N’shekllin kur hyjt për menden tonë janë bindë,

N’at ver’ kur n’fusha ka ramun tri her’ shi,

Në nji ksoll’ në fshat im vllà ka lindë;

At ditë e mbrapa em am’ s’m’dha mâ gji.

Pra bim’ që rrnon nji ver’ nuk jam as drû

I rritun n’rranxën e shkambit – në pyll.

Gacat n’votër m’i dijn’ fshefsit në trû

Si bleta n’terr të zgjonit birat n’dyll.

Zdathun shkela mbi gur, n’ferra e n’gjarpën

Mes barit t’njomë, e mandej n’kalldrêm.

N’fundin e shpirtit ndij nji zâ që harpën

E kangës s’fortë kurr mos ta vari n’gêm.