VEHBI SKËNDERI : (1927– 2011 )

Një poezi e Vehbi Skënderit në shqip dhe në greqisht .Origjinalin e kemi sjellë në formën e fotografisë për të ruajtur ngjyrat dhe atmosferën e kohës kur është botuar .Lexojeni , do t’ ju mbushë me mall , me nostalgji , do t’ ju bëjë për disa çaste romantikë.

–“Ikja nga Shtëpia e Punëtorëve “Nikos Belojanis ” Durrës —

–” Φεύγοντας από το Σπίτι των Εργατών ” Νικος Μπελογιάννης *” Δυρραχιο–

( Botuar në gazetën “Drita” , 25 Maj 1986 .Poezia është pjesë e një cikli të gjatë poetik .)

Etyd

Një poezi që na kujton gjëra të bukura të rinisë tonë , të cilat nuk janë më. Vetëm ai , i përjetëshmi uji , deti , është aty , ai që na lidh me gjërat e bukura , me romantizmin e një moshe , e një kohe , e dhe pse tani është pak më larg .

Një poezi e mrekullueshme .Një poezi me metrikë dhe art , e shkruar nga një mjeshtër i vargut .Kujtoni Ofelinë .Një poezi gjithë mall dhe nostalgji , gjithë romantizëm .Se na kthen , se na kujton …Një poezi që na kthen pas në kohë , në një jetë me ritme të tjera , më të ngadalta , më meditatve , dhe me mungesa , na kujton trenin e së Dielës Tiranë – Durrës , detin që mund t’ i gëzoheshe ende pa iu afruar , , se e shikoje nga km larg , kinemanë verore , shtëpitë e pushimit dhe kampet e punëtorëve , bregun e gjërë e të gjatë me rërë, hotelet që ishin për të paktët , rojet rreth vilave , radiot në diapazon, që disa të guximshëm i çonin në kanale të huaja dhe ne shumica dëgjonim muzikë të huaj pa patur frikë, të tjerë rezikonin , ata të guximëshmit , na kujton dhomat me qira tek çamët kosovarët, dhe konspiracioni për to .Gjithësesi , na kujton një jetë që kishte bukurinë e saj , me gjithë varfërinë tonë .

Përkthimi në greqisht :

—” Φεύγοντας από το Σπίτι των Εργατών “Νίκος Μπελογιάννης ” —

Τα παρέδωσα όλα :

το βρεγμένο παρκέ δίπλα στη θάλασσα , τα ίχνη των παραθεριστών στην αμμουδιά

την πρωινή αφηρημάδα , ανάμεσα στις λευκές, το ανήσυχο θρόισμα των κυμάτων ,

την εικόνα που αισθάνεται ο άνθρωπος όταν παρατηρεί σκεπτόμενος τη θάλασσα ,

και μιλάει ,σιωπηλά, με τους ορίζοντες και με τον εαυτό του .

Τα παρέδωσα όλα :

Ένα καλάθι με κοχύλια μαζεμένα στην στεριά και στο νερό

την μουσική και της φωνές της πλαζ , θορυβώδης ,

τα χαρούμενα κορίτσια με θαλασσινά καπέλα από κύμα στο κεφάλι ,

την επιδείξει με τα ρούχα μπάνιου

στολισμένα από σταγόνες νερού , αχτίνες και κόκκους άπω το σύμπαν

.

Τίποτα δεν θα πάρω μαζί μου :

φράχτες , αγάλματα, αρκουδάκια και πολιτείες , χτισμένα στην αμμουδιά από παιδιά ,

ένας γλάρος που γέρνει πάνω στα κύματα σαν καΐκι

και όλο το χρυσό της άμμου ,

σε αυτό το φανταστικό βασίλειο :

Εδώ τα αφήνω Νίκο Μπελογιάννη , κράτησέ τα ! –του είπα .

Και να τα μοιράσεις σε όποιον νομίζεις :

Θέλεις στους εργάτες του άλλου δεκαπενθήμερου που θα ακολουθήσει ,

θέλεις σε όλους τους εργάτες του κόσμου .

*Παραθεριστικό κέντρο εργατών στην παραλία του Δυρραχίου, μέχρι το 1990.