E shkruar te hyrja e mbyllur e I. Kadaresë

Trokita tri herë në derë,
Thashë, mos erdhe nga Parisi
Të njihte Kulla Eifel
Një gjethe të gjelbër lisi.

Akoma nuk qenke kthyer,
Të të takoj s’qenka fat,
Një zarf po hedh sipër derës,
Kuptohet që s’është trakt.

Duke ngjitur shkallët lart
Drejt demonit Dritëro,
Të mendoja si një makth,
Si Eskil, (si humbës, jo).

Ç’domethënë Kadare,
Fenomen i Universit,
Nga shqipja ka dalë mbi rè,
Diçka mes fatit dhe tersit.

Përulet me krenari
Para teje Çmimi “Nobël”.
Pranoma, o Madhëri
Këtë dhuratëz të vogël!…

Libërthin me poezi
Me emrin “Nata me hënë”,
Nga racioni yt, pak mora
Posaçërisht për mua lënë…

Tiranë, 10.08.1996