. Dr. Fatos Tarifa, Prof. Dr. Ksenofon Krisafi, Akademik Pëllumb Xhufi, Prof. Ass. Dr. Shyqyri Hysi, Prof. Dr. Hamit Kaba, Akademik Beqir Meta, Prof. Ass. Dr. Marenglen Kasmi, Prof. Ass. Dr. Rudina Mita, Dr. Hasan Bello, Dr. Dorian Koçi, Akademik Vasil Tole, Prof. Ass. Dr. Zaho Golemi, Z. Bedri Zyberi, Drejtor i Arkivës së Kosovës, Dr. Kastriot Gjika, etj.
Kjo është pjesë nga kumtesa e Prof. Dr. Ksenofon Krisafit, “Noli në Lidhjen e Kombeve”.
Fan Noli, një nga personalitetet më të shquara të Botës shqiptare, bëri epokë me profilin e spikatur atdhetar, me shkëlqimin si politikan e diplomat, si personalitet me horizont të gjerë, me formim dhe koncepte demokratike. U shfaq në Lëvizjen Kombëtare Shqiptare si një ndër personazhet qendrore të saj. Përfaqësonte tipin e një politikani ndryshe, që rrezatonte kulturë, njohuri të thella në histori, filozofi, letërsi, art etj., logjikë të shëndoshë, forcë bindëse të argumentit dhe arsyetimit, këmbëngulje për mbrojtjen e kauzës së drejtë të atdheut të vet.
Ai u prezantua me shumë shkëlqim edhe në diplomaci. Aftësitë dhe talenti diplomatik u dëshmuan veçanërisht në Lidhjen e Kombeve, sidomos gjatë përpjekjeve për pranimin e Shqipërisë në organizatën ndërkombëtare universale, në mbrojtje të kufijve dhe tërësisë territorial të vendit, në veprimtarinë në postin e ministrit të punëve të jashtme dhe më pas të kryeministrit dhe kryetarit të delegacionit shqiptar në sesionin e V të Asamblesë së Lidhjes së Kombeve, në vitin 1924.
Dialogu por edhe debati bindës e këmbëngulës, që hera herës morën trajtat e ballafaqimeve diplomatike me përfaqësuesit e shteteve fqinjë, përfaqësojnë modele të shkëlqyera si të sjelljeve të përkora, ashtu edhe të qëndrimeve të vendosura diplomatike. Pjesëmarrja në punimet e Lidhjes së Kombeve, në Gjenevë, gjatë viteve 1920-1924, e paraqet Nolin në profilin e një diplomati të afirmuar.
Në këtë shkrim do të përqendrohem shkurtimisht vetëm te kontributi për pranimin e Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve.
Veprimtaria e Nolit në Lidhjen e Kombeve në dobi të Shqipërisë nis me përpjekjet e tij dhe të bashkëpunëtorëve të vet për anëtarësim, që kishte si pikënisje kërkesën e datës 12 tetor 1920, drejtuar Sekretarit të Përgjithshëm, Erik Drymond (Eric Drummond). “Qeveria shqiptare, thuhej aty, shprehëse besnike e ndjenjave të të gjithë popullit shqiptar, duke dashur me gjithë shpirt të konsolidojë paqen në Ballkan, kërkon të pranohet në Lidhjen e Kombeve dhe të marrë pjesë në Asamblenë e Madhe që do të mblidhet në Gjenevë 15 nëntorin që vjen.” Për ndjekjen e fatit të saj në strukturat përkatëse të Lidhjes, u caktua një delegacion i përbërë nga Xhorxh Adamidi, Pandeli Cale, Hil Mosi, në krye të të cilit ishte Noli. Me mbërritjen në Gjenevë, më 12 nëntor 1920, delegacioni nisi menjëherë nga puna, duke dorëzuar në Sekretariat dosjen e dokumenteve.
Objektivi i qeverisë shqiptare, i Nolit dhe bashkëpunëtorëve të tij, që vepronin në Gjenevë, në Paris dhe kanceleritë e tjera të diplomacisë botërore për çështjen e anëtarësisë ishte sensibilizimi i qarqeve më të larta të politikës ndërkombëtare, për organizimin e një lobimi efektiv në dobi të kërkesës shqiptare. Për disa nga veprimet dhe lëvizjet e kryera në qarqet diplomatike të Lidhjes së Kombeve mësohet nga një letër që Noli i dërgonte më 20 nëntor 1920, kryeministrit, Pandeli Evangjelit, ku i tregon takimet dhe bisedat që kishte zhvilluar. “Qasja e Shqipërisë, thuhet aty, u vu në urdhrin e ditës në mbledhjen e Ligës, pasi shkeli këmbë Lord Robert Cecil-i, e disa delegatë deshën t’a hithnin në shporta kërkimin tonë, nga shkaku që kish arrirë në sekretariat pas 15-ës së tetorit. Inglia është indiferente dhe Italia krejt e ftohtë. Franca u ngroh dhe nënqesh që kur ra Venizelosi. Një zyrtar i lartë i sekretariatit dhe mik intim dhe i besuar i Clemencau-it na e bëri punën fushë dhe na tha që nga të dy ndalimet për hyrjen e Shqipërisë në Ligë, Greqia u eleminua krejt dhe Jugosllavia nofta do të mos kundërshtonjë shumë. Senatori Hafa Saine, delegat i Belgjikës, të cilin e njoh që nga Amerika, më tha me një siguri, e cila uronj të jetë aqë e bazuar sa e kujton edhe aij,… Svicra na sheh me sy të mirë,… Spanja dhe republikat latino-amerikane na simpathizojnë… Japonia na bën me sy!”
Sekretari i Përgjithshëm i Lidhjes njoftoi anëtarët për kërkesën e qeverisë shqiptare dhe e përfshiu atë në rendin e ditës së Asamblesë, të datës 15 nëntor 1920, që ishte edhe dita e inagurimit të punimeve.
Qëndrimet e mbajtura në diskutimet në organet kompetente të Lidhjes, karakterizoheshin nga prirja për refuzimin e kërkesës për pranim. Ato përfaqësoheshin sidomos nga delegati francez, i cili thoshte se pranimi do të ishte “sfidë kundrejt Fuqive”, nga përfaqësuesi britanik që u shpreh se “Shqipëria nuk është njohur nga Fuqitë”, përfaqësuesit e fqinjëve. Duke interpretuar abuzivisht konceptet e së drejtës ndërkombëtare pretendonin se Traktati i Londrës, i 26 prillit 1915, kishte abroguar vendimet e Konferencës së Ambasadorëve të Londrës, 1912-1913, që vendosën njohjen e shtetit të pavarur shqiptar, të krijuar më 28 nëntor 1912.
Por, krahas mendimit, le ta quajmë in extremis negativist, ishte evidentuar edhe një qëndrim tjetër, i formuluar dhe mbrojtur nga përfaqësuesit e dy prej dominioneve britanike, Afrikës së Jugut dhe Kanadasë , përkatësisht nga Robert Sesil (Robert Cecil) dhe Njuton Uesli Rouell (Newton Wesley Rouell), të dy anglezë. Këta personalitete të spikatura në fushën e politikës dhe të doktrinës juridiko-ndërkombëtare i bënë një mbrojtje të shkëlqyer pozitës së Shqipërisë gjatë Luftës së Parë Botërore dhe në mbarim të saj, duke avancuar argumentime të konsoliduara juridike.
Sesil, jurist dhe politikan i shquar, ishte gjithashtu edhe kryetar i Nën-Komisionit të Dytë për pranimet si dhe Raportues i Posaçëm për Shqipërinë. Fatmirësisht kishte njohuri të mjaftueshme edhe për historinë e shqiptarëve, çka, me sa duket, i dha mundësinë që, gjatë paraqitjes së kërkesës për anëtarësim, të bënte një përshkrim të hollësishëm të rastit të saj. Në ndërhyrjet e herëpashershme në vijim, analizoi efektet juridike të Traktatit të fshehtë të Londrës, 1915, ndaj statusit të Shqipërisë dhe kufijve të saj, të përcaktuar nga vendimet e Konferencës së Londrës. Me arsyetime shumë bindëse juridike, me elokuencë dhe elegance argumentoi se kërkesa e Shqipërisë përbënte një rast të veçantë. Prandaj ai nuk mund të pajtohej me pretendimin e përfaqësuesit serb, Spalaikoviç, i cili insistonte se lufta e kishte zhdukur shtetin shqiptar që ekzistonte para shpërthimit të saj. Deklaroi se kur një shtet është njohur ndërkombëtarisht, ai nuk mund të zhduket as nga pushtimi prej ushtrive të huaja, as nga rënia e autoritetit të qeverisë, sa kohë që shtetasit e tij ruanin ndërgjegjen kombëtare dhe aspironin për një ekzistencë të pavarur, siç kishte ndodhur me popullin shqiptar. Nëse do të pranohej e kundërta atëhere edhe shumë shtete të tjerë, që kishin qënë për një kohë të gjatë nën pushtimin e huaj e që tashmë ishin anëtarë të Lidhjes, nuk duhet të ishin pranuar. Shqipëria, tha ai, e kishte fituar njohjen ndërkombëtare qysh përpara lufte. Statusin e saj nuk mund ta ndryshonin as pushtimi i territorit nga forcat ndërluftuese, as edhe traktatet e fshehta gjatë luftës ose projektet e ndryshme që u bënë në kuluaret e Konferencës së Paqes… “Traktatet” mbetën në letër, ato nuk u zbatuan asnjëherë, mbetën vetëm propozime, projekte dhe, pra, nuk e prekën pozitën e Shqipërisë si shtet të njohur ndërkombëtarisht.
Në vijim të arsyetimit të mësipërm, Rouell, që e mori fjalën më pas, duke iu referuar doktrinës së të drejtës së traktateve, tha se “nuk mund ta quaj të ligjshme dhe të drejtë që një grup çfarëdo shtetesh të vendosin të ndajnë një shtet tjetër, që është pak a shumë i dobët dhe i pambrojtur, për të cilin madje kanë garantuar edhe neutralitetin”.
Për përfshirjen e dyshes britanike Sesil-Rouell përkrah kërkesës shqiptare një rol të veçantë duhet të ketë luajtur edhe një tjetër britanik, politikani dhe deputeti Obri Herbert (Aubrey Herbert), mik i Shqipërisë dhe i Nolit, i cili i kërkoi që të vinte në Zvicër për të lobuar tek ata.
Deklarimet, referencat juridike dhe argumentimet e Sesilit dhe Rouellit, pasuruan dhe përforcuan arsenalin juridik të arsyetimeve të Nolit dhe delegacionit shqiptar për statusin e Shqipërisë si shtet i pavarur. Ato kishin rëndësi të madhe përsa i përkiste afirmimit të ekzistencës së saj si subjekt i së drejtës ndërkombëtare, si shtet me status politik e juridik të përcaktuar dhe të njohur ndërkombëtarisht. Noli në fjalën e vet në nënkomision përgënjeshtroi si të pavërteta pretendimet e përfaqësuesve grekë dhe serbë dhe ekspozoi gjerësisht për punën e kryer nga qeveria shqiptare për organizimin e jetës politike, ekonomike, sociale, sistemit gjyqësor, mbrojtjes së vendit, si edhe për çështje të tilla si forma e qeverisjes, sistemi i doganave, problemet e fesë, arsimit etj.
Ballafaqimi i qëndrimeve divergjente të shfaqura në nënkomision mori hera-herës trajtat e një beteje juridiko-ndërkombëtare, me rezultate ekstreme, kundër dhe pro.
Asamblea e rimori në shqyrtim kërkesën shqiptare gjatë seancës së 28-të plenare, më 17 dhjetor 1920, ku Sesil riafirmoi qëndrimin e komisionit të kryesuar prej tij. Ai pohoi se “Shqipëria i ka të gjitha karakteristikat e një shteti” dhe se Traktati i fshehtë i Londrës, i 26 prillit 1915, nuk i kishte zhveftësuar vendimet e Konferencës së Ambasadorëve të vitit 1913. Shqipëria nuk e kishte humbur kurrë pozitën e saj si shtet dhe nga pikëpamja juridike, askush nuk ishte i autorizuar të mohonte apo të vinte në dyshim situatën e saj të përcaktuar qartë si një shtet Europian.” Ai i bëri thirrje Asamblesë të zbatonte drejtësinë dhe të drejtën për popullin shqiptar, territori i të cilit “ndodhet në një pjesë të botës që është vatra e turbullirave për Europën. Asgjë nuk është më thelbësore për paqen europiane se sa një rregullim i çështjes së Ballkanit…” Dhe, sikur të fliste në ditët tona vazhdoi “sa më shumë vonojmë për rregullimin e çështjeve nacionale në Ballkan aq më shumë do të konservohen kërcënimet dhe rreziqet për paqen europiane. Le të më lejohet t’i vë në dukje Asamblesë në mënyrën më të ngutshme që ne, që përfaqësojmë instrumentin e madh të paqes, nuk kemi të drejtë të lejojmë një kërcënim të paqes së botës që të zgjatet qoftë edhe një çast më shumë, për sa kohë që kjo nuk do të ishte absolutisht e nevojshme.”
Lordi Sesil vuri në dukje gjithashtu se Lidhja e Kombeve ka rastin t’i japi një vendi musliman, siç është Shqipëria, po atë rëndësi që ka një shtet kristian. Kush njeh historinë e Shqipërisë, njeh forcën dhe fuqinë e saj patriotike. Sepse populli shqiptar, ashtu si dhe mjaft popuj të tjerë e kanë treguar patriotizmin e vet nëpërmjet luftërave për liri dhe ekzistencë. Patriotizmi shqiptar është po aq i fortë sa ai i zviceranëve apo francezëve. Shqiptarët e dëshirojnë me zjarr pavarësinë e tyre dhe këtë e kanë mbrojtur me luftë.
Oratorë të tjerë që morën fjalën më pas, u bashkuan me propozimin e tij. Pas mbylljes së diskutimeve, kryetari i Asamblesë, Paul Hyman (Paul Louis Adrien Henri Hymans), hapi votimin për kërkesën e anëtarësimit të Shqipërisë. Kishin votuar pro35 shtete, kishin abstenuar 7 dhe asnjë kundër. Shqipëria u pranua anëtare e Lidhjes së Kombeve.
Pranimi nga Asambleja ishte i papritur, sepse nuk kishin kaluar as dy javë nga votimi i parë në Komision, ku kërkesa shqiptare u rrëzua. Ndryshimi i menjëhershëm i rezultatit, shpjegohet veç të tjerash edhe me përplasjen e interesave rivale të Fuqive të Mëdha. Italia, pasi dështoi në përpjekjet për zbatimin e Traktatit të fshehtë të Londrës, gjykoi të vepronte ndryshe, ofroi përkrahje, sepse e shihte Shqipërinë si sferën e ardhshme të influencës së vet në brigjet përballë dhe si kryeurën e depërtimit në brendësi të gadishullit e më tej.
Britania e Madhe gjithashtu kishte nuhatur erën e naftës dhe të gazit që sapo ishin zbuluar në territorin shqiptar. Ajo parandjente avantazhet e shfrytëzimit të mundshëm të tyre si dhe të pasurive të tjera minerale. Kishte ndërmarrë një varg veprimesh me Tiranën. Por në “arenën” publike të Lidhjes së Kombeve, e gjykoi të udhës të mos shfaqej hapur në rolin e protagonistes. Veproi nëpërmjet përfaqësuesve të dy prej dominioneve, Afrikës së Jugut dhe Kanadasë, duke i vënë në rolin e në mbrojtësve të kandidaturës shqiptare. Kjo nuk e zhvlerëson aspak kontributin dhe meritat e Robert Sesil dhe Njuton Roell, në përkrahje të kërkesës shqiptare.
Do të ishte padrejtësi dhe mosmirënjohje, nëse do të mohohej motivi idealist, aftësitë e admirueshme, kompetenca e jashtëzakonshme profesionale juridike dhe sidomos përkushtimi i tyre i mrekullueshëm. Për të dy, por veçanërisht për Lordin Sesil, fitues i çmimit Nobel për Paqe, homazhi dhe respekti i shqiptarëve duhet të jenë të pakufishme.
Të nesërmen, më 18 dhjetor, delegacioni shqiptar, zuri vend në sallën e Asamblesë së Lidhjes. Noli mund të konsiderohet si ambasadori i parë i Shqipërisë në të parën organizatë ndërkombëtare universale, me karakter politik edhe pse i pa pajisur formalisht me letra kredenciale.
Veprimtaria, qëndrimi, aksionet e ndërmarra prej tij në Gjenevë, në raportet me organet e Lidhjes, me shtetet fqinjë dhe shtetet e tjerë anëtarë, tregojnë vlerat e një diplomati të kultivuar edhe pse nuk kishte as shkollimin dhe as kualifikimin e posaçëm si i tillë.
Le të përmendim si një ndër provat vlerësimet e kortezisë që iu adresonte disa prej shteteve anëtare. Ishte i ndërgjegjshëm se ata meritonin fare pak nga ato që deklaroi, por ishte i vetëdijshëm se falënderimet shërbenin. Këtë e bëri në fjalën që mbajti në seancën plenare të Lidhjes, pas vendimit të pranimit, më 18 dhjetor 1920, ku tha: “Një herë, Edmund Burke thirri në Dhomën e Komuneve: Ej, koha e kalorësisë kaloi! (Alas the age of chivalry is gone!). Kur dje këtu Shqipëria u pranua në Lidhjen e Kombeve u binda se Burke e kishte gabim. U çudita kur pashë përkrahës nga të katër anët e botës që u ngritën në këmbë, në mbrojtje të asaj fëmije të braktisur e të persekutuar të Evropës, përkrahës nga Afrika e Amerika, nga Azia dhe Evropa, kur pashë fqinjët tanë, si të gjithë fqinjët evropianë, që bujarisht votuan në favorin tonë, ndërsa m’u mbushën sytë me lotë. Ne ishim të dënuar të luftonim e të vuanim në heshtje, po kurrë nuk e humbëm guximin, ne shpresonim për një ditë më të mirë. Dhe tani, po shoh se si kanë ndryshuar punët e njerëzit… sipas mendimit tim, pranimi ynë nderon Lidhjen”. Në vijim iu drejtoi falenderime Lordit Cecil, dhe Rowell, delegateve të tjerë të vendeve miq, delegatëve anglezë dhe franceze, italianë etj. Dhe duke shpërfillur gjithëçka kishte dëgjuar nga goja e përfaqësuesve të fqinjëve kundër vendit të vet, nuk hezitoi të pohonte se sjellja e Greqisë dhe Serbisë preku popullin shqiptar.
Edhe pse nuk kishte asnjë lloj mbështetje nga shërbime të posaçme të protokollit dhe ceremonialit diplomatik, të Ministrisë së Punëve të Jashtme, e kreu me përsosmëri këtë detyrë.
Në aksionin e madh e të gjithanshëm që përfundoi me pranimin e Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve, Noli nuk ishte vetëm. Ndjehej pjesë e një plejade njerëzish me ideale të mëdha kombëtare që luftuan aq sa mundën, sipas taktikave dhe strategjisë së përcaktuar në platformën zyrtare të qeverisë shqiptare, ndonëse nuk mund të flitet me gojën plot për ekzistencën e saj. Është e padiskutueshme që midis tyre Noli zinte një vend të veçantë për nga përpjekjet, kontributet personale që ofroi, aftësive dhe dhuntive.
Ai nuk e fshehu asnjëherë se anëtarësimi i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve ishte në radhë të parë triumfi i një kauze të drejtë të popullit të vet, të personifikuar në luftrat e pareshtura të shqiptarëve për liri dhe pavarësi, në qëndrimet e tyre shembullore ndaj sigurisë, rendit dhe paqes në rajon si edhe ndaj fqinjëve. Ishte gjithashtu rezultat i përpjekjeve të jashtëzakonshme të qeverisë shqiptare dhe të bashkëpunëtorëve të tij, për të cilët shprehet me respekt maksimal edhe në një letër drejtuar Hilë Mosit, 23.12.1920. “Në kohën e fitimit, shkruante ai, unë kujtoj gjithmonë shokët e mi, shokët e luftës, të cilët kanë marrë pjesë me të gjithë fuqinë e tyre… Të jini siguruem se ju i kini fituem meritat e atdheut i cili do të jetë mirënjohës për fitimin e bamum në emën të tij, e për të cilin një pjesë e gjanë ju takon edhe juve. Unë po ju bekoj me gjithë zemrën time dhe po ju falënderoj për bashkëveprimin në kohë të misionit historik…” .
I perfshire ne diplomaci nga rrethanat e veçanta te kohes, nga nevoja per t’i sherbyer çeshtjes kombetare shqiptare, por edhe nga deshira, pasioni dhe prirja e tij e gjithanshme, Noli zuri nje vend nderi, plotesisht te merituar si ne analet diplomatike ashtu edhe ne corpusin diplomatik shqiptar te te gjitha kohrave. E ndihmonin ne kete sipermarrje te veshtire formimi, dijet dhe kultura e gjithanshme poliedrike, por edhe njohja perfekte e shume gjuheve te huaja. Te gjitha këto e vendosën atë në faqet e para të kronikave diplomatike të kohës, në vitet 1920-1924, si protogonist, aktor e negociator të shkëlqyer. Anglezi Swire do ta perkufizonte “nje diplomat i perkryer, me dijeni te gjera mbi boten dhe politiken nderkombetare, nje negociator i gatshem dhe i shquar… ”
Tiranë, 3 shkurt 2022
* Autori është dekan i Fakultetit të Shkencave Juridike dhe marrëdhënieve Ndërkombëtare në Universitetin Mesdhetar të Shqipërisë si dhe anëtar dhe ish President i Akademisë Shqiptare të Arteve dhe Shkencave/dita
VO: Por kjo lufte me emer te mire e burrnore degjeneroi ne lufte ideologjike, duke u marre jeten shume partizanve si LLesh Miri, Gjek Miri, Frano Miri, te cilet ishin kunder vrasjeve, masakrave mbi popullsine e pambrojtur, per arsye fetare, krahinore, ideologjike, partiake, etj.
Diktatori E.H hyri ne Tirane “veshur një uniformë të re me një rrip mesi Sam Browne dhe me një kapele të stolisur me një yll të kuq. Kishte dorashka. Këpucët e tij shkëlqenin…. Rreth 30-40 mijë njerëz prisnin të fliste. Për shumicën e njerëzve në qytet ai nuk ishte më shumë se një njeri i çuditshëm. Njerëzit nuk e dinin se kush ishte ai”… shkruan gazetari amerikan Peter Lucas, kronist i kohës.
Tom Stefani, shefi i misionit amerikan, i pranishem ne paraden para hotel Dajtit do te informonte me radio Fulcin se ndonëse parada kishte qenë “krejt madhështore”, populli që e shihte atë ishte më pak se entuziast…
“Dukej sikur populli ishte i shushatur. Brohoritjet që unë dëgjoja tingëllonin gati si të imponuara nga rrethanat. Nuk ishte ai entuziazmi i papërmbajtur i demonstruar në jug”…
“Dukej sikur populli ishte i shushatur. ..”
Kjo ishte Tirana e 17 nentorit 1944 me rruge te gjakosura nga kriminelet e kuq qe të urdheruar nga E.H, masakruan e vrane nacionalistet e patriotët, mendimtarët e lirë, intelektualet elitare te qytetit.
Tirana u çlirua fale luftes se nacionalisteve te vertete, e jo nga çetat partizane, e u pushtua nga nje ushtri me vrastare e me antikombetare sic qe regjimi diktatorial komunist.
Per banoret autoktone e ata qe jetuan ne Tiranen e ’44 e me pas, qe dita e nisjes se nje epoke antikombetare, kriminale, vellavrasese.
Nisi antidemokracia!
Sot ne vend te kepuceve llustrafin trasheguesit ideologjik te ketij krimi kane vesh atlete Adid@@.
Kapelet me yll e shallat e kuq i kane zevendesuar me kulla kokaine e vila bunkeresh.
Historia e clirimit antifashist nis me tragjedine e viktimave te terrorit komunist ne Tirane.
40 nacionaliste, patriote e intelektuale te pushkatuar nga cetat partizane ne mes te qytetit.
E fotografia eshte nje nga dokumentet e kesaj tragjedie.
Agresioni rus është shumëdimensional dhe shtrihet në fusha të ndryshme, ndërsa Aleksandër Vulin mund të jetë potencialisht aseti më i madh i inteligjencës ruse. Kështu thotë Taras Mokliak, vëzhgues i agjencisë së lajmeve Guildhall, ndërkohë që shton se Serbia përdor modele të ngjashme me Rusinë për të realizuar operacione hibride.
Lufta hibride e Serbisë, thotë ai, përfshin lidhjet e forta të partive politike serbe me ambasadën ruse, si dhe organizatat ekstremiste dhe ultrasit e futbollit që mbështesin narrativat ruse, sidomos ato kundër procesit të BE-së për rregullimin e situatës në Kosovë.
“Pjesë e konsiderueshme e partive politike opozitare serbe kanë lidhje të forta me ambasadën ruse”, thotë ai ndër të tjera.
Sipas tij, grupi i ultrasve të Partizanit dhe Crvena Zvezdës , kanë lidhje të drejtpërdrejta me shërbimet sekrete ruse dhe janë të përfshirë në përpjekje për të destabilizuar rajonin, duke kërkuar rikthimin e Kosovës nën Serbi.
Intervista e plotë:
Mokliak: Para së gjithash, dua të them se dezinformimi është vetëm një mjet që rusët po përdorin në agresionin e tyre hibrid, si kundër Ukrainës ashtu edhe kundër Perëndimit. Natyra e kësaj lufte hibride është se agresioni i saj shumëdimensional kryhet me mjete joushtarake, prandaj e quajmë agresion hibrid. Dhe gjëja e dytë në lidhje me natyrën e kësaj lufte hibride është se ajo prek të gjitha fushat e jetës publike, si në Ukrainë ashtu edhe në Perëndim. Përsëri, bëhet fjalë për politikën, shoqërinë civile, zonën kulturore, kishën, natyrisht, fenë, sportin, gjithçka që rusët mund të përdorin për të ndikuar në një mënyrë hibride në Ukrainë ose partnerët tanë perëndimorë, përfshirë Kosovën, ata po përdorin. Dhe sigurisht, media dhe dezinformimi janë një nga mjetet kryesore që përdorin rusët.
Duke folur për narrativat dhe operacionet e dezinformimit që po vazhdojnë tani, për shembull në Ukrainë, do të përmend një që besoj se luan një rol të rëndësishëm. Narrativa e saj thotë se Perëndimi e ka tradhtuar Ukrainën. Kjo narrative përfshin shumë mesazhe, kjo është mënyra se si ata funksionojnë. Ata kanë narrativën kryesore dhe më pas kanë kutinë e mesazheve e cila mbështet narrativën kryesore. Duke folur për këtë narrativë, “Perëndimi e ka tradhtuar Ukrainën”, rusët përdorin shumë narrativa, mungesën e ndihmës me armatim, mosgatishmërinë e Perëndimit për t’i ofruar Ukrainës ftesën në NATO, pavendosmërinë e partnerëve tanë evropianë dhe amerikanë në sigurimin e sigurisë së Ukrainës, garanci apo edhe leje për të përdorur armatimin perëndimor në territorin rus.
Pra, të gjitha këto mesazhe mbështesin këtë narrativë se Perëndimi e ka tradhtuar Ukrainën. Ky është një nga operacionet më masive, operacioni i dezinformimit, i cili po vazhdon tani në shoqërinë ukrainase. Shumë shkurt do të doja të përmendja një gjë në lidhje me qasjen tonë kur luftojmë këtë operacion dezinformimi. Qasja e përbashkët sot si në Ukrainë ashtu edhe në BE për fat të keq është të përqendrohemi në narrativën që përdorin rusët ose të fokusohemi në mesazhin që përdorin rusët dhe të përpiqemi të bindim shoqërinë se ky është mesazhi i rremë, se kjo është narrative e gabuar e kështu me radhë.
Kjo është një qasje e gabuar. Pse? Sepse narrativa në vetvete është një vegël. Vetë dezinformimi është një vegël. Mesazhi, mesazhi i rremë apo mesazhi i vërtetë është vetëm vegël e operacionit të dezinformimit. Por ajo që duhet të na interesojë në vend që të luftojmë narrativat është qëllimi përfundimtar i këtij operacioni dezinformues. Sepse kur rusët planifikojnë dhe kryejnë operacionet e tyre sipas shkollës sovjetike të inteligjencës sovjetike ashtu edhe shkollës moderne ruse, ata përdorin narrativën për të arritur qëllimin. Kjo është arsyeja pse kur luftojmë dezinformimin, fillimisht duhet të vendosim hipotezën e qëllimit përfundimtar të çdo operacioni specifik dhe të zhvillojmë strategjinë, strategjinë tonë, si duhet ta kundërshtojmë arritjen e këtij qëllimi nga shërbimet sekrete ruse.
Për të përmbledhur shkurt për këtë operacion specifik që përdor narrativën se Perëndimi e ka tradhtuar Ukrainën, pikëpamja ime personale është se qëllimi përfundimtar i këtij operacioni është të shtyjë Ukrainën të ndërprejë konfliktin në kushtet ruse. Është të shtyej shoqërinë ukrainase të pranojë kushtet ruse për ndërprerjen e konfliktit. Pra, besoj se strategjia jonë për të luftuar këtë operacion duhet të fokusohet në luftimin e këtij qëllimi përfundimtar.
Serbia po i bazon operacionet e saj propagandistike dhe dezinformuese në Ballkan në modelet ruse; mund të na tregoni për këtë operacion paralel në Ballkan?
Mokliak: Cili është tipari kryesor i çdo operacioni hibrid? Është infrastruktura. Siç e quajnë rusët, “Pozicii”, pozicionet. Rusët kanë ndërtuar infrastrukturë të gjerë për kryerjen e operacioneve hibride në Serbi. Kjo infrastrukturë përfshin parti politike, përfaqësues të shoqërisë civile, ultras të futbollit dhe të tjerë. Për shembull, një pjesë e konsiderueshme e partive politike opozitare serbe kanë lidhje të forta me ambasadën ruse. Disa nga ato parti politike madje kishin marrëveshje me partinë e Putinit, Rusinë e Bashkuar.
Nëse flasim për grupe ekstremiste të djathta dhe ekstremiste si “Serbska Akcija” apo “Club 451” e disa të tjera, ato kanë lidhje vërtet të forta me inteligjencën ushtarake ruse, disa prej tyre kanë edhe partnerë më të vegjël në Serbi. Nëse flasim për shoqërinë civile, organizatat e tjera, edhe ato i kanë këto lidhje. Dhe çfarë shohim për Kosovën? Të gjitha këto organizata, duke përfshirë edhe organizatat që i përmenda, janë kundër iniciativës së BE-së për rregullimin e situatës në Kosovë. Shembulli i fundit janë ultrasit e futbollit serb të klubit të futbollit Partizan dhe klubit të futbollit Crvena Zvezda. Të dy grupet e tyre ultras kanë lidhjet e tyre me Rusinë. Ultrasit e klubit të futbollit Partizan kanë lidhje me njësinë GRU 29155.
Ata ishin të përfshirë, për shembull, në përpjekjen për të destabilizuar Moldavinë nga kjo njësi GRU, por u bllokuan nga forcat e rendit të Moldavisë për të hyrë në Moldavi. Në fakt u zbulua se ata ishin pjesë e këtij operacioni dhe synimit të shërbimeve sekrete ruse për të destabilizuar Moldavinë. Dhe klubi tjetër i futbollit Ultras, Crvena Zvezda, ata kanë marrëdhënie shumë të afërta dhe të ngushta me Spartak Ultras të Moskës, të cilët janë nën kontrollin e vetë shërbimeve sekrete ruse. Dhe çfarë shohim? Të dyja këto grupe, unë i përdor këta Ultras si shembull, por ne mund të shohim shembuj të tillë në nivelin politik, në nivelin e shoqërisë civile, në nivelin e grupeve ekstremiste të ekstremit të djathtë. Por duke folur për këta ultras, ata po kërkojnë që “Kosova e Metohia” të kthehet në Serbi. Pra, narrativa e tyre, Kosova është Serbi.
Narrativa e tyre, Metohija është Serbi. Zakonisht, ata përdorin narrativa më radikale se si ne do të vijmë dhe do të zgjidhim siç thonë ata çështjen e Kosovës, duke përfshirë pretendimet për përdorimin e forcës për të zgjidhur siç thonë ata çështjen e Kosovës. Por ne duhet të pyesim veten, cilat janë qëllimet pas kësaj narrative? Unë personalisht mendoj se qëllimi është padyshim që të minohet procesi i Bashkimit Evropian për rregullimin e situatës së Kosovës dhe të provokojë kontradikta bilaterale dhe probleme bilaterale ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Dhe nëse rusët do të kenë sukses, ata do të provokojnë përsëri destabilizimin lokal këtu, ky është qëllimi i tyre. Ne shohim se partnerët tanë perëndimorë kanë një qëndrim shumë më të rreptë ndaj Kosovës, sesa ndaj Ukrainës.
Duke folur për Vulin dhe pozicionin e tij, sigurisht që ai mund të pretendojë të jetë politikan i pavarur serb, por një sërë lidhjesh së tij me Kremlinin nuk na lejojnë të themi dhe të pretendojmë se bëhet fjalë për lirinë e fjalës. Ne në Ukrainë, kur gjurmojmë njerëz të tillë, përdorim metodologji specifike e cila na lejon të matim rrezikun që çdo individ specifik ose çdo organizatë specifike mund të jetë potencialisht agjent i ndikimit të ndonjë organizate specifike. Kjo na lejon të shmangim fajësimin apo përndjekjen e ndonjë personi dhe kjo metodologji bazohet në përvojën pjesërisht amerikane të aplikimit të legjislacionit anti-lobues të FARA-s dhe disa zhvillimeve tona personale në këtë fushë.
Pra, për të përmbledhur për Vulin, potenciali i rrezikut që ky individ të jetë agjent i ndikimit të shërbimeve sekrete ruse është shumë i lartë. Pra, sipas metodologjisë sonë, rreziku i mundshëm që Vulin të jetë potencialisht aseti rus i inteligjencës ruse është më i larti midis të gjithë indekseve të mundshme në metodologjinë tonë dhe ne mund të shohim aktivitetet e tij për shembull gjatë protestave të fundit mjedisore kur Vulin fajësoi Perëndimin dhe veçanërisht BE-në nëse nuk gabohem, në përpjekje për të provokuar revolucionin dhe destabilizimin në Serbi. Por më falni zoti Vulin, pse duhet që BE-ja të minojë marrëveshjen e saj me Serbinë? Është krejtësisht e palogjikshme, por kur shohim qëndrimin zyrtar të Kremlinit ndaj kësaj çështjeje, çfarë ka deklaruar Zakharova, është e njëjta gjë që ka deklaruar Vulin.
Cili është mesazhi juaj për organizatat dhe gazetarët që punojnë në Ballkan për të luftuar këtë ndikim rus?
Mokliak: Së pari, ne duhet të kuptojmë natyrën e luftës hibride ruse, aktivitetet e saj sulmuese. Gjëja e dytë, kur flasim për natyrën, është se nuk qëndron shoqëria civile ruse pas kësaj lufte hibride. Kemi të bëjmë me shërbime sekrete ruse, të cilat, megjithëse nuk janë aq super-efikase në një luftë ushtarake konvencionale, janë jashtëzakonisht efikase në aktivitetet e luftës jokonvencionale dhe hibride. Pra, pas kuptimit të natyrës së këtij agresioni hibrid, natyrën fyese të kryer nga inteligjenca dhe shërbimet sekrete ruse, mesazhi im për shoqërinë civile ballkanike është të fillojë të mësojë shkollën sovjetike të aktiviteteve subversive, shkollën e inteligjencës sovjetike, për të kuptuar metodologjinë që kanë qenë duke përdorur gjatë periudhës sovjetike dhe të cilën po e përdorin tani gjatë Rusisë moderne.
Pasi të kuptojmë metodologjinë që po përdorin rusët, ne mund të zhvillojmë qasjen tonë të saktë për të trajtuar metodologjinë që përdorin rusët.
Pra, ky është mesazhi im kryesor dhe për ta përmbledhur përsëri duke folur për operacionet hibride, ne duhet të fokusohemi në qëllimin përfundimtar të atij operacioni, jo në veglat që janë narrativa ose vetë dezinformata, është thjesht një mjet, por në qëllimin përfundimtar. Pas kësaj, ne do të jemi në gjendje të minojmë synimin rus për të dobësuar dhe për të kapërcyer vendet tona dhe mënyrën tonë të jetesës. /The Geopost/
Në emisionin Autokton të autores Anila Ahmataj u trajtua jeta dhe veprimtaria patriotike atdhetare e Aqif Blytës, drejtuesit të Sanxhakut…
Sanxhaku i Pazarit të Ri përfshin një sipërfaqe prej 8687 km², ku jetojnë mbi 400 000 banorë. Nga kjo sipërfaqe 4504 km² i përkasin Serbisë, ndërsa 4183 km² Mali i Zi. Mbi 60% e banorëve të dy pjesëve të Sanxhakut janë myslimanë (boshnjakë e shqiptarë). Në pikëpamje gjeografike, Sanxhaku kryesisht është hapësirë malore.
Sanxhaku është një rajon kompleks dhe shumë i rëndësishëm nga pikëpamja historike, gjeografike, gjeopolitike, gjeostrategjike dhe pikëpamja ushtarake. Është një territor që ndodhet në mes Serbisë, Kosovës, Shqipërisë, Mali të Zi dhe Bosnjë e Hercegovinës. Ai paraqet një lidhje natyrore dhe të pashkëputshme territoriale dhe historike etnike me Kosovën dhe Shqipërinë.
Në tërësi është një “kala malore”, por edhe një udhëkryq që lidhë rrugët, të njohura që nga kohët romake, drejt lumit Morava, Detit Adriatik dhe, nëpër Fushën e Kosovës, drejt Vardarit.
Aqif Blyta u lind më 1887, në Pazar të Ri në familjen e madhe të Blytajve. I ati, Emin aga, vinte nga Gjakova, ndërsa e ëma quhej Jalldyze. Emin Blyta u kujdes qysh herët që i biri të kryente mësimet në shkollë, ngaqë shihte tek ai një lloj pjekurie e talenti të veçantë. Duke qenë se në Pazar të Ri gjatë viteve 1902-1903 mungonin shkollat dhe sidomos ato shqipe, ai e pa të arsyeshme që t’i japë të birit disa mësime privatisht. Kështu, vendosi ta përgatisë larg prej vendit të lindjes.
Pazari i Ri, i cili në administratën turke të kohës quhej Jeni Pazar, ishte qendër e njohur tregtare në pjesën qendrore të Gadishullit Ballkanik. Ishte një qendër atraktive për tregtarët e kohës. Duke filluar nga vitet e tetëdhjeta të shekullit të XIX, deri në vitin 1912 aty janë vendosur rreth 40 familje shqiptare nga Gjakova në Pazar të Ri. Ato kryesisht mbanin mbiemrat Gjakovac ,Džakovac, Džakovci, ndërsa vetëm disa nga ato i kanë ruajtur mbiemrat e vjetër si Haxhiahmeti, Blyta , Hajdaragaj , Jahjagajt, Kumani, Zatriqi e te tjerë. Një pjesë e këtyre familjeve janë shpërngulur në vitin 1934 në Shqipëri dhe disa në Turqi.
Aqifi e ka marrë mbiemrin Haxhiahmeti të cilin e ka marr nga gjyshi i tij nga ana e babait, i cili quhej Ahmet. Aqifi mori mbiemrin e gjyshit të vet, Ahmeti në shekullin XIX, duke qenë besimtar i devotshëm, kishte shkuar në pelegrinazh në Mekë, Pas kthimit të gjithë e thërrisnin Haxhi dhe kështu kjo familje mori mbiemrin Haxhiahmeti. Herë pas here e gjejmë edhe me mbiemrin Ahmeti. Lideri komunist i Pazarit të Ri, Ramiz Crnishanin, thotë se”e mbajti edhe mbiemrin e të atit Blyta, të cilin fillon ta përdorë nga viti 1941, me qëllim që para pushtetit gjerman të identifikohej si shqiptar”
Qyteti i parë i madh, me të cilin u ballafaqua Aqifi 10 vjeçar, ishte Seneixhe (Izmiri). Aqifi u vendos në kushte mjaft të mira në një prej gjimnazeve më të mira të qytetit. Prirjet e tij ndaj procesit mësimor ranë shpejt në sy të mësuesve, të cilët shihnin tek “arnauti” i vogël jo vetëm shpirtin e ndjeshëm e kureshtar, por edhe zotëruesin e një malli të pashtershëm për viset e largëta të vendlindjes.Kanë qenë natyrisht rezultatet e larta në vitet e gjimnazit çka udhëhoqën djaloshin e heshtur të Pazarit, drejt udhëve të tjera të dijes.
Duke dëgjuar në këto vite për emra të shquar ushtara- *kësh shqiptarë që komandonin divizione të ushtrisë osma- Në vitin 1913, Aqifi, pas kryerjes së Akademisë, vendoset në Stamboll, ku e gjen Lufta e Parë Botërore. Fillimi i vitit 1919 është momenti vendimtar i jetës së Aqif Blytës. Ai kthehet në vendlindje dhe nga ai moment fillon karriera e tij politike. Aqif Blyta gjatë qëndrimit në Stamboll “kishte fituar dashurinë e besimin e gjithë ushtarëve shqiptarë si edhe gjithë shqiptaret e viseve kosovare dhe atyre të Jeni-Pazarit. Sidomos u bë i dashur nga të gjithë kosovarët për shkak të përpjekjeve të mëdha që kishte bërë para konsullatës jugosllave për mbrojtjen e ushtarëve shqiptarë të grumbulluar në Stamboll me rastin e hyrjes së ushtrive franko- angleze në atë qytet
Aqifi në prag të kthimit në vendlindjen e tij, u kishte thënë miqve të tij se”shkolla e burrnija s’na ka mungue askurrë ne shqyptarëvet të ardhun këtu në Stamboll. Por për mue, ajo çka i dhash Perandorisë asht e mjaftueshme. Hije s’po më ka me mbush gjoksin me dekorata, kur kufinin e Shqypnisë e kërcnon serbi e greku natë me natë. Po iki e po ju tham edhe ju që të hidhni po vendoset regjimi serb.
Aqifi, si një trashëgimtar i vetëm mashkull pas dy motrave në familjen e Blytajve, me të arritur në vendlindje, me iniciativën e prindërve, u martua me Mahijen, të bijen e Halit Kumonit nga Gjakova. Ai, fill pas kthimit në vendin e tij, ra në kontakt me drejtuesit dhe me programin e Komitetit “Mbrojtja Kombëtare e Kosovës”. Komiteti “Mbrojtja Kombëtare e Kosovës” u formua më 1 maj 1918, në ilegalitet të thellë dhe nga nëntori i po atij viti u vendos në Shkodër.
Aqif Blyta ishte një nga themeluesit e Xhemijetit
Myslimanët, pra shqiptarët dhe boshnjakët e Sanxhakut, nëpërmjet lidhjeve etnike dhe farefisnore filluan të vetëorganizohen politikisht, duke formuar parti politike me anë të të cilave sipas tyre do të mund t’i artikulonin më mirë interesat e tyre ekonomike, politike etj. Me 16 shkurt 1919 në Sarajevë u themelua Shoqata Myslimane Jugosllave. Në të njëjtin vit në Shkup themelohet Xhemijeti ose ndryshe Organizata Islamike për Mbrojtje dhe Drejtësi. Dy partitë menjëherë shpërfaqën influencë të fuqishme të myslimanët.
Nexhip Draga dhe Aqif Blyta, pas disa konsultimeve dhe aktiviteteve të mëhershme, siç ishte formimi i organizatës legale kulturore e arsimore “Bashkimi” (në Mitrovicë nga Hasan Prishtina), në Shkup themeluan organizatën “Xhemijet” (“Bashkimi”).
Aqif Blyta për shkak të gatishmërisë së tij në Xhemijet dhe mbështetjes politike ndaj Ferhat Dragës, Blyta emërohet në krye të listës së kandidatëve të Xhemijetit për qarkun e Shtavicës. Me paraqitjet e tij të suksesshme në parlament ka bërë që të mbahet mirë në kujtesën e opinionit. Nikolla Pashiqi vërejti si pengesë të madhe Aqifi Blytën për realizimin e planit serbomadh, të cilin e kishte paraparë për Sanxhakun. Për këtë arsye, në vitin 1925, Pashiqi kishte ushtruar një terror të madh në Pazar të Ri dhe në të njëjtën kohë porositi likuidimin e këtij politikani me ndikim. Qëllimi i tij ishte ta frikësojë popullatën myslimane dhe të shkaktojë frikë në në këtë trevë. Për fat të mirë idetë e tij nuk u realizuan.
Aqif Blyta, u shfaq si një lider i etuziast, i vendosur, i fortë dhe kërkesa e popullatës ishte që ai t’u prijë proceseve, pra ta marrë situatën në kohë kur forcat çetnike në programin e tyre kishin spastrimin e Sanxhakut nga elementet joserbe. Kështu, e lidhur pazgjidhshmë- risht me luftën e popullit të kësaj treve, jeta dhe vepra e Aqif Blytës është një shembull i shkëlqyer i përpjekjeve dhe i luftës së pareshtur të popullit të Sanxhakut në betejat e shumta për të frenuar tendencat e Serbisë dhe Malit të Zi për implementimin e programeve monstruoze që do t’u mundësonin dalje në det nëpërmjet rajonit të Sanxhakut. Pra, deti ishte një ndër arsyet kryesore për pretendimet territorial të Serbisë ndaj kësaj hapësire. Serbia dhe Mali i Zi vazhdimisht kanë provuar të bëjnë ndryshimin e strukturës etniketë popullsisë, dhe deri diku ia kanë arritur, së pari duke vrarë, dëbuar e mandej në përfundim të luftës duke e ndarë Sanxhakun në dy pjesë (“i Serbisë” dhe ai i “Malit të Zi”) dhe pastaj, përmes politikave asimiluese, presione të pashembullta e për shpërngulje.
Studiuesit e historisë dhe politikës deri më sot kanë pasur qëndrime të ndryshme lidhur me personalitetin e Aqif Blytës. Ka edhe të atillë që shprehin dileme, por në asnjë mënyrë nuk mund ta nxijnë këtë personazh me peshë në historinë e Sanxhakut, të shqiptarëvë dhe përgjithshme do të shërbejë për të njohur; jo vetëm të kaluarën e Sanxhakut, por edhe të ardhmen e tij. bw
Fitorja e Trump si presidenti me i ri i SHBA dhe mënyra se si ai po e shpalos dhe zhvillon vizionin e tij qeverisës, ka shkaktuar një seri reagimesh në Evropë, në Ballkan e normalisht edhe në Shqipëri. Debatet janë të gjitha kryesisht të politizuara, në kuptimin që qeveria dhe mediat e saj të shumta e relativizojnë fuqinë ndikuese të trumpizmit tek ne, duke akuzuar se opozita po gëzohet kot. E gjithë narrativa e tyre lidhet me zotin Berisha, gjoja si një njeri që nuk i duhet më Trump, se ai mendon si biznesmen. Narrativa tjetër lidhet me non-gratan e Berishës që sipas tyre e ka vendosur Trump dhe zakonisht administrata amerikane nuk i ndryshon vendimet e saj, për të mbrojtur reputacionin e vet. Ka dhe plot demagogji të tjera që tirren vërdallë, duke harruar gjënë më parësore të atij triumfi plebishitar që populli amerikan i dha konservatorëve të udhëhequr nga Trump. Ishte fitorja e një rendi tradicional vlerash kundra rendit liberal dhe radikalisht të majtë të personifikuar për dekada me agjendën shkatërruese nga Soros, ShVAB e kompani.
Pra, fitorja është vetëm fillimi i çmontimit të një ideologjie të dëmshme dhe shkatërruese që Sorosi kish arritur ta bënte kapilare, në shumë fusha të drejtësisë, kulturës, arsimit, e deri dhe ushtrisë, përtej se politikës. Ky çmontim synohet me të gjitha emërimet e reja që Trump sapo ka bërë, në çdo sektor të jetës amerikane, dhe që sekretari i ri i shtetit ka për synim ta zhvillojë fortësisht edhe në Evropë. Ja, për këtë festojnë sot parësisht patriotët në Evropë dhe demokratët në Shqipëri: MAGA dhe Tramp po kthehen në një erë të re, në një izm, në një filozofi të re të djathtë që synon jo të zëvendësojë pushtetin e majtë, por të çmontojë nga rrënjët gjithë ideologjinë e majtë të rrënjosur në gjithë këto dekada, kudo në SHBA, por rrënjësisht edhe në Evropë. Ndaj dhe relativizmi i fitores së Trump, nëpër të gjithë mediat, vetëm me heqjen apo jo të non- grata të Berishës, është një strategji e ulët, boshe dhe neveritëse kur vjen nga radhët e bijve të etërve aq shumë të diskretituar në besueshmëri, që bëhen mbrojtës e mbështetës të asaj çfarë i duhet të bëjë apo jo Trump. Edhe një herë, qasja ideologjike e rivendosjes së një rendi vlerash konservatore, është arsyeja pse amerikanët votuan masivisht, dhe jo arsyeja e një rotacioni të thjeshtë.
Vetëm nën këtë prizëm mund të kuptohet fare qartë ajo çfarë Trump dhe qeveria e tij po kërkon të arrijë. Po kështu mjaft të lexosh librin ” Të vërtetat” që do ta bëjnë Amerikën përsëri të parën, të Vivek Ramasvami, që të kuptosh se çfarë synojnë të djathtët në një agjendë të re anti-woke në dekadat që vijnë. Është pikërisht ky autor që së bashku me Elon Musk janë caktuar të jenë mendja dhe dora e çmontimit të gjithë burokracisë amerikane të zënë për fyti nga agjenda sorosiane. Ja, kjo është arsyeja për të cilën gëzohen demokratët, sepse të gjitha parimet për të cilat kemi luftuar deri më tani kundër regjimit sorosian të Ramës dhe vëllezërve të tij sorosianë në Evropë, më në fund janë pjesë e agjendës së qeverisë amerikane për fillimin e një ere të re të rikthimit të vlerave. Po për çfarë vlerash bëhet fjalë vallë? Së pari jo vlerash të personaliteteve, të llojit “të vlerave që mbart” Kamala, së cilës sapo iu botua një biografi, për të propaganduar gruan në politikë, por që në thelb nuk është personifikimi i asaj vlere të vërtetë që politika ka nevojë. Jo. Libri i Ramasvamit i përmbledh në dhjetë të vërtetat, vlerat, parimet, që synon Trumpizmi, e që janë komplet të ndryshme nga agjenda sorosiane që na kanë propaganduar mediat dhe Rama në gjithë këto vite.
Si mund ta quash vlerë të mbartur një njeri që hiqet si mbrojtëse e të drejtave të shtresave të diskriminuara, që në fushatë bërtet me të madhe ” si guxoni ta zini në gojë fjalën Krishtlindje”. Apo çfarë vlere megalomanie të patreguar duhet të ketë një njeri si Kamala, kur dikush në mitingun e saj i thërret “Krishti është mbret” ajo i turret duke i bërtitur “je në mitingun e gabuar… shko aty te cepi rrugës …. në mitingun e vogël që të përket”. Çfarë zgjuarsie e gradës më të ulët politike, e etiketuan medistet e veta të majta, një gjë që se ka bërë kurrë asnjë president i majtë, pavarësisht nëse beson apo jo në zot. E vërteta e votimeve doli që Kamala qe mitingu i vogël anës rrugës dhe vlerat e vërteta morale ato që triumfuan totalisht. Po ka edhe plot të vërteta të tjera që duhen thënë. Ka qenë pikërisht përndjekja e Trump, artificialisht, nga drejtësia e prokurorëve të paguar dhe pompuar në sistem nga Soros, ajo që sipas vetë analistit më të madh të majtë të CNN, Farid Zakaria, i ka neveritur amerikanët dhe i ka bërë të kuptojnë se e gjitha kjo ishte një gjueti shtrigash e stisur vetëm e vetëm pse Trump kandidoi për së dyti për Shtëpinë e Bardhë. E njëjta paralele mund të hiqet edhe me Shqipërinë. Problemi madhor i amerikanëve pas ekonomisë, ishte përdorimi i drejtësisë si luftë ndaj kundërshtarëve politikë. Prokurorët dhe elementët kapilarë sorosianë në sistemin e drejtësisë dhe burokracisë amerikane, janë synimi primar i çmontimit të madh që Trump synon, pasi e sheh si rrezikun themelor ndaj demokracisë dhe lirive të njeriut. Kjo është arsyeja pse amerikanët e votuan dhe ai mendon ti shkoje deri në fund kësaj agjende.
Po le të pyesim vallë, pse nuk kemi dhe ne të njëjtat probleme sot? Pse vallë Berisha u gjykua artificialisht nga burokracia, pas 8 vitesh i lënë në harresë, pikërisht në momentin kur kërkoi të rimerrte Partinë Demokratike, tashmë të shitur apo të kapur nga Rama? Absolutisht po, njësoj si Trump, me lloj lloj historish të vjetra shumë për të qenë të vërteta reale. Pse vallë nuk e di gjithkush që SPAK dhe reforma në drejtësi është pjellë e Soros në kuptimin e përzgjedhjes dhe dirigjimit të vendimeve themelore të prokurorëve të saj përbërës? Absolutisht që po. Ndaj, ka ardhur koha ti bëjmë thirrje së pari ambasadës amerikane dhe pastaj të gjithë ambasadorëve evropianë që ta çlirojnë drejtësinë shqiptare nga dirigjimi i veglave sorosiane.
Të fillojë një betejë e paepur informimi e administratës së re amerikane dhe ndryshimeve të pritshme në kampin e patriotëve evropianë për devijimet e mëdha që kjo drejtësi i ka bërë ligjit shqiptar dhe balancës politike, me një përdorim me dy standarde të parimit “të gjithë të barabartë përpara ligjit”. Pse vallë, përballë fakteve të dala përditë e me radhë për makutëri vjedhjesh, molepsje me bandat dhe trafikun e drogave, ende Rama dhe Veliaj nuk janë në burg, ose nuk janë shpallur non-grata? Pikërisht sepse fuqia e Sorosit deri tani ka qenë shume e madhe dhe ndikuese dhe e ka penguar. Kjo është kërkesa e parë që shqiptarët kërkojnë prej politikës amerikane në Tiranë: lojë të ndershme dhe të barabartë politike dhe ekonomike, jo lojë me dy standarde drejtësie. E që të arrihet kjo, e vërteta duhet të flasë më në fund pa frikë. Drejtësia duhet të çlirohet nga shantazhi i së kaluarës sorosiane, të dënojë kryekokat e regjimit shqiptar dhe ti hapë rrugë qeverisë teknike, si garanci për zgjedhje të lira. Kjo është shpresa e madhe që fitorja e Trump ka zgjuar te shqiptarët. Kjo është vlera e atyre të vërtetave që agjenda e tij do përpiqet të rivendosë në SHBA, ndaj në përputhje me to, ne kërkojmë që administrata e re, duke çrrënjosur burokracinë e vjetër sorosiane kudo, në çdo skutë të sistemit amerikan, siç dhe ka premtuar, te çrrënjosë edhe ndikimin e saj molepsës parësisht te SPAK e te sistemi ynë i drejtësisë. Lufta na takon ne shqiptarëve, por si solidarë në të njëjtat vlera dhe të vërteta, le të ndihmohemi nga kjo erë e re e së djathtës që po fillon të fryjë nga trumpizmi.
Bashkia e Krujës, Shoqata “Trojet e Arbrit” – Prishtinë, Familja Merlika
Ftesë
Ftoheni të merrni pjesë në ceremoninë e vendosjës së bustit në sheshin e qytetit të Krujës të atdhetarit Mustafa Merlika – Kruja, nënshkrues për Krujën i Dokumentit të Shpalljes së Pavarësisë në Vlorë më, 28 nëndor 1912, shtetar, historian, gjuhëtar dhe publicist.
Ceremonia do të zhvillohet në sallën e Pallatit të kulturës “Ibrahim Berdaku”të qytetit Krujë, me ligjërimet e disa studiuesve nga Shqipëria e trojet e saj jashtë kufijve dhe nga mërgata shqiptare në botë, sipas programit të përcaktuar nga organizatorët e veprimtarisë.
Veprimtaria do të zhvillohet në orët 10.00 – 12.00 të datës 24 /11/ 2024.
Zbulimi i bustit do të kryhet në orën 12.30.
Nisja do të bëhet e organizuar nga salla e Pallatit të kulturës.
Pas përfundimit të asaj ceremonie jeni të ftuar të merrni pjesë në koktejlin e përgatitur nga Hotel – Restorant ”Panorama” në afërsi të bustit.
Ju mirëpresim Bashkia e Krujës, Shoqata “Trojet e Arbrit dhe Familja Merlika!
Nga ngjarjet e përjetuara të gjeneratave të kohës së shkuar, na janë të njohura disa nga aktivitetet e pazakonta, perfide e manipuluese kundër shqiptarëve përmes agjenturave të spiunazhit të shteteve ekspansioniste, që pos tjerash kanë dërguar edhe agjentë të specializuar për të shërbyer si imamë nëpër xhamitë e Kosovës dhe trojeve tjera shqiptare.
Në kohën e sundimit të Perandorisë Osmane, kishte ardhur nga Rusia në Prizren një person për të shërbyer si imam në xhaminë e Sinan Pashës. Sa ishte duke shërbyer aty, askush s’dinte se ai s’ishte i fesë islame dhe po ashtu s’kishin njohuri për të se kush ishte dhe nga kah kishte ardhur ai person.
Sipas tregimeve të pleqve, besimtarët e kishin kuptuar misionin e tij pasi e kishte përfunduar detyrën e “hoxhës” në vitin 1912 me pushtimin e Kosovës nga ushtria malazeze dhe serbe, që asokohe ishin ndihmuar nga ushtria kozake e Rusisë, ajo franceze etj.
Një nga personat e ngjashëm me atë “imam” edhe sot vepron në Shqipëri. Ai është kreu i Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë, Anastasios Janullatos, për të cilin flitej se është një agjent grek. Pra, për të dihet se kush është dhe nga kah ka ardhur në Shqipëri gjatë periudhës post-komuniste. Mirëpo, tani për tani ai është një personalitet i paprekshëm që e ka mbështetjen e pakursyer të Greqisë !
Pos “klerikut” grek të sipërpërmendur, ka edhe imamë të atillë që besimtarëve u ligjërojnë dogma kundër flamurit kuq e zi edhe tash, duke e quajtur leckë, ndërsa shqiponjën dy krenare, sorrë; Skënderbeun-Gjergj Kastriotin, tradhtar, ndërsa për shenjtoren shqiptare Nënë Terezën – Gonxhe Bojaxhiun, se do të digjet në ferr dhe se varrezat duhet bërë rrafsh me tokë, duke mos e lënë asnjë shenjë të ekzistimit.
Ka dyshime se disa nga këta predikues financohen nga Serbia dhe Rusia.
Këtë hyrje të këtij shkrimi e bëra me qëllim që përmes kujtesës së ngjarjeve që kanë ndodhur në të shkuarën, ta shohim të tashmen në mënyrë reale, e po ashtu të mos gabojmë në të ardhmen.
Është nevojshme që të përkujtohen ngjarjet nga e kaluara historike, në mënyrë që mos të na përsëriten më, sepse sikurse boshnjakët ashtu edhe shqiptarët e Kosovës kanë kaluar nëpër tragjedi të ngjashme.
Një fjalë e urtë thotë: Nëse e keqja ka arritur deri në komshi, atëherë prite në shtëpi !
Pra, ngjarjet e tilla na përkujtojnë proverbin latin se: “Historia është mësuese e jetës”.
Në një emision të “BH-T1”, me dt. 28.10.2024, drejtori i Forumit të Beogradit për Marrëdhënie Etnike, analisti i politikës Dushan Janjiq, përmes linjës së drejtpërdrejtë në “Skype” i elaboroi disa tema interesante, sipas pyetjeve të moderatorit, lidhur me përpjekjet për destabilizimin e Bosnjë-Hercegovinës, e në këtë kontekst, përmes paralelizmit të ngjarjeve foli edhe për Kosovën.
Në njërën prej pyetjeve të parashtruara nga moderatori, ishte se si ai e sheh përkeqësimin e gjendjes së sigurisë në Bosnjë-Hercegovinë, pas sulmit terrorist dhe para kësaj, të paralajmërimeve kërcënuese prej qindra bombave, apo thënë më sigurt të dhjetëra tyre, pastaj të shfaqjes misterioze të dronëve sipër kazermave ushtarake të BH, ai u përgjigj me fjalët që do t’i parafrazoj në vazhdim të këtij shkrimi:
Për përkeqësimin e gjendjes së sigurisë në Bosnjë-Hercegovinë, është folur edhe në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara në vitin 2022, ku ishte temë e rendit të ditës. Është thënë se, pos politikës aktuale të Republikës Serbe dhe para se gjithash të politikës së Kryetarit, i të cilit entitetit është Millorad Dodik, ka ndikuar edhe kriza në Lindjen e Afërt, e cila i ka aktivizuar lojtarët pro-rus, por jo vetëm ata, për t’ia lehtësuar punët Rusisë në konfliktin me Ukrainën.
Kur kriza do të bartet në Iran, atëherë edhe ekstremizmi do të rritet. Do të rritet te serbët, kroatët, dhe tek ata që i lidh Bota Islame. Në Gaza, Rusia e ka futur në lojë Xhihadin Islamik, i cili është i lidhur drejtpërdrejt me Moskën. Por edhe Izraeli i ka lojtarët e vet. Deri më tani, Xhihadi Islamik është financuar nga Rusia, e që me urdhër të saj mund ta destabilizojë edhe Bosnjë-Hercegovinën.
Kur bëhet fjalë për krizën, kurrkush nuk e përmend se një gjendje e tillë ishte edhe në Kosovë, ku tërë kohën kanë qenë në gjendje mobilizimi përfaqësuesit e fraksioneve të ndryshme të Shtetit Islamik, gjatë sulmeve të paraushtarakëve serbë ndaj policisë së Kosovës në Banjska” (Banjë), në veriun e këtij vendi.
Sipas mendimit tim, ky informacion i z.Janjiq, jep të kuptohet se këto fraksione paraushtarake islamike janë në aleancë të ngushtë me Rusinë, që nënkuptohet edhe me Serbinë si satelit i saj. Më pastaj z.Janjiq sqaron: Se në çfarë mënyrash lojtarët e huaj ndikojnë në destabilizim.
Për të qenë gjendja edhe më e keqe, tregon rasti i njerëzve, të cilët tash e sa kohë po e kërcënojnë manastirin e Deçanit, e që vetë ata janë deklaruar si xhihadistë, do të thotë se ata janë pro-rus ?! Prandaj eskalimi i gjendjes në një konflikt të armatosur ekziston. Kjo gjë mund të bëhet si nga ana e Rusisë, ashtu edhe nga ana e Izraelit. Sa i përket dronëve, ata janë shfaqur edhe përmbi veriun e Kosovës, para se të ndodhte “Banjska” (Banja), e që pastaj është pohuar se kanë qenë të policisë së Kosovës.
Si duket, ketë version të informatës për “dronët mbi Veriun e Kosovës”, z.Janjiq e ka marrë nga burimet serbe, e jo edhe nga ato të organeve kompetente të Republikës së Kosovës, andaj në këtë paraqitje ai nuk përmend se me atë rast një sasi dronësh që i kanë poseduar terroristët serbë të Millan Radoiçiqit, i ka zënë dhe konfiskuar policia e Kosovës.
Më tutje z.Janjiq vazhdon: Meqë po flitet për kampet ruse në Republikën Serbe, atëherë shtrohet pyetja, pse një ekip prej politikanësh të Bosnjë-Hercegovinës së bashku me shërbimet e veta dhe prezencën e NATO-s nuk po shkojnë nëpër lokacionet e caktuara për ta vërtetuar atë pretendim.
Gjatë analizimit të vatrave të krizës, z.Janjiq e përmend edhe sulmin në “Banjska” (Banjë), ku sipas tij, policia e Kosovës me atë rast ka zënë dhe konfiskuar pajisje ushtarake në vlerë prej rreth 5 milionë dollarësh. Ai thotë se lufta është biznes dhe sqaron se prodhuesve dhe tregtarëve të armëve iu konvenojnë konfliktet e armatosura për arsye të përfitimeve financiare.
Pos shpjegimeve të lartpërmendura të z.Janjiq, s’duhet harruar se Serbia hegjemoniste i ka zhvilluar 3 luftëra të përgjakshme e shkatërrimtare në territorin e ish Jugosllavisë dhe ka kryer gjenocid ndaj boshnjakëve dhe shqiptarëve.
Përkundër gjenocideve të cekura, edhe sot shteti serb vazhdon me avazin e vjetër të urrejtjes, saqë nëpër shkolla fillore, të mesme dhe në salla e stadiume sportive mund të dëgjohet jehona e këngës: “Ubij, zakolji da šiptar (shiptar) ne postoji” që në shqip do të thotë: “Vrit, ther, që shqiptarët të mos ekzistojnë” !
Pra, pos përmbajtjes ultra-naziste të kësaj kënge për gjenocid ndaj shqiptarëve, fjalën “shiptar” e shqiptojnë me plot urrejtje në konotacionin pezhorativ, duke e krahasuar vrasjen dhe therjen e shqiptarëve me therjen e kafshëve.
Për këto tragjedi të vrasjeve dhe therjes së shqiptarëve në masë gjatë vitit 1912 nga ushtria serbe, dokumenton publicisti dhe shkrimtarit austriak me prejardhje hebreje Leo Freundlich në librin e tij “Akuza që ulërijnë” botuar në vitin 1913, që është dëshmia e parë për shfarosjen kolektive të një populli evropian para atij hebraik.
Me këtë rast, s’duhet harruar as tragjedinë e mëhershme të shqiptarëve në Sanxhakun e Nishit, gjatë viteve 1876, 1877 dhe 1878.
Në këtë kontekst mund të themi se edhe sot sikurse më herët, Kosova dhe Bosnja e Hercegovina janë në shënjestër të qëllimit të njëjtë dhe rrezikut për ekzistencën e shtetit të tyre.
Fuqia blerëse e pensionistëve po gërryhet më tej nga thellimi i diferencës ndërmjet pagave dhe pensioneve dhe nga rritja e çmimeve të shportës së pensionistëve me ritme më të shpejta se masa e pensionit. Mbi 500 mijë persona që përfituan pension pleqërie më 2023 kishin të ardhura mujore mesatare 18,341 lekë, sipas të dhënave zyrtare nga Instituti i Sigurimeve Shoqërore, vlerë kjo 26% më shumë se në vitin 2014, teksa inflacioni i pensionistëve është rreth 34% në këtë periudhë. Pensioni real ka pësuar ulje së paku me 8%. Si u thellua diferenca e pensioneve me rajonin më 2022 dhe përpjekjet për ndryshimin e skemës
Shqipëria e ka dyfishuar ekonominë e saj dhe të ardhurat buxhetore në dekadën e fundit, por nga krahu tjetër, mbi 500 mijë persona që përfitojnë pension pleqërie i kanë të ardhurat reale aktualisht më të ulëta se në vitin 2014.
Rreth 500 mijë persona që përfituan pension pleqërie më 2023 kishin të ardhura mujore mesatare 18,341 lekë, sipas të dhënave zyrtare nga Instituti i Sigurimeve Shoqërore, vlerë kjo 26% më shumë se në vitin 2014, teksa inflacioni i pensionistëve është rreth 34% në këtë periudhë (Inflacioni i pensionistëve përllogaritet nga INSTAT dhe është 1.7-2 pikë përqindje më shumë se IÇK).
Fason 3
Gjithashtu, në vitin 2023, dolën në pension 40,170 persona, përfitimi mesatar i të cilëve rezultoi 15,569 lekë në muaj, rreth 14% më shumë se i personave që dolën në pension në vitin 2014 (13,611 lekë në muaj).
Duke matur ecurinë e pensionit me inflacionin, vlera reale e pensioneve ka pësuar rënie nga 8 në 16% gjatë dhjetë viteve të fundit.
Fason 3
Anketa e buxhetit të familjeve tregon se nga shpenzimet totale mujore, 41.3% shkojnë për ushqime më 2023, kurse për moshat në pension, pesha e ushqimeve është rreth 59% e shpenzimeve mujore në vitin 2021.
Fuqia blerëse e pensionistëve po gërryhet më tej edhe nga thellimi i diferencës ndërmjet pagave dhe pensioneve. Rritja me ritme të shpejta ndërmjet pagës mesatare dhe pensionit mesatar thellon hendekun ndërmjet pensionistëve dhe pjesës tjetër të shoqërisë.
Diferenca mes pensionit mesatar dhe pagës mesatare, e njohur si shkalla e zëvendësimit, po përkeqësohet vit pas viti. Në vitin 2014, pensioni mesatar ishte sa 30% e pagës mesatare bruto, ndërsa në 2023, ky raport arriti në 22%.
Vitin e kaluar, një e katërta e popullsisë po merrte pension pleqërie, ndërsa rreth një e treta e popullsisë (704,999) marrin pensione të llojeve të tjera si invaliditeti, suplementare, ushtarake apo të tjera.
Në dy dekadat në vijim, pritet që numri i personave që do të përfitojnë pension mund të arrijë mbi 40% të popullsisë së përgjithshme, ndërsa popullsia në moshë pune pritet të reduktohet edhe më tej.
Nën presionin e zhvillimeve demografike, qeveria shqiptare është duke rishikuar skemën aktuale të pensioneve, me synimin për të ruajtur qëndrueshmërinë financiare në afat të gjatë dhe, nga ana tjetër, për të mbrojtur të ardhurat e pensionistëve.
Zv.ministrja e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Olta Manjani, e cila është pjesë e grupit të punës që po punon mbi ndryshimet, tha se rishikimi i skemës konsiston në zhvillimin e parimit të mjaftueshmërisë, duke siguruar përfitime më të larta kryesisht për pensione nga skema e detyrueshme, si dhe për kategoritë më vulnerabël, si personat që përfitojnë pensione invaliditeti dhe pensione familjare.
Selami Xhepa, ekspert i çështjeve ekonomike, mendon se për të rritur përfitimet, duke mos cenuar qëndrueshmërinë e skemës duhet të zhvillojmë skema të reja paralelisht.
P.sh. ai propozon që për skemën ekzistuese të rritet transferta për pensionet e ulëta, duke kompensuar të ardhurat dhe duke mos lënë askënd në varfëri dhe për brezat e ardhshëm të krijohet kolona e dytë, d.m.th. kursim i detyruar, por jo “Pay as you go” por “A fully funded scheme”, ku individi kursen paratë e tij dhe merr nga paratë e veta.
Zoti Xhepa tha se mund të përdoren edhe skema të tjera, ku individi të zgjedhë të përdorë një llogari kursimi për pension (të garantuar dhe pa taksa) dhe pastaj kolona e tretë, që është aktualisht në funksion (edhe pse jo aktive).
Sipas tij, skema aktuale duhet të shoqërohet me programe të mirëqenies sociale (banesë sociale për të vetmuarit), kompensime shpenzimesh dhe përfitime të mirash publike (transport publik, kinema).
Fason 3
Pensionet në rajon 2,2 herë më të larta se në Shqipëri, thellohet diferenca më 2024
Pensionet në vendet e Ballkanit Perëndimor u rritën shumë shpejt këtë vit, duke thelluar më tej diferencën me Shqipërinë në krahasim me vitin e kaluar.
Sipas të dhënave zyrtare, nivelin më të lartë të pensioneve e ofron Mali i Zi. Këtë vit, qeveria e re e Malit të Zi e rriti pensionin minimal në 450 euro, nga 300 euro që ishte më parë, duke sjellë një rritje për të gjitha pensionet e tjera.
Mali i Zi aplikoi rritje me rreth 150% të pensionit minimal këtë vit dhe ka premtuar se kjo do të vijojë me ritme më të larta edhe për dy vitet në vijim.
Në Maqedoninë e Veriut, pensioni mesatar në tetor 2024 arriti në 406 euro nga 211 euro që ishte në fillim të gjashtëmujorit të parë, me rritje gati 30%, sipas të dhënave zyrtare nga skema publike e pensioneve.
Në Bosnjë dhe Hercegovinë, po sipas të dhënave zyrtare, pensioni mesatar i pleqërisë arriti në 369 euro në Federatën e Bosnjës.
Rritje të fortë, pensioni ka shënuar edhe në Maqedoninë e Veriut, ku pensioni mesatar shënoi nivelin 406 euro në shtator të këtij viti, nga 311 euro ishte në janar të vitit të kaluar, me rritje gati 30% (shiko www.mtsp.gov.mk/sigurimi-pensional.nspx).
Në Serbi, pensioni mesatar ishte në tetor 2024 rreth 388 euro, me rritje 22% nga niveli 318 euro që ishte në 6-mujorin e parë 2023.
Në Shqipëri, pensioni mesatar aktualisht është 183 euro, nga 164 euro që ishte në fillim të vitit të kaluar, me rritje 11%.
Vendet e Rajonit aplikuan vitin që shkoi skema për rritjen e pensioneve që nuk cenojnë parimin kontributiv të skemës.
P.sh. Mali i Zi vendosi të rrisë pensionin minimal dhe nëpërmjet tij, përfitimet për të gjithë pensionistët, duke rritur në këtë mënyrë subvencionet e buxhetit për skemën.
Gjithashtu, Mali i Zi jep kompensim për shpenzimet e varrimit, i cili është i barabartë me tre pensione mesatare në Mal të Zi, të paguara në muajin pas vdekjes së pensionistit.
Vendet e tjera kanë vënë kritere për të rritur pensionet, me qëllim ruajtjen e balancës mbi 50% të pagës mesatare.
Niveli I Pensioneve Ne Rajon 1156
Opsionet e reja të reformës, afrohet rritja e moshës
Sipas ligjit aktual të sigurimeve shoqërore, mosha e daljes në pension rritet me 2-3 muaj në vit, për të arritur në 67 vjeç për të dyja gjinitë në vitin 2056. Ndryshimet që po diskutohen aktualisht synojnë që kriteri i moshës 67 vjeç të arrihet më shpejt se viti 2056, para vitit 2040. Ky ndryshim bën që çdo vit, kriteri i moshës të rritet me më shumë se 2-3 muaj.
Një reformë e madhe e sistemit të pensioneve u zbatua në vitin 2015. Reforma rriti gradualisht kohëzgjatjen e kontributit të kërkuar për një pension të plotë deri në 40 vjet, deri në vitin 2032. Mosha e daljes në pension do të rritet në 67 vjeç deri në vitin 2056, si për burrat ashtu edhe për gratë. U vendos një pension social jo kontributdhënës dhe u lidh ngushtë kontributi me pagat reale.
Kohëzgjatja e kontributit për të pasur të drejtën e pensionit të plotë është aktualisht rreth 39 vjet dhe kufiri për të përfituar një pension të pjesshëm është më i lartë se mesatarja e OECD (34 vjet për një pension të plotë dhe 13 vjet për një pension të pjesshëm).
Jetëgjatësia ka rritur shpenzimet për skemat e pensioneve. P.sh. në vitin 2000, jetëgjatësia mesatare ishte më e ulët, për burrat ishte rreth 73 vjet, ndërsa për gratë, rreth 77 vjet. Para dy dekadash, koha e gëzimit të pensionit për burrat ishte rreth 10 vite dhe për gratë 17 vite.
Të dhënat tregojnë se ndërmjet 2000 deri në 2023, ka pasur një zgjerim të periudhës së gëzimit të pensionit, për shkak të rritjes së jetëgjatësisë. Sipas të dhënave të fundit të INSTAT, jetëgjatësia mesatare në Shqipëri më 2022 ishte rreth 77 vjet për burrat dhe rreth 81 vjet për gratë.
Ndërsa koha e gëzimit të pensionit arriti në 19.4 vite për burrat dhe 27 vite për gratë. Zgjatja e viteve të gëzimit të pensionit shton presionin për më shumë shpenzime në skemën e pensioneve, e cila është edhe nën presionin e rritjes së numrit të pensionistëve.
Fason 3
Mosha për pension social do të rritet më tej
Në vitin 2014, kur u bënë ndryshimet e fundit në skemën publike, u vendos për herë të parë instrumenti i pensionit social, i cili u caktua në masën 7 mijë lekë. Përfitues ishin personat që nuk plotësonin kriteret (15 vite pune me sigurime) për pension minimal.
Kriteri i moshës për të përfituar pensionin social, si për burrat dhe për gratë, është 70 vjeç. Burimet zyrtare pohuan se është duke u diskutuar opsioni i rritjes së moshës për pensionin social përtej 70 viteve, në mënyrë që njerëzit të nxiten të paguajnë sigurime në vend që të mendojnë se një pension e kanë të sigurt, sado që të jetë ai.
Pensioni minimal indeksohet njësoj si pensionet e tjera me inflacionin e pensionistëve. Vlera e tij është afruar në 10 mijë lekë në muaj, nga 7 mijë lekë që ishte më 2014.
Zv.ministrja Manjani tha se, problematikë e shtuar janë edhe periudhat e mbulimit me kontribute, nëse të gjithë individët që punojnë nuk kontribuojnë me vite të mjaftueshme për të përmbushur kushtin minimal të vjetërsisë prej 15 vitesh do të ushtrohet një presion i shtuar, duke rritur numrin e personave që do të gëzojnë një pension social.
Niveli i ulët i mbulimit me periudha kontributesh ndikon drejtpërdrejt në nivele të ulëta të masave të pensioneve që përfitohen, fakt që gjykohet edhe nga niveli i pensionit mesatar, duke vlerësuar vetëm kategorinë e pensionistëve të rinj, të cilët nuk kanë periudha kontributive, kryesisht periudha pas vitit 1994.
Ajo tha se, rreth 80% e pensioneve të reja që lidhen janë pensione të pjesshme, pra që nuk kanë plotësuar vitet e plota të përfitimit të pensionit (38 vite). Nga ana tjetër, ne kemi një numër të lartë pensionistësh në raport me popullsinë krahasuar me vendet e tjera, edhe për faktin se në vitet e para të tranzicionit dolën në pension 5-10 vjet më herët mijëra qytetarë që mbetën pa punë, si rezultat i kolapsit të sistemit të kaluar.
Vjetërsia për të përfituar pension minimal mund të ulet
Një element që po diskutohet për t’u ndryshuar është kriteri i viteve të punës për pension minimal dhe pension maksimal. Aktualisht duhen 15 vite pune për sigurime për të përfituar pension minimal dhe këtë vit duhen më shumë se 38 vite punë me sigurime të paguara për pension të plotë.
Më 2023, periudha mesatare kontributive për pensionet e reja të vitit ishte 26.8 vite, ndërsa kur nisi reforma në vitin 2014, ishte 33.3 vite.
Sipas ligjit aktual të sigurimeve, kohëzgjatja e kontributit për të pasur të drejtën e një pensioni të plotë në vitin 2032 do të jetë 40 vjet.
Për të përfituar pension të plotë, të dhënat e analizuara nga Fondi Monetar Ndërkombëtar tregojnë se kriteret për vitet e pagesës së kontributeve janë më të larta se në vendet e zhvilluara. P.sh. në vendet e OECD-së duhen vetëm 34 vite sigurime për një pension të plotë dhe 13 vjet për një pension të pjesshëm.
Në vende si Shqipëria, ku një pjesë e madhe e punonjësve janë informalë, një periudhë e gjatë kontributesh dekurajon punonjësit që të kontribuojnë, veçanërisht në rastin e grave, ose emigrantëve që janë jashtë tregut vendas të punës.
Personat që dolën në pension në vitin 2012 kishin paguar mesatarisht 34 vite sigurime dhe në vitin 2023 vetëm 26.2 vite. Mosplotësimi i kriterit të viteve të punës me sigurime ul në mënyrë të jashtëzakonshme përfitimet nga pensioni.
Në njërën anë, pensionistët e rinj kanë gjithnjë e më pak vite me kontribute dhe nga ana tjetër, vit pas viti bashkë me moshën e daljes në pension, rritet edhe periudha e viteve me kontribute.
Me ritmet aktuale, pensionistët shqiptarë nuk do të plotësojnë as gjysmën e viteve me kontribute, duke bërë që pagesat e tyre në të ardhmen të jenë shumë të ulëta, gati sa pensioni minimal.
Por, duke qenë se tani, kriteri i viteve me kontribute po plotësohet gjithnjë e më pak, pensionet e reja të pleqërisë rezultojnë të ngjashme me pensionet sociale, duke dekurajuar pagesën e kontributeve nga punonjësit aktualë, vëren Fondi Monetar Ndërkombëtar. Numri i pensionistëve, që nuk përmbushin vitet e punës dhe nuk arrijnë të përfitojnë një pension të plotë pleqërie, po rritet me shpejtësi.
Rritja me shpejtësi e përfituesve me pension të pjesshëm tregon se mosha e tretë rrezikon varfërinë ekstreme, teksa inflacioni ka qenë i lartë dy vitet e fundit.
Fason 3
Rritja e lindjeve dhe kontribuuesve, jetike për skemën
Zhvillimet demografike, me emigracion të lartë, rënien e numrit të lindjeve dhe plakjen e popullsisë e kanë përkeqësuar ndjeshëm numrin e kontribuuesve në skemën e pensioneve në raport me përfituesit.
P.sh. në fillim të viteve 1990, për çdo pensionist kishte rreth 4.5 kontribuues, një raport që ofronte mbështetje të konsiderueshme për sistemin e pensioneve.
Ky raport është përkeqësuar ndjeshëm gjatë tranzicionit, duke bërë që në vitin 2023, për çdo pensionist ishin vetëm rreth 1.17 kontribuues, si një reflektim i vazhdueshëm i sfidave demografike dhe ekonomike me të cilat përballet vendi, si rënia e lindshmërisë dhe plakja e popullsisë.
Në dekadën e ardhshme, ky raport pritet të përkeqësohet më tej, pasi brezi i bumit të lindjeve gjatë viteve 1960 dhe 1970, po dalin në pension, duke e rritur më tej barrën për kontribuuesit aktualë dhe për buxhetin e shtetit.
Në vitin 2032, pritet që raporti i kontribuuesve për përfituesit në Shqipëri të arrijë një nivel me rreth 1 kontribuues për çdo 2.3 përfitues. Si rezultat i këtyre trendeve demografike, sistemi i pensioneve do të ketë nevojë për reforma të thella për të ruajtur qëndrueshmërinë e tij financiarisht
Zv.ministrja Olta Manjani tha se stabiliteti financiar i skemës së pensioneve kërkon rritjen e shkallës së fertilitetit, rritjen e numrit të kontribuuesve, duke forcuar edhe kontrollin e ushtruar ndaj subjekteve punëdhënës për uljen e informalitetit dhe rritjen e pagës së deklaruar për pagimin e kontributeve.
Pas një veprimi gjithëpërfshirës në fusha të ndryshme, kostot shtesë të financimit të reformës nga qeveria do të jenë më të ulëta në periudhën afatgjatë, tha ajo.
Fason 3
Informaliteti, një hapësirë për t’u shfrytëzuar
Sipas INSTAT, Shqipëria ka një nivel informaliteti në tregun e punës rreth 28%. Në Anketën e Forcave të Punës raportohen rreth 1,2 milionë të punësuar, por vetëm 60% tyre paguajnë sigurime. Gjithashtu ata që paguajnë sigurime, nuk paguajnë për pagat reale, por zakonisht për minimalen, sidomos ata që punojnë në sektorin privat.
Qeveria synon të formalizojë tregun e punës, si një mjet kryesor për rritjen e të ardhurave për skemën e pensioneve. Rritja e pagës minimale dhe pagave në përgjithësi ndikuan pozitivisht arkëtimet nga kontributet, duke bërë që buxheti i shtetit të shpenzojë më pak për subvencionin e skemës së pensioneve.
Sipas të dhënave nga Ministria e Financave, që nga viti 2014 deri më 2024, të ardhurat buxhetore u rritën me 98%, ndërsa deficiti i skemës së pensioneve në të njëjtën periudhë u ul me 10%.
Kjo do të thotë se pesha e shpenzimeve për pensionet që përballohen nga buxheti i shtetit, është shumë më e ulët se 10 vite më parë.
P.sh., në vitin 2014, buxheti grumbullonte gjithsej 266,7 miliardë lekë të ardhura dhe 12.2% të tyre i çonte për financimin e deficitit të skemës së pensioneve, ndërsa në 9-mujorin 2024, qeveria çoi për financimin e deficitit të skemës vetëm 5.5% të të ardhurave. /Monitor/
Deputeti demokrat, Asllan Dogjani ngre shetësimin, pas zbulimit të dy laboratorëve të kokainës në Tiranë dhe Fushë-Krujë, gjë që sipas tij tregon se grupet kriminale pa mbështetjen e policisë nuk mundet të ngrenë laboratorë narkotikësh.
Në një intervistë për Syri Tv, Dogjani tha se grupet kriminale nuk gjejnë mbështetjen e vetëm policisë, por edhe të politikës për të ndërtuar laboratore droge, shpërndarja e së cilës bëhet jo vetëm në Tiranë por dhe në të gjithë Shqipërinë.
Sipas Dogjanit, shqetësues është gjithashtu fakti që lënda narkotike po përdoret gjerësisht edhe te moshat e vogla.
Ligjvënësi demokrat, tha se autoritetet ligjzbatuese shqiptare, në veçanti policia, asnjëherë nuk ka ndërmarrë operacione antidrogë, por ato kanë ndodhur dvetëm falë sinjalizimeve nga autoritetet ndërkombëtare, kryesisht ato të vendeve evropiane.
Ata që vijnë, nuk vijnë të ndërtojnë laborator nëse s’kanë mbështetjen e policisë së shtetit. Të ndërtosh diçka të tillë ka shpenzime e duhet para e madhe, dhe s’rrezikon pa pasur mbështetje polici-politikë dhe e konsiderojnë Shqipërinë si Italia në vitet ’70, apo si grupi Sinaloa sot në Meksikë, ku grupet kriminale janë të përzierë e bashkëpunojnë me shtetin.
Mbështjea që u jep policia, u jep mundësinë atyre të ndërtojnë laborator kokaine, që më pas shpërndahet në Tiranë, e pjesa tjetër trafikohet. Shumica po shpërndahet në Tiranë dhe në të gjithë Shqipërinë. Kanë nisur të përdorin lëndë narkotike dhe moshat e vogla.
E para ajo që më bën përshtypje është se s’kemi operacione të suksesshme pa ndërkombëtarët. Janë informacioen të marra nmga jashtë. Xibraka, psh. drejtohej nga ndërkombëtarët, pa i treguar Policisë së Shtetit. Dhe kjo është shqetësuese.
E dyta, ndërrimi i drejtorëve të policisë, ata që kanë ikur kanë shkëputur lidhjet me grupet dhe kanë dhënë informacione nga jashtë. Operacionet mund të jenë edhe dekonspiruar. Në Shqipëri e Tiranë kemi një laborator që është i lidhur me grupe kriminale, Tiranë, Durrës Fushë-Krujë. Mund të ketë edhe laboratorë të tjerë, me Shkodrën, Vlora, s’i guxojnë këto grupe kriminale e vijnë ta ndërtojnë laboratorin në qendër të Shqipërisë, në Tiranë. Pse nuk janë zbuluar pa ndërkombëtarët. Grupet kriminale përdoren nga politika në fushatat elektorale. Janë bërë biznesmenë dhe pastrojnë paratë. Është problem i madh, Shqipëria po boshatiset dhe kjo është një arsye. sn
Me vetëm dy muaj të mbetur deri sa Donald Trump të kthehet në Shtëpinë e Bardhë, presidenti i zgjedhur dhe i dënuar për vepra penale po përdor strategjinë e “luftës ligjore” përmes një vale padish kundër mediave dhe botuesve kritikë ndaj tij.
Paditë ndodhin mes frikës në rritje për atë që një mandat i dytë i Trumpit mund të nënkuptojë për lirinë e shtypit, pasi 78-vjeçari intensifikon armiqësinë e kahershme kundër medias – të cilët javën e kaluar i quajti “kamp armik” në fjalimin e fitores.
Të enjten, Columbia Journalism Review zbuloi se vetëm disa ditë para zgjedhjeve presidenciale, avokati i Trump, Edward Andrew Paltzik, kishte dërguar një letër në New York Times dhe Penguin Random House, duke kërkuar 10 miliardë dollarë dëmshpërblim për artikuj kritikë ndaj republikanit.
Kjo letër i shtohet një serie padish të cilësuara si të paqëndrueshme ligjërisht ndaj mediave të tjera, të cilat Trump i ka akuzuar për sulme politike kundër tij, shkruan theguardian.
Letra, e cila u rishikua nga CJR, akuzonte autorët e artikujve Peter Baker, Michael S. Schmidt, Susanne Craig dhe Russ Buettner për “deklarata të rreme dhe shpifëse” ndaj Trumpit, duke shtuar se New York Times është një “zëdhënës i zjarrtë i Partisë Demokratike” që zhvillon “shpifje në shkallë industriale kundër kundërshtarëve politikë”.
Sipas CJR, letra përmendte dy artikuj specifikë nga Buettner dhe Craig që lidhen me librin e tyre të fundit, Lucky Loser: How Donald Trump Squandered His Father’s Fortune and Created the Illusion of Success. Gjithashtu, ajo përmendi një artikull të 20 tetorit nga Baker me titull “Për Trump, Një Jetë Skandalesh Drejtohet Drejt Një Momenti Gjykimi” dhe një artikull të 22 tetorit nga Schmidt me titull “Ndërsa Zgjedhjet Afrohen, Kelly Paralajmëron se Trump Do të Sundonte si Diktator”, raportoi CJR.
Duke iu drejtuar New York Times, letra e akuzonte median se kishte qëllime të qarta për të shpifur dhe dëmtuar “markën e famshme Trump” që konsumatorët e kanë lidhur prej kohësh me “ekspertizë, luks dhe sukses në argëtim, mikpritje dhe pasuri të paluajtshme, ndër shumë industri të tjera”, si dhe për ta shpifur atë në mënyrë të qëllimshme dhe dashakeqe si kandidat për postin më të lartë në Shtetet e Bashkuara.
Sipas CJR, më 5 nëntor, avokatët e bashkëdrejtuesit të fushatës së Trumpit, Chris LaCivita, dërguan një letër te Daily Beast, duke kërkuar që media të korrigjonte artikujt e saj që pretendonin se LaCivita kishte mbledhur 22 milionë dollarë për të ndihmuar rizgjedhjen e Trumpit.
Si përgjigje ndaj letrës, Daily Beast shtoi një shënim të redaktorit në artikujt e saj, ku thuhej
“bazuar në një rishikim të mëtejshëm të regjistrave të FEC, shuma e saktë është 19.2 milionë dollarë. The Beast e pranon gabimin. Artikulli gjithashtu është përditësuar për të sqaruar se pagesat shkuan në LLC-në e LaCivita-s dhe jo personalisht tek ai”.
Megjithatë, ky shënim nuk ishte i mjaftueshëm për fushatën e Trumpit. Një letër e mëvonshme ligjore drejtuar medias theksonte se shënimi “nuk e zgjidh mesazhin e përgjithshëm të artikullit – i cili paraqet LaCivita sikur ka mashtruar duke futur në xhep paratë e fushatës për përfitime personale dhe se ai ishte dhe është pranë të ‘shkarkimit’ për këtë arsye”.
“Kjo narrativë është tërësisht e pavërtetë dhe rezultat i një raportimi dashakeq dhe të papërgjegjshëm nga Daily Beast”, shtohej në letër.
Përveç New York Times, Penguin Random House dhe Daily Beast, Trump dhe avokatët e fushatës së tij kanë paditur edhe CBS News, duke pretenduar në një padi muajin e kaluar se intervista e 7 tetorit me Kamala Harrisit në 60 Minutes ishte redaktuar dhe për këtë arsye përbënte “ndërhyrje në zgjedhje”.
Padia prej 19 faqesh kërkonte 10 miliardë dollarë dëmshpërblim dhe akuzonte CBS për “përpjekje të skajshme për të ndihmuar zgjedhjen e Kamala Harris”. Gjithashtu, padia akuzonte median për “akte partizane dhe të paligjshme të ndërhyrjes ndaj votuesve përmes raportimeve dashakeqe, mashtruese dhe të shtrembëruara”.
Në përgjigje, CBS e quajti padinë “tërësisht të pabazuar”, mohoi se intervista ishte redaktuar dhe premtoi se do ta “mbrojë me vendosmëri” rastin në gjykatë.
Pothuajse në të njëjtën kohë, Trump paraqiti një ankesë në Komisionin Federal të Zgjedhjeve kundër Washington Post, duke e akuzuar atë për kontribute të paligjshme në natyrë për fushatën e Harrisit. Washington Post, që këtë vit refuzoi të mbështeste një kandidat politik nën udhëzimet e pronarit të saj miliarder, Jeff Bezos – i cili më pas e quajti rizgjedhjen e Trumpit “një rikthim të jashtëzakonshëm politik” – akuzat i cilësoi si “të papërshtatshme” dhe “të pabazuara”. sn
Paula Froelich është një nga gazetaret më të njohura në SHBA.
Emri i saj është shfaqur në disa prej medieve më të mira dhe shpesh ka qenë në listën e librave më të shitur të ‘New York Times’.
Aktualisht punon për rrjetin amerikan NewsNation.
Në një shkrim aktual, ajo thotë se reforma në drejtësi në Shqipëri ka qenë një dështim i plotë.
“Paga mesatare vjetore në vend vlerësohet të jetë pak më shumë se 8.000 dollarë në vit, dhe kryeministri Rama – ndonëse një i përkëdhelur i Perëndimit – është akuzuar për transformimin e Shqipërisë në një “narko-shtet autokratik”. Ndërsa Sekretari i Shtetit, Antony Blinken, e ka lavdëruar publikisht Ramën për “reformën në drejtësi”, edhe pse në vend nuk ka gjyqe me juri, një raport i Departamentit të Shtetit për shtetin anëtar të NATO-s thotë “korrupsioni ekziston në të gjitha degët dhe nivelet e qeverisjes”.
Akoma më keq, burime në Shqipëri më thanë se shpesh, në udhëtimet e tij të shumta në Tiranë, Soros preferon të qëndrojë në shtëpinë personale të ish-diktatorit tiranik Enver Hoxha dhe jo në një hotel.
“Është çmenduri,” më tha një burim. “Për shqiptarët, kjo është si të shkosh në Gjermani dhe të qëndrosh në folenë e Shqiponjës së Hitlerit”,” shkruan gazetarja. sn
Në një artikull të fundit të medias amerikane, NewsNation, Alex Soros dhe Edi Rama janë vënë nën kritika të ashpra për lidhjet e tyre me korrupsionin dhe pasigurinë e Shqipërisë.
Artikulli thekson investimet e Soros në Shqipëri, duke e përshkruar vendin si një qendër të trafikut dhe pastrimit të parave, ndërsa shprehet dyshimi në lidhje me suksesin e reformave gjyqësore, që janë mbështetur nga Fondacioni i Sorosit.
Rama gjithashtu është përmendur si një faktor që ka përfituar nga këto investime, ndërkohë që korrupsioni mbetet një problem i madh.
Pjesë nga artikulli:
Sorosi, i cili ka prejardhje hungareze, raportohet se udhëton aq shpesh në kryeqytetin e Shqipërisë, Tiranë, saqë e ka quajtur “shtëpia ime e dytë,” megjithëse vendi është një qendër për trafikun e drogës, trafikun e qenieve njerëzore dhe pastrimin e parave.
Për të qenë të drejtë, Fondacioni Shoqëria e Hapur i Sorosit pretendon se po punon me kryeministrin e Shqipërisë, Edi Rama, për “reformën në drejtësi” — edhe pse vendasit janë skeptikë për këtë. Mes viteve 1992 dhe 2020, Fondacioni Shoqëria e Hapur investoi mbi 131 milionë dollarë në Shqipëri, duke mbështetur ngritjen në pushtet të Ramës dhe më pas qeverinë e tij. (Rama ka qenë pothuajse i pakontestueshëm në pushtet që nga viti 2013.)
Shoqëria e Hapur pretendon se mbështet 120 vende në mbarë botën, duke lënë shumë njerëz të pyesin pse harxhon kaq shumë para dhe kohë në Shqipëri, kur sipas disa raporteve, korrupsioni ka rënë vetëm pak gjatë regjimit të Ramës.
Sipas indeksit të korrupsionit të Transparency International, Shqipëria renditet si “shumë e korruptuar”, me të paktën 25% të zyrtarëve publikë që kanë marrë ryshfet gjatë vitit të fundit. Sipas indeksit të krimit të organizuar, “Shqipëria është një vend burim, tranzit dhe destinacion për trafikimin e qenieve njerëzore. Aktorët kriminalë shqiptarë dyshohen se janë përgjegjës për një numër të madh të viktimave të trafikimit në Europën Perëndimore, veçanërisht në Mbretërinë e Bashkuar, ku shumica e grave dhe fëmijëve vijnë nga Shqipëria. Shfrytëzimi seksual i viktimave shqiptare në vendet e Europës Perëndimore mbetet forma më e përhapur e këtij krimi.”
Vendi gjithashtu shërben si “një vend tranzit për heroinën e trafikuar nga Turqia, Irani, Afganistani dhe Pakistani nëpërmjet rrugës Ballkanike drejt Europës. … Shumica e heroinës trafikohet në Shqipëri me tokë nëpërmjet Maqedonisë së Veriut, por laboratorët për përpunimin e heroinës janë zbuluar brenda vendit nga policia shqiptare. … Shqipëria është një vend tranzit për kokainën e trafikuar nga Amerika Latine në Europë.”
Paga mesatare vjetore në Shqipëri vlerësohet të jetë rreth 8000 dollarë, ndërsa kryeministri Edi Rama, megjithëse i favorizuar nga Perëndimi, është akuzuar për transformimin e vendit në një “narkoshtet autokratik.” Ndërsa Sekretari i Shtetit, Antony Blinken, e ka lavdëruar publikisht Ramën për “reformën në drejtësi,” një raport i Departamentit të Shtetit për Shqipërinë, një anëtare e NATO-s, pohon: “Korrupsioni ekzistonte në të gjitha degët dhe nivelet e qeverisë.”
Burime nga Shqipëria kanë treguar se Alex Sorosi, gjatë udhëtimeve të tij të shumta në Tiranë, shpesh preferon të qëndrojë në shtëpinë personale të ish-diktatorit Enver Hoxha, në vend që të zgjedhë një hotel.
“Kjo është e pabesueshme,” tha një burim. “Për shqiptarët, kjo është sikur të shkosh në Gjermani dhe të qëndrosh në strehën e Hitlerit.”
Hoxha, një stalinist i njohur, sundoi me dorë të hekurt për 41 vjet deri në vdekjen e tij në vitin 1985. Gjatë sundimit të tij, e gjithë prona private, përfshirë kafshët shtëpiake dhe tokën, u shtetëzua, dhe ai shkoi deri në heqjen e motorëve nga makinat dhe varkat për të parandaluar largimin e njerëzve nga vendi.
Shqipëria, e quajtur shpesh “Koreja e Veriut e Europës,” përjetoi burgosje masive në kampe pune të vështira dhe tortura gjatë sundimit të Hoxhës, ndërsa mijëra të tjerë vdiqën nga uria. Ekonomia u përkeqësua aq shumë sa deri në fillim të viteve 2000, Shqipëria ishte vendi i dytë më i varfër në botë, pas Somalisë.
“Pse (Alex Sorosi) pëlqen të qëndrojë (në shtëpinë e Hoxhës) — kush e di. Por nuk është e drejtë,” tha një tjetër shqiptar. Shtëpia e madhe, e vendosur në mes të Tiranës, është si një kapsulë kohe, e lënë në të njëjtën gjendje që ishte kur Hoxha vdiq, dhe ende ruhet fort — pavarësisht “planeve” për ta kthyer në një muze.
Michael Vachon, një përfaqësues i Sorosit, tha përmes një emaili se Rama ka qenë një lider në përpjekjet për të ndërtuar bashkëpunimin rajonal, duke përmirësuar lirinë e lëvizjes dhe mallrave midis vendeve të Ballkanit Perëndimor. Rama ishte një nga themeluesit e “Ballkanit të Hapur” dhe nismave të tjera si Plani i Rritjes, që synonte rritjen e bashkëpunimit ekonomik në rajon – një objektiv i mbështetur nga Fondacionet e Shoqërisë së Hapur.
“Fondacioni në Tiranë, i cili ka një trashëgimi krenare prej tre dekadash me kontribute në arsim, demokraci dhe liri të medias, është… Në luftën kundër korrupsionit, Shqipëria ka realizuar reformën më të ashpër në drejtësi në bashkëpunim me departamentet e drejtësisë së SHBA dhe Europës.”
Le të shpresojmë që “reforma në drejtësi” në Shqipëri të mos jetë si ajo që Sorosi mbështeti në Shtetet e Bashkuara, kur prokurorët ultra-liberalë u treguan të butë me kriminelët — dhe krimi u rrit. Në këtë cikël zgjedhor, shumë prej tyre u larguan nga detyra nga amerikanët të lodhur nga përkeqësimi i cilësisë së jetës së tyre.
Vachon tha se nuk “mendonte” se Sorosi kishte qëndruar në shtëpinë e Hoxhës, por nuk mund ta konfirmonte. sn
Komentet