Me trishtim, kjo fletë ditari – Tetor 2005 –
Mbas kaq shekujsh,
Mbirje e ngulmimi.
Ne trojet e breznive të mia,
Ne fshatin Gri,
Ne këtë fund Tetori,
(Në Tetorin e 2005-ës),
Per here te pare në jetë,
Kulla e motshme mbeti thatë,
… U mshel, me dry ! !
Jam tepër i trishtuar,
Më duket vetja,
Një i vdekur ndër të gjallë,
Është befasia më e madhe e jetës,
As andërr, nuk e kisha parë! !
* * *
Prej këtu, në Amerikë,
I ndjej, muret, trarët,
E ndjej çatinë që kërcet..
(Si tellall, nëpër Gjakovë,)
– Heeej;
Kullat e Selmanve, mbeten shkretë… !!
…!
-Nga libri Hija e Vendlindjes-
Kendim burrerore e plot dhimbje per trojet, kullen, vendlindjen, keto permallime qe te vijne pas gjithe jeten, lot e mall, lot e breng ngarkuar ne shpirt poeti. Ne gjitha librat, ne tere krijimtarine e tij, Zeqir Lushaj asesi nuk mund te latgohet, apo te lehtesohet perbrenda vetes nga ngarkesa e vendlinjes. Ajo edhte aroma qe kundermon ne shpirtin e tij. Si gjithe krijuesit e medhej, edhe Zeqir Lushaj, ketij motivi nuk mind t’i largohet kurre, deri ne vdekje…. Rrespekt mik i vlerave poetike!
Qofsh i nderuar zotri Bezhani, djali i Smolices se Gjakoves historike kolones vertebrale edhe te Malsise sime, pra te Gjakoves.
Te paça me nder o nip i nderuar i Bytyçit legjendarë.
Te fala ktrejt asaj ane kah frynohet e flitet shqip.
Mire shume Zeqiri – Selman Luhaj shkruan ne poezi per kullat shkret .
Por ne , as me proze ,e ne poezi s ‘na shkon per ato Kulla jem zhuritur ne vetmi,
Kohe te luhatshme,???
I nderuar lexues me emrin Patriot “nga larg”:
Te faleminderit qe na lexon dhe komenton. Edhe kjo eshte nje menyre per te luftuar at’ që ti e thua aq bukur e me shpirt se …’jem zhuritur ne vetni”.
Te uroj te ndjehesh sa me i lumtur.
Vajtim qe ja qan zemren dysh cdo mergimtari. Sa e sa kullat e trojet mbeten shkret o Zeqir Sadiku.
Njatjeta o djali i Mustafe Hasanit.
Ti bane c’ka bane dhe e bleve nje shtepi ne Istog te Pejes he e gezofsh me zemer te bardhe.
Muajn tjeter te presin edhe ne Shengjin,
Respekte.