Më 3 gusht, ndërsa po ecte nëpër qendrën e Madridit, tre policë iu afruan Domenico Paviglianit për ta arrestuar. Gjashtë celularët që ai mbante ishin ndoshta treguesi i vetëm se ai nuk ishte një person i çfarëdoshëm. Pavigliani konsiderohet si “shefi i shefave” të ‘Ndrangheta-s. Kjo organizatë mafioze u krijua në vitet 1860 në Kalabri (Itali), por fuqia e saj u rrit përmes emigrimit të familjeve në vende të ndryshme. Sot është një institucion global i përbërë nga klane të lidhura që punojnë nën një strukturë hierarkike. Me një prani kryesisht në Itali, Gjermani, Kanada, Shtetet e Bashkuara dhe Amerikën Latine, ky grup kriminal mund të ndikojë në çmimin e kokainës në gjysmën e botës.
Arrestimi i Paviglianit i shton një goditje tjetër të fundit të ‘Ndrangheta’-s. Më 5 maj, hetimi i njohur si Operacioni “Platinum” arriti kulmin në arrestimin e 32 mafiozëve të dyshuar në Itali dhe Gjermani. Një prokuror gjerman e quajti atë “një ditë të keqe për anën e errët të pushtetit”.
Autoritetet gjermane dhe policia italiane antimafia kishin kaluar vite duke vëzhguar një nga anëtarët e klanit, Sebastiano Giorgi – i njohur si “Bacetto”, që në spanjisht do të thotë “puthje e vogël”. Figurë në rritje e ‘Ndrangheta-s, ai ishte i vendosur në qytetin piktoresk gjerman të Überlingen, në bregun verior të Liqenit të Konstancës. Atje ai drejtonte një restorant italian të frekuentuar nga turistët, i cili në fakt ishte një mbulesë për biznesin tjetër të tij: drejtimin e një linje trafiku të kokainës shumë milionëshe nga Amerika Latine në Evropë.
Libre
Në shtëpinë shpirtërore të Ndrangheta-s, në qytetin kalabrez të San Luca-s, Giorgi – i njohur si “Boviciani” për t’i dalluar ata nga Giorgi -t e tjerë vendas – kishte krijuar aleanca me familjet kryesore të Ndrangheta-s për të formuar një kartel blerësish të drogës. Nga baza e tij në Gjermaninë jugore, Bacetto zgjeroi rrjetin për të përfshirë grupe ndërkombëtare që donin të merreshin me këtë biznes.
Rrjeti i Ndrangheta-s shtrihet në kartelet kolumbiane dhe meksikane. Përmes ndërmjetësve në Paraguai dhe Uruguai – me logjistikën e ofruar nga një bandë e frikshme e burgjeve në Brazil – ata e dërgojnë drogën në portet e Antwerp (Belgjikë), Roterdam (Holandë) dhe Hamburg (Gjermani), shpesh përmes Afrikës Perëndimore. Pasi kokaina arrin në Evropën veriperëndimore, italianët e marrin përsipër.
Organizatat gazetareske OCCRP dhe IrpiMedia përdorën dokumente gjyqësore dhe policore, si dhe intervista me autoritete të ndryshme, për të rindërtuar një hetim policor shumëvjeçar për një rrjet shqiptarësh, rumunësh, kolumbianësh, meksikanësh dhe brazilianësh, i cili mbulon jo vetëm portet e Evropës, por edhe qendrat e krimit në Amerikën Latine dhe Afrikën Perëndimore. Puna e tyre mblidhet në dy raporte të gjera, të cilat infoLibre i boton ekskluzivisht në Spanjë.
Edhe pse shumica e klanit Giorgi-Boviciani ra në maj të këtij viti, dita e keqe e Bacetto-s kishte qenë nëntë muaj më parë, në korrik 2019, kur ai u arrestua për krime të mëparshme në një pikë kontrolli të policisë ushtarake pranë Überlingen. Sebastiano Giorgi dhe personazhe të tjerë qendrorë në këtë histori janë ende në pritje të gjykimit, dhe akuzat e përshkruara nga burimet e policisë dhe në aktakuzë nuk janë provuar ende në gjykatë. Përpjekjet e shumta për të kontaktuar ekipin ligjor që ka përfaqësuar Giorgi kanë mbetur pa përgjigje.
KLANI GIORGI-BOVICIANI
Me gjithë vendndodhjen e tij piktoreske në brigjet e Liqenit të Konstancës, në qendër të qytetit gjerman të Überlingen, restoranti Paganini merr kritika mediokre. Konsumatorët ankohen për “sallatën e tmerrshme”, makaronat “e ziera shumë dhe pa shije”, ose “ndonjë mizë në tortellini”, megjithëse dikush pranon se stafi italian është “mjaft miqësor”.
Paganini renditet i 61-ti nga 62 restorantet e Überlingen në Tripadvisor. Por ushqimi ndoshta nuk është shqetësimi kryesor i klanit Giorgi-Boviciani. Kjo celulë e ‘Ndrangheta-s, sipas hetuesve, ka krijuar një çiflig kriminal në Überlingen gjatë dekadës së fundit, me mbështetjen e familjeve kryesore të trafikut të drogës në San Luca.
Në veçanti, Giorgit janë aleatë me klanin Romeo-Staçu të ‘Ndrangheta-s, i cili nga ana tjetër punon nën urdhrat e Pelle-Gambazza-s, mbretër të Ndrangheta-s të cilët dominojnë një nga tre territoret në të cilat grupi ka ndarë Provincën italiane të Reggio Calabria.
Giorgit nuk janë aristokratë të ‘Ndrangheta-s, por brenda strukturës së tyre solide ata luajtën një rol vendimtar, duke blerë kokainë nga ndërmjetësit italianë me qendër në Amerikën Latine, duke rregulluar dërgesën e saj në Evropë dhe më pas duke e shitur atë tek blerësit më të vegjël, të cilëve ua shpërndanë shpërndarësve të rrugës. Si mbulesë, ata përdorën restorante dhe një kompani import-eksporti. Të dhënat e policisë tregojnë se si ata përdorën kamionë ushqimorë për të lëvizur kokainën nga Holanda dhe Spanja nëpër të gjithë kontinentin deri në Itali.
Në Überlingen, Giorgi u përfaqësua nga Bacetto dhe kunati i tij Sebastiano Signati, ndërsa tre vëllezërit e Bacettos- Domenico, Francesco dhe Giovanni – qëndrojnë në Itali. Domenico dhe Francesco jetojnë në San Luca, dhe Giovanni në Alghero, Sardenjë.
Sipas hetuesve të operacionit “Platin”, Giorgi importoi ushqime nga Italia dhe i shiti ato në restorante të tjerë italianë në Gjermani, drejtpërdrejt ose përmes shitësve me pakicë, pa paguar taksën e shitjes dhe me sa duket duke dërguar fitimet e paligjshme në vendin e tyre. Në një konferencë për shtyp të fundit, Kryeprokurori gjerman Johannes-Georg Roth vlerësoi se ata shmangën më shumë se dy milionë euro taksa.
Megjithëse ai ishte në kërkim në Itali që nga viti 2012, Bacetto operonte lirshëm në Gjermani, ku ishte përgjegjës për sigurimin e rrjedhës së parave për familjen e tij, sepse urdhër -arresti i tij italian nuk iu bë i njohur forcave ndërkombëtare të sigurisë, tha një burim që e njihte situatën.
PËRGJIMET E POLICISË
Megjithë përpjekjet e tyre të mëdha për të fshehur aktivitetet ilegale brenda një ekonomie legale, Giorgis dështoi në fusha të tjera vendimtare, veçanërisht në lidhje me komunikimet e tyre të brendshme. Ata gjithashtu do të dëmtoheshin nga ish-partnerët të cilët vendosën të flisnin me policinë.
Operacioni “Platin” shënjestroi Giorgin në 2017, kur policia antimafia e Torinos vuri re një anëtar të familjes që ndalonte në qytetin e tyre, në rrugën e tyre kur u drejtua në veri të Kalabrisë për në Überlingen. Hetimi nuk vonoi shumë për të përfshirë policinë gjermane në qytetin e Friedrichshafen, 30-minuta me makinë përgjatë Liqenit të Konstancës nga Überlingen, i cili gjurmoi italianin në udhëtimin e kundërt në jug.
Giorgi përdorte telefonat e koduar EncroChat, duke e bërë të pamundur përgjimin e komunikimeve të tyre. Por hetuesit e Torinos përfituan nga një moment në mes të vitit 2018 kur vëllai i Bacetto-s, Giovanni, i cili kishte qenë në arrest shtëpiak në San Luca, mori leje për t’u transferuar në një shtëpi në Sardenjë. Pasi u vendosën mikrofona në këtë shtëpi, hetuesit ishin në gjendje të dëgjonin bisedat e Giovanni me familjen dhe miqtë, të cilët ishin në pelegrinazh nga Kalabria ose Piemonte për t’u takuar me udhëheqësin e familjes Giorgi.
Bacetto qëndroi kryesisht në Überlingen, duke mbyllur marrëveshjet për furnizimin e kokainës në Belgjikë, Holandë dhe gjetkë me bandat rumune, shqiptare dhe kolumbiane që luajnë një rol kyç në tregtinë e drogës rreth porteve të Antwerpenit dhe Roterdamit.
Një industri me rrezik të lartë që, me sa duket, shpesh i vinte marrëdhëniet familjare në tendosje.
Në një bisedë të përgjuar me nipin e tij Antonio, Giovanni qorton Bacetto-n për mbajtjen e një pjese të tepërt të fitimeve për veten dhe partnerët e tij në Gjermani, kur një sasi më e madhe duhet të kishte shkuar në “cassa comune” (shtëpinë familje), një kasafortë e familjes e përdorur për financimin e blerjeve të drogës.
Antonio akuzoi të afërmit e tij në Gjermani se vidhnin mes 3,000 dhe 4,000 eurove në ditë sa herë që ata “punonin”, eufemizmi i tij për trafikun e drogës. Ai gjithashtu u ankua se Bacetto tha se nuk kishte para për “cassa comune” për shkak të borxhit për restorantin Paganini.
Edhe pse ai u nënvlerësua nga familja e tij në bisedat e përgjuara, Bacetto ishte në fakt “shpirti” i biznesit të kokainës e Giorgit, sipas një hetuesi veteran të Ndrangheta-s i cili kërkoi anonimitet për të mbrojtur operacionin në vazhdim.
Hetuesit besojnë se ishte përmes Bacettos që Giorgi kontaktoi një person kyç: Denis Matoshi (alias Eldi Dizdari), një nga bosët e kartelit shqiptar “Kompania Bello”. Matoshi drejtonte një bandë shqiptarësh në Roterdam dhe Antwerp, e cila mbikëqyrte dërgimin e kokainës në Evropë nëpërmjet Amerikës Latine.
(*Eldi Dizdari është një prej personave të arrestuar në operacionin e madh antidrogë të zhvilluar në Itali më 17 shtator 2020, me bashkëpunimin e Policive të disa shteteve europiane. Operacioni i quajtur ‘Los Blancos’ vuri në pranga dhjetëra persona, mes tyre shumë shqiptarë, të cilët nga mediat italiane cilësohen si drejtus të kartelit. Eldi Dizdari është njeri i afërt me Arbër Cekajn, që u dënua me kapjen e 613 kilogramë kokainë).
Giuseppe Tirintino, një ish -trafikant i Ndrangheta, i cili filloi bashkëpunimin me autoritetet në 2015, tha se Bacetto, i pajisur me licencë të blerësit të frutave, kishte përdorur një kamion frigoriferik për të kamufluar kokainën e dërguar nëpër Roterdam midis dërgesave të frutave.
Tirintino rrëfeu se kushëriri i tij e furnizoi Bacetto-n me “mallin”, domethënë kokainën, për të cilën Giorgi pagoi midis 32,000 dhe 33,500 euro për kilogram. Ai siguroi se kishte mbajtur takime të shumta me Bacetton, i cili po udhëtonte për të mbyllur marrëveshjet, përfshirë udhëtimet në Romë dhe Rosarno, në Kalabri, si dhe në Gjermani dhe Spanjë. Tirintino gjithashtu foli për një takim mes të dyve në qytetin bregdetar italian të Genoas, ku “kamioni ishte i ngarkuar me kokainë që kishte mbërritur nga deti, në kontejnerë”. “Ata [Giorgi] kishin burime të mëdha financiare”, shpjegoi ai. “Ata kurrë nuk blinin më pak se 30 kilogramë kokainë në të njëjtën kohë.”
Bacetto gjithashtu dukej se e shihte veten si një lojtar të rëndësishëm. Në një bisedë të përgjuar në Nëntor 2018 në një “Audi A3” që kishte mikrofona, ai u mburr me vëllain dhe nipin e tij se fitonte 400,000 euro në vit “neto” dhe tha se ata duhej të kishin “k***” për të arritur atë që kishte në Gjermani.
“Askush nuk më ndihmoi ta ngrija këtë. Kush tjetër përveç meje mund ta bënte?”, mburrej ai.
Lidhja e Antwerp
Çdo vit, më shumë se 750 milionë kontejnerë lëviznin nga deti dhe përfaqësonin 90 % të tregtisë botërore të mallrave. Më pak se 2 % e kontejnerëve janë vendosur në skaner kontrolli. Në vitin 2017, Antwerp regjistroi deri në 3.5 milionë kontejnerë të anijeve hyrëse, nga të cilat vetëm 1% u kontrolluan, edhe pse ngarkesat, të supozuara fruta, vinin nga Kolumbia, Ekuadori, Guatemala dhe Pnamaja, të njohura për tregtinë e drogës. Në vitin 2017, pothuajse 42 tonë kokainë u kapën në port, dhe rreth 50 ton në 2018. Deri në vitin 2020, kjo shifër ishte rritur në rreth 65 ton. Për më tepër, dhjetëra ton kapen çdo vit para se të arrijnë në port.
Trafikantët tërhiqen gjithashtu nga aksesi i lehtë rrugor nga Antwerp në Holandë, një treg kyç evropian ku sasi të mëdha të drogës përpunohen dhe priten para se t’i dërgojnë ato në shpërndarësit më të vegjël në të gjithë Evropën.
Gjatë gjithë vitit 2018, hetuesit gjurmuan Bacetton dhe Giorgit e tjerë në udhëtime të ndryshme në Holandë. Gjatë këtyre udhëtimeve, Bacetto u takua me disa trafikantë të dyshuar droge, përfshirë rumunin Adrian Bogdan Andrei, alias Andi, të cilin policia e identifikoi si një “shërbëtor” të italianit. Andi e lejoi Bacetto -n të flinte në apartamentin e tij në Rotterdam dhe ta përdorte atë si një bazë logjistike ndërsa udhëtonte midis Amsterdamit dhe Roterdamit për t’u takuar me furnizuesit kolumbianë. Ndërkohë, hetuesit po i gjurmonin ata dhe po regjistronin rrugën e të paktën një dërgese të madhe të dyshimtë.
Në tetor 2018, Giovanni Giorgi u dëgjua duke i thënë një partneri se Bacetto kishte të bënte me “të huaj” në Holandë dhe se ata prisnin një dërgesë mes 170 dhe 180 kilogramë kokainë. Në një bisedë të përgjuar nga “Audi A3” që udhëtonte midis Überlingen dhe Amsterdam më 18 nëntor 2018, Bacetto, vëllai i tij dhe nipi i tij diskutuan se si të sillnin lekët nga Holanda.
Giorgis kishin borxh rreth “500”, thanë ata, një shifër që autoritetet gjyqësore besojnë se i referohet 500,000 eurove. Kjo pagesë duhej të shlyhej para 25 nëntorit, ditën kur droga do të mbërrinte në portin e Roterdamit nga Guayaquil, në Ekuador. Në Amstelveen, pranë Amsterdamit, ata do të takonin Andin dhe dy kolumbianë, të cilët nuk e dinin që policia holandeze po i ndiqte.
Bisedat e përgjuara midis Andit dhe Giorgis treguan sesi arritja e sigurt e dërgesës do të garantohej duke mbajtur një nga burrat e lidhur me furnizuesit kolumbianë, një sistem i përdorur shpesh në botën e krimit.
– “Njëri prej tyre po qëndron me ne”, u dëgjua të thoshte Domenico Giorgi.
– “Ne vijmë këtu, e mbajmë me vete dhe kërkojmë një shtëpi për të”, vazhdoi Bacetto.
– “Së pari u japim paratë dhe kur materiali është në port…”, u përgjigj Domenico para se Bacetto të ndërhynte përsëri: “Ai qëndron me ne dhe vetëm kur ngarkohet malli mund të flasim në telefon, mirë?”.
Dhe kjo, sipas policisë, është ajo që ndodhi: një i ri nga Medellín u mbajt nga Sebastiano Signati në një B&B në Rotterdam deri më 29 nëntor, kur ai u kthye në Amsterdam dhe iu dorëzua, së bashku me një çantë shpine, partnerëve të tij kolumbianë. Përgjimet e policisë sugjerojnë se çanta e shpinës përmbante 300,000 euro para cash.
Në vend që të ngarkonin 170-180 kilogramë të planifikuar, hetuesit besojnë se totali ishte 124 kilogramë, i ndarë gjysma mes Giorgit dhe partnerëve të tyre rumunë. Hetuesit besojnë se Bacetto dhe Giorgis blenë 62 kilogram kokainë nga kolumbianët në Holandë, 12 prej të cilëve dyshohet se u transportuan në Itali në dhjetor 2018.
Disa muaj më vonë, hetuesit gjermanë dëgjuan Bacetton të fliste në banesën e tij në qytetin Seelfingen – i cili gjithashtu ishte përgjuar – për një marrëveshje tjetër të kokainës me një shqiptar dhe një rumun, të dy banues në Belgjikë. Policia dyshon se ky biznes përfshinte një dërgesë prej 240 pako një kilogramëshe kokainë. Si shqiptari ashtu edhe rumuni dyshohen si trafikantë me qendër në Belgjikë, dhe ky i fundit gjithashtu drejton një pjesë të vogël të kompanive logjistike në atë vend.
Pasi dërgesat arritën në Evropë të sigurta, Giorgis shkuan në punë, duke transportuar kokainë dhe para në kamionët e tyre të frutave, sipas policisë, besohet se ata së pari lëvizën nëpër Gjermani dhe më pas shkuan në Torino, ku të afërmit e tyre i ndihmuan me planet e veprimit.
USHQIMI I “CASSA COMUNE”
Dokumentet e policisë dhe burimet e OCCRP në Itali dhe Gjermani tregojnë se si Giorgi punonte në të dy anët e tregtisë së kokainës.
Gjurmët e dëshmive sigurojnë një zbërthim të qartë të tregtisë së drogës në familje, nga marrëveshjet me lojtarët kryesorë që kontrabandonin tonelata kokainë në Amerikën Latine, deri te marrëveshjet me përkrahësit që shesin çmime të larta në bare në Evropë.
Sapo mbërriti kokaina në Itali, Giorgi shkoi te shitësit me pakicë në Torino, Milano, Sardenjë dhe Siçili për një këmbim midis 30,000 dhe 48,000 € për kilogram, në varësi të marrëdhënies së blerësve me Giorgit. Këta klientë ishin kryesisht kalabrezë të tjerë, të cilëve familja u rezervonte pjesët më të mëdha të dërgesave të saj.
Giorgi më pas i shiti një pjesë më të vogël tregtarëve të vegjël, pronarëve të bareve në Torino, Siçili dhe Sardenjë, për shembull. Në këto raste, çmimi u rrit në 57,000 euro për kilogram, ose midis 5,000 dhe 7,000 euro për 100 gram, sipas bisedave mes anëtarëve të familjes Giorgi.
Sipas urdhrit të arrestimit për Operacionin Platino, Giorgi kishte kapacitet logjistik të mjaftueshëm për të furnizuar drogë për klientët e tyre në baza javore. Por jo të gjitha marrëveshjet dhe dërgesat shkuan pa probleme, dhe Giorgi nuk ishin aq të fuqishëm sa të ushtronin kontroll mbi portet, të cilat ishin sfera e lojtarëve më të mëdhenj.
Për të shkarkuar dërgesat e paligjshme, ata duhej t’i drejtoheshin furnizuesve të Amerikës Latine, aleatëve të tyre të rangut më të lartë kalabrez, ose bandave të tjera siç ishin shqiptarët. Droga shpesh dërgohej duke përdorur teknikën “mashtrim”, që do të thotë se kompania që dërgoi kontejnerët nuk e dinte që dërgesat e tyre ishin përdorur për të transportuar drogë.
Pasi në porte, kokaina filloi rrugët e saj ‘’dredha –dredha’’ me kamion. Shoferët paguheshin 3,000 euro për udhëtim, sipas hetuesve të Platino, duhej të imitonin rrugët e shërbimeve të ligjshme të shpërndarjes së ushqimit duke ndjekur koordinatat e para planifikuara me GPS në mënyrë që të mos ngjallnin dyshimet e policisë. Gjatë rrugës, drejtuesit e automjeteve të tjera i afroheshin kamionit në një vend të paracaktuar dhe hiqnin drogën para se kamioni të vazhdonte rrugën.
Bacetto u mbështet shumë tek anëtarët e familjes dhe kalabrezët e tjerë për të ndihmuar në menaxhimin e operacioneve të tij në Gjermani. Sebastiano Signati, kunati i tij, së pari mori restorantin Paganini në vitin 2010, së bashku me një kalabrezin tjetër. Pronësia e restorantit ka ndryshuar shpesh me kalimin e viteve, por gjithmonë ka mbetur brenda së njëjtës klikë të italianëve. Partnerët kalabrezë gjithashtu drejtuan dy kompani gjermane, njëra prej të cilave, GSG Food, e zotëronte Paganini nga 2016 në 2018, si dhe importonte dhe eksportonte ushqime. Tjetri, G&S Gastro, mori pronësinë e biznesit në 2019.
Paratë e ‘Ndrangheta’ ishin fshehur gjithashtu në një kuptim shumë të mirëfilltë në shtëpi. Në njërën nga bisedat, Giovanni, nga Sardenja, udhëzoi Françeskon, në San Luca, të varroste 400,000 euro para të gatshme. Biseda të tjera tregojnë se vëllezërit fshehën pasuri në fuçi të varrosur, ndërsa ata gjithmonë kishin të paktën 500,000 euro në dorë për shpenzime të rregullta.
Giovanni paralajmëroi vëllain e tij që të shpërndajë paketat e parave në vend që t’i fuste të gjitha në të njëjtën vrimë: “Është më mirë të humbasësh dy ose tre orë duke gërmuar sesa të humbasësh një jetë të tërë pune,” tha ai.
LIDHJET KRYESORE NË AMERIKËN E JUGUT
Dokumentet e operacionit Platinum zbulojnë se Giorgi kishte një furnizues kryesor: Giuseppe Romeo, me nofkën “Maluferru”. Në përkthim, nofka i referohet dikujt të armatosur dhe të rrezikshëm. Giorgi kishte pseudonimin e tyre nënçmues ‘’ Xhuxhi’’, por pavarësisht atyre talljeve, Bacetto dhe ekipi i tij e dinin që kishin shumë nevojë për shërbimet që ai mund të ofronte.
Maluferru është djali i një prej krerëve më të frikshëm të San Luca, i burgosuri Antonio Romeo, alias “Centocapelli”, një anëtar i shquar i klanit ‘Ndrangheta i njohur si Romeo-Staccu. Hetuesit thonë se Maluferru – i cili duket se kishte lidhje kyçe në tre porte evropiane, garantoi Giorgi “dërgesë të vazhdueshme të dërgesave të mëdha të drogës” nga Amerika e Jugut.
Në përgjimet, Giovanni Giorgi u ankua se Maluferru i shiste “mallin” Giorgit me çmime të fryra. Më 26 Nëntor 2018, Giovanni i tha Walter Cesare Marvellit, nipit të Giorgi që jetonte në Torino: “Kur Xhuxhi na tha që bleu 27 me paratë tona, ai e bëri atë në 24 dhe vodhi pjesën tjetër.”
Meqenëse Maluferru ishte aq i mirë në atë që bëri, Giorgi kafshoi gjuhën e tyre.
Ai furnizoi me hashash dhe kokainë dhe “ka [qasje] në gjithçka në Holandë,” dëgjohet të thotë Giovanni.
Për një kohë të gjatë, Maluferru ishte një fantazmë për autoritetet. Giorgi, i cili kishte porositur kokainë prej tij të paktën që nga viti 2018, shkëmbeu zëra se ai ishte parë në Brazil, Holandë dhe Meksikë, dhe madje se ai mund të pozonte si prift.
Përmes Marvelli, Giorgi kishte krijuar një lidhje me dy furnizues edhe më të fuqishëm: çiftin italian Nicola dhe Patrick Assisi, babë e bir, dy mega-trafikantë nga ‘Ndrangheta’, të cilët kishin qenë në arrati për vite në Brazil dhe ishin aleatë të grupit kriminal të burgut Primer. Komanda Kapitale (PCC). Marvelli ishte përpjekur të fitonte besimin e familjes Assisi, duke e ditur se ata i hapën dyert vetëm për disa të zgjedhur.
Sidoqoftë, çarjet filluan të shfaqen kur Policia mori një goditje tjetër në gusht 2018. Giorgis vazhduan të përdorin telefonat e tyre të koduar EncroChat. Por ata nuk i kishin kuptuar hollësitë e teknologjisë së re – përfshirë parimin kryesor që fjalëkalimet duhet të mbahen të fshehta – u zbuluan biseda nga shtëpia e Sovanisë së Giovanni me mikrofona.
Në një bisedë, Giovanni i tha Francesco -s të zhbllokonte një telefon EncroChat me fjalëkalimin “pecora” (“dele” në spanjisht). Ndërsa vendosi telefonin e tij, një partner tjetër i tha atij se do të përdorte “të njëjtin fjalëkalim si herën e kaluar”: “Maria”.
Çuditërisht, Giovanni dhe Marvelli më vonë do të fillonin të lexonin bisedat e tyre EncroChat me Patrick Assisi me zë të lartë, duke përshkruar logjistikën e operacioneve në detaje.
“Ne kemi daljen [e kokainës] nga Peruja dhe Venezuela,” shkroi Assisi në një mesazh, lexuar nga Marvelli për Giovanni.
Assisi donte që shkarkimi të ndodhte në Hamburg, vazhdoi mesazhi dhe i kërkoi Marvellit të dërgonte “një kinez” për të mbledhur dërgesën.
“Ai më thotë atëherë …” Dërgo disa djem, ta bëjnë atë tëndin, për mirë ose për keq dhe ne jemi të qetë, për mirë ose për keq dhe jemi të qetë … ne e dimë që përgjegjësia është e juaja “”, lexoi Marvelli, duke cituar Assisin.
Bisedat e ndërhyra zbuluan se Assisis, të cilët dihet se kanë dërguar kryesisht kokainë në formë të lëngshmedo të dërgonte një dërgesë në qese 2.5 kilogramë të fshehur në një ngarkesë të një minerali të paidentifikuar. Meqenëse Assisi nuk merrej me shkarkimin në portet evropiane, Giorgi u detyrua të përfshijë Xhuxhin në proces.
Sipas bisedimeve, Assisis tha se ata do të dërgonin një dërgesë prej 500 kg, për të cilën hetuesit thanë se kostot logjistike dhe ryshfetet e kërkuara për secilën dërgesë e bënë jopraktike që ato të ishin më të vogla. Kompanitë e importit dhe eksportit ose teknika e “mashtrimit” shërbeu si mbulesë.
Duke përdorur gjurmët e gjurmuara nga Giorgis dhe bashkëpunëtorët e tyre, policia gjermane identifikoi kontejnerët që përshtaten me profilin e dërgesës së mundshme Assisi. Por kur inspektimet u bënë në Hamburg në Tetor 2018, asnjë ‘ilaç’ nuk u gjet. Detektivët patën më shumë fat një muaj më vonë, më 8 nëntor, kur bastisën një kontejner të dyshuar për transportin e kokainës nga Assisi në Giorgi dhe zbuluan 300 kilogramë kokainë të fshehur në pako me sytha pambuku.
Në Tetor 2018, lidhjet e Giorgi -t me Amerikën Latine u kërcënuan.
Në atë kohë, marrëveshjet e tij me Assisi kishin filluar të bllokonin rrugën, dhe Marvelli planifikoi të shkonte në Brazil për të takuar personalisht Patrick Assisi. Maluferru, megjithatë, kishte plane të tjera, për të bërë një lëvizje për të zhvendosur Giorgi dhe për të filluar të merrej drejtpërdrejt me Assisi. Rezulton se Assisi preferoi të merrej me Maluferru, i cili ishte i besueshëm, i padukshëm dhe kishte çelësat për të hapur disa nga portet kryesore evropiane.
Giorgi, i cili vazhdimisht ecte në një litar midis furnizuesve të fuqishëm, tekat e të cilëve mund të fitonin ose humbnin, dukej i destinuar të mbetej tregtar efikas i kokainës me pak perspektivë për t’u ngjitur në nivelet e sipërme të ‘Ndrangheta’. Nuk e imagjinonin asokohe se retë e zeza gjithashtu kishin filluar të vareshin mbi Maluferru dhe Assisi.
Anëtarësimi në NATO shihet si nevojë urgjente e sigurisë për Kosovën, në një kontekst të rrezikut në rritje nga Rusia dhe tensioneve me Serbinë, por mbetet i kushtëzuar nga zhvillimet gjeopolitike. Kosova ka avancuar në bashkëpunimin me Aleancën, por ekspertët sugjerojnë integrim gradual dhe ofertë strategjike ndaj aleatëve, veçanërisht SHBA-së.
Në artikull raportohet gjithashtu se një nga kërkesat e saj kryesore është dorëheqja e zv.kryeministres dhe Ministres së Infrastrukturës Belinda Balluku, e cila është nën hetim, ku SPAK ka kërkuar që imuniteti i saj të hiqet.
TIRANË- Kaosit të shkaktuar ditën e enjte në Kuvend i ka bërë jehonë edhe gazeta spanjolle, El Mundo, e cila ka raportuar përplasjet e ashpra. El Mundo shkruan se anëtarët e Partisë Demokratike të Shqipërisë në opozitë organizuan trazira ndërsa u përpoqën të prishnin votimin për Avokatin e Popullit në shenjë proteste kundër qeverisë së kryeministrit Edi Rama.
Në artikull janë përmendrur edhe situatat e tensionuara, ku demokratët zunë vendet e ministrave dhe hodhën shishe drejt Kryetarit të Parlamentit Niko Peleshi, ku më pas u përplasën edhe me gardën. El Mundo thekson ndër të tjera se për muaj të tërë, opozita ka denoncuar mashtrimin zgjedhor, korrupsionin sistemik dhe një prapambetje serioze demokratike në vend.
Në artikull raportohet gjithashtu se një nga kërkesat e saj kryesore është dorëheqja e zv.kryeministres dhe Ministres së Infrastrukturës Belinda Balluku, e cila është nën hetim, ku SPAK ka kërkuar që imuniteti i saj të hiqet.
Në fund, El Mundo thekson se Partia Demokratike ka njoftuar protesta masive dhe po kërkon dorëheqjen e qeverisë, në një moment vendimtar për Shqipërinë, e cila konsiderohet si kandidate prioritare për anëtarësim në Bashkimin Evropian, pavarësisht paralajmërimeve ndërkombëtare për korrupsionin dhe përqendrimin e pushtetit.
Tensionet politike në Shqipëri u përshkallëzuan përsëri të enjten gjatë një seance parlamentare në Tiranë, e cila u shoqërua me përleshje fizike, hedhje objektesh dhe hedhje fishekzjarrësh brenda sallës. Incidenti ndodhi gjatë seancës plenare të thirrur për të votuar për avokatin e ri të popullit, zyrtarin më të lartë të të drejtave të njeriut në vend. Anëtarët e Partisë Demokratike të Shqipërisë në opozitë organizuan trazira ndërsa u përpoqën të prishnin votimin në shenjë proteste kundër qeverisë së kryeministrit Edi Rama.
Ligjvënësit e opozitës rrëmbyen mikrofonat, hodhën shishe drejt Kryetarit të Parlamentit Niko Peleshi dhe rezistuan largimin nga forcat e sigurisë pasi zunë vendet e rezervuara për degën ekzekutive. Gjatë protestës, disa anëtarë ndezën fishekzjarrë dhe shfaqën banderola duke e krahasuar Ramën me diktatorin panamez Manuel Antonio Noriega, duke e quajtur atë “Noriega i Evropës”.
Për muaj të tërë, opozita ka denoncuar mashtrimin zgjedhor, korrupsionin sistemik dhe një prapambetje serioze demokratike në vend. Një nga kërkesat e saj kryesore është dorëheqja e Zëvendëspresidentes dhe Ministres së Infrastrukturës Belinda Balluku, e cila është nën hetim nga Gjykata e Posaçme kundër Korrupsionit dhe Krimit të Organizuar (SPAK) për parregullsi të dyshuara në kontratat publike. SPAK ka kërkuar që imuniteti i saj parlamentar të hiqet.
Partia Demokratike ka njoftuar protesta masive dhe po kërkon dorëheqjen e qeverisë, në një moment vendimtar për Shqipërinë, e cila konsiderohet si kandidate prioritare për anëtarësim në Bashkimin Evropian, pavarësisht paralajmërimeve ndërkombëtare për korrupsionin dhe përqendrimin e pushtetit./Dosja.al
Hetimi i Prokurorisë së Posaçme për ekzistencën e një grupi të strukturuar kriminal në drejtimin e Agjencisë Kombëtare të Shoqërisë së Informacionit, AKSHI, ka rikthyer në vëmendje një debat që shkon përtej korrupsionit në tendera dhe prek drejtpërdrejt sigurinë kombëtare që lidhet me infrastrukturën kritike dixhitale.
Prokuroria e Posaçme njoftoi të martën për goditjen e një grupi të dyshuar kriminal në krye të Agjencisë Kombëtare të Shoqërisë së Informacionit, AKSHI, duke vendosur 8 persona nën akuzë për një seri veprash penale, mes të cilëve edhe drejtoreshën e kësaj Agjencie, Mirlinda Karçanaj.
Sipas hetimit, Ergys Agasi, një personazh kontrovers dhe biznesmeni Ermal Beqiraj krijuan një grup të strukturuar kriminal për manipulimin e tenderave të AKSHI-it, duke përdorur dhunë dhe pengmarrje. Ndërsa Agasi dhe Beqiraj I shpëtuan arrestimit, janë nën masën arrest shtëpie si pjesë e këtij grupi kriminal dy krerët e kësaj agjencie, drejtoresha Mirlinda Karçanaj dhe zv.drejtoresha Hava Delibashi.
Ngjarja ka ngritur shqetësime për cënim të Sigurisë Kombëtare, pasi kjo agjenci është një prej institucioneve më sensitive në vend.
AKSHI menaxhon thuajse të gjithë sistemin e qeverisjes digjitale përmes E-Albania, përfshi dhe të ashtuquajtën ministrja “Diella” e krijuar me Inteligjencë Artificiale. AKSHI menaxhon sisteme dhe të dhëna që konsiderohen pjesë e infrastrukturës kritike kombëtare, çka e bën funksionimin e këtij institucioni një provë lakmusi për stabilitetin dhe besueshmërinë e administratës publike. Në këtë aspekt, ndikimi I punës së agjencisë nga një grup kriminal ka ngritur shqetësime mbi kufirin mes korrupsionit administrativ dhe cenimit të Sigurisë Kombëtare.
Sipas ekspertëve të sigurisë, kur një institucion që administron infrastrukturë digjitale kritike kapet nga interesa kriminale, shteti humbet kontrollin mbi informacionin që garanton funksionimin, vendimmarrjen dhe sigurinë e tij.
“AKSHI është një institucion që menaxhon infrastrukturën digjitale kritike të vendit dhe, për këtë arsye, çdo devijim serioz në mënyrën se si funksionon ai përbën rrezik për sigurinë kombëtare,” tha Arjan Dyrmishi, drejtor ekzekutiv i Qendrës për Studimin e Demokracisë dhe Qeverisjes.
“Fakti që drejtues të kësaj agjencie dyshohen se kanë bashkëpunuar me një grup të strukturuar kriminal, duke manipuluar procedura prokurimi dhe duke përdorur dhunë për të ndikuar rezultatet, tregon që është vënë në rrezik jo vetëm integriteti i tenderëve, por vetë integriteti dhe sovraniteti digjital i shtetit,” theksoi ai.
Rreziku merr një dimension edhe më konkret në këndvështrimin e ish-kreut të Forcës Detare, Artur Meçollari, i cili thotë se të dhënat kritike që përpunon AKSHI mund të jenë sot në duart e kompanive që kanë mirëmbajtur sistemet duke fituar tenderat, të cilët, nga hetimi, dalin se janë diktuar nga një grupi kriminal.
“Një nga filtrat, i cili pengon rënien në dorë të këtyre të dhënave të grupeve kriminale është besueshmëria e kompanive kontraktore që garanton AKSHI,” tha Meçollari për BIRN, duke shtuar se “nëse këto kompani, të cilat janë nën akuzë nga Prokuroria si grup i strukturuar kriminal, kanë qenë të pajisur me çertifikatë sigurie nga DSIK, çështja është edhe më e rëndë, pasi vë në diskutim të gjithë sistemin e sigurisë kombëtare”.
AKSHI konsiderohet infrastrukturë kritike kombëtare për shkak të informacionit që zotëron dhe përpunon dhe kjo është arsyeja, sipas Meçollarit, që një pjesë e procedurave tenderuese janë klasifikuar si sekrete.
“Zotërimi nga grupet kriminale i këtyre të dhënave krijon mundësi për tregtimin e tyre në tregun e zi për qëllime përfitimi dhe që mund të bien në duart e grupeve kriminale ndërkombëtare ose shteteve jo dashamirëse apo armike të Shqipërisë,” paralajmëroi më tej ai.
Ekspertët besojnë se korrupsioni në tenderat publikë në një agjenci të tillë shtetërore është një indicie e drejtpërdrejtë për cënimin e sigurisë kombëtare, një akt që ka treguar se institucionet përgjegjëse për mbrojtjen e saj nuk kanë reaguar në kohë ose janë kompromentuar.
Sipas Dyrmishit, rasti ekspozon dobësi serioze strukturore brenda AKSHI-t; një dështim të thellë të kontrollit dhe mbikëqyrjes; mungesë kontrolli efektiv mbi drejtuesit dhe mekanizma të brishtë dhe lehtësisht të manipulueshëm të prokurimeve publike. Përdorimi i dhunës “ për t’u mbyllur gojën atyre që dalin kundër”, e bën sipas Dyrmishit edhe më të rrezikshme situatën.
“Në një institucion të tillë që menaxhon sisteme kritike, kjo klimë frike e bën sigurinë operacionale jo funksionale, pasiqë vendimet merren për të garantuar funksionimin e skemës kriminale, jo për të mbrojtur shërbimet dhe të dhënat shtetërore,” tha Dyrmishi.
Rezultatet e hetimeve të deritanishme, sipas Dyrmishit, tregojnë se depërtimi i krimit të organizuar në drejtimin e institucionit ka sjellë pasoja që nuk janë vetëm ligjore apo morale, por kanë prekur drejtpërdrejt funksionimin e shtetit, besimin e qytetarëve dhe sigurinë kombëtare në kuptimin e saj modern: garantimin e sovranitetit, mirëqenien dhe stabilitetin e vendit.
Për ish-drejtuesin e Forcave Detare, Meçollari, rasti ngre gjithashtu pikëpyetje për funksionimin e institucioneve të tjera, kur sipas tij, fakti që hetimi është iniciuar dhe çuar përpara nga SPAK “tregon se hallka të tjera të sistemit të sigurisë kombëtare nuk kanë funksionuar siç duhet, si SHISH, DSIK, Policia Kriminale, etj”.
“Pasiviteti i shtetit në çështje të tilla sensitive për të dhënat personale të qytetarëve, të dhënat e biznesit dhe sigurisë kombëtare, ka inkurajuar shkelësit e ligjit të jenë të pacënueshëm dhe të veprojnë lirshëm në bashkëpunim me elementët e korruptuar brenda sistemit. SPAK-u e bëri detyrën dhe shumë mirë,” shtoi më tej Meçollari.
Hetimet për tenderat e AKSHI-it duket se do të testojnë kufijtë mes përgjegjësisë penale, dështimeve institucionale dhe debatit politik mbi mekanizmat shtetërorë që duhet të garantojnë të dhënat jetike të qytetarëve dhe ato shtetërore.
Mazhoranca është mjaftuar me përshëndetjen e aksionit të SPAK pa marrë përgjegjësi dhe akte llogaridhënie. “Unë gëzohem sa herë që SPAK-u realizon operacione,” deklaroi të enjten për mediat kreu i grupit parlamentar të Partisë Socialiste, Taulant Balla.
Por për opozitën, ngjarja nuk mund të kalojë si një aksion rutinë i Prokurorisë, por duhet të shërbejë për një llogaridhënie dhe nxjerrje të përgjegjësive për institucionet shtetërore që duhet të garantojnë sigurinë e vendit.
“Siguria kombëtare ka rënë, jo thjesht kompromentuar,” tha Erald Kapri, anëtar i komisionit parlamentar për Çështjet e Brendshme dhe Mbrojtjen si përfaqësues i Partisë Mundësia
Ai sugjeron që deputetët e opozitës në këtë komision të kërkojnë seancë dëgjimore urgjente me Shërbimin Informativ Shtetëror, Ministren e Brendshme, ndërsa konsideron të nevojshme thirrjen e Këshillit për Sigurinë Kombëtare si dhe pezullimin e çdo veprimtarie nga personat nën akuzë.
“Ende ka procedura të hapura tenderimi nga AKSHI, çka flet qartë për kaosin qeveritar dhe drejtuesit e akuzuar janë ende në detyrë,” i tha Kapri BIRN, duke shtuar se ai deputet do të këmbëngulë në ndërhyrjen e partnerëve ndërkombëtarë, NATO dhe BE.
“Që të marrim garanci nga partnerët, pasi qeveria e ka humbur besueshmërinë,” thekon ai.
Edhe Klevis Balliu, deputet I Partisë Demokratike dhe anëtar i komisionit parlamentar që merret me çështje të sigurisë kombëtare, e quan rastin si alarmant dhe “cënim të rëndë të sigurisë kombëtare”.
“Kur një institucion kaq kritik shndërrohet në mjet shërbimi për kartele kriminalë dhe interesa familjare të pushtetit, atëherë rrezikohen drejtpërdrejt siguria shtetërore, ekonomike dhe personale e qytetarëve,” tha Balliu për BIRN, duke shtuar se “përballë kësaj situate, opozita do të veprojë me të gjitha mjetet kushtetuese dhe parlamentare për të rikthyer ligjshmërinë dhe përgjegjësinë”./BIRN
Media amerikane e njohur CNN, ka publikuar pamje nga seanca e së enjtes, ku deputetët e opozitës protestuan kundër mbrojtjes që mazhoranca po i bën zv/kryeministres së akuzuar për korrupsion, Belinda Balluku.
“Një protestë shpërtheu brenda parlamentit të Shqipërisë, ndërsa ligjvënësit e opozitës u përleshën për akuzat për korrupsion kundër zëvendëskryeministres Belinda Balluku, e cila i ka quajtur akuzat “shpifje, insinuata, gjysmë të vërteta dhe gënjeshtra”, shkruan CNN. bw
Muhammad bin Salman (MBS) është një nga autokratët më të fuqishëm dhe me pushtet më të konsoliduar në botë. Ai nuk ka nevojë të blejë zgjedhje apo të paguajë rivalë.
Udhëheqësit autoritarë që adhurojnë rritjen ekonomike po dështojnë në objektivat e tyre. Në Azi, Afrikën Lindore dhe Gjirin Persik, liderët përballen me një zgjedhje të vështirë, shkruan The Economist
Muhammad bin Salman (MBS) është një nga autokratët më të fuqishëm dhe me pushtet më të konsoliduar në botë. Ai nuk ka nevojë të blejë zgjedhje apo të paguajë rivalë.
Megjithatë, deri në vitin 2030, qeveria e tij pritet të ketë shpenzuar gati 3 trilionë dollarë për Vision 2030, planin gjigant për transformimin e ekonomisë së Arabisë Saudite.
Zyrtarët po mbështesin ndërtimin e ishujve artificialë, hotele luksoze dhe fabrika makinash elektrike. “Ata do të financojnë çdo projekt që ka edhe mundësinë më të vogël për të gjeneruar rritje ekonomike, edhe nëse rezultatet vijnë pas dekadash”, thotë një drejtues megaprojektesh, “edhe nëse janë fantazi apo dështime”.
MBS është vetëm një nga disa udhëheqës autoritarë të përqendruar pas rritjes ekonomike. Monarkët e Gjirit Persik, liderët e Afrikës Lindore dhe burrat e shtetit në vende gjysmëdemokratike janë frymëzuar nga Kina dhe Singapori, që arritën të ndërthurin sundimin autoritar me zhvillimin e shpejtë ekonomik. Shumë prej tyre janë të gatshëm të ndjekin politika të rregullta makroekonomike.
Ata e shohin rritjen si burim legjitimiteti, duke synuar të rrisin mirëqenien e popullatës në tërësi, jo vetëm të elitave.
Për këtë punësojnë teknokratë të aftë, premtojnë stabilitet për tërheqjen e investitorëve dhe zbatojnë politika industriale të kushtueshme. Megjithatë, pavarësisht këtij angazhimi, ata po hasin vështirësi në përmbushjen e objektivave të shpallura.
Kina dhe Singapori janë përjashtime. Shumica e autokratëve, në të shkuarën, e kanë ndjekur zhvillimin ekonomik në mënyrë të çorganizuar.
Sipas Kevin Grier nga Texas Tech University dhe Michael Munger nga Duke University, nga 1950 deri në 2006, sundimtarët që qëndruan mbi një dekadë në pushtet siguruan mesatarisht vetëm 1% rritje në vit. Shumë e përdornin politikën për pasurim personal.
Të tjerë, si Suharto në Indonezi apo junta ushtarake e Mianmarit, qetësonin elitat duke shpërndarë fitime mes aleatëve dhe duke shtypur popullsinë.
Një brez i ri u identifikua në vitin 2015 nga Hilary Matfess e Council on Foreign Relations, e cila i quajti “autoritarë zhvillimorë”. Paul Kagame në Ruandë ka tërhequr investitorë duke liberalizuar tregun financiar, duke ofruar subvencione dhe duke promovuar vendin në panaire ndërkombëtare.
Në Etiopi, Abiy Ahmed hoqi kontrollin e kapitaleve dhe lejoi luhatjen e monedhës kombëtare. Në Gjirin Persik, familjet mbretërore po përpiqen të ulin varësinë nga nafta. Vietnami, tashmë ekonomia më dinamike e Azisë Juglindore, nën drejtimin e To Lam kërkon të përshpejtojë edhe më tej rritjen.
Modeli historik i frymëzimit është i qartë: nën sundimin e Park Chung-hee (1963–1979), të ardhurat e Koresë së Jugut u rritën nga niveli i vendeve subsahariane në atë të Europës Lindore.
Në Kinë, Deng Xiaoping arriti rritje të shpejtë ekonomike pa kaluar drejt demokracisë, duke forcuar sundimin e Partisë Komuniste. Sot, që nga Kagame deri te Indermit Gill, kryeekonomisti i Bankës Botërore, shumë e pranojnë hapur se admirojnë arritjet e Kinës dhe Singaporit.
Në vitet 2000 flitej për “marrëveshje autoritare”: despotët ofronin ndihma ekonomike në këmbim të mungesës së të drejtave politike. Por sot popullatat janë shumë të mëdha dhe të reja për marrëveshje të tilla. Gjiri Persik po përballet me shterimin e fondeve të naftës; popullsia e Etiopisë pritet të rritet me 90 milionë banorë deri në vitin 2050.
Nga Kennedy School në Kuvajt
Shkrirja e politikave që mbështesin rritjen me një ekonomi politike autoritare kërkon dorëzim të një pjese të kontrollit. Qeveria e Ruandës ka financuar gjithçka, nga prodhimi i qumështit te nxjerrja dhe shfrytëzimi i torfës (lëndë djegëse bimore), përmes kapitalit sipërmarrës, për të shitur më pas aksionet e sipërmarrjeve të suksesshme tek investitorë privatë (një pjesë iu shit së fundmi T-Mobile).
Në Vietnam, To Lam i përjashtoi bizneset e vogla nga tatimi mbi fitimin. Bahrejni hoqi thuajse gjithë burokracinë për investitorët e huaj që sillnin mbi 50 milionë dollarë. Reformat e fundit të MBS, prezantuar në shkurt, synojnë të përafrojnë praktikat e punësimit me ato amerikane.
Konglomeratet shtetërore të menaxhuara mirë e tërheqin kapitalin e huaj. Investitorët parapëlqejnë stabilitetin dhe një lider i ri e popullor shihet si më i qëndrueshëm se politikanët e zgjedhur në vendet demokratike. Siç theksojnë përfaqësuesit shtetërorë që promovojnë vendin nëpër konferenca investimesh:
“Pse të rrezikoni?” Abiy është 48 vjeç dhe MBS 39; ata planifikojnë me dekada. Arabia Saudite ka Vision 2030 (2016), Bahrejni, Vision 2030 (2008), Etiopia Planin e Rritjes dhe Transformimit deri në vitin 2030.
Megjithëse oferta duket tërheqëse, problemet janë bërë të dukshme. Biznesmenët e huaj ankohen për mikro-menaxhim.
Firmat shtetërore shpesh shtypin nismën private: në Arabinë Saudite planet qeveritare kanë shkaktuar mungesa materialesh ndërtimi; në Etiopi, sipas FMN-së, bankat janë aq të përqendruara në financimin e shtetit, sa nuk mbështesin bizneset vendase.
Kur objektivat nuk arrihen, zyrtarët shpesh manipulojnë statistikat për të shmangur ndëshkimin. Një zyrtar i FMN-së ka sugjeruar se rritja reale e PBB-së së Ruandës është disa pikë më e ulët se ajo zyrtare. Edhe Etiopia ka gjasa të ketë fryrë shifrat për prodhimin e grurit.
Edhe pse shumë plane janë afatgjata, ato tashmë kanë qenë në fuqi mjaft kohë për t’u gjykuar. Ka katër tregues kyç: investimet e huaja dhe rritja ekonomike si ambicie kryesore; PBB për frymë dhe shpenzimet shëndetësore si tregues të shpërndarjes së përfitimeve. Shumica e regjimeve nuk po arrijnë synimet e shpallura.
Në vitin 2000, Kagame shpalli se deri në vitin 2020, Ruanda do të bëhej vend me të ardhura mesatare, një objektiv ende i parealizuar.
Sektorët e ekonomisë që nuk lidhen me naftën të vendeve të Gjirit po rriten më ngadalë se mesatarja e vendeve me të ardhura të mesme të larta. Që nga 2015, të ardhurat mesatare në vendet e sunduara nga autoritarë të fiksuar pas rritjes janë rritur vetëm 14%, kundrejt 23% në vende të krahasueshme.
Megjithatë, ka edhe përjashtime. Ekonomia e Etiopisë u rrit me mbi 7% vitin e kaluar, katër pikë më shumë se mesatarja afrikane. Ruanda raportoi shifra të ngjashme. Arabia Saudite shihej si më e ngadalta, por më 4 gusht, FMN rishikoi llogaritjet e saj dhe ngriti vlerësimin e rritjes së sektorëve që nuk lidhen me naftën të vitit 2023 nga 3,8% në 5,8%.
Në shumicën e rasteve, rritja mbështetet mbi financat publike. Fondi i Investimeve Publike i Arabisë Saudite gjeneron një të dhjetën e PBB-së së sektorit jo-naftë. Në Ruandë, më shumë se gjysma e investimeve të vitit të kaluar erdhën nga kompani shtetërore.
Investimet e huaja private do të tregonin një bum kapitalist të vërtetë, por vitin e kaluar, Arabia Saudite tërhoqi më pak kapital, si përqindje e PBB-së, se mesatarja rajonale, ndërsa Bahrejni më pak se Nikaragua. Bilancet tregtare mezi janë përmirësuar; Arabia Saudite importon trefishin e mallrave dhe shërbimeve që nuk lidhen me naftën, krahasuar me sasinë që eksporton.
Rritja nuk ka qenë e mjaftueshme për të përballuar popullata në zgjerim të shpejtë, as për të rritur të ardhurat fiskale. Në vitin 2023, Arabia Saudite mblodhi më pak taksa, si përqindje e PBB-së, se një vend mesatar me të ardhura të ulëta.
Presioni fiskal po rritet dhe FMN parashikon se rritja e sektorit jo-naftë e Arabisë Saudite do të mbetet nën 3,5% për dy vitet e ardhshme. Ndërsa borxhet e Ruandës do ta detyrojnë Kagame të shkurtojë shpenzimet.
Megjithëse politikat teknokratike kanë dhënë rezultate më të mira dhe kanë sjellë njëfarë popullariteti, këta udhëheqës së shpejti do të përballen me një zgjedhje të vështirë: të hapin me të vërtetë ekonominë, të përdorin metoda më të ashpra për të ruajtur bindjen e qytetarëve ose të përpiqen të blejnë popullaritet me shpërblime, në kushte më të vështira fiskale.
Mbetet për t’u parë nëse angazhimi i tyre për ndryshim ekonomik është real apo thjesht një retorikë për të ruajtur pushtetin./MONITOR
Benet Beci “kyç” gojën para gazetarëveRreth dy orë në ambientet e prokurorisë, kryebashkiaku i Shkodres Benet Beci del nga SPAK
Kryebashkiaku i Shkodrës, Benet Beci, ka dalë nga ambientet e SPAK pas rreth dy orësh.
Beci është marrë zyrtarisht i pandehur nga SPAK për akuzën e shkeljes së barazisë në tendera, së bashku me shtatë vartës të tij. Më herët, ai është thirrur nga prokurorët, ku ka dhënë shpjegime në lidhje me çështjen nën hetim.
Benet Beci ka ushtruar më parë funksionin e drejtorit të Fondit të Zhvillimit të Rajoneve dhe, për disa vite, atë të drejtorit të KESH-it. Ai u largua nga ky post në vitin 2021, kur kandidoi për deputet të Partisë Socialiste në Qarkun e Shkodrës.
Në zgjedhjet vendore të 14 majit 2023, Benet Beci u zgjodh kryetar i Bashkisë së Shkodrës.
Pas daljes nga Prokuroria e Posaçme, Beci është përballur me gazetarët, por ka “kyçur” gojën para tyre, duke mos bërë asnjë prononcim mbi arsyet e paraqitjes së tij në SPAK.
Kujtojmë që kryebashkiaku socialist është nën hetim nga Prokuroria e Posaçme.
Ndaj Becit u regjistrua procedim penal për shkelje të barazisë në tendera apo ankande publike, kryer në bashkëpunim më 23.10.2024.
Ndërkohë më 23 prill 2025, prokurori Dritan Prençi e mori të pandehur kryebashkiakun socialist.
Beci akuzohet për tenderin me vlerë 700 mijë euro të vitit 2019, me objekt zhvillimi strategjik i sektorit energjitik (projekt kërkimor).
Bashkë me Benet Becin, nën hetim për këtë tender janë marrë edhe disa zyrtarë të tjerë me rol në Komisionin e Vlerësimit të Ofertave.
Zyra e Prokurorit të Përgjithshëm të Shtetit drejtoi një operacion në të cilin gjeneralja e policisë në pension Tannya Varela u arrestua për krimin e dyshuar të shpërndarjes së informacionit të kufizuar në Quito-n verior.
EKUADOR- Ish-drejtuesja e lartë e policisë në Ekuadorit është arrestuar, pasi dyshohet se shiste informacione te mafia shqiptare. Zyra e Prokurorit të Përgjithshëm të Shtetit drejtoi një operacion në të cilin gjeneralja e policisë në pension Tannya Varela u arrestua për krimin e dyshuar të shpërndarjes së informacionit të kufizuar në Quito-n verior.
Lidhur me operacionin e kryer këtë të enjte, më 18 dhjetor, Prokuroria raportoi se ky hetim u hap në vitin 2023 dhe ka si tregues rrjedhjen e një raporti konfidencial, mbi një proces hetimor të vitit 2021 për trafik të dyshuar droge, të quajtur “Luani i Trojës”. Mediat e huaja shkruajnë se në atë hetim konfidencial, u gjetën lidhje të dyshuara midis Rubén Chérres dhe Danilo Carrera, kunat i ish-presidentit Guillermo Lasso dhe personave të tjerë me organizatën kriminale të njohur si mafia shqiptare.
Sipas institucionit, rrjedhja e dokumentit ndodhi në dy raste: në vitin 2021 dhe 2023. Si pjesë e procedurës, urdhri i arrestit për Varelën u ekzekutua këtë të enjte dhe iu sekuestrua telefoni celular dhe kompjuteri personal , të cilët do të analizohen si prova brenda procesit hetimor.
Pjesë nga raporti mbi rastin e Luanit të Trojës, i cili u përgatit nga Fronti Parlamentar Kundër Korrupsionit, i kryesuar nga asambleisti i atëhershëm Fernando Villavicencio, folën për tentakulat e mafies shqiptare në Ekuador dhe përmendën disa personazhe si Tannya Varela, e cila u identifikua si “Numra”. Në shkurt të vitit 2024, Tannya Varela lëshoi një deklaratë duke hedhur poshtë lidhjet e dyshuara me mafian shqiptare. “Pavarësisht këtyre akuzave të rreme, nderi im mbetet” tha ajo.
Arrestime në lidhje me hetimin e Luanit të Trojës
Në total, Zyra e Prokurorit drejtoi pesë bastisje në provincat e Pichincha dhe Manabí, si pjesë e një hetimi paraprak në lidhje me një rrjedhje informacioni nga oficerë të lartë të policisë. Dy gjeneralë u shkarkuan nga Policia, pasi u shfaqën audio në të cilat ata diskutojnë paraqitjen e raportit ‘Luani i Trojës’
Në Manta, agjentë nga Zyra e Prokurorit dhe Policia ekzekutuan një urdhër arresti për Kolonelin e Policisë José Luis Erazo, i cili drejtoi hetimin për Operacionin Troy Lion. Gjatë bastisjes në shtëpinë e tij, u sekuestruan prova, përfshirë telefonin e tij celular dhe sende të tjera.
Përveç kësaj, një operacion u krye në Aeroportin Ndërkombëtar Mariscal Sucre të Quitos , ku u arrestua ish -kapiteni i policisë Rodney Rangel, i cili po hetohet gjithashtu në këtë rast. Rangel ishte oficeri përgjegjës për hetimin e çështjes ‘Luani i Trojës’ dhe, në shtator 2023, bëri deklarata të forta kundër ish-Prokurores së Përgjithshme Diana Salazar . Ish-kapiteni pohoi se zyrtarja e atëhershme kishte njohuri të plotë të procesit./Dosja.al
Kaosi i djeshëm në Kuvendin e Shqipërisë vijon të marrë vëmendjen e mediave ndërkombëtare. Media gjermane BILD i ka kushtuar hapësirë zhvillimeve në Tiranë, duke raportuar për përplasjet politike dhe akuzat e forta të opozitës ndaj zv/kryeministres, e cila akuzohet nga SPAK për përfshirje në afera korruptive me tenderat.
Sipas BILD, seanca parlamentare u shoqërua me protesta brenda Kuvendit, ndërsa deputetët e opozitës shpalosën pankarta, thirrje, ndezën flakadanë dhe bllokuan punimet e seancës.
Prokuroria e Posaçme kërkon heqjen e imunitetit me qëllim arrestimin e Belinda Ballukut.
Jehona e djeshme ka mbërritur edhe në botën arabe. Media AlArabya në gjuhën angleze ka pasqyruar me video përplasjet në Kuvendin e Shqipërisë.
Ka një moment kur një popull nuk duron më. Ka një pikë ku durimi kthehet në shpërthim, zemërimi në vendim, dhe heshtja në revoltë morale. Shqipëria sot është pikërisht aty.
Belinda Balluku. Mirlinda Karçanaj. Linda Rama.
Tre emra që nuk janë më thjesht pjesë e qeverisë — janë simboli i një shteti të përdhunuar, një republike të poshtëruar dhe një shoqërie të vjedhur deri në kockë.
Të treja në qendër të dyshimeve më të rënda që ky vend ka parë këto 35 vite. Të treja të mbrojtura me thonj e me dhëmbë nga një kryeministër që po fundoset bashkë me to.
Belinda – fytyra arrogante e abuzimit
Me tenderat që rëndojnë sa një tunel i Llogarës i mbushur me beton të vjedhur, me pushtetin që e ushtronte si pronë personale, me arrogancën që e kalonte kufirin e shantazhit moral ndaj të gjithëve — Belinda Balluku është përfaqësimi më brutal i një qeverie që nuk njeh turp, kufi, as përgjegjësi.
Dhe sot Rama lufton si i marrë për ta mbrojtur.
A e kupton sa rëndojnë këto dosje? A e kupton se kjo nuk është më politikë, por në zemër të shtetit? Apo thjesht ka frikë se rrëzimi i saj është zinxhir që ia çon SPAK-un në zyrë?
Mirlinda – skema e fshehtë e teknokracisë së vjedhjes
Karçanaj nuk ishte thjesht drejtoreshë. Ishte portë hyrëse për një sistem ku çdo tender kalonte si lumë ari drejt duarve të kompanive të preferuara. Tender pas tenderi, miliona pas milionësh, gjithçka e veshur me petkun e teknologjisë moderne, kur në fakt ishte teknologjia e grabitjes moderne.
Sot në arrest shtëpie. Por pas saj qëndron një mur i tërë sekretesh, marrëveshjesh, firmash, porosish.
Mur që Rama po përpiqet me çdo mënyrë ta mbajë në këmbë.
Linda – heshtja që peshon më shumë se çdo dosje
Nuk ka dosje të hapur ndaj saj. Por çdo shqiptar e di peshën e influencës së saj. Çdo shqiptar e di rolin e zonjës së parë në një pushtet që s’ka pasur asnjëherë frikë nga etika dhe transparenca.
Linda është hija që nuk e prek askush, muri i padukshëm që SPAK-u e shikon, e ndjen, por ende nuk e sheh në letër.
Dhe kjo është vetë problemi: në Shqipëri jo gjithçka shkruhet, jo gjithçka hetohet, jo gjithçka lejohet. Por e vërteta e ka një zakon: rrëzon çdo mur, qoftë edhe të paprekshëm.
Rama – kapobanda që nuk lejon më as drejtësinë të marrë frymë
Sot kryeministri nuk vepron më si udhëheqës. Vepron si njeriu që mbron kështjellën e fundit të klanit të tij. Shan SPAK-un. Akuzon gjykatat. Shantazhon parlamentin. Shton roje, ul trimërinë dhe ngre zërin. Sepse nuk ka më asnjë aleat të sinqertë — vetëm frikën.
Frikën se goditja ndaj njërës prej tyre është goditja finale ndaj tij vetë. Tre gra, një kryeministër – dhe një popull që po acarohet çdo ditë.
Shqiptarët janë lodhur. Janë varfëruar. U është vjedhur koha, shpresa, drita, fëmijët që ikin me gomone, dhe të ardhmen që u dogj si dokument i vjetër në zyrat e pushtetit.
Nuk është më çështje ideologjie. As politike. As partie. Është çështje gjaku, morali, ekzistence.
A duhet t’i shkojë drejtësia deri në fund? Jo vetëm duhet — është detyrim kombëtar. Të shkojë deri në fund të çdo kontrate. Çdo dokumenti. Çdo tenderi. Çdo telefonate. Çdo kompanie. Çdo urdhri politik.
Me të njëjtën forcë që u vodh vendi, me të njëjtën ashpërsi duhet të vijë drejtësia.
Ka ardhur ora që banda e grabitjes të shembet. Të gjitha. Pa përjashtim.**
Nuk ka më Belinda. Nuk ka më Mirlinda. Nuk ka më Linda. As Rama nuk del më i larë nga ky llum.
Sepse kur një shtet grabitet për vite, drejtësia nuk është më një opsion — është hakmarrja morale e gjithë një populli.
Vijon prej orës 10:30 mbledhja e Këshillit të Mandateve ku do të shqyrtohet kërkesa e SPAK për heqjen e imunetit zv/kryeministres Belinda Balluku që do i hapë rrugë arrestimit të saj.
Gazetarja e Syri Tv, Ambrozia Meta ka zbuluar detaje nga mbledhja po zhvillohet me dyer të mbyllura. Mësohet se mbledhja ështe ende te procedurat, pasi kreu i grupit parlamentar Gazment Bardhi insiston që mbledhja të jetë e hapur për median dhe publikun’ gjithashtu “ka kërkuar që të marrin pjesë të gjithë deputetët’ , por PS refuzon.
Gjithashtu Bardhi ka kërkuar të vihen ne dispozicion provat e USB, – e cila është kyçur në kasafortën e protokollit me argumentin se materialet janë sekret hetimor,- .pasi deri tani nuk janë vënë dhe po mbahen të fshehta nga maxhoranca.
Kërkesa e Bardhit është kundërshtuar nga Taulant Balla me argumentin se “mbledhja duhet bërë me dyer të mbyllura sepse duhet ruajtur sekreti hetimor. Në mbledhje duhet të jenë të pranishëm vetëm anëtarët e Këshillit të Mandateve”
Kush është i pranishëm në Këshillin e Mandateve?
SPAK përfaqësohet nga 3 prokurorë – kreu i ri i SPAK, Klodian Braho, Dorina Bejko dhe Dritan Prençi, I cili ka firmosur dhe masën e sigurisë ‘pezullim nga detyra’ dhe ‘ndalim për lëvizje jashtë Shqipërisë’.
Vetë zv/kryeministrja nuk ndodhet në Kryesinë e Kuvendit por ka pranuar të përfaqësohet nga avokati I saj Ardian Kalija, vetë Balluku shkoi në ambientet e Kryeministrisë ku po mbahet mbledhja e qeverisë.
Një ditë më parë, Apeli i GJKKO-së la në fuqi masën e ndalimit të daljes jashtë shtetit të Ballukut, por nuk mori në shqyrtim ankesën për pezullimin nga detyra, derisa të shprehet gjykata Kushtetueses për ankimin e kryeministrit Rama.
Gjykata Kushtetuese e ktheu Ballukun në detyrë, deri më shqyrtimin e ankimit të qeverisë, që kërkon zgjidhjen e kompetencave me GJKKO-në.
Belinda Balluku është marrë e pandehur për tenderin më vlerë 190 milionë euro për ndërtimin e tunelit të Llogarasë, akuzë që i është komunikuar zyrtarisht dhe dyshohet edhe për tenderin 20 milionë euro të lotit 4 të Unazës së Madhe të Tiranës. Për të dy tenderët, me vlerë 210 milionë euro, sipas SPAK, Balluku ka paracaktuar fituesin përmes mbikëqyrjes dhe ndërhyrjes gjatë gjithë procesit të zhvillimit të garës. Dy ditë më parë SPAK i tha Kuvendit se e ka nën hetim edhe për 6 procedura të tjera në ndërtimin e kësaj vepre publike.
“Dil nga zyra dhe jep dorëheqjen”, “Pa drejtësi nuk ka BE”, “Jo shtetit që të merr peng” janë disa nga pankartat që aktivistë të Shoqërisë Civile mbajnë para kryesisë së Kuvendit, teksa po protestojnë kundër të pandehurës Belinda Balluku.
Brenda kryesisë po vijon mbledhja e Këshillit të Mandateve ku po diskutohet për kërkesën e SPAK për t’i hequr imunitetin zëvendës kryeministres të pandehur për shkelje të barazisë në tendera.
Po ashtu, po proteston gjithashtu edhe Agron Shehaj, kreu i Partisë Mundësia. GSH
Kreu i Mundësia, Agron Shehaj teksa qëndron pas derës në një prej sallave ku po mbahet mbledhja e Këshillit të Mandateve, ku po diskutohet kërkesa e SPAK për Belinda Ballukun, theksoi se ende nuk është marrë një vendim.
“Burg, burg! Dorëzoni Belindën”/ “Mundësia” proteston para Kuvendit, Shehaj: Vazhdon pazari PS-PD
Ela
~2 Minuten
“Dorëzoni Belindën”, “Dil nga zyra dhe jep dorëheqjen”, “Pa drejtësi nuk ka BE”, “Jo shtetit që të merr peng” janë disa nga pankartat që protestuesit e partisë Mundësia mbajnë para kryesisë së Kuvendit, teksa po protestojnë kundër të pandehurës Belinda Balluku.
“Burg, burg. Duam drejtësi”, dëgjohet teksa brohoret turma e protestuesve.
Brenda kryesisë po vijon mbledhja e Këshillit të Mandateve ku po diskutohet për kërkesën e SPAK për t’i hequr imunitetin zëvendës kryeministres të pandehur për shkelje të barazisë në tendera.
Agron Shehaj së bashku me Erald Kaprin nuk janë lejuar që të futen në mbledhjen e Këshillit për Imunitetin. Sipas Shehajt, ky është një pazar që bëjnë dy forcat politike, ndërsa situatën e krijuar e konsideroi si çmenduri.
“Kjo është çmenduria, ne do vazhdojmë do luftojmë. Këta e kanë paralajmëruar, Edi Rama do të marrë në mbrojtje Belinda Ballukun”, tha Shehaj.
Shehaj pati edhe një përballje me kryetarin e Kuvendit, Niko Peleshi: “Pse më shtyni? Sepse preka kryetarin. Me dhunë. Vazhdon avazi PS-PD, vazhdon pazari PS-PD”./Boldnews.al
Komentet