Javen e shkuar ishte per nje vizite turistike ne Jugun e Shqiperise nje familje britanike e cila per gati 30 vjet ka qene nje nga miqte tane te vertete te Butrintit.

Ndonje here tjeter do te shkruaj per keta njerez qe ndihmuan shqiptare ne ditet shume te veshtira dhe ku vila e tyre ne Korfuz ishte nje oaz i promovimit te kultures shqiptare.

Por te kthehem tek vizita e javen e shkuar. Me vete kishin edhe disa miq te vjeter qe vinin per here te pare ne Shqiperi.

Shkuan mes te tjerash edhe ne Benje apo ne nje nga pikat turistike te njohura te Jugut.

Benja dikur ka qene nje oaz i vertete natyre. Me nje rruge te ruajtur me kalldrem qe gjarperonte midis pemetoreve te gjelberuara permetare. Pa mbritur tek Banjat e famshme, eshte apo me mire te them ishte Mulliri I famshem i Mato Grudes se filmit te njohur.

Kur mbrije ne Benje menjehere te bie ne sy Ura e bukur Otomane qe ende nuk I eshte vene ndonje dore restaurimi. Vite me pare ishte nje vend i qete ku banoret e zones vinin per tu lare apo per piknik. Nje vend idilik i paster dhe nga me te bukurit ne Jugun shqiptar.

Vitet e fundit Benja ka pasur disa nderhyrje estetike “per hir te turizmit”

Rruga e bukur me kaldrem u mbulua nga asfalti. Ne hyrje te banjave vendi u zgjerua dhe u ndertuan parking per Kamperet e turisteve.

U prishen nja dy barake druri te cilat ne menyre modeste te jepnin mundesine te ndroheshe perpara se te laheshe dhe te merja nje kafe.

Keto barake druri jane zevendesuar me disa godina alpine te cilat qe kur u ndertuan nuk jane hapur asnje here. Se perse moda alpine e sjelle ne Benje vetem ata qe kane hedhur parate e dine. Nderkohe kamperat e huaj pjekin mish derri te sjelle nga supermarket e Gjermanise dhe pine birre Holandeze qe e kane sjelle me vete.

Asnje, dmth 0 ndikim ekonomik ne zone nuk ka pasur kjo nderhyrje disa million euroshe e cila e ka kthyer dikur oazin idilik te Benjes ne nje Disni land ku me mijra te huaj dhe vendas gjate veres futen ne banjat termale si derkucet ne lluce.

Qe mos zgjatem, i pyes miqte e mij se si ju duk vizita ne Benje. “Too much shit my friend” me tha njeri prej tyre duke qeshur.

Urdhero I thashe se nuk po e kuptoja. Shkuam me tha dhe donin te laheshim nuk kishte se ku te ndroheshim. U detyruam te futemi neper shkurre per tu ndruar. Pas shkurreve ishte nje llahtar dukej se te gjithe qe shkonin ne Benje dhisnin neper shkure se nuk kishte nje banje.

Nuk qeshja dot. Zoteria qe me pershkroi viziten e tij ne Benje kishte qene Field Marshal i Britanise.