një apel  për ndihmë

 

 

 

 

ka ditë gjendem i mbërthyer

në një burg frike

ngre sytë nga qielli duke udhëtuar me mendje

nëpër gjithë Atdheun tim pushtuar prej pranverës.

kudo çelin pemët, lulet e tyre shumë ngjyrëshe

dhe trëndafilat kanë filluar të shohin ëndrra ,në sythe

në magjinë e kësaj magjistarje ngjyrash dhe gjelbërimesh

kësaj piltorje të pa imitueshme

që lëshohet me penelin e saj pyjeve

(që akoma prej babëzisë tonë kanë mbetur gjallë)

jeshilimi i gjetheve është lajmi i bukur i jetës

shpresa se ka kuptim shprehja, se ne do të jetojmë akoma

përpos  lajmin  e dhemshur të ikjeve …

 

pyje, pyje, pyje, pyje

drurë të drejtë e të lartë rritur me urdhër të Zotit

pisha, bredha, lisa, panja,frashër, bunga,qarra, rreper, mështekna, blirë erëmirë, plepa…mos na mbani inat për sulmin shfarosës

mos pranoni ta ushqeni më këtë vdekje

i thoni asaj stop, i thoni :

“nuk ka më për ty arkivole!”

 

bëjeni ju të mundur këtë stop

sepse ne ka gjasë, u lodhëm!

 

 

 

ditë ndryshe

 

 

lëviz nëpër dhoma

i vetëm mes mureve të ftohta

më merret fryma

“sa shpejt u zvogëlua bota!”

 

pastaj dal në ballkon,

dëgjoj cicërima gjoksbardhash, bishtëgërshërash

diku në qosh të në muri

ngrenë folenë dallandyshet.

 

krejt Bota duket se nis të marrë frymë,

si  një lajm e përjetoj  ardhejen e këtyre dallëndysheve

krejt ditën tani e përjetoj ndryshe

dhe të “mërzitur” e lë në një qosh…mërzitjen.

 

         Shënjestër

 

një vrasës i fshehur në shenjë çdo ditë na merr

na zgjedh çdo dite një e nga një.

 

kur e morëm lajmin, se është mes nesh

e kërkojmë, por ai fshihet

i padukshmi , në pritën e tmerrshme

na qëllon paprerë një e nga një

drejt e në zemër.

 

ne kemi mbetur mbështjellë mes frikës dhe dhimbjeve

të gjithë trembemi,

se mos ky i pamjohur,  i fshehur

na e shkruan, në listen e tmerrshme, emrin.

                  ?

 

 

ndjehem aq ngushtë nëpër shtëpi

sikur kam veshur një kostum tepër të ngushtë

kam frikën se po lëviza ai do të shkyhet

nga jashtë bota ma bën me sy.

 

më step ajo që nuk e shoh

i druhem domosdo.

ku të fshihem nuk kam askund

nga kjo e keqe e pafund.

 

si vezë më sillet në kokë globi

nga lart shpresoj të më vë re Zoti!

 

Ai di gjithçka ne aq pak dime…

dëgjoj Botën që mezi merr frymë!

 

 

 

koha ndarë në tre

 

 

ishte koha kur nuk të njihja

si në bosh jetoja

nuk kisha frikë nga asgjë

as nga vdekja.

 

kur të njoha ty

Bota ishte plot ngjyra

lutja Zotin të jetoja gjatë

as sesi nuk doja të vdisja.

 

tani nuk jemi më bashkë,

qielli është i zymtë

dielli shfaqet herë pas here, si një plagë

dhe shfaqja e koronavirusit

nuk përbën ndonjë lajm.