goditur në sy
goditur në tru
goditur në të pasme
goditur si një lule në kërcim
duke u habitur si fiton vdekja pa grimë zori
duke u habitur sa rëndësi iu jepet formave idiote të jetës
duke u habitur si është mbytur qeshja
duke u habitur si është kaq konstant vesi
vrik më duhet t’i deklaroj luftë luftës së tyre
më duhet të mbështetem në copën time të fundit të tokës
më duhet ta mbroj hapësirën e vogël që kam krijuar dhe që më lejuar të jetoj
jeta ime jo vdekja e tyre
jeta ime jo vdekja e tyre
këtë vend, këtë kohë, tashi
ia blatoj diellit
që edhe një herë të qesh me zemër
në hapësirën që për mua është e përkryer
përgjithmonë
vdekja e tyre jo jeta ime
Komentet